too long, didn’t read ή multitasking χωρίς επαγωγική σκέψη

Στην ταινία “Ο παίκτης” του Robert Altman, ο παραγωγός Griffin Mill, που υποδύεται ο Tim Robbins, έχει αναλάβει εκ μέρους ενός στούντιο του Hollywood να αξιολογεί σενάρια. Επειδή όλοι έχουν μια ιδέα για ταινία και ο χρόνος είναι περιορισμένος, ο δαιμόνιος αυτός παραγωγός θα αναπτύξει τη μέθοδο των 25 λέξεων. Σε καθ’ έναν από τους εκατοντάδες σεναριογράφους που τον προσεγγίζουν δίνει τη δυνατότητα να περιγράψουν την ταινία που θέλουν να γυρίσουν με 25 το πολύ λέξεις.

Για να πετύχεις λοιπόν στο Hollywood ήταν απαραίτητο να μπορείς να κάνεις περίληψη 25 λέξεων, ένα σενάριο 1000άδων λέξεων. Αυτή όμως ήταν και η μοναδική πιθανότητα, που οι περισσότεροι από αυτούς είχαν, να δουν ταινία το σενάριό τους. Η ταινία είναι γυρισμένη το 1992, την ίδια χρονιά που στις Η.Π.Α. για πρώτη φορά το ίντερνετ έγινε υπηρεσία και άρχισε να μπαίνει στις ζωές μας.

14 χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2006 θα ξεκινήσει τη λειτουργία του ένας νέος χώρος κοινωνικής δικτύωσης, που θα επιτρέπει στους χρήστες του να στέλνουν και να διαβάζουν σύντομα μηνύματα (μέχρι 140 χαρακτήρες), τα οποία ονομάζονται Tweets. Παρά τις πρώτες αντιδράσεις, στην αρχή για το πόσο εφικτό και επιθυμητό είναι να περιορίζεται μια σκέψη μέσα σε 140 χαρακτήρες, το Twitter γρήγορα έγινε δημοφιλές και σήμερα έχει πάνω από 200 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες την ημέρα. 200 εκατομμύρια χρήστες που καθημερινά κάνουν πολλές σκέψεις (Tweets), πάντα μέσα στον περιορισμό των 140 χαρακτήρων.

2 χρόνια πριν το Twitter, το 2004 ξεκίνησε να παρέχει υπηρεσίες ένας άλλος χώρος κοινωνικής δικτύωσης, το Facebook, που σε πολύ σύντομο διάστημα έγινε το δημφιλέστερο site του πλανήτη με πάνω από 2 δις χρήστες σήμερα.

Το Facebook δεν έχει φαινομενικά κάποιον περιορισμό στις λέξεις που μπορείς να χρησιμοποιήσεις στην ανάρτησή σου. Όμως το Facebook δείχνει μια ξεκάθαρη προτίμηση σε μικρά κείμενα, τα οποία μέσα από τον αλγοριθμικό τρόπο λειτουργίας της σελίδας, πάντα αποστέλλονται σε περισσότερους φίλους του χρήστη που κάνει τη δημοσίευση, από ότι ένα μεγάλο κείμενο.

Είναι ξεκάθαρο ότι η ίδια η σελίδα του Facebook προτιμά οι χρήστες της να περνούν όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα στο “Χρονολόγιο” τους “χαζεύοντας” μικρές αναρτήσεις παρά να διαβάζουν μακροσκελή κείμενα.

Την ίδια πάνω κάτω περίοδο με την έναρξη λειτουργίας του Facebook ξεκίνησε και η χρήση της λέξης TLDR που είναι σύντμηση του “too long, didn’t read”.

Η συγκεκριμένη σύντμηση εξυπηρετεί τους χρήστες που θέλουν να εκφράσουν παράπονα για μακροσκελή κείμενα, που δεν θέλουν να μπουν στον κόπο να διαβάσουν όχι λόγω του περιεχομένου του κειμένου, αλλά αποκλειστικά λόγω των πολλών χαρακτήρων που έχει χρησιμοποιήσει ο αρθρογράφος. Το TLDR τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ δημοφιλής έκφραση, μιας και χρησιμοποιείται πια από εκατομμύρια χρήστες και από το 2013 προστέθηκε και στο Online Λεξιλόγιο της Οξφόρδης!

Σε αυτό το σημείο να τονίσω το παράδοξο της θέσης που έχω βρεθεί! Ξέρω πως ήδη το κείμενό μου είναι πολύ μεγάλο για το Facebook και οπότε λογικά θα το στείλει σε σχετικά λίγους φίλους μου. Επίσης, οι φίλοι αυτοί που θα τύχει να το δουν, πολύ πιθανόν ήδη να το χαρακτηρίσουν ως TLDR και να προχωρήσουν σε άλλες πιο σύντομες αναρτήσεις.

Δηλαδή κατάφερα να εγκλωβιστώ μέσα στο ίδιο μου το άρθρο. Παρ’ όλα αυτά για εσάς που φτάσατε ως εδώ, θα συνεχίσω!

Έχω πολλές φορές αναφερθεί σε γραπτά μου για την εποχή μας και το multitasking. Ζούμε σε μια εποχή, όπου το να λειτουργούμε διαρκώς σε συνθήκες multitasking (εκτελώντας ταυτόχρονα πολλές λειτουργίες) μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτο.

Να και ένα δεύτερο παράδοξο!

Ενώ λειτουργούμε σε πολλαπλά επίπεδα, κανένα από αυτά δεν “πρέπει” να έχει “βάθος” σκέψης πάνω από 140 χαρακτήρες. Είμαστε ικανοί να κάνουμε πολλές σκέψεις ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, αλλά εντελώς ανίκανοι να εισχωρούμε σε μια σκέψη και να την αναλύουμε. Ακόμα χειρότερα, βαριόμαστε να εισχωρήσουμε!

Οτιδήποτε ξεπερνά τους 140 χαρακτήρες, μοιάζει να είναι βαρετό, καθόλου cool και εντελώς ξεπερασμένο. Αυτό που σταδιακά θα εξαλειφτεί και θα χαθεί ως αποτέλεσμα της εποχής των 140 χαρακτήρων, είναι η ικανότητά μας για επαγωγική σκέψη.

(Ένα παλιό κείμενο που έχω δημοσιεύσει πρώτη φορά το 2015)