This message is only visible to admins.
Problem displaying Facebook posts. Backup cache in use.
Error: Error validating access token: The session has been invalidated because the user changed their password or Facebook has changed the session for security reasons. Type: OAuthException
Ο Οδυσσέας σίγουρα είναι ο πιο διάσημος ήρωας του Ομήρου. Ο Όμηρος έδωσε το όνομα του, στο ένα από τα δύο έπη του. Ο Παλαμήδης πάλι είναι ένας σχετικά άγνωστος ήρωας, που δεν αναφέρεται καθόλου από τον Όμηρο. Οι πηγές από τις οποίες μαθαίνουμε για τον Παλαμήδη είναι ο Γοργίας. ο Ξενοφώντας και οι τραγικοί Αισχύλος και Ευριπίδης.
Για τον Οδυσσέα γνωρίζουμε ότι το όνομά του, ως και σήμερα είναι συνώνυμο της ευφυίας και της εφευρετικότητας. Το «πολυμήχανος» είναι ένας προσδιορισμός που συνειρμικά παραπέμπει αυτόματα στον ήρωα του Ομήρου. Είναι όμως έτσι;
Μήπως υπήρξε ήρωας πιο έξυπνος και εφευρετικός από τον Οδυσσέα; Μήπως μας έχουν παραπλανήσει;
Σε αυτή την άτυπη σύγκριση θα εξετάσουμε τρία χαρακτηριστικά: - Καλοσύνη - Εξυπνάδα & Εφευρετικότητα - Διασυνδέσεις
Ας αρχίσει η μάχη:
- Καλοσύνη
Η καλοσύνη σίγουρα δεν ήταν στα προτερήματα του Οδυσσέα. Όταν γυρίζει στην Ιθάκη σκοτώνει όλους τους μνηστήρες, πολλοί από τους οποίους το μόνο έγκλημα που είχαν διαπράξει ήταν να τρώνε και να πίνουν στο παλάτι, μειώνοντας την περιουσία του Οδυσσέα. Ακόμη χειρότερη ήταν η συμπεριφορά του Οδυσσέα απέναντι σ’ έναν φίλο και συμπολεμιστή του, τον Παλαμήδη! Ο Οδυσσέας οδηγούμενος από ζήλια αιχμαλώτισε έναν δούλο των Τρώων που μετέφερε χρυσάφι και τον υποχρέωσε να γράψει ένα σημείωμα στο οποίο φαίνεται πως ο Πρίαμος δωροδοκεί τον Παλαμήδη με αυτό. Στη συνέχεια το έθαψε κάτω από τη σκηνή του Παλαμήδη και ειδοποίησε τον Αγαμέμνονα για την υποτιθέμενη προδοσία. Ο Αγαμέμνονας διέταξε τη θανάτωσή του με λιθοβολισμό. Για τον λιθοβολισμό του Παλαμήδη παρατάχτηκε μόνο ο στρατός του Αγαμέμνονα και του Οδυσσέα, οι άλλοι άνδρες αρνήθηκαν να πάρουν μέρος και παρακολούθησαν πλημμυρισμένοι με οργή και θλίψη. Λέγεται ότι τα τελευταία λόγια του Παλαμήδη ήταν προς τον Οδυσσέα: "...Σε λυπάμαι αλήθεια, γιατί εσύ χάθηκες πριν από μένα...".
Ο Παλαμήδης πάλι ήταν ακέραιος και αυτάρκης. Δε χρησιμοποιούσε δούλους και έκανε τα πάντα μόνος του. Πολλές φορές δεχόταν τα πειράγματα των συντρόφων του για την "περίεργη" για την εποχή αυτή συνήθεια. Δε γνωρίζουμε κανένα περιστατικό στο οποίο να αδίκησε κάποιον.
Η αντιδικία του Παλαμήδη με τον Οδυσσέα ξεκίνησε πριν τον Τρωικό πόλεμο. O Οδυσσέας είχε πάρει χρησμό ότι εάν συμμετάσχει στον Τρωικό πόλεμο θα αργήσει να επιστρέψει στο σπίτι του. Προσπάθησε λοιπόν να αποφύγει την επιστράτευση. Γι’ αυτόν τον λόγο έδινε σε όλους στην Ιθάκη την εντύπωση ότι είχε τρελαθεί. Ο Παλαμήδης έφτασε στο σπίτι του Οδυσσέα και τον βρήκε να έχει ζέψει το άροτρο του με ένα βόδι και ένα άλογο παράλληλα και να σπέρνει το χωράφι του με αλάτι! Ο Παλαμήδης που είχε καταλάβει το θέατρό του, άρπαξε τον γιο του Οδυσσέα τον Τηλέμαχο και τον έριξε μπροστά στο άροτρο για να τον αναγκάσει να σταματήσει! Ο Οδυσσέας δε συγχώρεσε ποτέ τον Παλαμήδη που τον είχε αποκαλύψει!
- Εξυπνάδα & Εφευρετικότητα
Όπως είδαμε και παραπάνω ο Οδυσσέας ήταν ανώτερος από τον Παλαμήδη σε δολοπλοκία, αλλά όχι σε καλοσύνη. Η εξυπνάδα και η εφευρετικότητα όμως είναι κυρίως το πεδίο στο οποίο ο ήρωας του Ομήρου γνώρισε τη μεγαλύτερη δόξα. Ας μην ξεχνάμε τον περίφημο "Δούρειο Ίππο" χάρη στον οποίο οι Έλληνες κατέκτησαν την Τροία. Η ιστορία του "Δούρειου Ίππου" δεν εξιστορείται σε κανένα από τα δύο Ομηρικά Έπη. Στην Οδύσσεια ο Όμηρος περιορίζεται σε μια μικρή αναφορά. Πιο αναλυτική περιγραφή συναντούμε σε κείμενα του Βιργιλίου. Ο Βιργίλιος λοιπόν, αναφέρει πως η θεά Αθηνά θα συμβουλέψει τον Οδυσσέα να αναθέσει στον Επειό την κατασκευή ενός τεράστιου ξύλινου αλόγου. Το άλογο αυτό ήταν κούφιο στο εσωτερικό και μέσα μπήκαν οι πιο γενναίοι Έλληνες που στη συνέχεια άλωσαν την Τροία. Αν και η ιστορία έχει δοξάσει τον Οδυσσέα για τη σκέψη που είχε, ποτέ δεν υπήρξε δική του αλλά της θεάς Αθηνάς!
Ο Οδυσσέας πάλι σύμφωνα με τον Όμηρο θα λύσει και τα μάγια της Κίρκης που είχε μεταμορφώσει τους συντρόφους του σε γουρούνια, όμως εδώ το βότανο που χρειαζόταν θα του το δώσει ο Ερμής!
Ναι αλλά ο πολυμήχανος Οδυσσέας ξέφυγε από τις Σειρήνες και στη συνέχεια από τα μυθικά τέρατα τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη! Για να το εξετάσουμε και αυτό! Οι Σειρήνες ήταν νύμφες με φωνές θεϊκές. Με το τραγούδι τους παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, οι οποίοι πλησιάζοντας ξεχνούσαν τον προορισμό τους και στη συνέχεια κατασπαράζονταν! Όμως και σε αυτή την περίπτωση ο Οδυσσέας είχε ενημερωθεί σύμφωνα με τον Όμηρο από την Κίρκη και είχε προετοιμαστεί κατάλληλα και έτσι έβαλε κερί στα αυτιά των συντρόφων του και ο ίδιος δέθηκε γερά σε έναν στύλο του καραβιού! Επίσης αναλυτικές οδηγίες - πάλι από τη μάγισσα Κίρκη - είχε πάρει για το πως πρέπει να κουμαντάρει το πλοίο του στο στενό που βρίσκονταν η Σκύλλα και η Χάρυβδη. Στο δε συγκεκριμένο στενό ήξερε από την Κίρκη ότι είναι υποχρεωμένος να θυσιάσει 6 συντρόφους του, για να μπορέσει να περάσει ...το έκανε... και πέρασε με επιτυχία.
Η τελευταία περιπέτεια του Οδυσσέα είναι στο νησί της Καλυψούς όπου καταλήγει μόνος του, αφού όλοι οι σύντροφοί του έχουν πεθάνει. Στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι η Καλυψώ τον ερωτεύθηκε και τον κράτησε κοντά της επτά χρόνια.
Η Καλυψώ θέλοντας να κρατήσει για πάντα κοντά της τον Οδυσσέα του υπόσχεται αθανασία! Αλλά αυτός την αρνείται! Θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του και στο Βασίλειό του. Επιλέγει τη θνητότητα και να συνεχίσει να είναι άνθρωπος αντί να γίνει ημίθεος! (Όσο και να το περιεργάζομαι δεν το βρίσκω ιδιαίτερα έξυπνο). Στο τέλος θα τον λυπηθεί η θεά Αθηνά και θα παρακαλέσει τον Δία, να τον βοηθήσει. Εκείνος έστειλε τον Ερμή στην Καλυψώ και τη διέταξε να αφήσει τον Οδυσσέα να φύγει! Σκόπιμα άφησα για το τέλος ένα πολύ γνωστό άθλο του Οδυσσέα. Η περιπέτεια που είχε με τον Κύκλωπα τον Πολύφημο. Στην περίφημη ιστορία αυτή δε φαίνεται όντως να δέχεται κάποια βοήθεια από μάγισσες ή θεούς.
Ας δούμε τώρα και λίγο τον Παλαμήδη στο πεδίο της εξυπνάδας και εφευρετικότητας. Ο μύθος λέει ότι είχε φοβερές οργανωτικές ικανότητες! Είναι εκείνος που σχεδίασε ένα οχυρό που προστάτευε τον στρατό από τις επιθέσεις των Τρώων και φρόντιζε για τις ανάγκες του στρατού.
Πριν από κάθε μάχη είναι αυτός που ρύθμιζε τον τρόπο παράταξης των στρατευμάτων και διαμόρφωνε το σχέδιο διεξαγωγής της.
Χάρη στις γνώσεις του πάνω στην Ιατρική βοήθησε στην αντιμετώπιση ενός θανατηφόρου λοιμού και μερίμνησε για την τροφή των στρατευμάτων. Έργο το οποίο είχε ανατεθεί νωρίτερα στον Οδυσσέα, χωρίς εκείνος να καταφέρει κάτι!
Ο Παλαμήδης εφηύρε τα ζάρια και τα πούλια και στη συνέχεια το τάβλι. Η εφεύρεσή του είχε σαν στόχο να περνούν οι άντρες στην Τροία τον ελεύθερο χρόνο τους διασκεδαστικά! Αν κρίνω ότι ακόμα και σήμερα μας αρέσει να περνάμε μέρος από τον ελεύθερο χρόνο μας με το τάβλι, ήταν πολύ πετυχημένη εφεύρεση!
Ακόμη στον Παλαμήδη αποδίδεται η επινόηση του χάρακα και στη συνέχεια η επινόηση του μέτρου και των σταθμών, η αλφαβητική γραφή και η διαίρεση του έτους σε ώρες ημέρες και μήνες!
Ο Παλαμήδης είχε επινοήσει και ένα πρώτο τηλέγραφο... τις φρυκτωρίες! Οι φρυκτωρίες ήταν μικροί πύργοι από ξύλα, τα οποία τοποθετούνταν πάνω σε βουνοκορφές με καλή ορατότητα. Όταν έπρεπε να διαδοθεί ένα μήνυμα, έβαζαν φωτιά στα ξύλα, ούτως ώστε οι φλόγες να γίνονταν ορατές μέχρι την επόμενη φρυκτωρία, που βρισκόταν σε άλλη βουνοκορφή πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Έτσι, μέσα από μια αλυσίδα πυρκαγιών, το μήνυμα έφτανε στον προορισμό του. Ασφαλώς, το μήνυμα που συμβόλιζαν οι πυρκαγιές έπρεπε να είναι γνωστό από πριν. Όταν έπεσε η Τροία το μήνυμα της νίκης του πολέμου κατάφερε χάρη στη μέθοδο του Παλαμήδη να διανύσει απόσταση 550 χιλιομέτρων μέσα σε μία νύχτα.
Ο Παλαμήδης υπήρξε εκτός από ιατρός, αστρονόμος, εφευρέτης και άριστος εποποιός. Τα έπη του όμως εξαφανίστηκαν από τους απογόνους του Αγαμέμνονος.
- Διασυνδέσεις
Εδώ τα πράγματα είναι σχετικά απλά και εύκολα. Ενώ ο Παλαμήδης σε καμία πηγή δεν έχει τη βοήθεια των Θεών, ο Οδυσσέας σε πολλές περιπτώσεις έχει τη συμπαράσταση αλλά και καθοδήγηση των Θεών. Πολύ εύκολα μπορούμε να πούμε ότι ο Οδυσσέας υπήρξε πιο αγαπητός στους Θεούς από τον Παλαμήδη. Εκτός από τους Θεούς ακόμα και ο Όμηρος θα γράψει ένα ολόκληρο έπος αφιερωμένο στον Οδυσσέα και δε θα γράψει ούτε μια γραμμή για τον Παλαμήδη. Ο Όμηρος μάλιστα ξεκινά την αφήγηση του Τρωικού πολέμου από τον τελευταίο χρόνο θέλοντας προφανώς να προστατέψει τη φήμη του Οδυσσέα που όπως είδαμε δε θα ήταν ίδια αν ξεκινούσε την αφήγηση νωρίτερα!
Υστερόγραφο Το κείμενο που διαβάσατε δεν έχει σαν στόχο σε καμία περίπτωση να αποδομήσει τον Οδυσσέα. Αυτό που θέλει να αναδείξει το κείμενο είναι ότι την ίδια εποχή υπήρξε ένας ήρωας τουλάχιστον ισάξιος του Οδυσσέα σε εξυπνάδα και εφευρετικότητα που όμως δεν είχε την ανάλογη υστεροφημία. ... See MoreSee Less
Με άλλα λόγια ο Παλαμηδης είναι ο τύπος του δικαιου έξυπνου και οργανωτικου ανθρώπου ενώ ο Οδυσσέας είναι ο τύπος του λαμογιου βύσματος "ξέρεις ποιος είμαι γω" :-o
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση! Μας έβαλες να ψάξουμε και να διαβάσουμε για τον Παλαμήδη.
Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες. Παλαμήδης και Αχιλλέας είναι και με διαφορά πολύ καλύτερα και ποιοτικά πρότυπα από τον Οδυσσέα. Ο τελευταίος όμως έχει επικρατήσει ελέω Ομήρου, ο οποίος τον έχρισε με την εύνοια των Θεών. Ήταν όμως εύνοια; Ή ήταν επιβεβαίωση μέσω μιας αυθαίρετης θεολογικής δικαίωσης ενός λανθασμένου πρότυπου, ο οποίος ποτέ δεν πήγαινε "με το σταυρό στο χέρι";
Καλημέρα
Σύμφωνα με την Νασα τά ομηρικά έπη περιγράφουν συμπαντικά φαινόμενα και όχι φιλοσοφικά
Ο λόγος που δεν αναφέρει ο Όμηρος το γεγονός με τον Παλαμήδη και το γνωρίζουμε από άλλη πηγή είναι το ότι ο Όμηρος ήταν εγγονός του Οδυσσέα και γιος του Τηλέμαχου.
Ο,τι πιο άσχετο έχω διαβάσει... προφανώς ο γράφων δεν αναλύει τα Ομηρικά Έπη, αλλά κάτι άλλο.
Τόσο άσχετο, όσο και ύποπτο.
Δεν έχω διαβάσει ακόμα τα ομηρικά έπη όμως είναι πασιφανές τα μηνύματα που περνάει με την Οδύσσεια με τα δεινά που προκάλεσε ο Οδυσσέας στον εαυτό του και στους συντρόφους του από την αλαζονεία, έπαρση και εγωισμό του. Δεν θα υπήρχε διδακτικό παράδειγμα αν ανέλυε τον καλύτερο ήρωα στην περίπτωση αυτή Παλαμήδη.Αυτός είναι και ο λόγος που ο Όμηρος ασχολείται με ένα τέτοιο χαρακτήρα που αν και χαρισματικός όπως παρά πολλοί άνθρωποι, αδίκησε τον εαυτό του με τους τρόπους του. Αυτό είναι και το διδακτικό μύνημα εν συνεχεία, η μεταμέλεια και η μεταμόρφωση του Οδυσσέα σε ένα καλύτερο πιο μεστό άνθρωπο, πλέον ολιγαρκή και ουσιώδη.
Με μια υποσημείωση ο Οδυσσέας οφείλει την ονομασία του στο ρήμα οδδυσω σομαι που σημαίνει περιπλανωμαι φυσικά ήταν πιο απατεώνας γιατί ακριβώς δεν είχε τις ικανότητες του Παλαμήδη
Το βέβαιο είναι πως ο συγγραφέας,μας έβαλε να μάθουμε τον Παλαμήδη,κ να αναζητήσουμε πηγές σχετικές.Τον ευχαριστούμε.
Ο Οδυσσέας διακρίθηκε ως πολυμήχανος, πανούργος και πονηρός. Δεν διακρίθηκε ούτε για το ήθος του, ούτε για ανιδιοτέλεια και ακεραιότητα. Δική του ιδέα ήταν ο δούρειος ίππος, η ύπουλη παγίδα που έστησαν στους Τρώες για να εισβάλλουν, να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν την πόλη και το λαό.
Το έκαναν με μεγάλη σκληρότητα.
Ο πόλεμος βέβαια δεν έχει ηθική, αλλά αυτοί δεν σεβάστηκαν ούτε τα στοιχειώδη. Ούτε το νεκρό σώμα του Έκτορα, ούτε φυσικά τις γυναίκες και τα παιδιά της Τροίας. Δεν δίστασαν να δολοφονήσουν τον μικρό γιο του Έκτορα και της Ανδρομάχης, ένα μικρό παιδάκι. Κι όλα αυτά δήθεν για χάρη του Μενέλαου που τον εγκατέλειψε η Ελένη! Στην ουσία ήταν πολεμοχαρείς και αλαζόνες, που αναζητούσαν δόξα, πλούτο και εξουσία.
Ο Αγαμέμνονας δεν δίστασε να θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια για να φυσήξει ο άνεμος και να φύγουν τα πλοία.
Ο Οδυσσέας ταλαιπωρήθηκε κ περιπλανήθηκε...αυτό ήταν μια μορφή τιμωρίας για τις ραδιουργίες του και τον ανέντιμο τρόπο που έδωσε τη νίκη στους Μυκηναίους.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα... Θυμάμαι όταν κάναμε στο σχολείο Οδύσσεια κ Ιλιάδα, ήθελα να νικήσουν οι Τρώες!
Ο Όμηρος, δίνει την εντύπωση ότι εκτιμάει τους Τρώες στην Ιλιάδα, χωρίς βέβαια να το εκφράζει φανερά.
Αληθες.Στου αναυπλιου το παλαμιδι.Φοβερο μυαλο,γιος του ναυπλιου.
Παλάμης λέγοτανε όχι Παλαμήδης
Τι μλκιες διαβάζω ρε π00στη μου και χωρίς καν να σε ακολουθω
Πως ο Benjamin Franklin με έναν χαρταετό σκότωσε τους θεούς
Ίσως να μην ξέρεις ότι η ατάκα “...Ο χρόνος είναι χρήμα....” είναι δικιά του ή ότι δεν κατοχύρωσε καμία από τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι ανήκουν στο λαό.
Ίσως να μην ξέρεις ούτε ότι υπήρξε πετυχημένος τυπογράφος, πολιτικός και συγγραφέας ή ότι η συμβολή του Franklin στην ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι μεγάλη. Όμως θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι σαν εφευρέτης έφτιαξε το πρώτο αλεξικέραυνο!
Χαρακτηρίστηκε “ο πρώτος μεγάλος Αμερικανός” και αν κατά τύχη σου βρίσκεται χαρτονόμισμα των 100 αμερικανικών δολαρίων, θα δεις και τη μορφή του να σχηματίζει ένα αδιόρατο χαμόγελο.
Είχε χιούμορ, κυρίως στα γραπτά του: “...Τρεις μπορούν να κρατήσουν ένα μυστικό, αν οι δυο απ’ αυτούς είναι πεθαμένοι...” και σαν συγγραφέας έχει γράψει κάτι που το ασπάζομαι απόλυτα: “...Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί...” Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Ο Κεραυνός Ως κεραυνός θεωρείται οποιαδήποτε ηλεκτρική εκκένωση συμβαίνει στην ατμόσφαιρα και οφείλεται σε φυσικά αίτια. Σε όλη τη Γη πέφτουν περίπου 100 κεραυνοί το δευτερόλεπτο. Για πολλά χρόνια το φυσικό αυτό φαινόμενο είχε συνδεθεί πολύ στενά με μεταφυσικές θεωρίες. Στην Ελληνική Μυθολογία ο Δίας είναι ο κυρίαρχος των κεραυνών της αστραπής. Με την καθιέρωση του Χριστιανισμού πέρασε στις λαϊκές δοξασίες ότι η αστραπή είναι η φωτιά που αφήνει πίσω του το άρμα του Προφήτη Ηλία καθώς διατρέχει τον ουρανό, ενώ η βροντή το κροτάλισμα των ποδιών των αλόγων που σύρουν το άρμα του. “...Ρίχνει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ κατά του Σατανά...” Αυτές οι θεωρίες, πολύ λογικά μιας και δεν υπήρχε επιστημονική εξήγηση, ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και αποδεκτές ως το 1765, που ο Βενιαμίν Φραγκλίνος κατασκεύασε το πρώτο αλεξικέραυνο.
Benjamin Franklin Ο Benjamin Franklin γεννήθηκε στη Βοστώνη και ήταν το 15ο παιδί που απέκτησε ο φτωχός κηροποιός Ιωσίας Φραγκλίνος. Οι γονείς του είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον στείλουν στο σχολείο μόλις για δύο χρόνια και μέχρι να φτάσει 10 ετών. Στα 13 του μπήκε μαθητευόμενος στο τυπογραφείο του αδελφού του. Τον ελεύθερο χρόνο του όμως τον πέρναγε με το να μελετάει επιστημονικά και άλλα συγγράμματα και να γράφει σατιρικά δοκίμια και ποιήματα. Στα 17 του χρόνια έπιασε δουλειά ως τυπογράφος στο Λονδίνο, όπου βρέθηκε ύστερα από μια σειρά συμπτώσεων και συγκυριών. Επιστρέφοντας στη Φιλαδέλφεια μερικά χρόνια αργότερα, ο Franklin συνέχισε το επάγγελμα του τυπογράφου με τη δική του πλέον μικρή επιχείρηση και εξέδωσε την «Εφημερίδα της Πενσυλβανίας», στην οποία δημοσιογραφούσε και ο ίδιος. Επίσης, κάθε χρόνο εξέδιδε το Poor Richard's Almanack, ένα είδος ημερολογίου με εκλαϊκευμένες επιστημονικές γνώσεις και συμβουλές για την προσωπική επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα χρηστά ήθη. Το Αλμανάκ του Benjamin Franklin γνώρισε εκπληκτική επιτυχία! Στη συνέχεια θα ασχοληθεί ενεργά και με μεγάλη επιτυχία με την πολιτική και τη διπλωματία και θα αποκτήσει δόξα και χρήματα. Το πραγματικό όμως πάθος του Franklin ήταν οι φυσικές επιστήμες. Οι μελέτες του για τον ηλεκτρισμό άνοιξαν τον δρόμο για την πρόοδο που ακολούθησε στον συγκεκριμένο τομέα. Ασχολήθηκε κυρίως με τον ηλεκτρισμό, αποδεικνύοντας ότι ο κεραυνός είναι ένα ηλεκτρικό φαινόμενο και όχι η τιμωρία του θεού, όπως ήταν η κοινή αντίληψη ως τότε. Ένα ηλεκτρικό φαινόμενο, από το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να προστατευτεί με το αλεξικέραυνο, το οποίο και εφηύρε έπειτα από πειράματα.
Το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό Το 1752, λοιπόν, ο Benjamin Franklin θα πετάξει τον διασημότερο χαρταετό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τον χαρταετό με τον οποίο απέδειξε ότι ο κεραυνός δεν είναι η τιμωρία του θεού, αλλά στατικός ηλεκτρισμός. Είχε άρχισε τα πειράματα με αστραπές από το 1749 και πολλά από αυτά ήταν ακόμα και επικίνδυνα για την ίδια του τη ζωή! Τελικά τα κατάφερα ύστερα από προσπάθειες, που κράτησαν παραπάνω από τρία χρόνια. “...Το να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, σημαίνει να μη σταματάς ποτέ να προσπαθείς...” ... See MoreSee Less
Οργανικοί αλγόριθμοι αναπαραγωγής ή αλλιώς you're the best big brother, I could've ever asked for!
Πριν λίγες μέρες ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ έβγαλε μία ανακοίνωση, στην οποία ήταν απολογητικός για τις 6 ώρες που είχαν "πέσει" το Facebook, το Instagram, το WhatsApp και άλλες εφαρμογές που ανήκουν στον όμιλό του. Κάτω από την ανάρτηση του τα σχόλια χιλιάδες. Ένα από αυτά με έκανε πραγματικά να γελάσω. Ένας χρήστης του έγραφε:
- Please don't buy p*rn hub.
Ένα σχόλιο που πέρα από την χιουμοριστική διάθεση δείχνει και πόσο δημοφιλές έχει γίνει στην εποχή μας το πορνό. Και αν δεν σας πείθει ένα χιουμοριστικό σχόλιο, τότε ίσως σας πείσει η επισκεψιμότητα.
Μόνο το p*rn hub επισκέπτονται καθημερινά γύρω στους 115 εκατομμύρια χρήστες και το 2019 είχε συνολική επισκεψιμότητα 42 δισεκατομμύρια χρήστες και 39 δισεκατομμύρια αναζητήσεις. Και είναι απλώς η δημοφιλέστερη από χιλιάδες άλλες σελίδες με παρόμοιο περιεχόμενο. Για να ρίξουμε όμως και μια ματιά στις δημοφιλέστερες αναζητήσεις των χρηστών στο p*rn hub.
Πρώτο στη λίστα με τις δημοφιλέστερες αναζητήσεις για το 2019 συναντάμε το "Japanese" και έβδομο στη λίστα το Step Mom, με την δεκάδα να συμπληρώνουν κλασικές αναζητήσεις.
Την επόμενη χρονιά κάτι φαίνεται ότι άλλαξε. Στην 4η θέση ανέβηκε η αναζήτηση Step Mom, στην 5η θέση step sister, στην 6η θέση mom, επίσης λέξεις κλειδιά όπως step dad, step daughter κτλ. είναι επίσης σχετικά ψηλά στη λίστα με τις δημοφιλείς αναζητήσεις.
Η βιομηχανία του πορνό, αντιλαμβανόμενη τη νέα αυτή τάση του κοινού, δημιούργησε πολλά κανάλια με αποκλειστικά τέτοιο περιεχόμενο, τα οποία και γνώρισαν αμέσως τεράστια επιτυχία.
Αιμομιξία
Από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης η αιμομιξία περιγράφεται ως πράξη αμαρτωλή και γι' αυτό καταδικάζεται. Υπάρχει η ιστορία της αιμομικτικής ένωσης του Λωτ με τις κόρες του μετά την καταστροφή των Σοδόμων. Οι κόρες του Λωτ πότισαν με κρασί τον πατέρα τους και κοιμήθηκαν μαζί του για να συλλάβουν παιδιά, επειδή φοβήθηκαν ότι θα έμεναν άγαμες στην έρημη γη που κατοικούσαν. Τα παιδιά τους θεωρήθηκαν εχθροί του Ισραήλ και απαγορευόταν κάθε επαφή μαζί τους.
Αν είμαστε, όπως όλο και πιο έντονα μας λέει η επιστήμη σήμερα, οργανικοί αλγόριθμοι αναπαραγωγής, ίσως ο κυριότερος λόγος που η αιμομιξία ήταν ακόμα και από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης απαγορευμένη, να είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι που υπάρχουν αν προκύψει τεκνοποίηση.
Βρετανοί επιστήμονες, από τα πανεπιστήμια του Λιντς και του Μπράντφορντ, πρόσφατα μελέτησαν 13.500 περιπτώσεις αιμομιξίας, γεννήσεων παιδιών δηλαδή που προέκυψαν από αδέλφια ή πρώτα ξαδέλφια και διαπίστωσαν ότι τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν περισσότερα οργανικά προβλήματα και ανωμαλίες σε σχέση με τον μέσο όρο του πληθυσμού.
Οι κίνδυνοι, που παρουσιάζονται σε τέτοιου αποτελέσματος παιδιά, αφορούν κυρίως το νευρικό σύστημα, τον εγκέφαλο και την καρδιά, ενώ το ποσοστό το βρέφος να μην επιβιώσει είναι διπλάσιο από τον μέσο όρο. Αν δε η μητέρα έχει ξεπεράσει το 34ο έτος, τότε τα ποσοστά εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη.
Η διαπίστωση των επιστημόνων ήταν η αυτονόητη. Δεν είμαστε Φαραώ και γαλαζοαίματοι βασιλιάδες, να κάνουμε παιδιά με συγγενείς μας. Απαγορεύεται σε στενούς συγγενείς να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, διότι οι χρωμοσωματικές ανωμαλίες είναι μεγάλες και σοβαρές.
Η σύγχρονη οικογένεια
Σήμερα, με το προσδόκιμο ζωής πια να ξεπερνά τα 80 και με τους περισσότερους γάμους να ξεκινούν κοντά στα 30, έχουμε σε πολλές περιπτώσεις την κατάρρευση του πρώτου γάμου και λίγα χρόνια μετά την δημιουργία μιας δεύτερης οικογένειας.
Τόσο η γυναίκα όσο και ο άντρας κουβαλούν μαζί στον δεύτερο αυτό γάμο τα παιδιά από τον πρώτο. Η μητριά, ο πατριός, η θετή κόρη και ο θετός γιος, η θετή αδερφή και ο θετός αδερφός έχουν αυξηθεί δραματικά σήμερα σε σχέση με άλλες εποχές.
Το ταμπού της απαγορευμένης σχέσης εδώ είναι ελαφρύτερο από αυτό της αιμομιξίας και έτσι όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαντασιώνονται μία τέτοια σεξουαλική συνεύρεση.
Και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, το πορνό ήταν απλά μερικά χρόνια πιο "μπροστά" από την κοινωνία μας. Χρειαζόμασταν μόνο μερικά χρόνια να παραδεχτούμε τους ενδόμυχους πόθους μας και να τους αποδεχτούμε.
Δε γνωρίζω αν στο μέλλον οι οικογένειες εξελιχθούν όπως στις ταινίες πορνό σήμερα, όμως αν γίνει θα το έχουμε δει πρώτα σε τσόντες. ... See MoreSee Less
Ανθρώπινη κατάντια από τη μια...... Αβάσταχτη μοναξιά από την άλλη.... Λυπηρά και τα δυο😢😢😢 πως καταντησανε οι άνθρωποι??? Και καλά οι υπόλοιποι λαοί λίγο έως πολύ την απόμακρη και σχεδόν ρομποτική ζωή την είχαν στο πραγραμμα τους χρονια δουλεύουν ασταμάτητα 11 μήνες τον χρόνο κοιμούνται από της 9 και δουλειά δουλειά δουλειά ραντεβού ακόμη και για απλή επίσκεψη στο σπίτι τους.... Εμείς???
Εμεις που κάθε αυλή είχε γιορτή όλο το χρόνο πως το επιτρέψαμε αυτό?
Που κάθε Σ/Κ ήταν αργία πως το ανεχόμαστε αυτό? Που οι άνθρωποι δεν ζούσαν χωρίς αγκαλιά? Χωρίς επαφή? Χωρίς γέλια όχι απλά χαμογελα πως το φτάσαμε εδώ???
Ποιος είναι ο φόβος τελικά?
Το να μην πεθάνω? Ηηη
Το να ζήσω έναν αργό θανατο???
Γιατι θάνατος είναι κι ας έχουν αντίθετη άποψη αρκετοί δεν με νοιαζει....
Και να ήταν μόνο αυτό...
Όμορφα κορίτσια που βιάστηκαν προεφηβες η έφηβες απ' τον ίδιο τους τον πα-τέρα ή πατριό;
Πασίγνωστη η υπόθεση Τζολί - Γιον Βοιτ (ναι την βίαζε επανειλημμένα)
Τα σύνδρομα του Οιδίποδα και της Ηλέκτρας ξέρετε δεν βγήκαν έτσι τυχαία.
Αυτά που έδειχνε πχ ο Κοκκινόπουλος πραγματικότατα ήταν, το είπε πρόσφατα, με μικροαλλαγές για να μην φωτογραφίζονται.
Το λυπάμαι γενικώς είναι λίγο.
ωχ
Μα είναι το αρχέγονο ένστικτο το οποίο επειδή ο άνθρωπος ζει με λάθος τρόπο έχει εξελιχθεί ως διαστροφη και φυσικά αρχίζουν οι αιμομιξιες οι κοπρολαγνειες σοδομισμοι και χίλια δυο τρελλα ξι απ την στιγμή που άρχισε η εμπορευματοποιηση του έρωτα όλα πήγαν στραβά ο Νίτσε είχε πει ότι η μονογαμια είναι μια παράνοια όταν αγκαλιάζεις την κοπελλα σου να την φιλήσεις ερωτικά σκέφτεσαι την ξαδέλφη της την φίλη της επίσης οι θρησκείες παίζουν αρνητικό ρόλο με τις ανυπόστατες απαγορεύσεις πάντως μπράβο για το άρθρο εξαιρετικό
Έτσι είναι απολύτως
Σοκαριστικο....
ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΌΜΕΝΑ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
"δείχνει και πόσο δημοφιλές έχει γίνει στην εποχή μας το πορνό"
Mπρο, πάντα ήταν δημοφιλής οι τσόντες.
Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιώντας εξελιγμένους αλγορίθμους στο άμεσο μέλλον θα αντικαταστήσει, σε κάποια επαγγέλματα, την ανθρώπινη εργασία. Ας δούμε μερικά από αυτά
- Οδηγοί (Ταξί, Λεωφορεία, Φορτηγά κτλ.). Ήδη υπάρχουν αυτοκίνητα με τεχνολογία αυτόνομης οδήγησης. Ο αλγόριθμος που αναλαμβάνει την οδήγηση του οχήματος είναι ήδη πολύ καλύτερος από τον καλύτερο οδηγό του κόσμου. Σε ένα χρονικό ορίζοντα το πολύ 20 χρόνων, είναι μεγάλη η πιθανότητα όλα τα επαγγελματικά οχήματα να οδηγούνται από αλγορίθμους. Και ίσως όχι μόνο τα επαγγελματικά οχήματα, αλλά στο μέλλον να είναι ακόμα και παράνομο να οδηγούν οι άνθρωποι!
- Εργάτες (Χειρωνακτικές εργασίες) Σε ένα χρονικό ορίζοντα 20 χρόνων, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι εργάτες να έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ, που δεν θα έχουν ανάγκη από διάλειμμα, δεν θα κουράζονται ποτέ και το σπουδαιότερο δεν θα κάνουν λάθη, μιας και θα εκτελούν με ακρίβεια την αποστολή που τους έχει ανατεθεί. Το πιο πιθανό είναι να περάσουμε σε μια φάση υπερπαραγωγής προϊόντων, τα οποία θα έχουν ελάχιστο κόστος σε σχέση με σήμερα. Όλα τα εργοστάσια θα λειτουργούν 24 ώρες αδιάκοπα και με χιλιάδες εργάτες-ρομπότ που δεν θα απεργούν ποτέ.
- Οικονομολόγοι, Χρηματιστές και Τραπεζίτες (και Δημόσιοι Υπάλληλοι) Ήδη το μεγαλύτερο μέρος των προβλέψεων και αναλύσεων της αγοράς γίνεται από αλγορίθμους. Ακόμα και ο πιο έμπειρος χρηματιστής δεν μπορεί να συναγωνιστεί πια τους αλγορίθμους πρόβλεψης, που έχουν ήδη καταλάβει την αγορά αυτή. Η δαιδαλώδης γραφειοκρατία θα εξαφανισθεί ολοκληρωτικά την ημέρα που έξυπνοι αλγόριθμοι θα καταλάβουν το Δημόσιο τομέα ολοκληρωτικά, έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν 24 ώρες την ημέρα, χωρίς να παραπονιούνται και χωρίς να δυσανασχετούν.
- Δικηγόροι, Δικαστές και Αστυνομικοί Ήδη εξελιγμένοι αλγόριθμοι αναζήτησης μπορούν μέσα σε μερικά λεπτά να εντοπίσουν περισσότερα νομικά προηγούμενα και νόμους, από ότι ένας δικηγόρος σε όλη του τη ζωή. Επίσης, σύντομα σαρωτές εγκεφάλου θα μπορούν να αποκαλύψουν ψέματα και απάτες μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
- Δάσκαλοι και Καθηγητές (Εκπαιδευτικοί) Οι ψηφιακοί δάσκαλοι θα μπορούν να καταγράφουν κάθε απάντηση που έχει δώσει ο μαθητής και τον χρόνο που χρειάστηκε για να την δώσει. Με τον καιρό θα εντοπίζουν τις ιδιαίτερες αδυναμίες του και τα δυνατά του σημεία. Θα είναι σε θέση να του διδάξουν οποιοδήποτε μάθημα, προσαρμόζοντας το στον τρόπο που ταιριάζει καλύτερα στην προσωπικότητά του. Και οι συγκεκριμένοι ψηφιακοί δάσκαλοι δεν θα χάνουν ποτέ την υπομονή τους, δεν θα φωνάζουν και θα είναι διαθέσιμοι όλες τις ώρες και τις ημέρες.
- Γενικοί Ιατροί, Χειρουργοί και Φαρμακοποιοί Ο ψηφιακός ιατρός θα γνωρίζει τέλεια ολόκληρο το γονιδίωμα του κάθε ασθενή, αλλά και το ιατρικό του ιστορικό μέρα προς μέρα. Επίσης, το γονιδίωμα και το ιστορικό των γονιών του ασθενή, των αδερφών του, των ξαδέρφων του, μέχρι και των γειτόνων και φίλων του. Ο Ψηφιακός Ιατρός θα έχει άμεση ενημέρωση αν την ίδια μέρα σε κάποιο μέρος του πλανήτη παρατηρήθηκε κάτι ασυνήθιστο ή αν σε κάποια γωνιά του κόσμου έχει ξεσπάσει κάποια επιδημία. Δεν θα είναι ποτέ κουρασμένος, πεινασμένος ή άρρωστος και θα μπορεί να σου διαθέσει όλο τον χρόνο που απαιτείται.
Ακόμα χειρότερο ίσως είναι το μέλλον των Ιατρών που ειδικεύονται στη διάγνωση ασθενειών. Σε πρόσφατο πείραμα, ένας αλγόριθμος διέγνωσε σωστά το 90% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα, ενώ οι άνθρωποι - ιατροί είχαν αντίστοιχο ποσοστό επιτυχίας περίπου κοντά στο 50%.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, για τους Φαρμακοποιούς είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Το 2011 άνοιξε στο Σαν Φρανσίσκο φαρμακείο επανδρωμένο με ένα μόνο ρομπότ. Όταν φτάνει στο φαρμακείο ένας άνθρωπος, το ρομπότ παίρνει τις συνταγές του πελάτη, καθώς και λεπτομερείς πληροφορίες για άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει και για πιθανές αλλεργίες του. Το ρομπότ εξασφαλίζει ότι τα νέα φάρμακα δεν θα επιδρούν αρνητικά στα άλλα φάρμακα που ήδη χορηγούνται στον ασθενή και στη συνέχεια του δίνει το κατάλληλο φάρμακο. Στο πρώτο χρόνο λειτουργίας του το ρομποτικό φαρμακείο χορήγησε 2 εκατομμύρια συνταγές, χωρίς ούτε ένα λάθος. Κατά μέσο όρο οι άνθρωποι - φαρμακοποιοί κάνουν λάθος στο 1.7%, που αντιστοιχεί σε 50 εκατομμύρια συνταγές μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Υπάρχει λύση; Ακόμα και αν πιστεύεις ότι το κείμενο που διάβασες είναι εξωπραγματικό, ακόμα και αν δίνεις μικρές πιθανότητες σε ένα τέτοιο σενάριο, δεν πρέπει να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα; Αλλιώς πολύ φοβάμαι ότι η λύση που θα προκύψει, όσο δεν αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο και όσο εθελοτυφλούμε ότι ελέγχουμε την κατάσταση, θα είναι η χειρότερη δυνατή.
Η χώρα μας, αν καταφέρει να αντιληφθεί γρήγορα τις νέες συνθήκες που θα διαμορφωθούν στην εργασία η ολοένα και αυξανόμενη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και των αλγορίθμων, θα έχει ίσως ευκαιρίες που αυτή τη στιγμή ούτε να τις φανταστούμε δεν μπορούμε!
Αν στο άμεσο μέλλον τα περισσότερα σημερινά επαγγέλματα δεν θα τα ασκούν άνθρωποι, αλλά αλγόριθμοι, θα υπάρξουν ανάγκες για νέα επαγγέλματα. Ποιά θα είναι αυτά; Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε καλύτερα για το νέο μέλλον; Για να προβλέψουμε οποιοδήποτε μελλοντικό επάγγελμα, θα πρέπει να βασιστούμε σε έναν και μόνο συλλογισμό: Σε τι θα είμαστε ικανότεροι από τους αλγορίθμους;
Ο Ίλον Μασκ, σε ένα video που είδα πρόσφατα, κάνει λόγο για μια ανθρωπότητα που θα βγει σε σύνταξη και μιλά για την ανάγκη καθιέρωσης μηνιαίου επιδόματος! Πριν φτάσουμε εκεί, μήπως υπάρχουν ακόμα περιθώρια να κάνουμε άλλες επιλογές;
Y.Γ. 1 Το παραπάνω κείμενο δεν έχει σαν στόχο να δημιουργήσει επιπλέον άγχος σε παιδιά και γονείς. Όμως επειδή ακριβώς πρόκειται κυρίως για το μέλλον των παιδιών μας, ας μην παίξουμε με αυτό.
Φοβάμαι ότι πολύ σύντομα η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά μας από τα σχολεία και από τα πανεπιστήμια θα είναι ήδη εντελώς παρωχημένη. Στα σχολεία πρέπει να αλλάξει το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού και να στραφούν κυρίως στα επαγγέλματα που θα γεννηθούν στο άμεσο μέλλον.
Προτείνω πολύ άμεσα να λειτουργήσει Υπουργείο Μελλοντικής Εργασίας και Εκπαίδευσης (Ο τίτλος είναι δικός μου, μπορεί να ονομάζεται και διαφορετικά, δεν παίζει κανένα ρόλο!). Ένα υπουργείο που θα έχει αποκλειστικά σαν αντικείμενο το πως η χώρα μας θα εκμεταλλευτεί τις νέες ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν σύντομα στη νέα εποχή.
Ένα τέτοιο υπουργείο μπορεί να διοργανώνει συνέδρια σε τακτικά χρονικά διαστήματα, με τη συμμετοχή των κορυφαίων επιστημόνων για τη χάραξη μιας πολιτικής στην εκπαίδευση και στη συνέχεια στην εργασία, για να μην μείνουμε απλοί θεατές στο νέο κόσμο που έρχεται.
Ακόμα δεν έχει χαθεί τίποτε, υπάρχει χρόνος, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουμε άμεσα!
Y.Γ. 2 Ένα πολύ δημοφιλές πιθανό σενάριο, αν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς να αντιδράσουμε, ισχυρίζεται ότι ο Homo Sapiens θα ασχολείται όλο και λιγότερο με το μέλλον του, απορροφημένος στο netflix, στα video games και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Παράλληλα κάποιοι λίγοι ισχυροί και πλούσιοι (τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς θα είναι έτσι) θα εξελιχθούν σε κάποιο νέο είδος ανθρώπου, που ήδη έχει όνομα στις επιστημονικές κοινότητες και το ονομάζουν Homo Deus (Άνθρωπος - Θεός).
Ο Homo Deus στην καλύτερη περίπτωση θα φερθεί στον πρόγονο των Homo Sapiens (εμάς δηλαδή), όπως φερόμαστε εμείς στα ζώα, στη χειρότερη περίπτωση μπορεί και να αποφασίσει ότι είναι περιττός στον πλανήτη.
Πολλοί επιστήμονες μιλάνε ήδη ανοιχτά ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ο Νούμερο Ένα κίνδυνος για την ανθρωπότητα. Θα τους ακούσουμε πριν να είναι αργά;
Υ.Γ. 3 Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο βαθμός αξιοπιστίας ενός κειμένου είναι ανάλογος της αποδοχής του. Αν με κάποιο τρόπο συμμερίζεσαι τις ανησυχίες που διατύπωσα, άφησε ένα σχόλιο ή κάνε μια κοινοποίηση.
Πηγές: Homo Deus. Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος - Harari Yuval Noah, Συνέντευξη στο CNBC - Elon Musk ... See MoreSee Less
Ο νούμερο ένα εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο εαυτός της. Με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ακόμα στο μεσαίωνα, την τεχνοφοβία και την άρνηση της επιστήμης οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο και την κατάρρευση και όχι λόγω της ΤΝ, αλλά της δικής μας ανεπάρκειας. Κανένα εργαλείο, όσο τέλειο και να ναι, δε πρόκειται να μας γλυτώσει από τον χειρότερο - ζωικό - εαυτό μας.
Το πρόβλημα δεν είναι η αντικατάσταση ανθρώπων από ΤΝ και ρομπότ στην εργασία, αλλά η σύνδεση της εργασίας με το βιοπορισμό και την επιβίωση. Το συγκεκριμένο κοινωνικό μοντέλο είναι μεσαιωνικού τύπου, πλήρως παρωχημένο πια αλλά χωρίς πρακτική εναλλακτική. Δυστυχώς τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα της ανθρωπότητας (όπως φόβος του αύριο, φόβος του θανάτου, ανάγκη για εξουσία) αποτελούν την πιο σημαντική τροχοπέδη για την εξέλιξη της κοινωνίας στο επίπεδο που αρμόζει στη νοημοσύνη της και όσο αρνούμαστε την αντιμετώπισή τους μέσω κατάλληλης παιδείας θα βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε αδιέξοδα.
Προσωπικά δεν με ανησυχεί η ΤΝ ως μελλοντική τεχνολογία. Αυτό που με ανησυχεί είναι η εμμονή των κοινωνικών και οικονομικών μοντέλων στην εργασία ως μέσο επιβίωσης. Δεν είναι τυχαία η αναφορά αρκετών πια ειδικών (και μη) στο βασικό εισόδημα για όλους, καθώς βλέπουν το τσουνάμι της ανεργίας να έρχεται στον ορίζοντα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το υπάρχον οικονομικό και κοινωνικό στάτους στις ανεπτυγμένες χώρες.
Ναι άλλωστε λίγοι άνθρωποι θα υπάρχουν στον πλανήτη, οπότε όσοι απομείνουν απλά θα κάνουν διακοπές. Τώρα τα προϊόντα και ότι άλλο φτιάχνουν τα ρομπότ δεν ξέρω ποιος θα τα καταναλώνει, αλλά θα πρότεινα αντί για όλα αυτά να έκαναν ρομπότ πυροσβέστες ή κάτι άλλο.
Αλλιώς αντίο ανθρωπότητα... Καλώς ήρθες ρομπότητα..
Και οι έξυπνοι που θα φτιάξουν όλα αυτά πρώτοι θα την πληρώσουν.. Θα χάσουν την ευτυχία της κακοποίησης και καταστροφής των ανθρώπων και την ηδονή της εξουσίας πάνω της. Στα ρομπότ δεν θα περνάνε αυτά. Δεν θα έχουν συναισθήματα, ούτε φόβο, ούτε έλεος.
Η επαφή με έναν άλλο άνθρωπο και η ευελιξία του ανθρώπινου μυαλού δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανέναν αλγόριθμο.
Τον προτελευταίο λόγο στην εξέλιξη και ιστορια του ανθρώπου επάνω στην Γη, τον έχει η Φύσις για τα όντα της. Τον δε τελευταίο, τον έχει ο Δημιουργός της...
Από αυτά τα δύο θα αντλήσει ο άνθρωπος σοφία - με όλα τα λάθη του - για την πορεία του στον κόσμο μέσα, γιατί η παρουσία του έχει κάποιον λόγο, που φαντάζομαι ότι δεν τον γνωριζουμε.
θαμεινουν ελαχιστοι ανθρωποι και θα γινουν στο τελος αιμομικτες με προβληματα υγειας .στο τελος η ανθρωποτητα θα χαθει τελειως απο την γη .και οι λιγοι θα ειναι ελενχομενοι και εξολοθρευσιμοι ...
Ποιός αλγόριθμος θα διδάξει : αυτοθυσία, φιλότιμο, στοργή, έλεος, αγάπη, καλοσύνη, συγχωρητικότητα ;
Ο νέος μετα-άνθρωπος θα είναι ένας αναβαθμισμένος ψηφιακά αιχμάλωτος, γενετικά τροποποιημένος, τηλεκατευθυνόμενο υβρίδιο, προγραμματιζόμενος, δίχως θέλημα σαν μια υπάκουη μηχανή.
Θα δέχεται αδιαμαρτύρητα, για το "καλό" του, ότι συμφέρει στην εκάστοτε εξουσία!
Μόνο που τελικά δίχως ελευθερία, γνώμη και κρίση δεν θα είναι Άνθρωπος αλλά ρομπότ!
Ετοιμαζόμαστε για την ”Νέα Εποχή" της "Νέας Τάξης" που θα είμαστε νούμερα και όχι ελεύθερες προσωπικότητες!
Καλώς ήρθαμε στην εποχή του Όργουελ και του μεγάλου αδελφού....!
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ουσιαστική ανθρώπινη επαφή.
Η επικοινωνία στηρίζεται σε κάτι αμφίδρομο , δεν είναι απλή ανταλλαγή πληροφοριών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μοναδική σχέση δασκάλου-μαθητή.
Οι ρόλοι εναλλάσσονται και εξελίσσονται και οι δύο.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι μαγική.
Τα μάτια των παιδιών και του δασκάλου λάμπουν, κάτι αιωρείται. Η λαχτάρα για μάθηση, ο πνευματικός έρωτας...πολλά .
Η κιναισθητικη αγωγή περιλαμβανει στιγμιαίες αποφάσεις που βασίζοναι στην ενσυναίσθηση του δασκάλου.
Αυτή δεν υφίσταται στην τεχνητή νοημοσύνη.
όσες μετρήσεις κι αν κάνει ένα ρομποτ δεν μπορεί στιγμιαία να νιώσει αυτό που θέλουν τα παιδιά, αυτό που θα προωθήσει την μάθηση.
Στο CALL ( Computer Assisted Language Learning ) υπάρχουν άπειρα προγραμματα και τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν την μάθηση με ευχάριστο τρόπο.
Όλα αυτά όμως επικουρικά.
Η βιωματική μάθηση θέλει λαχτάρα να αρπάξεις οτιδήποτε γεννά το παιδί και να το προσαρμόσεις να χτίσετε μαζί παραδείγματα και άλλα πολλά.
Κανένας υπολογιστής δεν ξεγεννα. Ενώ η μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη όταν εφαρμόζεται με αριστοτεχνικό τρόπο από έναν αληθινό δάσκαλο, κάνει θαύματα. Χτίζει αυτοπεποίθηση και αφυπνίζει την συνείδηση.
Ένα ρομπότ δεν μπορεί να εμπνεύσει, δεν έχει χιούμορ και τα παιδιά τα νιώθουν όλα ακόμη και την ομορφιά της ατέλειας.
Πόσο χαίρονται τα παιδιά όταν κάνουν την δασκάλα να γελάσει, να συγκινηθει, να πανηγυρίσει μαζί τους.
Αισθάνονται τα πάντα ακόμη και η θλίψη ή μια ασθένεια του δασκάλου διδάσκει και τις 2 πλευρές την ιερότητα του χώρου που λέγεται σχολείο, τάξη και την ομορφιά της στιγμής.
Ότι άσχημο, στάσιμο, ανιαρό, απωθητικο μέχρι και εγκληματικό συμβαίνει στα σχολεία είναι όταν λειτουργούν όλα ξερά, μηχανικά, ως ανταλλαγή πληροφοριών, γνώσεων που και ένα κομπιούτερ θα μπορούσε να παρέχει.
Ακόμη και οι διαδραστικοί πίνακες μπορούν να γίνουν εκτρώματα με λάθος χρήση.
Το μέσο είναι Μέσο τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί προωθητικα χρησιμοποιείται.
Η ουσία όμως είναι μια
Η Αγάπη
Για αυτό που δημιουργείς
Η Αγάπη
Για τα παιδιά συνδημιουργους σου
Αυτό δεν μπορεί να δοθεί από κανένα μηχάνημα χωρίς συνειδητότητα.
Επέλεξα για παράδειγμα το επάγγελμα του δασκάλου γιατί όλοι έχουμε υπάρξει και δάσκαλοι και μαθητές και συνεχίζουμε ακμαίοι ελπίζω. Άλλωστε αυτό είναι η ζωή ένα αιώνιο σχολείο.
Δεν βλέπω δυσοίωνο κανένα μέλλον, εμπιστεύομαι τα παιδιά , βρίσκουν λύσεις στις παραφροσύνες των μεγάλων.
Δεν φοβάμαι καμια τεχνητή νοημοσυνη, η χρήση της είναι που μας ανησυχεί και δικαιολογημένα
Όμως επειδή όλοι είμαστε παιδιά κατά βαθος, μένει απλά να μας δούμε.
Οι ικανότητες που πρέπει να χτίσει, ένας νέος σήμερα, είναι 1. η δυνατότητα να μαθαίνει νέα πράγματα, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, 2. να μπορεί να λειτουργήσει σαν μέλος μιας ομάδας εργασίας, και αν θέλει να εξελιχθεί, 3. πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα ηγεσίας (Σχόλιο σε σχετική ερώτηση του πρώην CEO της εταιρείας που εργάζομαι). Πολλά από τα επαγγέλματα του μέλλοντος δεν υπάρχουν ακόμη (ίσως πάνω από το 60%). Πριν 40 χρόνια στο χωριό μου 1700 κάτοικοι παρήγαγαν λιγότερα, από τους 6 μεγάλους αγρότες που δρουν σήμερα. Επαγγέλματα υγείας και παραϊατρικά δεν θα έχουν μεγάλο θέμα, ίσα ίσα, ο άνθρωπος δεν θα αφήσει εύκολα τη μηχανή να τον "εξυπηρετεί". Το ίδιο ισχύει και για την εκπαίδευση. Η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια, θα στηρίζεται σε ανθρώπους, την έχουν ανάγκη τα παιδιά. Κατά τα άλλα αυτή μοιάζει να είναι μια λογική εξέλιξη. Δεν έχει νόημα να πολεμάμε τις μηχανές. Έχει νόημα να τις χρησιμοποιούμε.
Δυστυχώς είναι απόλυτα ρεαλιστικό, αληθινό και εφιαλτικό συνάμα.. όπως ήδη είπε κάποιος αλλος, είναι θέμα χρόνου.. Κι αν οι άνθρωποι δεν διεκδικήσουν το μέλλον τους θα υπάρξουν ολέθριες συνέπειες, καθώς θα συγκεντρωθεί υπερβολική εξουσία σε λίγους και θα μειώνονται οι πόροι του πλανήτη...
Το γαματο με την ανθρωποτητα ειναι οτι με το μυαλο που εχει μπορει να ζησει σε μια ουτοπια.
Το γαμωτο με την ανθρωποτητα ειναι οτι στην πραγματικοτητα πνιγεται σε μια κουταλια νερο.
Περιγράφετε ακριβώς το μέλλον που κατά την δική μου άποψη έχει ήδη μπει σε εφαρμογή από την ελίτ του πλανήτη ....πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο άνθρωποι και ρομπότ το οποίο περιγράφει τα θέματα που αναλύσατε πιο πάνω προς το παρόν και η πιο εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη και οι χιλιάδες αλγόριθμοι της κάνουν λάθη σε λίγο θα καταφέρουν και αυτά τα ελάχιστα λάθη να τα εξαλείψουν και η τεχνητή νοημοσύνη θα μπει στην ζωή μας όπως τώρα έχουν μπει τα smart phones ...το μέλλον που περιγράφετε στο κείμενο είναι ήδη λοιπόν υπαρκτό αν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά μπορεί να δει και να αντιληφθεί ψήγματα αυτού του μέλλοντος που θα έρθει παντού γύρω του .....προσωπικά είμαι 38 χρόνων και την άνοδο της τεχνολογίας και τα άλματα που έχει κάνει τόσο σύντομα τα θεωρώ στο μεγαλύτερο μέρος τους πολύ αρνητικά και επιζήμια για τον ανθρώπινο παράγοντα και ύπαρξη ....πολλές φορές έχω ευχηθεί να μπορούσα να ήμουν 38 χρόνων στην δεκαετία του 1980 και όχι στην δεκαετία του 2020 ....
Το κάνουν γιατί ,αφού θα σκοτώσουν τον κόσμο θα χρειαστεί η μασονία και να τους εξυπηρετήσει κάποιος ορίστε και το αποτέλεσμα.Ολα γίνονται για εξόντωση του ανθρώπου,σε καμία περίπτωση καμία τεχνολογία δεν είναι για εξυπηρέτηση των ανθρώπων, μόλις απέκτησε ο κόσμος Ίντερνετ χάθηκαν οι οικογένειες, λέξεις σεβασμό μόνο παιχνίδια στο διαδίκτυο και πορνό και φόνους,τη δεν βλέπετε, και οποίος λέει το παιδί μου δεν είναι τζογαδόρος εννοώ παίκτης του Ίντερνετ τότε είναι γελασμενι.Ξυπνατε ήμαστε πλέον biomasa.
Θα κινηθούμε όμως ή απλά θα παρατηρούμε και ότι γίνει;;;
Καί μέ ενα sun flash...στίς σπηλιές σας γρήγορα,όσοι έχετε απομείνει.
Πολύ ωραίο και κατατοπιστικό άρθρο,οι εξελίξεις και οι επιδράσεις της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι ραγδαίες
Ένα σχετικό, πολύ ενδιαφέρον βίντεο σχετικά με το θέμα youtu.be/WSKi8HfcxEk
από το κανάλι kurzgesagt ( Γενικότερα καταπληκτικό κανάλι με πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία)
Είναι σαφές ότι έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για όλους. Για όσους καταλαβαίνουν η αφύπνιση της συνείδησης γίνεται επιτακτική ανάγκη πλέον και όχι πολυτέλεια αν έχουμε χρόνο ή διάθεση. Οποίος δεν συνδεθεί γερά με το πνεύμα της φύσης, της ζωής και της αλήθειας θα υποφέρει άσχημα στα χρόνια που έρχονται και δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει
Ο κομμουνισμός θα είναι απόλυτα εφικτός. Ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του θα μπορεί να αμειβεται.Προυποθεση όμως είναι η κοινωνικόποίηση των μέσων παραγωγης
Odyssey 2001. Εκεί θα μας πάει η τεχνολογία. Οι άνθρωποι θα τεμπελιάσουν!
Αυτοί που τα έχουν συλλάβει ως "μεγάλες τεχνολογικές ιδέες" όλα αυτά τα δυστοπικά τερατουργήματα είναι ψυχικά άρρωστοι! Μόνο ψυχικά διαταραγμένα μυαλά θα έφτιαχναν τέτοιο "μέλλον" για τα παιδιά τους και μάλιστα θα απαιτούσαν να τα αποδεχτούν οι άνθρωποι ως ... "Εξέλιξη"! 😟
Θαυμαστός καινούργιος κόσμος...☹️
Το συναίσθημα,τα αισθήματα,την συνείδηση,την τρυφερότητα,την ανθρωπιά,την ηρεμία,την αλήθεια,την αγάπη κανενας αλγοριθμος δεν μπορεί να συναγωνιστεί.Αυτο που προσπαθούν είναι εδώ κ χρόνια να μας αφαιρέσουν κάθε θεϊκή ιδιότητα που έχουμε κ να μας αποκόψουν από την επαφή-ανύψωση ψυχής ...
Και πριν 30 χρόνια, την δεκαετία του 90 η τηλεόραση έπαιζε μια εκπομπή "πέρα απ το 2000"! Την θυμάστε; Οποίος την θυμαται σίγουρα θα θυμάται τις ανοησίες που έπαιζαν - ιπτάμενα αυτοκίνητα- και ότι άλλη βλακεια κατέβαζε ο νους τους τότε. Όσο έχουμε ιπτάμενα αυτοκίνητα εδώ και 20 χρόνια άλλο τόσο θα έχουμε και τα παραπάνω που αναγράφονται στο κείμενο.
Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι με το που θα αρχίσει η πείνα στους ανθρώπους θα γίνει κόλαση και όλοι αυτοί που θα κινούν τα νήματα δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν και είναι κάτι που το ξέρουν και οι ιδιοι. Επομένως λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα αντικατάστασης της ανθρωπότητας εκτός κι αν το κάνουν δια της βίας που κάτι τέτοιο πάλι δεν θα είχε κανένα νόημα για τους μεγιστανες που κινουν τα νήματα επειδη απλούστατα έχουν τόσα χρήματα που πλέον τους νοιαζει μόνο η εξουσία! Και σε ποιον να ασκήσουν εξουσία αν αντικατασταθεί το ανθρώπινο είδος; Στους τενεκεδες;
Μία άλλη περίπτωση πάλι είναι να μην ολοκληρωθεί αυτό το έργο επειδη οι άνθρωποι είναι πάντα εξυπνότεροι από τις μηχανές και είναι αδύνατον ένα μή τέλειο ον όπως ο άνθρωπος να φτιάξει κάτι τελειο και στην καλύτερη περίπτωση να φτιάξει κάτι καλύτερο απ τον εαυτό του. Δεν γίνεται να αλλάξουν ουτε οι νόμοι της φυσικής ούτε της φύσης γενικότερα.
Και κλείνοντας θα προσθέσω πως οι φιλοδοξίες του κάθε αρρωστημένου δεν σημαίνει ότι είναι και εφικτες. Ας πρισγειωθουν λίγο γιατί βάσει νόμου θα προσγειωθουν από μόνοι τους ανώμαλα
Γι'αυτό δεν χρειαζόμαστε Εμείς οι Άνθρωποι δεν είμαστε χρησμοί ποιά
Άρα οι πλούσιοι πλουσιότεροι η μεσαία τάξη φτωχοί και οι φτωχοί φτωχότεροι
αυτός είναι ο σχεδιασμός αλλά θα τους προλάβουν άλλα,,,,,,,,,,
Η συνάντηση είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία και τώρα βρισκόμουν πια με μια μικροποσότητα που την είχα τυλίξει καλά μέσα σε μια πλαστική σακούλα και την είχα χώσει στη μεγάλη πλάγια τσέπη της βερμούδας μου.
Έκανε απίστευτη ζέστη αλλά προτίμησα να περπατήσω μέχρι το σπίτι από το να πάρω το ρίσκο να μπω σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς όπου θα μπορούσα ίσως να πέσω πάνω σε έλεγχο της αστυνομίας.
Μετά από περπάτημα που κράτησε γύρω στα 20 λεπτά έφθασα στη μεγάλη ανηφόρα της Παγώνας. Η θερμοκρασία μπορεί και να άγγιζε τους 40 βαθμούς, αλλά κατάφερα ύστερα από 3 στάσεις να φτάσω σπίτι.
Άνοιξα την πόρτα, μπήκα μέσα και πήγα κατευθείαν στην κουζίνα. Η πρώτη σκέψη που είχα κάνει, να βγάλω το ρούτερ εκτός λειτουργίας, ήταν σίγουρα λανθασμένη. Με το που θα έβλεπαν όλες τις συσκευές εκτός ίντερνετ για πολύ ώρα, σίγουρα θα έστελναν άμεσα κάποιον να τις ελέγξει!
Άνοιξα το ψυγείο και αφαίρεσα 2-3 συνηθισμένα υλικά. Στη συνέχεια το ενημέρωσα για το φαγητό που θέλω να φτιάξω και μου πρότεινε 2-3 συνταγές. Διάλεξα την πιο συνηθισμένη, άνοιξα τον φούρνο και ξεκίνησα να μαγειρεύω.
Όσο ετοιμαζόταν το φαγητό ανέβηκα στο πατάρι και κατέβασα ένα παλιό γκαζάκι, ήταν μια συσκευή που είχα πάνω από 30 χρόνια και δεν μπορούσες να την συνδέσεις στο ίντερνετ. Έβαλα σε ένα παλιό τηγάνι, που ήταν και αυτό στο πατάρι, λίγο λάδι και έβγαλα την σακούλα που είχα στην τσέπη της βερμούδας μου.
Προσεκτικά ξετύλιξα το περιεχόμενο και το άφησα πάνω στο τηγάνι. Στη συνέχεια κάθισα δίπλα, έκλεισα τα μάτια μου και το μύριζα...
Δυστυχώς η χαρά μου κράτησε πολύ λίγο! Δέκα λεπτά αργότερα με είχαν συλλάβει! Η αστυνομική επιχείρηση της σύλληψής μου ήταν σύντομη αλλά αποτελεσματική! Μόλις είδα 3 αστυνομικούς να μπουκάρουν σπίτι μου δεν αντιστάθηκα καθόλου. Σήκωσα τα χέρια, έπεσα στα γόνατα και περίμενα να μου περάσουν χειροπέδες.
Λίγο αργότερα βρισκόμουν στο αστυνομικό τμήμα, στην αίθουσα ανακρίσεων και ένας προβολέας σημάδευε το κεφάλι μου. Στην αίθουσα μαζί με μένα βρίσκονταν 2 αστυνομικοί. Ο πιο ψηλός φαινόταν ευγενικός, αλλά ο κοντός ήταν πιο σκληρός και συνεχώς εκτόξευε απειλές και βρισιές.
Κάποια στιγμή ο κοντός πήδηξε σχεδόν πάνω μου και με έπιασε από τον γιακά.
- Γιατί δεν μας λες ποιος είναι ο προμηθευτής σου, αφού αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε. - Δεν ξέρω παρά ένα username Pinokio47 τίποτε άλλο. - Που τον βρήκες; - Στο Dark Web σε κάποιο forum που έχει κλείσει! - Και που συναντηθήκατε; - Σας είπα στην πλατεία Γεωργίου, φορούσε καπέλο, μάλλον ψηλός και αδύνατος! - Από το κινητό σου, και ας το είχες κλειστό, έχουμε χαρτογραφήσει όλη τη διαδρομή σου. Θα την περάσουμε στις κάμερες και θα σε δούμε! - Τότε γιατί με ρωτάτε να σας πω κάτι που θα το γνωρίζετε σε λίγο; - Γιατί αξιολογούμε και την πρόθεσή σου να βοηθήσεις αλλά και την ειλικρίνεια σου! - Για την ειλικρίνεια μου μην έχετε καμία αμφιβολία.
Εκείνη τη στιγμή ο ψηλός, που μέχρι τότε μόνο άκουγε, πήρε το λόγο απευθυνόμενος σε μένα.
- Γνωρίζεις ότι η ποινή για κατανάλωση κρέατος είναι τα 4 χρόνια; Αν συνεργαστείς με τις αρχές και δείξεις μεταμέλεια μόνο τότε μειώνεται σε 2 χρόνια. Εσύ και λόγω του πρότερου έντιμου βίου σου μπορεί να φας μόνο 1 χρόνο με αναστολή. - Μέχρι να γίνει το δικαστήριο θα είμαι ελεύθερος; - Η δίκη σου ορίστηκε στις 24 Ιουλίου. Μπορείς να πηγαίνεις.
Βγήκα έξω και για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη να καπνίσω!
Ασυναίσθητα έψαξα για κάποιο πακέτο στην τσέπη μου...Θυμήθηκα όμως πως και αυτό ήταν πια παράνομο και δεν μπήκα καν στον πειρασμό να αναζητήσω ένα τσιγάρο...
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ναπολέοντας, ο Απολλιναίρ, ο Πικάσο και η εμπλοκή τους στο πιο αινιγματικό χαμόγελο του κόσμου.
Η ταυτότητα της Μόνα Λίζα Φιλοτεχνήθηκε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι γύρω στα 1505, πέρασε από την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα και από το 1804 μέχρι και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Η πραγματική όμως ταυτότητα της ξεφεύγει από τους ιστορικούς της τέχνης για αιώνες.
Η πιο αποδεκτή θεωρία, σχετικά με την πραγματική ταυτότητα πίσω από τον πίνακα, είναι ότι μοντέλο ήταν η Lisa Gherardini, η σύζυγος ενός Ιταλού εμπόρου μεταξιού.
Άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι η Μόνα Λίζα είναι στην πραγματικότητα μια αυτοπροσωπογραφία ή μια απεικόνιση της μητέρας του καλλιτέχνη.
Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η Μόνα Λίζα φέρει αρκετές εντυπωσιακές ομοιότητες με τον Gian Giocomo Caprotti, γνωστό και ως Salai, ο οποίος ήταν μαθητευόμενος του Λεονάρντο και πιθανώς εραστής του.
Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα Αυτό που έκανε το συγκεκριμένο πίνακα, ανεξάρτητα από το ποιος τελικά απεικονίζεται, τον πιο διάσημο στον κόσμο είναι το περίφημο χαμόγελο της.
Τι έχει όμως το χαμόγελο της Μόνα Λίζα, που το κάνει τόσο ξεχωριστό;
Ο Ντα Βίντσι ανακάτεψε με τέτοιο τρόπο τα χρώματα, ώστε να παραπλανά την περιφερειακή όραση του θεατή.
Αυτό που κατάφερε, ήταν το σχήμα του στόματος ν΄αλλάζει, ανάλογα με την οπτική που παρατηρεί κανείς τον πίνακα.
Καθώς το χαμόγελο εξαφανίζεται μόλις ο θεατής προσπαθήσει να το δει, ονομάστηκε αυτή η οπτική ψευδαίσθηση το “άπιαστο χαμόγελο”.
Κανείς πριν ή μετά τον Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν έχει καταφέρει να αναπαραστήσει τόσο πετυχημένα κάτι αντίστοιχο!
Η κλοπή της Μόνα Λίζα Στις 22 Αυγούστου του 1911 ο ζωγράφος Λουί Μπερού, που συνήθιζε να ζωγραφίζει αντίγραφα της Τζοκόντα και να τα πουλά στους επισκέπτες του Μουσείου, παρατήρησε με έκπληξη ότι ο πίνακας απουσίαζε από τη θέση του.
Αμέσως σήμανε συναγερμός. Οι πόρτες του Μουσείου σφραγίστηκαν και τα σύνορα της Γαλλίας έκλεισαν!
Το μουσείο έμεινε κλειστό μια ολόκληρη εβδομάδα, χωρίς οι έρευνες που γίνονταν να αποφέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα.
Το Λούβρο άνοιξε και πάλι στις 29 Αυγούστου.
Τις επόμενες μέρες χιλιάδες Γάλλοι περνούσαν μπροστά από την άδεια θέση της Μόνα Λίζα και έκλαιγαν γοερά, λες και είχαν χάσει ένα προσφιλές τους πρόσωπο.
Όλη η Γαλλία είχε πάθει κατάθλιψη!
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1911, η αστυνομία ανακοινώνει τη σύλληψη του διακεκριμένου γαλλοπολωνού ποιητή Γκιγιόμ Απολλιναίρ και του άσημου τότε ακόμα Ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο ως υπόπτων για την κλοπή.
Ένα ιστορικό παράδοξο. Αυτός που έμελλε να γίνει ο πιο διάσημος ζωγράφος, έχει κατηγορηθεί για την κλοπή του πιο διάσημου πίνακα!
Ο Πικάσο αφέθηκε ελεύθερος την ίδια μέρα, καθώς δεν προέκυψε το παραμικρό στοιχείο εις βάρος του και ο Απολλιναίρ πέντε μέρες αργότερα.
Η μεγάλη Γαλλική εφημερίδα Paris Journal στις 13 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο:
“...Ο Απολλιναίρ είναι αρχηγός διεθνούς σπείρας που έχει έρθει στη Γαλλία με σκοπό να ξαφρίσει τα μουσεία μας...” Η πραγματικότητα βέβαια απείχε πολύ.
Ο Απολλιναίρ συνδεόταν φιλικά με έναν Βέλγο απατεώνα που λυμαινόταν τις αίθουσες του Λούβρου, αρπάζοντας διάφορα αντικείμενα.
Κάποια αφρικανικά αγαλματίδια μικρής αξίας είχαν πέσει με αυτόν τον τρόπο στα χέρια του Απολλιναίρ, που με την σειρά του είχε πουλήσει μερικά στον νεαρό Πικάσο.
Μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την κλοπή του πίνακα, οι δύο καλλιτέχνες θέλησαν να ξεφορτωθούν τα κλοπιμαία ρίχνοντάς τα στον Σηκουάνα.
Αφού γυρόφερναν ένα ολόκληρο βράδυ γύρω από τον ποταμό, τελικά τα παρέδωσαν στην αστυνομία, με αποτέλεσμα να θεωρηθούν ύποπτοι και για την κλοπή του πίνακα!
Θα χρειαστεί να περάσουν δυο ολόκληρα χρόνια για να καταφέρουν να “καθαρίσουν” το όνομα και τη φήμη τους.
Στις 29 Νοεμβρίου του 1913, ένας Ιταλός γκαλερίστας, ο Αλφρέντο Τζέρι θα λάβει ένα γράμμα από κάποιον Βιτσέντζο Περούτζια, που έγραφε ότι έχει στην κατοχή του τη Μόνα Λίζα και ότι σκόπευε να τη χαρίσει στην Ιταλία.
Τελικά το ραντεβού θα κλειστεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Φλωρεντία, όπου ο Περούτζια συλλαμβάνεται, αφού, προς μεγάλη έκπληξη όλων, έχει όντως τον αυθεντικό πίνακα στην κατοχή του.
Μετά τη σύλληψή του, ένα κύμα συμπάθειας σηκώθηκε υπέρ του Περούτζια. Η κοινή γνώμη θεώρησε την πράξη του πατριωτική, αφού το βασικό του κίνητρο ήταν να φέρει τη Μόνα Λίζα πίσω στην πατρίδα της.
Την ίδια γνώμη φαίνεται να είχαν και οι δικαστές, που τον καταδίκασαν σε φυλάκιση μόνο λίγων μηνών.
Η Μόνα Λίζα παρέμεινε για ένα μήνα στην Ιταλία, προτού επιστρέψει στη Γαλλία.
Εκτέθηκε στα μεγαλύτερα μουσεία της Ιταλίας και εκατομμύρια Ιταλών θαύμασαν το αινιγματικό της χαμόγελο.
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1913, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι, σε μια πρωτοφανή μαζική συγκέντρωση για έργο τέχνης, συνόδευσαν την Μόνα Λίζα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου, ώστε να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το Λούβρο.
Εκείνη την ημέρα, ολόκληρη η Ιταλία αποχαιρετούσε συγκινημένη τον αγαπημένο της πίνακα.
Στις 4 Ιανουαρίου του 1914 εγκαταστάθηκε και πάλι στο Λούβρο, όπου και εκτίθεται έως σήμερα, κάτω από απίστευτα μέτρα ασφαλείας.
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Αν η Γαλλία έπαθε κατάθλιψη για έναν πίνακα που δεν τον έφτιαξε καν Γάλλος καλλιτέχνης, τι να πούμε στην Ελλάδα για την Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου και όλα τα άλλα σουφρωμένα, που κοσμούν τόσα μουσεία.
Εγώ προσωπικά ποτέ δεν παρατησησα κάτι το μοναδικό σαυτην την τέχνη και είναι και άσχημη η Τζοκόντα
Λόγος να γίνεται
😁😁😁😁😁😁😁😁
ΆΜΑ ΣΟΥ ΚΛΈΒΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΊΝΑΚΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΌΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΤΑΡ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΙ ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ.
ΣΑΣ ΜΙΛΏ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΈΡΙ.
Ο Γκιγιωμ Απολιναιρ ο ποιητης?
Και ναταν μόνο αυτη
Ο μονος λιζος
Εμεις με τα μαρμαρα τι πρεπει να παθουμε;αλλα τωρα τα τελευταια χρονια ασε που ειμαστε αχρηστοι να εχουμε οτιδηποτε,θα τα νοικιαζαμε για ενα κομματι ψωμι στα αφεντικα μας..
😉
😁λες να ηταν το ντεκολτε?😁
Τη Μόνα Λίζα, την χάρισε ο ίδιος ο Da Vinci στους Γάλλους, αφού είχε φύγει πικραμένος από την Ιταλία... και είναι από το λίγα νόμιμα εκθέματα του Λούβρου.
Όλη αυτή η φασαρία για έναν πίνακα. Τελικά είμαστε για τα πανηγύρια.
Απίστευτη ιστορία! Δεν την ήξερα!
Πολύ ωραία το εξιστορίσατε
Aristotelis Armaos
Μήπως αυτό που κατεταξε τον πίνακα σταθμό έργων τεχνης ήταν εκτός από την ταυτοτητα της γυναίκας και του καλλιτέχνη το γεγονός ότι μια γυναίκα ευγενής του 16αι χαμογελά δημοσια?Δεν ήταν σκάνδαλο αυτό?
Η Γαλλία έχει κακή συνήθεια να εκμεταλλεύεται τα έργα τέχνης άλλων!
Οταν με το καλο παρουμε τις Νησιωτισσες μας θα μας δωσουν και Ντα Βιντσι.....-θε δε θε.....-ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΜΗ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.......
Сложете още десет звездички а този перфектен разказ,!!!!не превод ,изумително разказано!
Είναι Και αυτή μία από τις χιλιάδες απόψεις Και είναι σεβαστή! Και κυρίως ώς προς την τεχνοτροπία που έκανε χρήση ο Λεονάρντο ντα Βίντσι όχι μόνο στο συγκεκριμένο έργο αλλά κυρίως στον Μυστικό Δείπνο Και στην τοιχογραφία στο παλατσο ντε λα σινιορια στην Φλωρεντία!
Αυτό το χαμόγελο πια...
Που ακριβώς βλέπουν το ξεχωριστό και το μυστηριώδες;
Μια μέρα (Στην εποχή του αλγόριθμου) Πάτρα, 15 Ιουνίου 2035
Μπήκα στην κουζίνα, το πρωινό τσεκ απ έδειξε ότι όλοι οι δείκτες μου είχαν επανέλθει πια σε φυσιολογικά για την ηλικία μου επίπεδα. Στάθηκα μπροστά από τη μηχανή του καφέ, που μου πρότεινε καφέ με οικολογικούς κόκκους Βολιβίας, γάλα σόγιας και γλυκαντικό στέβιας. Πάτησα αποδοχή και λίγα δευτερόλεπτα μετά έπινα τον καπουτσίνο μου μπροστά από τον υπολογιστή μου.
Μπήκα στην εφαρμογή που διαχειρίζεται τα κρυπτονομίσματά μου. Εκεί ο οικονομικός αλγόριθμος πρόβλεψης αφού μου υπενθύμισε ότι πέτυχε στο 93.5% των προβλέψεων που είχε κάνει για την πορεία των νομισμάτων μου σε βάθος πενταετίας, μου πρότεινε να επενδύσω ένα μέρος από το κεφάλαιό μου σ’ ένα πολλά υποσχόμενο νέο κρυπτονόμισμα. Δέχτηκα γρήγορα και βγήκα από την εφαρμογή.
Λίγες ώρες μετά μπήκα στο αυτοκίνητό μου, έδωσα τις φωνητικές εντολές για το σημείο άφιξης και κάθισα αναπαυτικά στη θέση του συνοδηγού. Πριν ξεκινήσουμε με ενημέρωσε για μεγάλο αριθμό οχημάτων που ήταν ήδη μποτιλιαρισμένα στη Γερμανού και ότι θα προτιμούσε αν δεν είχα αντίρρηση να πάμε από τη Γούναρη.
Πάτησα αποδοχή και λίγα λεπτά μετά βρισκόμουν σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο στη Ρήγα Φεραίου. Σκάναρα το μενού με το κινητό μου, ο αλγόριθμος υγείας με ενημέρωσε ότι η καλύτερη επιλογή για μένα θα ήταν ο σολομός. Μου πρότεινε και άλλα δύο πρώτα πιάτα να τα συνδυάσω και με προέτρεψε να δοκιμάσω και ένα συγκεκριμένο κρασί. Πάτησα αποδοχή.
Συνεχίσαμε για ποτό σε ένα μπαράκι μερικά μέτρα πιο πέρα. Στο δεύτερο ποτό αναγκάστηκα να αποχωρήσω αφού σχεδόν όλες οι εφαρμογές που είχα εγκατεστημένες στο κινητό μου ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται.
Ο αλγόριθμος υγείας μου παραπονιόταν ότι είχα πιει ήδη αρκετά! Ο αλγόριθμος εργασίας ότι είχα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα την επόμενη μέρα και δε θα ήμουν αρκετά αποδοτικός...
Σύντομα κατέληξα σπίτι. Άνοιξα τον υπολογιστή μου και μπήκα στο Youtube. Πληκτρολόγησα Βασίλης Παπακωνσταντίνου, «Άσε με να κάνω λάθος».
Πριν ξεκινήσει το τραγούδι, είδα μια διαφήμιση ξενοδοχείου στην Κόρινθο που σκόπευα να πάω σύντομα, αλλά δεν είχα κλείσει κατάλυμα ακόμα. Μόλις τελείωσε η διαφήμιση, και πριν ξεκινήσει να παίζει το τραγούδι, ένα μήνυμα σχετικά με τους στίχους του τραγουδιού κυριάρχησε στην οθόνη μου. Το μήνυμα έλεγε ότι ο στίχος του τραγουδιού που πρόκειται να ακούσω, προέτρεπε σε συμπεριφορές που δε βοηθούν σε μια υγιή αντιμετώπιση της ζωής και ότι μπορεί μόνο να "κατανοηθεί" στο χρονικό πλαίσιο που είχε γραφτεί. Στη συνέχεια με ρώταγε αν ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να το ακούσω.
Πάτησα «ναι». Και πάλι όμως αυτό δε στάθηκε ικανό να μπορέσω να το ακούσω. Παρεμβλήθηκε ο αλγόριθμος υγείας να με ρωτήσει αν νιώθω κατάθλιψη ή αν νιώθω δυστυχισμένος. Απάντησα «όχι», χωρίς όμως και πάλι να καταφέρω να ακούσω το τραγούδι αφού ο αλγόριθμος επέμενε να θέλει να μάθει πως νιώθω. Από τη λίστα συναισθημάτων που μου έδωσε ως επιλογές, επέλεξα νοσταλγία.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά έγειρα αναπαυτικά στην καρέκλα μου και άκουσα επιτέλους τον Βασίλη να τραγουδά... ----------------------------------------------------- Σχετικά κείμενα: Στην εποχή του αλγόριθμου (Μέρος 1ο) www.facebook.com/bookrefrenagain/posts/339079594246837 ----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Άραγε ο αλγόριθμος της ευτυχίας έχει επινοηθεί; Ή και η ευτυχία θα θεωρείται έννοια παρωχημένη στα χρόνια που είναι να έρθουν; Προλαβαίνουμε να αλλάξουμε πορεία...το θέμα είναι θέλουμε; Ή ήδη κάποιος αλγόριθμος στον οποίο όλοι δηλώνουμε followers έχει χαράξει για εμάς χωρίς εμάς - άλλη μια φορά ο Παπακωνσταντίνου στην κουβέντα - όλα αυτά που θα γίνουν;
Υπέροχο κείμενο, αφύπνιση, μπας και αλλάζει κάτι και δεν προκαλούμε άλλο τήν καταστροφή μάς
Εκεί οδεύουν τα πράγματα . σέ λίγο θά μας παρακολουθούν ακόμη και στο μπάνιο .......
Ρομποτάκι δηλδ κανονικά! Όλα προεπιλεγμένα και ατομική βούληση καμία! Έτσι Μάς θέλουν!
Να μου λειπη αυτός ο έλεγχος συναισθημάτων από μηχάνημα.Τελειωσαμε σαν άνθρωποι.
Προλαβαίνουμε να αλλάξουμε ρότα;;; Πολύ όμορφο κείμενο!
Υπέροχο κείμενο.Το δυστύχημα είναι ότι κοντεύει η εποχή που θα βγει αληθινό.
Αλήθεια τι όμορφα ήταν τα χρόνια που πέρασαν!! Φαντάσου να γίνουν όπως τα περιγράφεις !! Φρίκη!! Υπέροχο το κείμενο!! Συγχαρητήρια!!
Κανονικό τσιπ! Λολ!
Πολύ δυνατό φίλε!
❤️
Τέλεια αποτύπωση της "υπερπροστατευτικης" εποχής που θα ζήσουμε...όσοι την ζήσουμε.Το χρυσό κλουβί της ορθής επιλογής και της παντελούς έλλειψης συναισθήματος και πάθους. Όλοι θέλουν το καλό μας...προς θεού, μην τους αφήσουμε να μας το πάρουν !
ΜΕ ΕΝΑ ΣΓΟΥΡΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΣΤΕΛΝΟ ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΜΥΡΟΔΙΑ ΤΟΥ ΕΦΥΣΗΞΑ ΝΑ ΡΘΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΗ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΗΣ ΖΟΗΣ ΣΑΣ ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΑΣ
Κυριε Περισανιδη, τμημα μικρο απο την εκπομπη της ΕΡΤ παρακαλω.."Στα ακρα" της Γιωτας Φλεσσα που μεταδοθηκε καπου τον Δεκεμβριο περυσι. Υπαρχει και ολοκληρο στο you tube. Παρευρισκομενος και ο υπουργος ψηφιακης πολιτικης Κυριακος Πιερρακακης. Φρικαρει κανεις απο αυτα που ακουει. Σας το συνιστω αν δεν το εχετε δει. Φοβαμαι οτι αυτα που διηγεισθε στο πολυ πετυχημενο και προφητικο κειμενο σας ειναι αναποτρεπτα πλεον γιατι τα σημαδια πια ολα αυτο δειχνουν. Δεν μπορω να το εξηγησω καλυτερα. Να ειστε καλα.https://www.youtube.com/watch?v=hlv9D-AH2so
Οχι ρε φιλε!! Θα φτιαξω εγω καφε,Θα πιω οσο θελω, θα οδηγησω σε κινηση, θα φαω οτι γουσταρω κ με το παραπανω, δεν θελω τετοια τεχνολογια!! (Πολυ ωραιο κειμενο..!!!)
Άνοιξα τον υπολογιστή μου και του έδωσα τις συνηθισμένες φωνητικές εντολές για να μπω στο συγγραφικό περιβάλλον όπως έκανα κάθε μέρα.
Στη συνέχεια κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα που αυτόματα βελτίωσε τη στάση του σώματος μου ώστε να κουράζομαι λιγότερο. Έδωσα τις παρακάτω φωνητικές εντολές:
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι και το δοκίμιό μου ήταν έτοιμο και αποθηκευμένο στην επιφάνεια εργασίας μου.
Μπήκα στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
- Έκδοση νέου έργου: Διήγημα
Στη συνέχεια περίμενα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πάρει έγκριση από τον αλγόριθμο, αλλά και να του γίνουν - αν χρειάζεται - οι κατάλληλες διορθώσεις.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι το διήγημά μου είχε εκδοθεί.
Μπήκα στην πλατφόρμα προώθησης, όπου ο αλγόριθμος μου έδωσε αρχικά κάποια πολύ εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία για τα δύο έργα που είχα δημοσιεύσει την προηγούμενη ώρα και φαίνεται πως και αυτά είχαν γίνει viral.
Όσο τηρώ τις εντολές να μην ξεπερνώ τις δύο δημοσιεύσεις την ώρα θα πηγαίνω όλο και καλύτερα με ενθάρρυνε ο αλγόριθμος προώθησης. Μπήκα και είδα τις προβλέψεις που είχε κάνει ένα ειδικό αλγοριθμικό μοντέλο για το αναγνωστικό κοινό που θα είχα ως το τέλος του έτους.
Σχετικά με την αλληλεπίδρασή μου επισήμανε ότι πρέπει να δουλέψουμε λίγο καλύτερα, ώστε να πετύχουμε περισσότερες κοινοποιήσεις. Συμφώνησα και παρακολούθησα την εφαρμογή να κοινοποιεί το διήγημά μου σε όλα τα μπλογκ και τις ομάδες που με βάση των αλγόριθμο του θα έδειχναν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά μου.
Μπήκα και πάλι στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
- Έκδοση νέου έργου: Δοκίμιο.
Επανέλαβα την ίδια διαδικασία. Βγήκα και μπήκα στο Facebook. Στις αναμνήσεις υπήρχε σαν σήμερα πριν 15 χρόνια ένα κείμενο που είχα γράψει για το μέλλον του μυθιστορήματος. Σε εκείνο το κείμενο είχα γράψει ότι υπήρχαν περισσότεροι συγγραφείς από αναγνώστες!
Ένα ειρωνικό χαμόγελο κυριάρχησε στο πρόσωπό μου. Σήμερα θα ήταν αδύνατον να το επιτρέψουν αυτό οι αλγόριθμοι, σκέφτηκα.
Στο ίδιο κείμενο είχα γράψει για τον θάνατο του μυθιστορήματος, που μπορεί να προέλθει από την υπερπαραγωγή μυθιστορημάτων. Σταμάτησα να διαβάζω γιατί οι ανησυχίες μου είχαν ρυθμιστεί ήδη κατάλληλα από τους αλγόριθμους της εποχής μας και σήμερα όλο αυτό φάνταζε ξεπερασμένο.
Πριν μπω να μελετήσω και πάλι τα στατιστικά στοιχεία για το αναγνωστικό μου κοινό και λύσεις για να το αυξήσω περισσότερο που μου πρότεινε ο αλγόριθμος, η σκέψη μου στάθηκε για τελευταία φορά σε μια "ατάκα" που είχα γράψει σε εκείνο το παλιό μου κείμενο 15 χρόνια πριν.
- Συγγραφείς που έχουν διαβάσει μόνο τα βιβλία τους!
Πού να φανταζόμουν τότε, ότι το μέλλον επιφυλάσσει μια ακόμα κατηγορία συγγραφέων:
- Συγγραφείς που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία τους!
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο αλγόριθμος υγείας που μου υπενθύμισε ευγενικά ότι το καλύτερο για μένα είναι να σηκωθώ από την καρέκλα μου και να περπατήσω για τουλάχιστον 5 λεπτά μέσα στο σπίτι.
Φυσικά και υπάκουσα. Με την υγεία σου δεν είναι να παίζεις...
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
σοκαριστική η περιγραφή αλλά δεν νομίζω ότι απέχει κ πολύ από την πραγματικότητα αν σκεφτεί κανείς με πόση "ευκολία" , διάφορα μπλογκς πουλούν υπηρεσίες-οδηγίες για την συγγραφή ενός βιβλίου , σου υπόσχονται άμεση προώθηση κι εγγυημένο αναγνωστικό κοινό....
Έξυπνο και συνάμα προφητικό κείμενο...
Κάποια στιγμή, κάποια βιβλία θα βγαίνουν μαζικά και χωρίς την παλιά διαδικασία δημιουργίας (δηλαδή χωρίς την έμπνευση και τον νοητικό κόπο που είχαν οι παλιοί συγγραφείς), και θα βγαίνουν σχεδόν αυτόματα, μέσω εφαρμογών, αλγόριθμων και αυτόματων συναρτήσεων...
Καταργώντας έτσι την καταπληκτική διαδικασία της γέννησης μιας, ιδέας και του "χτισιματος" ενός λογοτεχνικού κειμένου.
Φυσικά, για την σχεδόν αυτόματη διάδοση ενός νέου προϊόντος στα αρμόδια blog, sites και σε πιθανούς αναγνώστες βάση του αλγόριθμου των προτιμήσεων τους, αυτό συμβαίνει ήδη...
Το μέλλον είναι (σχεδόν) εδώ, και φαίνεται δυσοίωνο για τα δημιουργικά βιβλία...
κοίτα σύμπτωση! έχω γράψει κ εγώ κάτι παρόμοιο, αλλά μετά αλλάζει εντελώς. οι ανησυχίες τελικά έχουν κοινό παρονομαστή...
Αν και κάπως τρομακτικό! Πολύ ωραίο!
Εκτιμας τον Καζαντζάκη ακόμα πιο πολύ με όλα αυτά τα δυστοπικά.Είμαι κ τυχερή, δεν τον διαβάζω σε μετάφραση αλλά στην γλώσσα που έγραψε.! Καμμιά τεχνητή νοημοσύνη δεν θα πιάσει τον παλμό των συγγραφέων που θεωρούμε κ είναι σπουδαίοι.Έχει ψυχή η τεχνητή νοημοσύνη;
Είναι όλα αλήθεια !Πολλά ήδη συμβαίνουν .Οι συγγραφείς έχουν γίνει περισσότεροι από τους αναγνώστες .Μέσα σε μια εβδομάδα κυκλοφορούν δύο βιβλία .Με γνωριμίες και καλή διαφήμιση γίνονται και Μπεστ σέλερ .
Και βέβαια ισχύει ήδη για την ποίηση .Πολλά πάρα πολλά ποιήματα ,αλλά οι Ποιητές ελάχιστοι ...
Δεν μου αρέσει... προτιμώ την παλιά εκδοχή!
Ειναι πιθανο να συμβει.Εχει ενδιαφερον.
Υπάκουο , άβουλο ον
Η ειρωνεία φυσικά είναι ότι είδα αυτή την ανάρτηση ως χορηγούμενη - boosted. Smirking mode: on.
Εννοείται φυσικά για το ζήτημα "δημόσιας υγείας", δεν είναι για παίζεις με αυτά. Να μας πει βέβαια ο αλγόριθμος πως τα περνάνε οι δημιουργοί του(Rothschilds, Rockefellers, Gates, Obama, Clintons, Gates Soros) κι όλα τα..."καλα παιδιά" της κλίκας(καμπαλ)
Φαντάζομαι ότι έστω σαν όνομα γνωρίζεις τον ζωγράφο Henri de Toulouse-Lautrec.
Έζησε μόλις 36 χρόνια, πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει 737 πίνακες σε καμβά, 275 νερομπογιές, 363 γκραβούρες και αφίσες, 5,084 σχέδια, κεραμικά και βιτρό, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των έργων του που έχουν χαθεί.
Αν ήμουν βιογράφος στην περίπτωση του Lautrec, θα εστίαζα σε τρία χαρακτηριστικά του, ήταν πολύ κοντός (μόλις 1.52μ) και του άρεσε να συχνάζει σε καμπαρέ και μπουρδέλα.
Ήταν τακτικός θαμώνας του διάσημου καμπαρέ Moulin Rouge, για το οποίο έφτιαχνε τις αφίσες και συχνά εξέθετε και έργα του εκεί.
Επίσης υπήρξε μια εποχή της ζωής του, όπου κυριολεκτικά έμενε μέσα σε έναν οίκο ανοχής του Παρισιού. Εκείνο το διάστημα ολοκλήρωσε 16 διάσημα έργα του.
Ένα από αυτά ήταν και ο πίνακας In Bed: The Kiss.
Στο συγκεκριμένο πίνακα, έχουμε ένα παθιασμένο φιλί ανάμεσα σε δύο πόρνες που αγκαλιάζονται στο κρεβάτι ενός οίκου ανοχής.
Ο πίνακας που ολοκληρώθηκε από τον Lautrec το 1892 ήταν απίστευτα πρωτοποριακός για την εποχή του, μιας και “ακουμπούσε” ταυτόχρονα δυο τεράστια ταμπού της εποχής, την ομοφυλοφιλία και την πορνεία!
Όμως, ο συγκεκριμένος πίνακας ξεχωρίζει για το ερωτικό συναίσθημα που ξεχειλίζει από παντού.
Η ταυτόχρονη στιγμή της τρυφερότητας και του πάθους!
Ο πίνακας αποτυπώνει την απόλυτη καταγραφή του έρωτα!
Τον έρωτα στο μέρος που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να τον συναντήσεις και από δυο πλάσματα που επίσης δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι μπορούν να ερωτευτούν!
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Το Moulin Rouge, ο Toulouse-Lautrec και πως μαζί δημιούργησαν την φήμη που μέχρι σήμερα οδηγεί τους καλλιτέχνες στην Μονμάρτρη
***Moulin Rouge (Κόκκινος Μύλος) - Το πρώτο παλάτι για γυναίκες
Τον Οκτώβριο του 1889, στο Παρίσι, στο λόφο της Μονμάρτρης, ο Ισπανός επιχειρηματίας Joseph Oller μαζί με τον Γάλλο Charles Zidler άνοιξαν έναν ιδιαίτερο οίκο ανοχής, το περίφημο Moulin Rouge.
Η Μονμάρτρη ως περιοχή δεν είχε επιλεγεί τυχαία. Την περίοδο εκείνη ήταν μία "παραγκούπολη", όπου ζούσαν φτωχοί άνθρωποι και υπήρχαν πολλά χαμόσπιτα, κακόφημα μπαρ και οίκοι ανοχής.
Quadrille (καν-καν) Τα κορίτσια που επιλέχτηκαν να στελεχώσουν τον Κόκκινο Μύλο είχαν χορευτικές ικανότητες, τόσο “ευλύγιστες” όσο και η ηθική τους.
Οι χορεύτριες αυτές, λοιπόν, εκτελούσαν κυρίως το χορευτικό "Quadrille".
Έναν χορό στον οποίο τα κορίτσια έκαναν ψηλά ανοίγματα με τα πόδια, σηκώνοντας ταυτόχρονα και τις φούστες, ώστε να αναδειχθούν τα καλλίγραμμα πόδια τους και να φανεί μια "υποψία" από το εσώρουχό τους.
Η «Quadrille» έγινε παγκοσμίως γνωστή με το όνομά "γαλλικό καν-καν".
***Henri de Toulouse-Lautrec Αναμφισβήτητα είναι ο καλλιτέχνης που έχει συνδέσει το όνομά του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με το Moulin Rouge και σίγουρα αυτό του οφείλει και μέρος της φήμης που απέκτησε.
Ο Lautrec το 1889 ακόμα φοιτούσε στη σχολή του Fernand Cormon, το ατελιέ του οποίου βρισκόταν στην Μονμάρτρη.
Ο δρόμος αυτός από την αρχή ασκούσε μια έντονη γοητεία στον νεαρό Lautrec, ο οποίος, ανάμεσα στους ανθρώπους που σύχναζαν εκεί, έμοιαζε λιγότερο παράξενος.
Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Moulin Rouge είχε πάντα το δικό του τραπέζι, όπου και θαύμαζε τις χορεύτριες του καν- καν.
Τις ήξερε όλες με τα ψευδώνυμά τους:
«Νανά η ακρίδα», «Γωγώ το στουπί», «Νινί το αέρινο βήμα».
Μέσα στο Moulin Rouge ήταν κοινωνικός, χαμογελούσε διαρκώς και έλεγε πολλά αστεία.
Πολύ λογικά δημιούργησε και την πρώτη διαφημιστική αφίσα του Moulin Rouge και στη συνέχεια πολλές ακόμα.
Ο Lautrec, εξαιτίας της μεγάλη επιτυχίας που γνώρισαν οι αφίσες αυτές, θεωρείται από πολλούς ο πατέρας της αφίσας.
******Jane Avril Ήταν Γαλλίδα χορεύτρια του καν-καν, γεννημένη το 1868, έγινε όμως διάσημη σαν η μούσα του Lautrec, μιας και για αρκετά χρόνια την ζωγράφιζε ξανά και ξανά.
Το 1890 η Jane Avril συνεργάζεται με το Moulin Rouge και σύντομα γίνεται το μεγαλύτερό του αστέρι!
Δεν υπήρξε ποτέ η κλασσική χορεύτρια του καν-καν, είχε μάλλον εξωτικό στυλ και μια τρέλα, που όμως είχαν μαγική επίδραση στους θαμώνες του καμπαρέ.
Με τον Lautrec, αν και εκείνος φαίνεται να είχε εμμονή μαζί της, συνδέθηκε με μια δυνατή φιλία.
Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι μετά από πολλές και επίμονες προσπάθειές του, εκείνη είχε δεχτεί να περάσουν μια μοναδική ερωτική νύχτα μαζί και στη συνέχεια να μείνουν και πάλι φίλοι.
Όταν την ζωγράφιζε, έμενε στο ατελιέ του για ώρες και εκείνος συνήθως πριν την καλέσει είχε μαγειρέψει και έτρωγαν μαζί.
Η συνεργασία τους και οι πίνακες που προέκυψαν, συνέλαβαν ακόμα περισσότερο στο να αυξηθεί η φήμη του Moulin Rouge.
Το 1952 στην ταινία Moulin Rouge του John Huston, η Zsa Zsa Gabor θα ενσαρκώσει την Jane Avril. Το 2001 σε μια πιο ελεύθερη μεταφορά της ταινίας, ο ρόλος της Nicole Kidman θα είναι και αυτός βασισμένος στην Jane.
***Mistinguett Η Mistinguett εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του Moulin Rouge το 1907 και για τα επόμενα 20 χρόνια θα δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού.
Τον Φεβρουάριο του 1915, μία πυρκαγιά που ξέσπασε σε γειτονικό κτίριο και επεκτάθηκε στο καμπαρέ ήταν ο λόγος που σταμάτησε τη λειτουργία του για έξι χρόνια.
Η πρόσοψη του κτιρίου έμεινε ανέπαφη, αλλά το αμφιθέατρο και η σκηνή χορού είχαν καταστραφεί ολοσχερώς.
Το 1921, ανακαινισμένο πλέον, άνοιξε ξανά τις πόρτες του για το κοινό και τα επόμενα χρόνια έμελλε να είναι από τα πιο ένδοξα της λειτουργίας του.
Η Mistinguett, τα έξι χρόνια που δεν λειτουργούσε το Moulin Rouge, περιόδευσε στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1921 ήταν το κυρίως αστέρι, στο οποίο στηρίχτηκε η επαναλειτουργία του καμπαρέ.
***H Μις Doriss Ήταν χορογράφος, η οποία συνδέθηκε με την ιστορία του Moulin Rouge. Δημιούργησε τις Doriss Girls το 1957 και χορογραφούσε όλες τους τις παραστάσεις
Έφτασε στο Παρίσι, από τη Γερμανία, πήρε μαθήματα χορού χωρίς τη γνώση των γονιών της και μάλιστα εργαζόταν σε εφημερίδες για να πληρώσει τα δίδακτρα της σχολής χορού της!
Με την πάροδο των χρόνων, το Moulin Rouge κατάφερε να χάσει τη φήμη του ως οίκος ανοχής και σήμερα θεωρείται πια μια μοντέρνα αίθουσα μουσικής και χορού και μάλλον το πιο γνωστό καμπαρέ στον κόσμο.
***Η επιβάτης της καμπίνας 54 (διήγημα) Το καλοκαίρι του 1895 ο Λωτρέκ αποφάσισε μαζί με τον φίλο του και φωτογράφο Μωρίς Γκιμπέρ να κάνουν ένα ταξίδι από τη Χάβρη στο Μπορντό.
Για τον Τουλούζ φάνταζε σαν μια ιδανική ευκαιρία να ξεφύγει λίγο από τον Παρίσι και τον κόσμο που συναναστρεφόταν στον λόφο της Μονμάρτρης.
“Ίσως και να κόψω το ποτό ή θα πίνω λιγότερο” σκεφτόταν, ενώ στεκόταν μπροστά από το ατμόπλοιο “Le Chili”(Χιλή) περιμένοντας τον αργοπορημένο φίλο του.
Μέσα στο πλοίο τακτοποιήθηκαν γρήγορα μέσα σε μία από τις καλύτερες καμπίνες του και οι δυο φίλοι βγήκαν στο κατάστρωμα να απολαύσουν την αναχώρηση.
- Τουλούζ, στο Μπορντό θα κάνουμε όσα δεν προλαβαίναμε στο Παρίσι!
- Ένα διάλειμμα από την Μονμάρτρη είναι πάντα μια καλή ιδέα! - Και η μητέρα σου θα χαρεί πολύ που θα μας δει! - Μου έγραψε πριν ένα μήνα πως θα ξεκινούσε τις ετοιμασίες για την άφιξή μας!
Τις σκέψεις και τα σχέδια των δύο φίλων απέσπασε σχεδόν βίαια μια γυναίκα που πέρασε από μπροστά τους.
Φυσικά το πρώτο που πρόσεξε ο Τουλούζ σε αυτήν ήταν το έντονα κόκκινο μαλλί της.
Ο Λωτρέκ έμεινε σαν αποσβολωμένος να την παρακολουθεί με το βλέμμα του και δεν έδινε την παραμικρή σημασία στον φίλο του, που συνέχισε να μιλάει για το Μπορντό.
Όταν εκείνη τελικά έστριψε και χάθηκε από το οπτικό του πεδίο, ο Λωτρέκ κοίταξε σαστισμένα τον Γκιμπέρ και σαν να συνερχόταν από κάποιο όνειρο του είπε:
- Τι ήταν αυτό; Είδες; - Για την κοκκινομάλλα λες που πέρασε από μπροστά μας; - Ε ναι! Για τι άλλο;
Χωρίς να περιμένει άλλη απάντηση, ο Τουλούζ εγκατέλειψε τον φίλο του και κατευθύνθηκε προς το μέρος που είχε ακολουθήσει λίγο πριν η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά.
Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να ψάξει και πολύ. Την βρήκε όρθια να κοιτάζει προς την θάλασσα, που στα ανοιχτά που βρίσκονταν πια έμοιαζε ατέλειωτη.
Ο Λωτρέκ στάθηκε λίγα μέτρα πίσω της και την παρατηρούσε μαγεμένος.
Τελικά εκείνη, όταν άρχισε το κρύο να γίνεται πιο έντονο, αποχώρησε προς την καμπίνα της.
Ο Τουλούζ συνέχισε να την ακολουθεί λίγα μέτρα πιο πίσω, μέχρι που εκείνη άνοιξε και μπήκε στην καμπίνα με το νούμερο 54.
Λίγα λεπτά μετά ο Τουλούζ βρίσκεται στη δικιά του καμπίνα, όπου ήδη έχει εγκατασταθεί και ο Γκιμπέρ.
- Τουλούζ, πού ήσουν; - Στο πλοίο! - Έχεις όρεξη πάλι; - Θέλω να μάθω τα πάντα για τη γυναίκα που μένει στην καμπίνα 54! - Μη μου πεις μόνο ότι απέκτησες νέα εμμονή, δεν θα το αντέξω Λωτρέκ! - Πολύ αργά! Είμαι ήδη ερωτευμένος! - Δε σε αντέχω Τουλούζ, πραγματικά! Κοιμήσου τώρα και θα ρωτήσουμε αύριο να μάθουμε!
Εκείνο το βράδυ ο Λωτρέκ δεν έκλεισε μάτι. Έκανε όνειρα! Ίσως εκείνη να έβλεπε το ταλέντο που είχε και να μην την ενδιέφερε το ύψος του! Ίσως και πάλι να της άρεσε που ήταν κοντός!
Την επόμενη μέρα, μετά το πρωινό ο Γκιμπέρ γύρισε με αρκετές πληροφορίες, που καμία δεν άρεσε στον Τουλούζ.
Εκείνη ήταν παντρεμένη και το ταξίδι το έκανε για να συναντήσει τον άντρα της, που την περίμενε στην Σενεγάλη.
Η είδηση ότι ήταν παντρεμένη, είχε μια παράξενη επίδραση στον Λωτρέκ. Συνέχισε να την παρακολουθεί όλη μέρα, χωρίς όμως να θέλει να εμπλακεί σε άλλου είδους επικοινωνία.
- Δεν θα της μιλήσεις! Αύριο φτάνουμε στο Μπορντό! - Δεν θα κατέβω. Θα την ακολουθήσω μέχρι τη Σενεγάλη! - Τρελάθηκες, Λωτρέκ! Μας περιμένει η μάνα σου! - Πήγαινε εσύ! - Ελπίζω να μην μιλάς σοβαρά και να είναι ένα ακόμα αστείο σου! - Θέλω μια χάρη πριν κατέβεις! - Δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα, Τουλούζ! - Ωραία, θέλω μια χάρη! Μπορείς να τραβήξεις μια φωτογραφία της αύριο! - Θα δω τι μπορώ να κάνω! Θα κατέβουμε στο Μπορντό αν το κάνω; - Όχι.
“Αυτός ο νάνος είναι πολύ πεισματάρης”, μονολογούσε ο Γκιμπέρ, αλλά την επόμενη μέρα και τράβηξε την φωτογραφία που ήθελε ο φίλος του και δεν κατέβηκε από το ατμόπλοιο, όταν αυτό έφτασε στο Μπορντό.
- Αλλάξαμε όλα τα πλάνα μας! Μίλα της τουλάχιστον! - Δεν έχει νόημα! Δεν έχω καμιά ελπίδα! - Και τότε γιατί δεν τα παρατάμε να γυρίσουμε στο Μπορντό; - Δεν μπορώ! Δεν είμαι έτοιμος να την αποχωριστώ!
Ο Λωτρέκ άφησε για άλλη μια φορά μόνο τον φίλο του και ανέβηκε στο κατάστρωμα αναζητώντας την κοκκινομάλλα της καμπίνας 54.
Πολλές φορές στη ζωή του είχε ευχηθεί να είχε ανεπτυγμένα πόδια όπως όλοι, όμως κάθε φορά που ερωτευόταν η σκέψη αυτή τον στοίχειωνε.
“Δεν θα την αποκτήσω ποτέ, δεν είναι μόνο ότι ανήκει σε κάποιον άλλον, είναι και το ύψος μου”, σκεφτόταν απελπισμένος.
Το πλοίο θα άραζε σε λίγες ώρες στη Λισαβόνα, όμως το μυαλό του Τουλούζ ήταν ήδη ακόμα πιο μακριά.
Ήταν στο μόνο μέρος που αισθανόταν ότι δεν τον σχολιάζουν για το ύψος του, στο μόνο μέρος του κόσμου όπου αισθανόταν ότι μπορεί να ενσωματωθεί.
“Έπρεπε να φύγω για λίγο για να καταλάβω” αναρωτήθηκε σχεδόν φωναχτά!
Φτάνοντας στη Λισαβόνα, ο Γκιμπέρ έκανε άλλη μια προσπάθεια να κατεβάσει τον Λωτρέκ από το πλοίο. Μπορούσαν ακόμα μέσω Μαδρίτης να φτάσουν στο Μπορντό!
Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Λωτρέκ συμφώνησε!
Το μόνο που του είπε, συμπληρώνοντας μια μάλλον δική του σκέψη:
- Στο Μπορντό μπορούμε τουλάχιστον να δοκιμάσουμε εξαιρετικά κρασιά. - Μετά από τόσα χρόνια και ακόμα δεν καταλαβαίνω πότε μου μιλάς σοβαρά! - Πάντα και ποτέ, Μωρίς! Πάντα και ποτέ! - Όπως και να 'χει συμφώνησες! Κατεβαίνουμε!
Ο Λωτρέκ ανέβηκε μια τελευταία φορά στο κατάστρωμα και έμεινε και πάλι να κοιτάει την κοκκινομάλλα της καμπίνας 54.
Φεύγοντας, για πρώτη φορά πέρασε από δίπλα της τόσο κοντά, που τελικά μπόρεσε να την μυρίσει...
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Δωρεάν το μυθιστόρημα "All in" και τα έξοδα αποστολής!
Η σελίδα μου στο Facebook ξεπέρασε τους 50.000 φίλους! Ως και σήμερα έχει πετύχει: Περισσότερες από 5.000.000 αναγνώσεις! Περισσότερα από 145.000 likes σε δημοσιεύσεις! Περισσότερες από 7.300 κοινοποιήσεις σε δημοσιεύσεις!
Επειδή ένα ευχαριστώ θα ήταν πραγματικά λίγο, ως ελάχιστη ανταπόδοση, θα κληρώσω 3 βιβλία από το τελευταίο μυθιστόρημα μου “All in”. (Δωρεάν το βιβλίο και τα έξοδα αποστολής!)
Το μόνο που χρειάζεται για να συμμετέχετε στην κλήρωση είναι να είστε φίλος της σελίδας και να κάνετε ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση.
Η κλήρωση των βιβλίων θα γίνει σε μια εβδομάδα από σήμερα. Καλή επιτυχία σε όλους! ... See MoreSee Less
Μακάρι να μπορούσα να έδινα από ένα αντίτυπο σε όλους!
Οι τυχεροί του διαγωνισμού είναι οι:
Eleni Saltaoura Eleni Saltaoura
Chrysa Ziori Chrysa Ziori
Χρυσουλα Ζαφειρακη
Στείλτε μου μήνυμα με τα στοιχεία σας, για να σας στείλω το βιβλίο!
Καλή ανάγνωση!
Συγχαρητήρια!
συγχαρητήρια ευχαριστούμε πολύ
Ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή στο διαγωνισμό αυτό.
Συγχαρητήρια Καλοταξιδο τό νέο βιβλίο
Όποιος- α το κερδίσει, καλοδιαβασμένο να είναι!!!
Συγχαρητήρια καλοτάξιδο.
Συγχαρητήρια πάντα επιτυχίες φανταστικό εξώφυλλο.Εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο.
Ευχαριστούμε για την ευκαιρία.
Θα ήθελα να το διαβάσω!! Συγχαρητήρια!!
Δε θέλω να κάνω κάποιο σχόλιο γιατί μόλις πριν λίγο σε αναγνώρισα μέσα στο σύστημα του φατσοβιβλιου....
Η γραφη σου μου δημιουργεί παράξενα συναισθήματα όμως...!!!!!
Είσαι ιδιαίτερος κ σε πάω....!!!!
Συγχαρητήρια!!
Καλοτάξιδο!!!
Καλοτάξιδο μπράβο
Συγχαρητήρια!!!!!!!
Ευχαριστώ για την ευκαιρία , καλές επιτυχίες !!
Kalotaxido sugxarhtiria!
Συγχαρητηρια
Συγχαρητήρια....
Εννοείται..καλοδεχούμενο!!!! Ευχαριστούμε❤
Μπράβο εύχομαι πάντα επιτυχίες.Καλοταξιδο
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο!!!!! Ευχαριστούμε πολύ για το όμορφο δώρο ❤️❤️❤️❤️❤️
Oscar Wilde και Henri de Toulouse-Lautrec, μία διάσημη φιλία και η συνάντησή τους την τελευταία μέρα της ελευθερίας του Oscar Wilde!
Υπήρξε εποχή, όχι και τόσο μακρινή, μόλις 120 περίπου χρόνια πριν, που στο Ηνωμένο Βασίλειο πήγαινε κάποιος φυλακή αν είχε αποδειχτεί ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Oscar Wilde, λίγο πριν ξεκινήσει ο 20ός αιώνας, έκανε φυλακή και κάτεργα μόνο γι' αυτόν τον λόγο...
Ο Oscar Wilde υπήρξε αναμφισβήτητα ένας ευφυής διανοούμενος. Οι ατάκες του έχουν γράψει ιστορία και πάρα πολλές κυκλοφορούν με τη μορφή αποφθεγμάτων στο ίντερνετ.
Μερικές από τις αγαπημένες μου:
“...Φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι...”
“...Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό...”
“...Να συγχωρείς πάντα τους εχθρούς σου· τίποτα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει περισσότερο...”
“...Δύο τραγωδίες υπάρχουν στη ζωή: η μία είναι να μην αποκτάς αυτό που θέλεις και η άλλη είναι να το αποκτάς...”
“...Δεν θέλω να πάω στον παράδεισο. Κανείς απ' τους φίλους μου δεν είναι εκεί...”
“...Πολλοί είχαν ανακαλύψει την Αμερική πριν τον Κολόμβο αλλά όλοι φρόντιζαν να το αποσιωπήσουν...”
“...Πάντα δίνω καλές συμβουλές. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω μ' αυτές. Ποτέ δεν είναι χρήσιμες για μένα τον ίδιο....”
Έγραψε πολλά ποιήματα, θεατρικά και ένα μόνο μυθιστόρημα! Ένα; Ναι!
Αριστουργηματικό όμως:
“Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”.
Στην εφηβεία του υπήρξε ερωτευμένος με την Florence Balcombe. Εκείνη τελικά παντρεύτηκε έναν άλλον μεγάλο μυθιστοριογράφο της εποχής, τον Abraham "Bram" Stoker, που έγινε διάσημος εξαιτίας του μυθιστορήματος τρόμου “Δράκουλας”. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Wilde ποτέ δεν την ξεπέρασε...
Το 1895 Oscar Wilde είχε ερωτικές σχέσεις με τον νεαρό αριστοκράτη Douglas.
Σε μια συνάντηση στο Café Royal θα αποφασίσουν από κοινού να κάνει μήνυση ο Wilde στον πατέρα του Douglas, τον Queensberry!
Στην περίφημη αυτή συνάντηση, παραβρέθηκαν και πολλοί φίλοι τους, ανάμεσά τους και ο George Bernard Shaw. Όλοι μάταια θα προσπαθήσουν να τους πείσουν για το αντίθετο!
Ο Wilde θα κινηθεί τελικά δικαστικά και θα κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, κατηγορία για την οποία τότε πήγαινες φυλακή!
Ο Queensberry απέδειξε με στοιχεία στο δικαστήριο, αφού προσέλαβε μέχρι και ντετέκτιβ, ότι ο Oscar Wilde είναι ομοφυλόφιλος και έτσι όχι μόνο γλίτωσε ο ίδιος την φυλακή, αλλά κινήθηκε και δικαστικά με τη σειρά του εναντίον του Wilde, με την κατηγορία του σοδομισμού και της διαφθοράς των νέων!
Στη δίκη που έγινε, ο Oscar Wilde καταδικάστηκε δύο χρόνια σε φυλάκιση και κάτεργα. Μπήκε φυλακή στις 25 Μαΐου του 1895 και αποφυλακίστηκε στις 18 Μαΐου του 1897.
Θα πεθάνει λίγα χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών, άπορος στο Παρίσι.
Στις αρχές του 1890, πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, ενώ ήδη ήταν διάσημος και μόλις είχε κυκλοφορήσει “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, θα συνδεθεί φιλικά με τον Γάλλο ζωγράφο Henri de Toulouse-Lautrec, όταν αυτός βρέθηκε στο Λονδίνο.
Ο Lautrec έκανε πολλές απόπειρες να ζωγραφίσει τον Wilde και έχουν διασωθεί πολλά σκίτσα του. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής περιπέτειας του Wilde, ο Lautrec στάθηκε στο πλευρό του με όλους τους τρόπους και ασκώντας όση επιρροή είχε για να μην καταδικαστεί ο φίλος του!
Λέγεται μάλιστα ότι ο Lautrec έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γλιτώσει τελικά την εκτέλεση ο Wilde, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει περισσότερα για τον φίλο του, που τελικά φυλακίστηκε!
Μια μέρα πριν τη δίκη του Wilde, οι δυο άντρες είχαν μια τελευταία συνάντηση, στην οποία φημολογείται ότι ο Lautrec του πρότεινε να δραπετεύσει στη Γαλλία!
Επίσης, του ζήτησε να ποζάρει για να τον ζωγραφίσει, αλλά ο Wilde, όντας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αρνήθηκε!
Στη συνέχεια ο Lautrec έφυγε και ζωγράφισε από μνήμης τον περίφημο πίνακα του Wilde, στον οποίο παρουσιάζεται “διογκωμένος”, όπως και οι φήμες που τον περιέβαλλαν πριν τη δίκη. Στο πίσω μέρος του πίνακα μπορεί κανείς να διακρίνει και το Αγγλικό Κοινοβούλιο.
Σε ένα χειρόγραφό του ο Wilde αναφέρεται στην τελευταία αυτή συνάντησή τους.
Ο εκνευρισμός του Wilde για τον Lautrec έντονος. Δεν του αρέσει ο πίνακας καθόλου. “Από όλους όσους μου είχε φτιάξει είναι ο χειρότερος”, αναφέρει.
Τον αποκαλεί “Determined Dwarf” (αποφασισμένος - πεισματάρης νάνος)!
Μια ελεύθερη μετάφραση του χειρογράφου του Wilde:
“...Ισχυρίζεται ότι η ιδέα για τον πίνακα του ήρθε, όταν με συνέλαβε μια στιγμή να δειλιάζω όσο βρισκόμασταν στην κορυφή των σκαλοπατιών του Leveson.
Μα τον Δία, Toulouse! Δεν έχω δειλιάσει ποτέ στη ζωή μου και το χειρότερο όλων με έκανες να φαίνομαι 1000 χρονών...”.
Εδώ, ξεκάθαρα η ματαιοδοξία του Wilde να φανεί “ωραίος” δεν τον αφήνει να εκτιμήσει τον συμβολισμό, που ήθελε να περάσει αυτός ο “πεισματάρης νάνος”!
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο αυτοί φίλοι. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει η δίκη του Wilde, που τελικά θα τον οδηγήσει στη φυλακή.
Ο Wilde θα πεθάνει το 1900 και ένα χρόνο μετά, το 1901, ο Toulouse Lautrec.
Το συγκεκριμένο κείμενο δεν μπορεί παρά να κλείσει με μια ακόμα “ατάκα” του Wilde, που νομίζω χαρακτηρίζει και τους δύο φίλους:
“...Το να ζει κανείς είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν...”
----------------------------------------------------- All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα) Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Το όνειρο μας λένε οι ειδικοί είναι ο θεματοφύλακας του ύπνου. Διασφαλίζει έτσι την ξεκούραση του οργανισμού και κατά επέκταση και την υγεία μας. Η αστοχία αυτής της διαδικασίας οδηγεί σε εφιάλτες που είναι η απότομη και βίαιη διακοπή του ύπνου.
Η αντίληψη μας αυτή για τα όνειρα είναι σχετικά καινούργια, έναν αιώνα πριν ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε τα όνειρα μια πύλη πρόβλεψης του μέλλοντος. Οι ονειροκρίτες ήταν κάτι σαν σύγχρονες Πυθίες που προέβλεπαν τι θα σου συμβεί ανάλογα με τι όνειρο είδες.
Αν για παράδειγμα ονειρευτείς ότι κέρδισες χρήματα, θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο, δεν πρόκειται να σου δώσουν ούτε αυτά που σου χρωστούν. Αν ονειρευτείς ότι βρήκες χρήματα κατά τύχη, μόνο αυτό δε θα συμβεί στην πραγματικότητα. Αντίθετα θα καταστραφείς οικονομικά και θα αποκτήσεις χρέη! Αντίθετα, αν ονειρευτείς ότι σε έχουν χτυπήσει όλες οι ατυχίες του κόσμου, τότε θα έχεις τύχη!
Πολλές από τις ερμηνείες του ονειροκρίτη έχουν διασωθεί ως σήμερα και άτομα κυρίως που πιστεύουν στις προλήψεις τους δίνουν μεγάλη βαρύτητα. Ο «ψηλός» ήταν ένα τέτοιο άτομο. Προληπτικός, αλλά με χιούμορ. Στο έλεγε με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσες να τον παρεξηγήσεις.
Ο Κώστας όπως ήταν το όνομά του εκτός των λεσχών, των καζίνων και των κακόφημων μπαρ, ήταν επίσης γνωστός σαν kokos, αλλά οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν «ψηλό».
Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βγήκαμε για ποτό. Ξεκινήσαμε από ένα ωραίο μπαρ στο κέντρο με ατμοσφαιρική μουσική για να καταλήξουμε όμως πολύ σύντομα στο "Ναυάγιο" όπου ήθελε να περάσει να πιει ένα ποτό και να δει και την κοπέλα του όπως μου είχε πει...
Το συγκεκριμένο μαγαζί δε θα μπορούσε να έχει πιο πετυχημένο όνομα. Τρεις, τέσσερις κοπέλες στο μπαρ και άλλες τόσες έξω απ’ αυτό για να κάνουν παρέα σε πελάτες που θα επιζητήσουν κάτι τέτοιο. Όταν μπήκαμε με τον ψηλό μέσα έγινε κάτι αναπάντεχο, όλες οι κοπέλες (ακόμα και αυτές μέσα από τα μπαρ, αλλά και αυτές που μιλούσαν ήδη σε άλλους πελάτες), έπεσαν κυριολεκτικά πάνω του και τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν, λες και είχε μπει κάποιος σπουδαίος ροκ σταρ. Εμένα δε μου έδωσαν καμία σημασία, σαν ήμουν ο παρατρεχάμενός του!
Το να περνάς απαρατήρητος σε μαγαζί όπου πληρώνεις για την παρέα σου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα, σίγουρα όμως με έκανε να εντυπωσιαστώ για τον καινούργιο μου φίλο...
Ο Κώστας άκουγε κυρίως λαϊκή μουσική, Τερζή όταν ήθελε να είναι ποιοτικός, αλλά κυρίως Βασίλη Καρρά, Σταμάτη Γονίδη και Πάνο Κιάμο. Όμως το αγαπημένο του τραγούδι ήταν μια μπαλάντα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, «Το όνειρο» ήταν.
Όνειρο Ήτανε - Αλκίνοος Ιωαννίδης
Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1999 και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Ανεμοδείκτης”(1999). Η ιστορία αυτού του τραγουδιού όπως την αποκάλυψε ο ίδιος σε μία συνέντευξή του είναι η παρακάτω:
«...Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις, την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον, ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δε θα την ξανάβλεπε ποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι....»
«...Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει Θα 'μαι κοντά σου...»
Ο Κώστας μπορεί να μην έβλεπε στον ύπνο του κάποια κοπέλα, είχε όμως μια σχέση που αφού τον παράτησε, για λόγους που ακόμα και ο ίδιος είτε δυσκολεύεται να εξωτερικεύσει, είτε δε γνωρίζει, πήγε και παντρεύτηκε άλλον και έκανε και δυο παιδιά μαζί του. Η γυναίκα αυτή ήταν το αιώνιο απωθημένο, δεν παντρεύτηκε ποτέ, ουσιαστικά δεν έκανε κάποια άλλη σχέση και ζούσε μαζί της κάποια διαλείμματα που εκείνη του πρόσφερε κάθε φορά που τσακωνόταν με τον άντρα της.
Έτσι και ενώ τώρα πια κόντευε τα 50, ζούσε ακόμα με τους γονείς του, δεν είχε παντρευτεί, ούτε είχε κάνει παιδιά και έπαιζε. Έπαιζε σχεδόν όλα τα παιγνίδια τζόγου που υπάρχουν. Στοιχημάτιζε μεγάλα ποσά στο ποδόσφαιρο, συμμετείχε καθημερινά σε πολλές κληρώσεις στο ΚΙΝΟ, και έπαιζε "φρουτάκια", πόκερ, και μπλακ τζακ.
Τη μεγαλύτερη επιτυχία του, την είχε πετύχει στα "φρουτάκια". Μια μέρα σε ένα online καζίνο είχε καταφέρει να κερδίσει 40.000 ευρώ, όταν του έτυχε ένα μεγάλο τζακ ποτ! Ξεκίνησε τη διαδικασία ανάληψης και κατάφερε να του πιστωθεί στον τραπεζικό του λογαριασμό το ποσό Παρασκευή απόγευμα. Όλη την εβδομάδα που περίμενε τα χρήματα είχε προβεί σε διάφορες παραγγελίες και είχε δώσει μέχρι και προκαταβολή για αυτοκίνητο!
Μπήκε Παρασκευή βράδυ να παίξει να περάσει λίγο η ώρα του μιας και δεν ήθελε να βγει. Έχασε 3000 ευρώ σε μια ώρα. Μέχρι να ξημερώσει Σάββατο τα είχε χάσει όλα. Δεν κατάφερε από ένα τόσο μεγάλο ποσό να κάνει έστω και 1000 ευρώ ανάληψη. Αυτό ήταν και το μόνιμο παράπονό του, όταν αφηγούνταν ο ίδιος την ιστορία αυτή.
Την πιο αστεία ιστορία όμως για τον Κώστα δε μου την έχει πει ο ίδιος, αλλά ένας φίλος του, που διατηρούσε εστιατόριο. Μια Δευτέρα βράδυ, που η πόλη ήταν άδεια και έβρεχε καταρρακτωδώς και το μαγαζί του είχε ελάχιστους πελάτες, κατέφθασε ο «ψηλός» με μια «φίλη» του που δε μιλούσε ελληνικά. Είναι σημαντικό να τονίσω ότι ο Κώστας μιλάει μόνο ελληνικά και τα αγγλικά του είναι εξαιρετικά φτωχά. Κάθισαν και αφού έφαγαν και ήπιαν, ανοίγοντας μάλιστα και κάποιο καλό κρασί, ο Κώστας πήγε στον φίλο του και του εκμυστηρεύτηκε ότι δεν έχει καθόλου λεφτά πάνω του και ότι θα του τα έδινε άλλη μέρα! Σαν να μην έφτανε αυτό, του ζήτησε και 100 ευρώ δανεικά γιατί ήθελαν να συνεχίσουν και αλλού...
Πρόσφατα το όνειρο για τον Κώστα έγινε πραγματικότητα. Η κοπέλα που ήταν το αιώνιο απωθημένο του χώρισε οριστικά με τον άντρα της και γύρισε και πάλι σ’ εκείνον. Έχει σταματήσει να πηγαίνει σε κακόφημα μπαρ, έχει κόψει τον τζόγο εντελώς και δείχνει να έχει κάνει στροφή στη ζωή του.
Όταν τον ρώτησα μια μέρα, αν του λείπουν όλα αυτά, ο τζόγος, οι γυναίκες, η νύχτα, μου απάντησε αρνητικά γιατί στην αλήθεια δεν τα ήθελε ποτέ πραγματικά και πως εκεί τον είχε οδηγήσει το κενό που ένιωθε από την απουσία της. Ήταν ο μόνος τρόπος που είχε βρει να μην τη σκέφτεται. ----------------------------------------------------- *** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in". ----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- All in! (Μια μικρή παρουσίαση) Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο! Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις. Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In! Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα". Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο. Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Για αλλη μια φορα θα εκφρασω ον θαυμασμο μου για την πλοκη του πριεχομενου και γενικοτερα για τον κατανοητο τροπο γραφης σας! Οσο για τον "Ψηλο" αφου εζησε τελικα το"απωθημενο" τελος καλο ολα καλα! ❤️❤️
- Το ανέκδοτο με το 4 το ξέρεις; - Σ' αρέσουν τα ανέκδοτα; Α εμείς θα πάμε πολύ μακριά! - Ήταν ένας μια φορά που 'χε γούρι το 4. Πάει στον Ιππόδρομο, στην 4η ιπποδρομία, πάει και βλέπει ένα άλογο με το νούμερο 444, τρελαίνεται τα χώνει όλα, Φορκάστ , Γκανιάν, Τρικάστ, όλα! Ξέρεις τι έγινε; - Τι έγινε; - Ήρθε 4ο
Η ταινία ξεκινά με τον Τάκη (Αιμίλιο Χειλάκη) μέσα από τα κάγκελα της φυλακής να αφηγείται στον συγκρατούμενο του (Μιχάλη Ιατρόπουλο) πως βρέθηκε μέσα.
Έτσι μαθαίνουμε ότι ο Τάκης που κατάγεται από τα Γιάννενα, όσο σπούδαζε στην Ιατρική Αθηνών έμπλεξε με τον τζόγο και το καζίνο.
Μέσα στο καζίνο αρχικά θα γνωρίσει τον Λεωνίδα (Σπύρος Σταυρινίδης), που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του νεόπλουτου της εποχής που εκπροσωπεί, πίνει, τρώει, παίζει, του αρέσουν τα μπουζούκια και συνδικαλίζεται υπέρ των αγροτών.
Η κόρη του Λεωνίδα, η Βέρα (Μαρία Σολωμού) σε μια προσπάθεια να τον ξεμπλέξει πιάνει δουλειά στο καζίνο ως κρουπιέρης και εκείνος εξαιτίας του απαγορευτικού πρώτου βαθμού συγγένειάς των υπαλλήλων, δεν επιτρέπεται να παίξει!
Ο Λεωνίδας στη συνέχεια θα καταφέρει να πείσει τον νεαρό φοιτητή Ιατρικής να παίζει στο καζίνο και για εκείνον! Αγαπημένη ατάκα του Λεωνίδα και μία από τις πολλές που λέει στην ταινία “...Θα γίνει η μάχη των μαύρων, μέσα σε τούνελ...”
Η συμμαχία μεταξύ των δυο αντρών θα δημιουργήσει και μια φιλική σχέση μεταξύ τους, η οποία πολλές φορές θα έχει την μορφή πατέρα και παιδιού.
Η κατάσταση θα ανατραπεί όταν ο Τάκης ερωτευτεί την Βέρα, που συναντάει πια σχεδόν καθημερινά στο καζίνο.
Εκείνη αν και σε σχέση με τον προϊστάμενο του καζίνο θα ενδώσει στον έρωτα του Τάκη. Εκείνος παρασυρμένος από την ζήλια του ένα βράδυ θα χάσει ένα μεγάλο ποσό βάζοντας σε περιπέτειες τον Λεωνίδα που ήδη χρωστάει λεφτά σε τοκογλύφους.
Ο Τάκης τότε της προτείνει να στήσουν μια κομπίνα εις βάρος του καζίνου και εκείνη να του δώσει λεφτά στη ρουλέτα. Πράγματι το ζευγάρι εξαφανίζεται από την περιοχή με ένα μεγάλο ποσό και ζει τον έρωτά του απομονωμένα.
Ο Λεωνίδας όμως, που μετά τη φυγή της κόρης του, γύρισε σε όλες τις παλιές κακές συνήθειες, πεθαίνει από έμφραγμα. Η Βέρα γυρίζει για την κηδεία και ύστερα από πιέσεις του καζίνο καταδικάζει τον Τάκη για να γλυτώσει η ίδια.
Ο Τάκης καταλήγει στη φυλακή και εκείνη σε μια ζωή μοιρασμένη ανάμεσα σε εφήμερους έρωτες, αλκοόλ και τζόγο.
Μέσα στη φυλακή αξίζει να αναφέρουμε δύο περιστατικά, ο συγκρατούμενος του Τάκη πεθαίνει από υπερβολική δόση χαπιών και ο αιώνιος φοιτητής της Ιατρικής στέκεται ανίκανος να δώσει τις πρώτες βοήθειες στο φίλο του και μέσα σε πανικό φωνάζει
- Έναν Γιατρό παιδιά, έναν Γιατρό! Για να καταρρεύσει λίγο αργότερα μονολογώντας ότι αυτό που φοβάσαι περισσότερο στη ζωή σου, αυτό θα σου συμβεί...
Στο δεύτερο περιστατικό θα τον επισκεφτεί η μητέρα της Βέρας στη φυλακή και θα τον ενημερώσει για την κατάσταση της κόρης της προτρέποντας τον να πάει να την βρει
- Μόνο εσύ μπορείς να την βγάλεις από κει...Άντρας σημαίνει να συγχωρείς, όχι να έχεις λεφτά!
Εκείνος τελικά θα πάρει άδεια και θα το κάνει. Η ταινία κλείνει με τη Βέρα να του χαρίζει σε επισκεπτήριο ένα γουόκμαν και να υπόσχεται ότι θα ξανάρθει.
Ο Τάκης της απαντά ότι εδώ θα είναι, πατάει το play, κλείνει τα μάτια, χαμογελάει ενώ ακούγεται το τραγούδι Romance in Durango του Bob Dylan.
“...The dogs are barking and what's done is done...”
------------------------------------------------ ROMANCE IN DURANGO BOB DYLAN www.youtube.com/watch?v=XJ2b3lIFwtw ------------------------------------------------
Νέα Κυκλοφορία Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο. Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει! Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! -----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο. ----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Βρισκόμαστε στο 1987 και η νεαρή Αλέξια από την Κύπρο, μετά τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι "Άσπρο Μαύρο", παρουσιάζει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο "Αλέξια" σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, πουλώντας πάνω από τριακόσιες χιλιάδες αντίτυπα.
Μέσα στο 1990 θα κυκλοφορήσει καινούργιο album και πάλι σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, με τίτλο "Έλα μια νύχτα" και η επιτυχία της θα συνεχιστεί.
Η Αλέξια όμως βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια καριέρα που η ίδια δεν επιθυμεί.
Σε συνέντευξή της είχε δηλώσει: «... Τότε δεν ήμουν ο εαυτός μου. Στην εφηβεία άκουγα Stephen Sondheim, Barbra Streisand, Ella Fitzgerald. Καθόμουν στο δωμάτιό μου στη Λάρνακα μετά τον πόλεμο και άκουγα από το ραδιόφωνο όλους αυτούς...»
Το 1993 το κοινό θα την ακολουθήσει με μία αμηχανία, όταν εκείνη, ως Αλέξια Βασιλείου πια, θα τραγουδήσει ελαφρά τραγούδια που έχουν γραφτεί από το 1939 ως το 1968, σε ένα ρεπερτόριο κλασικό.
Το 1997 η Αλέξια Βασιλείου επιστρέφει με τον τζαζ δίσκο "Alexia in a jazz mood".
Εκτός από τα έντεκα αγγλόφωνα κομμάτια, το "in a jazz mood" περιέχει το "Ξημερώνει" του Μίκη Θεοδωράκη και το "Χάρτινο το φεγγαράκι" του Μάνου Xατζιδάκι.
Την αμηχανία όμως του κοινού το 1993 θα ακολουθήσει το 1997 η αδιαφορία...
Εκείνη όμως επιμένει στην πορεία που θέλει να ακολουθήσει.
Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος Αλέξια-Μίκης Θεοδωράκης, ένα διπλό άλμπουμ με είκοσι έξι τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, όμως, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία!
Παρά την κατά κοινή ομολογία απίστευτη φωνή της, ο κόσμος θέλει να την ακούει μόνο στις επιτυχίες που έκανε με τον Χαριτοδιπλωμένο και που η ίδια έχει αποκηρύξει!
Θα ακολουθήσει μια δεκαετία σιωπής, στην οποία ο κόσμος συνεχίζει να ακούει ΜΟΝΟ τα τραγούδια που της έγραψε ο Χαριτοδιπλωμένος.
Εκείνη στην επανεμφάνισή της θα επιμείνει στο δρόμο που θέλει να χαράξει και θα κυκλοφορήσει τα παρακάτω albums, τα οποία όλα απέτυχαν παταγωδώς σε εισπρακτικό επίπεδο, παρόλο που οι κριτικές που έλαβαν ήταν αποθεωτικές, τόσο για την ίδια όσο και για την ποιότητα της δουλειάς που παρουσίασε:
- Re-be (2010) - Backyards (2011) - The Voice Improvisation Series (2011) - The Voice Improvisation Series (2012)
Εντελώς αναπάντεχα την ίδια περίοδο όλα τα τραγούδια της από την πρώτη εποχή θα γνωρίσουν και πάλι μια απίστευτη αναβίωση.
Ο κόσμος θα δείξει και πάλι την αγάπη του για την Αλέξια, την ίδια περίοδο που για άλλη μια φορά θα γυρίσει την πλάτη στην Αλέξια Βασιλείου.
Πολύ πρόσφατα, σε μια εκπομπή του Χαρδαβέλλα, που έκανε ένα μουσικό αφιέρωμα στον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, ήταν εκεί η Σαμπρίνα, η Πωλίνα, η Σοφία Αρβανίτη, αλλά η Αλέξια δεν πήγε για άλλη μια φορά.
Όπως κοιτούσα και άκουγα άλλες τραγουδίστριες να ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια της Αλέξιας, έκανα τη σκέψη ότι θέλει πραγματικά πολύ μεγάλη δύναμη και επιμονή να μένεις πιστός σε αυτό που αγαπάς και έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις, όταν κανένας δεν θέλει να σε δει έτσι, αλλά αντιθέτως όλοι σχεδόν προτιμούν μια εκδοχή που εσύ έχεις απορρίψει.
Και τότε τη θαύμασα!
Θαύμασα το κουράγιο που έχει να διαμορφώνει τα “θέλω” της με βάση αυτά που αγαπά η ίδια και όχι με βάση αυτά που αγάπησαν όλοι οι άλλοι!
ΑΛΕΞΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, σε παρακαλώ, να συνεχίσεις να ανεβαίνεις τον δρόμο που επέλεξες! Για κάποιον λόγο το θεωρώ σημαντικό και για μένα.
***Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια και σαν "παρεμβολή" είχε βρει μια θέση στο μυθιστόρημά μου "Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά".
Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.
Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! -----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Μπράβο της που ακολουθεί τον δρόμο της καρδιάς της και όχι ενδεχομένως της τσέπης της. Ωστόσο τα ποπ που έχει απόκηρυξει ο κόσμος τα αγάπησε και αυτή τα είπε εξαιρετικά. Μπράβο και στην Αρβανίτη, την Σαμπρινα και την Μαντώ που υπερασπιζονται την ποπ πλευρά τους. Ωστόσο μην ξεχνάμε πως τέλη 90ς και οι 3 υπέκυψαν σε ρεπερτόριο Φοίβου και σε παρακμιακά νυχτερινά σχήματα κάτω από την αξία τους. Οπότε μπράβο στην Αλεξία που δεν υπέκυψε ποτέ σε ευκολίες.
Πειράζει που στην εφηβεία ξενυχτουσαμε με τα αγαπημένα εκείνα τραγούδια, σύμφωνα με την ηλικία μας,και "Τα κορίτσια ξενυχτάνε με ένα μυστικό,ωω, έτσι κάνω και γω!!"
Και κείνη πιτ
σιρίκα ήταν!!
Και έγινε πολύ γνωστή και αγαπημένη με όλα αυτά,σε μια εποχή που άρεσαν.....
Γιατί... αποποίηση..;;
Για να γίνεται ξανά διαφήμιση....
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ακριβως ετσι ειναι!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ σε αυτους τους καλλιτεχνες που μενουν πιστοι στην ιδεολογια τους!!!!!!!!!!!!!!!
Καλη φωνή,κατώτερη όμως από τη Μαντώ. Μου άρεσε στα ποπ και στα ελαφρά, τζαζ τραγουδια, ήταν όμως πολυ λίγη για να ερμηνευσει Μίκη.
Δίνω στο κοινό μου ότι μου ζητάει είναι απάντηση από έναν υπάλληλο μπακάλικου Όχι Από έναν καλλιτέχνη...εύγε Αλεξια
Καταπληκτική φωνή.Με τα τραγούδια της μεγάλωσα.Ειναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει την πορεία του.Την θαυμάζω απλά.
Δηλαδή επαινείτε την απόφαση της να πάψει να είναι εμπορική για να διαφημίσετε το δικό σας εμπορικό προιόν... Η Αλέξια να σας πληροφορήσω ότι έκανε και άλλους πετυχημένους εμπορικούς δίσκους χωρίς κανέναν Καλοδιπλωμένο, όπως το '' 1,2,3 '', '' Νερομπογιές '' και το '' Η Αλέξια τραγουδάει τα κλασσικά ''.
Αγαπάμε Αλέξια απλή ταπεινή χωρίς πολλές φανφάρες
κανενας συμβιβασμος ια το ευκολο κερδος !!!!!!!!!! μπραβο της!!!!!!!
Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο. Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Πολύ καλό αλλά θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση γιατί στο κόσμο των πολλαπλών ευκαιριών και καταχρήσεων θα νικηθη τελικά ο έρωτας κ.γιωργο καλές γιορτές καλή επιτυχία.!
"...Το τραγούδι «Οι Μέλισσες» και η Φωτεινή Βελεσιώτου είχαν μια εντυπωσιακή πορεία εκτός εποχής, όπως άλλωστε τους άξιζε...."
«Οι Μέλισσες» δισκογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 2008 και συμπεριλήφθηκαν στο album Ίσαλος Γραμμή, μια καταπληκτική συλλογή του Γιώργου Καζαντζή. Στο ίδιο album τραγουδούσαν οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Χρήστος Θηβαίος, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Σταύρος Σιόλας και η, άσημη, τότε Φωτεινή Βελεσιώτου.
Ανάμεσα σε ένα τόσο σημαντικό επιτελείο καλλιτεχνών, η Βελεσιώτου έμοιαζε καταδικασμένη να μείνει “πίσω” και στην αφάνεια. Εξάλλου είχε να “ανταγωνιστεί” σχεδόν όλα τα “μεγαθήρια” της Ελληνικής έντεχνης δισκογραφίας. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι!
Το τραγούδι σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο γνωστό και ακουγόταν όλο και περισσότερο. Χρειάστηκαν όμως να περάσουν επτά χρόνια ώσπου να γίνει επιτυχία και να το αγαπήσει το ευρύ κοινό. Επτά χρόνια σε μια εποχή που όλα τα τραγούδια γίνονται “γνωστά” σε επτά ημέρες.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 2009 “ανεβαίνει” στο youtube η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού, χωρίς video clip, με τη φωτογραφία του δίσκου. Στις 19 Απριλίου του 2010 “ανεβαίνει” στο youtube ένα εντελώς ερασιτεχνικό video που είναι μια συρραφή εικόνων με στίχο. Η συνέχεια θα είναι μάλλον καταιγιστική μιας και σήμερα οι διαφορετικές εκτελέσεις του τραγουδιού είναι πια δεκάδες!
Ακόμα η επιλογή τους σαν τραγούδι τίτλων στην επιτυχημένη σειρά του AΝΤ1 "Άγριες Μέλισσες", του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Συνολικά μέχρι σήμερα, σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του, το τραγούδι σε μια απολαυστικά αργή πορεία (η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και η ταχύτητα ο ρυθμός της λήθης...) έχει κάνει συνολικά πάνω από 5 εκατομμύρια προβολές στο youtube!
"...Να σε μισήσω είναι αργά, αέρας με δροσολογά, με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες..."
Μέλισσες (διήγημα)
Ανακάτευε τον καφέ του περιμένοντας να βρεθούν. Στο τηλέφωνο δεν του είχε αφήσει και πολλά περιθώριο ελιγμών. Τον ήθελε για κάτι πολύ σοβαρό που δε σήκωνε αναβολή. Είχε δεχτεί χωρίς να δείξει καμία ανησυχία σε εκείνη. Όμως όταν της έκλεισε το τηλέφωνο, ήξερε πολύ καλά τι τον περιμένει πια.
Την Αναστασία τη γνώριζε εδώ και δύο μήνες περίπου και είχαν βρεθεί ερωτικά αρκετές φορές από τότε. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και έκανε μια γρήγορη ανίχνευση του χώρου, αλλά δεν την είδε πουθενά. Προσπάθησε να καταλάβει τι νιώθει για εκείνη, ερωτική έλξη σίγουρα, αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρος για οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα...
Ο Νίκος Κλαδουδάτος ή «πολεμιστής», όπως ήταν γνωστός στις λέσχες και στα καζίνα, δεν πέρναγε και τις καλύτερες μέρες του. Είχε πάρει αρκετά δάνεια από τον Σεμπάστιαν τις τελευταίες μέρες και τα είχε χάσει όλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σεμπάστιαν του είχε επιβάλλει την επόμενη μέρα να δει κάποιον Γιώργο Περισανίδη, συγγραφέα! Έγραφε του είπαν ένα βιβλίο για τον τζόγο και ήθελε να του πάρει συνέντευξη! Το είχε δεχτεί και αυτό, απρόθυμα, όπως όλα όσα δεν περιλάμβαναν το αγαπημένο του μπλακ τζακ.
Η Αναστασία δεν έλεγε να φανεί ακόμα και ο Κλαουδάτος έβγαλε από τη σακούλα τα βιβλία που του είχε στείλει με κούριερ ο συγγραφέας. Άνοιξε το πρώτο, το πιο λεπτό και περιεργάστηκε το εξώφυλλο. Διάβασε τον τίτλο δυνατά σαν να ήταν μαζί με κάποιον.
- "...Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα!..." Άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα και ξεκίνησε να διαβάζει:
"...Η θεωρία της συνέχειας των πραγμάτων, που ξεκινάει από την απλή σκέψη ότι τίποτε δεν τελειώνει πραγματικά και τίποτε δεν αρχίζει πραγματικά αλλά όλα είναι μέρος ενός άπειρου συνόλου που επεκτείνεται μέσα στον χρόνο, είναι ίσως η πιο λογική θεωρία «αθανασίας» που μπορούμε να έχουμε...
Κάθε μας συναίσθημα, σκέψη και δράση έχει μια δυναμική που επεκτείνεται πολύ πέρα ακόμα και από την ίδια μας την ύπαρξη, ακόμα και οι πιο μικρές αποφάσεις που παίρνουμε παίζουν καθοριστικό ρόλο!
Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες..."
Δεν πρόλαβε να επεξεργαστεί αυτό που διάβασε γιατί ένιωσε μια παρουσία να τον επεξεργάζεται. Σήκωσε το βλέμμα και την είδε να στέκεται όρθια δίπλα του. - Δε θα καθίσεις; - Αν μου εγγυηθείς ότι δεν ψηλώνω άλλο, πολύ ευχαρίστως, είπε και έκατσε απέναντι του.
Ο πολεμιστής χαμογέλασε και την κοίταξε, χωρίς να πει κάτι, άλλο. Στη συνέχεια έψαξε για τον σερβιτόρο και της παράγγειλε καφέ.
- Λοιπόν, τι είναι αυτό το σημαντικό που με ήθελες, τη ρώτησε τελικά αφού είδε ότι ούτε εκείνη μίλαγε. - Είμαι έγκυος! Νίκο, θα γίνεις πατέρας!
Δεν έδειξε καμία αντίδραση, ούτε θετική, ούτε αρνητική. Αν και το περίμενε, από τη στιγμή που έκλεισε το τηλέφωνο, το είχε σκεφτεί, ότι ήταν το πιο πιθανό σενάριο, αλλά και πάλι είχε αιφνιδιαστεί. Εξάλλου δεν είχε ακόμα κανένα συναίσθημα. Δεν μπορούσε ούτε και ο ίδιος να καταλάβει τι αισθάνεται.
- Είσαι σίγουρη ότι αυτό θες; Μπόρεσε τελικά να ρωτήσει. - Είμαι! Και είμαι και πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Δεν ήρθα εδώ για να σε ρωτήσω κάτι, ήρθα να στο ανακοινώσω. Το τι θα κάνεις εσύ, από εδώ και πέρα, δεν το ξέρω αλλά ελπίζω να θες να είσαι μέρος της ζωής μας! - Δώσε μου λίγο χρόνο, δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο. - Έχεις περίπου 8 μήνες του είπε και χαμογέλασε.
Σαν να απολαμβάνει την αμηχανία μου σκέφτηκε. Άλλαξαν κουβέντα και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την καθημερινότητά τους. Έφυγαν μαζί για το σπίτι της και έκαναν έρωτα για τελευταία φορά.
Λίγο πριν νυχτώσει, έφυγε να πάει να συναντήσει τον Σεμπάστιαν, που τον είχε πάρει τηλέφωνο ότι τον ήθελε κάτι. Μπαίνοντας στη λέσχη που συνήθιζε να παίζει, τον είδε να τον περιμένει. Ο Σεμπάστιαν καθόταν στη γνώριμη του θέση, έτοιμος να "εξυπηρετήσει" χρηματικά παίκτες που είχαν χάσει και είχαν ανάγκη από χρήματα.
- Πώς πάει; τον ρώτησε κοφτά ο Σεμπάστιαν. - Πώς να πάει! Έχει τζογόκαιρο και εμείς δεν έχουμε ούτε μαντήλι να κλάψουμε! - Με αυτά που χρωστάς, τι θα κάνουμε; Δεν έχεις δώσει τσιγάρο εδώ και δυο μήνες και κάθε εβδομάδα παίρνεις! - Θα μου δανείσεις 3-4 χιλιάρικα και ότι βγάλω θα στα δώσω. - Δεν έχω καθόλου λεφτά πάνω μου. Έχω έρθει από νωρίς και μου τα έχουν πάρει όλα. Θες να περάσω σε καμιά ώρα από το σπίτι σου; - Ναι αμέ! Εκεί θα ‘μαι!
Περίπου μια ώρα μετά ο πολεμιστής ακούει το κουδούνι του να χτυπά. Ανοίγοντας την πόρτα του θα αντικρίσει δυο άγνωστους. Αμέσως διαισθάνεται ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Τους ζητάει να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Σεμπάστιαν και προσπαθεί να τους πείσει ότι πρόκειται για παρεξήγηση. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο ένας βγάζει ένα παλιό τηλέφωνο και καλεί τον Σεμπάστιαν:
- Δυστυχώς είσαι το δόλωμα για να τη στήσουμε σε κάποιον άλλον. Δεν έχει να κάνει με το χρέος σου, η επιλογή έγινε με άλλα κριτήρια! - Μη μου το κάνεις αυτό! Όχι τώρα που θα γίνω πατέρας, τον παρακάλεσε και ακόμα και ο ίδιος απόρησε πως σκέφτηκε το αγέννητο παιδί του εκείνη τη στιγμή! - Θα έλειπες τις περισσότερες ώρες, θα χρέωνες οικονομικά τη μάνα του και θα τους δημιουργούσες ένα σωρό προβλήματα. Χάρη τους κάνεις, είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.
Λίγα λεπτά μετά και ενώ ο πολεμιστής είναι πια δεμένος και οι επισκέπτες του ετοιμάζονταν να τον κρεμάσουν από το ταβάνι. Χτύπησε το τηλέφωνο του ενός. Μίλησε για πολύ λίγο, μετά πήγε στον πολεμιστή και του είπε:
- Γράψε σε ένα χαρτάκι τα στοιχεία της μάνας και ο Σεμπάστιαν σου υπόσχεται να μη λείψει ποτέ τίποτε από το παιδί σου και τη μάνα του.
Σχεδόν συγκινημένος, ο πολεμιστής πήρε το μολύβι που του έδωσαν και έγραψε:
Αδαμαντία Νικολάου - 6978999876. Σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα κάτι και με χέρια που έτρεμαν συμπλήρωσε:
«Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες, αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες...»
----------------------------------------------------- *** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in". ----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- All in! (Μια μικρή παρουσίαση) Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο! Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In! Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
«… Μάθε, καλέ μου φίλε, ότι το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις…»
Πόκερ, Ρουλέτα, Μπλακ Τζακ, Φρουτάκια…
Πέντε ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο. Πέντε ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων και ανατροπών. Συμπτώσεις και μοιραίες συναντήσεις, μια διαρκής μάχη με το πεπρωμένο κι ένας έρωτας καταλύτης.
Το κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, τα πάθη και οι ακραίες καταστάσεις που οδηγούν την προσωπικότητα στα όριά της.
Ήρωες από κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά βιβλία, προσωπικότητες, όπως ο Nick the Greek, ο Έντουαρντ Θορπ και ο John Taramas, εισέρχονται στην αφηγηματική πλοκή, στο μεταίχμιο ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο. ----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Γιώργος Περισανίδης Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Καλοταξιδο το βιβλίο, είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον σε μια εποχή που <<κυριαρχεί >> ο τζόγος. Είχα την τύχη να δω το 2002 τον Τζον Ταραμα στο καζίνο της Θεσσαλονίκης κ θα ήθελα να προσθέσω κάτι: Το βασικό είναι ...Να πιάσεις τον μηχανισμό
Συγχαρητήρια!
Μπράβο!
Καλοτάξιδο!
Συγχαρητήρια!
Καλοταξιδο.
Είμαι σίγουρος για την επιτυχία του βιβλίου! !!
Κάπου μέσα θα είναι αποτυπωμένη και η δική μου ζωή. ...τζόγος. .35 χρόνια. .και μετά κέντρο αποκατάστασης...και τελικά ΝΙΚΗΣΑ! !!!!!!
Γιωργο καλή σου ημέρα όμορφη γλυκιά χαρούμενη να είναι η εβδομάδα σου
Πίστη είναι η αποδοχή ενός ισχυρισμού, γεγονότος ή δυνατότητας, ανεξάρτητα αν μπορεί να δικαιολογηθεί ή όχι. (wikipedia)
Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει διαμορφωθεί όπως είναι σήμερα, κυρίως εξαιτίας αυτής της πίστης που έχουμε την ικανότητα να αναπτύσσουμε ως είδος.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος με ένα παράδειγμα. Θα μεταφερθούμε κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, περίπου 10.000 χρόνια πίσω, στη πρώτη αγροτική επανάσταση όπου και έγινε η μετάβαση από το κυνήγι στην γεωργία.
Οι τότε άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την γη και ζούσαν από αυτά που τους έδινε, με την πείνα όμως να είναι εκείνη την εποχή η κυριότερη αιτία θανάτου, κυρίως κάθε φορά που κάτι στράβωνε με τη σοδειά τους!
Πάω λοιπόν σε έναν από τους πρώτους αγρότες και του προσφέρω ένα σακί με πέτρες για να μου δώσει τη σοδειά του. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Στην καλύτερη περίπτωση θα με έδιωχνε με βρισιές και κλωτσιές και στη χειρότερη θα με σκότωνε. Να αποδεχόταν αυτό που του πρότεινα δεν δίνω καμία πιθανότητα.
Όμως τα χρόνια πέρασαν, ο άνθρωπος έμαθε καλύτερα τη γη, ανέπτυξε εργαλεία και εξημέρωσε ζώα και η γη άρχισε να παράγει περισσότερα από αυτά που ο ίδιος μπορούσε να καταναλώσει! Έτσι γεννήθηκε μια νέα ανάγκη. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τα τρόφιμα που δεν μπορούσε να καταναλώσει. Από την ανάγκη αυτή εφευρέθηκαν τα νομίσματα, που έδιναν μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα του.
Στη συνέχεια έπρεπε να γεννηθεί και η πίστη ότι τα νομίσματα έχουν ανταλλακτική αξία και δεν είναι ένα σακί με πέτρες. Χωρίς την πίστη στην αξία των νομισμάτων θεωρείται παραλογισμός να δεχτώ ένα σακί με νομίσματα για να σου δώσω τη σοδειά μου.
Ας έρθουμε σε ένα άλλο παράδειγμα λίγο πιο κοντά χρονικά και να πάμε στις αρχές της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισαν τότε στη Μεγάλη Βρετανία, ήταν οι εργάτες να είναι συνεπείς σε ωράρια. Οι περισσότεροι πήγαιναν σε ακανόνιστους χρόνους για δουλειά (κυρίως ότι ώρα ξυπνούσαν) και έφευγαν όταν τέλειωναν αυτά που τους είχαν ανατεθεί.
Η ανάγκη λοιπόν του ανθρώπου εκείνη την εποχή να συγκεντρώσει πολλούς εργάτες στο ίδιο σημείο και να τους κρατήσει εκεί για πολλές ώρες γέννησε την πίστη στο χρόνο. Πολλά επιβλητικά ρολόγια στήθηκαν σε διάφορα σημεία για να επιτευχθεί η πίστη αυτή.
Η πίστη για την άξια της εργασίας, ήταν ανάγκη να γεννηθεί και αυτή. Αντίληψη που εκείνη την περίοδο δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη, μιας και η ανώτερη τάξη τότε, το θεωρούσε ως και ντροπή να έχει δουλέψει κάποιος έστω και μια μέρα.
Η πρόοδος της ανθρωπότητας και η εξέλιξη της σε μεγάλο μέρος έχει βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής.
Ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμη. Στην εποχή του Γαλιλαίου (Περίπου 500 χρόνια από σήμερα), όλοι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Αυτός που τολμούσε να ισχυριστεί κάτι αντίθετο, αντιμετωπιζόταν ως γραφικός και κινδύνευε ως και η ζωή του! Σήμερα που η επιστήμη προχώρησε και έκανε νέες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις στον τομέα αυτό, πιστεύουμε ότι η γη δεν είναι επίπεδη και αυτούς τους λίγους που πιστεύουν κάτι άλλο τους αντιμετωπίζουμε σαν γραφικούς.
Μάλλον ο πιο πάνω ισχυρισμός μου για την πρόοδο της ανθρωπότητας χρειάζεται μια σημαντική συμπλήρωση.
Η πρόοδος λοιπόν και η εξέλιξη της ανθρωπότητας σε μεγάλο βαθμό έχουν βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής, από ιδέες που έτυχαν ευρύτερης αποδοχής.
Αντίθετα η πίστη σε ιδέες που δεν θα γίνουν κοινωνικά αποδεκτές και θα της ασπαστούν λίγοι σε περιθωριοποιεί!
Ας δούμε ένα τελευταίο παράδειγμα. 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η εκκλησία καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου και καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος. Είχε προηγηθεί μερικά χρόνια πριν η επικράτηση των θέσεων του Αρείου ότι ο Ιησούς ήταν δημιούργημα και όχι υπόσταση του Λόγου του Θεού.
Η απόφαση αυτή που πάρθηκε 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού έχει ως σήμερα καθορίσει πολύ σημαντικά τον Χριστιανισμό και σίγουρα θα μιλούσαμε για πολύ διαφορετική θρησκεία αν είχαν επικρατήσει τελικά οι απόψεις του Αρείου.
Η πίστη σε οποιαδήποτε ιδέα και ως συνέπεια και τι θεωρείται αλήθεια, δυναμώνει αναλογικά με την αποδοχή που πετυχαίνει στην κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η αποδοχή, τόσο πιο ισχυρή η πίστη.
Ο Απόστολος Παύλος στην περίφημη επιστολή του Προς Κορινθίους την κατατάσσει στα 3 σπουδαιότερα πράγματα που μας απομένουν:
"...Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη..."
Όμως ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί στην κορυφή της ιεραρχίας την αγάπη! Δεν καταφέραμε να τον ακολουθήσουμε σε αυτό. Ο άνθρωπος δυστυχώς ως και σήμερα τοποθετεί την πίστη στην κορυφή της ιεραρχίας του.
Ως και σήμερα η ανθρωπότητα διαχωρίζεται με βάση τα πιστεύω των ανθρώπων ενώ θα μπορούσε να ενώνεται με βάση την αγάπη. Δεν τα έχουμε καταφέρει! Θα κλείσω με την ελπίδα να αλλάξει αυτό στο μέλλον.
Αν η επιστήμη τα επόμενα χρόνια, καταφέρει μελετώντας τα σκυλιά να φτιάξει ένα εμβόλιο που θα μας έκανε να αγαπήσουμε με τον τρόπο που αυτά είναι ικανά, θα ήμουν ο πρώτος που θα το έκανε.
----------------------------------------------------- All in – Νέο Μυθιστόρημα! 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. -----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Μπορεί ένας έρωτας να επιβιώσει στον κόσμο των καταχρήσεων ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Μια άνιση μάχη μεταξύ εθισμών και ενός πρωτόγνωρου ερωτικού πάθους.
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
----------------------------------------------------- 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα All in – Multitasking Μυθιστόρημα
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία: ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α. ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
"...Oh, baby this town rips the bones from your back It's a death trap, it's a suicide rap We gotta get out while we're young `Cause tramps like us, baby we were born to run..."
Ελεύθερη Μετάφραση: "...Μωρό αυτή η πόλη σπάει τα κόκαλα από την πλάτη σου Είναι μια παγίδα θανάτου, είναι μια μορφή αυτοκτονίας Πρέπει να φύγουμε όσο είμαστε νέοι Γιατί αλήτες σαν εμάς, μωρό γεννηθήκαμε για να τρέχουμε..."
Ο Springsteen έπαιξε το συγκεκριμένο τραγούδι για πρώτη φορά στις 9 Μαΐου του 1974. Τότε άσημος ακόμα, άνοιγε μια συναυλία της Bonnie Raitt. Ο δημοσιογράφος Jon Landau, που έτυχε να βρίσκεται στην συναυλία, έγραψε στην εφημερίδα Boston's Real Paper την επόμενη μέρα ότι είδε το μέλλον της ΡΟΚ μουσικής και αυτό έχει το όνομα Bruce Springsteen.
Ο ίδιος ο Springsteen έχει αναφέρει ότι έγραψε το born to run στις αρχές του 1974, όπως έπαιζε με την κιθάρα του, στην άκρη του κρεβατιού του:
"...Η φράση born to run ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τίτλος από ταινία ή κάποια φράση που κάπου έχω δει... Μου άρεσε η φράση γιατί πρότεινε κάποιου είδους κινηματογραφικού δράματος που πίστευα ότι ταιριάζει απόλυτα με την μουσική που ήδη είχα στο μυαλό μου..."
Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για ένα αγόρι και ένα κορίτσι που θέλουν να ξεκινήσουν να τρέχουν και να μη σταματήσουν ποτέ...
Θα χρησιμοποιήσω και πάλι λόγια του ίδιου του Springsteen:
"...Αυτό ήταν μια μάλλον ρομαντική ιδέα! Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να σκεφτώ κάποιο μέρος για όλο αυτόν τον κόσμο που έμπαινε μέσα στα αυτοκίνητα και ξεκινούσε...Κατάλαβα ότι η ελευθερία αν δεν συνοδεύεται από κάποιου είδους κοινωνικής συνοχής, μπορεί να είναι άσκοπη! Έτσι αυτό έγινε ένα τραγούδι για άτομα που στην ουσία προσπαθούν να γυρίσουν σπίτι τους...Μου έκανε ωραία συντροφιά στις αναζητήσεις μου και το ίδιο ελπίζω και στις δικές σας...."
Το τραγούδι αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Bruce και ήταν αυτό που τον έκανε αναγνωρίσιμο σε ένα ευρύ κοινό.
Born to run (διήγημα)
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017, Πάτρα
Δεν ήξερε πια αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του ή όχι. Αισθανόταν σύγχυση. Διαβάζοντας την φράση του Προύστ:
"...Σε έναν χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια..."
σκεφτόταν αν θέλει να τον χωρίσει ή να τον εκδικηθεί για την απάθεια του. Χωρίς να το έχει αποφασίσει ακόμα σκεφτόταν τον χωρισμό πολύ έντονα.
Όταν είχε ξεκινήσει η σχέσης τους, κάθε φορά που εκείνη έμπαινε σπίτι, εκείνος έστηνε μια μικρή γιορτή. Τον τελευταίο μήνα όχι μόνο είχε σταματήσει να το κάνει, αλλά η Κατερίνα αισθανόταν σχεδόν αόρατη.
Από την ημέρα που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, ζούσε τον έρωτα της για εκείνον και δεν σκεφτόταν να παίξει. Ο τζόγος σαν να είχε βγει από το μυαλό της εντελώς. Θυμόταν τα λόγια που της είχε πει κάποιος φίλος, ότι θα σταματήσει να παίζει μόνο όταν τον αντικαταστήσει με έναν άλλον εθισμό, το ίδιο έντονο. Ο έρωτας, έλεγε στον εαυτό της, είναι το δυνατότερο συναίσθημα στον κόσμο. Έτσι και για εκείνη, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί του.
Όμως πια όσο περισσότερο αισθανόταν ότι για εκείνον δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ανάγκη της να παίξει.
Δε θα ρίσκαρε όμως να πάει στο καζίνο του Ρίο να τη δουν, γιατί ήξερε ότι ο άντρας της θα έχει σίγουρα δικούς του ανθρώπους εκεί, που θα τον ενημέρωναν αμέσως. Τη λύση τελικά έδωσε ο ΟΠΑΠ που ξεκίνησε εκείνη την περίοδο πιλοτικά να προσφέρει "Φρουτάκια" στους πελάτες του.
Το πρώτο PLAY- ΟΠΑΠ που είχε ανοίξει στην Πάτρα ήταν μόλις δυο γωνίες από το σπίτι τους και σε σημείο από το οποίο περνούσε καθημερινά πολλές φορές η Κατερίνα.
Μπήκε μέσα, έδωσε την ταυτότητα της και έβγαλε την απαραίτητη κάρτα. Έκατσε μπροστά σε ένα μηχάνημα έβαλε 20 ευρώ και άρχισε να ψάχνει τα διαθέσιμα παιγνίδια. Προσπαθούσε να βρει ίδια ή παρόμοια με αυτά που συνήθιζε να παίζει στο Λουτράκι. Μάταια όμως, έμοιαζαν διαφορετικά και λιγότερο ελκυστικά. Τελικά ξεκίνησε να παίζει ένα που είχε κάτι φλεγόμενα εφτάρια.
Κατάφερε να φύγει μια ώρα μετά με 30 ευρώ κέρδος και πολύ ευχαριστημένη γιατί δεν της είχαν φανεί εθιστικά τα "Φρουτάκια", αλλά και γιατί είχε καταφέρει να συγκρατηθεί και να φύγει. Την επόμενη μέρα πήγε και έβαλε 50 ευρώ στο ίδιο παιγνίδι και έφυγε πάλι με κέρδος 100 ευρώ έχοντας παίξει πολύ ώρα και με μεγάλες διακυμάνσεις στα κέρδη.
Την επόμενη μέρα δεν πήγε καθόλου, γιατί έμεινε με τον Γιώργο σπίτι. Το σκέφτηκε όμως αρκετές φορές.
Όταν την μεθεπόμενη κάθισε πάλι στο μηχάνημα, έβαλε αρχικά 50 ευρώ και τον στοιχηματισμό στο μέγιστο. Έφυγε μερικές ώρες αργότερα έχοντας χάσει περίπου 500 ευρώ που ήταν και όλα τα λεφτά που είχε μαζί της.
Όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν σε μια φοβερή υπερένταση και τα "Φρουτάκια" ήταν πια το μοναδικό πράγμα που την απασχολούσε. Οι επόμενες μέρες θα τη βρουν να παίζει πολλές ώρες, χωρίς όμως κάποια σημαντική απώλεια ή κέρδος.
Στον Γιώργο δεν είχε πει τίποτε και εκείνος δεν υποπτευόταν κάτι, μιας και εκείνη έπαιζε τις ώρες που έλειπε.
Το τελευταίο βράδυ που πέρασε στην Πάτρα θα τη βρει με τον Γιώργο στο μπαρ "Λωτός".
Παράγγειλαν δυο τζιν με χυμό λεμόνι, όταν η Κατερίνα σε μια τελευταία προσπάθεια να πείσει τον εαυτό της περισσότερο ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει χωρίς τζόγο, είχε μια συναισθηματική έκρηξη. Είχε πιάσει και τα δυο του χέρια και με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, τον είχε ρωτήσει:
- Γιώργο, τι θα έκανες, αν πέθαινα; - Ο Μάρκες νομίζω, έχει γράψει « σ' αγαπώ σημαίνει απαγορεύεται να πεθάνεις». - Εγώ δε ρώτησα τον Μάρκες, εσένα ρώτησα! - Όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή...
Εκνευρισμένη σηκώθηκε όρθια απότομα, πήγε σε ένα από τα παράθυρα που διέθετε το μπαρ, κοίταξε για λίγο έξω και μετά από λίγο γύρισε αμίλητη πίσω. Πήγε στον dj και του ζήτησε να ακούσει το "Born to run" του Springsteen.
Κάθισε δίπλα στον Γιώργο που φαινόταν εντελώς στον κόσμο του και για πρώτη φορά σκέφτηκε σοβαρά να αποδεχτεί την πρόταση του άντρα της. «Γύρνα και θα παίζεις όσα θες και όσο θες» της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει. Τότε είχε γελάσει και τον είχε απορρίψει, αλλά τώρα της φαινόταν η πιο ρεαλιστική επιλογή.
Αν μείνω μαζί του θα τον καταστρέψω και αυτόν σκέφτηκε. Η επόμενη σκέψη που έκανε ήταν αν αυτό δεν το λέει μόνο και μόνο για να αισθανθεί η ίδια καλύτερα για την απόφαση που είχε πάρει.
Γύρισε και τον κοίταξε να πίνει το ποτό του:
- Ο κύβος ερρίφθη, καλέ μου. - Ποιος κύβος; Δεν καταλαβαίνω! - Ξέρεις τι άλλο διάβασα σήμερα σε αυτόν τον Προυστ που μου έδωσες; - Τι; Πες μου! - "...Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ..." - Τι πιστεύεις; Ισχύει;
Η Κατερίνα δεν απάντησε...δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο την κουβέντα. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Από τα ηχεία ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Bruce Springsteen:
"...Oh honey, tramps like us Baby, we were born to run Come on with me, tramps like us Baby, we were born to run..."
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Σχεδόν έρωτας (διήγημα με αφορμή τους αστικούς μύθους)
Οι αστικοί μύθοι αποτελούν ιστορίες, συνήθως φανταστικών γεγονότων που διαδίδονται μαζικά.
Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας και αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι αστικοί μύθοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια με μικρές παραλλαγές.
Οι αστικοί μύθοι συνηθέστερα γίνονται πιστευτοί, επειδή περιέχουν έναν κόκκο αλήθειας ή επειδή αναφέρουν πράγματα συναρπαστικά.
Το παρακάτω διήγημα είναι βασισμένο σε πολύ γνωστό αστικό μύθο.
Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και είχε απλώσει το χέρι με την παλάμη κλειστή να δείχνει με τον αντίχειρα προς τα πάνω. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ποιος κάνει σήμερα ακόμα ωτοστόπ;
Στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να πάρω την απόφαση να σταματήσω και να την πάρω μαζί μου, κατάφερα να προσέξω ότι ήταν πραγματικά όμορφη, με ένα ίσως παράταιρο για την εποχή ντύσιμο.
Πριν ξεκινήσω και αφού εκείνη είχε βολευτεί στη θέση του συνοδηγού, την ρώτησα:
- Πού πηγαίνεις; - Καλαμάτα! Γυρίζω πίσω σπίτι! - Ωραία στο δρόμο μου είσαι. - Είναι μακριά ακόμα; - Όχι, μισή ώρα δρόμος.
Έβαλε τη ζώνη της και πολύ φυσικά χωρίς να με ρωτήσει κάτι, άρχισε να αλλάζει τους σταθμούς στο ραδιόφωνο μου.
Στην αρχή πέτυχε ένα παλιό τραγούδι των Cutting Crew, το “I Just Died In Your Arms”, το άφησε να παίξει λίγο και μετά το άλλαξε.
“Ωραίο τραγούδι, αλλά με ρίχνει ψυχολογικά και θέλω να μείνω χαρούμενη”, μου είπε και συνέχισε το ψάξιμο.
Αφού πέρασε διάφορους σταθμούς, τελικά σταμάτησε σε ένα άλλο παλιό τραγούδι που αδυνατούσα να θυμηθώ τον τίτλο, είχε όμως πολύ ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα ρομαντική μουσική.
“Μ' αρέσει πολύ”, είπε και προσπάθησε να τραγουδήσει, χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους στίχους...
Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου και άνοιξα το Shazam, που το έβαλα να ψάχνει.
Το βρήκε, σχεδόν αμέσως!
Πάνω στην οθόνη του κινητού μου έγραφε: mono - life in mono (from the movie “Great Expectations 1998)
“mono - life in mono, το τραγούδι ακούγεται στην ταινία “Μεγάλες Προσδοκίες”, είπα. “Ναι μωρέ! Μπράβο! Την είχα δει πρόπερσι στον κινηματογράφο”, μου απάντησε.
Έδειχνε λίγο σαστισμένη ή μπορεί και να ήταν η ιδέα μου...
Αποφάσισα να την ρωτήσω για την ταινία, μιας και ο κινηματογράφος είναι πάντα μια καλή αφορμή για μια ωραία συζήτηση.
- Η ταινία πως σου φάνηκε; - Ωραία! Πολύ ρομαντική στην αρχή, αλλά το τέλος άνισο! - Γιατί το λες αυτό; Είναι στην τελευταία σκηνή που φτάνουν στο τέλος του έρωτα και εκεί ξεκινάει η αγάπη! - Το τέλος του έρωτα; Δεν το έχω ζήσει αυτό! Δεν το ξέρω... - Είσαι πολύ νέα ακόμα, θα φτάσεις και εκεί. - Δεν νομίζω.
Παρ' όλο που είχε μόλις πει “Δεν νομίζω”, τόσο ο τόνος που το είχε πει, όσο και το ύφος της δεν άφηναν αμφιβολία ότι ήταν σίγουρη ότι δεν πρόκειται να το ζήσει.
Πείσμωσα.
- Ξέρεις είναι αποστολή του έρωτα να πεθαίνει και να παραχωρεί τη θέση του στην αγάπη. - Πεθαίνει ο έρωτας; Αν πεθάνει ο έρωτας, πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις; - Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος. - Αυτή είναι ατάκα από το Matrix, την είδα πέρσι ανυπομονώ πολύ και για τις συνέχειες! - Δεν είναι εξίσου καλές με το πρώτο. - Βγήκαν; Μάλλον ήμουν απορροφημένη με τον έρωτα... Εσύ θα μπορούσες να πεθάνεις από έρωτα; - Κοίτα, ο έρωτας, όπως τον γνωρίζουμε, ταξιδεύει με τη βοήθεια του συλλογικού ασυνείδητου από την εποχή του Σαίξπηρ και του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. - Κατάλαβα, μην συνεχίζεις! Δεν θα μπορούσες!
Ξαφνικά είχα θυμώσει μαζί της! Ενώ είχε δίκιο, αφού δεν πιστεύω καθόλου στην έννοια της αυτοκτονίας για οποιονδήποτε λόγο, το συμπέρασμά της το είχα νιώσει σαν μομφή στην ικανότητά μου να ερωτευτώ!
Δεν μίλησα και μηχανικά άρχισα να πατάω σταθμούς στο ραδιόφωνο. Βρήκα το τραγούδι που κυκλοφόρησε ο Παντελίδης μετά το ατύχημα, το “Θυμάμαι” και το άφησα.
Εκείνη έμοιαζε εντελώς βυθισμένη στις σκέψεις της και έμοιαζε να μην προσέχει καθόλου το τραγούδι.
Κάτι εντελώς απροσδιόριστο με παρακινούσε να συνεχίσω την κουβέντα μας και να κερδίσω και πάλι την προσοχή της.
- Σ' αρέσει ο Παντελίδης; - Ποιος είναι αυτός; - Αυτός που τραγουδά! Δεν τον ξέρεις; - Δεν ακούω Ελληνικά! - Και να μην ακούς! Θα πρέπει να μην ζούσες και Ελλάδα για να μην τον ξέρεις, μιας και πρόσφατα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα!
Ξαφνικά ζωήρεψε! Την είδα να δείχνει και πάλι ενδιαφέρον για την συζήτησή μας.
- 'Ήταν ερωτευμένος; - Ατύχημα ήταν! - Άλλο σε ρώτησα! - Είχε πόνο. Ζούσε την απόρριψη από αυτή που είχε ερωτευτεί και την απόρριψη αυτή την έβαζε στα τραγούδια του!
Δυνάμωσε και άρχισε να προσέχει τους στίχους.
- Αυτός ο Παντελίδης, όπως τον είπες, θα μπορούσε να πεθάνει από έρωτα! - Δεν με προσέχεις! Ατύχημα ήταν! - Εσύ δεν με προσέχεις! Είπα εγώ ότι δεν ήταν;
Σταμάτησα να μιλάω και την άφησα να ακούει το τραγούδι. Ξεκίνησα να την παρατηρώ καλύτερα. “Είναι η ομορφιά της που με γεμίζει άγχος”, σκέφτηκα. “Αν θέλω να έχω ελπίδες μαζί της πρέπει να το ξεπεράσω!”
Είχαμε μπει ήδη στην Καλαμάτα. Φαινόταν να γνωρίζει καλά την πόλη, μου έδινε οδηγίες που να στρίψω και πολύ σύντομα μου ζήτησε να σταματήσω.
- Να αυτή η μονοκατοικία είναι! Εκεί μένω!
Έκανε να κατέβει.
- Στάσου! Ούτε το όνομά σου δεν μου είπες! - Κατερίνα! Εσένα; - Γιώργος! - Γιώργο, χάρηκα και για τη βόλτα, αλλά και για την κουβέντα μας! - Και εγώ! Ούτε που κατάλαβα πως φτάσαμε!
Βγήκε και κατευθύνθηκε προς το σπίτι της. Λίγο πριν μπει μέσα βγάζοντας ένα κλειδί που είχε μέσα στη τσέπη της, γύρισε και με κοίταξε και με το χέρι της με χαιρέτησε πάλι.
Όταν χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο και ενώ ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω, κατάλαβα ότι ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι... Όχι, δεν θα έφευγα έτσι... Αποφάσισα να χτυπήσω το κουδούνι και να ζητήσω τουλάχιστον το τηλέφωνό της.
Στάθηκα στην πόρτα και με άγχος και ανασφάλεια χτύπησα το κουδούνι.
Λίγο μετά μου άνοιξε μια μεγάλη γυναίκα, που είχε όμως πολλά κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά με την Κατερίνα.
- “Η Κατερίνα;” ρώτησα δειλά. Η γυναίκα με κοίταξε σαστισμένη. - “Ποιόν θέλετε”, με ρώτησε μάλλον με θυμό. - “Μπορώ να μιλήσω στην Κατερίνα;” επανέλαβα. - Τι πλάκα είναι αυτή; Δεν το βρίσκω αστείο! - Μα δεν είναι! Θα ήθελα μόνο πέντε λεπτά μαζί της! Την είδα να μπαίνει. Είμαι αυτός που την έφερε σπίτι!
- Εδώ μένω μόνη μου και η Κατερίνα μου αυτοκτόνησε εδώ και 15 χρόνια, είπε η γυναίκα και έκλεισε με δύναμη την πόρτα στα μούτρα μου.
Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα έξω από την πόρτα και πόση ώρα έκανα να φύγω...Έβαλα μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου και σχεδόν φωναχτά αναρωτήθηκα...
Καλησπέρα! Κι αν στην ζωή υπαρχει??? Αφού φάνηκαν οι διάφορες απ' την αρχή το τέλος μοιραίο??? Έρωτας δεν είναι η τέλεια ταύτιση 2 χαρακτήρων??? Στην Αγάπη χωράει η διαφορετικότητα, ο συμβιβασμός κι η υποχώρηση!!! Απλή έλξη μεταξύ ενηλίκων κι ανάγκη για συνύπαρξη! Διαφορετικά....ο έρωτας δίνει φτεράααα!!!! Χαρηκα... Μαρια.
Υπέροχο.
Ναι μπορεί να συμβεί... Έστω κι αν μοιάζει με παραμύθι μπορεί να συμβεί πραγματικά.
Αρκεί να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος.
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στον αστικό μύθο της "νύφης " που κάνει ωτοστόπ
Πολύ όμορφο, Γιώργο...
Ο συγκεκριμένος αστικός μύθος έχει ως σκοπό να τρομάξει τα παιδιά προκειμένου να μην κάνουν οτοστόπ. Ο μύθος λέει ότι ένας οδηγός είχε σταματήσει σε έναν ερημικό δρόμο για να πάρει ένα νεαρό κορίτσι που έκανε οτοστόπ. Όταν έφτασε στη διεύθυνση που του έδωσε γύρισε πίσω να την αποχαιρετήσει αλλά η κοπέλα είχε εξαφανιστεί. Ο οδηγός πήγε στο σπίτι της κοπέλας για να δει τι συμβαίνει. Τελικά έμαθε ότι είχε χάσει τη ζωή της σε τροχαίο ακριβώς στο σημείο που την είδε να κάνει οτοστόπ.
Υπέροχο...είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι παρόμοιο,αλλά τι έχω αφήσει ημιτελές...όντως είναι από τους πιο συνηθισμένους αλλά και γοητευτικούς αστικούς μύθους,και απ'οτι είχα διαβάσει στο περιοδικό Strange,μάλλον,δεν υπήρξε διασταύρωση,είχε συμβεί στο Ηράκλειο Κρήτης κάτι παρόμοιο...
Έρωτας... Ξεκάθαρα ...
Απίστευτο....
Πραγματικα πολυ συγκηνιτικο και μεταφερει ενα πολυ ωραιο μυνημα❤❤❤❤😢😢
Το τέλος της τέχνης Αν είσαι μουσικός, συγγραφέας ή κάποιος άλλος καλλιτέχνης και θες να μάθεις γιατί το έργο σου δεν θα θεωρηθεί ποτέ μεγάλο στην εποχή μας, αυτό το κείμενο σε ενδιαφέρει.
Το τέλος της Μουσική (Youtube) Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή η διαδικασία της παραγωγής μιας μουσικής σύνθεσης δεν ήταν και τόσο εύκολη. Απαιτούσε εξοπλισμό που μόνο ελάχιστα επαγγελματικά studio μπορούσαν να σου παρέχουν και έναντι υψηλού κόστους. Όμως ακόμα και αν είχες καταφέρει να βρεις τα χρήματα να φτιάξεις τα τραγούδια σου, για την κυκλοφορία του δίσκου σου έπρεπε να περάσεις μέσα από την έγκριση μιας δισκογραφικής. Οι περισσότερες όμως δισκογραφικές ήταν τεράστιες οικονομικά βιομηχανίες καθόλου φιλικές ως προς τους νέους καλλιτέχνες.
Αυτό άλλαξε όταν οι προσωπικοί υπολογιστές άρχισαν να μπαίνουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας. Το δαπανηρό και δύσκολο στην πρόσβαση επαγγελματικό studio έγινε με την προσθήκη μερικών καρτών και κάποιου άλλου εξοπλισμού πρόσθετο κομμάτι κάθε υπολογιστή. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εκατομμύρια φιλόδοξοι καλλιτέχνες μπορούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλα τα εργαλεία για την παραγωγή μουσικών συνθέσεων.
Όμως ακόμα και η διαδικασία παραγωγής δίσκου σταμάτησε να απαιτεί την αξιολόγηση του μουσικού έργου από ειδικούς μιας και ο καθένας απέκτησε τη δυνατότητα να ανεβάζει τις συνθέσεις του στο Youtube και αυτές να γίνονται αυτόματα διαθέσιμες σε όλους.
Η συνέχεια υπήρξε καταιγιστική. Εκατομμύρια καλλιτέχνες άρχισαν να παράγουν μουσική και να την κάνουν προσβάσιμη σε όλους. Ο δίσκος και η μουσική σύνθεση αντικαταστάθηκαν από μεμονωμένα τραγούδια καλλιτεχνών τα οποία εναλλάσσονταν σε διάφορες playlist.
Αλλά για το τέλος της Μουσικής δεν ευθύνεται μόνο ο κατακερματισμός της μουσικής δημιουργίας. Και σήμερα σίγουρα, γεννιούνται μεγάλα μουσικά έργα τέχνης, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες κακές και μέτριες συνθέσεις με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά.
Όμως ακόμα και αν κάποιο μουσικό αριστούργημα τελικά φθάνει σε εμάς, δεν έχουμε το χρόνο να ακούσουμε ολόκληρο έναν δίσκο.
Βρισκόμαστε συνεχώς σε κίνηση. Η εποχή μας τρέχει με ασύλληπτες ταχύτητες που έχουν παρασύρει και εμάς σε έναν ξέφρενο ρυθμό ζωής, στον οποίο η εξοικονόμηση χρόνο φαντάζει ως αγαθό πολυτελείας.
Υποθέτω ότι αν ο Σταυρός του Νότου, είχε κυκλοφορήσει σήμερα στην καλύτερη περίπτωση θα είχε συρρικνωθεί σε ένα τραγούδι του Καββαδία.
Όμως όσο μεγάλο τραγούδι και να είναι η "Θεσσαλονίκη", ή το "Μαχαίρι" αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο δίσκο έναν τεράστιο μουσικό έργο τέχνης είναι η συνολική σύνθεση, που σε υποχρεώνει να ακούσεις ολόκληρο τον δίσκο και με την σειρά που έχει επιλέξει ο δημιουργός του. Αλλά αυτό η εποχή μας δεν το παράγει πια.
Το τέλος της λογοτεχνίας (Facebook) Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, η διαδικασία παραγωγής ενός βιβλίου δεν ήταν και τόσο απλή διαδικασία. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να απαιτούσε μόνο ένα μολύβι και ένα χαρτί ή μια γραφομηχανή για τους πιο προχωρημένους, όμως ακόμα και όταν τελικά ολοκλήρωνες το βιβλίο σου, απείχες πολύ από το να θεωρηθείς συγγραφέας.
Έπρεπε να βρεις έναν από τους ελάχιστους εκδοτικούς οίκους που υπήρχαν τότε και να υποβάλεις εκεί το βιβλίο σου που περνούσε στη συνέχεια από αξιολόγηση.
Σήμερα δεν χρειάζεται καν να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο, μπορείς να γράψεις ένα ποίημα ή ένα διήγημα ή ακόμα και απλά της σκέψης της ημέρας και να τα ανεβάσεις σε ένα μπλογκ ή στη σελίδα σου στο Facebook και ήδη θεωρείσαι συγγραφέας.
Ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική, έτσι και στη λογοτεχνία η απλούστευση αυτής της διαδικασίας δημιούργησε εκατομμύρια συγγραφείς που σε καθημερινή βάση ανεβάζουν τα έργα τους στο internet.
Οπότε και το τέλος της λογοτεχνίας ήρθε όπως και με την μουσική. Έχουμε και εδώ τον ίδιο κατακερματισμό, χιλιάδες διηγήματα και ποιήματα στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, και έτσι ο αναγνώστης μέσα σε λίγα λεπτά διαβάζει (όπως ακριβώς και στην playlist του Youtube), κείμενα διάφορων καλλιτεχνών, που ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα και έχουν διαφορετική τεχνοτροπία.
Multitasking μυθιστόρημα ή η παραδοχή μιας ήττας Το multitasking μυθιστόρημα είναι μια προσπάθεια που έκανα για ένα νέο είδος γραφής πιο κοντά στην εποχή μας.
Στην ουσία του, το multitasking μυθιστόρημα είναι πολλά ανεξάρτητα διηγήματα (κατακερματισμένα έργα) που ενώνονται τελικά σε ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.
Φαντάσου πολλά κομμάτια ενός παζλ που το καθένα έχει την δικιά του ολοκληρωμένη απεικόνιση που όταν όμως ενωθούν συνθέτουν και ένα ακόμα ολοκληρωμένο πίνακα. (Τι είναι ακριβώς το multitasking μυθιστόρημα μπορείς να διαβάσεις αργότερα σε παραπομπή που θα βρεις στο τέλος του κειμένου αυτού.)
Για το αν πέτυχε ή όχι, ίσως είναι ακόμα νωρίς να το κρίνω. Όμως ως σήμερα με έχει φέρει αντιμέτωπο με μια παράδοξη ήττα.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, ενώ τα κείμενά μου διαβάζονται - πάνω από 1.5 εκατομμύρια αναγνώσεις έχει η καινούργια μου σελίδα στο Facebook, πάνω από 1 εκατομμύρια αναγνώσεις είχε η προηγούμενη και πάνω από 300.000 έχει η επίσημη ιστοσελίδα μου - έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα κείμενα που ανεβαίνουν στο internet. Η ανάγνωση έχει αυτή την κατακερματισμένη μορφή που περιέγραψα παραπάνω. Ελάχιστοι είναι οι αναγνώστες που θα ψάξουν κάτι παραπάνω για μένα ή κάποιο από τα βιβλία μου όταν θα έχουν πέσει πάνω σε ένα κείμενό μου στο internet.
Το τέλος του κινηματογράφου ή αλλιώς η εξέλιξη του Tik Tok Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, ίσως μόνο μερικά χρόνια από σήμερα, έχω την πεποίθηση ότι και ο κινηματογράφος θα έχει ένα παρόμοιο με τις υπόλοιπες τέχνες μέλλον. Το κινητό τηλέφωνο θα αρκεί για να γυρίσεις μια ολοκληρωμένη ταινία.
Κάποια εφαρμογή του μέλλοντος θα προσφέρει στο κινητό σου δυνατότητες που τώρα μόνο στα studio του Hollywood υπάρχουν ακόμα. Ακόμα και οι ηθοποιοί που θα χρειάζεσαι μπορεί να είναι όλοι ψηφιακοί.
Η παραγωγή ταινιών θα αυξηθεί θεαματικά και θα έχουμε, ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική και στη λογοτεχνία, το τέλος της κινηματογραφικής τέχνης.
Μια ακόμα φανταστική ανάλυση- επεξήγηση διά χειρός George! Καφέ γρήγορα, έχουμε θέμα προς συζήτηση!!!! Καλημέρες!!!
Αγαπητέ, Γιώργο, συνονόματε. Διάβασα το κείμενό σου. Νομίζω, πως συμφωνώ σε όσα περιγράφεις, λέγοντας όμως πως μετά το όποιο τέλος, ακολουθεί και κάποια αρχή. Και κάθε αρχή, πάντα, είναι δύσκολη.
Τα είπες όλα μάστορα!!!
Δεν συμφωνώ απόλυτα. Ο παράγοντας άνθρωπος και η κοσμοθεώρηση του είναι το πρωταρχικό στοιχείο όσο υπάρχουν άνθρωποι θα γεννιούνται τεχνίτες της μουσικής του λόγου κλπ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέλος της τέχνης, απλώς αλλάζει ο τρόπος έκφρασης, κοινοποίησης της τέχνης.
Αυτό συνέβει και σε προηγούμενες εποχές.
Παρ'όλα αυτά θα κοινοποιήσω το άρθρο γιατί το βρίσκω ενδιαφέρον και ενημερωτικό!
Ωραίο κείμενο μπράβο
Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει κάθε μορφή τέχνης...
Θα συμφωνήσω με τους προλαλησαντες. Υπάρχει πάντα αξιολόγηση για κάθε έργο και η πληροφόρηση γιαυτό είναι πιο προσιτή. Για την μαζικοποιηση στην παραγωγή υπάρχουν άνθρωποι που σπουδάζουν τις τέχνες και την κριτική στις τέχνες. Ας μας πουν αν κάτι αξίζει καλλιτεχνικά. Να πω τέλος, πως πάντα οι καλλιτέχνες σε όλες τις εποχές παρήγαγαν έργα που είχαν μεγάλη απήχηση και έργα αστοχα λόγω κάποιου προσωπικου δράματος που ο καλλιτέχνης δεν ολοκλήρωσε το έργο του. Αν κι αυτό ακόμη μπαίνει σε αμφισβήτηση.
Είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης δηλαδή της απόλυτης μοναξιάς του ανθρώπου.
Θα προσέθετα και το τέλος της ζωγραφικής!
Είμαστε σαν λαός,όλοι πολύ λίγο καλλιτέχνες, αλλά για αυτό υπάρχουν τα φεστιβάλ και τα βραβεία για να διακρίνονται οι άριστοι.
Τα πάντα ευρίσκονται στην κατιούσα.το τέλος της μουσικής, το τέλος της λογοτεχνίας,το τέλος της κινηματογραφικης τέχνης το τέλος της σκεψης,του λόγου,της αντίστασης!!!!Η τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο.Κι εμείς άφωνοι,παθητικοί δεκτες.Ευθυνομεθα!!!!Ας σηκώσουμε το αναστημα ,την υστατη!!@
Το κορίτσι που μετέδωσε live τον βιασμό της φίλης της.
Η Μαρίνα ντύθηκε και βάφτηκε πάντα συνδεδεμένη live στο Periscope. Είχε ήδη περάσει πάνω από 4 ώρες εκείνη τη Δευτέρα μέσα σε αυτή την εφαρμογή και σίγουρα και αρκετές ακόμα ώρες στο Pornhub. Δεν είχε όμως καταφέρει να προσελκύσει αρκετούς ακολούθους έχοντας μια σταθερά πτωτική τάση όλες τις τελευταίες μέρες, γεγονός που την είχε ρίξει αρκετά ψυχολογικά.
Η φίλη της πέρασε και την πήρε, και μέσα στο μετρό έκαναν ένα ακόμα live. Όμως ούτε και μαζί πέτυχαν κάτι καλύτερο. Έφτασαν στο εμπορικό κέντρο και κάθισαν στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Φωτογράφισαν τα φαγητά τους, τα ανέβασαν στο Instagram και συνδέθηκαν και πάλι στο Periscope.
Λίγα λεπτά μετά, την εντοπίζει ένα αγόρι 5-6 χρόνια μεγαλύτερό της — η ίδια είχε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κλείσει τα 18. Βγαίνει από το Periscope και αρχίζει και τον αναζητεί και σε άλλα δίκτυα. Ξεκινά από το Instagram όπου εκείνος διατηρούσε ένα ωραίο και δημοφιλές προφίλ και ήταν περιτριγυρισμένος από πολλές και εντυπωσιακές κοπέλες. Στη συνέχεια θα τον βρει και στο Facebook αλλά και στο Tik Tok.
Τον ακολουθεί σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, λίγα λεπτά μετά θα κάνει και εκείνος το ίδιο. Ανταποκρινόμενη στον χαιρετισμό του στο Instagram, τον καλεί στο τραπέζι τους.
Όταν τελικά συναντιούνται εκείνος δείχνει μια προτίμηση για την φίλη της. Η συζήτηση εξελίσσεται χαλαρά και η παρέα βρίσκεται στη συνέχεια στο σπίτι του νεαρού, που μένει πολύ κοντά στο εμπορικό κέντρο.
Στο σπίτι, η Μαρίνα αποκόβεται από την παρέα και ανοίγει και πάλι τα κοινωνικά της δίκτυα. Το ζευγάρι αρχίζει να φιλιέται δίπλα της. Η Μαρίνα μόνη, στο καναπέ απέναντι τους, ανοίγει και πάλι το Pornhub. Θα περάσει αρκετή ώρα μέσα εκεί, βλέποντας διάφορα πορνογραφικά βίντεο.
Η εισαγωγή στην σεξουαλική ζωή της και η σεξουαλική της εκπαίδευση, όταν ακόμα ήταν 12 χρόνων, είχε αρχίσει με το Pornhub.
Η πορνογραφία, όπως και για τα περισσότερα παιδιά της γενιάς της, θα αποτελέσει την πρώτη της επαφή με το σεξ.
Η πορνογραφία είναι η χώρα που βασιλεύει η θέα τύχη, μιας και στο βασίλειο αυτό οι πιθανότητες είναι σχεδόν πάντα υπέρ σου. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, είναι πολύ μεγαλύτερες οι πιθανότητες να κάνεις σεξ με ένα κορίτσι της Victoria's Secret μέσα στο βασίλειο της πορνογραφίας παρά στον πραγματικό κόσμο.
Αλλά και ο υδραυλικός, το παιδί που καθαρίζει την πισίνα, ο ντελιβεράς, είναι σχεδόν πάντα υπερβολικά τυχεροί κατά την διάρκεια της δουλειάς τους και τους “τυχαίνουν” συνεχώς πρόθυμες γυναίκες που είναι διατεθειμένες να τους ικανοποιήσουν κάθε ερωτική τους φαντασίωση.
Και στον πραγματικό κόσμο είμαι σίγουρος ότι κάποιος υδραυλικός μπορεί να στάθηκε "τυχερός" σήμερα. Ο αριθμός όμως των "τυχερών" υδραυλικών στη χώρα της πορνογραφίας είναι συντριπτικά μεγαλύτερος.
Τις περισσότερες φορές στο βασίλειο αυτό, δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσεις καθόλου και μπορείς απλά να περιμένεις και θα σου συμβούν απίστευτες ερωτικές περιπέτειες.
Η πορνογραφία είναι επίσης και η χώρα της αβάσταχτης ελαφρότητας. Τίποτε δεν έχει την ίδια βαρύτητα σε σύγκριση με τον πραγματικό κόσμο. Τα πράγματα φαίνεται να χάνουν την βαρύτητα που έχουν μέσα στο βασίλειο αυτό.
Τις περισσότερες φορές απίστευτες γυναίκες με αναλογίες μοντέλων, θα κάνουν σεξ, με αγνώστους, με άσχημους, με αντικοινωνικούς χωρίς να τους επιθυμούν αρχικά έστω και ελάχιστα,
Στη συνέχεια βέβαια θα έχουν πολλαπλούς οργασμούς και έντονη σεξουαλική απόλαυση. Η βία, το ξύλο, η δωροδοκία, ο χρηματισμός τις περισσότερες φορές είναι απλά προκαταρκτικά που οδηγούν σε ερωτική κορύφωση.
Καταστάσεις που προσβάλλουν, μειώνουν και ξεφτιλίζουν τις γυναίκες στον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο της πορνογραφίας γίνονται το προκαταρκτικό σκηνικό που οδηγεί σε μια έντονη σεξουαλική εμπειρία.
Η Μαρίνα μία ώρα περίπου μετά και ενώ το ζευγάρι συνεχίζει να φιλιέται απέναντι της θα κλείσει το Pornhub και θα ξεκινήσει live μετάδοση στο Periscope.
Θα τοποθετήσει το κινητό της σε τέτοιο σημείο ώστε εκτός από εκείνη που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, να φαίνεται και στο βάθος η παρέα της.
Η ανταπόκριση του κοινού αυτή τη φορά θα είναι μεγάλη. Η μετάδοσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει viral. Μετά από τόσο καιρό και δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες το έχει καταφέρει και πάλι να γίνει δημοφιλής.
Στο βάθος το ζευγάρι όμως αρχίζει να έχει θέματα. Ο νεαρός γίνεται πιεστικός στο να προχωρήσουν σεξουαλικά αλλά η φίλη της αρχικά φαντάζει απρόθυμη. Θα τον σπρώξει μερικές φορές, λέγοντας ταυτόχρονα όχι. Εκείνος φαίνεται να την αγνοεί και να προσπαθεί πιο επίμονα.
Παραδόξως το περίεργο αυτό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο βάθος, θα απογειώσει ακόμα περισσότερο την δημοφιλία του βίντεο που θα φτάσει να έχει πάνω από 1000 ταυτόχρονους χρήστες. Αρκετοί από αυτούς με σχόλια θα συνηγορήσουν ανοιχτά υπέρ του βιασμού της φίλης της, που συνεχίζει να αντιστέκεται ακόμα πιο σθεναρά ενώ το αγόρι γίνεται βίαιο.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι τώρα έχει ακινητοποιήσει με την βία την φίλη της που φαίνεται να κλαίει και να προσπαθεί να αντισταθεί με κάθε τρόπο. Στο Periscope της Μαρίνας γίνεται χαμός, τα σχόλια πια είναι εκατοντάδες.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι έχει τώρα προχωρήσει σε διείσδυση ενώ η φίλης της προσπαθεί να ξεφύγει, κλαίει τον χτυπά αντιστέκεται με κάθε τρόπο χωρίς όμως να τα καταφέρνει.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Έχει μεθύσει από την απίστευτη επιτυχία, απαντά στα μηνύματα, στέλνει καρδούλες και μοιράζει δεκάδες like στο κοινό της.
Η Μαρίνα απορροφημένη από την ψηφιακή εκδοχή της, που ακροβατεί ανάμεσα στο κυνήγι των like και την ελαφρότητα του κόσμου της πορνογραφίας, συνεχίζει την live μετάδοση... ... See MoreSee Less
Ωραίο κείμενο. Σοκάρει γιατί λέει αλήθειες. Εξ αυτού ίσως και η απουσία σχολίων μέχρι στιγμής.
Σοκαριστικο!!! Αυτή είναι δλδ η νέα πραγματικοτητα που βιώνουν τα παιδιά μας?? 😥Γροθια στο στομάχι
Περιγράφεις μια πραγματικότητα δυστυχώς και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ακόμα χειρότερη..
Για λίγους ακόλουθους παραπάνω ορισμένα κορίτσια φτάνουν στον εξευτελισμό, υπάρχουν όμως και μάνες που είναι περήφανες για την δημοφιλία των κοριτσιών τους και άλλες που όλο αυτό τους τρώει τα σωθικά γιατί όταν έπρεπε και μπορούσαν δεν έβαλαν το φρένο που έπρεπε και κοροϊδεύαν όσους τους χτυπούσαν το καμπανάκι.
Καταστροφή ψυχών
Να απαγορευτούν κάτω των 18 να έχουν λογαριασμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ξεφυγε η κατάσταση!
Μια σοκαριστική πραγματικότητα...
Το σοκαριστικό στην ιστορία,είναι η ΑΠΑΘΕΙΑ της φίλης,που κινηματογραφεί με το κινητό τον βιασμό...θα είχε κάποια βάση αν έτσι προσπαθούσε να αποτρέψει τον βιασμό,π.χ απειλώντας τον επίδοξο βιαστή ότι αν δεν σταματήσει αμέσως θα πάρει την αστυνομία,έχοντας ήδη αποδεικτικό υλικό στο κινητό,κι ότι το έχει στείλει ήδη στο cloud,έτσι ώστε να την σώσει,έστω και μ'αυτόν τον τρόπο...η αντίδραση της όμως,έστω ακραία,να μένει απαθής θεατής,δείχνει την διάβρωση του καθενός από εμάς από τον ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,που τείνει να πάρει την θέση μας στη ζωή μας,με ΚΑΘΕ ΤΙΜΗΜΑ,έστω κι αν αφήνουμε ανθρωπόμορφα κτήνη να προβαίνουν σε κάθε είδους κακουργήματα κι όχι μόνο...απλά,για να προσκυνάμε καθημερινά στον βωμό των Like...
Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός όπως αναφέρεται, θα ήθελα να γνωρίζω όμως και το μετά, που πιθανώς θα είναι πιο σοκαριστικό. Δηλαδή την αντίδραση της φίλης-συναυτουργού στο βιασμό (για εμένα), απέναντι στην φίλη-θύμα όταν θα την κατηγορεί με ουρλιαχτά πόνου και κλάμματα. Θεωρώ ότι λόγω της εξοικείωσης με παρακολούθηση ταινιών βίας πορνό κλπ θα θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι "κακό", αν ισχύει αυτό με τρομάζει περισσότερο.
Δυσάρεστη ιστορία. Δυσκολεύτηκα να την διαβάσω.
Παρόλα αυτά, είναι παραπάνω από εμφανές ότι τα άτομα που έλαβαν μέρος είχαν ψυχολογικά θέματα τα οποία ήταν και η αιτία να συμβούν αυτά που συνέβησαν. Πρόκειται για έναν βλάκα βιαστή που και μια ηλίθια φίλη που όχι μόνο δεν σταμάτησε τον βιασμού, αλλά και χρησιμοποίησε την "φίλη" της για να ανεβάσει τους ακολούθους της. Η πορνογραφία ή η υπερκατανάλωση των κοινωνικών δικτύων δεν πιστεύω ότι έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο όσο το κάνετε να ακούγεται. Σαν αντι-επιχείρημα είναι τα εξείς:
Βιασμοί σαν και αυτόν συνέβαιναν (ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό) πολύ πριν τα κοινωνικά δίκτυα, ακόμα και τον ηλεκτρισμό. Internet δεν υπήρχε, όμως βλάκες και ηλίθιες υπήρχαν πάντα.
Tο ξύλο, η χρήση (κοινωνικής/οικονομικής) δύναμης, ακόμα και η φαντασίωση του βιασμού είναι (και ήταν πάντα) μέρος της σεξουαλικότητας των ανθρώπων. Η ερώτηση αν θα πρέπει να αποτυπώνονται στο πορνό για ηθικούς λόγους δεν καταρρίπτει το γεγονός πως είναι πέρα για πέρα αληθινά αφροδισιακά για μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00224490802624406
Η έκθεση στα κοινωνικά δίκτυά μάλλον ενισχύει την κουλτούρα του αντι-βιασμού και γενικότερα του φεμινισμού, παρά την αποδυναμώνει. Προσωπικά χρησιμοποιώντας το facebook και το instagram, συναντάω πολύ συχνά σε παρόμοια ρητορική συγκατάθεσης (consent) και αντι-βιασμού. Η συντριπτικότατη πλειοψηφία των χρηστών συμφωνούν και το αναπαράγουν.
Η πορνογραφία έχει μικρότερο ρόλο στην διαμόρφωση της σεξουαλικής μας ταυτότητας από ότι το περιβάλλον μας ως παιδιά. Επίσης, η έκθεση στην , έχει αποδειχθεί πως γενικά άτομα που επιλέγουν να καταναλώσουν πορνό, είναι, κατά μέσω ώρο περισσότερο "φεμινιστές" από αυτούς που δεν παρακολουθούνε www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/00224499.2015.1023427
Τέλος, πιστεύω πως χρησιμοποιείτε την κουλτούρα του "θύματος" για να ενοχοποιήσετε κάποιες εξωτερικές οντότητες ώστε να χτυπήσετε αυτή τη ρητορική φόβου και να προκαλέσετε "σοκ" στους αναγνώστες στον βωμό των (δικών σας αυτή τη φορά) likes και views, ενισχύοντας παράλληλα εσφαλμένες οπτικές και ημιμάθεια. Ναι, αν τα παιδιά δεν έπαιρναν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους και οι γονείς δεν έπαιρναν καμία ευθύνη για την ανατροφή τους, τότε, ναι, ίσως την ευθύνη είχε το "κακό" internet και το "κακό" πορνό.
p.s. επίσης ενδιαφέρον: www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/0020174X.2018.1487882
p.s. επίσης, τα στατιστικά στοιχεία δεν συνάδουν με την ιδέα πως η εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων και της πορνογραφίας του ιντερνετ επηρεάζουν σημαντικά τους βιασμούς
www.rainn.org/statistics/scope-problem
Και όντως να εινε έτσι το ότι έκανε live..το βιασμό καταγράφοντας η κοπέλα που εινε το θύμα δεν μπορεί να πάει στη δικαιοσύνη και αυτό το κατακάθι της κοινωνίας να πάει φυλακή όλα πολύ απλά μας τα εξηγούν ...εγώ προσωπικά αν πείραζε δικό μου άνθρωπο θα τον κρέμασαν στην πλατεία για παραδειγματισμό
Αυτη τη βαλανε φυλακη η οχι;
Που είναι ο εισαγγελέας;
Σπιναλογκα.Δυστυχως εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις,αυτο ειναι το μελλον.Ανθωποειδη χωρις συναισθηματα.
True story?
Αυτή η νεολαία με τρομάζει! Με προβληματίζει και με τρομάζει! Τα παιδιά μας χάνονται, καταστρέφονται. Έγιναν σαν ρομπότ, χωρίς αισθήματα. Συγγνώμη έχω πάθει σοκ με αυτά που διάβασα! Πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο;; Κι εμείς οι γονείς τι κάνουμε; Έχουμε μεγάλη ευθύνη γι αυτό Δεν δίνουμε στα παιδιά μας τη σημασία που τους αξίζει. Τρέμω για το "αύριο" των παιδιών μας!
Υπάρχουν κάτι παιδιά που σπουδάζουν και δουλεύουν συγχρόνως γιατί δεν έχουν οι γονείς τους την οικ. δυνατότητα να τα βοηθήσουν.Αυτά τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν μσ τέτοιες μαλακίες. Δεν κατάγονται από πλούσιες οικογένειες όπως αυτό το........ και όπως το άλλο στη Ρόδο.
Πολλά χρόνια πριν ξεκίνησε η μεθόδευση για σημερινή πραγματικοτητα.Σιγα,σιγά με κακής ποιότητας προγράμματα στην τηλεόραση,με πλυση εγκεφάλου από ανούσια τραγούδια με πιπεράτα σκάνδαλα επωνύμων και με πολλά άλλα διαμορφώνεις την επόμενη γενιά γιατί στην ουσία θέλεις μια γενιά ανεγκεφαλη χωρίς να παλεύει και να αντιδρά .......Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Υπαρχει ενα εργο στο Netflix το κορίτσι της κάμερας πίστευα οτι υπάρχει μια υπερβολή αλλα τελικα ειναι μια πραγματικότητα ο άνθρωπος εχει καταστρέψει τον εαυτό του για λιγα likes δν υπάρχει αξιοπρέπεια καμια ηθικη αρχή
Λυπαμαι που η νεα γεννια εχει ψυχολογικα προβληματα εγω αυτο καταλαβαινω απο ολο αυτο
είναι αλήθεια ρε παιδιά είναι έτσι κοντεύω να τρελαθώ απίστευτο δηλαδή αν είναι έτσι τι να πω ειλικρινά χάνω τα λόγια μου.. .
Η φωτογραφία που βάλατε με την κοπέλα που έπεσε θύμα επίθεσης με βιτριόλι που κολλάει?
Σαγαπω πολύ χαρά μου καλή βδομάδα χτες είδα το Λευτεράκη σου και δεν μπορείς να φανταστείς τή χαρά μας κι ένα παραπάνω του θείου σου.φιλακια!!!
Τι άλλο θα κάνουν όλες αυτές οι χαζόbarbies....
Copycats...shame!!!!
Δεν υπάρχουν λόγια !!!!! Κρίμα Για τις συμπεριφορές κάποιων ανθρώπων !!!!!
Στην φωτο ειναι η κοπέλα που δέχτηκε την επίθεση με το βιτριόλι. Το σχέση έχει με αυτο που μας περιγράφεται;
Πρόσφατα διέγραψα το λογαριασμό μου στο Instagram. Έχω μείνει πλέον μόνο με το fb και αυτό πιο πολύ για λόγους σκοπιμότητας. Νιώθω πιο ελεύθερος και "καθαρός". Πολλή βρωμιά στο Διαδίκτυο
Το κίτρινο κουμπί (Μια νέα προσθήκη στην υπηρεσία του Facebook)
Πάτρα, 31 Δεκεμβρίου του 2119 (περίπου 100 χρόνια από σήμερα) Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Ώρα 21:45
Η νοσοκόμα που με ενημέρωσε για την κατάσταση της υγείας της κοπέλας, που πριν λίγα λεπτά είχα συνοδεύσει στο νοσοκομείο, ήταν εμφανώς ταραγμένη.
- Γνωρίζετε σε τι κίνδυνο έχετε θέσει τον εαυτό σας, τον γιατρό που την είδε, το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και την οικογένειά της; Ακόμα, έχει έναν άντρα και ένα παιδί που απ' ότι ενημερώθηκα φθάνουν όπου να ΄ναι. - Και τι μπορούσα να κάνω; Την ρώτησα χωρίς να χρωματίσω καθόλου την φωνή μου.
Με κοίταξε, αλλά δεν απάντησε...Παίρνοντας θάρρος από την σιωπή της την ρώτησα:
- Την ιστορία με τον ινδιάνο και το φίδι την γνωρίζετε; - Μάλλον όχι, μου αποκρίθηκε κάπως ξερά. - Ένας ινδιάνος βλέπει ένα φίδι να καίγεται σε μεγάλες φλόγες, χωρίς δεύτερη σκέψη πηγαίνει να σώσει το φίδι. Το φίδι, όμως, τον τσιμπάει άσχημα στο χέρι και εκείνος αναγκάζεται να το παρατήσει προσωρινά πάλι μέσα στις φλόγες. Σφαδάζοντας από τους πόνους, βγάζει γρήγορα το δηλητήριο από το χέρι του και ρίχνεται πάλι στην φωτιά καταφέρνοντας αυτή τη φορά να βγάλει και το φίδι. Κάποιος που παρακολούθησε την σκηνή τον πλησίασε και τον ρώτησε: - Καλά ρίσκαρες δεύτερη φορά την ζωή σου για ένα φίδι που σε είχε δαγκώσει; Για να πάρει την άμεση απάντηση από τον ινδιάνο: - Είναι στη φύση του φιδιού να δαγκώνει και στην δικιά μου να προσπαθώ να το σώσω...
Εκείνη την στιγμή μπήκαν μέσα ο σύζυγος της κοπέλας με την μικρή τους κόρη. Ο άντρας με ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια και εγώ λίγο μετά αποχωρούσα για το σπίτι μου. Από τον δρόμο ακόμα πήρα τηλέφωνο την φίλη μου, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε κάνει όλες τις Πρωτοχρονιές μαζί:
- Έλα, έγινε ένα ατύχημα! Ένας οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου κι αφού χτύπησε μια πεζή γυναίκα, την εγκατέλειψε! Εγώ ήμουν ο μοναδικός μάρτυρας! Εκείνος σταμάτησε, είδε την κοπέλα σε κακό χάλι, είδε και μένα που είχα σταματήσει σοκαρισμένος και έφυγε...Πάω σπίτι δεν χρειάζεται να βάλω και σένα σε κίνδυνο σε περίπτωση που με ψάξει με την αλλαγή του χρόνου. - Όπως νομίζεις είπε εκείνη και κλείσαμε.
Γύρισα σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και συνδέθηκα στο Facebook. Ρύθμισα στην εφαρμογή την ώρα και το μέρος που έγινε το δυστύχημα και δεν άργησα να τον εντοπίσω. Ήταν 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Έκανα δεξί κλικ πάνω στην φωτογραφία προφίλ του και μου εμφάνισε την επιλογή
- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.
Το άφησα ανοιχτό χωρίς να επιλέξω κάτι και συνδέθηκα με το Νοσοκομείο του Ρίου. Βρήκα το προφίλ της γυναίκας που είχα μεταφέρει και είδα ότι το status της είχε αλλάξει σε:
- Βρίσκεται σε κίνδυνο.
Έβαλα ένα τζιν με χυμό λεμόνι και το ήπια σχεδόν μονορούφι. Έβαλα και δεύτερο και κοίταξα την ώρα. Ήθελε ακόμα 20 λεπτά για την Πρωτοχρονιά. Η κατάσταση σίγουρα θα είναι ελεγχόμενη φέτος, προσπάθησα να παρηγορήσω τον εαυτό μου, χωρίς όμως να τα καταφέρνω... Εξάλλου για πρώτη φορά από τότε που είχε ξεκινήσει η χρήση του κίτρινου κουμπιού, γνώριζα ότι θα είμαι πιθανώς ο στόχος κάποιου.
Η χρήση του κίτρινου κουμπιού είχε ξεκινήσει την 1η Ιανουαρίου του 2100 πριν 20 χρόνια περίπου. Ο πληθυσμός στον πλανήτη είχε ξεπεράσει τα 40 δισεκατομμύρια και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε μια δραματική συνεδρίαση που κράτησε 2 μήνες αποφάσισε την πληθυσμιακή ρύθμιση να την κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Έτσι στην εφαρμογή του Facebook που ήδη ήταν υποχρεωτική για όλους και μπορούσες να συνδεθείς μόνο μέσα από το ΑΦΜ σου και χωρίς να μπορείς μετά να την απενεργοποιήσεις, παρά μόνο με τον θάνατό σου, προστέθηκε η δυνατότητα εξαΰλωσης.
Αν έκανες δεξί κλικ πάνω σε οποιαδήποτε φωτογραφία προφίλ του Facebook, μόνο την πρώτη μέρα κάθε χρόνου, εμφάνιζε την επιλογή:
- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.
Αυτόματα άναβε και στην συσκευή που είχες ένα κίτρινο κουμπί. Αυτό είχε ενσωματωθεί υποχρεωτικά σε όλες τις συσκευές και αν το πατούσες, μπορούσες να σκοτώσεις συγκεκριμένο χρήστη, χωρίς να έχεις καμία συνέπεια.
Τα πρώτα πέντε χρόνια που είχε εφαρμοσθεί, κάθε χρήστης είχε δικαίωμα να εξαϋλώνει έναν μόνο χρήστη. Δυστυχώς το μέτρο δεν είχε φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και ο πληθυσμός του πλανήτη εξακολουθούσε να είναι πάνω από 35 δισεκατομμύρια.
Ίσως το πιο αξιοπερίεργο από αυτήν την πενταετία να ήταν το γεγονός ότι οι περισσότεροι προχωρούσαν στην εξαΰλωση κοντινών προσώπων. Πολλοί άντρες είχαν εξαϋλώσει τις γυναίκες τους, γυναίκες τους άντρες τους αλλά και πολλά παιδιά τους γονείς τους.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών μπροστά στον άμεσο κίνδυνο της κατάρρευσης του πλανήτη σε μια δεύτερη δραματική συνεδρίαση αποφάσισε να επεκτείνει το δικαίωμα εξαΰλωσης σε 3 άτομα ανά χρήστη. Και το συγκεκριμένο μέτρο, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, όμως δημιούργησε έντονο μίσος μεταξύ κοινωνικών ομάδων.
Έτσι το 2110 αποφασίστηκε να δοθεί σε κάθε χρήστη το δικαίωμα εξαΰλωσης 5 χρηστών, χωρίς όμως να απενεργοποιείται μετά αυτή η δυνατότητα, αλλά να μπορεί να εξαϋλώνει ο χρήστης απεριόριστο αριθμό άλλων χρηστών με κίνδυνο, όμως, αν τον εντόπιζαν, την άμεση εξαΰλωση και του ίδιου.
Από την πρώτη χρονιά εφαρμογής του, το νέο μέτρο είχε τεράστια επιτυχία. Την Πρωτοχρονιά του 2110 επικράτησε ένα πρωτόγνωρο χάος που όμοιο του δεν είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.
Χιλιάδες χρήστες εξαΰλωσαν στα τυφλά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες: Αναρχικοί εξαΰλωσαν Ναζιστές, Δεξιοί εξαΰλωσαν Αριστερούς ακόμα και Ολυμπιακοί εξαΰλωσαν Παναθηναϊκούς και η λίστα έμοιαζε πραγματικά ατέλειωτη...
Εκείνη την Πρωτοχρονιά εξαϋλώθηκε και το 95% των Πολιτικών του πλανήτη με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα κενό εξουσίας. Οι Πολιτικοί που έμειναν ζωντανοί φάνηκαν ανίκανοι και απρόθυμοι να κάνουν την οποιαδήποτε αλλαγή και έτσι η κατάσταση κάθε χρόνο γινόταν όλο και χειρότερη!
Την Πρωτοχρονιά του 2118 στον πλανήτη είχαν απομείνει πια 170 εκατομμύρια χρήστες. Η κατάσταση έμοιαζε να είναι σχετικά ελεγχόμενη μιας και από αυτούς πάνω από το 70% δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το κίτρινο κουμπί...Όπως δεν το είχα κάνει ούτε και εγώ...Είχα καταφέρει να επιβιώσω από την σφαγή που ακολούθησε ζώντας μοναχικά και χωρίς να έχω παρά τις ελάχιστες συναναστροφές που ακόμα και σε αυτές ήμουν πολύ προσεκτικός.
Η Πρωτοχρονιά του 2119 δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλή όσο περιμέναμε όλοι και ο πλανήτης κατέγραφε πια μόλις 60 εκατομμύρια χρήστες. Όλες οι πόλεις ήταν αραιοκατοικημένες και πολλά μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, είχαν ερημώσει εντελώς... Το μόνο θετικό ήταν ότι από αυτούς μόλις το 2% είχαν χρησιμοποιήσει έστω και μια φορά το κίτρινο κουμπί και έτσι μπορούσες να είσαι συγκρατημένα αισιόδοξος.
Εγώ τις τελευταίες 10 Πρωτοχρονιές της είχα περάσει με την φίλη που προανέφερα. Τα τελευταία 3 χρόνια την έβλεπα πια μόνο Πρωτοχρονιά μιας και δεν ήθελα να ρισκάρω ούτε με εκείνη μια πιθανότητα διένεξης που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαΰλωση μου.
Σίγουρα θα ανακουφίστηκε που τελικά δεν πήγα σήμερα, σκέφτηκα. Τουλάχιστον τώρα εκείνη δεν είναι άμεσος στόχος.
Συνδέθηκα στο Facebook και μπήκα πάλι στη σελίδα του Νοσοκομείου του Ρίου . Είδα ότι η κοπέλα, σύμφωνα με τον θεράποντα γιατρό της, είχε τώρα περισσότερες από 50% πιθανότητες επιβίωσης.
Άνοιξα πάλι το προφίλ του χρήστη που είχε προκαλέσει το ατύχημα... Μόλις 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου...
Έβαλα και τρίτο τζιν με χυμό λεμόνι. Έκατσα πάλι στον υπολογιστή μου, την στιγμή που η εφαρμογή του Facebook ξεκινούσε την αντίστροφη μέτρηση για την νέα χρονιά. Σε πέντε λεπτά θα έμπαινε το 2120...
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. -------------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
100 χρόνια το ίδιο ποτό!
Πατάω το κίτρινο κουμπί...
Άργησε λίγο να μπει το κίτρινο κουμπί .... και πρόλαβε να πεθάνει η πεθερά μου.
Δεν θα το πατούσα βέβαια αλλά μάλλον θα το πατούσε αυτή.
Δεν μου φαίνεται μετά από όσα ζούμε απίθανο να γίνει.
Ειδικά αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η εξαΰλωση των πολιτικών.
Έχω κάποιους στο μυαλό μου αλλά μόνο 5 είναι μικρός αριθμός.
Όμορφη ιστορία Γιώργο...
Πολύ ωραία ιστορία, απλά όπως το διάβαζα μου δημιουργηθηκε η απορία, βάσει ποιας αρχής λειτουργεί το κίτρινο κουμπί ? Γίνεται χρήση κάποιας άγνωστης στην εποχή μας μορφής ενέργειας ? Είναι μαγεία ? Είναι κάτι άλλο ?
Ωραία "φανταστική"ιστορία...Και ελπίζω να παραμείνει "φανταστική"...Καλό θα ήταν να μην δίνουμε ιδέες...Εκεί έξω κυκλοφορούν πολύ παράφρονες...
Μπράβο σας
Ιστορία..... Καλημέρα... ΌΛΑ καλά
Ευχαριστούμε για το κείμενο σας! :)
Χμμμμμμμμμ!!!!!!
Έβαλες πολλές σκέψεις, σε κάποιους θετικές, σε κάποιους άλλους αρνητικές.
Παραδόξως, το κίτρινο κουμπί υπάρχει, όχι όμως στο FB και όχι για όλους τους ανθρώπους πους. Αυτοί που το έχουν και το χρησιμοποιούν, δεν πατάνε κάποιο κουμπί αλλά φτιάχνουν εμβόλια.
Πιστεύω ότι ένα τέτοιο "κουμπί" δεν θα το δώσουν ποτέ στον κόσμο, γιατί πολύ απλά φοβούνται ότι θα είναι οι πρώτοι που θα αφανιστούν.
Εξαιρετικό κείμενο.... μοιάζει να είναι προπομπός μιας εποχής που ο άνθρωπος θα έχει απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση του.....
Και πάλι συγχαρητήρια....
Ένας γιατρός σε ένα νοσοκομείο, έχει 5 ασθενείς που χρειάζονται ο καθένας διαφορετικά όργανα το επόμενο 24ωρο για να ζήσουν. Μπορεί να θυσιάσει έναν υγιή άνθρωπο για να σώσει 5 ζωές; Εσύ τι θα έκανες στη θέση του;
Αν ένας από τους 5 ασθενείς ήταν το παιδί σου ή ο άνθρωπός σου; Θα αποφάσιζες και πάλι το ίδιο; Θα θυσίαζες το παιδί σου ή τον άνθρωπό σου για να ζήσουν 5 άγνωστοι;
Ένα τραμ που έχει χάσει τον έλεγχο κατευθύνεται ανεξέλεγκτα πάνω στις ράγες όπου σύντομα θα πατήσει 5 ανθρώπους που είναι δεμένοι πάνω σε αυτές. Υπάρχει η δυνατότητα να στρίψεις το τραμ και να το κατευθύνεις πάνω σε άλλες ράγες όπου είναι δεμένος ένας άνθρωπος. Θα το έστριβες; Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν το παιδί σου θα το έστριβες πάλι;
Μια άλλη ερώτηση: Αν έβρισκες μπροστά σου έναν άνδρα τέτοιου σωματικού όγκου που θα μπορούσε να σταματήσει το τραμ, αν τον έσπρωχνες μπροστά στο όχημα, θα τον έριχνες στις ράγες;
Στο βιβλίο "Ο Μανδαρίνος" που έγραψε το 1880 ο Πορτογάλος José Maria Eça de Queiroz, κεντρικός ήρωας είναι ο Teodoro. Αυτός συναντά μια μέρα τον διάβολο ο οποίος του θέτει ένα παρόμοιο ερώτημα:
"...Στα βάθη της Κίνας υπάρχει ένας μανδαρίνος πιο πλούσιος από τους βασιλιάδες όλους. Εσύ δεν ξέρεις γι' αυτόν τίποτα, ούτε το όνομά του ούτε τη θωριά του. Για να κληρονομήσεις τα αμέτρητα πλούτη του αρκεί να χτυπήσεις ένα κουδούνι βαλμένο δίπλα σου, σε ένα βιβλίο πάνω. Θα βγάλει μόνο ένα στεναγμό εδώ, στα σύνορα με τη Μογγολία. Και θα έχει μετατραπεί σε πτώμα, κι εσύ θα βρεις στα πόδια σου χρυσάφι πιο πολύ από όσο δύναται να ονειρευτεί ένας άπληστος. Εσύ που με διαβάζεις και είσαι άνθρωπος θνητός, εσύ θα το χτυπήσεις αυτό το κουδούνι;..."
Το 1950 στη συλλογή "Το νερό της βροχής" υπάρχει ένα διήγημα του Καραγάτση με τίτλο... "Το Κουμπί του Μανταρίνου"! Ο ήρωας του διηγήματος, ο Δημητράκης, έχει με έναν φίλο του τον παρακάτω διάλογο:
"...Αν σου έλεγαν, Δημητράκη μου, πως άμα πατήσεις αυτό εδώ το κουμπί, θα πεθάνει στην Κίνα ένας Μανταρίνος; Κι όλα τα πλούτη του θα τα κληρονομήσεις, δίχως να μαθευτεί πως εσύ τον σκότωσες; Τι θα 'κανες; Θα το πατούσες το κουμπί;..."
Το 1958 στην ταινία "Μια Ζωή Την Έχουμε" ο Τζαβέλλας εισάγει στο σενάριό του, ένα παρόμοιο ηθικό δίλημμα:
"Μανώλης: Αν σου πουν ότι τώρα, εδώ στην Αθήνα, θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι. Αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος! Το πατάς το κουμπί? Κλέων: Τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας… Μανώλης: Κίτρινοι, σαν τις χρυσές λίρες! Κλέων: Πες τρεισήμισι, κάθε μανδαρίνος και λίρα… και πάλι θα το σκεφτόμουνα".
***Διήγημα - Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο
Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 1940
Όσο πλησίαζα σπίτι το βήμα μου γινόταν όλο και πιο γρήγορο. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να χαρώ καμία βόλτα, όσο εκείνη θα με περιμένει ανήμπορη να γυρίσω...Βγήκα για μια ώρα, το μυαλό μου όμως ήταν σπίτι καθ’ όλη την διάρκεια της βόλτας.
Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιο της. Πως είσαι; Την ρώτησα όταν διαπίστωσα ότι ήταν ξύπνια. Δεν απάντησε, αλλά άφησε έναν μικρό αναστεναγμό να της ξεφύγει. Βγήκα και πήγα στην κουζίνα να ζεστάνω την σούπα της.
Έφαγε περισσότερο από χθες και ο πυρετός της σήμερα ήταν κοντά στο 38. Πάει καλύτερα σκέφτηκα...Της γέμισα το ποτήρι με το νερό της και βγήκα από το δωμάτιο να την αφήσω να κοιμηθεί.
Λίγα λεπτά αργότερα θα μου χτυπήσει την πόρτα ο αδερφός της, ο Παπά-Νίκος. Ήταν μόνο δυο χρόνια μικρότερος από την μητέρα μου, αλλά η κατάσταση της υγείας του ήταν σαφώς καλύτερη.
- Πως πάει, η μάνα σου, έφαγε τίποτε; - Κάποιες μέρες πιστεύω ότι τα πηγαίνει καλύτερα από άλλες, είναι όμως εξαντλημένη. - Έχει δύσκολο αγώνα μπροστά της.... - Ξέρεις, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι. - Ότι θες παιδί μου. Πες μου. - Όπως θα ξέρεις φαντάζομαι, η κατάσταση πια με τους Ιταλούς καθημερινά γίνεται και πιο δύσκολη. Θα πολεμήσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή! - Έτσι φαίνεται! - Ξέρεις σκέφτομαι...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...το ίδιο όμως και η μητέρα μου...έχω τρελαθεί...δεν ξέρω τι να κάνω... - Το να αφαιρείς ανθρώπινες ζωές, σε οποιαδήποτε συνθήκη είναι βαθιά αντιχριστιανική πράξη παιδί μου. Από την άλλη δεν γνωρίζω τίποτε πιο ιερό από την μητρότητα. Η θέση σου είναι δίπλα στην μητέρα σου, χωρίς εσένα εκείνη δεν θα τα καταφέρει. Μόνο εσένα έχει!
Τα λόγια του παπά μου φάνηκαν λογικά. Όλο το βράδυ όμως πάλευα να συμφιλιωθώ με την ιδέα. Το να μείνω με την μητέρα μου έμοιαζε το πιο ηθικό. Την επόμενη μέρα, πέρασε από το σπίτι και ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα μου. Ο Κωνσταντίνος Βάκρος ήταν απόστρατος αξιωματικός πια και αν και κόντευε τα 60 ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Η μητέρα μου κοιμόταν, ταλαιπωρημένη και εξαντλημένη από τον πυρετό που δεν έλεγε να κατέβει σήμερα από το 39, και έτσι κάθισε μαζί μου στο σαλόνι
- Τι κάνεις παιδί μου, πως περνάς; - Καλά είμαι θείε, προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ. - Και βοηθάς παιδί μου, χωρίς εσένα δεν θα είχε καμία ελπίδα! - Ξέρεις θείε μου σκέφτομαι...η κατάσταση πια με τους Ιταλούς είναι δύσκολη...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...
Ο Θείος μου τινάχτηκε όρθιος, περπάτησε για λίγο σκεφτικός γύρω από το δωμάτιο και έπειτα με αποφασιστικό τόνο μου απάντησε:
- Ο πατέρας σου πολέμησε και πέθανε για την Πατρίδα, εγώ όσες φορές μου έχει ζητηθεί, έχω δώσει και το αίμα μου. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό από την Ελευθερία! Και αυτή δυστυχώς πολλές φορές απαιτεί από μας τις μεγαλύτερες θυσίες. Το καθήκον σου απέναντι στον Πατέρα σου, την ιστορία και την Πατρίδα μας σε περιμένουν και δυστυχώς δεν μπορείς να το αγνοήσεις!
Αφού σταμάτησε να μιλάει, έσκυψε τρυφερά πάνω μου, με φίλησε το μέτωπο και αποχώρησε. Εγώ όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Έπρεπε να αποφασίσω ποιος είχε δίκιο! Ο Παπάς ή ο Στρατιωτικός; Το πιο παράλογο ήταν ότι όταν τους άκουγα να μιλούν είχα συμφωνήσει και με τους δύο...
Υπάρχει άραγε κάποια ζυγαριά σκεφτόμουν. Να βάλω από την μια μεριά την ηθική υποχρέωση απέναντι στην άρρωστη μητέρα μου και από την άλλη την ηθική υποχρέωση απέναντι στην Πατρίδα μου, να δω ποια βαραίνει περισσότερο!
Μπορώ να προδώσω την άρρωστη μητέρα μου για την Ελευθερία και την Πατρίδα; Με αυτές τις σκέψεις έπεσα για ύπνο εξαντλημένος. Το όνειρο που είδα, δεν θα μπορούσε να μην είναι και αυτό περίεργο.
Περπατούσα σε μια παραλία ερημική, όταν ξαφνικά από την αντίθετη κατεύθυνση είδα να έρχονται κρατώντας πανό και σημαίες εκατοντάδες άνθρωποι. Χωρίς να ξέρω αν είναι εχθροί μου άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση όπου σύντομα συνάντησα μια άλλη ομάδα ανθρώπων που κρατούσαν στα χέρια τους σταυρούς και κεριά. Και από αυτούς άρχισα να τρέχω μακριά.
Τελικά βρέθηκα σε ένα απομονωμένο σημείο της παραλίας, ένα εντελώς ερημικό σημείο στο οποίο φαινόταν να μην υπάρχε κανείς, και αμέσως αισθάνθηκα ασφάλεια.
Η θάλασσα είχε άγριες διαθέσεις και τα κύματα έφταναν αρκετά μέτρα μέσα και αρκετές φορές μου έβρεχαν τα πόδια. Πάνω στην άμμο, με μεγάλα γράμματα, κάποιος είχε χαράξει μια φράση. Γεμάτος περιέργεια πήρα τον φακό που κράταγα γιατί είχε βραδιάσει και προσπάθησα να διαβάσω το μήνυμα από τον άγνωστο αποστολέα.
"...Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος..."
Έμεινα ακίνητος να το διαβάζω ξανά και ξανά...Τελικά ξύπνησα ιδρωμένος όταν τα κύματα ήδη από ώρα είχαν σβήσει την φράση...
Πηγές: Φιλίπα Φουτ - πρόβλημα του τραμ, The Good Place - Netflix, José Maria Eça de Queiroz - O Mandarim, Το νερό της βροχής - Μ. Καραγάτσης. Όλο το διήγημα - "Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο" είναι μια παραλλαγή ενός πολύ γνωστού διηγήματος του Σαρτρ.
Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη να γίνει Θεός και να επιλέξει ποιος θα ζήσει και ποιος όχι ,ή αν θα θυσιάσει κάποιον για να ζήσουν οι άλλοι 5 ?
Οποιοι και να ήταν δεν θα τολμούσα να πάρω τέτοια απόφαση.
Ο στρατιώτης καλύτερα να συζητούσε το θέμα με τη μητέρα του για να έπαιρνε την ευλογία της να πάει στον πόλεμο .Το δίλημμα του ήταν ηθικό και μόνο ,η υγεία της μάλλον δεν θα καλυτερευε ποτέ .
Όσο για τον οδηγό του τραμ, το δίλημμα είναι τεράστιο και όποιος τον έφερε σε αυτό μάλλον τον μισούσε πολύ όχι μόνο τον οδηγό αλλά και τους δεμένους ανθρώπους.
Όποιον δρόμο και να διαλεξει ο οδηγός θα λάβει τις "κατάρες" αυτών που βρίσκονται μπροστά του και έτσι ο πραγματικός αυτουργός θα μείνει (νομίζει) αλώβητος εφόσον η ευθύνη για τους φόνους θα "μεταφερθεί" στον οδηγό ο οποίος θα λειτουργούσε μάλλον με στιγμιαίο ενστικτο,καμία σχέση δηλαδή με τον πραγματικό του ίσως χαραχτηρα.
Όσο για τους μανδαρινους είναι αστεία η ερώτηση γιατί αυτός που εκμεταλλεύεται και "σκοτώνει" για το κέρδος φαίνεται στην απλή καθημερινότητα του ,δεν χρειάζεται καν να του κάνεις αυτή την ερώτηση .
Hello !! :D
Φανταστικό post :O
Θεωρητικά μπορούμε να είμαστε όλοι ηθικοί και έντιμοι είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι εκεί και μόνος και να πρέπει να αποφασίσεις. Τέτοιες επιλογές σε μικρότερη κλίμακα και λιγότερο σοβαρές κάνουμε όλοι μας καθημερινά. Είτε το αντιλαμβανομαστε είτε όχι. Πολύ όμορφο κείμενο μπράβο!!!!
Το χειρότερο είναι ότι και αν έκανα θα το μετανιωνα και θα έχα τύψεις για ολη μου την ζωή. .Ας μην χρειαστεί να βρεθώ σε αυτό το δίλημμα. .εσείς τι θα κάνατε από όλα αυτά. ?
Επίσης δεν θυσιάζεις έναν άνθρωπο για να σώσεις 5 ζωές, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για το τι τους έφερε σε αυτό το πρόβλημα! Άρα πως ξέρουμε πως θα λειτουργήσει αυτή η λύση; Πάντα ψάχνουμε την αιτία! Δεν είναι πάντα ένα χαλασμένο όργανο το πρόβλημα! Χωρίς σωστή ανάλυση και έρευνα, δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία περίπτωση και σωστή λύση!!!
Ευτυχώς, στην πραγματική ζωή τα διλήμματα δεν είναι τόσο απόλυτα. Ένα ηθικό δίλημμα το αντιμετωπίζει ο καθένας ανάλογα με την πίστη, τις αρχές και την ηθική του...
το συγκεκριμενο (και καλα) ηθικο διλημμα ΔΕΝ υφισταται και δε βρισκει εφαρμογη σε ενα (σωστο) γιατρο, καθως αυτος εχει ορκιστει να προστατευει ΚΑΘΕ ανθρωπινη ζωη. Ετσι ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα επελεγε να σκοτωσει 1 ανθρωπο ακομα κιαν ηταν να σωθουν 100. τοσο απλα !
Στο Στάλιν τέθηκε παρόμοιο ερώτημα όταν οι Γερμανοί συνέλαβαν το γιο του ο οποίος υπηρετούσε στον κόκκινο στρατό...Οι ΝΑΖΙ πρότειναν να ανταλλάξουν το γίο του με το στρατάρχη Φον Πάουλους... Προφανώς αυτή η ανταλλαγή θα ήταν επιζήμια για τη Σοβιετική Ένωση γιατί η απελευθέρωση ενός ικανού στρατηγού έχει μεγαλύτερη στρατιωτική αξία από ότι ο γιος του Στάλιν ο οποίος ήταν χαμηλόβαθμος και με μικρή στρατιωτική εμπειρία πράγμα που και ο ίδιος ο Στάλιν αναγνώρισε...Ε ο Στάλιν προτίμησε για το καλό του λαού του να θυσίασει τον ίδιο του το γιο αρνούμενος την πρόταση αυτή λέγοντας ότι στρατηγό ανταλλάσει μόνο με στρατηγό!
Το παράδειγμα με το τραμ έχει πραγματοποιηθεί ως πείραμα, εικονικής πραγματικότητας φυσικά. Το ντοκιμαντέρ που είχα παρακολουθήσει αναφερόταν στα Καθρεπτικά Κύτταρα που διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος τα οποία ευθύνονται για την "ανθρωπιά" μας. Την ικανότητα τού ανθρώπου να μπαίνει στη θέση του άλλου.
Το 40 ένας λαός επέλεξε.
Υπήρξαν και δοσίλογοι.
Οι εξαιρέσεις δεν βάζουν ηθικά διλλήματα στον κανόνα.
Ίσως αν συνειδητοποιούσε τον πραγματικό λόγο που θα έπρεπε να πολεμήσει. Και που φυσικά δεν θα ήταν για πατρίδα του, αλλα για την δόξα και το χρήμα κάποιων λίγων .θα καθόταν με την μητέρα του
Αν ο υγιής άνθρωπος ήταν ο Χίτλερ ή η Μέρκελ,θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη,φανταστείτε όμως ο ένας απο τους πέντε που θα έσωζα να γινόταν ένας Χίτλερ επι 10...όλες οι ζωές,δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ισάξιες διότι ''μηδένα προ του τέλους μακάριζε''!!!
Δεν θα ήθελα να βρεθώ στην ώρα της μεγάλης αποφασης
Καθε ζωη εχει αξια και δεν εχουμε το δικαιωμα να αφαιρεσουμε καμμια.
Όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την ίδια αξία...
Εγώ θα σκότωνα τον υπουργό υγείας για να σωθούν στο μέλλον περισσότεροι.........
Ο Αχιλλέας υπήρξε μάλλον ο δεύτερος μετά τον Οδυσσέα, σημαντικότερος ήρωας του Ομήρου. Ας υπενθυμίσω στον αναγνώστη μερικά μόνο γεγονότα που εξιστορεί για τον ξακουστό αυτό ήρωα ο Όμηρος:
Είχε απαράμιλλη γενναιότητα, θάρρος και παλικαριά και το αίσθημα της τιμής υπερβολικά ανεπτυγμένο. Ολόκληρος ο Τρωικός πόλεμος εξαρτάται στην κυριολεξία από τα "καπρίτσια" του. Η μη συμμετοχή του όταν θα θυμώσει με τον Αγαμέμνονα θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των Τρώων και η ανάμειξη του και πάλι θα φέρει την συντριβή τους, τον θάνατο του Έκτορα και τον αποκλεισμό τους μέσα στα τείχη της Τροίας.
Όμως το σημαντικότερο ίσως στοιχείο του χαρακτήρα του Αχιλλέα στην Ιλιάδα είναι η εμμονή του με την δόξα και την αιώνια αναγνώριση. Αν και γνωρίζει ότι θα πεθάνει, αδιαφορεί για το γεγονός αυτό και παραπονιέται στους θεούς για την ατίμωση που έχει υποστεί από τον Αγαμέμνονα με την αρπαγή της Βρισηίδας.
Η μητέρα του που προσπαθεί να τον προστατέψει, τον παροτρύνει να εγκαταλείψει την Τροία, να γυρίσει σπίτι του, όπου και μπορεί να ζήσει σαν βασιλιάς. Εκείνος όμως σταθερά έχει στο μυαλό του μονάχα την υστεροφημία του.
Η Ιλιάδα τελειώνει με τον θάνατο του Έκτορα και θα χρειαστεί να περιμένουμε την Οδύσσεια για να μάθουμε τόσο για την έκβαση του πολέμου, όσο και για την μοίρα του Αχιλλέα. Εκεί ο Οδυσσέας που κατεβαίνει στον Άδη για να συμβουλευτεί τον Τειρεσία θα συναντήσει τον νεκρό πια Αχιλλέα. Παραθέτω τον διάλογο των δυο αντρών μεταφρασμένο:
«- Αχιλλέα, κρίνω πως δεν υπάρχει άλλος σου ευτυχέστερος, ούτε από όσους έζησαν στο παρελθόν, μήτε από εκείνους που θα έρθουν στο μέλλον. Αφού, και ενόσω ζούσες, όλοι μας σε τιμούσαμε σαν να ᾽σουνα θεός, οι Αργείοι, αλλά κι εδώ που βρίσκεσαι με τους νεκρούς, μένει μεγάλη η δύναμή σου· γι᾽ αυτό, Αχιλλέα, μη θλίβεσαι και μην πικραίνεσαι πολύ στον θάνατό σου.
Σ᾽ αυτά τα λόγια μου εκείνος αμέσως ανταπάντησε μιλώντας:
- Μη θες να με παρηγορήσεις για τον θάνατό μου, Οδυσσέα γενναίε· θα προτιμούσα πάνω στη γη να ζούσα, κι ας ξενοδούλευα σε κάποιον, άκληρο πια που να μην έχει και μεγάλο βιος, παρά να είμαι ο άρχοντας στον κάτω κόσμο των νεκρών.»
Σε αυτό το σημείο ίσως και να έχουμε την μεγαλύτερη μεταστροφή των αξιών στα δύο Ομηρικά έπη. Ο Αχιλλέας που στην Ιλιάδα πέθανε για την υστεροφημία, στην Οδύσσεια θα προτιμούσε την κατώτερη μορφή ζωής ενός δούλου, από τον θάνατο.
Σκέφτομαι αν είχε γεννηθεί στην σύγχρονη εποχή ο Αχιλλέας, πως θα ήταν; Τι δουλειά θα έκανε; Θα ήταν ο Αχιλλέας της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας;
17 Απριλίου 2020, Μαδρίτη
Αφού περπάτησε γύρω στα 5 λεπτά μέσα στο τεράστιο σπίτι με τα πάνω από 100 δωμάτια, κατάφερε τελικά να βγει στον κήπο. Εκεί είχε φτιάξει ένα μικρό ποδοσφαιρικό γήπεδο για να μπορεί να προπονείται και μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να κάνει μετακινήσεις.
Πριν μπει στο γήπεδο πέρασε από την πισίνα που ήταν ακριβώς δίπλα. Εκεί βρισκόταν ήδη η μάνα του. Χωρίς να την ακουμπήσει, πήρε μια καρέκλα και κάθισε σχετικά κοντά της, τηρώντας βέβαια τα μέτρα ασφαλείας.
- Μάνα τι κάνεις; Πως είσαι; - Καλά αγόρι μου. Εσύ; - Δεν μπορώ μάνα να κάθομαι έτσι άπραγος! Θέλω κάτι να κάνω, κάπως να συμβάλλω! - Αχιλλέα, έγινες ποδοσφαιριστής, όχι ιατρός...πως να συμβάλλεις δηλαδή, τον μάλωσε τρυφερά η μάνα του.
Ο Αχιλλέας σηκώθηκε και περπάτησε περιμετρικά από την πισίνα και ξαναγύρισε στη θέση του.
- Μα ήταν ο μόνος τρόπος να έχω υστεροφημία στην σημερινή εποχή! Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν το αποφάσισα αψήφιστα. - Ξέρω, ξέρω, σήμερα ζούμε απαλλαγμένοι από μεταφυσικές ανησυχίες και όλα τα υπόλοιπα που σου είπε ο Ηρόστρατος. - Στα έχω πει τόσες φορές! Σήμερα, γίνεται διάσημος κανείς απλά με το να υπάρχει, όταν καταφέρνει να το προβάλλει με τον σωστό τρόπο. Η διασημότητα ακολουθεί πια τον καθημερινό τρόπο ζωής μας και αυτός είναι εδώ και καιρό απαλλαγμένος από μεταφυσικές ανησυχίες. Σήμερα προβάλλουμε τη ζωή που ζούμε, αυτή έχει αξία. - Δεν καταλαβαίνω γιατί δίνεις τόσο σημασία σε αυτόν τον μισότρελο, ξεχασμένο από όλους. - Μπορώ να τον καταλάβω καλύτερα από όλους, Επιδίωξε το ίδιο πράγμα με μένα, από την αντίθετη πλευρά! Και εκείνος πέθανε για την υστεροφημία, και ας ήταν η αρνητική πλευρά της! - Γιατί δεν κάνεις κάποια μεγάλη δωρεά σε κάποιο νοσοκομείο; - Και να κάνω; Θα ξεχωρίσω έτσι; Είναι μια κίνηση, αλλά όχι αυτή που θα με ορίσει...
Ο Αχιλλέας σηκώθηκε πάλι και έκανε άλλον έναν περίπατο γύρω από την πισίνα. Γύρισε στη μητέρα του και της απευθύνθηκε και πάλι.
- Μάνα, θέλω να μιλήσω με τον συγγραφέα αυτού του κειμένου! - Τι λες αγόρι μου, πως σου έρχονται αυτές οι τρελές ιδέες! - Θεά είσαι, αν θες μπορείς να μου το κανονίσεις.
Στο σημείο αυτό και επειδή ήμουν ήδη πολύ περίεργος, βρέθηκα σε μια καρέκλα δίπλα του. Και μπορεί να μην είναι παρά μόνο ένα φανταστικό κείμενο και εγώ όμως φρόντισα να αποφύγω οποιαδήποτε επαφή και τήρησα σχολαστικά τα μέτρα ασφαλείας. Εξάλλου ποτέ δεν ξέρεις...
- Με ζήτησες Αχιλλέα; - Θέλω να παρακολουθήσεις τον συλλογισμό μου και στο τέλος θα σου κάνω μια ερώτηση. Συμφωνείς; - Ναι, ξεκίνα! - Ο καπιταλισμός σήμερα, έχοντας σαν ύψιστο αγαθό την κατανάλωση, αξιολογεί ως υπέρτατη αξία την ζωή, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατη και η κατανάλωση. - Δεν διαφωνώ ως εδώ. - Ωραία! Άρα αν πια ζούμε μόνο για να προβάλλουμε την καθημερινότητά μας. Όλο αυτό δεν μοιάζει σαν μια γιορτή της ασημαντότητας; - Μήπως η μητέρα σου έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Κούντερα; - Όχι αυτός δεν γράφει για μένα… εσύ γράφεις... Συνεχίζω λοιπόν. Αν είναι έτσι, μπορεί να υπάρξει ιδεώδες για το οποίο αξίζει να πεθάνουμε; Και μια δεύτερη σκέψη, μια τέτοια εποχή μπορεί να γεννήσει μεγάλα έργα τέχνης; Γιατί εγώ χωρίς τον Όμηρο θα είχα περάσει στη λήθη...Έχω μεγαλύτερη ανάγκη από μεγάλα έργα τέχνης από οποιονδήποτε άλλον... - Ακόμα και αν σήμερα, δεν υπάρχει χώρος για μεγάλα έργα τέχνης, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γεννηθούν πολλά τέτοια, που μπορεί, όπως εσύ που πέθανες για ένα μελλοντικό κοινό, να ψάξουν στο μέλλον για μια αναγνώριση. - Τι θα με συμβούλευες να κάνω; Πως μπορώ να μείνω στην ιστορία σήμερα;
Τώρα ήταν η δική μου σειρά να σηκωθώ και να κάνω τον γύρω της πισίνας. Όταν γύρισα, τον κοίταξα με αποφασιστικότητα και είπα:
- Αχιλλέα, να μείνεις σπίτι! - Και έτσι θα ξεχωρίσω; - 'Όχι, αλλά θα μου δώσεις ένα πολύ ωραίο τίτλο για το διήγημα μου γιατί θέλω να το ονομάσω ο Αχιλλέας μένει σπίτι.
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ------------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Σημαντικότερος ήρωας ο Οδυσσέας απ'τόν Αχιλλέα?
Δεν νομίζω
Ρε παιδί... Αυτοί ήταν ήρωες κ όχι σαν εμάς τους σημερινούς... Πρόβατα.
Τελικά σας άκουσε; 'Εμεινε σπίτι; 🤔
Ο Αχιλλέας να κάθεται όπου θέλει.χεστηκα
Τι τρολια ήταν αυτή στο τέλος;
Για τον Όμηρο ήταν σφαγέα των Ελλήνων και δεν γουστάρε τον Έλληνα Βασιλιά Αγαμέμνων.Ηταν ανθρώπος τις μπεσας και αυτό φάνηκε με τον βασιλιά Πριαμ για το σορό του Χέκτορ .Ο στρατός του παλεύει χωρίς να είναι μαζί με τους Έλληνες. Κάποιος ξένος θα έλεγε πως μόνο Έλληνα δεν ήταν και αυτό φάνηκε όταν το σορό του Πατρόκλου τον έκαψε ενώ οι Έλληνες τους έθαψαν.
Γίνονταν και το 1956 like, έβγαζαν selfie και “τάγκαραν¨ φίλους σε φωτογραφίες;
Το 1956 η Brigitte Bardot παρακολούθησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ήταν 21 χρονών, παγκόσμιο σύμβολο του σεξ, είχε ήδη παίξει σε δεκαεπτά ταινίες και πραγματικά ήταν απίστευτα όμορφη.
Την ίδια εποχή ο Pablo Picasso ήταν 74, ήδη αναγνωρισμένος σαν ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό φαινόμενο και έμενε μόνιμα στις Κάννες.
Η άφιξη της Brigitte Bardot στις Κάννες, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε προκαλέσει πανικό.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, όταν πληροφορήθηκε τη μόνιμη διαμονή του Pablo Picasso, εξέφρασε την επιθυμία να τον γνωρίσει και να τον επισκεφτεί.
Ο Picasso προφανώς δεν κατάφερε να αντισταθεί στην ιδέα να γνωρίσει από κοντά την τότε, ίσως, πιο ποθητή γυναίκα στον πλανήτη και είχε δεχτεί.
Εκείνη, και ας είναι μόλις 21 χρονών, γνωρίζει ήδη πολύ καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας και τη δύναμη της φωτογραφίας και στην επίσκεψη που κάνει στον διάσημο ζωγράφο παίρνει μαζί της τον φωτογράφο του περιοδικού LIFE, Jerome Brierre.
Η Bardot θα βγάλει μια σειρά φωτογραφιών αρχικά έξω ακριβώς από το σπίτι του Picasso, στη συνέχεια μαζί με τον καλλιτέχνη και στο τέλος με τα έργα του.
Μπορεί τότε να μην υπήρχε ακόμα ούτε ίντερνετ και βέβαια ούτε Facebook, όμως δεν μπορώ παρά να μην κάνω ένα περίεργο, ίσως, συσχετισμό.
Η Bardot το 1956 έκανε check-in στο σπίτι του Picasso, έβγαλε selfie, έβγαλε φωτογραφίες με τα έργα του και τέλος μερικές φωτογραφίες που “τάγκαρε” και τον ίδιο τον καλλιτέχνη!
Φυσικά όλος ο πλανήτης υποκλίθηκε μπροστά της, μιας και οι συγκεκριμένες φωτογραφίες πήραν χιλιάδες φανταστικά like, καθώς γνώρισαν τεράστια επιτυχία και αποδοχή!
"...Σύντροφε ανακριτά, σπεύδω πρώτα απ' όλα να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το χαρτί, το μελάνι και την πέννα που μου στείλατε με τον δεσμοφύλακα. Συμφωνώ απολύτως με τη διαδικασία που διαλέξατε, γιατί έτσι θα μπορέσω να καταγράψω τα γεγονότα με την ησυχία μου, χωρίς να φοβάμαι πως θα με διακόψετε, πως θα μου υποβάλετε ερωτήσεις, χωρίς δηλαδή να έχω την αίσθηση ότι τελώ υπό κράτησιν και δίνω λόγο των πράξεών μου. Διότι είναι βέβαια ολοφάνερο ότι πρόκειται για παρεξήγηση..."
Λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου, καλοκαίρι του 1949, μια επίλεκτη ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα “Κιβώτιο”. Η ασφαλής μετάβαση του Κιβωτίου θα κρίνει και την έκβαση του Εμφυλίου.
Η αποστολή είναι αυτοκτονίας, επιλέγονται 40 άτομα, θα ξεκινήσουν όμως μόνο 35 αφού 5 εκτελούνται ως προδότες, πριν καν ξεκινήσει η αποστολή!
Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει σταδιακά να χάνει τα μέλη της, μέχρι που τελικά μένει μόνος επιζών ο ήρωας του βιβλίου.
Όταν τελικά φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως “Το κιβώτιο” είναι άδειο και ο ήρωας μας φυλακίζεται και ανακρίνεται. Την απολογία του, την γράφει ο ίδιος με την μορφή επιστολών, σε κόλλες αναφορές.
Απολογείται χωρίς να γνωρίζει τίποτα, τόσο για την ταυτότητα του ανακριτή του, όσο κι αν τελικά ο ανακριτής διαβάζει τα όσα γράφει!
Ένας αναγνώστης θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει "Το κιβώτιο" ως “αντί-πολεμικό” μυθιστόρημα, όμως το έργο αυτό του Αλεξάνδρου είναι κυρίως ένα μυθιστόρημα στο οποίο μεταβάλλεται συνεχώς η πραγματικότητα.
Υπάρχει η κομμουνιστική αλήθεια αλλά παράλληλα και η αλήθεια του Ελληνικού Εθνικού Στρατού. Ο ήρωας που προσχωρεί στο κομμουνιστικό κόμμα γρήγορα νιώθει ότι και εδώ τα πράγματα είναι τουλάχιστον διττά με τους δογματικούς να μάχονται με μανία τους “συντρόφους” λενινιστές.
Από την μια στιγμή στην άλλη, ανάλογα με την ομάδα που επικρατεί μέσα στο κόμμα, μπορούσε εύκολα κάποιος, από παρασημοφορημένος να βρεθεί προδότης στο εκτελεστικό απόσπασμα!
Ο ήρωας του βιβλίου ταυτίζεται συνέχεια με τον Οιδίποδα, που ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, τελικά δεν μπόρεσε να αποφύγει την τραγωδία.
Όμως είχε πραγματικές επιλογές ο Οιδίποδας; Μήπως η μοίρα του δεν ήταν προδιαγεγραμμένη από τους χρησμούς και τους θεούς;
Σε μια αφοπλιστική απάντηση ο συγγραφέας δίνει ως μοναδική επιλογή του Οιδίποδα, αν όντως ήθελε να ματαιώσει την εκπλήρωση του χρησμού, την αυτοκτονία!
Όπως ο Οιδίποδας, έτσι και ο ήρωας του “Κιβωτίου”, αδυνατεί όχι μόνο να ελέγξει την μοίρα του, αλλά τις περισσότερες φορές αδυνατεί ακόμα και να την κατανοήσει! Η αμφισημία καραδοκεί σε κάθε σελίδα του βιβλίου και η αναζήτηση της αλήθειας καταντάει αδύνατη αλλά και μάταιη.
Στο “Κιβώτιο” τελικά ο Αλεξάνδρου ξηλώνει σελίδα, σελίδα την εθνική ταυτότητα, την κομματική ταυτότητα, για να προσχωρήσει στο τέλος εκεί που ανήκει δικαιωματικά, στο ανύπαρκτο κόμμα των ποιητών!
Ο Άρης Αλεξάνδρου κατάφερε έτσι στο μοναδικό μυθιστόρημα του, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής, να μας δώσει τίποτε λιγότερο από ένα υπέρ-μυθιστόρημα!
"...Όλα αυτά είναι προφάσεις, αν πράγματι δεν ήθελες να επαληθεύσει ο χρησμός, αν πράγματι δεν ήθελες να εκτελέσεις την έμμεση αλλά σαφή διαταγή μου, όπως προτιμάς να λες με τις λέξεις θα παίζουμε τώρα; αν πράγματι δεν ήθελες να σκοτώσεις τον πατέρα σου, υπήρχε τρόπος, αρκεί να το αποφάσιζες, βγαίνοντας απ' το Μαντείο, να σκοτωθείς επί τόπου, παρ' όλα αυτά το ξέχασα, δεν έκρυψα το κυάνιο στον επίδεσμο κι αν νομίζετε λοιπόν πως θα γεμίσει το κιβώτιο με το πτώμα μου, τι περιμένετε και δε με στήνετε στα έξη βήματα, στον τοίχο, ή μάλλον στη σιδερένια, δίφυλλη πόρτα;..." ... See MoreSee Less
Σπουδαίο, εξαιρετικό μυθιστόρημα, όπου ξετυλίγεται αλληγορία ο διπολικός ψυχισμός του ανθρώπου. Από τη μια το καθήκον, το πρέπει, που επιβάλλεται από εξωγενείς παράγοντες, στο κιβώτιο το επιτάσσει η κομματική πειθαρχία, στον Οιδίποδα η μοίρα, το Μαντείο, και από την άλλη το χρέος που πηγάζει από τον ηθικό κώδικα του καθενός. Πολλές φορές η σύγκρουση των δύο φαινομενικά ιδίων καταστάσεων οδηγούν στην τραγικότητα. Ο Οιδίποδας τυφλώνεται, ο ήρωας στο Κιβώτιο συλλαμβανεται, φυλακιζεται και σκεπτόμενος τα γεγονότα συντριβει και αποδομει ό,τι πίστεψε ότι θα τον βοηθήσει να αλλάξει τον κόσμο και το υπηρέτησε με πάθος. Υπέροχο έργο, δικαιολογημενα χαρακτητιστηκε υπερμυθιστορημα.!!!!!
Όταν το διάβασα ήμουν 16 το είχε φέρει ο αδελφός μου στο σπίτι δύσκολο βιβλίο για μένα τότε αλλά κάτι μου έλεγε όμως το ξαναδιάβασα στα χρόνια της ωριμότητας τότε το κατάλαβα και τώρα όταν με ρωτάνε διαβάζεις από μικρή μέχρι και το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου στα δεκάξι διάβασα με περηφάνια λέω
Selfie: Αυτό-Φωτογραφία (...but first let me take a selfie...)
Στην ταινία “The Secret Life Of Walter Mitty”, ένας φωτογράφος(Sean Penn), έχει βάλει σαν στόχο να φωτογραφίσει μια σπάνιας ομορφιάς λεοπάρδαλη του χιονιού.
Μετά από μέρες και έπειτα από πολλές προσπάθειες, στο τέλος θα του δωθεί η ευκαιρία να το πραγματοποιήσει. Τελικά, όταν εκείνη εμφανίζεται, αποφασίζει να “ζήσει την στιγμή” και όχι να την “αιχμαλωτίσει” με τον φακό του.
Έχω προλάβει την εποχή που στις κοινωνικές σου συναστροφές ήταν ταμπού να “κουβαλάς” μαζί σου φωτογραφική μηχανή και αυτοί που το έκανα σπάνια γλύτωναν από τα πειράγματα των άλλων. Το να τραβάς δε φωτογραφίες σε ένα club σήμαινε ότι ήσουν εντελώς “αβγαλτος” στη νύχτα και ήταν κάτι που το θεωρούσαμε “άτυπα” απαγορευμένο.
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα έχουμε περάσει στην αντίπερα όχθη...
Αν δεν βγάλεις φωτογραφίες και αν δεν τις κοινοποιήσεις δεν έχει νόημα η νυχτερινή σου έξοδο.
Όσο για τις “Selfie”, όλοι έχουμε στο προφίλ μας από μια και υπάρχουν πάρα πολλά προφίλ που “ανεβάζουν” τουλάχιστον μία την ημέρα!
Πως και γιατί ξεκίνησε όλο αυτό;
Η φωτογραφία σαν πράξη, αντανακλά την ανάγκη μας να "σταματήσουμε" το χρόνο και να προσθέσουμε και τον εαυτό μας σ' αυτό το παγκόσμιο δίκτυο.
“Θέλουμε να δηλώσουμε πως περάσαμε και εμείς από αυτό το μέρος, κάναμε και εμείς παρέα με αυτούς τους ανθρώπους, είχαμε και εμείς ανάλογες εμπειρίες όπως και οι γύρω μας”
“Φωτογραφίζομαι άρα υπάρχω”
Η πρώτη “selfie” της ιστορίας, τραβήχτηκε το 1839 όταν ο φωτογράφος Robert Cornelius κατάφερε να τραβήξει μία φωτογραφία του εαυτού του, παραμένοντας ακίνητος επί 15 λεπτά στην αυλή του σπιτιού του.
Η “selfie” ξεκινά σαν μια ναρκισσιστική εμμονή και καταλήγει στην ανάγκη που αισθάνονται οι άνθρωποι να έχουν την αποδοχή και την έγκριση των άλλων:
Snowden: Ήρωας ή Προδότης; Ποιος είναι πραγματικά ο νο1 καταζητούμενος των ΗΠΑ στον κόσμο;
“…Ακόμα και αν δεν κάνεις κάτι παράνομο, σε παρακολουθούν και σε καταγράφουν…”
“…Εκείνοι που λένε την αλήθεια δεν διαπράττουν κάποιο έγκλημα, οι μαζικές παρακολουθήσεις αποτελούν παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται παγκόσμια λύση…”
“…Από την ιδιωτικότητα πηγάζουν άλλα δικαιώματα…Ιδιωτικότητα είναι πάρα πολλά πράγματα, για παράδειγμα είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό. Η ιδιωτικότητα είναι σημαντικότερη από την ελευθερία του λόγου, καθώς η τελευταία προϋποθέτει προστατευτικό πλαίσιο…”
Τι είναι πιο σημαντικό, η “ασφάλεια” ή η προστασία της ιδιωτικότητας; Τι θα θυσίαζες για τις προσωπικές ελευθερίες των άλλων;
O Edward Joseph Snowden γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1983, είναι Αμερικάνος, διάνοια στους υπολογιστές και κορυφαίος γνώστης της σύγχρονης τεχνολογίας, που δούλεψε για την CIA από το 2006 ως και το 2013.
Στις αρχές του Ιουνίου του 2013, ο Snowden αποκάλυψε χιλιάδες απόρρητα έγγραφα στους δημοσιογράφους Glenn Greenwald, Laura Poitras, και Ewen MacAskill, που δούλευαν τότε στις πολύ έγκυρες εφημερίδες “The Guardian” και “The Washington Post”.
Οι αποκαλύψεις του Snowden επιβεβαίωσαν τις μακρόχρονες υποψίες ότι οι παρακολουθήσεις στις Η.Π.Α. έχουν φτάσει πολύ βαθιά και ουσιαστικά επεκτείνονται προς όλους τους πολίτες του κόσμου.
Υπολογίζεται ότι με τα προγράμματα παρακολούθησης PRISM και Tempora, με άλλοθι την καταστολή της τρομοκρατίας, οι Η.Π.Α. παρακολουθούσαν τελικά εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο!
Τα προγράμματα αυτά λέγεται ότι έχουν τη δυνατότητα, να “σαρώσουν” οποιοδήποτε ψηφιακό αποτύπωμα έχει υπάρξει, οποιαδήποτε χρονική στιγμή για τον καθένα μας.
Τα σενάρια κάνουν λόγο για δυνατότητα ενεργοποίησης της κάμερας που όλοι οι υπολογιστές έχουν, ακόμα και αν αυτή είναι κλειστή, ακόμα και για δυνατότητα ζωντανής παρακολούθησης.
O Snowden είπε ότι οι διαρροές ήταν μία προσπάθεια να:
“…Ενημερωθεί το κοινό ως προς το τι συμβαίνει στο όνομά του και τι εναντίον του…”
Λίγες μέρες μετά τις αποκαλύψεις, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ στράφηκε εναντίον του Snowden με δύο κατηγορίες, μία για παραβίαση του νόμου περί κατασκοπείας και η άλλη της κλοπής κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Ο Snowden καταφέρνει να ξεφύγει από το ανθρωποκυνηγητό και να φτάσει στη Μόσχα για να ζητήσει πολιτικό άσυλο.
Ακολουθεί ένταση για την έκδοσή του, που ζητούν επιτακτικά οι Η.Π.Α. και αρνούνται οι Ρώσοι. Οι δυο χώρες, με αφορμή την υπόθεση Snowden, θα έχουν αλλεπάλληλα διπλωματικά επεισόδια, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι.
Ο Snowden μέχρι και σήμερα βρίσκεται στη Ρωσία με προσωρινή άδεια παραμονής, υπό την προϋπόθεση πως θα διακόψει κάθε δραστηριότητα κατά των ΗΠΑ.
Σήμερα οι πληροφορίες που διοχέτευσε ο Snowden θεωρείται πως έχουν κάνει απ’ τις πιο σημαντικές ζημιές στην ιστορία του κέντρου πληροφοριών των Η.Π.Α.
Οι αποκαλύψεις του Snowden δίχασαν τον κόσμο. Είναι ήρωας, πληροφοριοδότης ή ένας προδότης;
Ο ίδιος υποστηρίζει πως οι διαρροές απόρρητων πληροφοριών συνέβαλαν στη δημιουργία καλύτερων μηχανισμών προστασίας και ανάπτυξης τεχνολογιών ασφαλείας στο διαδίκτυο και στα ηλεκτρονικά μέσα που, θα εμποδίζουν ταυτόχρονα και την κατάλυση της ιδιωτικότητας.
“…Αν θέλω να δω τα email σας ή το τηλέφωνο της συζύγου σας, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω τις παρακολουθήσεις….”
“…Μπορώ να αποκτήσω “εισιτήριο” για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους κωδικούς πρόσβασης, τα αρχεία τηλεφώνου και τις πιστωτικές κάρτες σας…”
“…Οι Η.Π.Α. έχουν δημιουργήσει μια υποδομή που τους επιτρέπει να παρακολουθούν σχεδόν τα πάντα….”
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2014 τιμήθηκε στη Σουηδία με το βραβείο Right Livelihood, ένα εναλλακτικό Νόμπελ, το οποίο απονέμεται σε πρόσωπα τα οποία συμβάλλουν στη βελτίωση της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
“…Για το θάρρος του και την ικανότητά του να αποκαλύψει μια άνευ προηγουμένου διάσταση της παραβίασης βασικών δημοκρατικών διαδικασιών και συνταγματικών δικαιωμάτων από τις ΗΠΑ…”
Στις 7 Αυγούστου 2016 ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα 64 χαρακτήρων του στο Twitter προκάλεσε «όργιο φημών» στα κοινωνικά δίκτυα ότι μπορεί να είναι νεκρός.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2016 σε ομιλία του ζήτησε χάρη από τον Μπάρακ Ομπάμα, ώστε να επιστρέψει στις Η.Π.Α. Φυσικά και την αρνήθηκαν.
Σε συνέντευξή του, στους New York Times, σε ερώτηση για το πώς περνά τον χρόνο του στη Ρωσία, εκείνος απάντησε:
“…Μιλάω κατά κύριο λόγο σε συνέδρια κι η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Διαδίκτυο…”
“…Δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουν και λένε καταγράφονται. Αυτό δεν είναι κάτι που είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω ή να ζήσω με αυτό…”
Πηγές: gr.rbth.com, cnn.gr, enikos.gr, brainyquote.com, newpost.gr, el.wikipedia.org, ... See MoreSee Less
Τώρα δεν τον παρακολουθεί κανένας δηλαδή;; Δεν γνωρίζουν πού ζει τι κάνει και ποιες είναι οι επαφές του;
Δυστυχώς δεν είχε την ίδια τύχη κι ο Julian Assange...
Με τοσα συστηματα παρακολουθησης που διαθετουν οι Ηπα, γιατι δεν σταματουν τους παρανοϊκους που δραστηριοποιουνται στο διαδικτυο και βλαπτουν αλλα ατομα;
Και ο "καλός" πρόεδρος Ομπάμα μια χαρά τον κυνήγησε. Με τις αποκαλύψεις που έκανε πως δεν κατέληξε η κυβέρνηση στη φυλακή με ξεπερνά.
Τ' ανείπωτα" και “Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”
Το τραγούδι που θα “ακούσεις” τις περισσότερες φορές διαβάζοντας την "Ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα", είναι “Τ' ανείπωτα" του Δημήτρη Ζερβουδάκη.
“Τ' ανείπωτα" αναφέρονται 4 φορές μέσα στο βιβλίο:
Η Άννα και ο Πέτρος θα περάσουν μια βραδιά στο σπίτι της Άννας. Η βραδιά αυτή στο βιβλίο περιγράφεται τόσο από την σκοπιά της Άννας όσο και από αυτήν του Πέτρου.
****Η αφήγηση της Άννας... (σελ. 51) "...«Ξέρεις τι σημαίνει ανείπωτα;» «Νομίζω αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!» «Όχι, είναι αυτά που δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια, Googlarise το». Άνοιξαν τον υπολογιστή και μπήκαν στο βικιλεξικό: Ανείπωτα: κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα... ΤΗΣ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ δεν είχε δίκιο..."
****Η αφήγηση του Πέτρου...(σελ. 54) ..."Άκουσε από τον υπολογιστή της να παίζει ένα παλιό τραγούδι του Ζερβουδάκη. Του άρεσε και η επιλογή του τραγουδιού! «Είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια!» «Και εμένα, γι’ αυτό άλλωστε ξεκινάω με αυτό τη λίστα μου». «Ξέρεις τι σημαίνει ανείπωτα;» «Νομίζω αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!» «Όχι, είναι αυτά που δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Googlarise το». Άνοιξαν τον υπολογιστή και μπήκαν στο βικιλεξικό. Ανείπωτα: κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ είχε δίκιο..."
Η βραδιά έχει μια περίεργη κατάληξη και οι δυο πρωταγωνιστές μας θα καταλήξουν να δώσουν διαφορετικές ερμηνείες σε αυτό που έζησαν. Ο Πέτρος θα περάσει την συνέχεια της βραδιάς στο Youtube ακούγοντας ξανά και ξανά το τραγούδι του Ζερβουδάκη:
****Η Ακρόαση...(σελ. 56) ..."Άνοιξε το Youtube, πληκτρολόγησε «Aneipota» και έκανε κλικ στην πρώτη επιλογή της αναζήτησης. Το συγκεκριμένο βίντεο είχε ήδη πάνω από 2.900.000 επισκέψεις! (Έχει 38.409.169 προβολές τώρα ήταν πριν 6 χρόνια!) Το έβαλε να παίξει. Το άκουσε ξανά και ξανά εκείνο το βράδυ... Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε στη λησμονιά σε πάνε... Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί... Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα.. Γλυκιά μου, μη χαθείς..."
Το Facebook που στη συνέχεια της ιστορίας μας, ήταν η αιτία να παρεξηγηθούν, θα γίνει μετέπειτα και το μέσο να έρθουν και πάλι κοντά.
****Οι αναρτήσεις στο Facebook (σελ. 61, 62) ..." Από τις σκέψεις τις αυτές θα βγει γρήγορα από μια ανάρτηση του Πέτρου στον τοίχο της: «ανείπωτα...κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα...» Και από κάτω έχει ποστάρει το τραγούδι του Ζερβουδάκη!Η ενέργεια αυτή του Πέτρου την ξάφνιασε ευχάριστα. Θέλει να του δείξει ότι και αυτή τον σκέφτεται ακόμα, αλλά πως; Αποφασίζει να τον μιμηθεί κάνοντας το σχόλιο: ναι, σωστά, όχι αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!
Θέλει να του δείξει πως και εκείνη θυμάται το βράδυ που ήρθε σπίτι της και όλα όσα είπαν! Δευτερόλεπτα μετά νέο σχόλιο δικό του: «Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα...»
Άρχισε να μπερδεύεται πάλι! Τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ τελικά; Προφανώς εκείνος είχε παρεξηγηθεί με κάτι που τώρα μια εβδομάδα μετά το υποβαθμίζει. Δεν ήταν όμως και σίγουρη και έτσι αποφάσισε και πάλι να αντιγράψει έναν στίχο. Επέλεξε τον πιο τρυφερό: «Γλυκιά μου, μη χαθείς...»
Περίμενε κάποια αντίδραση ότι ακόμα δεν έχουν χαθεί τα πάντα, ότι θα έχουν μια ακόμα ευκαιρία και δεν διαψεύσθηκε...
Σαν σχόλιο ο Πέτρος έβαλε ένα τρέιλερ από την Καζαμπλάνκα και από κάτω είχε γράψει: Αυτήν την εβδομάδα έχει προβολές;..."
*****Δύο πιο προσωπικές καταγραφές.
Η πρώτη έχει να κάνει με το τραγούδι.
Τ' ανείπωτα ήταν σίγουρα και το τραγούδι που σημάδεψε έναν δικό μου χωρισμό. Η περιγραφή από το βιβλίο που διάβασες παραπάνω:
“Το έβαλε να παίξει. Το άκουσε ξανά και ξανά εκείνο το βράδυ...” ήταν σχεδόν η καθημερινότητα μου τότε...
Η δεύτερη έχει να κάνει με τον δημιουργό του τραγουδιού.
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μου έκανε την τιμή να παρευρεθεί στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου, που έγινε στο Φάρο της Πάτρας.
Ήταν δεδομένο έτσι κι αλλιώς, ότι θα είχα άγχος και θα ήμουν νευρικός, αφού ήταν η πρώτη φορά που θα επιχειρούσα να κάνω παρουσίαση βιβλίου και μάλιστα αυτή θα γινόταν στη πόλη που ζω τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια.
Η παρουσία του Ζερβουδάκη όμως με φόρτωνε με ένα επιπλέον άγχος...μέχρι την στιγμή όμως που βρεθήκαμε!
Δεν ξέρω πόσο καλά τα πήγα εκείνη την ημέρα...αν είπα όλα όσα ήθελα να πω...δεν έχω πολύ ξεκάθαρη άποψη!
Όμως δεν θα μπορούσα να φανταστώ, όποια άλλη επιλογή και να είχα, κάποιον καταλληλότερο για την πρώτη αυτή παρουσίαση, από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.
Το ‘Bohemian Rhapsody’ κυκλοφόρησε στις 31 Οκτώβρη του 1975.
Λένε πως ο Mέρκιουρι, ώσπου να το τελειώσει, σημείωνε μανιωδώς νότες πάνω σε χαρτάκια, μετά τις κύκλωνε και τις πετούσε στο πάτωμα.
Η ηχογράφηση διήρκεσε πάνω από 70 ώρες. Ο αρχικός τίτλος ήταν “The Cowboy Song”, ενώ ο τελικός τίτλος του τραγουδιού έχει διττή έννοια.
Από τη μία παραπέμπει σε μία σειρά μουσικών έργων του Franz List που φέρουν τον τίτλο «Hungarian Rhapsody», μόνο που αντί για «Ουγγρική Ραψωδία» επιλέχθηκε η «Βοημική Ραψωδία», δηλαδή από τη Βοημία, περιοχή γειτονική της Ουγγαρίας που ανήκει στην Τσεχία. Από την άλλη, ο τίτλος αποδίδεται σωστότερα ως «Μποέμικη Ραψωδία» δίνοντας έτσι το καλλιτεχνικό στίγμα του τραγουδιού.
H πρώτη άποψη των παραγωγών, όταν το άκουσαν, ήταν κάθετη: - Δεν θα παιχτεί ποτέ από κανένα ραδιόφωνο. Προφανώς έπεσαν έξω.
Είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα κομμάτια που έχουν γραφτεί και χωρίζεται σε έξι μέρη:
Εισαγωγή (0:00-0:48), Μπαλάντα (0:48-2:36), Κιθαριστικό σόλο (2:36-3:03), Όπερα (3:03-4:07), Hard rock (4:07-4:55) και Επίλογος (4:55-5:55).
Ο “αστικός μύθος” γύρω από το τραγούδι αναφέρει ότι ο τραγουδιστής των Queen έγραψε το συγκεκριμένο κομμάτι επειδή είχε απατήσει την κοπέλα του με έναν άντρα που δούλευε στη δισκογραφική τους εταιρεία και δίσταζε να της αποκαλύψει την αλήθεια.
Ο στιχουργός Tim Rice, ο οποίος συνεργάστηκε πολλές φορές με τον Freddie Mercury, σε μια συνέντευξη στην Daily Mail αποκάλυψε κάποια πράγματα για τους στίχους του τραγουδιού:
«Στον στίχο “Mama, I just killed a man”, έχει σκοτώσει τον παλιό Freddie, την προηγούμενη εικόνα του.
Όταν λέει “Put a gun against his head, pulled my trigger, now he's dead”, σκοτώνει το straight άτομο που ήταν μέχρι τώρα. Έχει καταστρέψει τον άντρα που προσπαθούσε να είναι και τώρα είναι αυτός που βλέπουμε και ο οποίος προσπαθεί να ζήσει με τον νέο Freddie.
“I see a little silhouetto of a man” -είναι ακόμα ο ίδιος, στοιχειωμένος από αυτό που έκανε και από αυτό που είναι τώρα».
Η Lesley-Ann Jones, βιογράφος του Mέρκιουρι, έχει κάνει μια παρόμοια δήλωση:
«Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ποτέ, αλλά το “Bohemian Rhapsody” ήταν το τραγούδι με το οποίο ο Freddie αποκαλύφθηκε ως ομοφυλόφιλος και γράφτηκε σε μια εποχή όπου δεν μπορούσε να είναι ειλικρινής και ανοιχτός σχετικά με τη σεξουαλικότητά του».
Μια άλλη εκδοχή του “αστικού μύθου” λέει ότι η ιστορία που αφηγείται το τραγούδι είναι εντυπωσιακά παρόμοια μ’ εκείνη του Αλμπέρ Καμύ στο βιβλίο «Ο Ξένος» (L’ Etranger, 1942).
Και τα δύο μιλάνε για έναν νεαρό που σκοτώνει ενστικτωδώς έναν άνθρωπο και δεν μπορεί να εξηγήσει για ποιο λόγο το έκανε. Στο βιβλίο του Καμύ, ο άντρας καταδικάζεται σε θάνατο και όταν το συνειδητοποιεί αρχίζει να συλλογίζεται αν πιστεύει στη θρησκεία ή όχι. Προς το τέλος του βιβλίου, ο άντρας καταλαβαίνει ότι έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει και ότι τελικά δεν έχει σημασία αν πιστεύει στη θρησκεία ή όχι. Παρομοίως το τραγούδι τελειώνει με τους στίχους «nothing really matters to me» και «Any way the wind blows».
Το “Bohemian Rhapsody” έφτασε δύο φορές στην κορυφή των single charts. Δεκάξι ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, τον Νοέμβριο του 1991, το κομμάτι ξαναέπιασε κορυφή στα single charts, λόγω του θανάτου του Freddie Mercury από AIDS.
Ψηφίστηκε κομμάτι της χιλιετίας το 2000, ενώ είναι πρώτο στη λίστα του βιβλίου Guinness, στα καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών.
Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά" --------------------------------------------
Για οποίο λόγο και να γράφτηκε το τραγούδι αυτό ή για ότι ήθελε να δηλώσει ο καλλιτέχνης, είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουμε ακούσει και έμεινε παρακαταθήκη για μας και τους επόμενους. Φυσικά η φωνή του Freddie είναι τεράστια και αποδεικνύει ότι μπορούσε να τραγουδήσει οποίο είδος μουσικής ήθελε.
Μια διαδρομή από τον αιώνιο έρωτα στον στιγμιαίο με ένα κλικ!
Ένα ίσως πολύ χρήσιμο παιχνίδι για ένα ζευγάρι ερωτευμένων θα ήταν για σημαντικές λέξεις να γράψουν ο καθένας ξεχωριστά τον ορισμό που δίνει και μετά να τις συγκρίνουν μεταξύ τους. Έτσι ίσως και να μπορούσε να αποφευχθεί ένα μέρος της “ασυνεννοησίας” που θα εμφανιστεί αργότερα. Εμείς ας προσπαθήσουμε σήμερα να δώσουμε έναν ορισμό για τον έρωτα. Μια τέτοια προσπάθεια έκανα στο 2ο μυθιστόρημα μου “Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά” αντιγράφω από εκεί:
“...Ο έρωτας είναι η χώρα, το βασίλειο της απόλυτης βεβαιότητας! Η σχετικότητα και η αμφισημία δεν έχουν καμία θέση στο βασίλειο αυτό. Το ότι είσαι ερωτευμένος θα το καταλάβεις. Αν νομίζεις πως είσαι και δεν είσαι σίγουρος για αυτό, τότε δεν είσαι ερωτευμένος. Ο έρωτας σου δημιουργεί την απόλυτη προσήλωση. Μια συνεχόμενη αδυναμία συγκέντρωσης σε κατακτά βασανιστικά και απόλυτα. Στον έρωτα αυτό το βασίλειο της βεβαιότητας οφείλουν να το κατοικήσουν και οι δύο εραστές ταυτόχρονα, αλλιώς είναι καταδικασμένοι να το χάσουν για πάντα...”
Για να αναλύσουμε περισσότερο την έννοια του έρωτα, ας γυρίσουμε σε δύο άλλα βιβλία, που ακόμα και αν δεν τα έχετε διαβάσει είμαι σίγουρος ότι την ιστορία τους, λίγο πολύ την γνωρίζετε όλοι.
Ας μεταφερθούμε περίπου 400 χρόνια πιο πριν στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες.
Στον Δον Κιχώτη θα βρεις αν κοιτάξεις προσεκτικά σχεδόν όλες τις πλάνες του έρωτα.
- Αποδίδει στο αντικείμενο του έρωτά του φανταστικές ιδιότητες (όπως κάνουμε όλοι), ενώ εκείνη είναι μια απλή υπηρέτρια εκείνος της αποδίδει αριστοκρατική καταγωγή και φανταστικούς τίτλους, εν αγνοία της, μιας και εκείνη δεν έχει ιδέα γι' όλα αυτά.
- Ο έρωτάς του τον κάνει τυφλό απέναντι στην πραγματικότητα (όπως μας κάνει όλους), εκεί που ο Πάντσο βλέπει ανεμόμυλους ο Δον Κιχώτης φαντάζεται μυθικούς γίγαντες!
- Επιδιώκει να κερδίσει τον θαυμασμό του έρωτά του (όπως επιδιώκουμε όλοι) κάθε ιπποτική πράξη που κάνει είναι αφιερωμένη στη Δουλτσινέα του και πολλές φορές εξαναγκάζει ανθρώπους να πάνε να της αποδώσουν τιμές εκ μέρους του.
Συμπερασματικά λοιπόν:
Ο παράξενος αυτός ιππότης, με την παλιά μεταλλική πολεμική στολή κυνηγώντας ανεμόμυλους, δικαιώνει σήμερα κάθε τρέλα που θα γίνει στο όνομα του έρωτα.
Ας πάμε τώρα και στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”
Στο έργο αυτό ο Shakespeare στήνει το σκηνικό του απόλυτου έρωτα. Ποτέ πριν ή μετά το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” δεν έχουμε μια τόσο απόλυτη και ξεκάθαρη νίκη του έρωτα. - Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από την καταγωγή και την κοινωνική θέση των εραστών. (Οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι, μοιράζονται μια προαιώνια έχθρα)
- Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από την τιμή και την κοινωνική κατακραυγή. (Ο Τυβάλτος, θα συναντήσει τον Ρωμαίο και θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο, προσβάλλοντας και ασκώντας βία, να τον ωθήσει σε μονομαχία, την οποία ο Ρωμαίος αποφεύγει μόνο και μόνο για χάρη της Ιουλιέτας)
- Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από τη ζωή και τον θάνατο. (Ο Ρωμαίος πιστεύοντας ότι η Ιουλιέτα πέθανε, πίνει το δηλητήριο. Λίγο αργότερα η Ιουλιέτα ξυπνά και ανακαλύπτει ότι ο Ρωμαίος είναι νεκρός. Η ζωή ούτε γι' αυτή έχει πια αξία και η Ιουλιέτα χωρίς δισταγμό θα βάλει και αυτή, με τη σειρά της, τον έρωτα πάνω από τον θάνατο και αυτοκτονεί με το μαχαίρι του Ρωμαίου.)
Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Ο έρωτας και σήμερα ταξιδεύει από την εποχή του “Δον Κιχώτη” και του “Ρωμαίου και της Ιουλιέτας” και κουβαλά μαζί του την “τρέλα”, το “πάθος”, “το όλα ή τίποτα”... Στην ουσία δεν έχει αλλάξει ούτε ο τρόπος, ούτε η ένταση με την οποία ερωτευόμαστε!
Το μυστικό είναι ο χρόνος...Ο χρόνος δεν έχει πια την σημασία που είχε παλιότερα....
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Για έναν “ευγενή νέο” παλιότερων χρόνων η πρόσβαση σε περιοχές όπου θα μπορούσε να γνωρίσει τον ερωτά του “πρέπει” να ήταν το μέγιστο μια “ακτίνα” 100 χιλιομέτρων. Εκεί υπήρχαν ίσως κάποιες “νέες” στις οποίες με πολλές δυσκολίες θα μπορούσε να έχει κάποια πρόσβαση. Επίσης υπάρχει άλλη μια προφανής σχέση του έρωτα και του χρόνου, αυτή που έχει να κάνει με την διάρκεια ζωής μας. Ο μ.ο. ζωής μας, ακουμπά πια τα 80 χρόνια, διπλάσιος σχεδόν από αυτόν που ζούσαν στην εποχή του Θερβάντες. Ο χρόνος που χρειάζεται για να προσεγγίσει, φλερτάρει, ερωτευθεί είναι τέτοιος που η “μοναδικότητα της σχέσης” στην εποχή του Θερβάντες και του Σαίξπηρ μοιάζει εντελώς ρεαλιστική! Προφανώς αυτό δεν ισχύει πια σήμερα...
Ο “επόμενος έρωτας” είναι μόνο ένα κλικ μακριά από το πληκτρολόγιο μας...και οι επιλογές φαντάζουν άπειρες... Για να επιλέξει κάποιος την Ιουλιέτα του σήμερα, έχει εν δυνάμει “απαρνηθεί” εκατοντάδες άλλες που θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να είχαν πάρει τη θέση της.
Αυτή η δυνατότητα των πάρα πολλών επιλογών σημαδεύει από την αρχή τη σχέση.
Μιας και εκτός από την επιλογή που κάνεις σήμερα για να είσαι με την Ιουλιέτα σου υπάρχουν και εκατοντάδες άλλες Ιουλιέτες που δεν επιλέγεις! Ο Ρωμαίος ζει μια ζωή, στην οποία, και λόγω ρυθμού αλλά και λόγω μικρού προσδόκιμου ορίου ζωής, δεν προλαβαίνει να ζήσει “τον θάνατο του έρωτα”. Αν δεχτούμε κάποιες έρευνες ότι σήμερα ο έρωτας κρατάει 3 χρόνια, αυτό το χρονικό διάστημα για την εποχή του Ρωμαίου είναι τόσο διαφορετικό και τόσο μεγαλύτερο που ξεπέρναγε τον χρόνο ζωής του. Έτσι ο “αιώνιος έρωτας”, που η πεποίθησή του ταξιδεύει με το συλλογικό ασυνείδητο ως σήμερα, από την εποχή του Ρωμαίου ξεπέφτει σήμερα στον έρωτα της τριετίας, που την απώλειά του, μιας και τον αποδεχθήκαμε ως αιώνιο, δεν ξέρουμε να αντιμετωπίσουμε! Ζούμε σε μια εποχή που ο “αιώνιος έρωτας” μπορεί να επαναληφθεί 10 και παραπάνω φορές (με μέσο όρο έναν έρωτα κάθε 5 χρόνια και ένα χρονικό πεδίο δράσης 50 χρόνων). Βιώνουμε την αρχή του σαν αιώνια, αλλά προλαβαίνουμε τον θάνατο και την παρακμή του.
Αντιγράφω από το μυθιστόρημά μου “ Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”: “...Σήμερα ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σχετικά με τον ρυθμό με τον οποίο κυλούσε παλιότερα. Εξαιτίας των τεχνολογικών καινοτομιών που γεννήθηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, και κυρίως χάρη στο ίντερνετ, αποκτήσαμε πρόσβαση σε πληροφορίες και εφαρμογές γρήγορα, πληρώνοντας ταυτόχρονα το κόστος της επιτάχυνσης όλων των διαδικασιών. Μια επιτάχυνση που σκεπάζει με λήθη τα πάντα. Χάθηκε η βραδύτητα! Χάθηκε ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης! Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε!...
Συλλέγουμε εμπειρίες, μνήμες, τους ανθρώπους τους ταξινομούμε σε κάποιο ψηφιακό άλμπουμ, κάνουμε κάποιο σχόλιο στο Facebook και μετά τα προσπερνά η ζωή μας, που τρέχει με αυτόν τον ιλιγγιώδη ρυθμό...
Δεν νομίζω πως σήμερα είμαστε λιγότερο ρομαντικοί απ’ ότι πριν πενήντα χρόνια! Όχι! Απλά ζούμε αυτά που κάποιος παλιότερα απορροφούσε σε μια δεκαετία, μέσα σε έναν μήνα! Έχει χαθεί η πεποίθηση του αιώνιου έρωτα, επειδή η αιωνιότητα εμπεριέχει άπειρα δεδομένα... Τόσα δεδομένα, που η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει ασήμαντη... Πιο σωστά... Μετά βίας γίνεται διακριτή!..."
Στο 2ο μυθιστόρημα μου, “Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά”, έκανα μια απόπειρα διαχείρισης τους τέλους του έρωτα.
Αντιγράφω από το ξεκίνημα του βιβλίου, όπου υπάρχει ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς “Μεγάλες προσδοκίες”:
...Αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! Αν σε προτιμά, αγάπα την. Αν σε πληγώνει, αγάπα την. Αν σου κάνει την καρδιά κομμάτια - και καθώς μεγαλώνει και είναι πιο δυνατή, ο πόνος θα είναι πιο βαθύς - αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! ...”
Λίγο πιο μετά έχω γράψει:
...Γιατί νομίζεις λένε ότι οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο; Γιατί αν μπορεί να υπάρξει άδολη αγάπη, είναι αυτή που θα συναντήσεις στο τέλος του έρωτα. Αν μπορέσουμε να τον μεταβάλλουμε σε αγάπη, έχει εκπληρώσει την αποστολή του!...”
Είναι λοιπόν η αποστολή του έρωτα να πεθάνει και να παραχωρήσει τη θέση του στην αγάπη.
Εδώ γεννιέται ένα από τα πολλά παράδοξα της εποχής μας.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά στήνουν μια γιορτή του έρωτα, στην οποία αυτός που δεν συμμετέχει, αισθάνεται απρόσκλητος επισκέπτης σε ένα φαντασμαγορικό πάρτι, που το παρακολουθεί αμέτοχος από μια κλειδαρότρυπα.
Δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε το τέλος του έρωτα που τον βιώνουμε σχετικά γρήγορα, ενώ όλοι στην γιορτή τον παρουσιάζουν ως αιώνιο. Στέκουμε με αμηχανία στο τέλος του έρωτα, δεν έχουμε κάποιο εγχειρίδιο, κάποιον οδηγό να το εξηγήσουμε και δεν ξέρουμε αν φταίμε οι ίδιοι ή αν κάτι πήγε στραβά...
Έτσι ακόμα και ζευγάρια που έχουν φτάσει στην αγάπη, βιώνουν αυτή την κατάσταση ως αποτυχία.
Και είναι σαν να είσαι δρομέας σε μαραθώνιο, να πλησιάζεις στο τέλος της διαδρομής και ύστερα από 40 και παραπάνω κοπιαστικά χιλιόμετρα να θέλεις να γυρίσεις στην αφετηρία αναπολώντας την κατάσταση στην οποία βρισκόσουν πριν ξεκινήσεις τον αγώνα!
Τα στάδια του έρωτα (Το παζλ)
Τα ερωτικά στάδια που βιώνουμε στην εποχή μας, δημιούργησαν 7 κεφάλαια με αντίστοιχα διηγήματα στο τελευταίο μου μυθιστόρημα “Το παζλ”
Ας δούμε λίγο αυτά τα στάδια:
- “Η γέννηση του έρωτα”. - “Ο έρωτας”. - “Ο θάνατος του έρωτα”. - “Η λήθη του έρωτα”.
- “Ο ανεκπλήρωτος έρωτας”, o “Σχεδόν έρωτας” και “Πέρα από τον έρωτα” μπορεί να είναι ακόμα μερικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα.
Τα πιο επώδυνο από αυτά τα στάδια είναι αναμφισβήτητα ο “θάνατος του έρωτα” και ¨ανεκπλήρωτος έρωτας”.
Για τον ανεκπλήρωτο έρωτα έχω γράψει το παρακάτω:
“...Το πρόβλημα των σχέσεων ξεκινά από την εντύπωση που έχουμε όλοι ότι το ανεκπλήρωτο είναι καλύτερο από αυτό που ήδη έχουμε… και έτσι είμαστε “καταδικασμένοι” να γοητευόμαστε συνεχώς από νέες καταστάσεις που στην περίπτωση που δεν ολοκληρωθούν, μας στοιχειώνουν για πάντα…”
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία σήμερα, στην αδυναμία διαχείρισης του χαμένου παραδείσου:
Σε ένα διήγημα μου στο Παζλ, ο ήρωας μου απευθυνόμενος στον παλιό του έρωτα της λέει: “...“Όλοι έχουν έναν χαμένο παράδεισο, ακόμα και αυτοί που ζουν σε κάποιον άλλον παράδεισο. Μάθε να ζεις με αυτό...”
Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο σήμερα παρατηρείται πολύ έντονα ειδικά νέοι να μην μπορούν να διαχειριστούν την ερωτική απογοήτευση και να έχουμε ακραίες συμπεριφορές ακόμα και αυτοκτονίες. Το ποσοστό αυτοκτονιών λόγο ερωτικής απογοήτευσης βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο όλων των εποχών!
Και είναι αυτή η αδυναμία διαχείρισης ενός παρόντος που φαντάζει αιώνιο που κάνει τον πόνο δυσβάσταχτο και οδηγεί σε τέτοια φαινόμενα. Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να “παγώσω” εκείνη την στιγμή και να τους πείσω να ζήσουν άλλα 5 χρόνια και μετά τους γύριζα πάλι σε εκείνο το σημείο όπου τους “πάγωσα”, οι συντριπτικοί πλειοψηφία θα επέλεγε να ζήσει και στους περισσότερους θα φάνταζε γελοία ακόμα και η σκέψη.
Σήμερα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το τέλος του έρωτα και να μην το βιώνουμε αναγκαστικά ως αποτυχία μας. Αν οδηγήσει στην αγάπη θα είναι η ολοκλήρωση της αποστολής του, όμως ακόμα και αν αστοχήσει θα πρέπει να γνωρίζουμε πως σύντομα θα έχουμε κι άλλη ευκαιρία και θα βρεθούμε και πάλι στην αφετηρία.
----------------------------------------------------- All in – Multitasking Μυθιστόρημα (Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020) Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ & και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία. 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα ----------------------------------------------------- All in! (Μια μικρή παρουσίαση) Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο! Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις. Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In! Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα". Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο. Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
***Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 1976, Προβηγκία, Νότια Γαλλία
Η ελαφριά βροχή με την οποία ξεκίνησε η μέρα, σύντομα εξελίχθηκε σε καταιγίδα. Ο Πωλ όμως ήταν τόσο απορροφημένος από τον πίνακα που ήθελε να τελειώσει που δεν αποφάσιζε να φύγει! Το χωράφι το οποίο είχε επιλέξει να στήσει τα σύνεργα του δεν είχε ούτε ένα φυσικό υπόστεγο και έτσι ήταν αναγκασμένος να υπομένει την καταιγίδα που δεν έλεγε να κοπάσει με τίποτε...
Δυο ώρες αργότερα μουσκεμένος ως το κόκκαλο και εξαντλημένος αποφασίζει τελικά να γυρίσει σπίτι του. Ο πίνακας έχει επιτέλους ολοκληρωθεί! Στο δρόμο δεν θα αντέξει και θα λιποθυμήσει. Λίγο αργότερα θα περάσει ένας συγχωριανός του που θα τον μεταφέρει σπίτι του.
Επί τρεις μέρες ψήνεται στον πυρετό σε κωματώδη κατάσταση. Σε μια μικρή αναλαμπή που θα έχει σηκώνεται και επεξεργάζεται και πάλι τον πίνακα και βάζει μερικές τελευταίες πινελιές.
Μετά παίρνει ένα τσαλακωμένο χαρτί και με πολύ κόπο γράφει:
“Την κέρδισες. Με τον πίνακα θέλησα να κρατήσω και εγώ ένα μέρος της, όμως δεν έχει νόημα πια στον χαρίζω και αυτόν.”
Έκλεισε τον φάκελο και πάνω έγραψε “Ανδρέας Εγγονόπουλος”
Τρεις μέρες αργότερα, στις 22 Οκτωβρίου του 1976, σε ηλικία 57 ετών, θα πεθάνει από πνευμονία.
***Δευτέρα, 3 Ιουνίου 1991, Ζυρίχη Ελβετία
Το σπίτι στο οποίο έμενε, θύμιζε περισσότερο μουσείο πια, αφού η συλλογή του μέτραγε περισσότερο από 300 αναγνωρισμένα έργα τέχνης.
Εκείνος αν και καταγόταν από παλιά εφοπλιστική οικογένεια με αμύθητη περιουσία, τα τελευταία 10 χρόνια είχε αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συλλογή έργων τέχνης και η ιδιωτική του συλλογή θεωρούνταν μια από τις 10 καλύτερες στον κόσμο.
Διάβαζε απορροφημένος την εφημερίδα του, όταν η υπηρέτρια του ανάγγειλε την άφιξη των 2 Αμερικάνων που εκπροσωπούσαν μια μεγάλη γκαλερί στη Νέα Υόρκη.
Όταν μπήκαν μέσα το πρώτο που πρόσεξε ήταν ότι ήταν ντυμένοι αλλά και κουρεμένοι πανομοιότυπα και κρατούσαν από μια ίδια τσάντα.
- Η τελική προσφορά για τον πίνακα είναι 220 εκατομμύρια δολάρια, του απευθύνθηκε ο πιο ψηλός από τους δύο.
- Φοβάμαι, ότι άδικα σας έβαλα σε τόσο κόπο, δεν τον πουλάω!
- Κύριε Εγγονόπουλε επειδή και εμείς φοβόμασταν ότι μπορούσε η διαπραγμάτευση να εξελιχθεί αρνητικά σας έχουμε και μια δεύτερη πρόταση, του απάντησε και πάλι ο πιο ψηλός.
- Σας ακούω λοιπόν!
- Μπορείτε να μας νοικιάσετε τον πίνακα για έξι μήνες για 12 εκατομμύρια δολάρια!
- Φοβάμαι κύριοι ότι ούτε αυτό είναι δυνατόν! Ο πίνακας αυτός θα εγκαταλείψει το σπίτι αυτό μόνο όταν πεθάνω!
- Κύριε Εγγονόπουλε, ένα τόσο μεγάλο έργο τέχνης και να μην έχει την δυνατότητα ο κόσμος να το δει, είναι άδικο, ψέλλισε ο δεύτερος Αμερικάνος.
- Αυτό το έργο δεν φτιάχτηκε για τον κόσμο κύριε! Του απάντησε μάλλον έντονα με τη σειρά του ο Εγγονόπουλος!
- Η θέση των μεγάλων έργων τέχνης είναι οι γκαλερί και τα μουσεία, όπου ο κόσμος έχει την δυνατότητα να τα βλέπει!
- Κύριοι η θέση του συγκεκριμένου έργου είναι εδώ, είμαι σίγουρος γι' αυτό!
- Αν ποτέ αλλάξετε γνώμη, επικοινωνήστε, είπε με τόνο επίσημο ο πιο ψηλός χωρίς να το πιστεύει και ο ίδιος, μόνο και μόνο για να μη φύγει εντελώς απογοητευμένος.
- Αν αλλάξω γνώμη θα σας ενημερώσω! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
***Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου, 2011, Αθήνα, Ελλάδα
Όταν ένας τόσο γνωστός πίνακας βγαίνει σε δημοπρασία, το μόνο που δεν ενδιαφέρει κανέναν πια είναι η καλλιτεχνική του αξία, σκεφτόταν ενώ άναβε το τρίτο τσιγάρο περιμένοντας το ραντεβού του που είχε καθυστερήσει ήδη 10 λεπτά. Όσο ζούσε ο πατέρας του, ο πίνακας είχε φτάσει πολλές φορές στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων αλλά πάντα τελευταία στιγμή αποφάσιζε να τον κρατήσει. - Εγώ θα γράψω ιστορία σήμερα, σκεφτόταν ενώ άναβε άλλο ένα τσιγάρο. Σήμερα θα πετύχω να πάρω την υψηλότερη τιμή που έπιασε ποτέ πίνακας, έλεγε στον εαυτό του και η αδρεναλίνη του είχε φτάσει στα ύψη! Μια δημοπρασία τέτοιου επιπέδου, περισσότερο από το καλλιτεχνικό, περισσότερο ακόμα και από το χρηματικό μέρος θα χαρακτήριζε μια για πάντα την διαπραγματευτική του ικανότητα και θα τον έβγαζε οριστικά από την σκιά του πατέρα του. Επιτέλους έφτασε και ο εκπρόσωπος της βασιλικής οικογένειας. - Θα είμαι σύντομος κύριε. Έχω εξουσιοδοτηθεί να φύγω από εδώ με την υπογραφή σας, τώρα πια εξαρτάται μόνο από εσάς.
- Γνωρίζετε τις προσφορές των Larry Gagosian και William Acquavella;
- Ναι είδα το mail που μου προωθήσατε. Λοιπόν 250 εκατομμύρια υπογράφουμε και ο πίνακας περνά στην ιστορία σαν ο πιο ακριβοπληρωμένος στην ιστορία της τέχνης
- Γεγονός από το οποίο φυσικά έχετε να κερδίσετε πολλά!
- Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι win & win situation όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, είπε σε άψογα αγγλικά ο εκπρόσωπός και έβγαλε από έναν χαρτοφύλακα μια στοίβα χαρτιά.
Πήρε το στυλό στα χέρια του και λίγο πριν υπογράψει έκανε μια τελευταία σκέψη. Μια σκέψη που άνηκε στον πατέρα του που είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες και που ήταν σίγουρος ότι δεν θα υπέγραφε τελικά! Εκείνος για άλλη μια φορά θα το είχε αναβάλλει. - Οι συναισθηματισμοί είναι μια πολυτέλεια που δεν έχω, είπε περισσότερο συμπληρώνοντας την σκέψη του και λιγότερο απευθυνόμενος στον εκπρόσωπο.
- Έτσι είναι κύριε. Για 250 εκατομμύρια δολάρια κανείς δεν θα είχε!
- Θες να σου πω μια αλήθεια; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άρεσε τόσο στον πατέρα μου αυτός ο πίνακας, είπε και υπόγραψε. Ο εκπρόσωπος μάζεψε γρήγορα τα χαρτιά σηκώθηκε όρθιος και ετοιμάστηκε να αποχωρήσει. Όταν έφτασε στην πόρτα γύρισε στον κληρονόμο και αντί για τον τυπικό χαιρετισμό του είπε: - Όλα τα πράγματα έχουν μόνο την αξία που τους δίνουμε. Για τον πατέρα σας ο πίνακας μπορεί να ήταν συνδεδεμένος με μια πολύτιμη ανάμνηση που δεν ήθελε να την αποχωριστεί. Για σας είναι ένας τρόπος να γράψετε ιστορία και να αποδείξετε την ικανότητα σας. Ο πατέρας σας έφυγε μαζί και η εποχή από την οποία ερχόταν. Καλή σας μέρα, είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Ο κληρονόμος όταν έμεινε μόνος του κατευθύνθηκε για τελευταία φορά στο δωμάτιο που ακόμα φιλοξενούσε τον πίνακα, μπήκε μέσα κάθισε σε μια πολυθρόνα που υπήρχε απέναντι από τον πίνακα και για πρώτη φορά έκλαψε για τον πατέρα του. Λίγο αργότερα, στα συνοδευτικά έγγραφα του πίνακα βρήκε έναν παλιό φάκελο που πάνω είχε το όνομα του πατέρα του και μέσα με κακά γράμματα, ένα σημείωμα που γραφολόγοι μερικές μέρες αργότερα θα του βεβαίωναν ότι άνηκε στον φημισμένο ζωγράφο.
Έβαλε το σημείωμα στην τσέπη, η περιέργεια του ήταν τόσο μεγάλη που ήθελε να επικοινωνήσει αμέσως με την μάνα του και να την ρωτήσει αν γνώριζε κάτι σχετικά!
Εκείνη ζούσε εδώ και πολλά χρόνια απομονωμένη στην Άνδρο και την έβλεπε πια ελάχιστα!
Αποφάσισε ότι το χαρτί που είχε στην τσέπη του ήταν μια πολύ καλή αφορμή να περάσει λίγο χρόνο μαζί της.
***Σάββατο 15 Ιανουαρίου, 2011, Άνδρο, Ελλάδα
Πόσο διαφορετικά άτομα ήταν οι γονείς μου, σκεφτόταν καθώς έφτανε στο σπίτι της μητέρας του στην Άνδρο.
Η μητέρα μου σπίτι της δεν έχει ούτε ένα έργο τέχνης, ενώ το σπίτι του πατέρα μου ήταν σαν μουσείο, μονολόγησε καθώς έφτανε πια στον προορισμό του.
Φθάνοντας είδε την μητέρα του να τον περιμένει όρθια έξω.
- Δεν έχεις αλλάξει καθόλου μάνα! Ακόμα παραμένεις η πιο όμορφη Ελληνίδα της είπε χαριτολογώντας!
Εκείνη μάλλον χαμογέλασε και τον έσφιξε γρήγορα στην αγκαλιά της. Μερικά δευτερόλεπτα μετά κάθονται στο σαλόνι και ο κληρονόμος βγάζει το σημείωμα και της το εναποθέτει στα πόδια.
- Γνωρίζεις τι είναι αυτό;
Κατάλαβε αμέσως ότι εκείνη είχε ταραχτεί και προσπαθούσε μάταια να το κρύψει.
- Ναι το έχω διαβάσει πάλι, αλλά πάνε πολλά χρόνια από τότε.
- Ο πίνακας που πρόσφατα πούλησα για 250 εκατομμύρια, ήταν δώρο του Πωλ Μιστραλ στον πατέρα μου;
- Ο πατέρας σου και ο Πωλ υπήρξαν πολύ καλοί φίλοι!
- Ποια κέρδισε ο μπαμπάς γνωρίζεις;
- Πάνε τόσα χρόνια που δεν θυμάμαι πια, κάτι μου είχε αναφέρει ο πατέρας σου αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πια!
- Εσύ μητέρα τον είχες γνωρίσει τον Πωλ;
- Είχαμε συναντηθεί μερικές φορές, αλλά εμένα δεν με συγκινεί η τέχνη, όπως συγκινούσε τον πατέρα σου...
- Στον πίνακα διακρίνεται μια γυναικεία φιγούρα, χωρίς να φαίνεται το πρόσωπο παρά μόνο η πλάτη της. Υπάρχει περίπτωση ο Πωλ να είχε ζωγραφίσει εσένα;
Η μητέρα του δεν απάντησε. Σηκώθηκε του άφησε το σημείωμα και κατευθύνθηκε στην κουζίνα.
- Ο πατέρας σου με έχασε, γιατί ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει μαζί μου στο παρόν, έμεινε προσκολλημένος στο παρελθόν και όσο μεγάλωνε η συλλογή του τόσο περισσότερο δραπέτευε πίσω στο χρόνο. Όσες φορές και να προσπάθησα να τον πείσω ότι εκείνος ήταν το παρόν που τελικά επέλεξα έπεφτα πάνω σε τοίχο.
Έπειτα παίρνοντας μια ανάσα και ανακτώντας πλήρως τον έλεγχο της, συνέχισε πιο ήρεμη.
- Θα ετοιμάσω το αγαπημένο σου φαγητό ή μήπως έχεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση;
- Θα φάω ότι μου ετοιμάσεις, απάντησε μάλλον αφηρημένα ο κληρονόμος που μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν θα μάθαινε τίποτε άλλο για το θέμα που τον είχε φέρει στο νησί.
Αφού έφαγαν κάθισαν στη βεράντα και η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τις καθημερινές τους συνήθειες.
Όταν εκείνη τον καληνύχτισε για να αποσυρθεί στο δωμάτιο της, ο κληρονόμος θέλησε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια.
- Μάνα, αν ήξερα ότι ο πίνακας απεικονίζει εσένα δεν θα τον πούλαγα όσα λεφτά και να μου έδιναν!
Η μητέρα του χαμογέλασε και σε πολύ τρυφερό τόνο του απάντησε:
- Από μικρός είχες πολύ ζωηρή φαντασία, ο πίνακας δεν είχε καμία σχέση με μένα και καλά έκανες και τον πούλησες, αν τον είχα θελήσει θα τον είχα κρατήσει!
- Δηλαδή δεν είσαι εσύ η γυναίκα του πίνακα, αποκρίθηκε σχεδόν απογοητευμένα ο κληρονόμος.
- Καληνύχτα γιε μου, λέω σε 2 εβδομάδες να έρθω Αθήνα να μείνω για λίγο να σε δω και περισσότερο!
- Καληνύχτα μητέρα! Θα σε περιμένω με χαρά!
***Δευτέρα 12 Απριλίου, 1976, Παρίσι, Γαλλία
Η νεαρή Βασιλική πέρναγε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου της στη Μονμάρτρη και στα καφέ της. Αγαπούσε πολύ την ζωγραφική και είχε διαβάσει τα πάντα για τους φημισμένους ζωγράφους που είχαν ζήσει στην περιοχή 50 και περισσότερα χρόνια πριν.
Εκείνη την ημέρα, είχε κανονίσει να πιει καφέ με την φίλη της την Νάντια, αλλά εκείνη όπως πάντα την είχε στήσει και η Βασιλική είχε βγάλει τον Τροπικό του Καρκίνου του Μίλλερ και τον διάβαζε όσο περίμενε.
Ξαφνικά και ενώ ήταν απορροφημένη από το βιβλίο της, ένιωσε μια αντρική παρουσία πάνω από το κεφάλι της.
- Θα μπορούσα να σας ζωγραφίσω;
- Δε βρίσκεται ότι η μέθοδος σας είναι λίγο ξεπερασμένη, του απάντησε μάλλον εύθυμα εκείνη.
- Δυστυχώς έχετε δίκιο! Εφαρμόζω μια ξεπερασμένη μέθοδο για να σας πείσω να ποζάρετε για μια ξεπερασμένη τέχνη! Δεν έχω καμιά ελπίδα!
- Ξεπερασμένη τέχνη η ζωγραφική! Θα διαφωνήσω σε αυτό κύριε!
- Πωλ Μιστράλ!
Η νεαρή Βασιλική στο άκουσμα του ονόματος γύρισε και επεξεργάστηκε τον άντρα. Κατάλαβε ότι μιλούσε με τον πιο διάσημο εν ζωή ζωγράφο της Γαλλίας
- Σας γνωρίζω! Και μάλιστα θα έλεγα ότι είμαι και μεγάλη σας θαυμάστρια!
- Και τότε γιατί δεν θέλετε να ποζάρετε για μένα;
- Κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο και για τους δυο μας!
- Με ποια έννοια, δεν σας καταλαβαίνω!
- Μπορεί να σας ερωτευθώ! Τόσα έχω διαβάσει για γυναίκες που κάποια στιγμή πόζαραν για ζωγράφο! Είναι επικίνδυνο!
- Μα εγώ θα μπορούσα να είμαι πατέρας σας! Είμαι σίγουρος ότι έχω τα διπλάσια χρόνια σας!
- Τόσο το χειρότερο! Θα μπορούσατε να με ερωτευθείτε εσείς τότε, συνέχισε να τον πειράζει εύθυμα η Βασιλική!
- Σας υπόσχομαι να μην το επιτρέψω να συμβεί! Αν σας το υποσχεθώ θα ποζάρετε για μένα;
- Θα χρειαστώ εγγυήσεις!
- Αν σας ερωτευθώ θα σας χαρίσω τον πίνακα!
- Αν με ερωτευθείτε θα πρέπει να αντιμετωπίσετε και τον αρραβωνιαστικό μου και σίγουρα θα έχετε άσχημα ξεμπερδέματα!
- Αν είστε αρραβωνιασμένη, εσείς τουλάχιστον δεν διατρέχεται κανέναν κίνδυνο! Πως θα μπορούσα να ανταγωνιστώ κάποιον αρκετά νεότερο μου!
- Έχετε μια γοητεία που θα μπορούσε να συγκινήσει πολλές κοπέλες της ηλικίας μου!
- Αν και δεν το πιστεύω, σας υπόσχομαι ότι δεν θα επιτρέψω να συμβεί τίποτε ανάμεσα μας! Θα είστε απόλυτα προστατευμένη! Θα έρχεστε, θα ποζάρετε και θα φεύγετε.
- Αφού έχω τον λόγο σας, είμαστε σύμφωνοι!
***Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου, 1976, Παρίσι, Γαλλία
Στο ίδιο καφέ που είχαμε γνωριστεί θα τον δω και για τελευταία φορά σκεφτόταν η Βασιλική, ενώ τον περίμενε να έρθει.
Προσπάθησε να επικεντρωθεί στο βιβλίο της αλλά μάταια, διάβαζε ανάμεσα στις γραμμές χωρίς να δίνει καμία προσοχή σε αυτά που έγραφε το βιβλίο, το κράταγε απλά για να περάσει ο χρόνος μέχρι να έρθει εκείνος
Μερικά λεπτά αργότερα ο Πωλ στεκόταν και πάλι όρθιος πάνω από το κεφάλι της.
- Συγγνώμη που άργησα, αλλά πήγα πρώτα να δω τον Αντρέα!
- Τι έκανες! Σχεδόν του ξεφώνισε απορημένη.
- Έπρεπε να το κάνω! Δεν ήθελα να έχει αμφιβολίες για τίποτε! Σκέψου ότι με ρώτησε αν είναι δικό μου το παιδί σου!
- Και εσύ τι του απάντησες!
- Μα την αλήθεια φυσικά, ότι ούτε φιλί δεν δώσαμε ποτέ και ότι ακόμα και όταν πόζαρες για μένα, δεν σε άγγιξα παρά ελάχιστες φορές και μόνο όταν αυτό ήταν εντελώς απαραίτητο για τις ανάγκες του πίνακα!
- Ξέρει όμως ότι και οι δυο το θέλαμε! Το έχει καταλάβει ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου, εξάλλου δεν προσπάθησα και να του το κρύψω!
- Δεν μπορώ να σε δω στο μέλλον μου πια, δεν μπορώ ούτε όνειρα να κάνω για μας!
- Κι αν εγώ αποφάσιζα ότι σε θέλω και δεν με ενδιαφέρει τίποτε! Τι θα έκανες;
- Δεν θα σε άφηνα να καταστροφείς!
- Και αν το ήθελα;
- Δεν θα μπορούσα...το νόημα όσων ζούμε βρίσκονται στις μελλοντικές προσδοκίες που έχουμε, για να αναπαραστήσουμε το παρελθόν έχουμε την τέχνη!
- Η τέχνη είναι για τους δειλούς λοιπόν! Το έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο! Αντίο!
Η Βασιλική δεν περίμενε κάποια άλλη αντίδραση του Πωλ και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Λίγο πριν φύγει γύρισε μια τελευταία φορά προς εκείνον.
- Είσαι δειλός, μείνε λοιπόν με τα πινέλα σου!
Ο Πωλ την κοίταξε σιωπηλός, όταν εκείνη γύρισε και έφυγε, μονολόγησε.
- Για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια, γι' αυτό κάνουμε τέχνη...
***Παρασκευή 8 Ιουνίου, 2018, Άνδρο, Ελλάδα
Ο κληρονόμος κάθισε στο σαλόνι και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε πόσο άδειο φαινόταν το σπίτι χωρίς την μάνα του να τριγυρνάει μέσα σε αυτό!
Η κηδεία είχε γίνει όπως εκείνη ήθελε. Είχε θελήσει να ταφεί ξεχωριστά από τον πατέρα του, αλλά και από τους υπόλοιπους συγγενείς της.
Της άρεσε να ζει απομονωμένα και θέλησε να αναπαυθεί και μόνη, σκέφτηκε ο κληρονόμος καθώς έβγαζε το φάκελο που του είχε αφήσει.
Βολεύτηκε στην πολυθρόνα του και ξεκίνησε να διαβάζει:
“Όσες φορές και να κοίταξα στο παρελθόν μου, ότι ανασκόπηση και να έκανα στη ζωή μου, πάντα κατέληγα ότι ήσουν η πιο σημαντική απόφαση που πήρα, ενώ ο Πωλ η πιο σημαντική απόφαση που δεν πήρα. Όσες φορές και να έχω γυρίσει πίσω σε εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά την ίδια απόφαση παίρνω!
Κανένας έρωτας δεν μπορεί να υπάρχει αν πρέπει να θυσιαστεί μια αγέννητη ζωή!”
Διάβασε το σημείωμα της μητέρας του και δεύτερη και τρίτη φορά, ύστερα το πήρε το έκλεισε μέσα στο χρηματοκιβώτιο, σφράγισε το σπίτι και εγκατέλειψε το νησί.
***Πέμπτη 21 Ιουλίου, 2018, Κατάρ
Ο πόλεμος ανάμεσα στα δύο μουσεία ήταν εδώ και χρόνια σε πλήρη εξέλιξη. Το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι δαπανούσε κάθε χρόνο αστρονομικά ποσά για να φέρει έργα τέχνης που θα τραβήξουν τον κόσμο, όμως πάντα αυτό του Κατάρ κυρίως χάρη στον μυθικό πλέον πιο ακριβοπληρωμένο πίνακα του κόσμου του Πωλ Μιστραλ κατάφερνε κάθε χρόνο να κερδίζει περισσότερες εντυπώσεις και να κάνει περισσότερα έσοδα.
Ο Εγγονόπουλος είχε ήδη περάσει πάνω από μία ώρα μπροστά από τον πίνακα, όταν μια νεαρή με αυτήν την αυθάδεια και παρόρμηση της ηλικίας, θέλησε να τον πειράξει.
- Έχω διαβάσει τα πάντα για τον Πωλ Μιστράλ και αυτός είναι ο αγαπημένος μου πίνακας, αλλά ούτε εγώ δεν έχω καθίσει ποτέ τόση ώρα μπροστά του με τόση αφοσίωση! Είμαι περίεργη να μου πείτε τι βλέπετε!
Ο Εγγονόπουλος αρχικά την κοίταξε μήπως είναι κάποια γνωστή του και δεν την είχε αναγνωρίσει, όταν σιγουρεύτηκε ότι του είναι άγνωστη, σιγά σιγά σαν να ξύπναγε από βαθύ λήθαργο της απευθύνθηκε.
- Την συντριβή του έρωτα! Βλέπω την αγέννητη ζωή, που ακόμα είναι στο δρόμο, να συντρίβει τον έρωτα!
Η κοπέλα αρχικά σάστισε, αλλά γρήγορα βρήκε την αυτοκυριαρχία της και απάντησε.
- Ομολογώ ότι αυτή την ανάλυση, ούτε την είχα δει ποτέ στον πίνακα, ούτε την έχω διαβάσει κάπου! Οι πηγές σας ποιες είναι;
- Η μητέρα μου!
- Η μητέρα σας; Μήπως θέλετε να αναφερθείτε και σε κάποιο ρητό του πατέρα σας, του απευθύνθηκε φανερά ειρωνικά!
Εκείνος σαν να αγνόησε το ειρωνικό της ύφος, απάντησε:
- Ο πατέρας μου, είχε δίκιο όταν έλεγε ότι δεν ανήκει ο πίνακα αυτός σε μουσείο! Δυστυχώς άργησα να το καταλάβω!
- Τα μεγάλα έργα τέχνης, πρέπει να ανήκουν στο λαό και η θέση τους είναι στα μουσεία κύριε! Είπε φανερά εκνευρισμένη η νεαρή που είχε χάσει έτσι άσκοπα τον χρόνο της συνομιλώντας με έναν γραφικό τύπο.
- Όχι όλα, είπε εκείνος και επιτέλους σηκώθηκε.
Ο Εγγονόπουλος άρχισε να απομακρύνεται, λίγο πριν φύγει οριστικά, γύρισε μια τελευταία φορά προς τον πίνακα και μονολόγησε
Νένα Μαντά σε ξορκίζω να βγείς από το σώμα του φίλου μου!!! Χαχαχά!!! Μπράβο ρε George, πολύ ωραίο πάντρεμα.. Περιμένω κάποιο από τα τμήματα να το δώ σε μελλοντική έκδοση σου..!
Υπέροχο καλό βράδυ
Συγχαρητήρια, εξαιρετικό
Εκπληκτικο
Συγκλονιστικο!! Συγκινητικό!! Αποκαλυπτικό!! Εξαίρετη κοινωποιηση!! Για αυτού του είδους και μόνο αναρτήσεις αξίζει τελικά να έχουμε το φβ.. Χίλια ευχαριστώ!
Πολυ ωραιο!!!!!
Νομίζω ότι ήταν σειρά που περιέγραφε κάτι ανάλογο,αλλά πιο ρεαλιστικό,γιατί η ερωμένη του Μιστραλ ήταν πραγματικά ερωμένη.Ωραια ιστορία.
ΤΙ ΦΟΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.. !! ΤΕΛΕΙΑ..!!
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ. !!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ♥
Συγκινητικό ευχαριστούμε για την όμορφη ανάρτηση ,
Υπέροχη ιστορία! Την διάβασα δύο φορές. Ευχαριστούμε πολύ!
Πολύ ωραία μπράβο σας μαρεσει πολύ
Τη συντριβη του ερωτα. Η αγεννητη ζωη που ειναι ακομα στο δρομο να συντριβει τον ερωτα!
υπέροχο!!!!!! το δίλημμα ήταν όντως πολύ δύσκολο...και πόση θέληση είχε αυτή η μάνα.... καλο Σαββατοκύριακο!!!1
Υπεροχο το ειχα διαβασει στα μπελ
Υπέροχη φωτογραφία
Καταπληκτικό κείμενο!!! Ευχαριστούμε Γιώργο!!!
Δεν έχεις αντίρρηση να το κοινοποιήσω?
Υπέροχος 🌹
Τέλειο !!! 🎨🌹
Καλημερα! Εξαιρετικό σας Ευχαριστώ...
Το διάβασα δύο φορές.Τοσο πολύ μου άρεσε!
Τελειο
Εξαιρετικό!!! Σας ευχαριστούμε πολυ!!!
Πολύ δυνατό!
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις...
..."για να μη πεθάνουμε από την αλήθεια, γι αυτό κάνουμε τέχνη"...Εξαιρετικό...!
Ο άνθρωπος είναι κυρίως οι αναμνήσεις του. Χωρίς μνήμη δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε κανένα από τα θεμελιώδη κριτήρια της ύπαρξης μας.
Αν ξαφνικά, όλη η ανθρωπότητα ξύπναγε και δεν είχε καμία μνήμη, ο πολιτισμός μας θα κατέρρεε μέσα σε λίγες μέρες.
Αν ο άνθρωπος λειτουργούσε μόνο με την προσωρινή μνήμη και δεν μπορούσε να αποθηκεύσει πληροφορίες, δεν θα είχαμε ποτέ προχωρήσει από την εποχή των σπηλαίων.
Αν κάθε πρωί που ξυπνάγαμε, είχαν σβηστεί αυτά που είχαμε ζήσει την προηγούμενη μέρα, δεν θα είχαμε ποτέ αναπτύξει ούτε συναισθηματική νοημοσύνη.
Αφού έγινε σαφές ότι το παρελθόν που έχουμε την δυνατότητα να ανακαλούμε, είναι αυτό που μας συνδέει όσο τίποτε άλλο με την ανθρώπινη ιδιότητα που έχουμε σήμερα, ας δούμε μερικά πράγματα γι' αυτό κάπως πιο αναλυτικά.
Πώς λειτουργεί η μνήμη;
Αυτά που ακούμε, βλέπουμε ή και αισθανόμαστε επεξεργάζονται από τον εγκέφαλο.
Πρώτα, όμως, εισέρχονται στην άμεση μνήμη, που συγκρατεί αυτές τις πληροφορίες για δευτερόλεπτα.
Μετά γίνεται επιλογή των πληροφοριών από την άμεση μνήμη στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και μετά κάποιες από αυτές περνάνε στην μακροπρόθεσμη μνήμη.
Οι πληροφορίες που χάνει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής είναι σίγουρα πολύ περισσότερες από αυτές που έχει την δυνατότητα να αποθηκεύσει στην βραχυπρόθεσμη μνήμη που στη συνέχεια κάνει ένα δεύτερο φιλτράρισμα για να αποθηκευτούν ακόμα λιγότερες πληροφορίες στην μακροπρόθεσμη.
Στην ουσία αυτό που αποθηκεύουμε τελικά ως μνήμη είναι μια σύντομη και μάλλον και παραμορφωμένη εκδοχή των γεγονότων που συμβαίνουν.
Απλά γεγονότα δεν έχουμε την δυνατότητα να τα αναπαραστήσουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έχουν συμβεί.
Δυο αφηγήσεις για την ίδια ακριβώς ιστορία, αν μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, θα είναι πολύ διαφορετικές, αφού θα έχει επέλθει η αναπόφευκτη λήθη, ακόμα και αν αυτές προέρχονται από τον ίδιο άνθρωπο!
Οι αφηγήσεις μιας απλής ιστορίας που έχουν βιώσει 2 άνθρωποι μαζί, είναι σχεδόν πάντα πολύ διαφορετικές όταν τις εξιστορούν το καθένα από τα δύο άτομα ξεχωριστά.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος αν χθες το βράδυ περάσατε μια βραδιά με 4-5 φίλους σε ένα σπίτι και ρωτήσετε δύο από αυτούς να σας την αφηγηθούν αναλυτικά θα σας πουν πράγματα που δεν θυμάστε ή που είχατε την εντύπωση ότι συνέβησαν αλλιώς ακόμα και αν αυτή η αφήγηση γίνει την επόμενη ακριβώς ημέρα!
Είναι μια θλιβερή διαπίστωση, αλλά το παρελθόν μας, το τόσο σημαντικό για τον προσδιορισμό της ύπαρξης μας είναι αδύνατον να το ανακαλέσουμε αντικειμενικά, αλλά ούτε και να το θυμηθούμε ολόκληρο.
Όμως ακόμα και σημαντικές λέξεις που χρησιμοποιούμε δεν έχουν την ίδια σημασία γι' όλους. Λέξεις όπως αγάπη, έρωτας, ζήλια αν ρωτήσεις 10 ανθρώπους μπορεί και να πάρεις 10 διαφορετικούς ορισμούς. Άρα μια παρανόηση όταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις αλλά τους αποδίδουμε διαφορετική σημασία είναι δεδομένη.
Ένα ωραίο παιχνίδι που ίσως θα έπρεπε να παίζουν όλα τα καινούργια ζευγάρια θα ήταν να δώσουν ο καθένας τον δικό του ορισμό για κάποιες σημαντικές λέξεις όπως αγάπη, έρωτας, ζήλια, παιδί, οικογένεια, μάνα κτλ.
Ένας από τους μηχανισμούς που ο άνθρωπος σκέφτηκε ώστε να έχει την δυνατότητα να αποθηκεύει μνήμες, είναι η γραφή.
Για τις “παρανοήσεις” που έχουν δημιουργηθεί από την χρήσης της γραφής, έχω γράψει στο μυθιστόρημά μου “Το παζλ”, αντιγράφω από εκεί:
“...Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο ελέγχου του σώματος, όλων των ακούσιων και εκούσιων δραστηριοτήτων. Περιέχει γύρω στα 100 δισεκατομμύρια νεύρα.
Χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλο μας για την εκτέλεση εκατοντάδων εργασιών, πολλές φορές και ταυτόχρονα. Το πολύπλοκο αυτό όργανο, λοιπόν, ελέγχει τις λειτουργίες της σκέψης, της μνήμης, της συγκίνησης (αισθήματα) και της ομιλίας.
Τι συμβαίνει στο εγκέφαλο όταν διαβάζει Έχει αποδειχθεί βάση της Νευροεπιστήμης ότι κατά την ανάγνωση μιας πλοκής ενός βιβλίου διεγείρονται διάφορες περιοχές του εγκεφάλου ενός αναγνώστη.
Το περίεργο είναι ότι εάν αυτό ακριβώς που διάβασε ο αναγνώστης του συνέβαινε στην πραγματική ζωή, θα διεγείρονταν πάλι οι ίδιες ακριβώς περιοχές.
Ο εγκέφαλος δεν μπορεί να κάνει διαχωρισμό μεταξύ ενός αληθινού γεγονότος και ενός μυθιστορηματικού. Οι άνθρωποι που διαβάζουν συχνά μυθιστορήματα, δραπετεύουν πλήρως σε μια εικονική πραγματικότητα.
Ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να βλέπει το γενικό σύνολο. Για παράδειγμα όταν διαβάζουμε ένα κείμενο το μάτι δεν παρατηρεί κάθε γράμμα μιας λέξης, αλλά ολόκληρη τη λέξη στο σύνολό της.
Γενικά το μάτι κατά το διάβασμα προχωρά με "πηδηματάκια". Προχωρά λέξη - λέξη και ίσως αρκετές φορές, κομμάτι - κομμάτι κειμένου.
Έτσι με αυτήν την διαδικασία η λειτουργία της ανάγνωσης γίνεται πολύ γρηγορότερα απ' ότι αν προσέχαμε γράμμα-γράμμα και λέξη-λέξη.
Αν τώρα συνδυάσουμε την εικονική πραγματικότητα στην οποία έχουμε μεταφερθεί, τα πηδηματάκια που έχουμε κάνει σε λέξεις και παραγράφους με την τάση που έχει ο εγκέφαλος να αναζητά αυτά που γνωρίζει ήδη σε ένα κείμενο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο αναγνώστης ενός κειμένου πολύ δύσκολα μπορεί να ταυτιστεί με την αρχική ιδέα του συγγραφέα αλλά τις περισσότερες φορές θα δημιουργήσει μια δική του...πιο κοντά στα μέτρα του..στην αντιληπτική του ικανότητα και ακόμα και πιο κοντά στην ηθική του...”
Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ούτε και με την γραφή είμαστε ικανοί να αναπαραστήσουμε αντικειμενικά την πραγματικότητα που έχουμε ζήσει.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας όμως, ο άνθρωπος κατάφερε να δημιουργήσει κάμερες, συσκευές που είναι ικανές να αποθηκεύουν το παρελθόν μας όπως ακριβώς συμβαίνει!
Μην βιάζεστε να θριαμβολογήσετε γιατί ακόμα και εδώ τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Και εδώ δεν υπάρχει αντικειμενική καταγραφή του παρελθόντος! Αρκεί να δείξετε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού σε έναν οπαδό του Παναθηναϊκού και σε έναν οπαδό του Ολυμπιακού και εύκολα θα καταλάβετε ότι πολλές στιγμές που τις βλέπουν ταυτόχρονα και στην ίδια οθόνη τις ερμηνεύουν με πολύ διαφορετικό τρόπο!
Ούτε σε αυτό που έχουμε την δυνατότητα να το αναπαράγουμε οπτικά και ακουστικά όσες φορές θέλουμε δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε μια αντικειμενική πραγματικότητα αποδεκτή από όλους!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και αυτό το παρελθόν, όπως τελικά το αποθηκεύσαμε στη μνήμη μας, μπορεί να αλλάξει ξαφνικά και να αποκτήσει άλλη σημασία!
Για παράδειγμα ένας άντρας που μόλις έμαθε ότι η γυναίκα του τον απατούσε τα τελευταία δύο χρόνια, ξαφνικά από την μία στιγμή στην άλλη θα δώσει εντελώς διαφορετική ερμηνεία για αυτά που έζησε την τελευταία διετία, από την ερμηνεία που έδινε λίγες στιγμές μόνο πριν μάθει για την απάτη!
Η καταδικασμένη ανθρώπινη συνθήκη λοιπόν, βασίζεται στο γεγονός ότι είμαστε ανίκανοι να αποθηκεύσουμε ολόκληρο το παρελθόν μας, είμαστε ανίκανοι να το αποθηκεύσουμε αντικειμενικά, αλλά ακόμα και αυτό το κομμάτι που τελικά αποθηκεύουμε, με τον τρόπο που το κάνουμε, μπορεί να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή...
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
η λήθη , εκτός του "χωροταξικού' που λύνει μέσα στον εγκέφαλο, είναι και αναγκαία γιατί αμβλύνει πόνους και άσχημες μνήμες, έτσι ΄ώστε να πάει ο άνθρωπος παρακάτω....
Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, είναι Σεπτέμβριος του 1920, η πόλη όπως και ολόκληρη η χώρα προσπαθεί να συνέλθει από το πρώτο οικονομικό κραχ του 1907.
Εκείνη την εποχή, η Νέα Υόρκη, ήταν για χιλιάδες ανθρώπους, ο προορισμός που θα ενσάρκωνε το Αμερικανικό όνειρο. Ιταλοί, Ιρλανδοί, Εβραίοι, αλλά και Έλληνες μετανάστες συνέρρεαν κατά χιλιάδες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και μια δεύτερη πατρίδα.
Είναι επίσης η εποχή της μεγάλης ανοικοδόμησης, ο μεγιστάνας Rockefeller θέλει περίπου έναν μήνα ακόμα να τελειώσει έναν από τους πιο εμβληματικούς ουρανοξύστες του κόσμου!
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1920, πιθανότατα από τον ίδιο τον Rockefeller, θα αποφασιστεί να σταλούν, στον σχεδόν ολοκληρωμένο ουρανοξύστη, φωτογράφοι, να αποθανατίσουν το τέλος των εργασιών του!
Στην κορυφή του κτηρίου, στα 260 μέτρα από το έδαφος, θα βρεθούν τουλάχιστον 3 επαγγελματίες φωτογράφοι και θα τραβήξουν μια σειρά από φωτογραφίες.
Μία από αυτές, θα γίνει από τις πιο αναγνωρισμένες φωτογραφίες του κόσμου και η πιο εμβληματική φωτογραφία της πόλης της Νέας Υόρκης!
Πριν προχωρήσουμε άλλο την ιστορία ας ρίξουμε μια ματιά στη φωτογραφία!
Η φωτογραφία απεικονίζει 11 εργάτες, πιθανότατα μετανάστες, να παίρνουν το γεύμα τους πάνω σε μια μεταλλική μπάρα, σε υψόμετρο 260 μέτρων, ενώ πίσω τους αχνοφαίνεται το πιο διάσημο πάρκο της Νέας Υόρκης, το Central Park.
Το πιο συναρπαστικό στοιχείο της φωτογραφίας αναμφισβήτητα είναι η απουσία φόβου που είναι έκδηλη και στους 11. Σε ένα υψόμετρο που οι περισσότεροι θα είχαμε παγώσει από τον φόβο, εκείνοι μοιάζουν υπερβολικά άνετοι, γευματίζουν, καπνίζουν και πίνουν! Κανείς δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή ανησυχία!
Η φωτογραφία θα δημοσιευτεί για πρώτη φορά στις 2 Οκτωβρίου του 1920, στην εφημερίδα Herald-Tribune. Από τότε έχει ανατυπωθεί σε εκατομμύρια αντίτυπα, έχει γίνει μπλούζα, αφίσα, καρτ ποστάλ, αλλά έχει τυπωθεί και πάνω σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια μπορεί κανείς να φανταστεί!
Ο άνθρωπος που τράβηξε την φωτογραφία δεν έχει ταυτοποιηθεί! Εκείνη την ημέρα βρέθηκαν τουλάχιστον 3 φωτογράφοι στην κορυφή του ουρανοξύστη και δημιουργήθηκε υλικό από αρκετές φωτογραφίες που υπάρχει μέχρι και σήμερα στο αρχείο της εταιρίας. Τις περισσότερες πιθανότητες να αποτύπωσε το συγκεκριμένο πλάνο συγκεντρώνει ο Charles Ebbet.
Όμως ούτε και οι 11 εργάτες έχουν ταυτοποιηθεί! Είμαστε σίγουροι μόνο για την ταυτότητα των 2, ενώ μυστήριο καλύπτει την ταυτότητα των υπολοίπων.
Η Herald-Tribune και ενώ η φωτογραφία ήταν ήδη διάσημη, κάλεσε τους αναγνώστες της να αναγνωρίσουν τους υπόλοιπους 9.
Αυτό που ακολούθησε μάλλον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα! Η συμμετοχή του κόσμου ήταν απίστευτη και βρέθηκαν κυριολεκτικά χιλιάδες άτομα να ισχυρίζονται ότι έχουν κάποιο συγγενή ανάμεσα στους 11 της φωτογραφίας.
Σε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για την συγκεκριμένη φωτογραφία, ένας έμπορος στη Νέα Υόρκη που πουλάει καρτ ποστάλ και αφίσες, ισχυρίστηκε ότι πουλάει τουλάχιστον 20 φωτογραφίες με τους εργάτες που παίρνουν το γεύμα τους, την ημέρα. Το εντυπωσιακό της ιστορίας όμως είναι ότι ως και σήμερα, ένας στους δέκα που αγοράζει την φωτογραφία, ισχυρίζεται ότι έχει κάποιον συγγενή που σχετίζεται με έναν από τους 11 της φωτογραφίας!
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ που έχει τον τίτλο “Men at lunch” κατάφερε μάλλον να ταυτοποιήσει άλλους 2 εργάτες, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των εργατών που έχουν αναγνωρισθεί σε 4.
Μια άλλη προσπάθεια που έγινε να αναγνωρισθούν μέσα από τα αρχεία της εταιρίας έπεσε στο κενό, αφού για την ανοικοδόμηση του ουρανοξύστη εργάστηκαν 40.000 άτομα, αλλά δεν υπάρχει γι' αυτούς κανένα επίσημο αρχείο.
Το 1932 ακόμα τα εργατικά δικαιώματα δεν είχαν καθιερωθεί και οι περισσότεροι δούλευαν πολλές ώρες, χωρίς ασφάλεια, ρισκάροντας κυριολεκτικά καθημερινά την ζωή τους. Περίπου 2 στους 100 εργάτες που δούλευαν σε οικοδομικές εργασίες, πέθαιναν από εργατικό ατύχημα και άλλοι 2 στους 100 έμεναν παράλυτοι!
Το μότο που έγινε εκείνη την εποχή σύνθημα για χιλιάδες εργάτες που δούλευαν σε παρόμοιες συνθήκες ήταν το περίφημο:
“...we do not die, we are killed..."
Ίσως αυτή η καθημερινή επαφή με τον θάνατο, να έχει κάνει και τους εργάτες της φωτογραφίας να φαίνονται τόσο ατάραχοι και εξοικειωμένοι με το υψόμετρο. Μάλλον δεν ήταν το πιο επικίνδυνο εμπόδιο που είχαν να αντιμετωπίσουν καθημερινά!
Γυρίζω πίσω στη φωτογραφία, το βλέμμα μου πέφτει στον πρώτο αριστερά που προσπαθεί να ανάψει ένα τσιγάρο, ο μεσαίος καπνίζει και χαμογελά, ο μόνος που φαίνεται να κοιτάζει τον φακό είναι ο τελευταίος από δεξιά που κρατά και ένα μπουκάλι.
Και είναι μάλλον, αυτές οι εντελώς συνηθισμένες ασχολίες, στην πιο ασυνήθιστη τοποθεσία, που έκαναν αυτή τη φωτογραφία μια από τις εμβληματικότερες της ιστορίας.
Τελικά είναι βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να εναρμονίζεις την καθημερινότητα σου με την ρουτίνα και το συνηθισμένο, ακόμα και όταν οι συνθήκες είναι πολύ μακριά από το να χαρακτηριστούν ως ιδανικές...
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Το σημείο αυτό ,του άρθρου , που λέει : πηθανων να είναι μετανάστες . ....
Πόλη γέλιο.......
Αυτό το σημείο του άρθρου που λέει:
Πηθανων να είναι μετανάστες,,,,,,,,
Πωλη γέλιο ,, λέμε ,,,,,
Βλέπετε εσείς κανένα Ινδιάνο να καθετε στη σηδερα ;;;;;;;;
Γιατί εγώ δε βλέπω κανέναν,
Το οικονομικό κραχ έγινε το 1929 !!! Από ποιο κραχ πάσχιζε να βγει τον Σεπτέμβριο του 1920 που αναφέρεται στο άρθρο ;;;
Όταν λένε μετανάστης στις ΗΠΑ εννοούν μετανάστης που βρίσκεται το πολύ 10 χρόνια στις ΗΠΑ η είναι γεννημένος σε άλλη χώρα και δεν έχει πάρει αμερικανική υπηκοότητα ...τα παιδιά και τα εγγόνια των ανθρώπων αυτών είναι γνήσιοι Αμερικάνοι πολίτες και ίσως ούτε που θυμούνται η ενδιαφέρονται από που είχαν έλθει οι παππούδες τους η προπαππούδες τους
(Έλληνες μετανάστες)Χάρρυ μου διαφωνώ με το έλληνες μετανάστες διότι ο έλληνας δεν είναι μετανάστες ο έλληνας κουβαλάει μια πολιτιστική κληρονομιά που κανένας λαός στον κόσμο δεν την έχει ο έλληνας διδάσκει πολιτισμό εκπέμπει πολιτισμού και δεν είναι μετανάστης ευχαριστώ πολύ Χάρρυ μου διαφωνώ με το έλληνες μετανάστες διότι ο έλληνας δεν είναι μετανάστες ο έλληνας κουβαλάει μια πολιτιστική κληρονομιά κανένας λαός στον κόσμο δεν την έχει ο έλληνας διδάσκει πολιτισμό εκπέμπει πολιτισμού και δεν είναι μετανάστες ευχαριστώ πολύ!
Χωρίς λόγια. ...με κομμένη την ανάσα βλέπεις την φωτογραφία
Έντυπωσιασθηκα ?!!!
Αγαπημένη φωτογραφία...
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ό χρόνος όλος...!!!
Εκείνος ανακαλεί το πρόσωπό της, όπως του έμεινε εκείνη τη μέρα χαραγμένο στη μνήμη. Στη συνέχεια θυμάται το χαμόγελό της, αλλά και την μελαγχολία που είχε το βλέμμα της.
Στο ρεφρέν όμως καταλήγει στην απόλυτη δήλωση:
“...Δεν μπορώ να ζήσω, αν πρέπει να ζήσω χωρίς εσένα!...” (“...I can’t live, if living is without you...”)
Τραγική ειρωνεία του στίχου; Και οι δυο στιχουργοί μερικά χρόνια αργότερα αυτοκτόνησαν! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η ιστορία μας ξεκινά το 1969, όταν το τότε πολλά υποσχόμενο συγκρότημα Badfinger θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι που τους έγραψε ο Paul McCartney! Το τραγούδι αυτό με τον τίτλο “Come and Get It” θα κάνει μια σχετική επιτυχία!
Τα μέλη του συγκροτήματος Pete Ham και Tom Evans με την διαφαινόμενη καταξίωση να τους χτυπά την πόρτα ετοιμάζουν για τη συνέχεια έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Ανάμεσα στα τραγούδια που γράφουν για τον δίσκο τους, θα είναι και το “Without you”.
Ο αστικός μύθος εδώ αναφέρει ότι αρχικά ήταν στίχοι από δυο τραγούδια που όμως κανένα δεν ικανοποιούσε τους δύο στιχουργούς.
Ο Pete Ham είχε γράψει τον στίχο:
“No I can’t forget tomorrow, When I think of all my sorrow, When I had you there, But then I let you go,” (“Δεν μπορώ να ξεχάσω το αύριο, όταν σκέφτομαι τη θλίψη μου, που σε είχα, μα σε άφησα να φύγεις”)
για να τον ενώσει στη συνέχεια με τον στίχο του Tom Evans:
“I can’t live, if living is without you,” (“Δεν μπορώ να ζήσω, αν πρέπει να ζήσω χωρίς εσένα,”)
ώστε να προκύψει η μπαλάντα που στη συνέχεια θα διασκευάσουν περισσότεροι από 180 τραγουδιστές και ο Paul McCartney θα την περιγράψει ως:
"The killer song of all time" (“Τα σπάει περισσότερο απ' όλα τα τραγούδια, όλων των εποχών”)
Για τους Badfinger ο δίσκος που προέκυψε τελικά ήταν μια αποτυχία, το τραγούδι δε “Without you”, δεν το πίστεψαν ούτε οι ίδιοι και δεν έκαναν κάποια σημαντική προσπάθεια προώθησής του.
Περίπου δύο χρόνια αργότερα, ο τραγουδιστής Harry Nilsson θα βρεθεί σε ένα πάρτι όπου θα ακούσει εκεί το τραγούδι των Badfinger. Λέγεται ότι εκείνο το βράδυ έδωσε βάση στο τραγούδι γιατί στην αρχή πίστεψε ότι ήταν των Beatles!
Η διασκευή του Nilsson κυκλοφόρησε το 1972. Ήταν πιο μελοδραματική από αυτή των Badfinger και η σχεδόν σπαρακτική αυτή εκτέλεση έγινε αμέσως επιτυχία!
Ο παραγωγός του τραγουδιού Richard Perry σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2008, ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης ο Nilsson δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος από την απόδοση που είχε αποφασιστεί για το τραγούδι και το έβρισκε υπερβολικό! Ο Perry εκμυστηρεύτηκε ότι η ατάκα του Nilsson όταν άκουσε την τελική εκδοχή ήταν:
“...This song's awful...” (Αυτό το τραγούδι είναι απαίσιο)
Ο Nilsson παρόλα αυτά με το “ Without you” θα γνωρίσει παγκόσμια καταξίωση, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να φέρει στο προσκήνιο μια από τις ομορφότερες μπαλάντες όλων των εποχών.
Στη νέα γενιά το τραγούδι θα συστήσει και πάλι η Mariah Carey, το 1994, που το έκανε για δεύτερη φορά παγκόσμια επιτυχία και είναι ως και σήμερα από τα πιο εμπορικά πετυχημένα της τραγούδια!
Για τους δυο στιχουργούς του τραγουδιού Pete Ham και Tom Evans, ο στίχος του ρεφρέν μάλλον αποδείχτηκε προφητικός αφού και οι δύο αυτοκτόνησαν! Ο Pete Ham το 1975 και ο Tom Evans το 1983.
Μετά και την αυτοκτονία του Evans, στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας κυκλοφόρησαν αστικοί μύθοι σχετική με την κατάρα των Badfinger:
“...Η μπάντα που ήθελε να ξεφύγει από τα απλά pop τραγούδια και να βυθιστεί στα σκοτεινά νερά της ανθρώπινης απελπισίας...”
Μπορεί τελικά η μπάντα τους να μην έμεινε στην ιστορία, οι ίδιοι να είχαν ένα απρόσμενο τέλος, κατάφεραν όμως μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ενώσουν δύο στίχους.
Δύο στίχους που δημιούργησαν μια από τις πιο απίστευτες μπαλάντες στην ιστορία της μουσικής.
Ας γυρίσουμε λοιπόν, για να κλείσουμε το κείμενο και πάλι στο 1969, σε εκείνη τη μέρα που ο Pete Ham είχε γράψει τον στίχο:
“No I can’t forget tomorrow, When I think of all my sorrow, When I had you there, But then I let you go,”
για να τον ενώσει στη συνέχεια με τον στίχο του Tom Evans:
“I can’t live, if living is without you!” και έστω και έτσι να γραφτούν στην ιστορία...
Είχε παρκάρει το αυτοκίνητο του πάνω από μισή ώρα σε ένα πάρκινγκ που είχε βρει τυχαία πάνω στον αυτοκινητόδρομο. Αφού είχε ψάξει γύρω στα πέντε λεπτά να βρει ραδιοφωνικό σταθμό της αρεσκείας του, τώρα συνειδητοποιούσε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε ένα τραγούδι.
Ήταν μεγάλη η υπερένταση που ένιωθε, παρά τα χάπια και το αλκοόλ που είχε καταναλώσει. Προσπάθησε να θυμηθεί κάτι...η τελευταία σκέψη που είχε κάνει και μπορούσε να ανακαλέσει ήταν να μπει στο πάρκινγκ και να βάλει μουσική...
Μετά; Που βρισκόταν για μισή ολόκληρη ώρα; Κοίταξε το ρολόι του αυτοκινήτου, σχεδόν έξι, σε λίγο θα αρχίσει να ξημερώνει σκέφτηκε.
Έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Έβαλε πάλι μπροστά, άνοιξε τα τζάμια να τον φυσάει αέρας και έβαλε τέρμα στο ραδιόφωνο ηλεκτρονική μουσική. Οδήγησε μερικά χιλιόμετρα ακόμα, αλλά η κούραση άρχισε να τον καταβάλει.
Βγήκε από την εθνική, αλλά αυτή τη φορά κατέβηκε παραλιακά και σταμάτησε μπροστά στη θάλασσα.
Βγήκε από τα αυτοκίνητο να περπατήσει, αισθανόταν το κεφάλι του εντελώς μουδιασμένο.
Κατάφερα να μην την σκέφτομαι, είπε σαν να μονολογούσε. Αλλά αυτό που έκανα τώρα μήπως δεν ήταν και πάλι μια σκέψη για εκείνη;
Ξαφνικά ένιωσε ένα ρίγος, φόραγε μόνο ένα πουκάμισο και έξω έκανε σίγουρα πολύ κρύο.
Φαντάστηκε τον εαυτό του, να πεθαίνει από πνευμονία, μόνος, σε κάποιο νοσοκομείο. Δεν του άρεσε σαν σκέψη και γύρισε στο αυτοκίνητο να πάρει μπουφάν.
Μέσα στο αμάξι του, έβαλε το μπουφάν, άναψε τσιγάρο και άλλαξε ραδιοφωνικό σταθμό. Ήξερε ότι όλα τα τραγούδια όπως και να 'χει εκείνη θα του θύμιζαν...ήξερε ακόμα ότι και η παραμικρή ανάμνηση του έφερνε δάκρυα στα μάτια, αλλά κάτι τον παρακινούσε να δοκιμάσει και πάλι.
Έπεσε πάνω στο “Πεθαίνω για σένα”, ένα παλιό τραγούδι του Γιώργου Μαργαρίτη. Κατευθείαν στα δύσκολα σκέφτηκε και για πολύ λίγο χαμογέλασε με την σκέψη που έκανε.
Δεν άντεξε να ακούσει, ούτε ως το ρεφρέν! Και ας είσαι απάτη μονολόγησε και το έκλεισε, αφού ήδη ένας κόμπος είχε σχηματιστεί στο λαιμό του.
Το δύσκολο είναι να ζήσω χωρίς εκείνη, σκέφτηκε, όχι να πεθάνω για εκείνη! Άρχισε να σκέφτεται όλους τους τρόπους αυτοκτονίας, αλλά δεν έμενε ευχαριστημένος με κανέναν.
Αυτό που δεν μπορούσε να διαχειριστεί με τίποτε, ήταν την κατάσταση στην οποία θα έβρισκαν το πτώμα του!
Σκέφτηκε τον Λιαντίνη, το να έβρισκαν όμως μόνο τα κόκαλα του χρόνια αφού θα είχε φύγει, δεν του άρεσε καθόλου! Εκείνη έπρεπε να το δει και να πονέσει, όχι να ελπίζει ότι ακόμα ζει! Χρειαζόταν κάτι πιο οριστικό!
Η δεύτερη σκέψη του ήταν στην Άννα Καρένινα, αλλά και μόνο στην ιδέα του πως θα κατέληγε το πτώμα του μετά από σύγκρουση με τρένο, τον έκανε να την απορρίψει αμέσως.
Κατόπιν σκέφτηκε να πάρει ένα περίστροφο και να σημαδέψει κατευθείαν στην καρδιά, όπως είχε κάνει ο Καρυωτάκης. Του άρεσε αυτή η σκέψη την βρήκε ποιητική. Σκέφτηκε τον εαυτό του πεσμένο, το περίστροφο δίπλα και τα δυο του χέρια να ακουμπάνε το στήθος του.
Μετά σκέφτηκε ότι το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τον δει εκείνη ποτέ έτσι...ακόμα και να το έκανε μέχρι να το μάθει θα τον είχε μαζέψει η αστυνομία! Εξάλλου δεν είχε περίστροφο και δεν του άρεσαν κιόλας!
Μετά σκέφτηκε να μπει απλά στη θάλασσα μέσα και να κολυμπήσει ώσπου να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του! Αυτή η σκέψη του έφτιαξε την διάθεση!
Θυμήθηκε που ο Καρυωτάκης μερικές μέρες πριν αυτοκτονήσει είχε γράψει σε κάποιες σημειώσεις του
“...Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού, εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα 10 ώρες και δεν κατάφερα τίποτα!..”
Ο ίδιος ήταν πολύ κακός κολυμβητής αλλά δεν ήθελε να ρισκάρει μια τέτοια αποτυχία.
Έψαξε και βρήκε το κινητό του, ήταν κλειστό. Μάλλον θα 'χει τελειώσει η μπαταρία σκέφτηκε. Το συνέδεσε με την μπαταρία του αυτοκινήτου και το έβαλε να φορτίζει.
Ξεκίνησε να ξημερώνει. Έψαξε και βρήκε μέσα στο αμάξι δυο ντεπον! Εκείνη πάντα κάπου άφηνε κάποιο ντεπόν, μιας και υπέφερε συχνά από πονοκεφάλους!
Τα πήρε μαζί με λίγο νερό που βρήκε δίπλα από το κάθισμα του συνοδηγού. Η τελευταία που είχε πιει από το μπουκάλι ήταν σίγουρα εκείνη. Ακούμπησε και πάλι τα χείλη του σε αυτό, αλλά χωρίς να πιει αυτή τη φορά!
Σκέφτηκε το τελευταίο τους ταξίδι, να ακούν μουσική, να τραγουδούν και εκείνη σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού να του ακουμπάει το χέρι του, που ακουμπούσε τον λεβιέ τον ταχυτήτων!
Προσπάθησε να διαχειριστεί και πάλι το παρόν του. Εδώ και 24 ώρες όλα αυτά είχαν αλλάξει οριστικά, όλες οι στιγμές που είχαν μαζί, είχαν αποκτήσει πια άλλο νόημα.
Δεν είναι ότι δεν θα μπορούσα να συγχωρέσω την πράξη της σκέφτηκε, αυτό που δεν θα μπορούσα να της συγχωρέσω είναι το γεγονός ότι σε μια στιγμή άλλαξε όλο μου το παρελθόν! Μια στιγμή φτάνει ώστε όλες οι αναμνήσεις σου να έχουν διαφορετική σημασία.
Όταν τώρα πια θα γυρίζω στην ανάμνηση του ταξιδιού, μπορεί να ανακαλέσω και πάλι την στιγμή, εκείνη να μου κρατάει το χέρι, εγώ να νιώθω ευτυχισμένος, αλλά πως μπορώ πια να είμαι σίγουρος ότι εκείνη σκεφτόταν εμένα;
Όχι! Δεν μπορώ! Με έκλεψε!!! Η τελευταία πρόταση βγήκε σχεδόν φωναχτά από το στόμα του!
Ναι! Με έκλεψε και αυτό δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει πάλι και με ποιον τρόπο!
Έβαλε μπροστά, λίγο ο αέρας που τον είχε φυσήξει, λίγο τα ντεπόν που είχαν αρχίσει να δρουν δεν αισθανόταν ούτε πονοκέφαλο πια, ούτε καν κούραση!
Κοίταξε το τοπίο που απλωνόταν γύρω του και του φάνηκε υπέροχο. Ακούμπησε το λεβιέ των ταχυτήτων, έβαλε πρώτη και ετοιμάστηκε για αναχώρηση.
Λίγο πριν ξεκινήσει, το μάτι του έπεσε πάνω στο κλειστό κινητό. Έσβησε και πάλι την μηχανή και το άνοιξε.
Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει σαν τρελή. Μέχρι να ανοίξει το τηλέφωνο και να βρει δίκτυο, πέρασε ένα ολόκληρο λεπτό που του φάνηκε αιώνας!
Επιτέλους άνοιξε. Στην αρχική οθόνη μετά από λίγο εμφανίστηκε μια ειδοποίηση. Μπήκε στα μηνύματα, άνοιξε το πρώτο και ξεκίνησε να διαβάζει.
Ήταν μια πρόταση μόνο, μια πρόταση γραμμένη στα αγγλικά, όπως συνήθιζε εκείνη να στέλνει παρόλο που εκείνος την είχε κοροϊδέψει πολλές φορές γι' αυτό.
Εκείνη του είχε γράψει:
I can't live, If living is without you
Τελικά έμεινε μέσα στο αμάξι, σε εκείνη την παραλία άλλη μία ώρα, να διαβάζει το μήνυμά της, ξανά και ξανά...
Το happy end που όλοι προσδοκούν... Πολλές φορές, τις περισσότερες φορές, η πραγματικότητα είναι ένας αργός, βασανιστικός και μοναχικός θάνατος χωρίς επιστροφές και επανασυνδέσεις...
Υπέροχο.... Από το ζενίθ στο ναδίρ και πίσω... Έτσι είναι Ο Έρωτας!!!! Καλό ξημέρωμα!!!!
Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια !!
Συγχαρητήρια
Εξαιρετικό .....το κείμενο αυτό όπως και πολλά άλλα θα μπορούσαν να γίνουν σενάριο για μία ταινία έστω μικρού μήκους....σκεφτείτε το 😉 !!!!
Μπορω να το μοιραστώ με φίλους στο χρονολόγιό μου,παρακαλώ;
“...Σήμερα οι έρωτες μας πεθαίνουν από κορεσμό πριν ακόμα προλάβουν να γνωρίσουν την πείνα. Γι΄ αυτό και οι εραστές είναι τόσο θλιβεροί: ξέρουν πως ο μόνος εχθρός τους είναι ο εαυτός τους, πως αυτοί οι ίδιοι είναι ταυτόχρονα η πηγή και το στέρεμα της ένωσης τους...”
Η ιστορία μας ξεκινά με μια τυχαία συνάντηση μέσα σε ένα λεωφορείο, εκεί ο Φρανς κοντά στα 30, ιατρός, από καλή οικογένεια θα γνωρίσει την Ρεβέκκα κοντά στα 18, κομμώτρια από εργατική οικογένεια.
Ο έρωτας που θα ζήσουν από την αρχή θα είναι παράφορος, θυελλώδης και απόλυτος. Για μήνες θα υπάρχουν κυριολεκτικά μόνο ο ένας για τον άλλον.
“...Να ερωτευτώ κάποιον σημαίνει να του δώσω, με τη θέλησή μου, μιαν απεριόριστη εξουσία πάνω μου...”
Και μια τέτοια εξουσία φαίνεται ότι από την αρχή είχαν δώσει οι δυο εραστές ο ένας στον άλλον!
Αυτή η απόλυτη προσπάθεια κατάκτησης του ενός από τον άλλον θα είναι και ο κυριότερος λόγος που σύντομα το ζευγάρι θα περάσει το όριο των συμβατικών ερωτικών επαφών και θα οδηγηθεί στον ερωτικό πειραματισμό, σε παρεκκλίσεις και διαστροφές.
“...Μην ξεχνάτε ωστόσο πως δεν αγαπάει κανείς τίποτα αν δεν αγαπάει τα πάντα...”
Τα ακραία ερωτικά παιγνίδια μπορεί να κράτησαν την φλόγα του έρωτα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι κρατάει συνήθως, όμως και αυτά με την πάροδο του χρόνου κατάντησαν συμβατικά και συνηθισμένα.
Την απογοήτευση για το τέλος του έρωτα, διαδέχτηκε ο θυμός.
“...Ο υπερβολικός θυμός κρύβει μέσα του το μίσος, είναι σαν να γκρεμίζεις από πριν αυτόν που έστησες στο βάθρο: ύστερα από ερωτική παραφορά έξι μηνών, βρισκόμαστε ξανά ξένοι ο ένας για τον άλλον, πιστεύοντας πως γνωριζόμαστε και μην έχοντας τίποτε να πούμε...”
Ο Φρανς και η Ρεβέκκα θα ξεκινήσουν να μαλώνουν άσχημα. Η ρόλοι που είχαν υιοθετήσει στα σεξουαλικά τους παιγνίδια είχαν έντονα τα στοιχεία της βίας, της εξουσίας και της υποταγής. Στοιχεία που κράτησαν στη συνέχεια της σχέσης τους, ακόμα και όταν ξεθύμανε το ερωτικό τους παιγνίδι.
Σε αυτή τη μάχη τους λοιπόν, το πλεονέκτημα άνηκε στον Φρανς που δεν έχανε ευκαιρία να προσβάλλει να μειώνει ακόμα και να χτυπά την νεαρή και άπειρη σύντροφό του.
“...Είχα το πλεονέκτημα απέναντι στη Ρεβέκκα να είμαι εγώ ο επιτιθέμενος. Αμυνόταν γενναία, μα αυτός που δεν παίρνει την πρωτοβουλία είναι καταδικασμένος να υποχωρήσει στο τέλος...”
Όμως ακόμα και αυτό το παιγνίδι εξουσίας και υποταγής δεν μπόρεσε να κρατήσει το ζευγάρι μαζί. Γρήγορα ο Φρανς το βαρέθηκε και αυτό και άρχισε να αναζητά απολαύσεις σε άλλες γυναίκες.
Το ζευγάρι θα χωρίσει προσωρινά αλλά η Ρεβέκκα νιώθει ότι η ζωή χωρίς τον Φρανς είναι άδεια! Θα γυρίσει και τον ικετεύει να την κρατήσει στη ζωή του και ας είναι ακόμα και από οίκτο!
“...- Μα πες μου, τι σου έκανα, σε πρόσβαλα σε πλήγωσα; - Τι μου έκανες; Τίποτα. Το φταίξιμό σου είναι πως υπάρχεις, αυτό είναι όλο...”
Ο Φρανς θα την δεχτεί πίσω, αλλά από εκείνη τη στιγμή και μετά θα επικεντρώσει όλη την ενέργειά του στο να την πληγώνει με κάθε τρόπο.
Εκείνη θα αντιδρά όλο και λιγότερο, όμως θα εμφανίζει όλο και πιο συχνά ψυχοσωματικά συμπτώματα, θα αρρωσταίνει συχνά, θα βγάζει σπυριά και στο τέλος θα σταματήσει και να είναι όμορφη!
Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, ακόμα και αυτή η κατάσταση, θα γίνει ρουτίνα για τους δύο εραστές, που είχαν προσαρμοστεί και οι δυο τέλεια στους ρόλους τους.
Όμως αυτή η νέα ρουτίνα δεν θα προξενεί πια καμία ευχαρίστηση στον Φρανς που αποφασίζει να βγάλει την Ρεβέκκα οριστικά από την ζωή του.
Της υπόσχεται να πάνε μαζί ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που ίσως κατάφερνε να σώσει την σχέση τους! Εκείνη θα πεισθεί και με αναπτερωμένες ελπίδες μπαίνει στο αεροπλάνο, στο οποίο όμως ο Φρανς την εγκαταλείπει μόνη, λίγο πριν την απογείωση του!
Ο Φρανς πιστεύοντας ότι πια έχει απαλλαγεί οριστικά από την Ρεβέκκα, θα στραφεί στην έκλυτη ζωή και στις σχέσεις τις μιας βραδιάς με μανία εφήβου.
“...Η πραγματική ομορφιά είναι μια απόλαυση της πολλαπλότητας, βρίσκεται στην ποικιλία των μορφών, στις εναλλαγές των προτύπων. Οι πιο όμορφες γυναίκες είναι αυτές που δεν γνωρίζουμε ακόμα...”
Σε μια βραδιά εξόδου ο Φρανς θα πάθει ένα ατύχημα και θα βρεθεί με κάταγμα στο νοσοκομείο. Εκεί θα κάνει την απρόσμενη εμφάνισή της η Ρεβέκκα που εσκεμμένα θα του προκαλέσει νέο τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη και εκείνος θα μείνει ανάπηρος από την μέση και κάτω και σεξουαλικά ανίκανος!
Οριστικά ανήμπορος ο Φρανς αναγκάζεται να δεχτεί πίσω στην ζωή του την Ρεβέκκα και εκείνη καθημερινά θα επιδίδεται με σχολαστικότητα στο να τον εκδικείται με κάθε πιθανό τρόπο.
Θα φέρνει εραστές στο σπίτι και θα τον αναγκάζει να κοιτάει, θα του βαράει τις ενέσεις πολλές φορές και σε λάθος σημείο, θα τον αφήνει κατουρημένο επί ώρες και σαν αποκορύφωμα μπροστά στα μάτια του θα αποπλανήσει και τον έφηβο γιο του!
Ο Φρανς ανήμπορος και απόλυτα εξαρτημένος από την Ρεβέκκα θα προσπαθεί καθημερινά να κερδίσει έστω τον οίκτο της.
“... -Κοίταξέ με, μισώ τον εαυτό μου όπως κανείς δεν με μίσησε ποτέ. - Όχι, μ' έκοβε, πάνω σ' αυτό μην έχεις καμία αυταπάτη, σε μισώ χίλιες φορές περισσότερο απ' όσο θα μπορούσες να σιχαθείς τον εαυτό σου....”
Σε ένα ταξίδι που θα κάνουν, θα γνωρίσουν μέσα σε ένα πλοίο ένα άλλο ζευγάρι, τον Ντιντιέ και την Μπεατρίς.
Ανάμεσα στα ζευγάρια από την αρχή θα αναπτυχθεί μια περίεργη σχέση. Ο Ντιντιέ αισθάνεται έντονη ερωτική έλξη για την Ρεβέκκα και ο Φρανς θα του αφηγηθεί όλη την ερωτική ιστορία τους, προβάλλοντας σαν έπαθλο στο τέλος της αφήγησης, μια πιθανή σεξουαλική συνεύρεση με την γυναίκα του!
Ο Ντιντιέ μαθαίνοντας όλες τις ερωτικές αποκλίσεις του ζευγαριού θα ποθήσει ακόμα περισσότερο την Ρεβέκκα και τυφλωμένος από το πάθος του θα επιχειρήσει την τελευταία βραδιά πάνω στο πλοίο να την κατακτήσει!
Σε μια ακόμα ανατροπή, οι δυο γυναίκες θα κάνουν μαζί έρωτα και ο Ντιντιέ θα καταλήξει μεθυσμένος και μόνος στην καμπίνα του.
Το επόμενο πρωινό ο Φρανς θα προκαλέσει ατύχημα στην υπνωτισμένη γυναίκα του και θα της χύσει καυτό τσάι στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα εκείνη όχι μόνο να παραμορφωθεί αλλά και να χάσει το ένα της μάτι!
Για το ατύχημα αυτό ο Φρανς καταφέρνει να ενοχοποιήσει τον θολωμένο Ντιντιέ που συλλαμβάνεται για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Στο τέλος του βιβλίου, το ζευγάρι μας φτάνει τελικά σε ένα είδος ισορροπίας.
“...Είμαι ανακουφισμένος: θα πάψω πια να προσβάλλω ότι υπάρχει στη γη και στον ουρανό. Έχω μάλιστα σκοπό να ξαναδουλέψω. Ύστερα από δυο χρόνια απραξίας το επάγγελμά μου με ενδιαφέρει και πάλι. Η Ρεβέκκα ίσως ανοίξει κομμωτήριο, όλοι ξαναγυρίζουμε, βλέπετε, στις ρίζες μας. Υπάρχει τώρα ανάμεσά μας το συναίσθημα μιας αναφαίρετης ισότητας...”
Η αφήγηση τελειώνει με τον Ντιντιέ να περνάει κάποιους μήνες σε μια τούρκικη φυλακή και να περιμένει την αποφυλάκισή του, αφού ο Φρανς και η Ρεβέκκα απέσυραν τελικά όλες τις κατηγορίες εναντίον του. Στη φυλακή επίσης μαθαίνει και για την γυναίκα του, ότι κατάντησε εξαρτημένη χρήστης ηρωίνης που κάνει ακόμα και πορνεία για να εξασφαλίσει την δόση της.
Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα, δεν είναι παρά η αστοχία ενός παράφορου έρωτα.
Μια αστοχία στην οποία ο έρωτας μετουσιώθηκε σε μίσος και ένας ανελέητος πόλεμος ξεκίνησε ανάμεσα στο ζευγάρι καταστρέφοντας όχι μόνο τις ζωές του ζευγαριού, αλλά και αυτών που είχαν την απερισκεψία να εμπλακούν ανάμεσά τους.
Στον πόλεμο αυτό, ανάμεσα στον Φρανς και την Ρεβέκκα, δεν θα υπάρξει νικητής, αλλά μόνο δυο ολοκληρωτικά χαμένοι! Ο Ντιντιέ και η Μπεατρίς, σ' αυτήν την ιστορία μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως παράπλευρες απώλειες!
Ας γυρίσουμε όμως για να κλείσουμε το κείμενο στην αρχή του βιβλίου, όπου ο συγγραφέας μας περιγράφει την πρώτη τους συνάντηση.
Είναι η στιγμή που γεννιέται ο έρωτας:
“...Η αιωνιότητα, κύριε, άρχισε για μένα ένα βράδυ του Ιουνίου στο λεωφορείο 96 που συνδέει το Μονπαρνάς με την Πορτ ντε Λίλα. Ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Στη διασταύρωση του Οντεόν μια κοπέλα, ντυμένη με μαύρη τσιγγάνικη φούστα και ψηλά άσπρα σοσόνια που σκέπαζαν τους λεπτούς της αστραγάλους, ανέβηκε και κάθισε απέναντί μου. Η παρουσία της τράβηξε αμέσως την ματιά μου. Θαμπώθηκα κυριολεκτικά από την μορφή της και την κοιτούσα μαγεμένος κρατώντας την ανάσα μου. Δεν ξέρω τι θαύμαζα περισσότερο στο πρόσωπο αυτό: τα μάγουλα που έμοιαζαν ζυμωμένα με γάλα ή τα βλέφαρα που χάιδευαν απαλά τα πράσινα μάτια εμποδίζοντας ταυτόχρονα τις αδιάκριτες ματιές. Δεν έβλεπα πια μπροστά μου ήμουν τυφλός, υπνωτισμένος και δεν ένιωθα παρά μόνο μια επιθυμία, να την πλησιάσω και ένα τρόμο, μήπως μου φύγει και την χάσω...”
Οταν δεν δινουμε οριστικο τελος τη στιγμη που σβηνει και χανεται αυτο που μας δενει ...ο,τι και αν ηταν...τοτε μοιραια θα ζησουμε μαυρα φεγγαρια και μαυρες μερες....και οποιος αντεξει...
...η αστοχία ενός παράφορου έρωτα...
Τα όρια και η υπέρβασή τους, η υπερβολή, τα παιχνίδια κυριαρχίας, οι αδυναμίες και η γοητεία, τα χαμένα όνειρα, οι προδοσίες, οι εθισμοί, η ευτέλεια και τόσα στοιχεία ακόμα σε ένα καθόλου εύπεπτο βιβλίο ακόμη και για τη σημερινή εποχή...το πλέον εμβληματικό έργο του Μπρυκνέρ...
Εξαιρετικό όπως πάντα το κείμενο και η αποτύπωση της ατμόσφαιρας!!!
Πιστευω οτι η συμπεριφορα του Φρανς οσον αφορα την υποτιμηση και τον εξευτιλισμο της Ρεβεκκας προερχοταν και απο δικες του αδυναμιες λογω ανημποριας του και εξαρτησης του απο Ρεβεκκα.
Υπέροχο κειμενο!!!!!αν δεν κάνω λάθος υπάρχει και η ταινία!!
Εξαιρετικό κείμενο!!!
Για μενα η ταινια χανει πολυ συγκριτικα με το βιβλιο
Υπέροχο κειμενο!
Υπεροχο!!!!!!!
Οχι το απολυτο παθος αλλα η απολυτη μιζιερια απο το ξεκηνιμα
Θυσιάζοντας το “Ν” ή αλλιώς το ελιξήριο της νεότητας. (Διήγημα Μυστηρίου)
Ο Νίκος Ναστόπουλος κατάγεται από ένα χωριό έξω από το Ναύπλιο που ονομάζεται Νεοχώρι. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, ζει στη Νίκαια αφού δουλεύει και στην περιοχή σαν Νευρολόγος.
Κάθε Σάββατο συνηθίζει τα πρωινά να πίνει τον καφέ του στο “Nouevo” μαζί με δυο παλιούς συμμαθητές του. Το πάθος του όμως, που με αυτό συνηθίζει να γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του, είναι να συλλέγει σπάνια Νομίσματα.
Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει, περισσότερο σαν αστείο στην αρχή, πριν περίπου 6 χρόνια και η ιστορία με το χαμένο γράμμα της αλφαβήτου.
Μόλις είχε αγοράσει από έναν άλλον συλλέκτη, σχεδόν του το είχε χαρίσει, ένα νόμισμα με το οποίο ένας μύθος συνέδεε την εξαφάνιση ενός συγκεκριμένου γράμματος της Ελληνικής αλφαβήτου.
Θυμόταν να αναφέρει την ιστορία στους φίλους του, κυρίως στην αρχή ως κάτι κωμικό. Το ελιξήριο της αθανασίας και της αιώνιας νεότητας έλεγε ο μύθος είχε ανακαλυφτεί πριν από πολλά χρόνια!
Εκείνοι που το ανακάλυψαν, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, δεν θέλησαν να το μοιραστούν με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Έκρυψαν λοιπόν το μυστικό σε μια πρόταση από 28 λέξεις που όλες ξεκινούν με το χαμένο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου.
Ο μύθος ακόμα έλεγε, ότι αν έχεις το συγκεκριμένο νόμισμα στην κατοχή σου και καταφέρεις για 6 χρόνια, 6 μήνες και 6 μέρες να μην χρησιμοποιήσεις ούτε σε γραπτό αλλά ούτε και σε προφορικό λόγο το γράμμα “Ν” θα σου αποκαλυφτεί το χαμένο γράμμα. Στη συνέχεια έπρεπε να καταφέρεις να φτιάξεις μια πρόταση 28 λέξεων που όλες θα ξεκινούσαν με αυτό το γράμμα και θα έτσι θα είχες ανακαλύψει το ελιξήριο της νεότητας!
Ο ένας φίλος του στην αρχή είχε αστειευτεί με την αντίστοιχη πρόταση με τα Πατρινά “Π” που υπάρχει και ήταν πολύ γνωστή στην περιοχή του. Ο άλλος φίλος του είχε επισημάνει το γεγονός ότι είναι αδύνατον για κάποιον που τόσο το ονοματεπώνυμο του, το χωριό που γεννήθηκε, η περιοχή που μένει αλλά και το επάγγελμα και το χόμπι του ξεκινάν όλα από Ν, (Νίκος Ναστόπουλος – Νεοχώρι – Νίκαια – Νευρολόγος – Νομίσματα) να καταφέρει ποτέ σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να μην γράψει ή να μην πει κάτι που να έχει το γράμμα “Ν” μέσα.
Κάπως έτσι φαίνεται να ξεκίνησε η ιστορία, περισσότερο σαν αστείο, μετά σαν πρόκληση και είχαν ήδη περάσει πάνω από 6 χρόνια που ο Νίκος Ναστόπουλος δεν είχε γράψει ή είχε πει κάτι από “Ν”!
Το πρώτο που είχε ανακαλύψει ο Νίκος Ναστόπουλος με απλή αναζήτηση στο Google, ήταν ότι το Ελληνικό Αλφάβητο αρχικά είχε 28 γράμματα. Τα 4 γράμματα τα οποία άγνωστο για ποιο λόγο δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νέο αλφάβητο ήταν, το Στίγμα (ς) & το Δίγαμμα (F) – και τα δύο στην 6η θέση, το Kόππα (Q) στην 18η, και το Σανπί στην 27η.
Αν κάποιος ήθελε να βρει το κέντρο εκείνου του Ελληνικού Αλφαβήτου, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι το κεντρικό στοιχείο είναι το γράμμα Ν (είναι το 14ο γράμμα) από το οποίο και αρχίζουν οι λέξεις: Νόμος, Νομοθέτης, Νους, Ναός Νερό, Νάω, Νάμα.
Η εξαφάνιση των 4 αυτών γραμμάτων από την Ελληνικό Αλφάβητο είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για το οποίο ως και σήμερα δεν υπάρχει καμία εξήγηση...
Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι τα 24 γράμματα που τελικά ¨διασώθηκαν” κρύβουν μια αρχαία επίκληση.
Αν πάρουμε τα γράμματά του αλφαβήτου και τα θέσουμε στη σειρά, εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή!
"Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!"
Η μετάφραση έχει ως εξής:
"Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!"
Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το ελληνικό αλφάβητο!
Ένα τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό γεγονός προκύπτει από την παρακάτω παρατήρηση:
Έχουμε ήδη διαπιστώσει ότι το πρώτο γράμμα του Αλφαβήτου είναι το Α, το μεσαίο το Ν και το τελευταίο το Ω.
Αυτά τα 3 γράμματα μας δίνουν τη λέξη ΑΝΩ, με την οποία στην αρχαιότητα εννοούσαν κάτι που βρίσκεται “πέραν του ορατού κόσμου”.
Αυτό όμως που είχε γυρίσει οριστικά την πλάστιγγα, ώστε να πάρει όλους αυτούς τους μύθους στα σοβαρά ο Νίκος Ναστόπουλος, ήταν ένα τηλεφώνημα που είχε δεχτεί μερικές μόνο μέρες μετά την πώληση του Νομίσματος.
Ήταν τρεις παρά δέκα το πρωί, όταν χτύπησε το κινητό του και η κλήση ήταν από άγνωστο νούμερο! Στην άλλη άκρη της γραμμής, σε φανερή σύγχυση ο συλλέκτης που του είχε πουλήσει το Νόμισμα του είχε πει:
- Κρύψε κάπου καλά το Νόμισμα και μην αναφέρεις ποτέ σε κανέναν τίποτε γι' αυτό, εκείνο θα σε οδηγήσει όταν έρθει η ώρα στα υπόλοιπα.
Ο συλλέκτης το είχε κλείσει, πριν ο Νίκος Ναστόπουλος προλάβει να του πει το οτιδήποτε και την επόμενη μέρα η είδηση της δολοφονίας του συλλέκτη γινόταν πρώτο θέμα σε όλα τα ειδησιογραφικά μέσα. Είχε βρεθεί δολοφονημένος με ένα νόμισμα στο στόμα που τα περισσότερα μέσα το είχαν αποδώσει σε ένα είδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. ------------------------------------------------------
Σαπφώ και Φάωνας
Στα αρχαία χρόνια στη Μυτιλήνη, ζούσε ένας βαρκάρης, γέρος και άσχημος. Φάων ήταν το όνομά του. Με τη βάρκα του περνούσε κόσμο από την Μυτιλήνη στη Μικρά Ασία. Μια μέρα μπήκε στη βάρκα του μια γριά, άσχημη, χωρίς δόντια και με καμπούρα. Όταν έφτασαν απέναντι για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο ο Φάωνας δεν δέχτηκε χρήματα από την γρια που δεν ήταν άλλη από την θεά Αφροδίτη.
Εκείνη ως ανταμοιβή του έδωσε μια αλοιφή που μετέτρεψε στην στιγμή τον γέροντα Φάωνα σε νέο με μια ομορφιά αξεπέραστη που καμιά γυναίκα δεν μπορούσε να της αντισταθεί!
Ο μύθος ακόμα αναφέρει ότι στη συνέχεια τον ερωτεύτηκε παθιασμένα η ποιήτρια Σαπφώ και έγραψε τους πιο παθιασμένους στίχους υμνώντας τον έρωτά τους και την ομορφιά του Φάωνα.
Μέσα από τους στίχους της επίσης συχνά παρακαλούσε τους θεούς να μην αφήσουν την ομορφιά του Φάωνα να αλλοιωθεί από τον χρόνο και να αφήσουν το ελιξήριο της νεότητας, για πάντα στα χέρια ενός θνητού.
Ο Δίας τελικά, ικανοποίησε την επιθυμία της Σαπφώς, δίνοντας όμως μια τραγική λύση.
Κανόνισε ώστε ο Φάωνας να συναντήσει μια πολύ όμορφη παντρεμένη γυναίκα, η οποία δεν μπόρεσε να του αντισταθεί και του παραδόθηκε. Ο σύζυγός της που την παρακολουθούσε, τυφλωμένος από ζήλια σκότωσε τον Φάωνα με μια μαχαιριά.
Η Σαπφώ μόλις έμαθε τον τραγικό χαμό του εραστή της, αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα, άφησε πίσω της όμως καταπληκτικά ποιήματα που σύμφωνα με τον Οράτιο ακόμα και οι νεκροί στον Άδη τα ακούν κάνοντας ιερή σιγή. ------------------------------------------------------
“...Παλαμήδης εύρε γράμματα ουχ υπέρ του γράφειν μόνον, αλλά και υπέρ του γιγνώσκειν ά δει μη γράφειν...” - Απολλώνιος ο Τυανεύς
“..Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου δεν προορίζονται μόνον για να γράφονται απλώς, αλλά και να μεταδώσουν την κωδικοποιημένη πληροφορία που εσωκλείεται σε αυτά...”
Ο Νίκος Ναστόπουλος ξεκίνησε την προσπάθεια αποφυγής του γράμματος Ν από κάτι σχετικά απλό.
Έγραψε όλες τις λέξεις που μπορούσε να θυμηθεί, που περιέχουν το συγκεκριμένο γράμμα και στη συνέχεια έψαξε για αντίστοιχα συνώνυμα που δεν το περιέχουν. Μετά καθόταν ώρες ολόκληρες και επαναλάμβανε την συνώνυμη λέξη που δεν είχε Ν.
Για παράδειγμα αντικατέστησε την λέξη, “Γνωστός” με τη λέξη “Διάσημος”, όμως υπήρχαν λέξεις όπου το συνώνυμο δεν ήταν απλή υπόθεση.
Δυσκολεύτηκε πολύ να βρει συνώνυμη λέξη για το “Νοσοκομείο” και τελικά αποφάσισε να χρησιμοποιεί τον γενικότερο όρο “Οίκος Περίθαλψης”, που πολλές φορές όμως οδηγούσε τους συνομιλητές του σε σύγχυση!
Το επάγγελμα του, δεν το ανέφερε ξανά ως “Νευρολογία”, αλλά χρησιμοποιούσε την φράση: “...O κλάδος της Ιατρικής που ασχολείται με σωματικές παθήσεις...”
Όταν έπρεπε να συμπληρώσει κάποια φόρμα, που εκείνες συνήθως ξεκινούν ζητώντας ονοματεπώνυμο, την έδινε σε κάποιον φίλο ή γνωστό με την παράκληση να συμπληρώσει εκείνος τα στοιχεία που ήδη γνώριζε και να τον ρωτήσει για τα υπόλοιπα.
Το “να” το αντικατέστησε με το “θα”. Εκφράσεις όπως “πρέπει να πάω αύριο” τις μετέτρεπε όλες σε “θα πάω αύριο”.
Κάπως έτσι (η πλήρης μεθοδολογία που χρησιμοποίησε φυσικά δεν μου αποκαλύφτηκε ποτέ) είχε καταφέρει, άλλοτε πιο εύκολα και άλλοτε πιο δύσκολα να περάσουν περισσότερα από 6 χρόνια χωρίς να έχει πει ή να έχει γράψει το “Ν”.
Η ζωή του κυλούσε πια σε μια σχετική ρουτίνα και το τηλέφωνα του φίλου του που ακολούθησε στην αρχή τον ξάφνιασε και στη συνέχεια του ανέτρεψε τα πάντα.
Παρακολουθούσε μόνος του μια ταινία σπίτι του, όταν στο κινητό του δέχτηκε κλήση από άγνωστο νούμερο.
- Έλα Νίκο! Τι κάνεις; O Βασίλης είμαι! - Καλά είμαι Βασίλη! Εσύ; - Δεν έχω πολύ χρόνο, πρέπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό, άκουσε με προσεκτικά! - Άρχισε! - Θυμάσαι πριν αρκετά χρόνια την ιστορία με το “Νόμισμα” που μας είχες πει στο “Nouevo”; - Βεβαίως! - Ε λοιπόν, εγώ την έψαξα λίγο παραπάνω και θες και λίγο από περιέργεια έγινα μέλος σε μια λέσχη που βρήκα στο ίντερνετ, που έχουν σαν στόχο την υπεράσπιση του μυστικού της αιώνιας νιότης. - Για λέγε περισσότερα! - Μέχρι χτες, μαζευόμασταν μια φορά το μήνα και όλο και κάποιος εξιστορούσε ιστορίες, μύθους ακίνδυνους έτσι νόμιζα, γύρω από το “ελιξήριο της νεότητας”. - Και τι άλλαξε χτες; - Ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά μέλη σε ανέφερε! Ακολούθησε μια θυελλώδης συζήτηση στην οποία αποφασίστηκε να σε απαγάγουν για να διαπιστώσουν τι ξέρεις και αν έχεις το “Νόμισμα”. - Αλήθεια μου λες; - Δεν θα σου έκανα ποτέ πλάκα με ένα τέτοιο θέμα! Κινδυνεύεις! Πρέπει να κλείσω! - Μα πως με... βρήκαν πήγε να πει...ευτυχώς ούτε πάνω στην ταραχή του χρησιμοποίησε λέξη από “Ν”, είχε όμως παγώσει...σκέφτηκε την λέξη “ανακάλυψαν” αλλά ούτε και αυτή μπορούσε να χρησιμοποιήσει, μετά τη λέξη “εντόπισαν”, το μυαλό του δεν δούλευε πια ήταν σε σύγχυση...ευτυχώς μίλησε και πάλι ο φίλος του. - Φυσικά και δεν σε έχω αναφέρει ποτέ, ούτε και χτες, αλλά σε εκείνο το καφέ ήταν και ο Μιχάλης. Αν δεν έχεις αναφέρει σε κανέναν άλλο τίποτε, σε εκείνον με κάποιο τρόπο πρέπει να οφείλεται η διαρροή! - Λες; - Αν το σκεφτείς, δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση!
Όταν έκλεισαν το τηλέφωνο, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Ναστόπουλος, ήταν να υπολογίσει ακριβώς πόσες μέρες δεν χρησιμοποιούσε πια το “Ν”. ¨Ήταν ακριβώς 6 χρόνια 4 μήνες και 6 μέρες. “Μου μένουν άλλες 60 μέρες”, σκέφτηκε. Ο φίλος του δεν του είχε αναφέρει πότε σκόπευαν να τον απαγάγουν και έτσι θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ανά πάσα στιγμή!
Έφτιαξε μια βαλίτσα με ρούχα και πήγε να περάσει τη νύχτα του σε ένα ξενοδοχείο, την επόμενη μέρα πήγε στη δουλειά και ζήτησε όλη την άδεια του! Ευτυχώς ήταν Ιούνιος και κάτι τέτοιο δεν φάνταζε περίεργο, μιας και είχε μπει το καλοκαίρι για τα καλά!
Αφού τελείωσε την δουλειά του και σιγουρεύτηκε ότι δεν τον ακολουθεί κανείς κατέβηκε Πειραιά και μπήκε στο πρώτο πλοίο που βρήκε για να καταλήξει στη συνέχεια στη Σκύρο, όπου και νοίκιασε δωμάτιο χρησιμοποιώντας ψεύτικο όνομα! ------------------------------------------------------
Με το Νι και με το Σίγμα
Όταν λέμε κάτι «με το νι και με το σίγμα», το λέμε με όλες τις λεπτομέρειες, χωρίς δηλαδή να παραλείψουμε τίποτα.
Η συγκεκριμένη έκφραση πρέπει να γεννήθηκε από τη διαπίστωση της διαφοράς ανάμεσα στις λέξεις της καθαρεύουσας, όπως: “πόλις, πίστις, σχολείον, παιδίον” και στις λέξεις της δημοτικής που χρησιμοποιούνταν πια στον προφορικό λόγο όπως: “πόλη, πίστη, σχολείο, παιδί.”
Οι λέξεις της καθαρεύουσας θεωρούνται πληρέστερες αφού έχουν τα τελικά “νι και σίγμα”.
Η παροιμία μας δείχνει ότι, τα “νι και σίγμα” θεωρούνται πια λεπτομέρειες, που εκείνος που τα χρησιμοποιεί μπορεί να μιλά πιο σωστά όμως είναι πια κοινώς αποδεκτό ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν παραλειφθούν. ------------------------------------------------------
Στη Σκύρο έζησε ήρεμα και χωρίς να νιώθει ιδιαίτερο κίνδυνο για 45 ημέρες. Όμως δεν είχε άλλη άδεια και έπρεπε να βρει μια δικαιολογία και έναν τρόπο να ενημερώσει στη δουλειά του ότι δεν θα επέστρεφε, χωρίς όμως και να κινδυνέψει να εκτεθεί!
Μπήκε σε ένα μαγαζί κινητής τηλεφωνίας που διέθετε το νησί και από κει τηλεφώνησε στον προϊστάμενό του!
- Έλα Γιώργο! Πως είσαι! - Νίκο μου! Μια χαρά είμαι! Εσύ δεν επιστρέφεις κανονικά σήμερα; - Έχει συμβεί κάτι σοβαρό! Χρειάζομαι άλλες δέκα μέρες! Τις χρειάζομαι Γιώργο! - Καλά θα δω τι μπορώ να κάνω, πάρε με αύριο να σου πω!
Ο Νίκος Ναστόπουλος τελικά κατάφερε να πάρει 12 μέρες επιπλέον άδεια, χάρη στον προϊστάμενό του, τις οποίες είχε περάσει και αυτές ήρεμα στο νησί...
57 μέρες μετά την φυγή του, παρουσιάστηκε τελικά στη δουλειά του. Οι περισσότεροι, λόγο του μαυρίσματος αλλά και μιας γενειάδας που είχε αφήσει να καλύψει ολόκληρο το πρόσωπό του δυσκολεύτηκαν να τον αναγνωρίσουν!
Πιστεύω πάντως, πως το μοιραίο λάθος που έκανε, ήταν ότι μετά τη δουλειά του γύρισε σπίτι του και δεν πήγε σε κάποιο ξενοδοχείο. Βγαίνοντας από το σπίτι του τον περίμεναν 3 άτομα οπλισμένα και ο Ναστόπουλος αναγκάστηκε να τους ακολουθήσει.
Δεν ρώτησε κάτι τους απαγωγείς του, αλλά ούτε και εκείνοι του απευθύνθηκαν. Τον οδήγησαν σε μια απομακρυσμένη περιοχή, έξω από την Αθήνα και τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο.
Την επόμενη μέρα δέχτηκε την επίσκεψη 2 ατόμων, τον έναν που φαινόταν να είναι και ο αρχηγός δεν τον είχε δει ποτέ, τον άλλον δεν δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει, ήταν ο φίλος του ο Βασίλης.
Ο αρχηγός ήταν αυτός τελικά που ξεκίνησε τον διάλογο:
- Αν μου πεις οποιαδήποτε λέξη από “Ν”, σου υπόσχομαι ότι θα σε αφήσω ελεύθερο να φύγεις τώρα!
Ο Νίκος Ναστόπουλος τον κοίταξε αλλά δεν μίλησε. Ο αρχηγός τον κοίταξε επίμονα και αποχώρησε χωρίς ούτε αυτός να δώσει συνέχεια στην κουβέντα, για να γυρίσει όμως την επόμενη μέρα.
- Θα σε κρατήσουμε εδώ, όσο είναι απαραίτητο, αργά ή γρήγορα θα λυγίσεις! Γιατί ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, αλλά και εμάς;
O Νίκος Ναστόπουλος δεν απάντησε ούτε αυτή τη φορά και ο αρχηγός έφυγε πάλι. Την τρίτη μέρα της κράτησης του, όταν τον επισκέφτηκε και πάλι ο αρχηγός φαινόταν πιο αποφασισμένος!
- Που θα πάει αυτή η ιστορία; Γιατί δεν μιλάς; Αφού τα ξέρουμε όλα! - Τι ξέρετε, τον ρώτησε ξαφνικά ο Ναστόπουλος. - Ώστε μπορείς να απαντήσεις! Τα ξέρουμε όλα, σε παρακολουθούμε χρόνια! - Δηλαδή; - Ξέρουμε ότι δεν λες το “Ν”, ότι έχεις το “Νόμισμα” και ότι περιμένεις να σου αποκαλυφτούν οι 28 λέξεις από το χαμένο γράμμα “Σανπί” που θα σε οδηγήσει στο μυστικό της αιώνιας νιότης!
Ο Ναστόπουλος δεν μπορούσε να πιστέψει στην τύχη του, το χαμένο γράμμα του είχε αποκαλυφτεί, είχαν περάσει ακριβώς 6 χρόνια, 6 μήνες και 6 μέρες από την τελευταία φορά που είχε πει το “Ν”.
Κατάλαβε ότι πια μπορούσε να ελευθερωθεί τόσο από το “Ν”, όσο και από τους απαγωγείς του.
- Μα τι μαλακίες είναι αυτές, ποιο “Ν”, δεν με κρατάτε για λύτρα; είπε και προσπάθησε να φανεί όσο το δυνατόν πιο έκπληκτος!
Ο αρχηγός τα έχασε! Ο Ναστόπουλος μέσα σε μια μόνο πρόταση είχε χρησιμοποιήσει το “Ν” 3 φορές!
Χωρίς να του απευθύνει άλλο το λόγο, αποχώρησε. Λίγες ώρες μετά και ο Ναστόπουλος αφέθηκε ελεύθερος και βρισκόταν επιτέλους σπίτι του. ------------------------------------------------------
Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν το «ελιξίριο της νεότητας»
Το ελιξίριο της νεότητας φαίνεται πως ανακάλυψαν Έλληνες επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Η συνταγή βασίζεται σε φυσικά βότανα που επιβραδύνουν και αναστρέφουν τη διαδικασία της γήρανσης. Τα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών ανακοινώθηκαν πριν από λίγες ημέρες σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, παρουσία γιατρών, ερευνητών και επιστημόνων.
“...Ερευνούμε τους μηχανισμούς γήρανσης και ερευνούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε το γήρας. Και επειδή αυτό είναι αρκετά ευαίσθητο το κάνουμε με φυσικούς τρόπους, ώστε η οποιαδήποτε παρέμβαση που κάνουμε να είναι ασφαλής.
Ο στόχος μας είναι και όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα είναι εφικτός ο άνθρωπος να ζει πάνω από 120 χρόνια. Η έρευνά μας βασίζεται σε στοιχεία και δεδομένα που έχουμε και από θηλαστικά. Για παράδειγμα στο Χάρβαρντ έχει αποδειχθεί ότι ποντίκια που ήταν γερασμένα απέκτησαν νέο τρίχωμα και έγιναν πιο νέα...”
Δεν πήγε στην αστυνομία, ούτε ανέφερε και σε κάποιον την ιστορία της απαγωγής! Ξεκίνησε και πάλι την ρουτίνα της παλιάς του ζωής. Το περίεργο είναι ότι συνέχισε να αποφεύγει το “Ν” αν και δεν υπήρχε πια λόγος να το κάνει. Περισσότερο από συνήθεια, συνέχισε να ψάχνει για συνώνυμα που δεν το περιέχουν και να χρησιμοποιεί όλη εκείνη την μεθοδολογία που είχε επινοήσει.
Μερικές μέρες μετά συναντήθηκε στο σπίτι του και με τον φίλο του, τον Βασίλη.
- Θα σε ευχαριστήσω που μου έσωσες την ζωή! - Μπορεί! Αλλά σίγουρα κατέστρεψα την προσπάθεια τόσον χρόνων! - Όχι! Τα κατάφερα! - Μα, μίλησες! Χρησιμοποίησες το “Ν” σε άκουσα! Έπεσες στην παγίδα του αρχηγού Νίκο! Δεν είχε ιδέα ποιο από τα 4 χαμένα γράμματα ψάχνεις και απλά σου ανέφερε ένα στην τύχη! Εσύ πίστεψες ότι σου αποκαλύφτηκε το μεγάλο μυστικό και χρησιμοποίησες το “Ν”!
Ο Ναστόπουλος δεν απάντησε, άκουγε σκεφτικός! Ακόμα και έτσι να ήταν, είχε 25% πιθανότητα να είναι το σωστό γράμμα το “Σανπι”.
- Γιατί ο αρχηγός σας διάλεξε το “Σανπι”, ρώτησε τελικά τον Βασίλη. - Δεν ξέρω, μάλλον στην τύχη! - Και είσαι σίγουρος ότι η τύχη τον οδήγησε στο “Σανπι” και όχι κάτι άλλο; - Όπως: - Η μοίρα;
Αν και η συνάντηση με τον Βασίλη τον είχε προβληματίσει, στην ουσία δεν άλλαζε κάτι στην προσπάθεια που είχε ακόμα να κάνει ο Ναστόπουλος.
Είχε ακόμα να συντάξει μια πρόταση με 28 λέξεις που όλες θα ξεκινούσαν με το “Σανπι”. Την επόμενη μέρα πήρε τηλέφωνο και ζήτησε άδεια ασθενείας. Την μεθεπόμενη μέρα, δεν πήγε για δουλειά, ούτε τον είδαν ξανά, ούτε σπίτι του, ούτε στα μέρη που σύχναζε, ούτε και οι φίλοι του. Ακόμα και στη Σκύρο που είχε περάσει τόσες μέρες, δεν είχε φανεί ξανά, τον είχα ψάξει και εκεί!
Σαν να είχε ανοίξει η γη και να τον είχε καταπιεί!
Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και γνωρίζεις κάποιον Νευρολόγο Νίκο Ναστόπολο, παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου, θέλω να τον ρωτήσω πως τελειώνει το διήγημα μου! ------------------------------------------------------ Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας # Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------ Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ... See MoreSee Less
Το επίπεδο ιδεών και γραφής έχει αγγίξει την κορυφή!!! Απολαυστικό...!!!
(ερώτηση α/ ποια είναι τα πατρινά π;
β/ το όνομα Φάων δεν αλλάζει στις πτώσεις; ευχαριστώ)
Υπεροχο κειμενο!
Καταπληκτικο κείμενο.. έμεινα σε αγωνία μέχρι το τέλος!! New song: τώρα αγαπάω.. Ακούστε στο youtube.. 🤟😎
Και δεν ξερεις τι παιχνιδια παιζει ακομα η μοιρα χαχα...πολυ ομορφο μπραβο!!!!
Άλλο ένα υπέροχο κείμενο από τον Γιώργο γεμάτο μυστήριο και με απρόσμενο τέλος. Εύγε!!!!!!
Με κρατησε σε αγωνια μεχρι το τελος...καταπληκτικο!!!!!
Πριν το Ξημέρωμα ή αλλιώς η αποθέωση της ασημαντότητας
“...Αν υπάρχει οποιοδήποτε είδος μαγείας στον κόσμο, πρέπει να είναι η απόπειρα να καταλάβουμε κάποιον...” - Σελίν
Η ταινία ξεκινά μέσα σε ένα τρένο.
Ένα ζευγάρι, που φαίνεται ότι είναι χρόνια μαζί, έχουν έναν λεκτικό διαπληκτισμό, που ενοχλεί την νεαρή Σελίν (λίγο πάνω από τα 20) και αλλάζει βαγόνι.
Εκεί θα συναντήσει τον Τζέιμς (Τζέσι), που θα την πείσει να κατέβουν μαζί στην Βιέννη και να περάσουν μαζί μια μέρα και μια νύχτα.
Χρονικά βρισκόμαστε στις 16 Ιουνίου του 1995.
Την ίδια ημερομηνία 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς τοποθετεί την ημέρα που περνά ο ήρωας του Λέοπολντ Μπλουμ στο Δουβλίνο, στο τεράστιο μυθιστόρημα του “Οδυσσέας”.
Την επόμενη μέρα εκείνη θα πρέπει να γυρίσει στο Παρίσι και εκείνος στην Αμερική.
Το γεγονός αυτό, της αναγκαστικής αναχώρησης την επόμενη μέρα, μπαίνει από την αρχή σαν βάση, για να ζήσουν μαζί στιγμές που θα θυμούνται για πάντα.
Οι νεαροί ξεκινούν την ανακάλυψη της Βιέννης. Θα περπατήσουν, θα φάνε, θα πιουν και θα μιλήσουν.
Θα μιλήσουν για τις σχέσεις, για την αντρική και γυναικεία οπτική πάνω στα ερωτικά ζητήματα και για τις διαφορές της Γαλλικής από την Αμερικάνικη κουλτούρα.
Η πρώτη αποτύπωση που είχα κάνει για την ταινία, ήταν ότι το ζευγάρι ερωτεύεται με φόντο μια καταπληκτική Βιέννη που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να μην νιώσεις έρωτα!
Σήμερα που την είδα πάλι, θα έλεγα ότι από την στιγμή που ερωτεύονται, προσπαθούν να δημιουργήσουν από οποιοδήποτε περιστατικό μια στιγμή που θα την θυμούνται για πάντα!
Ο έρωτας μετατρέπει κάθε ασημαντότητα σε ένα μοναδικό γεγονός!
Και είναι αυτός ένας ορισμός του έρωτα, που ίσως να μου είχε διαφύγει ως σήμερα!
Όταν συναντιούνται δυο ερωτευμένοι, κάθε στιγμή, κάθε πόλη, κάθε γεγονός, καθημερινά περιστατικά καταδικασμένα στη λήθη, αποκτούν μυθικές διαστάσεις που τελικά μένουν χαραγμένα στη μνήμη!
Δυο νεαροί ηθοποιοί θα τους χαρίσουν εισιτήρια για μια ερασιτεχνική παράσταση, ένας πλανόδιος ποιητής θα τους χαρίσει ένα ποίημα που θα γράψει με αφορμή μια λέξη που θα του δώσουν, ένας μπάρμαν θα τους δώσει ένα μπουκάλι κρασί με την υπόσχεση να του στείλει τα χρήματα ο Τζέσι όταν φτάσει Αμερική, μια μάντισσα θα τους διαβάσει με το χέρι την μοίρα τους!
Τίποτε συνταρακτικό δεν συμβαίνει, μια γιορτή της ασημαντότητας! Κι όμως στα δικά τους μάτια, όλα μεταμορφώνονται σε κάτι μοναδικό!
Στη συνέχεια θα επισκεφτούν το περίφημο λούνα παρκ της Βιέννης, θα μπουν σε ένα δισκάδικο και θα ακούσουν μουσική, θα περπατήσουν σε ένα νεκροταφείο και θα περάσουν μπροστά από τα ιστορικά μνημεία και τα μουσεία της πόλης!
Όταν πλησιάζει η ώρα του αποχωρισμού, θα αποφασίσουν να είναι ειλικρινείς και να μην επιδιώξουν άλλη επικοινωνία!
Βρισκόμαστε στο 1995 και το ίντερνετ και η τεχνολογία δεν είχαν φέρει ακόμα τους κόσμους τόσο κοντά!
Αποφασίζουν να ζήσουν μόνο το παρόν.
Με αυτόν τον τρόπο η μέρα τους αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Δεν θα φθίνει από τηλεφωνικές κλήσεις που δεν απαντήθηκαν, δεν θα φθίνει από υποσχέσεις συναντήσεων που δεν τηρήθηκαν!
Λίγο πριν το ξημέρωμα θα κάνουν έρωτα και θα χωριστούν.
Ο αποχωρισμός γίνεται στο σταθμό, στο ίδιο σημείο που συναντήθηκαν. Λίγο πριν μπει η Σελίν στο τρένο ο Τζέσι θα της ομολογήσει ότι θέλει να την ξαναδεί! Το ίδιο θέλει και εκείνη αλλά ντρεπόταν να το ομολογήσει πρώτη!
Η Σελίν θα του προτείνει να βρεθούν και πάλι στην Βιέννη μετά από 5 χρόνια! Τους φαίνονται πολλά! Δεν έχουν τόσο υπομονή!
Εκείνη θα προτείνει πάλι σε 1 χρόνο, για να αποφασίσουν τελικά να δώσουν ραντεβού σε 6 μήνες, στον ίδιο σταθμό, στην Βιέννη!
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας παρακολουθούμε τους ήρωες να αποχωρούν, να ταξιδέψουν για την πατρίδα τους.
Στα κοντινά που τους κάνει η κάμερα παρατηρούμε και στους δύο ένα χαμόγελο ευτυχίας να ζωγραφίζεται πάνω στο πρόσωπο τους! Αυτό το χαμόγελο, το συγκεκριμένο, που μόνο ο έρωτας μπορεί να σου καρφώσει στο πρόσωπο.
“...Δεν είναι όλα όσα κάνουμε σε αυτή τη ζωή ένας τρόπος για να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο;...” - Σελίν
Στις 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του Νόρα Μπάρνακλ και την έπεισε να περάσουν μαζί μια μέρα στο Παρίσι.
Σε έναν δρόμο, θα βρεθούν μπροστά σε μια αφίσα, που διαφημίζει μια έκθεση του Ζωρζ Σερά, που δεν θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν. Πάνω στην αφίσα υπάρχει ο πίνακας του καλλιτέχνη που έχει τον τίτλο “La voie Ferrée” (Η σιδηροδρομική γραμμή) για τον οποίο η Σελίν αναφέρει ότι την είχε μαγέψει σε κάποια άλλη έκθεση και παρακολουθούσε 45 λεπτά αποσβολωμένη!
Στη συνέχεια θα σταματήσει το μάτι τους σε άλλους δύο πίνακες: τον “La Nourrice” (Η Νταντά) και στον “Anaïs Faivre Haumonté sur son lit de mort” (Anaïs Faivre Haumonté στο θάνατό του)
“...Η απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα που φωτογραφίζουμε, γιατί μας φαίνεται ωραία, και ανάμεσα στην πραγματικότητα που μας φαίνεται ωραία επειδή τη φωτογραφίσαμε, είναι ελάχιστη...”
“...Όταν παίζετε με την μπάλα, ζείτε στο παρόν, όταν όμως η ιδέα της φωτογραφίας επεμβαίνει και κρύβεται πίσω από κάθε κίνησή σας, δεν σας απασχολεί πια η χαρά του παιγνιδιού αλλά η προβολή του στο μέλλον...”
“...Η χαρά της φυσικής στιγμιαίας φωτογραφίας που αποτυπώνει την πραγματικότητα, σκοτώνει τον αυθορμητισμό και απομακρύνει το παρόν. Η φωτογραφημένη πραγματικότητα αποκτά αμέσως ένα νοσταλγικό χαρακτήρα, της χαράς που έχει κιόλας πετάξει με τα φτερά του χρόνου, έναν αναμνηστικό χαρακτήρα, ακόμα κι αν πρόκειται για χτεσινή φωτογραφία...”
“...Και η ζωή που ζείτε μόνο και μόνο για να τη φωτογραφίζετε είναι ήδη καταδικασμένη από τη γέννηση της, αφού αποτελεί ανάμνηση του εαυτού της...” - Ίταλο Καλβίνο (Αποσπάσματα από το διήγημα: Η περιπέτεια ενός φωτογράφου)
“Ανέβασε” άλλη μια φωτογραφία, η τρίτη για σήμερα! Και όμως, δεν είχε φτάσει καλά, καλά ακόμα ούτε μεσημέρι. Αυτή τη φορά την έκανε κάπως πιο προκλητική, παρόμοια με αυτή που είχε ανεβάσει δύο μέρες πριν και είχε πάει πολύ καλά σε likes και comments.
Οι προηγούμενες δύο που είχε “ανεβάσει” νωρίτερα, δεν είχαν καλή ανταπόκριση στα Social Media, η μία μάλιστα πήγαινε τόσο χάλια που σκεφτόταν να την διαγράψει.
Επικεντρώθηκε στο σχόλιο που θα συνόδευε την νέα της απόπειρα και έψαξε στα αποφθέγματα για κάτι που να ταιριάζει στη διάθεσή της. Κατευθύνθηκε πρώτα σε αυτά που έχουν την μεγαλύτερη δημοφιλία.
“...Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου...” - Φραντς Κάφκα
Δεν ήξερε τον συγγραφέα, ούτε είχε διαβάσει ποτέ κάποιο βιβλίο του αλλά της άρεσε το γνωμικό γιατί είχε χιούμορ και φαινόταν “ψαγμένο”.
Την βλέπω να προβληματίζεται με την ανάρτηση που θα κάνει σε λίγο και δεν μπορώ να μην μοιραστώ μαζί σας και έναν δικό μου προβληματισμό.
Στην εποχή των Social Media, η λογοτεχνία συρρικνώθηκε σε μερικές εκατοντάδες αποφθέγματα. Η ηρωίδα μου δεν θα ασχοληθεί περισσότερο με τον Κάφκα, δεν θα μπει καν στη διαδικασία να ψάξει ποια βιβλία έγραψε. Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί κάποιο απόφθεγμα θα μπει και πάλι στο ίντερνετ και απλά θα αντιγράψει κάποιο άλλο.
Ας γυρίσουμε όμως σε εκείνη.
Σκέφτηκε τα πιθανά σχόλια που θα έπαιρνε το γνωμικό και πως θα μπορούσε να απαντήσει σε κάποια από αυτά. Έμεινε ευχαριστημένη και από αυτές τις σκέψεις της και αποφάσισε να προχωρήσει με την ανάρτηση.
Μπήκε στην σελίδα της, έβαλε τα ίδια φίλτρα που είχε βάλει και στην προηγούμενη φωτογραφία που είχε αναρτήσει και είχαν σημειώσει επιτυχία και τελικά την “πόσταρε”.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά τα likes και comments έπεφταν βροχή! Ξεκίνησε να παρακολουθεί με σχολαστικότητα τα προφίλ που της πάταγαν like και να απαντάει σε όλα τα σχόλια που της έκαναν οι φίλοι της.
Ήταν χαρούμενη! Μπορεί να χρειάστηκε τρεις προσπάθειες σήμερα, αλλά τόσο η φωτογραφία όσο και το γνωμικό είχαν αποδώσει πολύ καλά. Για το επόμενο τρίωρο τουλάχιστον θα είναι ικανοποιημένη.
Θα την αφήσω για λίγο εκεί να χαζεύει στο κινητό της. Την συμπαθώ και θέλω να είναι όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα χαρούμενη. Είναι πάνω στη σκηνή. Είναι η ώρα που τα φώτα πέφτουν επιτέλους πάνω της. Είναι ηρωίδα ενός ρόλου!
Το περίεργο εδώ είναι ότι δεν είναι μόνο δικιά μου ηρωίδα! Όχι! Και η ίδια παίζει έναν ρόλο στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Έχει κάθε μέρα το κοινό της, στο οποίο αν θέλει να “πρωταγωνιστεί”, πρέπει να το τροφοδοτεί με καλές φωτογραφίες και καλές “ατάκες”.
Όμως ακόμα και τις μέρες που τα καταφέρνει η δόξα δεν κρατάει παρά ελάχιστα! Ταυτόχρονα με την δική της παράσταση “ανεβαίνουν” κυριολεκτικά εκατομμύρια άλλες που και αυτές αναζητούν να αιχμαλωτίσουν για μερικά λεπτά το κοινό! Έτσι ακόμα και μια πετυχημένη ανάρτηση λίγες ώρες μετά είναι καταδικασμένη στη λήθη.
Το δυστύχημα για την ηρωίδα μου είναι ότι αισθάνεται ευτυχισμένη μόνο μπροστά στα φώτα της σκηνής! Όταν σβήνουν, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η επόμενη ανάρτηση και πως θα καταφέρει και πάλι να βγει στη σκηνή!
Οι αναρτήσεις μοιραία γίνονται όλο και συχνότερες και όλο και πιο τολμηρές! Όμως και πάλι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, γιατί φαίνεται ότι την ίδια τακτική ακολουθούν όλο και περισσότεροι “ανταγωνιστές” της.
Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω για εκείνη. Στο κάτω κάτω είναι και δικιά μου ηρωίδα!
Η πρώτη μου σκέψη είναι να της εγκαταστήσω στο κινητό εκείνη την εφαρμογή που μετατρέπει κάθε φωτογραφία σε studio του Hollywood!
Διάβαζα πρόσφατα πως όλο και περισσότερες γυναίκες (κυρίως) πάνε σε πλαστικούς χειρουργούς ή εξειδικευμένους γιατρούς με φωτογραφίες δικές τους, από τα κινητά τους, επεξεργασμένες όμως από διάφορα προγράμματα και τους ζητούν να τις “κάνουν” όπως είναι και η ψηφιακή εκδοχή τους!
Μήπως ο καλύτερος της φίλος θα μπορούσε να είναι γραφίστας κορυφαίος στην επεξεργασία εικόνας που θα της έδινε και το κάτι παραπάνω όταν θα το χρειαζόταν ή κορυφαίος φωτογράφος για να έχει και πρωτότυπες λήψεις;
Αποφασίζω ότι τους έχει και τους δύο “κολλητούς” αλλά και πάλι δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος!
Αν κέρδιζε και ένα ταξίδι σε έναν τουριστικό προορισμό; Ναι! Νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα!
Τώρα το μόνο θέμα που έχω να λύσω, είναι αν θα πάρει μαζί της τον φωτογράφο για να έχει εκπληκτικά πλάνα ή τον γραφίστα που θα φτιάχνει τις φωτογραφίες να μοιάζουν με υπερπαραγωγές του Hollywood.
Μου ήρθε απότομα μια σκέψη της τελευταίας στιγμής! Λέτε να θέλει να πάει με το αγόρι της;
Είναι λίγα τα χρόνια που έχουμε αποκτήσει ψηφιακή εκδοχή και ακόμα πολλά πράγματα ίσως δεν τα έχουμε ξεκαθαρίσει εντελώς.
Το κείμενο σε καμία περίπτωση δεν είχε σαν στόχο να αποτρέψει τον κόσμο από το να “ανεβάζει” φωτογραφίες...εξάλλου ζούμε στην εποχή της εικόνας... Ας μην εγκλωβιστούμε όμως μέσα σε αυτήν...
Πολύ ωραίο κείμενο! Αντικατοπτρίζει τέλεια την εποχή μας, την εποχή του φαίνεσθαι, όχι του είναι.
Έτσι γίνεται πολλές φορές...η απομόνωση από την πραγματικότητα... συντρίβει
τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα / τα ψεύτικα τα πρόσωπα... όλα μια ψεύτικη, κατάσταση ημιμάθειας, εφήμερης ευχαρίστησης κ.ο.κ. Καλησπέρα, Γιώργο!!! Ουσιαστική η προσέγγισή σου στο θέμα...❤️🙂
Θλιβερή κατάντια είναι αυτά που περιγράφονται, χωρίς να βγάζω κ τον εαυτό μου εντελώς απ έξω..
Αληθινά όσα λέει το κείμενο.Πολυ αναλυτικό και λεπτομερές χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη .
Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη ή αλλιώς το θαυμαστό μπαούλο του Φερνάντο Πεσσόα
Η ιστορία μας ξεκινά περίπου το 560 π.Χ. στην Έφεσο της Μικράς Ασίας. Κάπου εκεί οι αρχαίοι Έλληνες ξεκίνησαν να χτίζουν τον περίφημο ναό της Αρτέμιδος που κατάφεραν να ολοκληρώσουν περίπου 120 χρόνια μετά, κοντά στο 440 π.Χ
Το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος ξεπερνούσε όλα τα υπόλοιπα μνημεία της εποχής και θεωρήθηκε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου!
Χαρακτηριστική είναι η φράση που αποδίδεται στον Αντίπατρο τον Σιδώνιο:
“...Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ..."
Όπως ήταν φυσικό ο ναός αποτέλεσε ένα μνημείο για το οποίο ήταν υπερήφανοι οι Έλληνες. Δυστυχώς 84 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του θα καταστραφεί από πυρκαγιά!
Ο μύθος εδώ αναφέρει ότι την ίδια νύκτα της πυρκαγιάς, στις 21 Ιουλίου του 356 π.Χ., γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Οι Έλληνες πικραμένοι αλλά και θυμωμένοι θα δώσουν μεγάλη βάση στην αναζήτηση του ενόχου και δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν πως υπεύθυνος για την πυρκαγιά είναι ένας σκλάβος που ονομαζόταν Ηρόστρατος.
Ο Ηρόστρατος θα υποστεί βασανισμό στον τροχό και στο τέλος θα παραδεχτεί την ενοχή του, προβάλλοντας ως λόγο για την πράξη του την επιθυμία να διαδοθεί το όνομά του σε όλον τον κόσμο!
Στην ομολογία του ο Ηρόστρατος προβάλλει το επιχείρημα ότι προτιμά την καταδίκη για την πράξη του παρά την λήθη και την ασημαντότητα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θα καταδικάσουν τον Ηρόστρατο σε θάνατο και θα απαγορεύσουν τη μνεία του, τιμωρώντας ακόμη και με θάνατο όποιον απλά αναφέρει το όνομά του!
Στη συνέχεια θα αφαιρέσουν το όνομά του από τα επίσημα έγγραφα της πόλης, ώστε να φαίνεται ότι δεν έζησε ποτέ!
Ο Ηρόστρατος όμως, τελικά θα μείνει στην ιστορία, αφού κάποιοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Τραγική ειρωνεία είναι πως το όνομα του αρχιτέκτονα που κατασκεύασε το ναό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Πολλά χρόνια αργότερα, 100 περίπου χρόνια από το σήμερα, ο Πορτογάλος συγγραφέας, Φερνάντο Πεσσόα θα γράψει ένα από τα σημαντικότερα έργα του, αποδίδοντας του τον τίτλο “ Ηρόστρατος - Η αναζήτηση της αθανασίας”.
Στο έργο αυτό ο Πεσσόα καταπιάνεται κυρίως με το ζήτημα της υστεροφημίας. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
“...Η πίεση που ασκεί το γνωστό όνομα δεν σημαίνει ότι ο κριτικός θα θεωρήσει ένα ποίημα καλό ή μέτριο ανάλογα με το ποιος το υπογράφει. Αλλά θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή, λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο, στο ποίημα ενός αναγνωρισμένου ποιητή• δεν θα κάνει όμως το ίδιο για κάποιον εντελώς άγνωστο...”
“...Οι ρεαλιστές κατορθώνουν μικρά πράγματα, οι ρομαντικοί μεγάλα. Πρέπει να είναι κανείς ρεαλιστής για να διευθύνει ένα εργοστάσιο. Πρέπει να είναι ρομαντικός για να διευθύνει τον κόσμο. Ο ρεαλιστής είναι αυτός που ανακαλύπτει την πραγματικότητα ο ρομαντικός αυτός που τη δημιουργεί...”
“...Κινούμαστε με τρομακτική ταχύτητα από ένα σημείο όπου τίποτα δεν συμβαίνει προς ένα άλλο όπου τίποτα δεν μπορεί να συμβεί, και αυτό το αποκαλούμε «ο πυρετώδης ρυθμός της σύγχρονης ζωής»...”
“...Όταν διαβάζουμε ένα ποίημα, οφείλουμε να κατανοήσουμε αυτό που λέει ο ποιητής, αλλά μπορούμε να αισθανθούμε ό,τι θέλουμε....”
“...Από τις συνέπειες, ακόμη απρόβλεπτες, της επιστήμης, θα προκύψουν νέα επαγγέλματα, ως επί το πλείστον διακοσμητικά και άχρηστα, τα οποία θα ταιριάζουν στην πλειονότητα των ανθρώπων...”
“...Τίποτα που αξίζει να εκφραστεί δεν μένει ποτέ ανέκφραστο κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη φύση των πραγμάτων...”
Ο Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα το 1888 και πέθανε το 1935 διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία μόλις 47 ετών. Στο σπίτι που ζούσε βρέθηκαν σε ένα μπαούλο, 27.453 ανέκδοτα χειρόγραφα, αρκετά από τα οποία ακόμη και ως σήμερα δεν έχουν εκδοθεί!
Όσο ζούσε είχε αποκτήσει την συνήθεια να δημιουργεί διαφορετικές προσωπικότητες με τις οποίες υπέγραφε τα γραπτά του, αλλά και έκανε κριτική σε γραπτά άλλων, ακόμα και στον εαυτό του!
Σήμερα υπολογίζεται ότι για να γράψει επινόησε 72 διαφορετικά alter ego, με τα οποία αποπειράθηκε να γράψει ως 72 διαφορετικά άτομα! (Με διαφορετικό στυλ, τρόπο αλλά και διαφορετικές απόψεις!)
“...Κανείς δεν θα έπρεπε να αφήσει πίσω του είκοσι διαφορετικά βιβλία αν δεν μπορεί να γράψει όπως είκοσι διαφορετικοί άνθρωποι. Τα έργα του Βικτόρ Ουγκώ καταλαμβάνουν πενήντα ογκώδεις τόμους, κάθε τόμος ωστόσο, κάθε σελίδα σχεδόν, περιέχει ολόκληρο τον Βικτόρ Ουγκώ. Οι υπόλοιπες σελίδες είναι απλώς άθροισμα σελίδων, όχι ιδιοφυΐας. Ο Ουγκώ δεν ήταν παραγωγικός, αλλά φλύαρος. Δεν αξιοποίησε τον χρόνο του ως ιδιοφυΐα, όσο κι αν τον αξιοποίησε ως συγγραφέας...” - Φερνάντο Πεσσόα
Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη (διήγημα)
Την περισσότερη ώρα στον Άδη, ο Ηρόστρατος την περνά συνδεδεμένος στο ίντερνετ. Αγαπημένη του συνήθεια να γκουγκλάρει το όνομά του και να ακολουθεί τις νέες πηγές, διαβάζοντας οτιδήποτε αναφέρεται σε εκείνον.
Δύο μεγάλες πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει σε δυο διαφορετικά σημεία του πλανήτη του έδιναν την ελπίδα ότι οι αναφορές σε εκείνον θα μπορούσαν να είναι αρκετές!
Λίγη ώρα αργότερα, εμφανώς απογοητευμένος έκλεισε τον υπολογιστή του και πήγε να συναντήσει τον Νέρωνα.
- Τελικά οι πράξεις μας, δεν παίζουν κανέναν ρόλο, μόνο η ερμηνεία που θα τους δώσει το κοινό. - Μιλάς πάλι, σαν να βρισκόμαστε σε θεατρική σκηνή. Έχεις καταλάβει ότι δεν ασχολείται πια κανείς μαζί σου; Η αυλαία κατέβηκε οριστικά, του αποκρίθηκε ο Νέρωνας προσπαθώντας ταυτόχρονα να κουρδίσει την άρπα του - Αν πιστέψω όσα λες, εσύ χωρίς να βάλεις καμιά φωτιά, επειδή απλά δεν την εμπόδισες να εξαπλωθεί έγινες συνώνυμο για την πυρομανία και μου έκλεψες λέξεις, χαρακτηρισμούς και μεταφορές που δικαιωματικά μου ανήκουν, είπε ο Ηρόστρατος λες και δεν είχε ακούσει κουβέντα από αυτά που του αποκρίθηκε ο Νέρωνας. - Δεν αναζήτησα στις φλόγες την δόξα, αλλά την έμπνευση, αυτό που αποκαλείς εσύ κοινό με ταύτισε με τις φλόγες. - Αυτό λέω και εγώ, αυτή η ταύτιση με αδικεί. - Κατέβηκε σήμερα ένας έμπορος τέχνης, καινούργιος, πήγαινε να τον βρεις, ίσως αυτός να μπορεί να σου λύσει τις απορίες, του απάντησε ο Νέρωνας, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να τον ξεφορτωθεί για την ώρα.
Λίγη ώρα αργότερα, ο Ηρόστρατος ήδη στέκεται στον προθάλαμο των αφίξεων του Άδη και προσπαθεί να αναγνωρίσει τον έμπορο ανάμεσα σε δεκάδες άλλους. Θα τον βρει τελικά, ακόμα ταλαιπωρημένο να κρατά στο χέρι μια μισό-καμένη κορνίζα που λογικά πρέπει να αποτελούσε μέρος από πίνακα που κάηκε.
- Δεν μπορώ να καταλάβω την εποχή σας. Γιατί αυτή που κάνουν τέχνη σήμερα δεν ασχολούνται μαζί μου; - Πολύ φοβάμαι ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο στις μέρες μας, κύριε...του απάντησε ο έμπορος κάνοντας μια παύση και περιμένοντας. - Ξέχασα, συγγνώμη, συνεχώς ξεχνάω ότι έχει περάσει η εποχή όπου όλοι με αναγνώριζαν και το να συστηθώ ήταν μάταιο. Ηρόστρατος ονομάζομαι! Θέλετε να γίνεται πιο συγκεκριμένος; - Η φήμη σήμερα δεν εξαρτάται πια από τις πράξεις σου! Με την είσοδο της τηλεόρασης και ακόμα περισσότερο, αργότερα με την είσοδο του ίντερνετ, όλο και περισσότερο η διασημότητα εξαρτάται από αυτό που είσαι και κυρίως από αυτό που προβάλλεις! - Αδυνατώ να σας παρακολουθήσω του αποκρίθηκε σχεδόν εξαντλημένα ο Ηρόστρατος! - Σήμερα, γίνεται διάσημος κανείς απλά με τον να υπάρχει, όταν καταφέρνει να το προβάλλει με τον σωστό τρόπο! Η διασημότητα ακολουθεί πια τον καθημερινό τρόπο ζωής μας και αυτός είναι εδώ και καιρό απαλλαγμένος από μεταφυσικές ανησυχίες. Σήμερα προβάλλουμε την ζωή που ζούμε, αυτή έχει αξία.
Ο Ηρόστρατος μουρμούρισε ένα ευχαριστώ και αποχώρησε. Στο σπίτι που γύρισε, άνοιξε και πάλι τον υπολογιστή. Πληκτρολόγησε και πάλι το όνομά του στο Google και πάνω πάνω βρήκε ένα καινούργιο κείμενο που είχε τίτλο:
“...Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη ή αλλιώς το θαυμαστό μπαούλο του Φερνάντο Πεσσόα...”
ξεκίνησε να διαβάζει...
----------------------------------------------------- All in – Multitasking Μυθιστόρημα (Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020) Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ & και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία. 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα ----------------------------------------------------- All in! (Μια μικρή παρουσίαση) Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο! Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις. Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In! Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα". Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο. Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Θεώρησα ...εγωϊστικό να το απολαύσω μόνος, οπότε και το μοιράστηκα με πολλούς, κοινοποιώντας το μόλις!😎
Εξαιρετικό ..
❗🌹 Geoge (Εφέσιος που πυρπόλησε τον εν Εφέσω ναό της θεάς Αρτέμιδος γιά να μείνει Αθάνατος στην Ιστορία) el.
Ειναι η γραφή σου πολυ κοντα στον ψυχισμό του αναγνώστη ,αυτο κ το μυστικό της απολυτης κατανόησης κ εν κατακλειδι της απολαυσης των κειμένων !
Καλησπερα Γιωργο ,να σε βλεπουμε !!!!!
Διαβάζω τα κείμενα σου και με ταξιδεύουν .... Έχεις το ταλέντο να μας συνεπαίρνεις ..... θέλω πολύ να διαβάσω ένα βιβλίο σου
Νομιζω υπαρχει καποιο λαθος. Ο Ηροστρατος εκαψε το Μαυσωλειο της Αλικαρνασσου που βρισκεται πιο κατω απο την Εφεσο...
Όλα σου ωραία
Τελειο 🌷🌷🌷
Saiint Kaniou
Ο ναός της Αρτέμιδος στο φως...!!!
Ονόματα που χάθηκαν καταδικασμένα...
Κι ο Ηρόστρατος να προτιμά την καταδίκη, παρά τη λήθη...
Και φτάνουμε στο σήμερα, της λήθης και της αντίστασης...!
Ένα όνειρο για τον παράδεισο ή μήπως για μια βιβλιοθήκη;
“... ενώ κοιμόμαστε εδώ, είμαστε ξύπνιοι αλλού, κι έτσι, κάθε άνθρωπος είναι δύο άνθρωποι...” - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Μόλις είχα τελειώσει τα “Άπαντα” του Μπόρχες, ενώ μερικές εβδομάδες πιο πριν είχα διαβάσει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου. Ήταν τόσες οι αναφορές του Μπόρχες στον Οδυσσέα που προσπάθησα να βρω να γράψω κάτι που θα τους συσχέτιζε. Δεν έμεινα ικανοποιημένος από καμία ιδέα που είχα και έτσι το εγκατέλειψα, προσωρινά τουλάχιστον.
Το βράδυ βγήκα για φαγητό και η συζήτηση κάποια στιγμή περιστράφηκε γύρω από τον Έκο. Ένας φίλος ανέφερε ότι ο Έκο χρησιμοποιούσε σαν πηγή έμπνευσης τον Μπόρχες και ότι ακόμα και τον τυφλό βιβλιοθηκάριο στο μυθιστόρημα του “ Το όνομα του Ρόδου” τον είχε ονομάσει Χόρχε ντε Μπούργκος ως έμμεση αναφορά στον Μπόρχες!
Γύρισα σπίτι και προσπάθησα να συσχετίσω τις νέες πληροφορίες που είχα με αυτά που είχα διαβάσει τις προηγούμενες εβδομάδες, αλλά και πάλι δεν κατάφερα να σκεφτώ κάτι που θα άξιζε να γραφτεί.
Έπεσα για ύπνο εξαντλημένος.
Στο όνειρο μου, βρέθηκα μέσα σε ένα τεράστιο αρχαίο Ελληνικό κτήριο, εξάγωνου σχήματος, που στο κέντρο του υπήρχαν μεγάλου μεγέθους κυκλικά ανοίγματα τα οποία χρησίμευαν ως αεραγωγοί.
Ξεκίνησα να τον περπατάω, χωρίς να συναντάω ανθρώπους, έχοντας όμως την ακαθόριστη εντύπωση ότι με παρακολουθούν! Μετά από αρκετή ώρα και αφού συνέχιζα να περπατώ χωρίς να μπορώ να βρω κάποια έξοδο, μου φάνηκε ότι διέκρινα ένα ίσκιο πίσω μου να με ακολουθεί. Σταμάτησα έντρομος και γυρνώντας πίσω απευθύνθηκα στον άγνωστο:
- Ποιος είναι; Έλα έξω σε είδα! - Ο Μελησιγένης είμαι, αποκρίθηκε ο άγνωστος και μια σιλουέτα αναδύθηκε από τα σκοτάδια. - Μπορείς να με βοηθήσεις να βγω; - Από που; - Από το κτήριο! Περπατάω ώρες και μοιάζει άπειρο! - Από το κτήριο θα βγεις όταν θα είσαι έτοιμος! Που θες να επιστρέψεις;
Ήμουν έτοιμος να απαντήσω σπίτι μου, όταν πρόσεξα τον ξένο λίγο καλύτερα και διαπίστωσα ότι ήταν ντυμένος όπως οι αρχαίοι Έλληνες, αφού φόραγε ένα φθαρμένο χιτώνιο. Αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι ήταν τυφλός. Άρχισα να υποψιάζομαι ότι γνωρίζω αυτόν τον παράξενο συνομιλητή μου!
- Μελησιγένης είπες; Μήπως αργότερα απέκτησες και δεύτερο όνομα; ήταν η σειρά μου να του απευθυνθώ, αγνοώντας εντελώς τον διάλογο που είχαμε ξεκινήσει! - Φυσικά! Στην ιστορία πέρασα με το όνομα Όμηρος! - Που βρίσκομαι; Έχω πεθάνει; ρώτησα όλο αγωνία - Ηρέμησε, απλά ονειρεύεσαι μου απάντησε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. - Οπότε και τον διάλογο αυτόν τον φαντάζομαι και το μόνο που έχω να κάνω είναι να ξυπνήσω; τον ρώτησα κάπως δύσπιστα. - Δεν είναι τόσο απλό, ποτέ δεν είναι! - Ξέρεις μάλλον σε ονειρεύομαι... γιατί διάβασα πρόσφατα τα βιβλία σου, του αποκρίθηκα με την σειρά μου. - Πως σου φάνηκαν; - Ήθελα να σε ρωτήσω, ο Οδυσσέας σου, έκανε σεξ χωρίς να το θέλει; Έχω την εντύπωση ότι προσπαθείς να τον αθωώσεις για τις απιστίες του! - Εγώ πάλι έχω την εντύπωση ότι με διάβασες όπως ήθελες...αλλά έτσι κάνουν όλοι, δεν αποτελείς εξαίρεση. Για μένα μετρά μόνο ο νόστος της επιστροφής, το ότι ο ήρωας μου επιθυμούσε όσο τίποτε στον κόσμο να γυρίσει στην πατρίδα του και για αυτήν την επιστροφή αρνήθηκε ακόμα και την αθανασία. - Ναι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. - Εξάλλου να σου θυμίσω ότι ακόμα και την “Ωραία Ελένη”, την έκρινα από την επιθυμία της να γυρίσει στον άντρα της και να ζήσει στο πλάι του, από την στιγμή που το πεθύμησε πραγματικά, το παρελθόν της διαγράφηκε! - Αυτό δεν το είχα σκεφτεί! Έχεις δίκιο, δικαιολογείς και συγχωρείς και αυτή την απιστία! - Γιατί δεν το βλέπω σαν απιστία, για αυτό μπορώ να είμαι γενναιόδωρος. Το παρόν είναι αυτό που μας σφραγίζει αδιάκοπα!
Αφού τέλειωσε την φράση του, είδα αποσβολωμένος την σιλουέτα του να χάνεται μέσα σε κάποιο δωμάτιο του κτηρίου και όσο και να τον έψαξα δεν τον βρήκα πάλι.
Ήθελα να τον ρωτήσω ακόμα για την μετενσάρκωση, αν γνώριζε κάποιον Έλληνα μαθηματικό ή ίσως κάποιον Αργεντινό βιβλιοθηκάριο, αλλά η ευκαιρία είχε χαθεί μάλλον οριστικά!
Συνέχισα να ψάχνω αυτόν τον άπειρο χώρο, μέσα στον οποίο είχα βρεθεί. Μετά από πολλές ώρες περπάτημα και αφού είχα σχεδόν απελπιστεί βρέθηκα εντελώς ξαφνικά μπροστά σε μία πόρτα!
Την άνοιξα και διαπίστωσα ότι οδηγούσε σε μια βιβλιοθήκη. Ο χώρος είχε και εδώ εξαγωνικό σχήμα και έμοιαζε σε διαρρύθμιση με αυτόν από τον οποίο είχα μόλις φύγει.
Εδώ ο κάθε τοίχος είχε πέντε ερμάρια, κάθε ερμάριο χώραγε 32 βιβλία ομοιόμορφου σχήματος, κάθε βιβλίο είχε 410 σελίδες, κάθε σελίδα 40 στίχους, κάθε στίχος γύρω στα 80 μαύρα στοιχεία!
Μου πήρε αρκετή ώρα να συνέλθω, θαυμασμός αλλά και φόβος για αυτό το θαύμα που αντίκριζα, ήταν τα κυριότερα συναισθήματα που διαδέχονταν το ένα το άλλο!
Άρχισα να εξερευνώ το άπειρο αυτό σύμπαν από βιβλία! Η γνώση ολόκληρης της ανθρωπότητας σε ένα μόνο σημείο σκέφτηκα!
Κάποια στιγμή έφτασα μπροστά από μια επιγραφή που σε Ελληνικά έγραφε: “... Έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις μόνο ένα βιβλίο, διάλεξε προσεκτικά ποιο θα ανοίξεις...”
Άρχισα να παρατηρώ τα βιβλία που ήταν πίσω από την επιγραφή. Σχεδόν όλοι οι τίτλοι μου ήταν άγνωστοι και σε γλώσσες που δεν ήξερα! Κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε πάνω στο “Όνομα του Ρόδου” μεταφρασμένο στα Ελληνικά και χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο το άνοιξα και ξεκίνησα να το ξεφυλλίζω.
Ενώ δεν είχα ούτε ένα λεπτό που είχα ξεκινήσει να ξεφυλλίζω το βιβλίο, ένιωσα πίσω από την πλάτη μου την παρουσία ενός ανθρώπου. Γύρισα και αντίκρισα ένα τυφλό βιβλιοθηκάριο να με παρατηρεί!
Πιο προετοιμασμένος από πριν, του απευθύνθηκα πρώτος:
- O Χόρχε ντε Μπούργκος; - Μπορείς να με αποκαλέσεις και έτσι αν θες. - Γιατί απαντάς και σε άλλα ονόματα; - Σε όλα! - Τώρα μιλάω με τον Έκο ή τον Μπόρχες; - Τι χαζή ερώτηση! Είσαι μέσα στο “Όνομα του Ρόδου”, όχι σε κάποιο βιβλίο του Μπόρχες! - Έχεις δίκιο, απάντησα ντροπιασμένος.
Αυτό το όνειρο γίνεται όλο και πιο περίεργο σκέφτηκα.
- Ξέρεις πάντα ήθελα να σε ρωτήσω, του είπα και άφησα μια μικρή παύση να αφήσει να εννοηθεί ότι διστάζω... - Ελεύθερα! Ότι θες! - Τι γνώμη έχεις για τον Μπράουν; - Τι έχετε πάθει όλοι, με αυτό το θέμα! Εσύ δεν έγραψες κάπου ότι το βιβλίο του ήταν “...Το εκκρεμές του Φουκώ” for dummies!...” Μ' άρεσε αυτό, αλλά ακόμα πιο σωστό θα ήταν να έγραφες ότι ο Μπράουν θα μπορούσε να είναι κάποιος ήρωας του βιβλίου μου, γιατί πήρε στα σοβαρά όλα όσα εγώ αποδόμησα στο “Εκκρεμές”! - Δηλαδή δεν σε πείραξε που σε αντέγραψε; - Δεν μπορεί κανείς να σε αντιγράψει γιατί ότι γράφουμε έχει ήδη γραφτεί! - Αυτό μοιάζει με ατάκα του Μπόρχες του απάντησα χαμογελώντας!
Αυτή ήταν και η τελευταία πρόταση που πρόλαβα να του απευθύνω, αφού αμέσως μετά χάθηκε ανάμεσα στα βιβλία και δεν τον βρήκα ξανά.
Ξεφύλλισα λίγο ακόμα το βιβλίο μου και αφού τίποτε άλλο σημαντικό δεν συνέβη, το έβαλα πίσω στη θέση του και ξεκίνησα να περπατώ στη βιβλιοθήκη, σίγουρος ότι έχω ακόμα μια συνάντηση να κάνω πριν φύγω.
Μετά από αρκετή ώρα τον βρήκα να κρατάει στα χέρια του ένα βιβλίο. Μίλησε πρώτος.
- Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης. - Ναι, αλλά δεν είναι σκληρό για σένα να είσαι ανάμεσα σε όλα τα βιβλία και να μην μπορείς να διαβάσεις, επειδή είσαι τυφλός; - Γιατί με ψάχνεις; έκανε σαν να μην άκουσε το σχόλιο μου! - Ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι δόκιμο να γράψω μια περίληψη για σένα; Λες να μπορώ να χωρέσω όλο τον Μπόρχες σε μερικές σελίδες; - Γράφεις και εσύ; με ρώτησε, χωρίς να φανεί ίχνος δυσαρέσκειας στο πρόσωπο του.
Σκέφτηκα ότι ήταν η ευκαιρία μου να τον εντυπωσιάσω!
- Ξέρεις Χόρχε χρησιμοποιώ μια καινούργιο τεχνική, την έχω ονομάσει multitasking μυθιστόρημα. Μέσα στην ιστορία, η οποία δεν εξελίσσεται σε γραμμικό χρόνο, “παρεμβάλλω” άλλες ιστορίες, προσπαθώντας να δώσω μια multitasking εμπειρία στον αναγνώστη. - Δηλαδή που διαφέρει από την τεχνική που χρησιμοποιούσε ο Όμηρος;
Έμεινα αποσβολωμένος! Λες να αντιγράφω τον πιο παλιό τρόπο γραψίματος και να τον παρουσιάζω σαν κάτι καινούργιο; Για κάποιο ανεξήγητο λόγο είχα θυμώσει με τον συνομιλητή μου και θέλησα να του ανταποδώσω.
- Ξέρεις αυτή η βιβλιοθήκη που ονειρεύτηκες, που ήταν άπειρη και περιέκλειε όλη την ανθρώπινη γνώση, στην εποχή μας συρρικνώθηκε τόσο ώστε να χωράει σε κάθε προσωπικό υπολογιστή! - Το γνωρίζω! Έχουμε και εδώ google! - Ναι αλλά τελικά η γνώση μας είναι αδιάφορη, είναι ένα βάρος που δεν είμαστε σε θέση να σηκώσουμε! Δεν το είχες προβλέψει αυτό, ακόμα και αν η απόκτηση της δεν είναι πια αδύνατη όπως στη βιβλιοθήκη σου... - Αυτή η καινούργια βιβλιοθήκη περιέχει άπειρα δεδομένα που κάνει την αξιολόγηση για το ποια είναι σημαντικά και ποια όχι, αδύνατη, πάλι στον ίδιο δρόμο γυρίσατε! - Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! - Θα το σκεφτείς στο μέλλον...Μην ξεχνάς ότι “...Η ζωή είναι ένα όνειρο που βλέπει ο Θεός...” και εσύ είναι ώρα να ξυπνήσεις.
Ξύπνησα ιδρωμένος!
Ακόμα το καλοκαίρι είχε δρόμο μπροστά του και έκανε αφόρητη ζέστη. Προσπάθησα να κοιτάξω την ώρα, δεν έβλεπα καθαρά, όλα τα έβλεπα θολά! Ευτυχώς που στην δική μου περίπτωση αυτό λύνεται με ένα ζευγάρι γυαλιά που θα φορέσω σε λίγο...
------------------------------------------------------------ Αφιερωμένο στη Μαρούλα, στον Όλιβερ και στη Χριστίνα, μιας και αυτό το κείμενο γεννήθηκε μέσα από τις συζητήσεις μας! ------------------------------------------------------------ ----------------------------------------------------- All in – Multitasking Μυθιστόρημα (Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020) Online Παραγγελίες: digilove.eu/ & fylatos.com/shop/all-in/ & και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία. 14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά. Αποστολή σε όλη την Ελλάδα ----------------------------------------------------- All in! (Μια μικρή παρουσίαση) Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο! Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις. Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In! Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα". Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο. Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα! ----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Υπέροχο κείμενο...όντως ότι γράφουμε έχει γραφεί...και συνεχίζει να γράφει στη συνείδηση μας!!!!
Εκπληκτικό! Απολαυστικό! Συγχαρητήρια!!!
Το οικείο και λεπτό χιούμορ εξελιγμένο, όπως και η θεματολογία και ο τρόπος γραφής!!!
Τέλειο ....Συγχαρητήρια !!!! με συνεπήρε η γραφή σας 💗💗
Τελικά υπάρχει άλλος εαυτός; ή είναι κάποιος Άλλος πού ζεί στόν Εαυτό μας;.!!.
Νομίζω πως θες διακοπες στη πανεμορφη χωρα των αγραμματων. Διαφορετικά αναγκαστικη αποχή από τα πολλα βιβλία :)
Στο παρόν έχει σημασία τι κάνουμε,σοφός ο ΄Ομηρος
Υπεροχο
Πολυ μου αρεσε!!!
Πολυ ωραιο και ενδιαφέρον κείμενο.
Τέλειο....
Ωραίο κείμενο
Ωραίο κείμενο! Υπέροχος τρόπος γραφής!
Ευχάριστο, απολαυστικό, με λεπτό χιούμορ... πράγματι το παρόν έχεις σημασία, ότι γράφεται έχει ξαναγραφει, ότι πούμε και καμαρώνουμε κάπου κάποτε έχει λεχθεί...
Εξαιρετικό!
Έυφυες διορατικο πνευματική ευφορία........ Όλα με νόημα....!!!!!!!
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών ή αλλιώς Six-Day war των Colonel Bagshot's
“...Tomorrow never comes until it's too late...” (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Στις αρχές τις δεκαετίες του 60, στο Λίβερπουλ της Αγγλίας , θα δημιουργηθεί μια ροκ μπάντα με το πρωτότυπο όνομα “Colonel Bagshot's Incredible Bucket Band” που αργότερα θα γίνει σκέτο “Colonel Bagshot's”.
Στις 5 Ιουνίου του 1967 το Ισραήλ θα εξαπολύσει επίθεση εναντίον της Αιγύπτου. Οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν και το Ισραήλ στράφηκε επίσης εναντίον της Συρίας και της Ιορδανίας.
Οι εχθροπραξίες έληξαν 6 μέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου του 1967, με θρίαμβο των Ισραηλινών, που είχαν καταφέρει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να τριπλασιάσουν τα εδάφη τους.
Σε αυτόν τον πόλεμο, οι απώλειες για τους Ισραηλινούς ανήλθαν σε 679 νεκρούς και 2.563 τραυματίες, ενώ οι Άραβες είχαν κατά προσέγγιση 21.000 νεκρούς και 45.000 τραυματίες.
Η πανωλεθρία των Αράβων τους στοιχειώνει ως σήμερα και είναι μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες στην ιστορία τους.
Το 1971 η μπάντα “Colonel Bagshot's” που δεν τα έχει πάει καθόλου καλά ως τότε, θα κυκλοφορήσει το μοναδικό στούντιο άλμπουμ της, με τον τίτλο “Oh What a Lovely War”. Στο άλμπουμ αυτό θα συμπεριλάβει και το τραγούδι που έγραψε, εμπνευσμένο από τον πόλεμο των έξι ημερών, με τίτλο “Six-Day War”.
Η μπάντα τελικά δεν θα καταφέρει τίποτε σπουδαίο και θα διαλυθεί μερικά χρόνια μετά, αφού θα κυκλοφορήσει το 1973 ένα τελευταίο single.
Περίπου 30 χρόνια μετά το 2002, ο Αμερικάνος καλλιτέχνης της hip-hop DJ Shadow, θα διασκευάσει το τραγούδι, θα το κυκλοφορήσει πάλι και θα το κάνει τεράστια επιτυχία που θα φτάσει ως το Νο1 στα Αμερικάνικα charts!
Για το video clip του τραγουδιού, απευθύνεται στο αγαπημένο του σκηνοθέτη, Wong Kar-Wai και συμφωνούν στο να δημιουργήσουν κάτι σαν μικρού μήκους ταινία, βασιζόμενη στον στίχο του τραγουδιού:
"Tomorrow never comes until it's too late..." (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Έτσι το clip περιγράφει έναν άντρα που μόλις ανακάλυψε ότι η σύντροφος του υπήρξε άπιστη, προσπαθεί να καταστρέψει όλα όσα την θυμίζουν και να εξαφανίσει από παντού τα ίχνη της! Τελικά συνειδητοποιεί την ματαιότητα της προσπάθειας του, αφού αυτό που έχει γίνει δεν μπορεί να ξεγραφτεί...
Το clip τελειώνει με ένα ρητό του Bruce Lee:
“ ...The possession of anything begins in the mind...” (Η απόκτηση του οτιδήποτε ξεκινά από την σκέψη)
Το 2006 το τραγούδι του DJ Shadow θα συμπεριληφθεί στο soundtrack της ταινίας Fast & Furious - Tokyo Drift και θα κάνει για δεύτερη φορά επιτυχία.
Το 2018 ο Τούρκος παραγωγός και dj Mahmut Orhan σε συνεργασία με το παλιό μέλος των Colonel Bagshot's, τον Brian Farrel, θα κυκλοφορήσει μια νέα προσέγγιση του τραγουδιού, βγάζοντας ένα remix πιο κοντά στους ήχους της εποχής.
Το τραγούδι γίνεται αμέσως μεγάλη επιτυχία και στη χώρα μας παίζει παντού!
Το εκπληκτικό video clip που συνοδεύει το τραγούδι θα γυριστεί στο Mardin της Τουρκίας που βρίσκεται στα σύνορα με τη Συρία και η ατμόσφαιρα έχει κάτι το παραμυθένιο που παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Ο μυστικισμός που υπάρχει στον ήχο του Mahmut Orhan συνδέεται άψογα με την εικόνα, έτσι ώστε ο θεατής να ταξιδέψει σε έναν παραμυθένιο μέρος και να αποδώσει τα δικά του νοήματα στον κάθε χαρακτήρα που συναντά.
Και πάλι αν εξαιρέσουμε μια έμμεση αναφορά που ίσως γίνεται μέσα από την τοποθεσία και αυτό το clip δεν συνδέεται με το αρχικό νόημα των στίχων:
Ain't it funny how men think (Δεν είναι αστείο το πως σκέφτονται οι άντρες) They made the bomb, they are extinct (Δημιούργησαν την βόμβα και το είδος τους εξαφανίστηκε) Its only Saturday (Είναι μόνο Σάββατο)
Tomorrow never comes until it's too late (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Όπως και να χει, το καταδικασμένο στη λήθη, αντιπολεμικό τραγούδι των Colonel Bagshot's, βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα.
“...Τα πρώτα χρόνια που έπαιζα στα καζίνο δε με ωφέλησαν σε τίποτε άλλο από το να μάθω από τα λάθη μου. Σήμερα απλώς δείχνουν το πείσμα μου και την προσπάθειά μου.
Ακόμη έμαθα πως για να κερδίσει κάποιος πρέπει πρώτα να ξέρει να χάνει...”
Στην επαγγελματική κάρτα που διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια περιγράφει τον εαυτό του ως “Επαγγελματίας Παίκτης Καζίνο”, από τον τύπο έχει χαρακτηριστεί ως ο θρύλος του Black-Jack ή αλλιώς ο Έλληνας που κέρδισε τα καζίνο, ενώ τον συγκρίνουν συνέχεια με τον Nick the Greek!
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο επενδυτή, μιας και τοποθετεί τα χρήματα του (ως επένδυση) μόνο όταν οι πιθανότητες να πάρει περισσότερα είναι υπέρ του.
Γεννήθηκε στην Μελβούρνη το 1961 από Έλληνες γονείς. Οι γονείς του επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1970 όταν εκείνος ήταν 9 χρονών και ως νέος έδειξε έντονη τάση προς τον αθλητισμό.
Στην αρχή θα θελήσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το κολύμπι αλλά γρήγορα θα καταλάβει ότι δεν είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό και θα το εγκαταλείψει για να στραφεί στο ποδόσφαιρο. Λίγο αργότερα για τον ίδιο λόγο θα εγκαταλείψει και το ποδόσφαιρο.
Τα παραπάνω αθλήματα τα εγκατέλειπε κάθε φορά που ένιωθε ότι δεν θα καταφέρει σπουδαία πράγματα!
Τελικά θα αφοσιωθεί στον Μαραθώνιο όπου νιώθει ότι βρήκε το άθλημα που του ταιριάζει και στο οποίο μπορεί να πετύχει σπουδαίες επιδόσεις. Ένας τραυματισμός όμως θα κόψει την πορεία του και ο Taramas θα βρεθεί το 1986 σε ηλικία 25 χρονών, στην Ολλανδία.
Τα πρώτα 4 χρόνια στην Ολλανδία θα τα περάσει μέσα σε καζίνο και παράνομες λέσχες τζογάροντας σε όλα τα τυχερά παιχνίδια και φυσικά με χρηματικές απώλειες.
Το 1988 μαθαίνει για την τεχνική του μετρήματος καρτών και ο Έντουαρντ Θορπ γίνεται το ίνδαλμα του. Αρχίζει να διαβάζει με μανία όποιο βιβλίο σχετικό βρίσκει και αρχίζει να αφοσιώνεται στο Black-Jack.
Το 1990 είναι η πρώτη χρονιά που καταγράφει κέρδη από το Black-Jack! Η συνέχεια είναι καταιγιστική μιας και κερδίζει πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ μέχρι το 1994 όταν και επιστρέφει μόνιμα πια στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα η πορεία του είναι το ίδιο εντυπωσιακή και μέσα σε μια δεκαετία θα κερδίσει επιπλέον, περισσότερα από 1.5 εκατομμύρια ευρώ από το Black-Jack!
Την ίδια περίοδο θα γίνει διάσημος και ο τύπος της εποχής θα ασχοληθεί μαζί του γιατί ο John Taramas είναι ανεπιθύμητος από τα περισσότερα καζίνο της Ελλάδος. Εκείνα με διάφορες προφάσεις του απαγορεύουν την είσοδο με συνέπεια ο Taramas να στραφεί δικαστικώς εναντίον τους.
Ο τύπος της εποχής τον συγκρίνει συνέχεια με τον μυθικό Nick the Greek, παραλληλισμός που μπορεί να κολακεύει τον Taramas αλλά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ο Nick the Greek υπήρξε η πιο εμβληματική φυσιογνωμία στον χώρο του τζόγου ένας παίκτης που κατάφερε να κάνει πολλές φορές μεγάλη περιουσία από τον τζόγο για να την χάσει στη συνέχεια! Ο John Taramas είναι μεθοδικός, επίμονος, πεισματάρης με μια απίστευτη εγκράτεια. Παίζει μόνο όταν ευνοείται από τις πιθανότητες και δεν μπαίνει ποτέ σε πειρασμό να προκαλέσει την τύχη του, στην οποία εξάλλου δεν πιστεύει!
Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του:
“...Ποτέ μου δεν υπήρξα τζογαδόρος. Ο τζογαδόρος παίζει γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να χάσει είναι μεγαλύτερες από το να κερδίσει. Ύστερα από τόση μελέτη, οι πιθανότητες είναι υπέρ μου...”
Η επιτυχία του ήταν ότι είχε καταφέρει ένα τυχερό παιγνίδι όπως είναι το Black-Jack με την βοήθεια των βιβλίων και με το μέτρημα των φύλλων αλλά και την σκληρή και πολλές φορές υπεράνθρωπη αφοσίωση στον στόχο, να το μετατρέψει σε τεχνικό, όπου η ικανότητα και όχι η τύχη έκριναν το τελικό αποτέλεσμα!
Τα κέρδη για τον Tarama που ακολούθησαν, ήταν μόνο η επιβράβευση για την προσπάθεια του και η απόδειξη ότι τα είχε καταφέρει!
Το 2005 θα αναγκαστεί να σταματήσει να παίζει, γιατί όλα τα casino της χώρας εγκατέστησαν στο Black-Jack τις αυτόματες μηχανές ανακατέματος και το μέτρημα των φύλλων δεν ήταν πια εφικτό.
Ο John Taramas θα στραφεί στη συνέχεια στο μόνο “τυχερό παιγνίδι” που απέμεινε και υπό συνθήκες μπορεί να μετατραπεί σε τεχνικό, το poker.
Τεχνικό παιχνίδι, χαρακτηρίζεται εκείνο όπου ο παίκτης έχει αναπτύξει τέτοιες ικανότητες που επιδρούν (υπέρ του) στο κατά τα άλλα τυχερό παιχνίδι.
Η ρουλέτα για παράδειγμα δεν μετατρέπεται σε τεχνικό, παραμένει πάντα τυχερό και αυτό γιατί η οποιαδήποτε ικανότητα ενός ανθρώπου δεν μπορεί να επηρεάσει καθόλου το παιχνίδι.
Το πρώτο είδος παιχνιδιού poker, με το οποίο θα ασχοληθεί, είναι το Texas Holdem No Limit, στο οποίο γρήγορα καταφέρνει αξιοσημείωτες επιτυχίες. Το 2011 θα καταταγεί 3ος σε διεθνή τουρνουά που διεξάγεται στο Λουτράκι και θα κερδίσει 135.000 ευρώ. Ως σήμερα τα συνολικά του κέρδη από τουρνουά ξεπερνούν τις 300.000 ευρώ!
Το τελευταίο διάστημα ασχολείται και με το Pot Limit Omaha που φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα του αλλά και να είναι και πιο κοντά στη φιλοσοφία του Black-Jack!
Αν θα καταφέρει να διακριθεί και να πετύχει σπουδαία πράγματα μόνο ο χρόνος θα το δείξει, το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσει με θρησκευτική αφοσίωση να πετύχει τον στόχο του!
Ας κλείσουμε, όπως ξεκινήσαμε, με κάτι που έχει δηλώσει ο ίδιος:
“...Κάθε μορφή τυχερού παιχνιδιού αποτελεί τζόγο και κατ’ επέκταση μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση.
Προσωπικά δεν το προτείνω, μπορώ να το δεχτώ μόνο ως διασκέδαση όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια του καζίνου, το οποίο είναι ένας χώρος που χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή.
Οι μπίλιες και οι τράπουλες δεν έχουν καρδιά, δεν λυπούνται και το καζίνο δεν είναι τόπος εξοικονόμησης χρημάτων, είναι τόπος διασκέδασης. Ακριβής διασκέδασης. Αυτό συνεπάγεται ότι παίζουμε αποκλειστικά με το περίσσευμά μας.
Είναι πολύ σημαντικό ο παίκτης να γνωρίζει ότι η πιθανότητα να χάσει είναι μεγαλύτερη από την πιθανότητα να κερδίσει, κάτι που ισχύει για όλα τα τυχερά παιχνίδια...”
------------------------------------------------------------ Το παραπάνω κείμενο αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, μέρος από το νέο μου μυθιστόρημα “All In”, στο οποίο ως συγγραφέας επιλέγομαι να αποφασίσω μεταξύ 4 ατόμων για το ποιος είναι πιο εθισμένος στον τζόγο. Τις ίδιες ερωτήσεις που κάνω στους “ήρωες” μου, έκρινα ότι θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσει και ένα πραγματικό πρόσωπο (John Taramas). Η συνέχεια στο βιβλίο, όταν κυκλοφορήσει.
Problem displaying Facebook posts. Backup cache in use.
Type: OAuthException
... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Οδυσσέας Vs Παλαμήδης (Battle)
Ο Οδυσσέας σίγουρα είναι ο πιο διάσημος ήρωας του Ομήρου. Ο Όμηρος έδωσε το όνομα του, στο ένα από τα δύο έπη του. Ο Παλαμήδης πάλι είναι ένας σχετικά άγνωστος ήρωας, που δεν αναφέρεται καθόλου από τον Όμηρο. Οι πηγές από τις οποίες μαθαίνουμε για τον Παλαμήδη είναι ο Γοργίας. ο Ξενοφώντας και οι τραγικοί Αισχύλος και Ευριπίδης.
Για τον Οδυσσέα γνωρίζουμε ότι το όνομά του, ως και σήμερα είναι συνώνυμο της ευφυίας και της εφευρετικότητας. Το «πολυμήχανος» είναι ένας προσδιορισμός που συνειρμικά παραπέμπει αυτόματα στον ήρωα του Ομήρου. Είναι όμως έτσι;
Μήπως υπήρξε ήρωας πιο έξυπνος και εφευρετικός από τον Οδυσσέα; Μήπως μας έχουν παραπλανήσει;
Σε αυτή την άτυπη σύγκριση θα εξετάσουμε τρία χαρακτηριστικά:
- Καλοσύνη
- Εξυπνάδα & Εφευρετικότητα
- Διασυνδέσεις
Ας αρχίσει η μάχη:
- Καλοσύνη
Η καλοσύνη σίγουρα δεν ήταν στα προτερήματα του Οδυσσέα.
Όταν γυρίζει στην Ιθάκη σκοτώνει όλους τους μνηστήρες, πολλοί από τους οποίους το μόνο έγκλημα που είχαν διαπράξει ήταν να τρώνε και να πίνουν στο παλάτι, μειώνοντας την περιουσία του Οδυσσέα.
Ακόμη χειρότερη ήταν η συμπεριφορά του Οδυσσέα απέναντι σ’ έναν φίλο και συμπολεμιστή του, τον Παλαμήδη! Ο Οδυσσέας οδηγούμενος από ζήλια αιχμαλώτισε έναν δούλο των Τρώων που μετέφερε χρυσάφι και τον υποχρέωσε να γράψει ένα σημείωμα στο οποίο φαίνεται πως ο Πρίαμος δωροδοκεί τον Παλαμήδη με αυτό. Στη συνέχεια το έθαψε κάτω από τη σκηνή του Παλαμήδη και ειδοποίησε τον Αγαμέμνονα για την υποτιθέμενη προδοσία.
Ο Αγαμέμνονας διέταξε τη θανάτωσή του με λιθοβολισμό. Για τον λιθοβολισμό του Παλαμήδη παρατάχτηκε μόνο ο στρατός του Αγαμέμνονα και του Οδυσσέα, οι άλλοι άνδρες αρνήθηκαν να πάρουν μέρος και παρακολούθησαν πλημμυρισμένοι με οργή και θλίψη.
Λέγεται ότι τα τελευταία λόγια του Παλαμήδη ήταν προς τον Οδυσσέα: "...Σε λυπάμαι αλήθεια, γιατί εσύ χάθηκες πριν από μένα...".
Ο Παλαμήδης πάλι ήταν ακέραιος και αυτάρκης. Δε χρησιμοποιούσε δούλους και έκανε τα πάντα μόνος του. Πολλές φορές δεχόταν τα πειράγματα των συντρόφων του για την "περίεργη" για την εποχή αυτή συνήθεια. Δε γνωρίζουμε κανένα περιστατικό στο οποίο να αδίκησε κάποιον.
Η αντιδικία του Παλαμήδη με τον Οδυσσέα ξεκίνησε πριν τον Τρωικό πόλεμο.
O Οδυσσέας είχε πάρει χρησμό ότι εάν συμμετάσχει στον Τρωικό πόλεμο θα αργήσει να επιστρέψει στο σπίτι του. Προσπάθησε λοιπόν να αποφύγει την επιστράτευση. Γι’ αυτόν τον λόγο έδινε σε όλους στην Ιθάκη την εντύπωση ότι είχε τρελαθεί.
Ο Παλαμήδης έφτασε στο σπίτι του Οδυσσέα και τον βρήκε να έχει ζέψει το άροτρο του με ένα βόδι και ένα άλογο παράλληλα και να σπέρνει το χωράφι του με αλάτι! Ο Παλαμήδης που είχε καταλάβει το θέατρό του, άρπαξε τον γιο του Οδυσσέα τον Τηλέμαχο και τον έριξε μπροστά στο άροτρο για να τον αναγκάσει να σταματήσει! Ο Οδυσσέας δε συγχώρεσε ποτέ τον Παλαμήδη που τον είχε αποκαλύψει!
- Εξυπνάδα & Εφευρετικότητα
Όπως είδαμε και παραπάνω ο Οδυσσέας ήταν ανώτερος από τον Παλαμήδη σε δολοπλοκία, αλλά όχι σε καλοσύνη. Η εξυπνάδα και η εφευρετικότητα όμως είναι κυρίως το πεδίο στο οποίο ο ήρωας του Ομήρου γνώρισε τη μεγαλύτερη δόξα.
Ας μην ξεχνάμε τον περίφημο "Δούρειο Ίππο" χάρη στον οποίο οι Έλληνες κατέκτησαν την Τροία.
Η ιστορία του "Δούρειου Ίππου" δεν εξιστορείται σε κανένα από τα δύο Ομηρικά Έπη. Στην Οδύσσεια ο Όμηρος περιορίζεται σε μια μικρή αναφορά. Πιο αναλυτική περιγραφή συναντούμε σε κείμενα του Βιργιλίου.
Ο Βιργίλιος λοιπόν, αναφέρει πως η θεά Αθηνά θα συμβουλέψει τον Οδυσσέα να αναθέσει στον Επειό την κατασκευή ενός τεράστιου ξύλινου αλόγου. Το άλογο αυτό ήταν κούφιο στο εσωτερικό και μέσα μπήκαν οι πιο γενναίοι Έλληνες που στη συνέχεια άλωσαν την Τροία. Αν και η ιστορία έχει δοξάσει τον Οδυσσέα για τη σκέψη που είχε, ποτέ δεν υπήρξε δική του αλλά της θεάς Αθηνάς!
Ο Οδυσσέας πάλι σύμφωνα με τον Όμηρο θα λύσει και τα μάγια της Κίρκης που είχε μεταμορφώσει τους συντρόφους του σε γουρούνια, όμως εδώ το βότανο που χρειαζόταν θα του το δώσει ο Ερμής!
Ναι αλλά ο πολυμήχανος Οδυσσέας ξέφυγε από τις Σειρήνες και στη συνέχεια από τα μυθικά τέρατα τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη! Για να το εξετάσουμε και αυτό!
Οι Σειρήνες ήταν νύμφες με φωνές θεϊκές. Με το τραγούδι τους παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, οι οποίοι πλησιάζοντας ξεχνούσαν τον προορισμό τους και στη συνέχεια κατασπαράζονταν! Όμως και σε αυτή την περίπτωση ο Οδυσσέας είχε ενημερωθεί σύμφωνα με τον Όμηρο από την Κίρκη και είχε προετοιμαστεί κατάλληλα και έτσι έβαλε κερί στα αυτιά των συντρόφων του και ο ίδιος δέθηκε γερά σε έναν στύλο του καραβιού!
Επίσης αναλυτικές οδηγίες - πάλι από τη μάγισσα Κίρκη - είχε πάρει για το πως πρέπει να κουμαντάρει το πλοίο του στο στενό που βρίσκονταν η Σκύλλα και η Χάρυβδη. Στο δε συγκεκριμένο στενό ήξερε από την Κίρκη ότι είναι υποχρεωμένος να θυσιάσει 6 συντρόφους του, για να μπορέσει να περάσει ...το έκανε... και πέρασε με επιτυχία.
Η τελευταία περιπέτεια του Οδυσσέα είναι στο νησί της Καλυψούς όπου καταλήγει μόνος του, αφού όλοι οι σύντροφοί του έχουν πεθάνει. Στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι η Καλυψώ τον ερωτεύθηκε και τον κράτησε κοντά της επτά χρόνια.
Η Καλυψώ θέλοντας να κρατήσει για πάντα κοντά της τον Οδυσσέα του υπόσχεται αθανασία! Αλλά αυτός την αρνείται! Θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του και στο Βασίλειό του. Επιλέγει τη θνητότητα και να συνεχίσει να είναι άνθρωπος αντί να γίνει ημίθεος! (Όσο και να το περιεργάζομαι δεν το βρίσκω ιδιαίτερα έξυπνο). Στο τέλος θα τον λυπηθεί η θεά Αθηνά και θα παρακαλέσει τον Δία, να τον βοηθήσει. Εκείνος έστειλε τον Ερμή στην Καλυψώ και τη διέταξε να αφήσει τον Οδυσσέα να φύγει!
Σκόπιμα άφησα για το τέλος ένα πολύ γνωστό άθλο του Οδυσσέα. Η περιπέτεια που είχε με τον Κύκλωπα τον Πολύφημο. Στην περίφημη ιστορία αυτή δε φαίνεται όντως να δέχεται κάποια βοήθεια από μάγισσες ή θεούς.
Ας δούμε τώρα και λίγο τον Παλαμήδη στο πεδίο της εξυπνάδας και εφευρετικότητας.
Ο μύθος λέει ότι είχε φοβερές οργανωτικές ικανότητες! Είναι εκείνος που σχεδίασε ένα οχυρό που προστάτευε τον στρατό από τις επιθέσεις των Τρώων και φρόντιζε για τις ανάγκες του στρατού.
Πριν από κάθε μάχη είναι αυτός που ρύθμιζε τον τρόπο παράταξης των στρατευμάτων και διαμόρφωνε το σχέδιο διεξαγωγής της.
Χάρη στις γνώσεις του πάνω στην Ιατρική βοήθησε στην αντιμετώπιση ενός θανατηφόρου λοιμού και μερίμνησε για την τροφή των στρατευμάτων. Έργο το οποίο είχε ανατεθεί νωρίτερα στον Οδυσσέα, χωρίς εκείνος να καταφέρει κάτι!
Ο Παλαμήδης εφηύρε τα ζάρια και τα πούλια και στη συνέχεια το τάβλι. Η εφεύρεσή του είχε σαν στόχο να περνούν οι άντρες στην Τροία τον ελεύθερο χρόνο τους διασκεδαστικά! Αν κρίνω ότι ακόμα και σήμερα μας αρέσει να περνάμε μέρος από τον ελεύθερο χρόνο μας με το τάβλι, ήταν πολύ πετυχημένη εφεύρεση!
Ακόμη στον Παλαμήδη αποδίδεται η επινόηση του χάρακα και στη συνέχεια η επινόηση του μέτρου και των σταθμών, η αλφαβητική γραφή και η διαίρεση του έτους σε ώρες ημέρες και μήνες!
Ο Παλαμήδης είχε επινοήσει και ένα πρώτο τηλέγραφο... τις φρυκτωρίες! Οι φρυκτωρίες ήταν μικροί πύργοι από ξύλα, τα οποία τοποθετούνταν πάνω σε βουνοκορφές με καλή ορατότητα. Όταν έπρεπε να διαδοθεί ένα μήνυμα, έβαζαν φωτιά στα ξύλα, ούτως ώστε οι φλόγες να γίνονταν ορατές μέχρι την επόμενη φρυκτωρία, που βρισκόταν σε άλλη βουνοκορφή πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Έτσι, μέσα από μια αλυσίδα πυρκαγιών, το μήνυμα έφτανε στον προορισμό του. Ασφαλώς, το μήνυμα που συμβόλιζαν οι πυρκαγιές έπρεπε να είναι γνωστό από πριν. Όταν έπεσε η Τροία το μήνυμα της νίκης του πολέμου κατάφερε χάρη στη μέθοδο του Παλαμήδη να διανύσει απόσταση 550 χιλιομέτρων μέσα σε μία νύχτα.
Ο Παλαμήδης υπήρξε εκτός από ιατρός, αστρονόμος, εφευρέτης και άριστος εποποιός. Τα έπη του όμως εξαφανίστηκαν από τους απογόνους του Αγαμέμνονος.
- Διασυνδέσεις
Εδώ τα πράγματα είναι σχετικά απλά και εύκολα. Ενώ ο Παλαμήδης σε καμία πηγή δεν έχει τη βοήθεια των Θεών, ο Οδυσσέας σε πολλές περιπτώσεις έχει τη συμπαράσταση αλλά και καθοδήγηση των Θεών. Πολύ εύκολα μπορούμε να πούμε ότι ο Οδυσσέας υπήρξε πιο αγαπητός στους Θεούς από τον Παλαμήδη. Εκτός από τους Θεούς ακόμα και ο Όμηρος θα γράψει ένα ολόκληρο έπος αφιερωμένο στον Οδυσσέα και δε θα γράψει ούτε μια γραμμή για τον Παλαμήδη. Ο Όμηρος μάλιστα ξεκινά την αφήγηση του Τρωικού πολέμου από τον τελευταίο χρόνο θέλοντας προφανώς να προστατέψει τη φήμη του Οδυσσέα που όπως είδαμε δε θα ήταν ίδια αν ξεκινούσε την αφήγηση νωρίτερα!
Υστερόγραφο
Το κείμενο που διαβάσατε δεν έχει σαν στόχο σε καμία περίπτωση να αποδομήσει τον Οδυσσέα. Αυτό που θέλει να αναδείξει το κείμενο είναι ότι την ίδια εποχή υπήρξε ένας ήρωας τουλάχιστον ισάξιος του Οδυσσέα σε εξυπνάδα και εφευρετικότητα που όμως δεν είχε την ανάλογη υστεροφημία. ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Με άλλα λόγια ο Παλαμηδης είναι ο τύπος του δικαιου έξυπνου και οργανωτικου ανθρώπου ενώ ο Οδυσσέας είναι ο τύπος του λαμογιου βύσματος "ξέρεις ποιος είμαι γω" :-o
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση! Μας έβαλες να ψάξουμε και να διαβάσουμε για τον Παλαμήδη.
Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες. Παλαμήδης και Αχιλλέας είναι και με διαφορά πολύ καλύτερα και ποιοτικά πρότυπα από τον Οδυσσέα. Ο τελευταίος όμως έχει επικρατήσει ελέω Ομήρου, ο οποίος τον έχρισε με την εύνοια των Θεών. Ήταν όμως εύνοια; Ή ήταν επιβεβαίωση μέσω μιας αυθαίρετης θεολογικής δικαίωσης ενός λανθασμένου πρότυπου, ο οποίος ποτέ δεν πήγαινε "με το σταυρό στο χέρι";
Καλημέρα
Σύμφωνα με την Νασα τά ομηρικά έπη περιγράφουν συμπαντικά φαινόμενα και όχι φιλοσοφικά
Ο λόγος που δεν αναφέρει ο Όμηρος το γεγονός με τον Παλαμήδη και το γνωρίζουμε από άλλη πηγή είναι το ότι ο Όμηρος ήταν εγγονός του Οδυσσέα και γιος του Τηλέμαχου.
Ο,τι πιο άσχετο έχω διαβάσει... προφανώς ο γράφων δεν αναλύει τα Ομηρικά Έπη, αλλά κάτι άλλο. Τόσο άσχετο, όσο και ύποπτο.
Δεν έχω διαβάσει ακόμα τα ομηρικά έπη όμως είναι πασιφανές τα μηνύματα που περνάει με την Οδύσσεια με τα δεινά που προκάλεσε ο Οδυσσέας στον εαυτό του και στους συντρόφους του από την αλαζονεία, έπαρση και εγωισμό του. Δεν θα υπήρχε διδακτικό παράδειγμα αν ανέλυε τον καλύτερο ήρωα στην περίπτωση αυτή Παλαμήδη.Αυτός είναι και ο λόγος που ο Όμηρος ασχολείται με ένα τέτοιο χαρακτήρα που αν και χαρισματικός όπως παρά πολλοί άνθρωποι, αδίκησε τον εαυτό του με τους τρόπους του. Αυτό είναι και το διδακτικό μύνημα εν συνεχεία, η μεταμέλεια και η μεταμόρφωση του Οδυσσέα σε ένα καλύτερο πιο μεστό άνθρωπο, πλέον ολιγαρκή και ουσιώδη.
Με μια υποσημείωση ο Οδυσσέας οφείλει την ονομασία του στο ρήμα οδδυσω σομαι που σημαίνει περιπλανωμαι φυσικά ήταν πιο απατεώνας γιατί ακριβώς δεν είχε τις ικανότητες του Παλαμήδη
Το βέβαιο είναι πως ο συγγραφέας,μας έβαλε να μάθουμε τον Παλαμήδη,κ να αναζητήσουμε πηγές σχετικές.Τον ευχαριστούμε.
Ο Οδυσσέας διακρίθηκε ως πολυμήχανος, πανούργος και πονηρός. Δεν διακρίθηκε ούτε για το ήθος του, ούτε για ανιδιοτέλεια και ακεραιότητα. Δική του ιδέα ήταν ο δούρειος ίππος, η ύπουλη παγίδα που έστησαν στους Τρώες για να εισβάλλουν, να λεηλατήσουν και να καταστρέψουν την πόλη και το λαό. Το έκαναν με μεγάλη σκληρότητα. Ο πόλεμος βέβαια δεν έχει ηθική, αλλά αυτοί δεν σεβάστηκαν ούτε τα στοιχειώδη. Ούτε το νεκρό σώμα του Έκτορα, ούτε φυσικά τις γυναίκες και τα παιδιά της Τροίας. Δεν δίστασαν να δολοφονήσουν τον μικρό γιο του Έκτορα και της Ανδρομάχης, ένα μικρό παιδάκι. Κι όλα αυτά δήθεν για χάρη του Μενέλαου που τον εγκατέλειψε η Ελένη! Στην ουσία ήταν πολεμοχαρείς και αλαζόνες, που αναζητούσαν δόξα, πλούτο και εξουσία. Ο Αγαμέμνονας δεν δίστασε να θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια για να φυσήξει ο άνεμος και να φύγουν τα πλοία. Ο Οδυσσέας ταλαιπωρήθηκε κ περιπλανήθηκε...αυτό ήταν μια μορφή τιμωρίας για τις ραδιουργίες του και τον ανέντιμο τρόπο που έδωσε τη νίκη στους Μυκηναίους. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα... Θυμάμαι όταν κάναμε στο σχολείο Οδύσσεια κ Ιλιάδα, ήθελα να νικήσουν οι Τρώες! Ο Όμηρος, δίνει την εντύπωση ότι εκτιμάει τους Τρώες στην Ιλιάδα, χωρίς βέβαια να το εκφράζει φανερά.
Αληθες.Στου αναυπλιου το παλαμιδι.Φοβερο μυαλο,γιος του ναυπλιου.
Παλάμης λέγοτανε όχι Παλαμήδης
Τι μλκιες διαβάζω ρε π00στη μου και χωρίς καν να σε ακολουθω
View more comments
Πως ο Benjamin Franklin με έναν χαρταετό σκότωσε τους θεούς
Ίσως να μην ξέρεις ότι η ατάκα “...Ο χρόνος είναι χρήμα....” είναι δικιά του ή ότι δεν κατοχύρωσε καμία από τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι ανήκουν στο λαό.
Ίσως να μην ξέρεις ούτε ότι υπήρξε πετυχημένος τυπογράφος, πολιτικός και συγγραφέας ή ότι η συμβολή του Franklin στην ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι μεγάλη.
Όμως θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι σαν εφευρέτης έφτιαξε το πρώτο αλεξικέραυνο!
Χαρακτηρίστηκε “ο πρώτος μεγάλος Αμερικανός” και αν κατά τύχη σου βρίσκεται χαρτονόμισμα των 100 αμερικανικών δολαρίων, θα δεις και τη μορφή του να σχηματίζει ένα αδιόρατο χαμόγελο.
Είχε χιούμορ, κυρίως στα γραπτά του:
“...Τρεις μπορούν να κρατήσουν ένα μυστικό, αν οι δυο απ’ αυτούς είναι πεθαμένοι...”
και σαν συγγραφέας έχει γράψει κάτι που το ασπάζομαι απόλυτα:
“...Είτε γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί είτε κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί...”
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Ο Κεραυνός
Ως κεραυνός θεωρείται οποιαδήποτε ηλεκτρική εκκένωση συμβαίνει στην ατμόσφαιρα και οφείλεται σε φυσικά αίτια. Σε όλη τη Γη πέφτουν περίπου 100 κεραυνοί το δευτερόλεπτο.
Για πολλά χρόνια το φυσικό αυτό φαινόμενο είχε συνδεθεί πολύ στενά με μεταφυσικές θεωρίες.
Στην Ελληνική Μυθολογία ο Δίας είναι ο κυρίαρχος των κεραυνών της αστραπής. Με την καθιέρωση του Χριστιανισμού πέρασε στις λαϊκές δοξασίες ότι η αστραπή είναι η φωτιά που αφήνει πίσω του το άρμα του Προφήτη Ηλία καθώς διατρέχει τον ουρανό, ενώ η βροντή το κροτάλισμα των ποδιών των αλόγων που σύρουν το άρμα του.
“...Ρίχνει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ κατά του Σατανά...”
Αυτές οι θεωρίες, πολύ λογικά μιας και δεν υπήρχε επιστημονική εξήγηση, ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και αποδεκτές ως το 1765, που ο Βενιαμίν Φραγκλίνος κατασκεύασε το πρώτο αλεξικέραυνο.
Benjamin Franklin
Ο Benjamin Franklin γεννήθηκε στη Βοστώνη και ήταν το 15ο παιδί που απέκτησε ο φτωχός κηροποιός Ιωσίας Φραγκλίνος. Οι γονείς του είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον στείλουν στο σχολείο μόλις για δύο χρόνια και μέχρι να φτάσει 10 ετών. Στα 13 του μπήκε μαθητευόμενος στο τυπογραφείο του αδελφού του.
Τον ελεύθερο χρόνο του όμως τον πέρναγε με το να μελετάει επιστημονικά και άλλα συγγράμματα και να γράφει σατιρικά δοκίμια και ποιήματα. Στα 17 του χρόνια έπιασε δουλειά ως τυπογράφος στο Λονδίνο, όπου βρέθηκε ύστερα από μια σειρά συμπτώσεων και συγκυριών.
Επιστρέφοντας στη Φιλαδέλφεια μερικά χρόνια αργότερα, ο Franklin συνέχισε το επάγγελμα του τυπογράφου με τη δική του πλέον μικρή επιχείρηση και εξέδωσε την «Εφημερίδα της Πενσυλβανίας», στην οποία δημοσιογραφούσε και ο ίδιος.
Επίσης, κάθε χρόνο εξέδιδε το Poor Richard's Almanack, ένα είδος ημερολογίου με εκλαϊκευμένες επιστημονικές γνώσεις και συμβουλές για την προσωπική επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα χρηστά ήθη. Το Αλμανάκ του Benjamin Franklin γνώρισε εκπληκτική επιτυχία!
Στη συνέχεια θα ασχοληθεί ενεργά και με μεγάλη επιτυχία με την πολιτική και τη διπλωματία και θα αποκτήσει δόξα και χρήματα.
Το πραγματικό όμως πάθος του Franklin ήταν οι φυσικές επιστήμες. Οι μελέτες του για τον ηλεκτρισμό άνοιξαν τον δρόμο για την πρόοδο που ακολούθησε στον συγκεκριμένο τομέα.
Ασχολήθηκε κυρίως με τον ηλεκτρισμό, αποδεικνύοντας ότι ο κεραυνός είναι ένα ηλεκτρικό φαινόμενο και όχι η τιμωρία του θεού, όπως ήταν η κοινή αντίληψη ως τότε.
Ένα ηλεκτρικό φαινόμενο, από το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να προστατευτεί με το αλεξικέραυνο, το οποίο και εφηύρε έπειτα από πειράματα.
Το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό
Το 1752, λοιπόν, ο Benjamin Franklin θα πετάξει τον διασημότερο χαρταετό στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Τον χαρταετό με τον οποίο απέδειξε ότι ο κεραυνός δεν είναι η τιμωρία του θεού, αλλά στατικός ηλεκτρισμός.
Είχε άρχισε τα πειράματα με αστραπές από το 1749 και πολλά από αυτά ήταν ακόμα και επικίνδυνα για την ίδια του τη ζωή!
Τελικά τα κατάφερα ύστερα από προσπάθειες, που κράτησαν παραπάνω από τρία χρόνια.
“...Το να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, σημαίνει να μη σταματάς ποτέ να προσπαθείς...” ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Αν βρισκόταν και τρόπος να αποθηκευτεί αυτή η ηλεκτρική ενέργεια του κεραυνού, πολλά θα είχαν αλλάξει.
...οι εμπορικές σχέσεις και συναλλαγές βασίζονται στη δυσπιστία...πόσο δίκιο είχε!
Πρωτοπόρος εκφραστής του καπιταλιστικού πνεύματος ο Φραγκλίνος και άρρηκτα συνδεδεμένο το όνομά του με τη θεωρία του Βέμπερ πέρι καπιταλισμού.
Στην κβαντική θεωρία, όλα είναι ενεργεια
View more comments
Οργανικοί αλγόριθμοι αναπαραγωγής ή αλλιώς you're the best big brother, I could've ever asked for!
Πριν λίγες μέρες ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ έβγαλε μία ανακοίνωση, στην οποία ήταν απολογητικός για τις 6 ώρες που είχαν "πέσει" το Facebook, το Instagram, το WhatsApp και άλλες εφαρμογές που ανήκουν στον όμιλό του. Κάτω από την ανάρτηση του τα σχόλια χιλιάδες. Ένα από αυτά με έκανε πραγματικά να γελάσω. Ένας χρήστης του έγραφε:
- Please don't buy p*rn hub.
Ένα σχόλιο που πέρα από την χιουμοριστική διάθεση δείχνει και πόσο δημοφιλές έχει γίνει στην εποχή μας το πορνό. Και αν δεν σας πείθει ένα χιουμοριστικό σχόλιο, τότε ίσως σας πείσει η επισκεψιμότητα.
Μόνο το p*rn hub επισκέπτονται καθημερινά γύρω στους 115 εκατομμύρια χρήστες και το 2019 είχε συνολική επισκεψιμότητα 42 δισεκατομμύρια χρήστες και 39 δισεκατομμύρια αναζητήσεις. Και είναι απλώς η δημοφιλέστερη από χιλιάδες άλλες σελίδες με παρόμοιο περιεχόμενο. Για να ρίξουμε όμως και μια ματιά στις δημοφιλέστερες αναζητήσεις των χρηστών στο p*rn hub.
Πρώτο στη λίστα με τις δημοφιλέστερες αναζητήσεις για το 2019 συναντάμε το "Japanese" και έβδομο στη λίστα το Step Mom, με την δεκάδα να συμπληρώνουν κλασικές αναζητήσεις.
Την επόμενη χρονιά κάτι φαίνεται ότι άλλαξε. Στην 4η θέση ανέβηκε η αναζήτηση Step Mom, στην 5η θέση step sister, στην 6η θέση mom, επίσης λέξεις κλειδιά όπως step dad, step daughter κτλ. είναι επίσης σχετικά ψηλά στη λίστα με τις δημοφιλείς αναζητήσεις.
Η βιομηχανία του πορνό, αντιλαμβανόμενη τη νέα αυτή τάση του κοινού, δημιούργησε πολλά κανάλια με αποκλειστικά τέτοιο περιεχόμενο, τα οποία και γνώρισαν αμέσως τεράστια επιτυχία.
Αιμομιξία
Από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης η αιμομιξία περιγράφεται ως πράξη αμαρτωλή και γι' αυτό καταδικάζεται. Υπάρχει η ιστορία της αιμομικτικής ένωσης του Λωτ με τις κόρες του μετά την καταστροφή των Σοδόμων. Οι κόρες του Λωτ πότισαν με κρασί τον πατέρα τους και κοιμήθηκαν μαζί του για να συλλάβουν παιδιά, επειδή φοβήθηκαν ότι θα έμεναν άγαμες στην έρημη γη που κατοικούσαν. Τα παιδιά τους θεωρήθηκαν εχθροί του Ισραήλ και απαγορευόταν κάθε επαφή μαζί τους.
Αν είμαστε, όπως όλο και πιο έντονα μας λέει η επιστήμη σήμερα, οργανικοί αλγόριθμοι αναπαραγωγής, ίσως ο κυριότερος λόγος που η αιμομιξία ήταν ακόμα και από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης απαγορευμένη, να είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι που υπάρχουν αν προκύψει τεκνοποίηση.
Βρετανοί επιστήμονες, από τα πανεπιστήμια του Λιντς και του Μπράντφορντ, πρόσφατα μελέτησαν 13.500 περιπτώσεις αιμομιξίας, γεννήσεων παιδιών δηλαδή που προέκυψαν από αδέλφια ή πρώτα ξαδέλφια και διαπίστωσαν ότι τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν περισσότερα οργανικά προβλήματα και ανωμαλίες σε σχέση με τον μέσο όρο του πληθυσμού.
Οι κίνδυνοι, που παρουσιάζονται σε τέτοιου αποτελέσματος παιδιά, αφορούν κυρίως το νευρικό σύστημα, τον εγκέφαλο και την καρδιά, ενώ το ποσοστό το βρέφος να μην επιβιώσει είναι διπλάσιο από τον μέσο όρο. Αν δε η μητέρα έχει ξεπεράσει το 34ο έτος, τότε τα ποσοστά εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη.
Η διαπίστωση των επιστημόνων ήταν η αυτονόητη. Δεν είμαστε Φαραώ και γαλαζοαίματοι βασιλιάδες, να κάνουμε παιδιά με συγγενείς μας. Απαγορεύεται σε στενούς συγγενείς να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, διότι οι χρωμοσωματικές ανωμαλίες είναι μεγάλες και σοβαρές.
Η σύγχρονη οικογένεια
Σήμερα, με το προσδόκιμο ζωής πια να ξεπερνά τα 80 και με τους περισσότερους γάμους να ξεκινούν κοντά στα 30, έχουμε σε πολλές περιπτώσεις την κατάρρευση του πρώτου γάμου και λίγα χρόνια μετά την δημιουργία μιας δεύτερης οικογένειας.
Τόσο η γυναίκα όσο και ο άντρας κουβαλούν μαζί στον δεύτερο αυτό γάμο τα παιδιά από τον πρώτο. Η μητριά, ο πατριός, η θετή κόρη και ο θετός γιος, η θετή αδερφή και ο θετός αδερφός έχουν αυξηθεί δραματικά σήμερα σε σχέση με άλλες εποχές.
Το ταμπού της απαγορευμένης σχέσης εδώ είναι ελαφρύτερο από αυτό της αιμομιξίας και έτσι όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαντασιώνονται μία τέτοια σεξουαλική συνεύρεση.
Και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, το πορνό ήταν απλά μερικά χρόνια πιο "μπροστά" από την κοινωνία μας. Χρειαζόμασταν μόνο μερικά χρόνια να παραδεχτούμε τους ενδόμυχους πόθους μας και να τους αποδεχτούμε.
Δε γνωρίζω αν στο μέλλον οι οικογένειες εξελιχθούν όπως στις ταινίες πορνό σήμερα, όμως αν γίνει θα το έχουμε δει πρώτα σε τσόντες. ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Έχω πάθει σοκ
It's strong but it's really!
Ανθρώπινη κατάντια από τη μια...... Αβάσταχτη μοναξιά από την άλλη.... Λυπηρά και τα δυο😢😢😢 πως καταντησανε οι άνθρωποι??? Και καλά οι υπόλοιποι λαοί λίγο έως πολύ την απόμακρη και σχεδόν ρομποτική ζωή την είχαν στο πραγραμμα τους χρονια δουλεύουν ασταμάτητα 11 μήνες τον χρόνο κοιμούνται από της 9 και δουλειά δουλειά δουλειά ραντεβού ακόμη και για απλή επίσκεψη στο σπίτι τους.... Εμείς??? Εμεις που κάθε αυλή είχε γιορτή όλο το χρόνο πως το επιτρέψαμε αυτό? Που κάθε Σ/Κ ήταν αργία πως το ανεχόμαστε αυτό? Που οι άνθρωποι δεν ζούσαν χωρίς αγκαλιά? Χωρίς επαφή? Χωρίς γέλια όχι απλά χαμογελα πως το φτάσαμε εδώ??? Ποιος είναι ο φόβος τελικά? Το να μην πεθάνω? Ηηη Το να ζήσω έναν αργό θανατο??? Γιατι θάνατος είναι κι ας έχουν αντίθετη άποψη αρκετοί δεν με νοιαζει....
Και να ήταν μόνο αυτό... Όμορφα κορίτσια που βιάστηκαν προεφηβες η έφηβες απ' τον ίδιο τους τον πα-τέρα ή πατριό; Πασίγνωστη η υπόθεση Τζολί - Γιον Βοιτ (ναι την βίαζε επανειλημμένα) Τα σύνδρομα του Οιδίποδα και της Ηλέκτρας ξέρετε δεν βγήκαν έτσι τυχαία. Αυτά που έδειχνε πχ ο Κοκκινόπουλος πραγματικότατα ήταν, το είπε πρόσφατα, με μικροαλλαγές για να μην φωτογραφίζονται.
Το λυπάμαι γενικώς είναι λίγο.
ωχ
Μα είναι το αρχέγονο ένστικτο το οποίο επειδή ο άνθρωπος ζει με λάθος τρόπο έχει εξελιχθεί ως διαστροφη και φυσικά αρχίζουν οι αιμομιξιες οι κοπρολαγνειες σοδομισμοι και χίλια δυο τρελλα ξι απ την στιγμή που άρχισε η εμπορευματοποιηση του έρωτα όλα πήγαν στραβά ο Νίτσε είχε πει ότι η μονογαμια είναι μια παράνοια όταν αγκαλιάζεις την κοπελλα σου να την φιλήσεις ερωτικά σκέφτεσαι την ξαδέλφη της την φίλη της επίσης οι θρησκείες παίζουν αρνητικό ρόλο με τις ανυπόστατες απαγορεύσεις πάντως μπράβο για το άρθρο εξαιρετικό
Έτσι είναι απολύτως
Σοκαριστικο....
ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΌΜΕΝΑ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
"δείχνει και πόσο δημοφιλές έχει γίνει στην εποχή μας το πορνό" Mπρο, πάντα ήταν δημοφιλής οι τσόντες.
View more comments
Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιώντας εξελιγμένους αλγορίθμους στο άμεσο μέλλον θα αντικαταστήσει, σε κάποια επαγγέλματα, την ανθρώπινη εργασία. Ας δούμε μερικά από αυτά
- Οδηγοί (Ταξί, Λεωφορεία, Φορτηγά κτλ.). Ήδη υπάρχουν αυτοκίνητα με τεχνολογία αυτόνομης οδήγησης. Ο αλγόριθμος που αναλαμβάνει την οδήγηση του οχήματος είναι ήδη πολύ καλύτερος από τον καλύτερο οδηγό του κόσμου. Σε ένα χρονικό ορίζοντα το πολύ 20 χρόνων, είναι μεγάλη η πιθανότητα όλα τα επαγγελματικά οχήματα να οδηγούνται από αλγορίθμους. Και ίσως όχι μόνο τα επαγγελματικά οχήματα, αλλά στο μέλλον να είναι ακόμα και παράνομο να οδηγούν οι άνθρωποι!
- Εργάτες (Χειρωνακτικές εργασίες)
Σε ένα χρονικό ορίζοντα 20 χρόνων, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι εργάτες να έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ, που δεν θα έχουν ανάγκη από διάλειμμα, δεν θα κουράζονται ποτέ και το σπουδαιότερο δεν θα κάνουν λάθη, μιας και θα εκτελούν με ακρίβεια την αποστολή που τους έχει ανατεθεί. Το πιο πιθανό είναι να περάσουμε σε μια φάση υπερπαραγωγής προϊόντων, τα οποία θα έχουν ελάχιστο κόστος σε σχέση με σήμερα. Όλα τα εργοστάσια θα λειτουργούν 24 ώρες αδιάκοπα και με χιλιάδες εργάτες-ρομπότ που δεν θα απεργούν ποτέ.
- Οικονομολόγοι, Χρηματιστές και Τραπεζίτες (και Δημόσιοι Υπάλληλοι)
Ήδη το μεγαλύτερο μέρος των προβλέψεων και αναλύσεων της αγοράς γίνεται από αλγορίθμους. Ακόμα και ο πιο έμπειρος χρηματιστής δεν μπορεί να συναγωνιστεί πια τους αλγορίθμους πρόβλεψης, που έχουν ήδη καταλάβει την αγορά αυτή. Η δαιδαλώδης γραφειοκρατία θα εξαφανισθεί ολοκληρωτικά την ημέρα που έξυπνοι αλγόριθμοι θα καταλάβουν το Δημόσιο τομέα ολοκληρωτικά, έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν 24 ώρες την ημέρα, χωρίς να παραπονιούνται και χωρίς να δυσανασχετούν.
- Δικηγόροι, Δικαστές και Αστυνομικοί
Ήδη εξελιγμένοι αλγόριθμοι αναζήτησης μπορούν μέσα σε μερικά λεπτά να εντοπίσουν περισσότερα νομικά προηγούμενα και νόμους, από ότι ένας δικηγόρος σε όλη του τη ζωή. Επίσης, σύντομα σαρωτές εγκεφάλου θα μπορούν να αποκαλύψουν ψέματα και απάτες μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
- Δάσκαλοι και Καθηγητές (Εκπαιδευτικοί)
Οι ψηφιακοί δάσκαλοι θα μπορούν να καταγράφουν κάθε απάντηση που έχει δώσει ο μαθητής και τον χρόνο που χρειάστηκε για να την δώσει. Με τον καιρό θα εντοπίζουν τις ιδιαίτερες αδυναμίες του και τα δυνατά του σημεία. Θα είναι σε θέση να του διδάξουν οποιοδήποτε μάθημα, προσαρμόζοντας το στον τρόπο που ταιριάζει καλύτερα στην προσωπικότητά του. Και οι συγκεκριμένοι ψηφιακοί δάσκαλοι δεν θα χάνουν ποτέ την υπομονή τους, δεν θα φωνάζουν και θα είναι διαθέσιμοι όλες τις ώρες και τις ημέρες.
- Γενικοί Ιατροί, Χειρουργοί και Φαρμακοποιοί
Ο ψηφιακός ιατρός θα γνωρίζει τέλεια ολόκληρο το γονιδίωμα του κάθε ασθενή, αλλά και το ιατρικό του ιστορικό μέρα προς μέρα. Επίσης, το γονιδίωμα και το ιστορικό των γονιών του ασθενή, των αδερφών του, των ξαδέρφων του, μέχρι και των γειτόνων και φίλων του. Ο Ψηφιακός Ιατρός θα έχει άμεση ενημέρωση αν την ίδια μέρα σε κάποιο μέρος του πλανήτη παρατηρήθηκε κάτι ασυνήθιστο ή αν σε κάποια γωνιά του κόσμου έχει ξεσπάσει κάποια επιδημία. Δεν θα είναι ποτέ κουρασμένος, πεινασμένος ή άρρωστος και θα μπορεί να σου διαθέσει όλο τον χρόνο που απαιτείται.
Ακόμα χειρότερο ίσως είναι το μέλλον των Ιατρών που ειδικεύονται στη διάγνωση ασθενειών. Σε πρόσφατο πείραμα, ένας αλγόριθμος διέγνωσε σωστά το 90% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα, ενώ οι άνθρωποι - ιατροί είχαν αντίστοιχο ποσοστό επιτυχίας περίπου κοντά στο 50%.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, για τους Φαρμακοποιούς είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Το 2011 άνοιξε στο Σαν Φρανσίσκο φαρμακείο επανδρωμένο με ένα μόνο ρομπότ. Όταν φτάνει στο φαρμακείο ένας άνθρωπος, το ρομπότ παίρνει τις συνταγές του πελάτη, καθώς και λεπτομερείς πληροφορίες για άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει και για πιθανές αλλεργίες του. Το ρομπότ εξασφαλίζει ότι τα νέα φάρμακα δεν θα επιδρούν αρνητικά στα άλλα φάρμακα που ήδη χορηγούνται στον ασθενή και στη συνέχεια του δίνει το κατάλληλο φάρμακο. Στο πρώτο χρόνο λειτουργίας του το ρομποτικό φαρμακείο χορήγησε 2 εκατομμύρια συνταγές, χωρίς ούτε ένα λάθος. Κατά μέσο όρο οι άνθρωποι - φαρμακοποιοί κάνουν λάθος στο 1.7%, που αντιστοιχεί σε 50 εκατομμύρια συνταγές μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Υπάρχει λύση;
Ακόμα και αν πιστεύεις ότι το κείμενο που διάβασες είναι εξωπραγματικό, ακόμα και αν δίνεις μικρές πιθανότητες σε ένα τέτοιο σενάριο, δεν πρέπει να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα; Αλλιώς πολύ φοβάμαι ότι η λύση που θα προκύψει, όσο δεν αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο και όσο εθελοτυφλούμε ότι ελέγχουμε την κατάσταση, θα είναι η χειρότερη δυνατή.
Η χώρα μας, αν καταφέρει να αντιληφθεί γρήγορα τις νέες συνθήκες που θα διαμορφωθούν στην εργασία η ολοένα και αυξανόμενη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και των αλγορίθμων, θα έχει ίσως ευκαιρίες που αυτή τη στιγμή ούτε να τις φανταστούμε δεν μπορούμε!
Αν στο άμεσο μέλλον τα περισσότερα σημερινά επαγγέλματα δεν θα τα ασκούν άνθρωποι, αλλά αλγόριθμοι, θα υπάρξουν ανάγκες για νέα επαγγέλματα. Ποιά θα είναι αυτά; Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε καλύτερα για το νέο μέλλον; Για να προβλέψουμε οποιοδήποτε μελλοντικό επάγγελμα, θα πρέπει να βασιστούμε σε έναν και μόνο συλλογισμό: Σε τι θα είμαστε ικανότεροι από τους αλγορίθμους;
Ο Ίλον Μασκ, σε ένα video που είδα πρόσφατα, κάνει λόγο για μια ανθρωπότητα που θα βγει σε σύνταξη και μιλά για την ανάγκη καθιέρωσης μηνιαίου επιδόματος! Πριν φτάσουμε εκεί, μήπως υπάρχουν ακόμα περιθώρια να κάνουμε άλλες επιλογές;
Y.Γ. 1
Το παραπάνω κείμενο δεν έχει σαν στόχο να δημιουργήσει επιπλέον άγχος σε παιδιά και γονείς. Όμως επειδή ακριβώς πρόκειται κυρίως για το μέλλον των παιδιών μας, ας μην παίξουμε με αυτό.
Φοβάμαι ότι πολύ σύντομα η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά μας από τα σχολεία και από τα πανεπιστήμια θα είναι ήδη εντελώς παρωχημένη. Στα σχολεία πρέπει να αλλάξει το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού και να στραφούν κυρίως στα επαγγέλματα που θα γεννηθούν στο άμεσο μέλλον.
Προτείνω πολύ άμεσα να λειτουργήσει Υπουργείο Μελλοντικής Εργασίας και Εκπαίδευσης (Ο τίτλος είναι δικός μου, μπορεί να ονομάζεται και διαφορετικά, δεν παίζει κανένα ρόλο!). Ένα υπουργείο που θα έχει αποκλειστικά σαν αντικείμενο το πως η χώρα μας θα εκμεταλλευτεί τις νέες ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν σύντομα στη νέα εποχή.
Ένα τέτοιο υπουργείο μπορεί να διοργανώνει συνέδρια σε τακτικά χρονικά διαστήματα, με τη συμμετοχή των κορυφαίων επιστημόνων για τη χάραξη μιας πολιτικής στην εκπαίδευση και στη συνέχεια στην εργασία, για να μην μείνουμε απλοί θεατές στο νέο κόσμο που έρχεται.
Ακόμα δεν έχει χαθεί τίποτε, υπάρχει χρόνος, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουμε άμεσα!
Y.Γ. 2
Ένα πολύ δημοφιλές πιθανό σενάριο, αν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς να αντιδράσουμε, ισχυρίζεται ότι ο Homo Sapiens θα ασχολείται όλο και λιγότερο με το μέλλον του, απορροφημένος στο netflix, στα video games και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Παράλληλα κάποιοι λίγοι ισχυροί και πλούσιοι (τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς θα είναι έτσι) θα εξελιχθούν σε κάποιο νέο είδος ανθρώπου, που ήδη έχει όνομα στις επιστημονικές κοινότητες και το ονομάζουν Homo Deus (Άνθρωπος - Θεός).
Ο Homo Deus στην καλύτερη περίπτωση θα φερθεί στον πρόγονο των Homo Sapiens (εμάς δηλαδή), όπως φερόμαστε εμείς στα ζώα, στη χειρότερη περίπτωση μπορεί και να αποφασίσει ότι είναι περιττός στον πλανήτη.
Πολλοί επιστήμονες μιλάνε ήδη ανοιχτά ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ο Νούμερο Ένα κίνδυνος για την ανθρωπότητα. Θα τους ακούσουμε πριν να είναι αργά;
Υ.Γ. 3
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο βαθμός αξιοπιστίας ενός κειμένου είναι ανάλογος της αποδοχής του. Αν με κάποιο τρόπο συμμερίζεσαι τις ανησυχίες που διατύπωσα, άφησε ένα σχόλιο ή κάνε μια κοινοποίηση.
Πηγές: Homo Deus. Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος - Harari Yuval Noah, Συνέντευξη στο CNBC - Elon Musk ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Ο νούμερο ένα εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο εαυτός της. Με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ακόμα στο μεσαίωνα, την τεχνοφοβία και την άρνηση της επιστήμης οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο και την κατάρρευση και όχι λόγω της ΤΝ, αλλά της δικής μας ανεπάρκειας. Κανένα εργαλείο, όσο τέλειο και να ναι, δε πρόκειται να μας γλυτώσει από τον χειρότερο - ζωικό - εαυτό μας. Το πρόβλημα δεν είναι η αντικατάσταση ανθρώπων από ΤΝ και ρομπότ στην εργασία, αλλά η σύνδεση της εργασίας με το βιοπορισμό και την επιβίωση. Το συγκεκριμένο κοινωνικό μοντέλο είναι μεσαιωνικού τύπου, πλήρως παρωχημένο πια αλλά χωρίς πρακτική εναλλακτική. Δυστυχώς τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα της ανθρωπότητας (όπως φόβος του αύριο, φόβος του θανάτου, ανάγκη για εξουσία) αποτελούν την πιο σημαντική τροχοπέδη για την εξέλιξη της κοινωνίας στο επίπεδο που αρμόζει στη νοημοσύνη της και όσο αρνούμαστε την αντιμετώπισή τους μέσω κατάλληλης παιδείας θα βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε αδιέξοδα. Προσωπικά δεν με ανησυχεί η ΤΝ ως μελλοντική τεχνολογία. Αυτό που με ανησυχεί είναι η εμμονή των κοινωνικών και οικονομικών μοντέλων στην εργασία ως μέσο επιβίωσης. Δεν είναι τυχαία η αναφορά αρκετών πια ειδικών (και μη) στο βασικό εισόδημα για όλους, καθώς βλέπουν το τσουνάμι της ανεργίας να έρχεται στον ορίζοντα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το υπάρχον οικονομικό και κοινωνικό στάτους στις ανεπτυγμένες χώρες.
Ναι άλλωστε λίγοι άνθρωποι θα υπάρχουν στον πλανήτη, οπότε όσοι απομείνουν απλά θα κάνουν διακοπές. Τώρα τα προϊόντα και ότι άλλο φτιάχνουν τα ρομπότ δεν ξέρω ποιος θα τα καταναλώνει, αλλά θα πρότεινα αντί για όλα αυτά να έκαναν ρομπότ πυροσβέστες ή κάτι άλλο. Αλλιώς αντίο ανθρωπότητα... Καλώς ήρθες ρομπότητα.. Και οι έξυπνοι που θα φτιάξουν όλα αυτά πρώτοι θα την πληρώσουν.. Θα χάσουν την ευτυχία της κακοποίησης και καταστροφής των ανθρώπων και την ηδονή της εξουσίας πάνω της. Στα ρομπότ δεν θα περνάνε αυτά. Δεν θα έχουν συναισθήματα, ούτε φόβο, ούτε έλεος.
Η επαφή με έναν άλλο άνθρωπο και η ευελιξία του ανθρώπινου μυαλού δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανέναν αλγόριθμο.
Τον προτελευταίο λόγο στην εξέλιξη και ιστορια του ανθρώπου επάνω στην Γη, τον έχει η Φύσις για τα όντα της. Τον δε τελευταίο, τον έχει ο Δημιουργός της... Από αυτά τα δύο θα αντλήσει ο άνθρωπος σοφία - με όλα τα λάθη του - για την πορεία του στον κόσμο μέσα, γιατί η παρουσία του έχει κάποιον λόγο, που φαντάζομαι ότι δεν τον γνωριζουμε.
θαμεινουν ελαχιστοι ανθρωποι και θα γινουν στο τελος αιμομικτες με προβληματα υγειας .στο τελος η ανθρωποτητα θα χαθει τελειως απο την γη .και οι λιγοι θα ειναι ελενχομενοι και εξολοθρευσιμοι ...
Ποιός αλγόριθμος θα διδάξει : αυτοθυσία, φιλότιμο, στοργή, έλεος, αγάπη, καλοσύνη, συγχωρητικότητα ; Ο νέος μετα-άνθρωπος θα είναι ένας αναβαθμισμένος ψηφιακά αιχμάλωτος, γενετικά τροποποιημένος, τηλεκατευθυνόμενο υβρίδιο, προγραμματιζόμενος, δίχως θέλημα σαν μια υπάκουη μηχανή. Θα δέχεται αδιαμαρτύρητα, για το "καλό" του, ότι συμφέρει στην εκάστοτε εξουσία! Μόνο που τελικά δίχως ελευθερία, γνώμη και κρίση δεν θα είναι Άνθρωπος αλλά ρομπότ! Ετοιμαζόμαστε για την ”Νέα Εποχή" της "Νέας Τάξης" που θα είμαστε νούμερα και όχι ελεύθερες προσωπικότητες! Καλώς ήρθαμε στην εποχή του Όργουελ και του μεγάλου αδελφού....!
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. Η επικοινωνία στηρίζεται σε κάτι αμφίδρομο , δεν είναι απλή ανταλλαγή πληροφοριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μοναδική σχέση δασκάλου-μαθητή. Οι ρόλοι εναλλάσσονται και εξελίσσονται και οι δύο. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι μαγική. Τα μάτια των παιδιών και του δασκάλου λάμπουν, κάτι αιωρείται. Η λαχτάρα για μάθηση, ο πνευματικός έρωτας...πολλά . Η κιναισθητικη αγωγή περιλαμβανει στιγμιαίες αποφάσεις που βασίζοναι στην ενσυναίσθηση του δασκάλου. Αυτή δεν υφίσταται στην τεχνητή νοημοσύνη. όσες μετρήσεις κι αν κάνει ένα ρομποτ δεν μπορεί στιγμιαία να νιώσει αυτό που θέλουν τα παιδιά, αυτό που θα προωθήσει την μάθηση. Στο CALL ( Computer Assisted Language Learning ) υπάρχουν άπειρα προγραμματα και τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν την μάθηση με ευχάριστο τρόπο. Όλα αυτά όμως επικουρικά. Η βιωματική μάθηση θέλει λαχτάρα να αρπάξεις οτιδήποτε γεννά το παιδί και να το προσαρμόσεις να χτίσετε μαζί παραδείγματα και άλλα πολλά. Κανένας υπολογιστής δεν ξεγεννα. Ενώ η μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη όταν εφαρμόζεται με αριστοτεχνικό τρόπο από έναν αληθινό δάσκαλο, κάνει θαύματα. Χτίζει αυτοπεποίθηση και αφυπνίζει την συνείδηση. Ένα ρομπότ δεν μπορεί να εμπνεύσει, δεν έχει χιούμορ και τα παιδιά τα νιώθουν όλα ακόμη και την ομορφιά της ατέλειας. Πόσο χαίρονται τα παιδιά όταν κάνουν την δασκάλα να γελάσει, να συγκινηθει, να πανηγυρίσει μαζί τους. Αισθάνονται τα πάντα ακόμη και η θλίψη ή μια ασθένεια του δασκάλου διδάσκει και τις 2 πλευρές την ιερότητα του χώρου που λέγεται σχολείο, τάξη και την ομορφιά της στιγμής. Ότι άσχημο, στάσιμο, ανιαρό, απωθητικο μέχρι και εγκληματικό συμβαίνει στα σχολεία είναι όταν λειτουργούν όλα ξερά, μηχανικά, ως ανταλλαγή πληροφοριών, γνώσεων που και ένα κομπιούτερ θα μπορούσε να παρέχει. Ακόμη και οι διαδραστικοί πίνακες μπορούν να γίνουν εκτρώματα με λάθος χρήση. Το μέσο είναι Μέσο τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί προωθητικα χρησιμοποιείται. Η ουσία όμως είναι μια Η Αγάπη Για αυτό που δημιουργείς Η Αγάπη Για τα παιδιά συνδημιουργους σου Αυτό δεν μπορεί να δοθεί από κανένα μηχάνημα χωρίς συνειδητότητα. Επέλεξα για παράδειγμα το επάγγελμα του δασκάλου γιατί όλοι έχουμε υπάρξει και δάσκαλοι και μαθητές και συνεχίζουμε ακμαίοι ελπίζω. Άλλωστε αυτό είναι η ζωή ένα αιώνιο σχολείο. Δεν βλέπω δυσοίωνο κανένα μέλλον, εμπιστεύομαι τα παιδιά , βρίσκουν λύσεις στις παραφροσύνες των μεγάλων. Δεν φοβάμαι καμια τεχνητή νοημοσυνη, η χρήση της είναι που μας ανησυχεί και δικαιολογημένα Όμως επειδή όλοι είμαστε παιδιά κατά βαθος, μένει απλά να μας δούμε.
Οι ικανότητες που πρέπει να χτίσει, ένας νέος σήμερα, είναι 1. η δυνατότητα να μαθαίνει νέα πράγματα, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, 2. να μπορεί να λειτουργήσει σαν μέλος μιας ομάδας εργασίας, και αν θέλει να εξελιχθεί, 3. πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα ηγεσίας (Σχόλιο σε σχετική ερώτηση του πρώην CEO της εταιρείας που εργάζομαι). Πολλά από τα επαγγέλματα του μέλλοντος δεν υπάρχουν ακόμη (ίσως πάνω από το 60%). Πριν 40 χρόνια στο χωριό μου 1700 κάτοικοι παρήγαγαν λιγότερα, από τους 6 μεγάλους αγρότες που δρουν σήμερα. Επαγγέλματα υγείας και παραϊατρικά δεν θα έχουν μεγάλο θέμα, ίσα ίσα, ο άνθρωπος δεν θα αφήσει εύκολα τη μηχανή να τον "εξυπηρετεί". Το ίδιο ισχύει και για την εκπαίδευση. Η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια, θα στηρίζεται σε ανθρώπους, την έχουν ανάγκη τα παιδιά. Κατά τα άλλα αυτή μοιάζει να είναι μια λογική εξέλιξη. Δεν έχει νόημα να πολεμάμε τις μηχανές. Έχει νόημα να τις χρησιμοποιούμε.
Δυστυχώς είναι απόλυτα ρεαλιστικό, αληθινό και εφιαλτικό συνάμα.. όπως ήδη είπε κάποιος αλλος, είναι θέμα χρόνου.. Κι αν οι άνθρωποι δεν διεκδικήσουν το μέλλον τους θα υπάρξουν ολέθριες συνέπειες, καθώς θα συγκεντρωθεί υπερβολική εξουσία σε λίγους και θα μειώνονται οι πόροι του πλανήτη...
Το γαματο με την ανθρωποτητα ειναι οτι με το μυαλο που εχει μπορει να ζησει σε μια ουτοπια. Το γαμωτο με την ανθρωποτητα ειναι οτι στην πραγματικοτητα πνιγεται σε μια κουταλια νερο.
Περιγράφετε ακριβώς το μέλλον που κατά την δική μου άποψη έχει ήδη μπει σε εφαρμογή από την ελίτ του πλανήτη ....πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο άνθρωποι και ρομπότ το οποίο περιγράφει τα θέματα που αναλύσατε πιο πάνω προς το παρόν και η πιο εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη και οι χιλιάδες αλγόριθμοι της κάνουν λάθη σε λίγο θα καταφέρουν και αυτά τα ελάχιστα λάθη να τα εξαλείψουν και η τεχνητή νοημοσύνη θα μπει στην ζωή μας όπως τώρα έχουν μπει τα smart phones ...το μέλλον που περιγράφετε στο κείμενο είναι ήδη λοιπόν υπαρκτό αν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά μπορεί να δει και να αντιληφθεί ψήγματα αυτού του μέλλοντος που θα έρθει παντού γύρω του .....προσωπικά είμαι 38 χρόνων και την άνοδο της τεχνολογίας και τα άλματα που έχει κάνει τόσο σύντομα τα θεωρώ στο μεγαλύτερο μέρος τους πολύ αρνητικά και επιζήμια για τον ανθρώπινο παράγοντα και ύπαρξη ....πολλές φορές έχω ευχηθεί να μπορούσα να ήμουν 38 χρόνων στην δεκαετία του 1980 και όχι στην δεκαετία του 2020 ....
Το κάνουν γιατί ,αφού θα σκοτώσουν τον κόσμο θα χρειαστεί η μασονία και να τους εξυπηρετήσει κάποιος ορίστε και το αποτέλεσμα.Ολα γίνονται για εξόντωση του ανθρώπου,σε καμία περίπτωση καμία τεχνολογία δεν είναι για εξυπηρέτηση των ανθρώπων, μόλις απέκτησε ο κόσμος Ίντερνετ χάθηκαν οι οικογένειες, λέξεις σεβασμό μόνο παιχνίδια στο διαδίκτυο και πορνό και φόνους,τη δεν βλέπετε, και οποίος λέει το παιδί μου δεν είναι τζογαδόρος εννοώ παίκτης του Ίντερνετ τότε είναι γελασμενι.Ξυπνατε ήμαστε πλέον biomasa.
Θα κινηθούμε όμως ή απλά θα παρατηρούμε και ότι γίνει;;;
Καί μέ ενα sun flash...στίς σπηλιές σας γρήγορα,όσοι έχετε απομείνει.
Πολύ ωραίο και κατατοπιστικό άρθρο,οι εξελίξεις και οι επιδράσεις της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι ραγδαίες Ένα σχετικό, πολύ ενδιαφέρον βίντεο σχετικά με το θέμα youtu.be/WSKi8HfcxEk από το κανάλι kurzgesagt ( Γενικότερα καταπληκτικό κανάλι με πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία)
Είναι σαφές ότι έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για όλους. Για όσους καταλαβαίνουν η αφύπνιση της συνείδησης γίνεται επιτακτική ανάγκη πλέον και όχι πολυτέλεια αν έχουμε χρόνο ή διάθεση. Οποίος δεν συνδεθεί γερά με το πνεύμα της φύσης, της ζωής και της αλήθειας θα υποφέρει άσχημα στα χρόνια που έρχονται και δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει
Ο κομμουνισμός θα είναι απόλυτα εφικτός. Ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του θα μπορεί να αμειβεται.Προυποθεση όμως είναι η κοινωνικόποίηση των μέσων παραγωγης
Odyssey 2001. Εκεί θα μας πάει η τεχνολογία. Οι άνθρωποι θα τεμπελιάσουν!
Αυτοί που τα έχουν συλλάβει ως "μεγάλες τεχνολογικές ιδέες" όλα αυτά τα δυστοπικά τερατουργήματα είναι ψυχικά άρρωστοι! Μόνο ψυχικά διαταραγμένα μυαλά θα έφτιαχναν τέτοιο "μέλλον" για τα παιδιά τους και μάλιστα θα απαιτούσαν να τα αποδεχτούν οι άνθρωποι ως ... "Εξέλιξη"! 😟
Θαυμαστός καινούργιος κόσμος...☹️
Το συναίσθημα,τα αισθήματα,την συνείδηση,την τρυφερότητα,την ανθρωπιά,την ηρεμία,την αλήθεια,την αγάπη κανενας αλγοριθμος δεν μπορεί να συναγωνιστεί.Αυτο που προσπαθούν είναι εδώ κ χρόνια να μας αφαιρέσουν κάθε θεϊκή ιδιότητα που έχουμε κ να μας αποκόψουν από την επαφή-ανύψωση ψυχής ...
Και πριν 30 χρόνια, την δεκαετία του 90 η τηλεόραση έπαιζε μια εκπομπή "πέρα απ το 2000"! Την θυμάστε; Οποίος την θυμαται σίγουρα θα θυμάται τις ανοησίες που έπαιζαν - ιπτάμενα αυτοκίνητα- και ότι άλλη βλακεια κατέβαζε ο νους τους τότε. Όσο έχουμε ιπτάμενα αυτοκίνητα εδώ και 20 χρόνια άλλο τόσο θα έχουμε και τα παραπάνω που αναγράφονται στο κείμενο. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι με το που θα αρχίσει η πείνα στους ανθρώπους θα γίνει κόλαση και όλοι αυτοί που θα κινούν τα νήματα δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν και είναι κάτι που το ξέρουν και οι ιδιοι. Επομένως λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα αντικατάστασης της ανθρωπότητας εκτός κι αν το κάνουν δια της βίας που κάτι τέτοιο πάλι δεν θα είχε κανένα νόημα για τους μεγιστανες που κινουν τα νήματα επειδη απλούστατα έχουν τόσα χρήματα που πλέον τους νοιαζει μόνο η εξουσία! Και σε ποιον να ασκήσουν εξουσία αν αντικατασταθεί το ανθρώπινο είδος; Στους τενεκεδες; Μία άλλη περίπτωση πάλι είναι να μην ολοκληρωθεί αυτό το έργο επειδη οι άνθρωποι είναι πάντα εξυπνότεροι από τις μηχανές και είναι αδύνατον ένα μή τέλειο ον όπως ο άνθρωπος να φτιάξει κάτι τελειο και στην καλύτερη περίπτωση να φτιάξει κάτι καλύτερο απ τον εαυτό του. Δεν γίνεται να αλλάξουν ουτε οι νόμοι της φυσικής ούτε της φύσης γενικότερα. Και κλείνοντας θα προσθέσω πως οι φιλοδοξίες του κάθε αρρωστημένου δεν σημαίνει ότι είναι και εφικτες. Ας πρισγειωθουν λίγο γιατί βάσει νόμου θα προσγειωθουν από μόνοι τους ανώμαλα
Γι'αυτό δεν χρειαζόμαστε Εμείς οι Άνθρωποι δεν είμαστε χρησμοί ποιά
Άρα οι πλούσιοι πλουσιότεροι η μεσαία τάξη φτωχοί και οι φτωχοί φτωχότεροι
αυτός είναι ο σχεδιασμός αλλά θα τους προλάβουν άλλα,,,,,,,,,,
View more comments
Πάτρα 27 Ιουλίου 2051 (Αληθινή ιστορία)
Η συνάντηση είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία και τώρα βρισκόμουν πια με μια μικροποσότητα που την είχα τυλίξει καλά μέσα σε μια πλαστική σακούλα και την είχα χώσει στη μεγάλη πλάγια τσέπη της βερμούδας μου.
Έκανε απίστευτη ζέστη αλλά προτίμησα να περπατήσω μέχρι το σπίτι από το να πάρω το ρίσκο να μπω σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς όπου θα μπορούσα ίσως να πέσω πάνω σε έλεγχο της αστυνομίας.
Μετά από περπάτημα που κράτησε γύρω στα 20 λεπτά έφθασα στη μεγάλη ανηφόρα της Παγώνας. Η θερμοκρασία μπορεί και να άγγιζε τους 40 βαθμούς, αλλά κατάφερα ύστερα από 3 στάσεις να φτάσω σπίτι.
Άνοιξα την πόρτα, μπήκα μέσα και πήγα κατευθείαν στην κουζίνα. Η πρώτη σκέψη που είχα κάνει, να βγάλω το ρούτερ εκτός λειτουργίας, ήταν σίγουρα λανθασμένη. Με το που θα έβλεπαν όλες τις συσκευές εκτός ίντερνετ για πολύ ώρα, σίγουρα θα έστελναν άμεσα κάποιον να τις ελέγξει!
Άνοιξα το ψυγείο και αφαίρεσα 2-3 συνηθισμένα υλικά. Στη συνέχεια το ενημέρωσα για το φαγητό που θέλω να φτιάξω και μου πρότεινε 2-3 συνταγές. Διάλεξα την πιο συνηθισμένη, άνοιξα τον φούρνο και ξεκίνησα να μαγειρεύω.
Όσο ετοιμαζόταν το φαγητό ανέβηκα στο πατάρι και κατέβασα ένα παλιό γκαζάκι, ήταν μια συσκευή που είχα πάνω από 30 χρόνια και δεν μπορούσες να την συνδέσεις στο ίντερνετ. Έβαλα σε ένα παλιό τηγάνι, που ήταν και αυτό στο πατάρι, λίγο λάδι και έβγαλα την σακούλα που είχα στην τσέπη της βερμούδας μου.
Προσεκτικά ξετύλιξα το περιεχόμενο και το άφησα πάνω στο τηγάνι. Στη συνέχεια κάθισα δίπλα, έκλεισα τα μάτια μου και το μύριζα...
Δυστυχώς η χαρά μου κράτησε πολύ λίγο! Δέκα λεπτά αργότερα με είχαν συλλάβει! Η αστυνομική επιχείρηση της σύλληψής μου ήταν σύντομη αλλά αποτελεσματική! Μόλις είδα 3 αστυνομικούς να μπουκάρουν σπίτι μου δεν αντιστάθηκα καθόλου. Σήκωσα τα χέρια, έπεσα στα γόνατα και περίμενα να μου περάσουν χειροπέδες.
Λίγο αργότερα βρισκόμουν στο αστυνομικό τμήμα, στην αίθουσα ανακρίσεων και ένας προβολέας σημάδευε το κεφάλι μου. Στην αίθουσα μαζί με μένα βρίσκονταν 2 αστυνομικοί. Ο πιο ψηλός φαινόταν ευγενικός, αλλά ο κοντός ήταν πιο σκληρός και συνεχώς εκτόξευε απειλές και βρισιές.
Κάποια στιγμή ο κοντός πήδηξε σχεδόν πάνω μου και με έπιασε από τον γιακά.
- Γιατί δεν μας λες ποιος είναι ο προμηθευτής σου, αφού αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε.
- Δεν ξέρω παρά ένα username Pinokio47 τίποτε άλλο.
- Που τον βρήκες;
- Στο Dark Web σε κάποιο forum που έχει κλείσει!
- Και που συναντηθήκατε;
- Σας είπα στην πλατεία Γεωργίου, φορούσε καπέλο, μάλλον ψηλός και αδύνατος!
- Από το κινητό σου, και ας το είχες κλειστό, έχουμε χαρτογραφήσει όλη τη διαδρομή σου. Θα την περάσουμε στις κάμερες και θα σε δούμε!
- Τότε γιατί με ρωτάτε να σας πω κάτι που θα το γνωρίζετε σε λίγο;
- Γιατί αξιολογούμε και την πρόθεσή σου να βοηθήσεις αλλά και την ειλικρίνεια σου!
- Για την ειλικρίνεια μου μην έχετε καμία αμφιβολία.
Εκείνη τη στιγμή ο ψηλός, που μέχρι τότε μόνο άκουγε, πήρε το λόγο απευθυνόμενος σε μένα.
- Γνωρίζεις ότι η ποινή για κατανάλωση κρέατος είναι τα 4 χρόνια; Αν συνεργαστείς με τις αρχές και δείξεις μεταμέλεια μόνο τότε μειώνεται σε 2 χρόνια. Εσύ και λόγω του πρότερου έντιμου βίου σου μπορεί να φας μόνο 1 χρόνο με αναστολή.
- Μέχρι να γίνει το δικαστήριο θα είμαι ελεύθερος;
- Η δίκη σου ορίστηκε στις 24 Ιουλίου. Μπορείς να πηγαίνεις.
Βγήκα έξω και για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη να καπνίσω!
Ασυναίσθητα έψαξα για κάποιο πακέτο στην τσέπη μου...Θυμήθηκα όμως πως και αυτό ήταν πια παράνομο και δεν μπήκα καν στον πειρασμό να αναζητήσω ένα τσιγάρο...
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Και έτσι θα γίνει. Βλέπεις μπροστά.. 🌷
Σε λίγο θα μας τα κόψουν όλα οι ξενερωτοι, νεροβραστοι, ανεραστοι εκδικητές της οποίας χαράς μας!!!! Πάνε μας κάνουν ανθρώπινα ρομπότ!!!!
Έτσι και χειρότερα σας βλέπω,τώρα,γιατί δεν θα υπάρχω τοτε😢😢😢😢
Κάτι σαν το black mirror
Μακάρι να γίνει να γλυτώσουν τα έρμα τα ζωντανά!
👌👌👌
Μπράβο!
Καλο πολυ καλο !!
Άντε καλοτάξιδο κι'αυτό φίλε!!!
View more comments
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ναπολέοντας, ο Απολλιναίρ, ο Πικάσο και η εμπλοκή τους στο πιο αινιγματικό χαμόγελο του κόσμου.
Η ταυτότητα της Μόνα Λίζα
Φιλοτεχνήθηκε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι γύρω στα 1505, πέρασε από την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα και από το 1804 μέχρι και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Η πραγματική όμως ταυτότητα της ξεφεύγει από τους ιστορικούς της τέχνης για αιώνες.
Η πιο αποδεκτή θεωρία, σχετικά με την πραγματική ταυτότητα πίσω από τον πίνακα, είναι ότι μοντέλο ήταν η Lisa Gherardini, η σύζυγος ενός Ιταλού εμπόρου μεταξιού.
Άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι η Μόνα Λίζα είναι στην πραγματικότητα μια αυτοπροσωπογραφία ή μια απεικόνιση της μητέρας του καλλιτέχνη.
Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η Μόνα Λίζα φέρει αρκετές εντυπωσιακές ομοιότητες με τον Gian Giocomo Caprotti, γνωστό και ως Salai, ο οποίος ήταν μαθητευόμενος του Λεονάρντο και πιθανώς εραστής του.
Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα
Αυτό που έκανε το συγκεκριμένο πίνακα, ανεξάρτητα από το ποιος τελικά απεικονίζεται, τον πιο διάσημο στον κόσμο είναι το περίφημο χαμόγελο της.
Τι έχει όμως το χαμόγελο της Μόνα Λίζα, που το κάνει τόσο ξεχωριστό;
Ο Ντα Βίντσι ανακάτεψε με τέτοιο τρόπο τα χρώματα, ώστε να παραπλανά την περιφερειακή όραση του θεατή.
Αυτό που κατάφερε, ήταν το σχήμα του στόματος ν΄αλλάζει, ανάλογα με την οπτική που παρατηρεί κανείς τον πίνακα.
Καθώς το χαμόγελο εξαφανίζεται μόλις ο θεατής προσπαθήσει να το δει, ονομάστηκε αυτή η οπτική ψευδαίσθηση το “άπιαστο χαμόγελο”.
Κανείς πριν ή μετά τον Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν έχει καταφέρει να αναπαραστήσει τόσο πετυχημένα κάτι αντίστοιχο!
Η κλοπή της Μόνα Λίζα
Στις 22 Αυγούστου του 1911 ο ζωγράφος Λουί Μπερού, που συνήθιζε να ζωγραφίζει αντίγραφα της Τζοκόντα και να τα πουλά στους επισκέπτες του Μουσείου, παρατήρησε με έκπληξη ότι ο πίνακας απουσίαζε από τη θέση του.
Αμέσως σήμανε συναγερμός. Οι πόρτες του Μουσείου σφραγίστηκαν και τα σύνορα της Γαλλίας έκλεισαν!
Το μουσείο έμεινε κλειστό μια ολόκληρη εβδομάδα, χωρίς οι έρευνες που γίνονταν να αποφέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα.
Το Λούβρο άνοιξε και πάλι στις 29 Αυγούστου.
Τις επόμενες μέρες χιλιάδες Γάλλοι περνούσαν μπροστά από την άδεια θέση της Μόνα Λίζα και έκλαιγαν γοερά, λες και είχαν χάσει ένα προσφιλές τους πρόσωπο.
Όλη η Γαλλία είχε πάθει κατάθλιψη!
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1911, η αστυνομία ανακοινώνει τη σύλληψη του διακεκριμένου γαλλοπολωνού ποιητή Γκιγιόμ Απολλιναίρ και του άσημου τότε ακόμα Ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο ως υπόπτων για την κλοπή.
Ένα ιστορικό παράδοξο.
Αυτός που έμελλε να γίνει ο πιο διάσημος ζωγράφος, έχει κατηγορηθεί για την κλοπή του πιο διάσημου πίνακα!
Ο Πικάσο αφέθηκε ελεύθερος την ίδια μέρα, καθώς δεν προέκυψε το παραμικρό στοιχείο εις βάρος του και ο Απολλιναίρ πέντε μέρες αργότερα.
Η μεγάλη Γαλλική εφημερίδα Paris Journal στις 13 Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο:
“...Ο Απολλιναίρ είναι αρχηγός διεθνούς σπείρας που έχει έρθει στη Γαλλία με σκοπό να ξαφρίσει τα μουσεία μας...”
Η πραγματικότητα βέβαια απείχε πολύ.
Ο Απολλιναίρ συνδεόταν φιλικά με έναν Βέλγο απατεώνα που λυμαινόταν τις αίθουσες του Λούβρου, αρπάζοντας διάφορα
αντικείμενα.
Κάποια αφρικανικά αγαλματίδια μικρής αξίας είχαν πέσει με αυτόν τον τρόπο στα χέρια του Απολλιναίρ, που με την σειρά του είχε πουλήσει μερικά στον νεαρό Πικάσο.
Μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την κλοπή του πίνακα, οι δύο καλλιτέχνες θέλησαν να ξεφορτωθούν τα κλοπιμαία ρίχνοντάς τα στον Σηκουάνα.
Αφού γυρόφερναν ένα ολόκληρο βράδυ γύρω από τον ποταμό, τελικά τα παρέδωσαν στην αστυνομία, με αποτέλεσμα να θεωρηθούν ύποπτοι και για την κλοπή του πίνακα!
Θα χρειαστεί να περάσουν δυο ολόκληρα χρόνια για να καταφέρουν να “καθαρίσουν” το όνομα και τη φήμη τους.
Στις 29 Νοεμβρίου του 1913, ένας Ιταλός γκαλερίστας, ο Αλφρέντο Τζέρι θα λάβει ένα γράμμα από κάποιον Βιτσέντζο Περούτζια, που έγραφε ότι έχει στην κατοχή του τη Μόνα Λίζα και ότι σκόπευε να τη χαρίσει στην Ιταλία.
Τελικά το ραντεβού θα κλειστεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Φλωρεντία, όπου ο Περούτζια συλλαμβάνεται, αφού, προς μεγάλη έκπληξη όλων, έχει όντως τον αυθεντικό πίνακα στην κατοχή του.
Μετά τη σύλληψή του, ένα κύμα συμπάθειας σηκώθηκε υπέρ του Περούτζια. Η κοινή γνώμη θεώρησε την πράξη του πατριωτική, αφού το βασικό του κίνητρο ήταν να φέρει τη Μόνα Λίζα πίσω στην πατρίδα της.
Την ίδια γνώμη φαίνεται να είχαν και οι δικαστές, που τον καταδίκασαν σε φυλάκιση μόνο λίγων μηνών.
Η Μόνα Λίζα παρέμεινε για ένα μήνα στην Ιταλία, προτού επιστρέψει στη Γαλλία.
Εκτέθηκε στα μεγαλύτερα μουσεία της Ιταλίας και εκατομμύρια Ιταλών θαύμασαν το αινιγματικό της χαμόγελο.
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1913, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι, σε μια πρωτοφανή μαζική συγκέντρωση για έργο τέχνης, συνόδευσαν την Μόνα Λίζα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου, ώστε να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το Λούβρο.
Εκείνη την ημέρα, ολόκληρη η Ιταλία αποχαιρετούσε συγκινημένη τον αγαπημένο της πίνακα.
Στις 4 Ιανουαρίου του 1914 εγκαταστάθηκε και πάλι στο Λούβρο, όπου και εκτίθεται έως σήμερα, κάτω από απίστευτα μέτρα ασφαλείας.
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Αν η Γαλλία έπαθε κατάθλιψη για έναν πίνακα που δεν τον έφτιαξε καν Γάλλος καλλιτέχνης, τι να πούμε στην Ελλάδα για την Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου και όλα τα άλλα σουφρωμένα, που κοσμούν τόσα μουσεία.
Εγώ προσωπικά ποτέ δεν παρατησησα κάτι το μοναδικό σαυτην την τέχνη και είναι και άσχημη η Τζοκόντα Λόγος να γίνεται 😁😁😁😁😁😁😁😁
ΆΜΑ ΣΟΥ ΚΛΈΒΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΊΝΑΚΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΌΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΤΑΡ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΙ ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ. ΣΑΣ ΜΙΛΏ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΈΡΙ.
Ο Γκιγιωμ Απολιναιρ ο ποιητης?
Και ναταν μόνο αυτη
Ο μονος λιζος
Εμεις με τα μαρμαρα τι πρεπει να παθουμε;αλλα τωρα τα τελευταια χρονια ασε που ειμαστε αχρηστοι να εχουμε οτιδηποτε,θα τα νοικιαζαμε για ενα κομματι ψωμι στα αφεντικα μας..
😉
😁λες να ηταν το ντεκολτε?😁
Τη Μόνα Λίζα, την χάρισε ο ίδιος ο Da Vinci στους Γάλλους, αφού είχε φύγει πικραμένος από την Ιταλία... και είναι από το λίγα νόμιμα εκθέματα του Λούβρου.
Όλη αυτή η φασαρία για έναν πίνακα. Τελικά είμαστε για τα πανηγύρια.
Απίστευτη ιστορία! Δεν την ήξερα!
Πολύ ωραία το εξιστορίσατε
Aristotelis Armaos
Μήπως αυτό που κατεταξε τον πίνακα σταθμό έργων τεχνης ήταν εκτός από την ταυτοτητα της γυναίκας και του καλλιτέχνη το γεγονός ότι μια γυναίκα ευγενής του 16αι χαμογελά δημοσια?Δεν ήταν σκάνδαλο αυτό?
Η Γαλλία έχει κακή συνήθεια να εκμεταλλεύεται τα έργα τέχνης άλλων!
Οταν με το καλο παρουμε τις Νησιωτισσες μας θα μας δωσουν και Ντα Βιντσι.....-θε δε θε.....-ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΜΗ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.......
Сложете още десет звездички а този перфектен разказ,!!!!не превод ,изумително разказано!
Είναι Και αυτή μία από τις χιλιάδες απόψεις Και είναι σεβαστή! Και κυρίως ώς προς την τεχνοτροπία που έκανε χρήση ο Λεονάρντο ντα Βίντσι όχι μόνο στο συγκεκριμένο έργο αλλά κυρίως στον Μυστικό Δείπνο Και στην τοιχογραφία στο παλατσο ντε λα σινιορια στην Φλωρεντία!
Αυτό το χαμόγελο πια... Που ακριβώς βλέπουν το ξεχωριστό και το μυστηριώδες;
View more comments
Μια μέρα (Στην εποχή του αλγόριθμου)
Πάτρα, 15 Ιουνίου 2035
Μπήκα στην κουζίνα, το πρωινό τσεκ απ έδειξε ότι όλοι οι δείκτες μου είχαν επανέλθει πια σε φυσιολογικά για την ηλικία μου επίπεδα. Στάθηκα μπροστά από τη μηχανή του καφέ, που μου πρότεινε καφέ με οικολογικούς κόκκους Βολιβίας, γάλα σόγιας και γλυκαντικό στέβιας. Πάτησα αποδοχή και λίγα δευτερόλεπτα μετά έπινα τον καπουτσίνο μου μπροστά από τον υπολογιστή μου.
Μπήκα στην εφαρμογή που διαχειρίζεται τα κρυπτονομίσματά μου. Εκεί ο οικονομικός αλγόριθμος πρόβλεψης αφού μου υπενθύμισε ότι πέτυχε στο 93.5% των προβλέψεων που είχε κάνει για την πορεία των νομισμάτων μου σε βάθος πενταετίας, μου πρότεινε να επενδύσω ένα μέρος από το κεφάλαιό μου σ’ ένα πολλά υποσχόμενο νέο κρυπτονόμισμα. Δέχτηκα γρήγορα και βγήκα από την εφαρμογή.
Λίγες ώρες μετά μπήκα στο αυτοκίνητό μου, έδωσα τις φωνητικές εντολές για το σημείο άφιξης και κάθισα αναπαυτικά στη θέση του συνοδηγού. Πριν ξεκινήσουμε με ενημέρωσε για μεγάλο αριθμό οχημάτων που ήταν ήδη μποτιλιαρισμένα στη Γερμανού και ότι θα προτιμούσε αν δεν είχα αντίρρηση να πάμε από τη Γούναρη.
Πάτησα αποδοχή και λίγα λεπτά μετά βρισκόμουν σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο στη Ρήγα Φεραίου. Σκάναρα το μενού με το κινητό μου, ο αλγόριθμος υγείας με ενημέρωσε ότι η καλύτερη επιλογή για μένα θα ήταν ο σολομός. Μου πρότεινε και άλλα δύο πρώτα πιάτα να τα συνδυάσω και με προέτρεψε να δοκιμάσω και ένα συγκεκριμένο κρασί. Πάτησα αποδοχή.
Συνεχίσαμε για ποτό σε ένα μπαράκι μερικά μέτρα πιο πέρα. Στο δεύτερο ποτό αναγκάστηκα να αποχωρήσω αφού σχεδόν όλες οι εφαρμογές που είχα εγκατεστημένες στο κινητό μου ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται.
Ο αλγόριθμος υγείας μου παραπονιόταν ότι είχα πιει ήδη αρκετά! Ο αλγόριθμος εργασίας ότι είχα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα την επόμενη μέρα και δε θα ήμουν αρκετά αποδοτικός...
Σύντομα κατέληξα σπίτι. Άνοιξα τον υπολογιστή μου και μπήκα στο Youtube. Πληκτρολόγησα Βασίλης Παπακωνσταντίνου, «Άσε με να κάνω λάθος».
Πριν ξεκινήσει το τραγούδι, είδα μια διαφήμιση ξενοδοχείου στην Κόρινθο που σκόπευα να πάω σύντομα, αλλά δεν είχα κλείσει κατάλυμα ακόμα. Μόλις τελείωσε η διαφήμιση, και πριν ξεκινήσει να παίζει το τραγούδι, ένα μήνυμα σχετικά με τους στίχους του τραγουδιού κυριάρχησε στην οθόνη μου. Το μήνυμα έλεγε ότι ο στίχος του τραγουδιού που πρόκειται να ακούσω, προέτρεπε σε συμπεριφορές που δε βοηθούν σε μια υγιή αντιμετώπιση της ζωής και ότι μπορεί μόνο να "κατανοηθεί" στο χρονικό πλαίσιο που είχε γραφτεί. Στη συνέχεια με ρώταγε αν ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να το ακούσω.
Πάτησα «ναι». Και πάλι όμως αυτό δε στάθηκε ικανό να μπορέσω να το ακούσω. Παρεμβλήθηκε ο αλγόριθμος υγείας να με ρωτήσει αν νιώθω κατάθλιψη ή αν νιώθω δυστυχισμένος. Απάντησα «όχι», χωρίς όμως και πάλι να καταφέρω να ακούσω το τραγούδι αφού ο αλγόριθμος επέμενε να θέλει να μάθει πως νιώθω. Από τη λίστα συναισθημάτων που μου έδωσε ως επιλογές, επέλεξα νοσταλγία.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά έγειρα αναπαυτικά στην καρέκλα μου και άκουσα επιτέλους τον Βασίλη να τραγουδά...
-----------------------------------------------------
Σχετικά κείμενα:
Στην εποχή του αλγόριθμου (Μέρος 1ο)
www.facebook.com/bookrefrenagain/posts/339079594246837
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Άραγε ο αλγόριθμος της ευτυχίας έχει επινοηθεί; Ή και η ευτυχία θα θεωρείται έννοια παρωχημένη στα χρόνια που είναι να έρθουν; Προλαβαίνουμε να αλλάξουμε πορεία...το θέμα είναι θέλουμε; Ή ήδη κάποιος αλγόριθμος στον οποίο όλοι δηλώνουμε followers έχει χαράξει για εμάς χωρίς εμάς - άλλη μια φορά ο Παπακωνσταντίνου στην κουβέντα - όλα αυτά που θα γίνουν;
Υπέροχο κείμενο, αφύπνιση, μπας και αλλάζει κάτι και δεν προκαλούμε άλλο τήν καταστροφή μάς
Εκεί οδεύουν τα πράγματα . σέ λίγο θά μας παρακολουθούν ακόμη και στο μπάνιο .......
Ρομποτάκι δηλδ κανονικά! Όλα προεπιλεγμένα και ατομική βούληση καμία! Έτσι Μάς θέλουν!
Να μου λειπη αυτός ο έλεγχος συναισθημάτων από μηχάνημα.Τελειωσαμε σαν άνθρωποι.
Προλαβαίνουμε να αλλάξουμε ρότα;;; Πολύ όμορφο κείμενο!
Υπέροχο κείμενο.Το δυστύχημα είναι ότι κοντεύει η εποχή που θα βγει αληθινό.
Αλήθεια τι όμορφα ήταν τα χρόνια που πέρασαν!! Φαντάσου να γίνουν όπως τα περιγράφεις !! Φρίκη!! Υπέροχο το κείμενο!! Συγχαρητήρια!!
Κανονικό τσιπ! Λολ! Πολύ δυνατό φίλε!
❤️
Τέλεια αποτύπωση της "υπερπροστατευτικης" εποχής που θα ζήσουμε...όσοι την ζήσουμε.Το χρυσό κλουβί της ορθής επιλογής και της παντελούς έλλειψης συναισθήματος και πάθους. Όλοι θέλουν το καλό μας...προς θεού, μην τους αφήσουμε να μας το πάρουν !
ΜΕ ΕΝΑ ΣΓΟΥΡΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΣΤΕΛΝΟ ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΜΥΡΟΔΙΑ ΤΟΥ ΕΦΥΣΗΞΑ ΝΑ ΡΘΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΗ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΗΣ ΖΟΗΣ ΣΑΣ ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΑΣ
Κυριε Περισανιδη, τμημα μικρο απο την εκπομπη της ΕΡΤ παρακαλω.."Στα ακρα" της Γιωτας Φλεσσα που μεταδοθηκε καπου τον Δεκεμβριο περυσι. Υπαρχει και ολοκληρο στο you tube. Παρευρισκομενος και ο υπουργος ψηφιακης πολιτικης Κυριακος Πιερρακακης. Φρικαρει κανεις απο αυτα που ακουει. Σας το συνιστω αν δεν το εχετε δει. Φοβαμαι οτι αυτα που διηγεισθε στο πολυ πετυχημενο και προφητικο κειμενο σας ειναι αναποτρεπτα πλεον γιατι τα σημαδια πια ολα αυτο δειχνουν. Δεν μπορω να το εξηγησω καλυτερα. Να ειστε καλα.https://www.youtube.com/watch?v=hlv9D-AH2so
Οχι ρε φιλε!! Θα φτιαξω εγω καφε,Θα πιω οσο θελω, θα οδηγησω σε κινηση, θα φαω οτι γουσταρω κ με το παραπανω, δεν θελω τετοια τεχνολογια!! (Πολυ ωραιο κειμενο..!!!)
Εξαιρετικό!!
☢️☢️☢️
www.youtube.com/watch?v=FCKzdZ8IKvg
View more comments
Στην εποχή του αλγόριθμου
Πάτρα, 6 Ιουνίου 2035
Άνοιξα τον υπολογιστή μου και του έδωσα τις συνηθισμένες φωνητικές εντολές για να μπω στο συγγραφικό περιβάλλον όπως έκανα κάθε μέρα.
Στη συνέχεια κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα που αυτόματα βελτίωσε τη στάση του σώματος μου ώστε να κουράζομαι λιγότερο. Έδωσα τις παρακάτω φωνητικές εντολές:
- Φόνος, Μυστήριο, Λίμνη, Αγωνία, Χίτσκοκ, Διήγημα.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι το διήγημά μου ήταν έτοιμο και αποθηκευμένο στην επιφάνεια εργασίας μου.
Μπήκα πάλι στο συγγραφικό περιβάλλον και έδωσα νέες φωνητικές εντολές:
- Σχετικότητα, Ύπαρξη, Βάρος, Παρμενίδης, Κούντερα, Δοκίμιο.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι και το δοκίμιό μου ήταν έτοιμο και αποθηκευμένο στην επιφάνεια εργασίας μου.
Μπήκα στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
- Έκδοση νέου έργου: Διήγημα
Στη συνέχεια περίμενα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πάρει έγκριση από τον αλγόριθμο, αλλά και να του γίνουν - αν χρειάζεται - οι κατάλληλες διορθώσεις.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι το διήγημά μου είχε εκδοθεί.
Μπήκα στην πλατφόρμα προώθησης, όπου ο αλγόριθμος μου έδωσε αρχικά κάποια πολύ εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία για τα δύο έργα που είχα δημοσιεύσει την προηγούμενη ώρα και φαίνεται πως και αυτά είχαν γίνει viral.
Όσο τηρώ τις εντολές να μην ξεπερνώ τις δύο δημοσιεύσεις την ώρα θα πηγαίνω όλο και καλύτερα με ενθάρρυνε ο αλγόριθμος προώθησης. Μπήκα και είδα τις προβλέψεις που είχε κάνει ένα ειδικό αλγοριθμικό μοντέλο για το αναγνωστικό κοινό που θα είχα ως το τέλος του έτους.
Σχετικά με την αλληλεπίδρασή μου επισήμανε ότι πρέπει να δουλέψουμε λίγο καλύτερα, ώστε να πετύχουμε περισσότερες κοινοποιήσεις. Συμφώνησα και παρακολούθησα την εφαρμογή να κοινοποιεί το διήγημά μου σε όλα τα μπλογκ και τις ομάδες που με βάση των αλγόριθμο του θα έδειχναν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά μου.
Μπήκα και πάλι στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
- Έκδοση νέου έργου: Δοκίμιο.
Επανέλαβα την ίδια διαδικασία. Βγήκα και μπήκα στο Facebook. Στις αναμνήσεις υπήρχε σαν σήμερα πριν 15 χρόνια ένα κείμενο που είχα γράψει για το μέλλον του μυθιστορήματος. Σε εκείνο το κείμενο είχα γράψει ότι υπήρχαν περισσότεροι συγγραφείς από αναγνώστες!
Ένα ειρωνικό χαμόγελο κυριάρχησε στο πρόσωπό μου. Σήμερα θα ήταν αδύνατον να το επιτρέψουν αυτό οι αλγόριθμοι, σκέφτηκα.
Στο ίδιο κείμενο είχα γράψει για τον θάνατο του μυθιστορήματος, που μπορεί να προέλθει από την υπερπαραγωγή μυθιστορημάτων. Σταμάτησα να διαβάζω γιατί οι ανησυχίες μου είχαν ρυθμιστεί ήδη κατάλληλα από τους αλγόριθμους της εποχής μας και σήμερα όλο αυτό φάνταζε ξεπερασμένο.
Πριν μπω να μελετήσω και πάλι τα στατιστικά στοιχεία για το αναγνωστικό μου κοινό και λύσεις για να το αυξήσω περισσότερο που μου πρότεινε ο αλγόριθμος, η σκέψη μου στάθηκε για τελευταία φορά σε μια "ατάκα" που είχα γράψει σε εκείνο το παλιό μου κείμενο 15 χρόνια πριν.
- Συγγραφείς που έχουν διαβάσει μόνο τα βιβλία τους!
Πού να φανταζόμουν τότε, ότι το μέλλον επιφυλάσσει μια ακόμα κατηγορία συγγραφέων:
- Συγγραφείς που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία τους!
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο αλγόριθμος υγείας που μου υπενθύμισε ευγενικά ότι το καλύτερο για μένα είναι να σηκωθώ από την καρέκλα μου και να περπατήσω για τουλάχιστον 5 λεπτά μέσα στο σπίτι.
Φυσικά και υπάκουσα. Με την υγεία σου δεν είναι να παίζεις...
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
σοκαριστική η περιγραφή αλλά δεν νομίζω ότι απέχει κ πολύ από την πραγματικότητα αν σκεφτεί κανείς με πόση "ευκολία" , διάφορα μπλογκς πουλούν υπηρεσίες-οδηγίες για την συγγραφή ενός βιβλίου , σου υπόσχονται άμεση προώθηση κι εγγυημένο αναγνωστικό κοινό....
Έξυπνο και συνάμα προφητικό κείμενο... Κάποια στιγμή, κάποια βιβλία θα βγαίνουν μαζικά και χωρίς την παλιά διαδικασία δημιουργίας (δηλαδή χωρίς την έμπνευση και τον νοητικό κόπο που είχαν οι παλιοί συγγραφείς), και θα βγαίνουν σχεδόν αυτόματα, μέσω εφαρμογών, αλγόριθμων και αυτόματων συναρτήσεων... Καταργώντας έτσι την καταπληκτική διαδικασία της γέννησης μιας, ιδέας και του "χτισιματος" ενός λογοτεχνικού κειμένου. Φυσικά, για την σχεδόν αυτόματη διάδοση ενός νέου προϊόντος στα αρμόδια blog, sites και σε πιθανούς αναγνώστες βάση του αλγόριθμου των προτιμήσεων τους, αυτό συμβαίνει ήδη... Το μέλλον είναι (σχεδόν) εδώ, και φαίνεται δυσοίωνο για τα δημιουργικά βιβλία...
κοίτα σύμπτωση! έχω γράψει κ εγώ κάτι παρόμοιο, αλλά μετά αλλάζει εντελώς. οι ανησυχίες τελικά έχουν κοινό παρονομαστή...
Αν και κάπως τρομακτικό! Πολύ ωραίο!
Εκτιμας τον Καζαντζάκη ακόμα πιο πολύ με όλα αυτά τα δυστοπικά.Είμαι κ τυχερή, δεν τον διαβάζω σε μετάφραση αλλά στην γλώσσα που έγραψε.! Καμμιά τεχνητή νοημοσύνη δεν θα πιάσει τον παλμό των συγγραφέων που θεωρούμε κ είναι σπουδαίοι.Έχει ψυχή η τεχνητή νοημοσύνη;
Είναι όλα αλήθεια !Πολλά ήδη συμβαίνουν .Οι συγγραφείς έχουν γίνει περισσότεροι από τους αναγνώστες .Μέσα σε μια εβδομάδα κυκλοφορούν δύο βιβλία .Με γνωριμίες και καλή διαφήμιση γίνονται και Μπεστ σέλερ .
Και βέβαια ισχύει ήδη για την ποίηση .Πολλά πάρα πολλά ποιήματα ,αλλά οι Ποιητές ελάχιστοι ...
Δεν μου αρέσει... προτιμώ την παλιά εκδοχή!
Ειναι πιθανο να συμβει.Εχει ενδιαφερον.
Υπάκουο , άβουλο ον
Η ειρωνεία φυσικά είναι ότι είδα αυτή την ανάρτηση ως χορηγούμενη - boosted. Smirking mode: on.
Εννοείται φυσικά για το ζήτημα "δημόσιας υγείας", δεν είναι για παίζεις με αυτά. Να μας πει βέβαια ο αλγόριθμος πως τα περνάνε οι δημιουργοί του(Rothschilds, Rockefellers, Gates, Obama, Clintons, Gates Soros) κι όλα τα..."καλα παιδιά" της κλίκας(καμπαλ)
❤️❤️❤️
Φοβερό!!!
😲😲😲
Πωπω.... επιβεβαιώνει πολλούς φόβους μου.
Υπέροχο!
🙏🙏🙏
Μπράβο!
View more comments
Ο έρωτας.
Φαντάζομαι ότι έστω σαν όνομα γνωρίζεις τον ζωγράφο Henri de Toulouse-Lautrec.
Έζησε μόλις 36 χρόνια, πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει 737 πίνακες σε καμβά, 275 νερομπογιές, 363 γκραβούρες και αφίσες, 5,084 σχέδια, κεραμικά και βιτρό, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των έργων του που έχουν χαθεί.
Αν ήμουν βιογράφος στην περίπτωση του Lautrec, θα εστίαζα σε τρία χαρακτηριστικά του, ήταν πολύ κοντός (μόλις 1.52μ) και του άρεσε να συχνάζει σε καμπαρέ και μπουρδέλα.
Ήταν τακτικός θαμώνας του διάσημου καμπαρέ Moulin Rouge, για το οποίο έφτιαχνε τις αφίσες και συχνά εξέθετε και έργα του εκεί.
Επίσης υπήρξε μια εποχή της ζωής του, όπου κυριολεκτικά έμενε μέσα σε έναν οίκο ανοχής του Παρισιού. Εκείνο το διάστημα ολοκλήρωσε 16 διάσημα έργα του.
Ένα από αυτά ήταν και ο πίνακας In Bed: The Kiss.
Στο συγκεκριμένο πίνακα, έχουμε ένα παθιασμένο φιλί ανάμεσα σε δύο πόρνες που αγκαλιάζονται στο κρεβάτι ενός οίκου ανοχής.
Ο πίνακας που ολοκληρώθηκε από τον Lautrec το 1892 ήταν απίστευτα πρωτοποριακός για την εποχή του, μιας και “ακουμπούσε” ταυτόχρονα δυο τεράστια ταμπού της εποχής, την ομοφυλοφιλία και την πορνεία!
Όμως, ο συγκεκριμένος πίνακας ξεχωρίζει για το ερωτικό συναίσθημα που ξεχειλίζει από παντού.
Η ταυτόχρονη στιγμή της τρυφερότητας και του πάθους!
Ο πίνακας αποτυπώνει την απόλυτη καταγραφή του έρωτα!
Τον έρωτα στο μέρος που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να τον συναντήσεις και από δυο πλάσματα που επίσης δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι μπορούν να ερωτευτούν!
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Το Moulin Rouge, ο Toulouse-Lautrec και πως μαζί δημιούργησαν την φήμη που μέχρι σήμερα οδηγεί τους καλλιτέχνες στην Μονμάρτρη
***Moulin Rouge (Κόκκινος Μύλος) - Το πρώτο παλάτι για γυναίκες
Τον Οκτώβριο του 1889, στο Παρίσι, στο λόφο της Μονμάρτρης, ο Ισπανός επιχειρηματίας Joseph Oller μαζί με τον Γάλλο Charles Zidler άνοιξαν έναν ιδιαίτερο οίκο ανοχής, το περίφημο Moulin Rouge.
Η Μονμάρτρη ως περιοχή δεν είχε επιλεγεί τυχαία. Την περίοδο εκείνη ήταν μία "παραγκούπολη", όπου ζούσαν φτωχοί άνθρωποι και υπήρχαν πολλά χαμόσπιτα, κακόφημα μπαρ και οίκοι ανοχής.
Quadrille (καν-καν)
Τα κορίτσια που επιλέχτηκαν να στελεχώσουν τον Κόκκινο Μύλο είχαν χορευτικές ικανότητες, τόσο “ευλύγιστες” όσο και η ηθική τους.
Οι χορεύτριες αυτές, λοιπόν, εκτελούσαν κυρίως το χορευτικό "Quadrille".
Έναν χορό στον οποίο τα κορίτσια έκαναν ψηλά ανοίγματα με τα πόδια, σηκώνοντας ταυτόχρονα και τις φούστες, ώστε να αναδειχθούν τα καλλίγραμμα πόδια τους και να φανεί μια "υποψία" από το εσώρουχό τους.
Η «Quadrille» έγινε παγκοσμίως γνωστή με το όνομά "γαλλικό καν-καν".
***Henri de Toulouse-Lautrec
Αναμφισβήτητα είναι ο καλλιτέχνης που έχει συνδέσει το όνομά του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με το Moulin Rouge και σίγουρα αυτό του οφείλει και μέρος της φήμης που απέκτησε.
Ο Lautrec το 1889 ακόμα φοιτούσε στη σχολή του Fernand Cormon, το ατελιέ του οποίου βρισκόταν στην Μονμάρτρη.
Ο δρόμος αυτός από την αρχή ασκούσε μια έντονη γοητεία στον νεαρό Lautrec, ο οποίος, ανάμεσα στους ανθρώπους που σύχναζαν εκεί, έμοιαζε λιγότερο παράξενος.
Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Moulin Rouge είχε πάντα το δικό του τραπέζι, όπου και θαύμαζε τις χορεύτριες του καν- καν.
Τις ήξερε όλες με τα ψευδώνυμά τους:
«Νανά η ακρίδα», «Γωγώ το στουπί», «Νινί το αέρινο βήμα».
Μέσα στο Moulin Rouge ήταν κοινωνικός, χαμογελούσε διαρκώς και έλεγε πολλά αστεία.
Πολύ λογικά δημιούργησε και την πρώτη διαφημιστική αφίσα του Moulin Rouge και στη συνέχεια πολλές ακόμα.
Ο Lautrec, εξαιτίας της μεγάλη επιτυχίας που γνώρισαν οι αφίσες αυτές, θεωρείται από πολλούς ο πατέρας της αφίσας.
******Jane Avril
Ήταν Γαλλίδα χορεύτρια του καν-καν, γεννημένη το 1868, έγινε όμως διάσημη σαν η μούσα του Lautrec, μιας και για αρκετά χρόνια την ζωγράφιζε ξανά και ξανά.
Το 1890 η Jane Avril συνεργάζεται με το Moulin Rouge και σύντομα γίνεται το μεγαλύτερό του αστέρι!
Δεν υπήρξε ποτέ η κλασσική χορεύτρια του καν-καν, είχε μάλλον εξωτικό στυλ και μια τρέλα, που όμως είχαν μαγική επίδραση στους θαμώνες του καμπαρέ.
Με τον Lautrec, αν και εκείνος φαίνεται να είχε εμμονή μαζί της, συνδέθηκε με μια δυνατή φιλία.
Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι μετά από πολλές και επίμονες προσπάθειές του, εκείνη είχε δεχτεί να περάσουν μια μοναδική ερωτική νύχτα μαζί και στη συνέχεια να μείνουν και πάλι φίλοι.
Όταν την ζωγράφιζε, έμενε στο ατελιέ του για ώρες και εκείνος συνήθως πριν την καλέσει είχε μαγειρέψει και έτρωγαν μαζί.
Η συνεργασία τους και οι πίνακες που προέκυψαν, συνέλαβαν ακόμα περισσότερο στο να αυξηθεί η φήμη του Moulin Rouge.
Το 1952 στην ταινία Moulin Rouge του John Huston, η Zsa Zsa Gabor θα ενσαρκώσει την Jane Avril. Το 2001 σε μια πιο ελεύθερη μεταφορά της ταινίας, ο ρόλος της Nicole Kidman θα είναι και αυτός βασισμένος στην Jane.
***Mistinguett
Η Mistinguett εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του Moulin Rouge το 1907 και για τα επόμενα 20 χρόνια θα δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού.
Τον Φεβρουάριο του 1915, μία πυρκαγιά που ξέσπασε σε γειτονικό κτίριο και επεκτάθηκε στο καμπαρέ ήταν ο λόγος που σταμάτησε τη λειτουργία του για έξι χρόνια.
Η πρόσοψη του κτιρίου έμεινε ανέπαφη, αλλά το αμφιθέατρο και η σκηνή χορού είχαν καταστραφεί ολοσχερώς.
Το 1921, ανακαινισμένο πλέον, άνοιξε ξανά τις πόρτες του για το κοινό και τα επόμενα χρόνια έμελλε να είναι από τα πιο ένδοξα της λειτουργίας του.
Η Mistinguett, τα έξι χρόνια που δεν λειτουργούσε το Moulin Rouge, περιόδευσε στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1921 ήταν το κυρίως αστέρι, στο οποίο στηρίχτηκε η επαναλειτουργία του καμπαρέ.
***H Μις Doriss
Ήταν χορογράφος, η οποία συνδέθηκε με την ιστορία του Moulin Rouge. Δημιούργησε τις Doriss Girls το 1957 και χορογραφούσε όλες τους τις παραστάσεις
Έφτασε στο Παρίσι, από τη Γερμανία, πήρε μαθήματα χορού χωρίς τη γνώση των γονιών της και μάλιστα εργαζόταν σε εφημερίδες για να πληρώσει τα δίδακτρα της σχολής χορού της!
Με την πάροδο των χρόνων, το Moulin Rouge κατάφερε να χάσει τη φήμη του ως οίκος ανοχής και σήμερα θεωρείται πια μια μοντέρνα αίθουσα μουσικής και χορού και μάλλον το πιο γνωστό καμπαρέ στον κόσμο.
***Η επιβάτης της καμπίνας 54 (διήγημα)
Το καλοκαίρι του 1895 ο Λωτρέκ αποφάσισε μαζί με τον φίλο του και φωτογράφο Μωρίς Γκιμπέρ να κάνουν ένα ταξίδι από τη Χάβρη στο Μπορντό.
Για τον Τουλούζ φάνταζε σαν μια ιδανική ευκαιρία να ξεφύγει λίγο από τον Παρίσι και τον κόσμο που συναναστρεφόταν στον λόφο της Μονμάρτρης.
“Ίσως και να κόψω το ποτό ή θα πίνω λιγότερο” σκεφτόταν, ενώ στεκόταν μπροστά από το ατμόπλοιο “Le Chili”(Χιλή) περιμένοντας τον αργοπορημένο φίλο του.
Μέσα στο πλοίο τακτοποιήθηκαν γρήγορα μέσα σε μία από τις καλύτερες καμπίνες του και οι δυο φίλοι βγήκαν στο κατάστρωμα να απολαύσουν την αναχώρηση.
- Τουλούζ, στο Μπορντό θα κάνουμε όσα δεν προλαβαίναμε στο Παρίσι!
- Ένα διάλειμμα από την Μονμάρτρη είναι πάντα μια καλή ιδέα!
- Και η μητέρα σου θα χαρεί πολύ που θα μας δει!
- Μου έγραψε πριν ένα μήνα πως θα ξεκινούσε τις ετοιμασίες για την άφιξή μας!
Τις σκέψεις και τα σχέδια των δύο φίλων απέσπασε σχεδόν βίαια μια γυναίκα που πέρασε από μπροστά τους.
Φυσικά το πρώτο που πρόσεξε ο Τουλούζ σε αυτήν ήταν το έντονα κόκκινο μαλλί της.
Ο Λωτρέκ έμεινε σαν αποσβολωμένος να την παρακολουθεί με το βλέμμα του και δεν έδινε την παραμικρή σημασία στον φίλο του, που συνέχισε να μιλάει για το Μπορντό.
Όταν εκείνη τελικά έστριψε και χάθηκε από το οπτικό του πεδίο, ο Λωτρέκ κοίταξε σαστισμένα τον Γκιμπέρ και σαν να συνερχόταν από κάποιο όνειρο του είπε:
- Τι ήταν αυτό; Είδες;
- Για την κοκκινομάλλα λες που πέρασε από μπροστά μας;
- Ε ναι! Για τι άλλο;
Χωρίς να περιμένει άλλη απάντηση, ο Τουλούζ εγκατέλειψε τον φίλο του και κατευθύνθηκε προς το μέρος που είχε ακολουθήσει λίγο πριν η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά.
Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να ψάξει και πολύ. Την βρήκε όρθια να κοιτάζει προς την θάλασσα, που στα ανοιχτά που βρίσκονταν πια έμοιαζε ατέλειωτη.
Ο Λωτρέκ στάθηκε λίγα μέτρα πίσω της και την παρατηρούσε μαγεμένος.
Τελικά εκείνη, όταν άρχισε το κρύο να γίνεται πιο έντονο, αποχώρησε προς την καμπίνα της.
Ο Τουλούζ συνέχισε να την ακολουθεί λίγα μέτρα πιο πίσω, μέχρι που εκείνη άνοιξε και μπήκε στην καμπίνα με το νούμερο 54.
Λίγα λεπτά μετά ο Τουλούζ βρίσκεται στη δικιά του καμπίνα, όπου ήδη έχει εγκατασταθεί και ο Γκιμπέρ.
- Τουλούζ, πού ήσουν;
- Στο πλοίο!
- Έχεις όρεξη πάλι;
- Θέλω να μάθω τα πάντα για τη γυναίκα που μένει στην καμπίνα 54!
- Μη μου πεις μόνο ότι απέκτησες νέα εμμονή, δεν θα το αντέξω Λωτρέκ!
- Πολύ αργά! Είμαι ήδη ερωτευμένος!
- Δε σε αντέχω Τουλούζ, πραγματικά! Κοιμήσου τώρα και θα ρωτήσουμε αύριο να μάθουμε!
Εκείνο το βράδυ ο Λωτρέκ δεν έκλεισε μάτι. Έκανε όνειρα! Ίσως εκείνη να έβλεπε το ταλέντο που είχε και να μην την ενδιέφερε το ύψος του! Ίσως και πάλι να της άρεσε που ήταν κοντός!
Την επόμενη μέρα, μετά το πρωινό ο Γκιμπέρ γύρισε με αρκετές πληροφορίες, που καμία δεν άρεσε στον Τουλούζ.
Εκείνη ήταν παντρεμένη και το ταξίδι το έκανε για να συναντήσει τον άντρα της, που την περίμενε στην Σενεγάλη.
Η είδηση ότι ήταν παντρεμένη, είχε μια παράξενη επίδραση στον Λωτρέκ. Συνέχισε να την παρακολουθεί όλη μέρα, χωρίς όμως να θέλει να εμπλακεί σε άλλου είδους επικοινωνία.
- Δεν θα της μιλήσεις! Αύριο φτάνουμε στο Μπορντό!
- Δεν θα κατέβω. Θα την ακολουθήσω μέχρι τη Σενεγάλη!
- Τρελάθηκες, Λωτρέκ! Μας περιμένει η μάνα σου!
- Πήγαινε εσύ!
- Ελπίζω να μην μιλάς σοβαρά και να είναι ένα ακόμα αστείο σου!
- Θέλω μια χάρη πριν κατέβεις!
- Δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα, Τουλούζ!
- Ωραία, θέλω μια χάρη! Μπορείς να τραβήξεις μια φωτογραφία της αύριο!
- Θα δω τι μπορώ να κάνω! Θα κατέβουμε στο Μπορντό αν το κάνω;
- Όχι.
“Αυτός ο νάνος είναι πολύ πεισματάρης”, μονολογούσε ο Γκιμπέρ, αλλά την επόμενη μέρα και τράβηξε την φωτογραφία που ήθελε ο φίλος του και δεν κατέβηκε από το ατμόπλοιο, όταν αυτό έφτασε στο Μπορντό.
- Αλλάξαμε όλα τα πλάνα μας! Μίλα της τουλάχιστον!
- Δεν έχει νόημα! Δεν έχω καμιά ελπίδα!
- Και τότε γιατί δεν τα παρατάμε να γυρίσουμε στο Μπορντό;
- Δεν μπορώ! Δεν είμαι έτοιμος να την αποχωριστώ!
Ο Λωτρέκ άφησε για άλλη μια φορά μόνο τον φίλο του και ανέβηκε στο κατάστρωμα αναζητώντας την κοκκινομάλλα της καμπίνας 54.
Πολλές φορές στη ζωή του είχε ευχηθεί να είχε ανεπτυγμένα πόδια όπως όλοι, όμως κάθε φορά που ερωτευόταν η σκέψη αυτή τον στοίχειωνε.
“Δεν θα την αποκτήσω ποτέ, δεν είναι μόνο ότι ανήκει σε κάποιον άλλον, είναι και το ύψος μου”,
σκεφτόταν απελπισμένος.
Το πλοίο θα άραζε σε λίγες ώρες στη Λισαβόνα, όμως το μυαλό του Τουλούζ ήταν ήδη ακόμα πιο μακριά.
Ήταν στο μόνο μέρος που αισθανόταν ότι δεν τον σχολιάζουν για το ύψος του, στο μόνο μέρος του κόσμου όπου αισθανόταν ότι μπορεί να ενσωματωθεί.
“Έπρεπε να φύγω για λίγο για να καταλάβω” αναρωτήθηκε σχεδόν φωναχτά!
Φτάνοντας στη Λισαβόνα, ο Γκιμπέρ έκανε άλλη μια προσπάθεια να κατεβάσει τον Λωτρέκ από το πλοίο. Μπορούσαν ακόμα μέσω Μαδρίτης να φτάσουν στο Μπορντό!
Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Λωτρέκ συμφώνησε!
Το μόνο που του είπε, συμπληρώνοντας μια μάλλον δική του σκέψη:
- Στο Μπορντό μπορούμε τουλάχιστον να δοκιμάσουμε εξαιρετικά κρασιά.
- Μετά από τόσα χρόνια και ακόμα δεν καταλαβαίνω πότε μου μιλάς σοβαρά!
- Πάντα και ποτέ, Μωρίς! Πάντα και ποτέ!
- Όπως και να 'χει συμφώνησες! Κατεβαίνουμε!
Ο Λωτρέκ ανέβηκε μια τελευταία φορά στο κατάστρωμα και έμεινε και πάλι να κοιτάει την κοκκινομάλλα της καμπίνας 54.
Φεύγοντας, για πρώτη φορά πέρασε από δίπλα της τόσο κοντά, που τελικά μπόρεσε να την μυρίσει...
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Τέλειο μιας και ο Λωτρέκ είναι από τους αγαπημένους μου ζωγράφους!
Δεν τα ήξερα τα περισσότερα!
Εξαιρετικό κείμενο!
View more comments
Δωρεάν το μυθιστόρημα "All in" και τα έξοδα αποστολής!
Η σελίδα μου στο Facebook ξεπέρασε τους 50.000 φίλους!
Ως και σήμερα έχει πετύχει:
Περισσότερες από 5.000.000 αναγνώσεις!
Περισσότερα από 145.000 likes σε δημοσιεύσεις!
Περισσότερες από 7.300 κοινοποιήσεις σε δημοσιεύσεις!
Επειδή ένα ευχαριστώ θα ήταν πραγματικά λίγο, ως ελάχιστη ανταπόδοση, θα κληρώσω 3 βιβλία από το τελευταίο μυθιστόρημα μου “All in”. (Δωρεάν το βιβλίο και τα έξοδα αποστολής!)
Το μόνο που χρειάζεται για να συμμετέχετε στην κλήρωση είναι να είστε φίλος της σελίδας και να κάνετε ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση.
Η κλήρωση των βιβλίων θα γίνει σε μια εβδομάδα από σήμερα.
Καλή επιτυχία σε όλους! ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Μακάρι να μπορούσα να έδινα από ένα αντίτυπο σε όλους! Οι τυχεροί του διαγωνισμού είναι οι: Eleni Saltaoura Eleni Saltaoura Chrysa Ziori Chrysa Ziori Χρυσουλα Ζαφειρακη Στείλτε μου μήνυμα με τα στοιχεία σας, για να σας στείλω το βιβλίο! Καλή ανάγνωση!
Συγχαρητήρια!
συγχαρητήρια ευχαριστούμε πολύ
Ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή στο διαγωνισμό αυτό.
Συγχαρητήρια Καλοταξιδο τό νέο βιβλίο
Όποιος- α το κερδίσει, καλοδιαβασμένο να είναι!!!
Συγχαρητήρια καλοτάξιδο.
Συγχαρητήρια πάντα επιτυχίες φανταστικό εξώφυλλο.Εύχομαι καλοτάξιδο το βιβλίο.
Ευχαριστούμε για την ευκαιρία.
Θα ήθελα να το διαβάσω!! Συγχαρητήρια!!
Δε θέλω να κάνω κάποιο σχόλιο γιατί μόλις πριν λίγο σε αναγνώρισα μέσα στο σύστημα του φατσοβιβλιου.... Η γραφη σου μου δημιουργεί παράξενα συναισθήματα όμως...!!!!! Είσαι ιδιαίτερος κ σε πάω....!!!!
Συγχαρητήρια!!
Καλοτάξιδο!!!
Καλοτάξιδο μπράβο
Συγχαρητήρια!!!!!!!
Ευχαριστώ για την ευκαιρία , καλές επιτυχίες !!
Kalotaxido sugxarhtiria!
Συγχαρητηρια
Συγχαρητήρια....
Εννοείται..καλοδεχούμενο!!!! Ευχαριστούμε❤
Μπράβο εύχομαι πάντα επιτυχίες.Καλοταξιδο
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο!!!!! Ευχαριστούμε πολύ για το όμορφο δώρο ❤️❤️❤️❤️❤️
Καλοτάξιδο και γρήγορα δεύτερο!!
View more comments
Oscar Wilde και Henri de Toulouse-Lautrec, μία διάσημη φιλία και η συνάντησή τους την τελευταία μέρα της ελευθερίας του Oscar Wilde!
Υπήρξε εποχή, όχι και τόσο μακρινή, μόλις 120 περίπου χρόνια πριν, που στο Ηνωμένο Βασίλειο πήγαινε κάποιος φυλακή αν είχε αποδειχτεί ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Oscar Wilde, λίγο πριν ξεκινήσει ο 20ός αιώνας, έκανε φυλακή και κάτεργα μόνο γι' αυτόν τον λόγο...
Ο Oscar Wilde υπήρξε αναμφισβήτητα ένας ευφυής διανοούμενος. Οι ατάκες του έχουν γράψει ιστορία και πάρα πολλές κυκλοφορούν με τη μορφή αποφθεγμάτων στο ίντερνετ.
Μερικές από τις αγαπημένες μου:
“...Φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι...”
“...Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό...”
“...Να συγχωρείς πάντα τους εχθρούς σου· τίποτα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει περισσότερο...”
“...Δύο τραγωδίες υπάρχουν στη ζωή: η μία είναι να μην αποκτάς αυτό που θέλεις και η άλλη είναι να το αποκτάς...”
“...Δεν θέλω να πάω στον παράδεισο. Κανείς απ' τους φίλους μου δεν είναι εκεί...”
“...Πολλοί είχαν ανακαλύψει την Αμερική πριν τον Κολόμβο αλλά όλοι φρόντιζαν να το αποσιωπήσουν...”
“...Πάντα δίνω καλές συμβουλές. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω μ' αυτές. Ποτέ δεν είναι χρήσιμες για μένα τον ίδιο....”
Έγραψε πολλά ποιήματα, θεατρικά και ένα μόνο μυθιστόρημα! Ένα; Ναι!
Αριστουργηματικό όμως:
“Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”.
Στην εφηβεία του υπήρξε ερωτευμένος με την Florence Balcombe. Εκείνη τελικά παντρεύτηκε έναν άλλον μεγάλο μυθιστοριογράφο της εποχής, τον Abraham "Bram" Stoker, που έγινε διάσημος εξαιτίας του μυθιστορήματος τρόμου “Δράκουλας”. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Wilde ποτέ δεν την ξεπέρασε...
Το 1895 Oscar Wilde είχε ερωτικές σχέσεις με τον νεαρό αριστοκράτη Douglas.
Σε μια συνάντηση στο Café Royal θα αποφασίσουν από κοινού να κάνει μήνυση ο Wilde στον πατέρα του Douglas, τον Queensberry!
Στην περίφημη αυτή συνάντηση, παραβρέθηκαν και πολλοί φίλοι τους, ανάμεσά τους και ο George Bernard Shaw. Όλοι μάταια θα προσπαθήσουν να τους πείσουν για το αντίθετο!
Ο Wilde θα κινηθεί τελικά δικαστικά και θα κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, κατηγορία για την οποία τότε πήγαινες φυλακή!
Ο Queensberry απέδειξε με στοιχεία στο δικαστήριο, αφού προσέλαβε μέχρι και ντετέκτιβ, ότι ο Oscar Wilde είναι ομοφυλόφιλος και έτσι όχι μόνο γλίτωσε ο ίδιος την φυλακή, αλλά κινήθηκε και δικαστικά με τη σειρά του εναντίον του Wilde, με την κατηγορία του σοδομισμού και της διαφθοράς των νέων!
Στη δίκη που έγινε, ο Oscar Wilde καταδικάστηκε δύο χρόνια σε φυλάκιση και κάτεργα. Μπήκε φυλακή στις 25 Μαΐου του 1895 και αποφυλακίστηκε στις 18 Μαΐου του 1897.
Θα πεθάνει λίγα χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών, άπορος στο Παρίσι.
Στις αρχές του 1890, πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, ενώ ήδη ήταν διάσημος και μόλις είχε κυκλοφορήσει “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, θα συνδεθεί φιλικά με τον Γάλλο ζωγράφο Henri de Toulouse-Lautrec, όταν αυτός βρέθηκε στο Λονδίνο.
Ο Lautrec έκανε πολλές απόπειρες να ζωγραφίσει τον Wilde και έχουν διασωθεί πολλά σκίτσα του. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής περιπέτειας του Wilde, ο Lautrec στάθηκε στο πλευρό του με όλους τους τρόπους και ασκώντας όση επιρροή είχε για να μην καταδικαστεί ο φίλος του!
Λέγεται μάλιστα ότι ο Lautrec έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γλιτώσει τελικά την εκτέλεση ο Wilde, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει περισσότερα για τον φίλο του, που τελικά φυλακίστηκε!
Μια μέρα πριν τη δίκη του Wilde, οι δυο άντρες είχαν μια τελευταία συνάντηση, στην οποία φημολογείται ότι ο Lautrec του πρότεινε να δραπετεύσει στη Γαλλία!
Επίσης, του ζήτησε να ποζάρει για να τον ζωγραφίσει, αλλά ο Wilde, όντας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αρνήθηκε!
Στη συνέχεια ο Lautrec έφυγε και ζωγράφισε από μνήμης τον περίφημο πίνακα του Wilde, στον οποίο παρουσιάζεται “διογκωμένος”, όπως και οι φήμες που τον περιέβαλλαν πριν τη δίκη. Στο πίσω μέρος του πίνακα μπορεί κανείς να διακρίνει και το Αγγλικό Κοινοβούλιο.
Σε ένα χειρόγραφό του ο Wilde αναφέρεται στην τελευταία αυτή συνάντησή τους.
Ο εκνευρισμός του Wilde για τον Lautrec έντονος. Δεν του αρέσει ο πίνακας καθόλου. “Από όλους όσους μου είχε φτιάξει είναι ο χειρότερος”, αναφέρει.
Τον αποκαλεί “Determined Dwarf” (αποφασισμένος - πεισματάρης νάνος)!
Μια ελεύθερη μετάφραση του χειρογράφου του Wilde:
“...Ισχυρίζεται ότι η ιδέα για τον πίνακα του ήρθε, όταν με συνέλαβε μια στιγμή να δειλιάζω όσο βρισκόμασταν στην κορυφή των σκαλοπατιών του Leveson.
Μα τον Δία, Toulouse! Δεν έχω δειλιάσει ποτέ στη ζωή μου και το χειρότερο όλων με έκανες να φαίνομαι 1000 χρονών...”.
Εδώ, ξεκάθαρα η ματαιοδοξία του Wilde να φανεί “ωραίος” δεν τον αφήνει να εκτιμήσει τον συμβολισμό, που ήθελε να περάσει αυτός ο “πεισματάρης νάνος”!
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο αυτοί φίλοι. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει η δίκη του Wilde, που τελικά θα τον οδηγήσει στη φυλακή.
Ο Wilde θα πεθάνει το 1900 και ένα χρόνο μετά, το 1901, ο Toulouse Lautrec.
Το συγκεκριμένο κείμενο δεν μπορεί παρά να κλείσει με μια ακόμα “ατάκα” του Wilde, που νομίζω χαρακτηρίζει και τους δύο φίλους:
“...Το να ζει κανείς είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν...”
-----------------------------------------------------
All in – Γιώργος Περισανίδης (Νέο Μυθιστόρημα)
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Η ομοφοβία ήταν πάντα το συναίσθημα των κρυπτογκει
View more comments
...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Οι ζωες δεν ειναι...παιχνιδια....
Καλή σου τύχη!
Καλοτάξιδο!
Πάντα επιτυχίες!
Καλή επιτυχία!
View more comments
Όνειρο ήταν ή αλλιώς "Ο ψηλός"
Το όνειρο μας λένε οι ειδικοί είναι ο θεματοφύλακας του ύπνου. Διασφαλίζει έτσι την ξεκούραση του οργανισμού και κατά επέκταση και την υγεία μας. Η αστοχία αυτής της διαδικασίας οδηγεί σε εφιάλτες που είναι η απότομη και βίαιη διακοπή του ύπνου.
Η αντίληψη μας αυτή για τα όνειρα είναι σχετικά καινούργια, έναν αιώνα πριν ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε τα όνειρα μια πύλη πρόβλεψης του μέλλοντος. Οι ονειροκρίτες ήταν κάτι σαν σύγχρονες Πυθίες που προέβλεπαν τι θα σου συμβεί ανάλογα με τι όνειρο είδες.
Αν για παράδειγμα ονειρευτείς ότι κέρδισες χρήματα, θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο, δεν πρόκειται να σου δώσουν ούτε αυτά που σου χρωστούν. Αν ονειρευτείς ότι βρήκες χρήματα κατά τύχη, μόνο αυτό δε θα συμβεί στην πραγματικότητα. Αντίθετα θα καταστραφείς οικονομικά και θα αποκτήσεις χρέη! Αντίθετα, αν ονειρευτείς ότι σε έχουν χτυπήσει όλες οι ατυχίες του κόσμου, τότε θα έχεις τύχη!
Πολλές από τις ερμηνείες του ονειροκρίτη έχουν διασωθεί ως σήμερα και άτομα κυρίως που πιστεύουν στις προλήψεις τους δίνουν μεγάλη βαρύτητα. Ο «ψηλός» ήταν ένα τέτοιο άτομο. Προληπτικός, αλλά με χιούμορ. Στο έλεγε με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούσες να τον παρεξηγήσεις.
Ο Κώστας όπως ήταν το όνομά του εκτός των λεσχών, των καζίνων και των κακόφημων μπαρ, ήταν επίσης γνωστός σαν kokos, αλλά οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν «ψηλό».
Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βγήκαμε για ποτό. Ξεκινήσαμε από ένα ωραίο μπαρ στο κέντρο με ατμοσφαιρική μουσική για να καταλήξουμε όμως πολύ σύντομα στο "Ναυάγιο" όπου ήθελε να περάσει να πιει ένα ποτό και να δει και την κοπέλα του όπως μου είχε πει...
Το συγκεκριμένο μαγαζί δε θα μπορούσε να έχει πιο πετυχημένο όνομα. Τρεις, τέσσερις κοπέλες στο μπαρ και άλλες τόσες έξω απ’ αυτό για να κάνουν παρέα σε πελάτες που θα επιζητήσουν κάτι τέτοιο. Όταν μπήκαμε με τον ψηλό μέσα έγινε κάτι αναπάντεχο, όλες οι κοπέλες (ακόμα και αυτές μέσα από τα μπαρ, αλλά και αυτές που μιλούσαν ήδη σε άλλους πελάτες), έπεσαν κυριολεκτικά πάνω του και τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν, λες και είχε μπει κάποιος σπουδαίος ροκ σταρ. Εμένα δε μου έδωσαν καμία σημασία, σαν ήμουν ο παρατρεχάμενός του!
Το να περνάς απαρατήρητος σε μαγαζί όπου πληρώνεις για την παρέα σου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα, σίγουρα όμως με έκανε να εντυπωσιαστώ για τον καινούργιο μου φίλο...
Ο Κώστας άκουγε κυρίως λαϊκή μουσική, Τερζή όταν ήθελε να είναι ποιοτικός, αλλά κυρίως Βασίλη Καρρά, Σταμάτη Γονίδη και Πάνο Κιάμο. Όμως το αγαπημένο του τραγούδι ήταν μια μπαλάντα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, «Το όνειρο» ήταν.
Όνειρο Ήτανε - Αλκίνοος Ιωαννίδης
Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1999 και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Ανεμοδείκτης”(1999). Η ιστορία αυτού του τραγουδιού όπως την αποκάλυψε ο ίδιος σε μία συνέντευξή του είναι η παρακάτω:
«...Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις, την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”.
Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον, ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δε θα την ξανάβλεπε ποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι....»
«...Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου...»
Ο Κώστας μπορεί να μην έβλεπε στον ύπνο του κάποια κοπέλα, είχε όμως μια σχέση που αφού τον παράτησε, για λόγους που ακόμα και ο ίδιος είτε δυσκολεύεται να εξωτερικεύσει, είτε δε γνωρίζει, πήγε και παντρεύτηκε άλλον και έκανε και δυο παιδιά μαζί του. Η γυναίκα αυτή ήταν το αιώνιο απωθημένο, δεν παντρεύτηκε ποτέ, ουσιαστικά δεν έκανε κάποια άλλη σχέση και ζούσε μαζί της κάποια διαλείμματα που εκείνη του πρόσφερε κάθε φορά που τσακωνόταν με τον άντρα της.
Έτσι και ενώ τώρα πια κόντευε τα 50, ζούσε ακόμα με τους γονείς του, δεν είχε παντρευτεί, ούτε είχε κάνει παιδιά και έπαιζε. Έπαιζε σχεδόν όλα τα παιγνίδια τζόγου που υπάρχουν. Στοιχημάτιζε μεγάλα ποσά στο ποδόσφαιρο, συμμετείχε καθημερινά σε πολλές κληρώσεις στο ΚΙΝΟ, και έπαιζε "φρουτάκια", πόκερ, και μπλακ τζακ.
Τη μεγαλύτερη επιτυχία του, την είχε πετύχει στα "φρουτάκια". Μια μέρα σε ένα online καζίνο είχε καταφέρει να κερδίσει 40.000 ευρώ, όταν του έτυχε ένα μεγάλο τζακ ποτ! Ξεκίνησε τη διαδικασία ανάληψης και κατάφερε να του πιστωθεί στον τραπεζικό του λογαριασμό το ποσό Παρασκευή απόγευμα. Όλη την εβδομάδα που περίμενε τα χρήματα είχε προβεί σε διάφορες παραγγελίες και είχε δώσει μέχρι και προκαταβολή για αυτοκίνητο!
Μπήκε Παρασκευή βράδυ να παίξει να περάσει λίγο η ώρα του μιας και δεν ήθελε να βγει. Έχασε 3000 ευρώ σε μια ώρα. Μέχρι να ξημερώσει Σάββατο τα είχε χάσει όλα. Δεν κατάφερε από ένα τόσο μεγάλο ποσό να κάνει έστω και 1000 ευρώ ανάληψη. Αυτό ήταν και το μόνιμο παράπονό του, όταν αφηγούνταν ο ίδιος την ιστορία αυτή.
Την πιο αστεία ιστορία όμως για τον Κώστα δε μου την έχει πει ο ίδιος, αλλά ένας φίλος του, που διατηρούσε εστιατόριο. Μια Δευτέρα βράδυ, που η πόλη ήταν άδεια και έβρεχε καταρρακτωδώς και το μαγαζί του είχε ελάχιστους πελάτες, κατέφθασε ο «ψηλός» με μια «φίλη» του που δε μιλούσε ελληνικά. Είναι σημαντικό να τονίσω ότι ο Κώστας μιλάει μόνο ελληνικά και τα αγγλικά του είναι εξαιρετικά φτωχά. Κάθισαν και αφού έφαγαν και ήπιαν, ανοίγοντας μάλιστα και κάποιο καλό κρασί, ο Κώστας πήγε στον φίλο του και του εκμυστηρεύτηκε ότι δεν έχει καθόλου λεφτά πάνω του και ότι θα του τα έδινε άλλη μέρα! Σαν να μην έφτανε αυτό, του ζήτησε και 100 ευρώ δανεικά γιατί ήθελαν να συνεχίσουν και αλλού...
Πρόσφατα το όνειρο για τον Κώστα έγινε πραγματικότητα. Η κοπέλα που ήταν το αιώνιο απωθημένο του χώρισε οριστικά με τον άντρα της και γύρισε και πάλι σ’ εκείνον. Έχει σταματήσει να πηγαίνει σε κακόφημα μπαρ, έχει κόψει τον τζόγο εντελώς και δείχνει να έχει κάνει στροφή στη ζωή του.
Όταν τον ρώτησα μια μέρα, αν του λείπουν όλα αυτά, ο τζόγος, οι γυναίκες, η νύχτα, μου απάντησε αρνητικά γιατί στην αλήθεια δεν τα ήθελε ποτέ πραγματικά και πως εκεί τον είχε οδηγήσει το κενό που ένιωθε από την απουσία της. Ήταν ο μόνος τρόπος που είχε βρει να μην τη σκέφτεται.
-----------------------------------------------------
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Για αλλη μια φορα θα εκφρασω ον θαυμασμο μου για την πλοκη του πριεχομενου και γενικοτερα για τον κατανοητο τροπο γραφης σας! Οσο για τον "Ψηλο" αφου εζησε τελικα το"απωθημενο" τελος καλο ολα καλα! ❤️❤️
Έτσι...φίλε Γιώργο...
Υπέροχο
Υπέροχο
👍👍👍
Μπράβο!
Υπερωχο
View more comments
Ο Αιώνιος Φοιτητής του Βαγγέλη Σεϊτανίδη (ταινία)
- Το ανέκδοτο με το 4 το ξέρεις;
- Σ' αρέσουν τα ανέκδοτα; Α εμείς θα πάμε πολύ μακριά!
- Ήταν ένας μια φορά που 'χε γούρι το 4. Πάει στον Ιππόδρομο, στην 4η ιπποδρομία, πάει και βλέπει ένα άλογο με το νούμερο 444, τρελαίνεται τα χώνει όλα, Φορκάστ , Γκανιάν, Τρικάστ, όλα! Ξέρεις τι έγινε;
- Τι έγινε;
- Ήρθε 4ο
Η ταινία ξεκινά με τον Τάκη (Αιμίλιο Χειλάκη) μέσα από τα κάγκελα της φυλακής να αφηγείται στον συγκρατούμενο του (Μιχάλη Ιατρόπουλο) πως βρέθηκε μέσα.
Έτσι μαθαίνουμε ότι ο Τάκης που κατάγεται από τα Γιάννενα, όσο σπούδαζε στην Ιατρική Αθηνών έμπλεξε με τον τζόγο και το καζίνο.
Μέσα στο καζίνο αρχικά θα γνωρίσει τον Λεωνίδα (Σπύρος Σταυρινίδης), που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του νεόπλουτου της εποχής που εκπροσωπεί, πίνει, τρώει, παίζει, του αρέσουν τα μπουζούκια και συνδικαλίζεται υπέρ των αγροτών.
Η κόρη του Λεωνίδα, η Βέρα (Μαρία Σολωμού) σε μια προσπάθεια να τον ξεμπλέξει πιάνει δουλειά στο καζίνο ως κρουπιέρης και εκείνος εξαιτίας του απαγορευτικού πρώτου βαθμού συγγένειάς των υπαλλήλων, δεν επιτρέπεται να παίξει!
Ο Λεωνίδας στη συνέχεια θα καταφέρει να πείσει τον νεαρό φοιτητή Ιατρικής να παίζει στο καζίνο και για εκείνον!
Αγαπημένη ατάκα του Λεωνίδα και μία από τις πολλές που λέει στην ταινία “...Θα γίνει η μάχη των μαύρων, μέσα σε τούνελ...”
Η συμμαχία μεταξύ των δυο αντρών θα δημιουργήσει και μια φιλική σχέση μεταξύ τους, η οποία πολλές φορές θα έχει την μορφή πατέρα και παιδιού.
Η κατάσταση θα ανατραπεί όταν ο Τάκης ερωτευτεί την Βέρα, που συναντάει πια σχεδόν καθημερινά στο καζίνο.
Εκείνη αν και σε σχέση με τον προϊστάμενο του καζίνο θα ενδώσει στον έρωτα του Τάκη. Εκείνος παρασυρμένος από την ζήλια του ένα βράδυ θα χάσει ένα μεγάλο ποσό βάζοντας σε περιπέτειες τον Λεωνίδα που ήδη χρωστάει λεφτά σε τοκογλύφους.
Ο Τάκης τότε της προτείνει να στήσουν μια κομπίνα εις βάρος του καζίνου και εκείνη να του δώσει λεφτά στη ρουλέτα. Πράγματι το ζευγάρι εξαφανίζεται από την περιοχή με ένα μεγάλο ποσό και ζει τον έρωτά του απομονωμένα.
Ο Λεωνίδας όμως, που μετά τη φυγή της κόρης του, γύρισε σε όλες τις παλιές κακές συνήθειες, πεθαίνει από έμφραγμα. Η Βέρα γυρίζει για την κηδεία και ύστερα από πιέσεις του καζίνο καταδικάζει τον Τάκη για να γλυτώσει η ίδια.
Ο Τάκης καταλήγει στη φυλακή και εκείνη σε μια ζωή μοιρασμένη ανάμεσα σε εφήμερους έρωτες, αλκοόλ και τζόγο.
Μέσα στη φυλακή αξίζει να αναφέρουμε δύο περιστατικά, ο συγκρατούμενος του Τάκη πεθαίνει από υπερβολική δόση χαπιών και ο αιώνιος φοιτητής της Ιατρικής στέκεται ανίκανος να δώσει τις πρώτες βοήθειες στο φίλο του και μέσα σε πανικό φωνάζει
- Έναν Γιατρό παιδιά, έναν Γιατρό! Για να καταρρεύσει λίγο αργότερα μονολογώντας ότι αυτό που φοβάσαι περισσότερο στη ζωή σου, αυτό θα σου συμβεί...
Στο δεύτερο περιστατικό θα τον επισκεφτεί η μητέρα της Βέρας στη φυλακή και θα τον ενημερώσει για την κατάσταση της κόρης της προτρέποντας τον να πάει να την βρει
- Μόνο εσύ μπορείς να την βγάλεις από κει...Άντρας σημαίνει να συγχωρείς, όχι να έχεις λεφτά!
Εκείνος τελικά θα πάρει άδεια και θα το κάνει.
Η ταινία κλείνει με τη Βέρα να του χαρίζει σε επισκεπτήριο ένα γουόκμαν και να υπόσχεται ότι θα ξανάρθει.
Ο Τάκης της απαντά ότι εδώ θα είναι, πατάει το play, κλείνει τα μάτια, χαμογελάει ενώ ακούγεται το τραγούδι Romance in Durango του Bob Dylan.
“...The dogs are barking and what's done is done...”
------------------------------------------------
ROMANCE IN DURANGO BOB DYLAN
www.youtube.com/watch?v=XJ2b3lIFwtw
------------------------------------------------
Νέα Κυκλοφορία
Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.
Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Την έχω δει, πολύ ωραία!
Καμενα, απο χερο, καμενη καθ, η, δυο
Ο Χειλάκης είναι μωρό στη ταινία!
Παοκτζης θα ήταν
Μην παραλείψουμε!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!.....???!!!
View more comments
"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Καλοτάξιδο με ούριους ανέμους!!!
Ωραια γραφη! Το επομενο....... ποτε;
Σου εύχομαι το... "ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ"!!! 😁🤓😎✍️✍️✍️
Υπέροχο. Καλοταξιδο!
Καλοτάξιδο
🙏🙏🙏
Καλοτάξιδο
Καλοτάξιδο!!!
View more comments
... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Η απίστευτη εμμονή της Αλέξιας Βασιλείου
Βρισκόμαστε στο 1987 και η νεαρή Αλέξια από την Κύπρο, μετά τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι "Άσπρο Μαύρο", παρουσιάζει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο "Αλέξια" σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, πουλώντας πάνω από τριακόσιες χιλιάδες αντίτυπα.
Μέσα στο 1990 θα κυκλοφορήσει καινούργιο album και πάλι σε
μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, με τίτλο "Έλα μια
νύχτα" και η επιτυχία της θα συνεχιστεί.
Η Αλέξια όμως βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια καριέρα που η ίδια δεν επιθυμεί.
Σε συνέντευξή της είχε δηλώσει:
«... Τότε δεν ήμουν ο εαυτός μου. Στην εφηβεία άκουγα Stephen Sondheim, Barbra Streisand, Ella Fitzgerald. Καθόμουν στο δωμάτιό μου στη Λάρνακα μετά τον πόλεμο και άκουγα από το ραδιόφωνο όλους αυτούς...»
Το 1993 το κοινό θα την ακολουθήσει με μία αμηχανία, όταν εκείνη, ως Αλέξια Βασιλείου πια, θα τραγουδήσει ελαφρά τραγούδια που έχουν γραφτεί από το 1939 ως το 1968, σε ένα ρεπερτόριο κλασικό.
Το 1997 η Αλέξια Βασιλείου επιστρέφει με τον τζαζ δίσκο "Alexia in a jazz mood".
Εκτός από τα έντεκα αγγλόφωνα κομμάτια, το "in a jazz mood" περιέχει το "Ξημερώνει" του Μίκη Θεοδωράκη και το "Χάρτινο το φεγγαράκι" του Μάνου Xατζιδάκι.
Την αμηχανία όμως του κοινού το 1993 θα ακολουθήσει το
1997 η αδιαφορία...
Εκείνη όμως επιμένει στην πορεία που θέλει να ακολουθήσει.
Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος Αλέξια-Μίκης Θεοδωράκης, ένα διπλό άλμπουμ με είκοσι έξι τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, όμως, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία!
Παρά την κατά κοινή ομολογία απίστευτη φωνή της, ο κόσμος θέλει να την ακούει μόνο στις επιτυχίες που έκανε με τον Χαριτοδιπλωμένο και που η ίδια έχει αποκηρύξει!
Θα ακολουθήσει μια δεκαετία σιωπής, στην οποία ο κόσμος
συνεχίζει να ακούει ΜΟΝΟ τα τραγούδια που της έγραψε ο
Χαριτοδιπλωμένος.
Εκείνη στην επανεμφάνισή της θα επιμείνει στο δρόμο που
θέλει να χαράξει και θα κυκλοφορήσει τα παρακάτω albums,
τα οποία όλα απέτυχαν παταγωδώς σε εισπρακτικό επίπεδο,
παρόλο που οι κριτικές που έλαβαν ήταν αποθεωτικές, τόσο
για την ίδια όσο και για την ποιότητα της δουλειάς που
παρουσίασε:
- Re-be (2010)
- Backyards (2011)
- The Voice Improvisation Series (2011)
- The Voice Improvisation Series (2012)
Εντελώς αναπάντεχα την ίδια περίοδο όλα τα τραγούδια
της από την πρώτη εποχή θα γνωρίσουν και πάλι μια απίστευτη αναβίωση.
Ο κόσμος θα δείξει και πάλι την αγάπη του για την Αλέξια, την ίδια περίοδο που για άλλη μια φορά θα γυρίσει την πλάτη στην Αλέξια Βασιλείου.
Πολύ πρόσφατα, σε μια εκπομπή του Χαρδαβέλλα, που
έκανε ένα μουσικό αφιέρωμα στον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο,
ήταν εκεί η Σαμπρίνα, η Πωλίνα, η Σοφία Αρβανίτη, αλλά η
Αλέξια δεν πήγε για άλλη μια φορά.
Όπως κοιτούσα και άκουγα άλλες τραγουδίστριες να ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια της Αλέξιας, έκανα τη σκέψη ότι θέλει πραγματικά πολύ μεγάλη δύναμη και επιμονή να μένεις πιστός σε αυτό που αγαπάς και έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις, όταν κανένας δεν θέλει να σε δει έτσι, αλλά αντιθέτως όλοι σχεδόν προτιμούν μια εκδοχή που εσύ έχεις απορρίψει.
Και τότε τη θαύμασα!
Θαύμασα το κουράγιο που έχει να διαμορφώνει τα “θέλω” της με βάση αυτά που αγαπά η ίδια και όχι με βάση αυτά που αγάπησαν όλοι οι άλλοι!
ΑΛΕΞΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, σε παρακαλώ, να συνεχίσεις να ανεβαίνεις
τον δρόμο που επέλεξες! Για κάποιον λόγο το θεωρώ σημαντικό και για μένα.
***Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια και σαν "παρεμβολή" είχε βρει μια θέση στο μυθιστόρημά μου "Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά".
-----------------------------------------------------
Νέα Κυκλοφορία
Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.
Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Μπράβο της που ακολουθεί τον δρόμο της καρδιάς της και όχι ενδεχομένως της τσέπης της. Ωστόσο τα ποπ που έχει απόκηρυξει ο κόσμος τα αγάπησε και αυτή τα είπε εξαιρετικά. Μπράβο και στην Αρβανίτη, την Σαμπρινα και την Μαντώ που υπερασπιζονται την ποπ πλευρά τους. Ωστόσο μην ξεχνάμε πως τέλη 90ς και οι 3 υπέκυψαν σε ρεπερτόριο Φοίβου και σε παρακμιακά νυχτερινά σχήματα κάτω από την αξία τους. Οπότε μπράβο στην Αλεξία που δεν υπέκυψε ποτέ σε ευκολίες.
Πειράζει που στην εφηβεία ξενυχτουσαμε με τα αγαπημένα εκείνα τραγούδια, σύμφωνα με την ηλικία μας,και "Τα κορίτσια ξενυχτάνε με ένα μυστικό,ωω, έτσι κάνω και γω!!" Και κείνη πιτ σιρίκα ήταν!! Και έγινε πολύ γνωστή και αγαπημένη με όλα αυτά,σε μια εποχή που άρεσαν..... Γιατί... αποποίηση..;; Για να γίνεται ξανά διαφήμιση....
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ακριβως ετσι ειναι!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ σε αυτους τους καλλιτεχνες που μενουν πιστοι στην ιδεολογια τους!!!!!!!!!!!!!!!
Καλη φωνή,κατώτερη όμως από τη Μαντώ. Μου άρεσε στα ποπ και στα ελαφρά, τζαζ τραγουδια, ήταν όμως πολυ λίγη για να ερμηνευσει Μίκη.
Δίνω στο κοινό μου ότι μου ζητάει είναι απάντηση από έναν υπάλληλο μπακάλικου Όχι Από έναν καλλιτέχνη...εύγε Αλεξια
Καταπληκτική φωνή.Με τα τραγούδια της μεγάλωσα.Ειναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει την πορεία του.Την θαυμάζω απλά.
Δηλαδή επαινείτε την απόφαση της να πάψει να είναι εμπορική για να διαφημίσετε το δικό σας εμπορικό προιόν... Η Αλέξια να σας πληροφορήσω ότι έκανε και άλλους πετυχημένους εμπορικούς δίσκους χωρίς κανέναν Καλοδιπλωμένο, όπως το '' 1,2,3 '', '' Νερομπογιές '' και το '' Η Αλέξια τραγουδάει τα κλασσικά ''.
Αγαπάμε Αλέξια απλή ταπεινή χωρίς πολλές φανφάρες
κανενας συμβιβασμος ια το ευκολο κερδος !!!!!!!!!! μπραβο της!!!!!!!
Κουκλαρα Πανέμορφη να είναι καλά
Φωνάρα.Δεκαετιες 80 και 90 σάρωνε.❤️❤️😃😃
Κουκλααααα
Μακράν από όλες η καλύτερη
ΦΩΝΆΡΑ!!!
View more comments
Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.
Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Συγχαρητήρια
Μπορεί ένας έρωτας να επιβιώσει στον κόσμο των καταχρήσεων ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Αν έχετε ή είχατε έναν έρωτα που δοκιμάστηκε από έναν παρόμοιο εθισμό, τότε το "All in" είναι το δώρο που πρέπει να κάνετε!
-----------------------------------------------------
Χριστουγεννιάτικο Δώρο!
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Πολύ καλό!!!!
Καλοτάξιδο!
Καλή επιτυχία!
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο!
Ενδιαφέρον!
Καλή επιτυχία!
ΚΑΛΗ.ΕΠΙΤΥΧΙΑ..Κ.ΓΙΩΡΓΟ.ΚΑΛΕΣ.ΓΙΟΡΤΕΣ....
Πολύ καλό αλλά θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση γιατί στο κόσμο των πολλαπλών ευκαιριών και καταχρήσεων θα νικηθη τελικά ο έρωτας κ.γιωργο καλές γιορτές καλή επιτυχία.!
View more comments
Οι Μέλισσες...
"...Το τραγούδι «Οι Μέλισσες» και η Φωτεινή Βελεσιώτου είχαν μια εντυπωσιακή πορεία εκτός εποχής, όπως άλλωστε τους άξιζε...."
«Οι Μέλισσες» δισκογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 2008 και συμπεριλήφθηκαν στο album Ίσαλος Γραμμή, μια καταπληκτική συλλογή του Γιώργου Καζαντζή. Στο ίδιο album τραγουδούσαν οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Χρήστος Θηβαίος, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Σταύρος Σιόλας και η, άσημη, τότε Φωτεινή Βελεσιώτου.
Ανάμεσα σε ένα τόσο σημαντικό επιτελείο καλλιτεχνών, η Βελεσιώτου έμοιαζε καταδικασμένη να μείνει “πίσω” και στην αφάνεια. Εξάλλου είχε να “ανταγωνιστεί” σχεδόν όλα τα “μεγαθήρια” της Ελληνικής έντεχνης δισκογραφίας. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι!
Το τραγούδι σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο γνωστό και ακουγόταν όλο και περισσότερο. Χρειάστηκαν όμως να περάσουν επτά χρόνια ώσπου να γίνει επιτυχία και να το αγαπήσει το ευρύ κοινό. Επτά χρόνια σε μια εποχή που όλα τα τραγούδια γίνονται “γνωστά” σε επτά ημέρες.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 2009 “ανεβαίνει” στο youtube η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού, χωρίς video clip, με τη φωτογραφία του δίσκου. Στις 19 Απριλίου του 2010 “ανεβαίνει” στο youtube ένα εντελώς ερασιτεχνικό video που είναι μια συρραφή εικόνων με στίχο. Η συνέχεια θα είναι μάλλον καταιγιστική μιας και σήμερα οι διαφορετικές εκτελέσεις του τραγουδιού είναι πια δεκάδες!
Ακόμα η επιλογή τους σαν τραγούδι τίτλων στην επιτυχημένη σειρά του AΝΤ1 "Άγριες Μέλισσες", του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Συνολικά μέχρι σήμερα, σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του, το τραγούδι σε μια απολαυστικά αργή πορεία (η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και η ταχύτητα ο ρυθμός της λήθης...) έχει κάνει συνολικά πάνω από 5 εκατομμύρια προβολές στο youtube!
"...Να σε μισήσω είναι αργά, αέρας με δροσολογά, με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες..."
Μέλισσες (διήγημα)
Ανακάτευε τον καφέ του περιμένοντας να βρεθούν. Στο τηλέφωνο δεν του είχε αφήσει και πολλά περιθώριο ελιγμών. Τον ήθελε για κάτι πολύ σοβαρό που δε σήκωνε αναβολή. Είχε δεχτεί χωρίς να δείξει καμία ανησυχία σε εκείνη. Όμως όταν της έκλεισε το τηλέφωνο, ήξερε πολύ καλά τι τον περιμένει πια.
Την Αναστασία τη γνώριζε εδώ και δύο μήνες περίπου και είχαν βρεθεί ερωτικά αρκετές φορές από τότε. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και έκανε μια γρήγορη ανίχνευση του χώρου, αλλά δεν την είδε πουθενά. Προσπάθησε να καταλάβει τι νιώθει για εκείνη, ερωτική έλξη σίγουρα, αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρος για οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα...
Ο Νίκος Κλαδουδάτος ή «πολεμιστής», όπως ήταν γνωστός στις λέσχες και στα καζίνα, δεν πέρναγε και τις καλύτερες μέρες του. Είχε πάρει αρκετά δάνεια από τον Σεμπάστιαν τις τελευταίες μέρες και τα είχε χάσει όλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σεμπάστιαν του είχε επιβάλλει την επόμενη μέρα να δει κάποιον Γιώργο Περισανίδη, συγγραφέα! Έγραφε του είπαν ένα βιβλίο για τον τζόγο και ήθελε να του πάρει συνέντευξη! Το είχε δεχτεί και αυτό, απρόθυμα, όπως όλα όσα δεν περιλάμβαναν το αγαπημένο του μπλακ τζακ.
Η Αναστασία δεν έλεγε να φανεί ακόμα και ο Κλαουδάτος έβγαλε από τη σακούλα τα βιβλία που του είχε στείλει με κούριερ ο συγγραφέας. Άνοιξε το πρώτο, το πιο λεπτό και περιεργάστηκε το εξώφυλλο. Διάβασε τον τίτλο δυνατά σαν να ήταν μαζί με κάποιον.
- "...Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα!..."
Άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα και ξεκίνησε να διαβάζει:
"...Η θεωρία της συνέχειας των πραγμάτων, που ξεκινάει από την απλή σκέψη ότι τίποτε δεν τελειώνει πραγματικά και τίποτε δεν αρχίζει πραγματικά αλλά όλα είναι μέρος ενός άπειρου συνόλου που επεκτείνεται μέσα στον χρόνο, είναι ίσως η πιο λογική θεωρία «αθανασίας» που μπορούμε να έχουμε...
Κάθε μας συναίσθημα, σκέψη και δράση έχει μια δυναμική που επεκτείνεται πολύ πέρα ακόμα και από την ίδια μας την ύπαρξη, ακόμα και οι πιο μικρές αποφάσεις που παίρνουμε παίζουν καθοριστικό ρόλο!
Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες..."
Δεν πρόλαβε να επεξεργαστεί αυτό που διάβασε γιατί ένιωσε μια παρουσία να τον επεξεργάζεται. Σήκωσε το βλέμμα και την είδε να στέκεται όρθια δίπλα του.
- Δε θα καθίσεις;
- Αν μου εγγυηθείς ότι δεν ψηλώνω άλλο, πολύ ευχαρίστως, είπε και έκατσε απέναντι του.
Ο πολεμιστής χαμογέλασε και την κοίταξε, χωρίς να πει κάτι, άλλο. Στη συνέχεια έψαξε για τον σερβιτόρο και της παράγγειλε καφέ.
- Λοιπόν, τι είναι αυτό το σημαντικό που με ήθελες, τη ρώτησε τελικά αφού είδε ότι ούτε εκείνη μίλαγε.
- Είμαι έγκυος! Νίκο, θα γίνεις πατέρας!
Δεν έδειξε καμία αντίδραση, ούτε θετική, ούτε αρνητική. Αν και το περίμενε, από τη στιγμή που έκλεισε το τηλέφωνο, το είχε σκεφτεί, ότι ήταν το πιο πιθανό σενάριο, αλλά και πάλι είχε αιφνιδιαστεί. Εξάλλου δεν είχε ακόμα κανένα συναίσθημα. Δεν μπορούσε ούτε και ο ίδιος να καταλάβει τι αισθάνεται.
- Είσαι σίγουρη ότι αυτό θες; Μπόρεσε τελικά να ρωτήσει.
- Είμαι! Και είμαι και πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Δεν ήρθα εδώ για να σε ρωτήσω κάτι, ήρθα να στο ανακοινώσω. Το τι θα κάνεις εσύ, από εδώ και πέρα, δεν το ξέρω αλλά ελπίζω να θες να είσαι μέρος της ζωής μας!
- Δώσε μου λίγο χρόνο, δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο.
- Έχεις περίπου 8 μήνες του είπε και χαμογέλασε.
Σαν να απολαμβάνει την αμηχανία μου σκέφτηκε. Άλλαξαν κουβέντα και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την καθημερινότητά τους. Έφυγαν μαζί για το σπίτι της και έκαναν έρωτα για τελευταία φορά.
Λίγο πριν νυχτώσει, έφυγε να πάει να συναντήσει τον Σεμπάστιαν, που τον είχε πάρει τηλέφωνο ότι τον ήθελε κάτι. Μπαίνοντας στη λέσχη που συνήθιζε να παίζει, τον είδε να τον περιμένει. Ο Σεμπάστιαν καθόταν στη γνώριμη του θέση, έτοιμος να "εξυπηρετήσει" χρηματικά παίκτες που είχαν χάσει και είχαν ανάγκη από χρήματα.
- Πώς πάει; τον ρώτησε κοφτά ο Σεμπάστιαν.
- Πώς να πάει! Έχει τζογόκαιρο και εμείς δεν έχουμε ούτε μαντήλι να κλάψουμε!
- Με αυτά που χρωστάς, τι θα κάνουμε; Δεν έχεις δώσει τσιγάρο εδώ και δυο μήνες και κάθε εβδομάδα παίρνεις!
- Θα μου δανείσεις 3-4 χιλιάρικα και ότι βγάλω θα στα δώσω.
- Δεν έχω καθόλου λεφτά πάνω μου. Έχω έρθει από νωρίς και μου τα έχουν πάρει όλα. Θες να περάσω σε καμιά ώρα από το σπίτι σου;
- Ναι αμέ! Εκεί θα ‘μαι!
Περίπου μια ώρα μετά ο πολεμιστής ακούει το κουδούνι του να χτυπά. Ανοίγοντας την πόρτα του θα αντικρίσει δυο άγνωστους. Αμέσως διαισθάνεται ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Τους ζητάει να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Σεμπάστιαν και προσπαθεί να τους πείσει ότι πρόκειται για παρεξήγηση. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο ένας βγάζει ένα παλιό τηλέφωνο και καλεί τον Σεμπάστιαν:
- Δυστυχώς είσαι το δόλωμα για να τη στήσουμε σε κάποιον άλλον. Δεν έχει να κάνει με το χρέος σου, η επιλογή έγινε με άλλα κριτήρια!
- Μη μου το κάνεις αυτό! Όχι τώρα που θα γίνω πατέρας, τον παρακάλεσε και ακόμα και ο ίδιος απόρησε πως σκέφτηκε το αγέννητο παιδί του εκείνη τη στιγμή!
- Θα έλειπες τις περισσότερες ώρες, θα χρέωνες οικονομικά τη μάνα του και θα τους δημιουργούσες ένα σωρό προβλήματα. Χάρη τους κάνεις, είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.
Λίγα λεπτά μετά και ενώ ο πολεμιστής είναι πια δεμένος και οι επισκέπτες του ετοιμάζονταν να τον κρεμάσουν από το ταβάνι. Χτύπησε το τηλέφωνο του ενός. Μίλησε για πολύ λίγο, μετά πήγε στον πολεμιστή και του είπε:
- Γράψε σε ένα χαρτάκι τα στοιχεία της μάνας και ο Σεμπάστιαν σου υπόσχεται να μη λείψει ποτέ τίποτε από το παιδί σου και τη μάνα του.
Σχεδόν συγκινημένος, ο πολεμιστής πήρε το μολύβι που του έδωσαν και έγραψε:
Αδαμαντία Νικολάου - 6978999876. Σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα κάτι και με χέρια που έτρεμαν συμπλήρωσε:
«Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες, αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες...»
-----------------------------------------------------
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο !
Καλοταξιδο!!
Καλοταξιδο!👍😍🌹👏👏
Καλοτάξιδο
Καλοταξιδο !!!
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο..!!!
View more comments
«… Μάθε, καλέ μου φίλε, ότι το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις…»
Πόκερ, Ρουλέτα, Μπλακ Τζακ, Φρουτάκια…
Πέντε ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο. Πέντε ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων και ανατροπών. Συμπτώσεις και μοιραίες συναντήσεις, μια διαρκής μάχη με το πεπρωμένο κι ένας έρωτας καταλύτης.
Το κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, τα πάθη και οι ακραίες καταστάσεις που οδηγούν την προσωπικότητα στα όριά της.
Ήρωες από κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά βιβλία, προσωπικότητες, όπως ο Nick the Greek, ο Έντουαρντ Θορπ και ο John Taramas, εισέρχονται στην αφηγηματική πλοκή, στο μεταίχμιο ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Καλοτάξιδο!
Συγχαρητήρια!
Συγχαρητήρια!
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο το βιβλίο 👍
Καλοτάξιδο να είναι!!
Και το κέρδος και η χασούρα δυό.απαραίτητοι πόλοι στην.ζωή μας!!!!!
Καλοταξιδο
Συγχαρητηρια!! και καλοταξιδο!!
Kalo taksdhi
Καλοτάξιδο!!!
Καλόταξιδο να είναι!!!!
Μπράβο!
Καλοτάξιδο!
Συγχαρητήρια!
Καλοτάξιδο!
View more comments
"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Καλοταξιδο το βιβλίο, είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον σε μια εποχή που <<κυριαρχεί >> ο τζόγος. Είχα την τύχη να δω το 2002 τον Τζον Ταραμα στο καζίνο της Θεσσαλονίκης κ θα ήθελα να προσθέσω κάτι: Το βασικό είναι ...Να πιάσεις τον μηχανισμό
Συγχαρητήρια!
Μπράβο!
Καλοτάξιδο!
Συγχαρητήρια!
Καλοταξιδο.
Είμαι σίγουρος για την επιτυχία του βιβλίου! !! Κάπου μέσα θα είναι αποτυπωμένη και η δική μου ζωή. ...τζόγος. .35 χρόνια. .και μετά κέντρο αποκατάστασης...και τελικά ΝΙΚΗΣΑ! !!!!!!
Γιωργο καλή σου ημέρα όμορφη γλυκιά χαρούμενη να είναι η εβδομάδα σου
Καλοτάξιδο!!!
Χρόνια σου πολλά Κατερινα
View more comments
Πίστη
Πίστη είναι η αποδοχή ενός ισχυρισμού, γεγονότος ή δυνατότητας, ανεξάρτητα αν μπορεί να δικαιολογηθεί ή όχι. (wikipedia)
Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει διαμορφωθεί όπως είναι σήμερα, κυρίως εξαιτίας αυτής της πίστης που έχουμε την ικανότητα να αναπτύσσουμε ως είδος.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος με ένα παράδειγμα. Θα μεταφερθούμε κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, περίπου 10.000 χρόνια πίσω, στη πρώτη αγροτική επανάσταση όπου και έγινε η μετάβαση από το κυνήγι στην γεωργία.
Οι τότε άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την γη και ζούσαν από αυτά που τους έδινε, με την πείνα όμως να είναι εκείνη την εποχή η κυριότερη αιτία θανάτου, κυρίως κάθε φορά που κάτι στράβωνε με τη σοδειά τους!
Πάω λοιπόν σε έναν από τους πρώτους αγρότες και του προσφέρω ένα σακί με πέτρες για να μου δώσει τη σοδειά του. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Στην καλύτερη περίπτωση θα με έδιωχνε με βρισιές και κλωτσιές και στη χειρότερη θα με σκότωνε. Να αποδεχόταν αυτό που του πρότεινα δεν δίνω καμία πιθανότητα.
Όμως τα χρόνια πέρασαν, ο άνθρωπος έμαθε καλύτερα τη γη, ανέπτυξε εργαλεία και εξημέρωσε ζώα και η γη άρχισε να παράγει περισσότερα από αυτά που ο ίδιος μπορούσε να καταναλώσει! Έτσι γεννήθηκε μια νέα ανάγκη. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τα τρόφιμα που δεν μπορούσε να καταναλώσει. Από την ανάγκη αυτή εφευρέθηκαν τα νομίσματα, που έδιναν μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα του.
Στη συνέχεια έπρεπε να γεννηθεί και η πίστη ότι τα νομίσματα έχουν ανταλλακτική αξία και δεν είναι ένα σακί με πέτρες. Χωρίς την πίστη στην αξία των νομισμάτων θεωρείται παραλογισμός να δεχτώ ένα σακί με νομίσματα για να σου δώσω τη σοδειά μου.
Ας έρθουμε σε ένα άλλο παράδειγμα λίγο πιο κοντά χρονικά και να πάμε στις αρχές της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισαν τότε στη Μεγάλη Βρετανία, ήταν οι εργάτες να είναι συνεπείς σε ωράρια. Οι περισσότεροι πήγαιναν σε ακανόνιστους χρόνους για δουλειά (κυρίως ότι ώρα ξυπνούσαν) και έφευγαν όταν τέλειωναν αυτά που τους είχαν ανατεθεί.
Η ανάγκη λοιπόν του ανθρώπου εκείνη την εποχή να συγκεντρώσει πολλούς εργάτες στο ίδιο σημείο και να τους κρατήσει εκεί για πολλές ώρες γέννησε την πίστη στο χρόνο. Πολλά επιβλητικά ρολόγια στήθηκαν σε διάφορα σημεία για να επιτευχθεί η πίστη αυτή.
Η πίστη για την άξια της εργασίας, ήταν ανάγκη να γεννηθεί και αυτή. Αντίληψη που εκείνη την περίοδο δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη, μιας και η ανώτερη τάξη τότε, το θεωρούσε ως και ντροπή να έχει δουλέψει κάποιος έστω και μια μέρα.
Η πρόοδος της ανθρωπότητας και η εξέλιξη της σε μεγάλο μέρος έχει βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής.
Ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμη. Στην εποχή του Γαλιλαίου (Περίπου 500 χρόνια από σήμερα), όλοι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Αυτός που τολμούσε να ισχυριστεί κάτι αντίθετο, αντιμετωπιζόταν ως γραφικός και κινδύνευε ως και η ζωή του! Σήμερα που η επιστήμη προχώρησε και έκανε νέες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις στον τομέα αυτό, πιστεύουμε ότι η γη δεν είναι επίπεδη και αυτούς τους λίγους που πιστεύουν κάτι άλλο τους αντιμετωπίζουμε σαν γραφικούς.
Μάλλον ο πιο πάνω ισχυρισμός μου για την πρόοδο της ανθρωπότητας χρειάζεται μια σημαντική συμπλήρωση.
Η πρόοδος λοιπόν και η εξέλιξη της ανθρωπότητας σε μεγάλο βαθμό έχουν βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής, από ιδέες που έτυχαν ευρύτερης αποδοχής.
Αντίθετα η πίστη σε ιδέες που δεν θα γίνουν κοινωνικά αποδεκτές και θα της ασπαστούν λίγοι σε περιθωριοποιεί!
Ας δούμε ένα τελευταίο παράδειγμα. 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η εκκλησία καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου και καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος. Είχε προηγηθεί μερικά χρόνια πριν η επικράτηση των θέσεων του Αρείου ότι ο Ιησούς ήταν δημιούργημα και όχι υπόσταση του Λόγου του Θεού.
Η απόφαση αυτή που πάρθηκε 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού έχει ως σήμερα καθορίσει πολύ σημαντικά τον Χριστιανισμό και σίγουρα θα μιλούσαμε για πολύ διαφορετική θρησκεία αν είχαν επικρατήσει τελικά οι απόψεις του Αρείου.
Η πίστη σε οποιαδήποτε ιδέα και ως συνέπεια και τι θεωρείται αλήθεια, δυναμώνει αναλογικά με την αποδοχή που πετυχαίνει στην κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η αποδοχή, τόσο πιο ισχυρή η πίστη.
Ο Απόστολος Παύλος στην περίφημη επιστολή του Προς Κορινθίους την κατατάσσει στα 3 σπουδαιότερα πράγματα που μας απομένουν:
"...Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη..."
Όμως ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί στην κορυφή της ιεραρχίας την αγάπη! Δεν καταφέραμε να τον ακολουθήσουμε σε αυτό. Ο άνθρωπος δυστυχώς ως και σήμερα τοποθετεί την πίστη στην κορυφή της ιεραρχίας του.
Ως και σήμερα η ανθρωπότητα διαχωρίζεται με βάση τα πιστεύω των ανθρώπων ενώ θα μπορούσε να ενώνεται με βάση την αγάπη. Δεν τα έχουμε καταφέρει! Θα κλείσω με την ελπίδα να αλλάξει αυτό στο μέλλον.
Αν η επιστήμη τα επόμενα χρόνια, καταφέρει μελετώντας τα σκυλιά να φτιάξει ένα εμβόλιο που θα μας έκανε να αγαπήσουμε με τον τρόπο που αυτά είναι ικανά, θα ήμουν ο πρώτος που θα το έκανε.
-----------------------------------------------------
All in – Νέο Μυθιστόρημα!
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Амин
Μπορεί ένας έρωτας να επιβιώσει στον κόσμο των καταχρήσεων ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Μια άνιση μάχη μεταξύ εθισμών και ενός πρωτόγνωρου ερωτικού πάθους.
Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Multitasking Μυθιστόρημα
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/ &
Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Shop Now
Comment on Facebook
Ενδιαφέρον ακούγεται!!! Καλή επιτυχία!!!
Καλή επιτυχία
Συγχαρητήρια!! Καλή επιτυχία!!
Καλοτάξιδο να είναι. Καλή επιτυχία εύχομαι ολόψυχα 💋
Καλή Επιτυχια
Καλή επιτυχία!!!
Καλοτάξιδο!!!!
Καλη επιτυχία!!
Το τσαντακι θελω
Πολύ καλό!!!!
Καλησπέρα. Καλή επιτυχία. Τι ακριβώς είναι ένα multitasking μυθιστόρημα;
Καλοτάξιδο
Ich weiß nicht, was der Autor schreibt, aber ich denke, dass alle die simultan Dolmetschen können, sind wirklichere Multitasker.
Καλοτάξιδο!!!
Καλοτάξιδο!!!
Καλοτάξιδο!
Καλοτάξιδο !
Καλοταξιδο
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Δύσκολη δοκιμασία για τα όριά μας για μια αγάπη!!!!!!Καλοτάξιδο το καινούργιο σας δημιούργημα!!!
Αρκετά ενδιαφέρον!! Καλοτάξιδο!!
Συγχαρητήρια
Καλοτάξιδο!
View more comments
Born to run!
"...Oh, baby this town rips the bones from your back
It's a death trap, it's a suicide rap
We gotta get out while we're young
`Cause tramps like us, baby we were born to run..."
Ελεύθερη Μετάφραση:
"...Μωρό αυτή η πόλη σπάει τα κόκαλα από την πλάτη σου
Είναι μια παγίδα θανάτου, είναι μια μορφή αυτοκτονίας
Πρέπει να φύγουμε όσο είμαστε νέοι
Γιατί αλήτες σαν εμάς, μωρό γεννηθήκαμε για να τρέχουμε..."
Ο Springsteen έπαιξε το συγκεκριμένο τραγούδι για πρώτη φορά στις 9 Μαΐου του 1974. Τότε άσημος ακόμα, άνοιγε μια συναυλία της Bonnie Raitt. Ο δημοσιογράφος Jon Landau, που έτυχε να βρίσκεται στην συναυλία, έγραψε στην εφημερίδα Boston's Real Paper την επόμενη μέρα ότι είδε το μέλλον της ΡΟΚ μουσικής και αυτό έχει το όνομα Bruce Springsteen.
Ο ίδιος ο Springsteen έχει αναφέρει ότι έγραψε το born to run στις αρχές του 1974, όπως έπαιζε με την κιθάρα του, στην άκρη του κρεβατιού του:
"...Η φράση born to run ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τίτλος από ταινία ή κάποια φράση που κάπου έχω δει... Μου άρεσε η φράση γιατί πρότεινε κάποιου είδους κινηματογραφικού δράματος που πίστευα ότι ταιριάζει απόλυτα με την μουσική που ήδη είχα στο μυαλό μου..."
Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για ένα αγόρι και ένα κορίτσι που θέλουν να ξεκινήσουν να τρέχουν και να μη σταματήσουν ποτέ...
Θα χρησιμοποιήσω και πάλι λόγια του ίδιου του Springsteen:
"...Αυτό ήταν μια μάλλον ρομαντική ιδέα! Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να σκεφτώ κάποιο μέρος για όλο αυτόν τον κόσμο που έμπαινε μέσα στα αυτοκίνητα και ξεκινούσε...Κατάλαβα ότι η ελευθερία αν δεν συνοδεύεται από κάποιου είδους κοινωνικής συνοχής, μπορεί να είναι άσκοπη! Έτσι αυτό έγινε ένα τραγούδι για άτομα που στην ουσία προσπαθούν να γυρίσουν σπίτι τους...Μου έκανε ωραία συντροφιά στις αναζητήσεις μου και το ίδιο ελπίζω και στις δικές σας...."
Το τραγούδι αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Bruce και ήταν αυτό που τον έκανε αναγνωρίσιμο σε ένα ευρύ κοινό.
Born to run (διήγημα)
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017, Πάτρα
Δεν ήξερε πια αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του ή όχι. Αισθανόταν σύγχυση. Διαβάζοντας την φράση του Προύστ:
"...Σε έναν χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια..."
σκεφτόταν αν θέλει να τον χωρίσει ή να τον εκδικηθεί για την απάθεια του. Χωρίς να το έχει αποφασίσει ακόμα σκεφτόταν τον χωρισμό πολύ έντονα.
Όταν είχε ξεκινήσει η σχέσης τους, κάθε φορά που εκείνη έμπαινε σπίτι, εκείνος έστηνε μια μικρή γιορτή. Τον τελευταίο μήνα όχι μόνο είχε σταματήσει να το κάνει, αλλά η Κατερίνα αισθανόταν σχεδόν αόρατη.
Από την ημέρα που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, ζούσε τον έρωτα της για εκείνον και δεν σκεφτόταν να παίξει. Ο τζόγος σαν να είχε βγει από το μυαλό της εντελώς. Θυμόταν τα λόγια που της είχε πει κάποιος φίλος, ότι θα σταματήσει να παίζει μόνο όταν τον αντικαταστήσει με έναν άλλον εθισμό, το ίδιο έντονο. Ο έρωτας, έλεγε στον εαυτό της, είναι το δυνατότερο συναίσθημα στον κόσμο. Έτσι και για εκείνη, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί του.
Όμως πια όσο περισσότερο αισθανόταν ότι για εκείνον δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ανάγκη της να παίξει.
Δε θα ρίσκαρε όμως να πάει στο καζίνο του Ρίο να τη δουν, γιατί ήξερε ότι ο άντρας της θα έχει σίγουρα δικούς του ανθρώπους εκεί, που θα τον ενημέρωναν αμέσως. Τη λύση τελικά έδωσε ο ΟΠΑΠ που ξεκίνησε εκείνη την περίοδο πιλοτικά να προσφέρει "Φρουτάκια" στους πελάτες του.
Το πρώτο PLAY- ΟΠΑΠ που είχε ανοίξει στην Πάτρα ήταν μόλις δυο γωνίες από το σπίτι τους και σε σημείο από το οποίο περνούσε καθημερινά πολλές φορές η Κατερίνα.
Μπήκε μέσα, έδωσε την ταυτότητα της και έβγαλε την απαραίτητη κάρτα. Έκατσε μπροστά σε ένα μηχάνημα έβαλε 20 ευρώ και άρχισε να ψάχνει τα διαθέσιμα παιγνίδια. Προσπαθούσε να βρει ίδια ή παρόμοια με αυτά που συνήθιζε να παίζει στο Λουτράκι. Μάταια όμως, έμοιαζαν διαφορετικά και λιγότερο ελκυστικά. Τελικά ξεκίνησε να παίζει ένα που είχε κάτι φλεγόμενα εφτάρια.
Κατάφερε να φύγει μια ώρα μετά με 30 ευρώ κέρδος και πολύ ευχαριστημένη γιατί δεν της είχαν φανεί εθιστικά τα "Φρουτάκια", αλλά και γιατί είχε καταφέρει να συγκρατηθεί και να φύγει. Την επόμενη μέρα πήγε και έβαλε 50 ευρώ στο ίδιο παιγνίδι και έφυγε πάλι με κέρδος 100 ευρώ έχοντας παίξει πολύ ώρα και με μεγάλες διακυμάνσεις στα κέρδη.
Την επόμενη μέρα δεν πήγε καθόλου, γιατί έμεινε με τον Γιώργο σπίτι. Το σκέφτηκε όμως αρκετές φορές.
Όταν την μεθεπόμενη κάθισε πάλι στο μηχάνημα, έβαλε αρχικά 50 ευρώ και τον στοιχηματισμό στο μέγιστο. Έφυγε μερικές ώρες αργότερα έχοντας χάσει περίπου 500 ευρώ που ήταν και όλα τα λεφτά που είχε μαζί της.
Όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν σε μια φοβερή υπερένταση και τα "Φρουτάκια" ήταν πια το μοναδικό πράγμα που την απασχολούσε. Οι επόμενες μέρες θα τη βρουν να παίζει πολλές ώρες, χωρίς όμως κάποια σημαντική απώλεια ή κέρδος.
Στον Γιώργο δεν είχε πει τίποτε και εκείνος δεν υποπτευόταν κάτι, μιας και εκείνη έπαιζε τις ώρες που έλειπε.
Το τελευταίο βράδυ που πέρασε στην Πάτρα θα τη βρει με τον Γιώργο στο μπαρ "Λωτός".
Παράγγειλαν δυο τζιν με χυμό λεμόνι, όταν η Κατερίνα σε μια τελευταία προσπάθεια να πείσει τον εαυτό της περισσότερο ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει χωρίς τζόγο, είχε μια συναισθηματική έκρηξη. Είχε πιάσει και τα δυο του χέρια και με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, τον είχε ρωτήσει:
- Γιώργο, τι θα έκανες, αν πέθαινα;
- Ο Μάρκες νομίζω, έχει γράψει « σ' αγαπώ σημαίνει απαγορεύεται να πεθάνεις».
- Εγώ δε ρώτησα τον Μάρκες, εσένα ρώτησα!
- Όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή...
Εκνευρισμένη σηκώθηκε όρθια απότομα, πήγε σε ένα από τα παράθυρα που διέθετε το μπαρ, κοίταξε για λίγο έξω και μετά από λίγο γύρισε αμίλητη πίσω. Πήγε στον dj και του ζήτησε να ακούσει το "Born to run" του Springsteen.
Κάθισε δίπλα στον Γιώργο που φαινόταν εντελώς στον κόσμο του και για πρώτη φορά σκέφτηκε σοβαρά να αποδεχτεί την πρόταση του άντρα της. «Γύρνα και θα παίζεις όσα θες και όσο θες» της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει. Τότε είχε γελάσει και τον είχε απορρίψει, αλλά τώρα της φαινόταν η πιο ρεαλιστική επιλογή.
Αν μείνω μαζί του θα τον καταστρέψω και αυτόν σκέφτηκε. Η επόμενη σκέψη που έκανε ήταν αν αυτό δεν το λέει μόνο και μόνο για να αισθανθεί η ίδια καλύτερα για την απόφαση που είχε πάρει.
Γύρισε και τον κοίταξε να πίνει το ποτό του:
- Ο κύβος ερρίφθη, καλέ μου.
- Ποιος κύβος; Δεν καταλαβαίνω!
- Ξέρεις τι άλλο διάβασα σήμερα σε αυτόν τον Προυστ που μου έδωσες;
- Τι; Πες μου!
- "...Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ..."
- Τι πιστεύεις; Ισχύει;
Η Κατερίνα δεν απάντησε...δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο την κουβέντα. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Από τα ηχεία ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Bruce Springsteen:
"...Oh honey, tramps like us
Baby, we were born to run
Come on with me, tramps like us
Baby, we were born to run..."
-----------------------------------------------------
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".
-----------------------------------------------------
All in – Multitasking Μυθιστόρημα
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/ &
και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Τhe Boss!!!!
Μια ωραία μέρα στη Ρώμη!
Πολύ ενδιαφέρον
Ο μεγαλύτερος όλων
Apostolos Springsteen
Top
View more comments
Σχεδόν έρωτας (διήγημα με αφορμή τους αστικούς μύθους)
Οι αστικοί μύθοι αποτελούν ιστορίες, συνήθως φανταστικών γεγονότων που διαδίδονται μαζικά.
Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας και αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι αστικοί μύθοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια με μικρές παραλλαγές.
Οι αστικοί μύθοι συνηθέστερα γίνονται πιστευτοί, επειδή περιέχουν έναν κόκκο αλήθειας ή επειδή αναφέρουν πράγματα συναρπαστικά.
Το παρακάτω διήγημα είναι βασισμένο σε πολύ γνωστό αστικό μύθο.
Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και είχε απλώσει το χέρι με την παλάμη κλειστή να δείχνει με τον αντίχειρα προς τα πάνω. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ποιος κάνει σήμερα ακόμα ωτοστόπ;
Στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να πάρω την απόφαση να σταματήσω και να την πάρω μαζί μου, κατάφερα να προσέξω ότι ήταν πραγματικά όμορφη, με ένα ίσως παράταιρο για την εποχή ντύσιμο.
Πριν ξεκινήσω και αφού εκείνη είχε βολευτεί στη θέση του συνοδηγού, την ρώτησα:
- Πού πηγαίνεις;
- Καλαμάτα! Γυρίζω πίσω σπίτι!
- Ωραία στο δρόμο μου είσαι.
- Είναι μακριά ακόμα;
- Όχι, μισή ώρα δρόμος.
Έβαλε τη ζώνη της και πολύ φυσικά χωρίς να με ρωτήσει κάτι, άρχισε να αλλάζει τους σταθμούς στο ραδιόφωνο μου.
Στην αρχή πέτυχε ένα παλιό τραγούδι των Cutting Crew, το “I Just Died In Your Arms”, το άφησε να παίξει λίγο και μετά το άλλαξε.
“Ωραίο τραγούδι, αλλά με ρίχνει ψυχολογικά και θέλω να μείνω χαρούμενη”, μου είπε και συνέχισε το ψάξιμο.
Αφού πέρασε διάφορους σταθμούς, τελικά σταμάτησε σε ένα άλλο παλιό τραγούδι που αδυνατούσα να θυμηθώ τον τίτλο, είχε όμως πολύ ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα ρομαντική μουσική.
“Μ' αρέσει πολύ”, είπε και προσπάθησε να τραγουδήσει, χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους στίχους...
Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου και άνοιξα το Shazam, που το έβαλα να ψάχνει.
Το βρήκε, σχεδόν αμέσως!
Πάνω στην οθόνη του κινητού μου έγραφε: mono - life in mono (from the movie “Great Expectations 1998)
“mono - life in mono, το τραγούδι ακούγεται στην ταινία “Μεγάλες Προσδοκίες”, είπα. “Ναι μωρέ! Μπράβο! Την είχα δει πρόπερσι στον κινηματογράφο”, μου απάντησε.
Έδειχνε λίγο σαστισμένη ή μπορεί και να ήταν η ιδέα μου...
Αποφάσισα να την ρωτήσω για την ταινία, μιας και ο κινηματογράφος είναι πάντα μια καλή αφορμή για μια ωραία συζήτηση.
- Η ταινία πως σου φάνηκε;
- Ωραία! Πολύ ρομαντική στην αρχή, αλλά το τέλος άνισο!
- Γιατί το λες αυτό; Είναι στην τελευταία σκηνή που φτάνουν στο τέλος του έρωτα και εκεί ξεκινάει η αγάπη!
- Το τέλος του έρωτα; Δεν το έχω ζήσει αυτό! Δεν το ξέρω...
- Είσαι πολύ νέα ακόμα, θα φτάσεις και εκεί.
- Δεν νομίζω.
Παρ' όλο που είχε μόλις πει “Δεν νομίζω”, τόσο ο τόνος που το είχε πει, όσο και το ύφος της δεν άφηναν αμφιβολία ότι ήταν σίγουρη ότι δεν πρόκειται να το ζήσει.
Πείσμωσα.
- Ξέρεις είναι αποστολή του έρωτα να πεθαίνει και να παραχωρεί τη θέση του στην αγάπη.
- Πεθαίνει ο έρωτας; Αν πεθάνει ο έρωτας, πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις;
- Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος.
- Αυτή είναι ατάκα από το Matrix, την είδα πέρσι ανυπομονώ πολύ και για τις συνέχειες!
- Δεν είναι εξίσου καλές με το πρώτο.
- Βγήκαν; Μάλλον ήμουν απορροφημένη με τον έρωτα... Εσύ θα μπορούσες να πεθάνεις από έρωτα;
- Κοίτα, ο έρωτας, όπως τον γνωρίζουμε, ταξιδεύει με τη βοήθεια του συλλογικού ασυνείδητου από την εποχή του Σαίξπηρ και του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
- Κατάλαβα, μην συνεχίζεις! Δεν θα μπορούσες!
Ξαφνικά είχα θυμώσει μαζί της! Ενώ είχε δίκιο, αφού δεν πιστεύω καθόλου στην έννοια της αυτοκτονίας για οποιονδήποτε λόγο, το συμπέρασμά της το είχα νιώσει σαν μομφή στην ικανότητά μου να ερωτευτώ!
Δεν μίλησα και μηχανικά άρχισα να πατάω σταθμούς στο ραδιόφωνο. Βρήκα το τραγούδι που κυκλοφόρησε ο Παντελίδης μετά το ατύχημα, το “Θυμάμαι” και το άφησα.
Εκείνη έμοιαζε εντελώς βυθισμένη στις σκέψεις της και έμοιαζε να μην προσέχει καθόλου το τραγούδι.
Κάτι εντελώς απροσδιόριστο με παρακινούσε να συνεχίσω την κουβέντα μας και να κερδίσω και πάλι την προσοχή της.
- Σ' αρέσει ο Παντελίδης;
- Ποιος είναι αυτός;
- Αυτός που τραγουδά! Δεν τον ξέρεις;
- Δεν ακούω Ελληνικά!
- Και να μην ακούς! Θα πρέπει να μην ζούσες και Ελλάδα για να μην τον ξέρεις, μιας και πρόσφατα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα!
Ξαφνικά ζωήρεψε! Την είδα να δείχνει και πάλι ενδιαφέρον για την συζήτησή μας.
- 'Ήταν ερωτευμένος;
- Ατύχημα ήταν!
- Άλλο σε ρώτησα!
- Είχε πόνο. Ζούσε την απόρριψη από αυτή που είχε ερωτευτεί και την απόρριψη αυτή την έβαζε στα τραγούδια του!
Δυνάμωσε και άρχισε να προσέχει τους στίχους.
- Αυτός ο Παντελίδης, όπως τον είπες, θα μπορούσε να πεθάνει από έρωτα!
- Δεν με προσέχεις! Ατύχημα ήταν!
- Εσύ δεν με προσέχεις! Είπα εγώ ότι δεν ήταν;
Σταμάτησα να μιλάω και την άφησα να ακούει το τραγούδι. Ξεκίνησα να την παρατηρώ καλύτερα. “Είναι η ομορφιά της που με γεμίζει άγχος”, σκέφτηκα. “Αν θέλω να έχω ελπίδες μαζί της πρέπει να το ξεπεράσω!”
Είχαμε μπει ήδη στην Καλαμάτα. Φαινόταν να γνωρίζει καλά την πόλη, μου έδινε οδηγίες που να στρίψω και πολύ σύντομα μου ζήτησε να σταματήσω.
- Να αυτή η μονοκατοικία είναι! Εκεί μένω!
Έκανε να κατέβει.
- Στάσου! Ούτε το όνομά σου δεν μου είπες!
- Κατερίνα! Εσένα;
- Γιώργος!
- Γιώργο, χάρηκα και για τη βόλτα, αλλά και για την κουβέντα μας!
- Και εγώ! Ούτε που κατάλαβα πως φτάσαμε!
Βγήκε και κατευθύνθηκε προς το σπίτι της. Λίγο πριν μπει μέσα βγάζοντας ένα κλειδί που είχε μέσα στη τσέπη της, γύρισε και με κοίταξε και με το χέρι της με χαιρέτησε πάλι.
Όταν χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο και ενώ ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω, κατάλαβα ότι ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι... Όχι, δεν θα έφευγα έτσι... Αποφάσισα να χτυπήσω το κουδούνι και να ζητήσω τουλάχιστον το τηλέφωνό της.
Στάθηκα στην πόρτα και με άγχος και ανασφάλεια χτύπησα το κουδούνι.
Λίγο μετά μου άνοιξε μια μεγάλη γυναίκα, που είχε όμως πολλά κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά με την Κατερίνα.
- “Η Κατερίνα;” ρώτησα δειλά. Η γυναίκα με κοίταξε σαστισμένη.
- “Ποιόν θέλετε”, με ρώτησε μάλλον με θυμό.
- “Μπορώ να μιλήσω στην Κατερίνα;” επανέλαβα.
- Τι πλάκα είναι αυτή; Δεν το βρίσκω αστείο!
- Μα δεν είναι! Θα ήθελα μόνο πέντε λεπτά μαζί της! Την είδα να μπαίνει. Είμαι αυτός που την έφερε σπίτι!
- Εδώ μένω μόνη μου και η Κατερίνα μου αυτοκτόνησε εδώ και 15 χρόνια, είπε η γυναίκα και έκλεισε με δύναμη την πόρτα στα μούτρα μου.
Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα έξω από την πόρτα και πόση ώρα έκανα να φύγω...Έβαλα μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου και σχεδόν φωναχτά αναρωτήθηκα...
“Σχεδόν έρωτας”. ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Καλησπέρα! Κι αν στην ζωή υπαρχει??? Αφού φάνηκαν οι διάφορες απ' την αρχή το τέλος μοιραίο??? Έρωτας δεν είναι η τέλεια ταύτιση 2 χαρακτήρων??? Στην Αγάπη χωράει η διαφορετικότητα, ο συμβιβασμός κι η υποχώρηση!!! Απλή έλξη μεταξύ ενηλίκων κι ανάγκη για συνύπαρξη! Διαφορετικά....ο έρωτας δίνει φτεράααα!!!! Χαρηκα... Μαρια.
Υπέροχο. Ναι μπορεί να συμβεί... Έστω κι αν μοιάζει με παραμύθι μπορεί να συμβεί πραγματικά. Αρκεί να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος.
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στον αστικό μύθο της "νύφης " που κάνει ωτοστόπ
Πολύ όμορφο, Γιώργο...
Ο συγκεκριμένος αστικός μύθος έχει ως σκοπό να τρομάξει τα παιδιά προκειμένου να μην κάνουν οτοστόπ. Ο μύθος λέει ότι ένας οδηγός είχε σταματήσει σε έναν ερημικό δρόμο για να πάρει ένα νεαρό κορίτσι που έκανε οτοστόπ. Όταν έφτασε στη διεύθυνση που του έδωσε γύρισε πίσω να την αποχαιρετήσει αλλά η κοπέλα είχε εξαφανιστεί. Ο οδηγός πήγε στο σπίτι της κοπέλας για να δει τι συμβαίνει. Τελικά έμαθε ότι είχε χάσει τη ζωή της σε τροχαίο ακριβώς στο σημείο που την είδε να κάνει οτοστόπ.
Υπέροχο...είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι παρόμοιο,αλλά τι έχω αφήσει ημιτελές...όντως είναι από τους πιο συνηθισμένους αλλά και γοητευτικούς αστικούς μύθους,και απ'οτι είχα διαβάσει στο περιοδικό Strange,μάλλον,δεν υπήρξε διασταύρωση,είχε συμβεί στο Ηράκλειο Κρήτης κάτι παρόμοιο...
Έρωτας... Ξεκάθαρα ...
Απίστευτο....
Πραγματικα πολυ συγκηνιτικο και μεταφερει ενα πολυ ωραιο μυνημα❤❤❤❤😢😢
View more comments
Το τέλος της τέχνης
Αν είσαι μουσικός, συγγραφέας ή κάποιος άλλος καλλιτέχνης και θες να μάθεις γιατί το έργο σου δεν θα θεωρηθεί ποτέ μεγάλο στην εποχή μας, αυτό το κείμενο σε ενδιαφέρει.
Το τέλος της Μουσική (Youtube)
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή η διαδικασία της παραγωγής μιας μουσικής σύνθεσης δεν ήταν και τόσο εύκολη. Απαιτούσε εξοπλισμό που μόνο ελάχιστα επαγγελματικά studio μπορούσαν να σου παρέχουν και έναντι υψηλού κόστους. Όμως ακόμα και αν είχες καταφέρει να βρεις τα χρήματα να φτιάξεις τα τραγούδια σου, για την κυκλοφορία του δίσκου σου έπρεπε να περάσεις μέσα από την έγκριση μιας δισκογραφικής. Οι περισσότερες όμως δισκογραφικές ήταν τεράστιες οικονομικά βιομηχανίες καθόλου φιλικές ως προς τους νέους καλλιτέχνες.
Αυτό άλλαξε όταν οι προσωπικοί υπολογιστές άρχισαν να μπαίνουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας. Το δαπανηρό και δύσκολο στην πρόσβαση επαγγελματικό studio έγινε με την προσθήκη μερικών καρτών και κάποιου άλλου εξοπλισμού πρόσθετο κομμάτι κάθε υπολογιστή. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εκατομμύρια φιλόδοξοι καλλιτέχνες μπορούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλα τα εργαλεία για την παραγωγή μουσικών συνθέσεων.
Όμως ακόμα και η διαδικασία παραγωγής δίσκου σταμάτησε να απαιτεί την αξιολόγηση του μουσικού έργου από ειδικούς μιας και ο καθένας απέκτησε τη δυνατότητα να ανεβάζει τις συνθέσεις του στο Youtube και αυτές να γίνονται αυτόματα διαθέσιμες σε όλους.
Η συνέχεια υπήρξε καταιγιστική. Εκατομμύρια καλλιτέχνες άρχισαν να παράγουν μουσική και να την κάνουν προσβάσιμη σε όλους. Ο δίσκος και η μουσική σύνθεση αντικαταστάθηκαν από μεμονωμένα τραγούδια καλλιτεχνών τα οποία εναλλάσσονταν σε διάφορες playlist.
Αλλά για το τέλος της Μουσικής δεν ευθύνεται μόνο ο κατακερματισμός της μουσικής δημιουργίας. Και σήμερα σίγουρα, γεννιούνται μεγάλα μουσικά έργα τέχνης, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες κακές και μέτριες συνθέσεις με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά.
Όμως ακόμα και αν κάποιο μουσικό αριστούργημα τελικά φθάνει σε εμάς, δεν έχουμε το χρόνο να ακούσουμε ολόκληρο έναν δίσκο.
Βρισκόμαστε συνεχώς σε κίνηση. Η εποχή μας τρέχει με ασύλληπτες ταχύτητες που έχουν παρασύρει και εμάς σε έναν ξέφρενο ρυθμό ζωής, στον οποίο η εξοικονόμηση χρόνο φαντάζει ως αγαθό πολυτελείας.
Υποθέτω ότι αν ο Σταυρός του Νότου, είχε κυκλοφορήσει σήμερα στην καλύτερη περίπτωση θα είχε συρρικνωθεί σε ένα τραγούδι του Καββαδία.
Όμως όσο μεγάλο τραγούδι και να είναι η "Θεσσαλονίκη", ή το "Μαχαίρι" αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο δίσκο έναν τεράστιο μουσικό έργο τέχνης είναι η συνολική σύνθεση, που σε υποχρεώνει να ακούσεις ολόκληρο τον δίσκο και με την σειρά που έχει επιλέξει ο δημιουργός του. Αλλά αυτό η εποχή μας δεν το παράγει πια.
Το τέλος της λογοτεχνίας (Facebook)
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, η διαδικασία παραγωγής ενός βιβλίου δεν ήταν και τόσο απλή διαδικασία. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να απαιτούσε μόνο ένα μολύβι και ένα χαρτί ή μια γραφομηχανή για τους πιο προχωρημένους, όμως ακόμα και όταν τελικά ολοκλήρωνες το βιβλίο σου, απείχες πολύ από το να θεωρηθείς συγγραφέας.
Έπρεπε να βρεις έναν από τους ελάχιστους εκδοτικούς οίκους που υπήρχαν τότε και να υποβάλεις εκεί το βιβλίο σου που περνούσε στη συνέχεια από αξιολόγηση.
Σήμερα δεν χρειάζεται καν να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο, μπορείς να γράψεις ένα ποίημα ή ένα διήγημα ή ακόμα και απλά της σκέψης της ημέρας και να τα ανεβάσεις σε ένα μπλογκ ή στη σελίδα σου στο Facebook και ήδη θεωρείσαι συγγραφέας.
Ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική, έτσι και στη λογοτεχνία η απλούστευση αυτής της διαδικασίας δημιούργησε εκατομμύρια συγγραφείς που σε καθημερινή βάση ανεβάζουν τα έργα τους στο internet.
Οπότε και το τέλος της λογοτεχνίας ήρθε όπως και με την μουσική. Έχουμε και εδώ τον ίδιο κατακερματισμό, χιλιάδες διηγήματα και ποιήματα στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, και έτσι ο αναγνώστης μέσα σε λίγα λεπτά διαβάζει (όπως ακριβώς και στην playlist του Youtube), κείμενα διάφορων καλλιτεχνών, που ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα και έχουν διαφορετική τεχνοτροπία.
Multitasking μυθιστόρημα ή η παραδοχή μιας ήττας
Το multitasking μυθιστόρημα είναι μια προσπάθεια που έκανα για ένα νέο είδος γραφής πιο κοντά στην εποχή μας.
Στην ουσία του, το multitasking μυθιστόρημα είναι πολλά ανεξάρτητα διηγήματα (κατακερματισμένα έργα) που ενώνονται τελικά σε ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.
Φαντάσου πολλά κομμάτια ενός παζλ που το καθένα έχει την δικιά του ολοκληρωμένη απεικόνιση που όταν όμως ενωθούν συνθέτουν και ένα ακόμα ολοκληρωμένο πίνακα. (Τι είναι ακριβώς το multitasking μυθιστόρημα μπορείς να διαβάσεις αργότερα σε παραπομπή που θα βρεις στο τέλος του κειμένου αυτού.)
Για το αν πέτυχε ή όχι, ίσως είναι ακόμα νωρίς να το κρίνω. Όμως ως σήμερα με έχει φέρει αντιμέτωπο με μια παράδοξη ήττα.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, ενώ τα κείμενά μου διαβάζονται - πάνω από 1.5 εκατομμύρια αναγνώσεις έχει η καινούργια μου σελίδα στο Facebook, πάνω από 1 εκατομμύρια αναγνώσεις είχε η προηγούμενη και πάνω από 300.000 έχει η επίσημη ιστοσελίδα μου - έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα κείμενα που ανεβαίνουν στο internet. Η ανάγνωση έχει αυτή την κατακερματισμένη μορφή που περιέγραψα παραπάνω. Ελάχιστοι είναι οι αναγνώστες που θα ψάξουν κάτι παραπάνω για μένα ή κάποιο από τα βιβλία μου όταν θα έχουν πέσει πάνω σε ένα κείμενό μου στο internet.
Το τέλος του κινηματογράφου ή αλλιώς η εξέλιξη του Tik Tok
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, ίσως μόνο μερικά χρόνια από σήμερα, έχω την πεποίθηση ότι και ο κινηματογράφος θα έχει ένα παρόμοιο με τις υπόλοιπες τέχνες μέλλον. Το κινητό τηλέφωνο θα αρκεί για να γυρίσεις μια ολοκληρωμένη ταινία.
Κάποια εφαρμογή του μέλλοντος θα προσφέρει στο κινητό σου δυνατότητες που τώρα μόνο στα studio του Hollywood υπάρχουν ακόμα. Ακόμα και οι ηθοποιοί που θα χρειάζεσαι μπορεί να είναι όλοι ψηφιακοί.
Η παραγωγή ταινιών θα αυξηθεί θεαματικά και θα έχουμε, ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική και στη λογοτεχνία, το τέλος της κινηματογραφικής τέχνης.
- Multi-tasking Μυθιστόρημα ή αλλιώς το μέλλον του Μυθιστορήματος
www.facebook.com/1586170485024781/posts/1790872397887921 ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Μια ακόμα φανταστική ανάλυση- επεξήγηση διά χειρός George! Καφέ γρήγορα, έχουμε θέμα προς συζήτηση!!!! Καλημέρες!!!
Αγαπητέ, Γιώργο, συνονόματε. Διάβασα το κείμενό σου. Νομίζω, πως συμφωνώ σε όσα περιγράφεις, λέγοντας όμως πως μετά το όποιο τέλος, ακολουθεί και κάποια αρχή. Και κάθε αρχή, πάντα, είναι δύσκολη.
Τα είπες όλα μάστορα!!!
Δεν συμφωνώ απόλυτα. Ο παράγοντας άνθρωπος και η κοσμοθεώρηση του είναι το πρωταρχικό στοιχείο όσο υπάρχουν άνθρωποι θα γεννιούνται τεχνίτες της μουσικής του λόγου κλπ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέλος της τέχνης, απλώς αλλάζει ο τρόπος έκφρασης, κοινοποίησης της τέχνης. Αυτό συνέβει και σε προηγούμενες εποχές. Παρ'όλα αυτά θα κοινοποιήσω το άρθρο γιατί το βρίσκω ενδιαφέρον και ενημερωτικό!
Ωραίο κείμενο μπράβο
Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει κάθε μορφή τέχνης...
Θα συμφωνήσω με τους προλαλησαντες. Υπάρχει πάντα αξιολόγηση για κάθε έργο και η πληροφόρηση γιαυτό είναι πιο προσιτή. Για την μαζικοποιηση στην παραγωγή υπάρχουν άνθρωποι που σπουδάζουν τις τέχνες και την κριτική στις τέχνες. Ας μας πουν αν κάτι αξίζει καλλιτεχνικά. Να πω τέλος, πως πάντα οι καλλιτέχνες σε όλες τις εποχές παρήγαγαν έργα που είχαν μεγάλη απήχηση και έργα αστοχα λόγω κάποιου προσωπικου δράματος που ο καλλιτέχνης δεν ολοκλήρωσε το έργο του. Αν κι αυτό ακόμη μπαίνει σε αμφισβήτηση.
Είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης δηλαδή της απόλυτης μοναξιάς του ανθρώπου.
Θα προσέθετα και το τέλος της ζωγραφικής!
Είμαστε σαν λαός,όλοι πολύ λίγο καλλιτέχνες, αλλά για αυτό υπάρχουν τα φεστιβάλ και τα βραβεία για να διακρίνονται οι άριστοι.
Τα πάντα ευρίσκονται στην κατιούσα.το τέλος της μουσικής, το τέλος της λογοτεχνίας,το τέλος της κινηματογραφικης τέχνης το τέλος της σκεψης,του λόγου,της αντίστασης!!!!Η τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο.Κι εμείς άφωνοι,παθητικοί δεκτες.Ευθυνομεθα!!!!Ας σηκώσουμε το αναστημα ,την υστατη!!@
🙄🙄 😶
Συνφωνω
View more comments
Το κορίτσι που μετέδωσε live τον βιασμό της φίλης της.
Η Μαρίνα ντύθηκε και βάφτηκε πάντα συνδεδεμένη live στο Periscope. Είχε ήδη περάσει πάνω από 4 ώρες εκείνη τη Δευτέρα μέσα σε αυτή την εφαρμογή και σίγουρα και αρκετές ακόμα ώρες στο Pornhub. Δεν είχε όμως καταφέρει να προσελκύσει αρκετούς ακολούθους έχοντας μια σταθερά πτωτική τάση όλες τις τελευταίες μέρες, γεγονός που την είχε ρίξει αρκετά ψυχολογικά.
Η φίλη της πέρασε και την πήρε, και μέσα στο μετρό έκαναν ένα ακόμα live. Όμως ούτε και μαζί πέτυχαν κάτι καλύτερο. Έφτασαν στο εμπορικό κέντρο και κάθισαν στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Φωτογράφισαν τα φαγητά τους, τα ανέβασαν στο Instagram και συνδέθηκαν και πάλι στο Periscope.
Λίγα λεπτά μετά, την εντοπίζει ένα αγόρι 5-6 χρόνια μεγαλύτερό της — η ίδια είχε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κλείσει τα 18. Βγαίνει από το Periscope και αρχίζει και τον αναζητεί και σε άλλα δίκτυα. Ξεκινά από το Instagram όπου εκείνος διατηρούσε ένα ωραίο και δημοφιλές προφίλ και ήταν περιτριγυρισμένος από πολλές και εντυπωσιακές κοπέλες. Στη συνέχεια θα τον βρει και στο Facebook αλλά και στο Tik Tok.
Τον ακολουθεί σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, λίγα λεπτά μετά θα κάνει και εκείνος το ίδιο. Ανταποκρινόμενη στον χαιρετισμό του στο Instagram, τον καλεί στο τραπέζι τους.
Όταν τελικά συναντιούνται εκείνος δείχνει μια προτίμηση για την φίλη της. Η συζήτηση εξελίσσεται χαλαρά και η παρέα βρίσκεται στη συνέχεια στο σπίτι του νεαρού, που μένει πολύ κοντά στο εμπορικό κέντρο.
Στο σπίτι, η Μαρίνα αποκόβεται από την παρέα και ανοίγει και πάλι τα κοινωνικά της δίκτυα. Το ζευγάρι αρχίζει να φιλιέται δίπλα της. Η Μαρίνα μόνη, στο καναπέ απέναντι τους, ανοίγει και πάλι το Pornhub. Θα περάσει αρκετή ώρα μέσα εκεί, βλέποντας διάφορα πορνογραφικά βίντεο.
Η εισαγωγή στην σεξουαλική ζωή της και η σεξουαλική της εκπαίδευση, όταν ακόμα ήταν 12 χρόνων, είχε αρχίσει με το Pornhub.
Η πορνογραφία, όπως και για τα περισσότερα παιδιά της γενιάς της, θα αποτελέσει την πρώτη της επαφή με το σεξ.
Η πορνογραφία είναι η χώρα που βασιλεύει η θέα τύχη, μιας και στο βασίλειο αυτό οι πιθανότητες είναι σχεδόν πάντα υπέρ σου. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, είναι πολύ μεγαλύτερες οι πιθανότητες να κάνεις σεξ με ένα κορίτσι της Victoria's Secret μέσα στο βασίλειο της πορνογραφίας παρά στον πραγματικό κόσμο.
Αλλά και ο υδραυλικός, το παιδί που καθαρίζει την πισίνα, ο ντελιβεράς, είναι σχεδόν πάντα υπερβολικά τυχεροί κατά την διάρκεια της δουλειάς τους και τους “τυχαίνουν” συνεχώς πρόθυμες γυναίκες που είναι διατεθειμένες να τους ικανοποιήσουν κάθε ερωτική τους φαντασίωση.
Και στον πραγματικό κόσμο είμαι σίγουρος ότι κάποιος υδραυλικός μπορεί να στάθηκε "τυχερός" σήμερα. Ο αριθμός όμως των "τυχερών" υδραυλικών στη χώρα της πορνογραφίας είναι συντριπτικά μεγαλύτερος.
Τις περισσότερες φορές στο βασίλειο αυτό, δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσεις καθόλου και μπορείς απλά να περιμένεις και θα σου συμβούν απίστευτες ερωτικές περιπέτειες.
Η πορνογραφία είναι επίσης και η χώρα της αβάσταχτης ελαφρότητας. Τίποτε δεν έχει την ίδια βαρύτητα σε σύγκριση με τον πραγματικό κόσμο. Τα πράγματα φαίνεται να χάνουν την βαρύτητα που έχουν μέσα στο βασίλειο αυτό.
Τις περισσότερες φορές απίστευτες γυναίκες με αναλογίες μοντέλων, θα κάνουν σεξ, με αγνώστους, με άσχημους, με αντικοινωνικούς χωρίς να τους επιθυμούν αρχικά έστω και ελάχιστα,
Στη συνέχεια βέβαια θα έχουν πολλαπλούς οργασμούς και έντονη σεξουαλική απόλαυση. Η βία, το ξύλο, η δωροδοκία, ο χρηματισμός τις περισσότερες φορές είναι απλά προκαταρκτικά που οδηγούν σε ερωτική κορύφωση.
Καταστάσεις που προσβάλλουν, μειώνουν και ξεφτιλίζουν τις γυναίκες στον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο της πορνογραφίας γίνονται το προκαταρκτικό σκηνικό που οδηγεί σε μια έντονη σεξουαλική εμπειρία.
Η Μαρίνα μία ώρα περίπου μετά και ενώ το ζευγάρι συνεχίζει να φιλιέται απέναντι της θα κλείσει το Pornhub και θα ξεκινήσει live μετάδοση στο Periscope.
Θα τοποθετήσει το κινητό της σε τέτοιο σημείο ώστε εκτός από εκείνη που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, να φαίνεται και στο βάθος η παρέα της.
Η ανταπόκριση του κοινού αυτή τη φορά θα είναι μεγάλη. Η μετάδοσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει viral. Μετά από τόσο καιρό και δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες το έχει καταφέρει και πάλι να γίνει δημοφιλής.
Στο βάθος το ζευγάρι όμως αρχίζει να έχει θέματα. Ο νεαρός γίνεται πιεστικός στο να προχωρήσουν σεξουαλικά αλλά η φίλη της αρχικά φαντάζει απρόθυμη. Θα τον σπρώξει μερικές φορές, λέγοντας ταυτόχρονα όχι. Εκείνος φαίνεται να την αγνοεί και να προσπαθεί πιο επίμονα.
Παραδόξως το περίεργο αυτό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο βάθος, θα απογειώσει ακόμα περισσότερο την δημοφιλία του βίντεο που θα φτάσει να έχει πάνω από 1000 ταυτόχρονους χρήστες. Αρκετοί από αυτούς με σχόλια θα συνηγορήσουν ανοιχτά υπέρ του βιασμού της φίλης της, που συνεχίζει να αντιστέκεται ακόμα πιο σθεναρά ενώ το αγόρι γίνεται βίαιο.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι τώρα έχει ακινητοποιήσει με την βία την φίλη της που φαίνεται να κλαίει και να προσπαθεί να αντισταθεί με κάθε τρόπο. Στο Periscope της Μαρίνας γίνεται χαμός, τα σχόλια πια είναι εκατοντάδες.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι έχει τώρα προχωρήσει σε διείσδυση ενώ η φίλης της προσπαθεί να ξεφύγει, κλαίει τον χτυπά αντιστέκεται με κάθε τρόπο χωρίς όμως να τα καταφέρνει.
Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Έχει μεθύσει από την απίστευτη επιτυχία, απαντά στα μηνύματα, στέλνει καρδούλες και μοιράζει δεκάδες like στο κοινό της.
Η Μαρίνα απορροφημένη από την ψηφιακή εκδοχή της, που ακροβατεί ανάμεσα στο κυνήγι των like και την ελαφρότητα του κόσμου της πορνογραφίας, συνεχίζει την live μετάδοση... ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Ωραίο κείμενο. Σοκάρει γιατί λέει αλήθειες. Εξ αυτού ίσως και η απουσία σχολίων μέχρι στιγμής.
Σοκαριστικο!!! Αυτή είναι δλδ η νέα πραγματικοτητα που βιώνουν τα παιδιά μας?? 😥Γροθια στο στομάχι
Περιγράφεις μια πραγματικότητα δυστυχώς και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ακόμα χειρότερη.. Για λίγους ακόλουθους παραπάνω ορισμένα κορίτσια φτάνουν στον εξευτελισμό, υπάρχουν όμως και μάνες που είναι περήφανες για την δημοφιλία των κοριτσιών τους και άλλες που όλο αυτό τους τρώει τα σωθικά γιατί όταν έπρεπε και μπορούσαν δεν έβαλαν το φρένο που έπρεπε και κοροϊδεύαν όσους τους χτυπούσαν το καμπανάκι. Καταστροφή ψυχών
Να απαγορευτούν κάτω των 18 να έχουν λογαριασμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ξεφυγε η κατάσταση!
Μια σοκαριστική πραγματικότητα...
Το σοκαριστικό στην ιστορία,είναι η ΑΠΑΘΕΙΑ της φίλης,που κινηματογραφεί με το κινητό τον βιασμό...θα είχε κάποια βάση αν έτσι προσπαθούσε να αποτρέψει τον βιασμό,π.χ απειλώντας τον επίδοξο βιαστή ότι αν δεν σταματήσει αμέσως θα πάρει την αστυνομία,έχοντας ήδη αποδεικτικό υλικό στο κινητό,κι ότι το έχει στείλει ήδη στο cloud,έτσι ώστε να την σώσει,έστω και μ'αυτόν τον τρόπο...η αντίδραση της όμως,έστω ακραία,να μένει απαθής θεατής,δείχνει την διάβρωση του καθενός από εμάς από τον ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,που τείνει να πάρει την θέση μας στη ζωή μας,με ΚΑΘΕ ΤΙΜΗΜΑ,έστω κι αν αφήνουμε ανθρωπόμορφα κτήνη να προβαίνουν σε κάθε είδους κακουργήματα κι όχι μόνο...απλά,για να προσκυνάμε καθημερινά στον βωμό των Like...
Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός όπως αναφέρεται, θα ήθελα να γνωρίζω όμως και το μετά, που πιθανώς θα είναι πιο σοκαριστικό. Δηλαδή την αντίδραση της φίλης-συναυτουργού στο βιασμό (για εμένα), απέναντι στην φίλη-θύμα όταν θα την κατηγορεί με ουρλιαχτά πόνου και κλάμματα. Θεωρώ ότι λόγω της εξοικείωσης με παρακολούθηση ταινιών βίας πορνό κλπ θα θεωρεί ότι δεν έκανε κάτι "κακό", αν ισχύει αυτό με τρομάζει περισσότερο.
Δυσάρεστη ιστορία. Δυσκολεύτηκα να την διαβάσω. Παρόλα αυτά, είναι παραπάνω από εμφανές ότι τα άτομα που έλαβαν μέρος είχαν ψυχολογικά θέματα τα οποία ήταν και η αιτία να συμβούν αυτά που συνέβησαν. Πρόκειται για έναν βλάκα βιαστή που και μια ηλίθια φίλη που όχι μόνο δεν σταμάτησε τον βιασμού, αλλά και χρησιμοποίησε την "φίλη" της για να ανεβάσει τους ακολούθους της. Η πορνογραφία ή η υπερκατανάλωση των κοινωνικών δικτύων δεν πιστεύω ότι έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο όσο το κάνετε να ακούγεται. Σαν αντι-επιχείρημα είναι τα εξείς: Βιασμοί σαν και αυτόν συνέβαιναν (ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό) πολύ πριν τα κοινωνικά δίκτυα, ακόμα και τον ηλεκτρισμό. Internet δεν υπήρχε, όμως βλάκες και ηλίθιες υπήρχαν πάντα. Tο ξύλο, η χρήση (κοινωνικής/οικονομικής) δύναμης, ακόμα και η φαντασίωση του βιασμού είναι (και ήταν πάντα) μέρος της σεξουαλικότητας των ανθρώπων. Η ερώτηση αν θα πρέπει να αποτυπώνονται στο πορνό για ηθικούς λόγους δεν καταρρίπτει το γεγονός πως είναι πέρα για πέρα αληθινά αφροδισιακά για μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00224490802624406 Η έκθεση στα κοινωνικά δίκτυά μάλλον ενισχύει την κουλτούρα του αντι-βιασμού και γενικότερα του φεμινισμού, παρά την αποδυναμώνει. Προσωπικά χρησιμοποιώντας το facebook και το instagram, συναντάω πολύ συχνά σε παρόμοια ρητορική συγκατάθεσης (consent) και αντι-βιασμού. Η συντριπτικότατη πλειοψηφία των χρηστών συμφωνούν και το αναπαράγουν. Η πορνογραφία έχει μικρότερο ρόλο στην διαμόρφωση της σεξουαλικής μας ταυτότητας από ότι το περιβάλλον μας ως παιδιά. Επίσης, η έκθεση στην , έχει αποδειχθεί πως γενικά άτομα που επιλέγουν να καταναλώσουν πορνό, είναι, κατά μέσω ώρο περισσότερο "φεμινιστές" από αυτούς που δεν παρακολουθούνε www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/00224499.2015.1023427 Τέλος, πιστεύω πως χρησιμοποιείτε την κουλτούρα του "θύματος" για να ενοχοποιήσετε κάποιες εξωτερικές οντότητες ώστε να χτυπήσετε αυτή τη ρητορική φόβου και να προκαλέσετε "σοκ" στους αναγνώστες στον βωμό των (δικών σας αυτή τη φορά) likes και views, ενισχύοντας παράλληλα εσφαλμένες οπτικές και ημιμάθεια. Ναι, αν τα παιδιά δεν έπαιρναν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους και οι γονείς δεν έπαιρναν καμία ευθύνη για την ανατροφή τους, τότε, ναι, ίσως την ευθύνη είχε το "κακό" internet και το "κακό" πορνό. p.s. επίσης ενδιαφέρον: www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/0020174X.2018.1487882 p.s. επίσης, τα στατιστικά στοιχεία δεν συνάδουν με την ιδέα πως η εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων και της πορνογραφίας του ιντερνετ επηρεάζουν σημαντικά τους βιασμούς www.rainn.org/statistics/scope-problem
Και όντως να εινε έτσι το ότι έκανε live..το βιασμό καταγράφοντας η κοπέλα που εινε το θύμα δεν μπορεί να πάει στη δικαιοσύνη και αυτό το κατακάθι της κοινωνίας να πάει φυλακή όλα πολύ απλά μας τα εξηγούν ...εγώ προσωπικά αν πείραζε δικό μου άνθρωπο θα τον κρέμασαν στην πλατεία για παραδειγματισμό
Αυτη τη βαλανε φυλακη η οχι;
Που είναι ο εισαγγελέας;
Σπιναλογκα.Δυστυχως εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις,αυτο ειναι το μελλον.Ανθωποειδη χωρις συναισθηματα.
True story?
Αυτή η νεολαία με τρομάζει! Με προβληματίζει και με τρομάζει! Τα παιδιά μας χάνονται, καταστρέφονται. Έγιναν σαν ρομπότ, χωρίς αισθήματα. Συγγνώμη έχω πάθει σοκ με αυτά που διάβασα! Πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο;; Κι εμείς οι γονείς τι κάνουμε; Έχουμε μεγάλη ευθύνη γι αυτό Δεν δίνουμε στα παιδιά μας τη σημασία που τους αξίζει. Τρέμω για το "αύριο" των παιδιών μας!
Υπάρχουν κάτι παιδιά που σπουδάζουν και δουλεύουν συγχρόνως γιατί δεν έχουν οι γονείς τους την οικ. δυνατότητα να τα βοηθήσουν.Αυτά τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν μσ τέτοιες μαλακίες. Δεν κατάγονται από πλούσιες οικογένειες όπως αυτό το........ και όπως το άλλο στη Ρόδο.
Πολλά χρόνια πριν ξεκίνησε η μεθόδευση για σημερινή πραγματικοτητα.Σιγα,σιγά με κακής ποιότητας προγράμματα στην τηλεόραση,με πλυση εγκεφάλου από ανούσια τραγούδια με πιπεράτα σκάνδαλα επωνύμων και με πολλά άλλα διαμορφώνεις την επόμενη γενιά γιατί στην ουσία θέλεις μια γενιά ανεγκεφαλη χωρίς να παλεύει και να αντιδρά .......Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Υπαρχει ενα εργο στο Netflix το κορίτσι της κάμερας πίστευα οτι υπάρχει μια υπερβολή αλλα τελικα ειναι μια πραγματικότητα ο άνθρωπος εχει καταστρέψει τον εαυτό του για λιγα likes δν υπάρχει αξιοπρέπεια καμια ηθικη αρχή
Λυπαμαι που η νεα γεννια εχει ψυχολογικα προβληματα εγω αυτο καταλαβαινω απο ολο αυτο
είναι αλήθεια ρε παιδιά είναι έτσι κοντεύω να τρελαθώ απίστευτο δηλαδή αν είναι έτσι τι να πω ειλικρινά χάνω τα λόγια μου.. .
Η φωτογραφία που βάλατε με την κοπέλα που έπεσε θύμα επίθεσης με βιτριόλι που κολλάει?
Σαγαπω πολύ χαρά μου καλή βδομάδα χτες είδα το Λευτεράκη σου και δεν μπορείς να φανταστείς τή χαρά μας κι ένα παραπάνω του θείου σου.φιλακια!!!
Τι άλλο θα κάνουν όλες αυτές οι χαζόbarbies.... Copycats...shame!!!!
Δεν υπάρχουν λόγια !!!!! Κρίμα Για τις συμπεριφορές κάποιων ανθρώπων !!!!!
Στην φωτο ειναι η κοπέλα που δέχτηκε την επίθεση με το βιτριόλι. Το σχέση έχει με αυτο που μας περιγράφεται;
Πρόσφατα διέγραψα το λογαριασμό μου στο Instagram. Έχω μείνει πλέον μόνο με το fb και αυτό πιο πολύ για λόγους σκοπιμότητας. Νιώθω πιο ελεύθερος και "καθαρός". Πολλή βρωμιά στο Διαδίκτυο
View more comments
Το κίτρινο κουμπί (Μια νέα προσθήκη στην υπηρεσία του Facebook)
Πάτρα, 31 Δεκεμβρίου του 2119 (περίπου 100 χρόνια από σήμερα)
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Ώρα 21:45
Η νοσοκόμα που με ενημέρωσε για την κατάσταση της υγείας της κοπέλας, που πριν λίγα λεπτά είχα συνοδεύσει στο νοσοκομείο, ήταν εμφανώς ταραγμένη.
- Γνωρίζετε σε τι κίνδυνο έχετε θέσει τον εαυτό σας, τον γιατρό που την είδε, το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και την οικογένειά της; Ακόμα, έχει έναν άντρα και ένα παιδί που απ' ότι ενημερώθηκα φθάνουν όπου να ΄ναι.
- Και τι μπορούσα να κάνω; Την ρώτησα χωρίς να χρωματίσω καθόλου την φωνή μου.
Με κοίταξε, αλλά δεν απάντησε...Παίρνοντας θάρρος από την σιωπή της την ρώτησα:
- Την ιστορία με τον ινδιάνο και το φίδι την γνωρίζετε;
- Μάλλον όχι, μου αποκρίθηκε κάπως ξερά.
- Ένας ινδιάνος βλέπει ένα φίδι να καίγεται σε μεγάλες φλόγες, χωρίς δεύτερη σκέψη πηγαίνει να σώσει το φίδι. Το φίδι, όμως, τον τσιμπάει άσχημα στο χέρι και εκείνος αναγκάζεται να το παρατήσει προσωρινά πάλι μέσα στις φλόγες. Σφαδάζοντας από τους πόνους, βγάζει γρήγορα το δηλητήριο από το χέρι του και ρίχνεται πάλι στην φωτιά καταφέρνοντας αυτή τη φορά να βγάλει και το φίδι.
Κάποιος που παρακολούθησε την σκηνή τον πλησίασε και τον ρώτησε:
- Καλά ρίσκαρες δεύτερη φορά την ζωή σου για ένα φίδι που σε είχε δαγκώσει;
Για να πάρει την άμεση απάντηση από τον ινδιάνο:
- Είναι στη φύση του φιδιού να δαγκώνει και στην δικιά μου να προσπαθώ να το σώσω...
Εκείνη την στιγμή μπήκαν μέσα ο σύζυγος της κοπέλας με την μικρή τους κόρη. Ο άντρας με ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια και εγώ λίγο μετά αποχωρούσα για το σπίτι μου. Από τον δρόμο ακόμα πήρα τηλέφωνο την φίλη μου, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε κάνει όλες τις Πρωτοχρονιές μαζί:
- Έλα, έγινε ένα ατύχημα! Ένας οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου κι αφού χτύπησε μια πεζή γυναίκα, την εγκατέλειψε! Εγώ ήμουν ο μοναδικός μάρτυρας! Εκείνος σταμάτησε, είδε την κοπέλα σε κακό χάλι, είδε και μένα που είχα σταματήσει σοκαρισμένος και έφυγε...Πάω σπίτι δεν χρειάζεται να βάλω και σένα σε κίνδυνο σε περίπτωση που με ψάξει με την αλλαγή του χρόνου.
- Όπως νομίζεις είπε εκείνη και κλείσαμε.
Γύρισα σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και συνδέθηκα στο Facebook. Ρύθμισα στην εφαρμογή την ώρα και το μέρος που έγινε το δυστύχημα και δεν άργησα να τον εντοπίσω. Ήταν 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Έκανα δεξί κλικ πάνω στην φωτογραφία προφίλ του και μου εμφάνισε την επιλογή
- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.
Το άφησα ανοιχτό χωρίς να επιλέξω κάτι και συνδέθηκα με το Νοσοκομείο του Ρίου. Βρήκα το προφίλ της γυναίκας που είχα μεταφέρει και είδα ότι το status της είχε αλλάξει σε:
- Βρίσκεται σε κίνδυνο.
Έβαλα ένα τζιν με χυμό λεμόνι και το ήπια σχεδόν μονορούφι. Έβαλα και δεύτερο και κοίταξα την ώρα. Ήθελε ακόμα 20 λεπτά για την Πρωτοχρονιά. Η κατάσταση σίγουρα θα είναι ελεγχόμενη φέτος, προσπάθησα να παρηγορήσω τον εαυτό μου, χωρίς όμως να τα καταφέρνω... Εξάλλου για πρώτη φορά από τότε που είχε ξεκινήσει η χρήση του κίτρινου κουμπιού, γνώριζα ότι θα είμαι πιθανώς ο στόχος κάποιου.
Η χρήση του κίτρινου κουμπιού είχε ξεκινήσει την 1η Ιανουαρίου του 2100 πριν 20 χρόνια περίπου. Ο πληθυσμός στον πλανήτη είχε ξεπεράσει τα 40 δισεκατομμύρια και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε μια δραματική συνεδρίαση που κράτησε 2 μήνες αποφάσισε την πληθυσμιακή ρύθμιση να την κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Έτσι στην εφαρμογή του Facebook που ήδη ήταν υποχρεωτική για όλους και μπορούσες να συνδεθείς μόνο μέσα από το ΑΦΜ σου και χωρίς να μπορείς μετά να την απενεργοποιήσεις, παρά μόνο με τον θάνατό σου, προστέθηκε η δυνατότητα εξαΰλωσης.
Αν έκανες δεξί κλικ πάνω σε οποιαδήποτε φωτογραφία προφίλ του Facebook, μόνο την πρώτη μέρα κάθε χρόνου, εμφάνιζε την επιλογή:
- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.
Αυτόματα άναβε και στην συσκευή που είχες ένα κίτρινο κουμπί. Αυτό είχε ενσωματωθεί υποχρεωτικά σε όλες τις συσκευές και αν το πατούσες, μπορούσες να σκοτώσεις συγκεκριμένο χρήστη, χωρίς να έχεις καμία συνέπεια.
Τα πρώτα πέντε χρόνια που είχε εφαρμοσθεί, κάθε χρήστης είχε δικαίωμα να εξαϋλώνει έναν μόνο χρήστη. Δυστυχώς το μέτρο δεν είχε φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και ο πληθυσμός του πλανήτη εξακολουθούσε να είναι πάνω από 35 δισεκατομμύρια.
Ίσως το πιο αξιοπερίεργο από αυτήν την πενταετία να ήταν το γεγονός ότι οι περισσότεροι προχωρούσαν στην εξαΰλωση κοντινών προσώπων. Πολλοί άντρες είχαν εξαϋλώσει τις γυναίκες τους, γυναίκες τους άντρες τους αλλά και πολλά παιδιά τους γονείς τους.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών μπροστά στον άμεσο κίνδυνο της κατάρρευσης του πλανήτη σε μια δεύτερη δραματική συνεδρίαση αποφάσισε να επεκτείνει το δικαίωμα εξαΰλωσης σε 3 άτομα ανά χρήστη. Και το συγκεκριμένο μέτρο, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, όμως δημιούργησε έντονο μίσος μεταξύ κοινωνικών ομάδων.
Έτσι το 2110 αποφασίστηκε να δοθεί σε κάθε χρήστη το δικαίωμα εξαΰλωσης 5 χρηστών, χωρίς όμως να απενεργοποιείται μετά αυτή η δυνατότητα, αλλά να μπορεί να εξαϋλώνει ο χρήστης απεριόριστο αριθμό άλλων χρηστών με κίνδυνο, όμως, αν τον εντόπιζαν, την άμεση εξαΰλωση και του ίδιου.
Από την πρώτη χρονιά εφαρμογής του, το νέο μέτρο είχε τεράστια επιτυχία. Την Πρωτοχρονιά του 2110 επικράτησε ένα πρωτόγνωρο χάος που όμοιο του δεν είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.
Χιλιάδες χρήστες εξαΰλωσαν στα τυφλά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες:
Αναρχικοί εξαΰλωσαν Ναζιστές, Δεξιοί εξαΰλωσαν Αριστερούς ακόμα και Ολυμπιακοί εξαΰλωσαν Παναθηναϊκούς και η λίστα έμοιαζε πραγματικά ατέλειωτη...
Εκείνη την Πρωτοχρονιά εξαϋλώθηκε και το 95% των Πολιτικών του πλανήτη με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα κενό εξουσίας. Οι Πολιτικοί που έμειναν ζωντανοί φάνηκαν ανίκανοι και απρόθυμοι να κάνουν την οποιαδήποτε αλλαγή και έτσι η κατάσταση κάθε χρόνο γινόταν όλο και χειρότερη!
Την Πρωτοχρονιά του 2118 στον πλανήτη είχαν απομείνει πια 170 εκατομμύρια χρήστες. Η κατάσταση έμοιαζε να είναι σχετικά ελεγχόμενη μιας και από αυτούς πάνω από το 70% δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το κίτρινο κουμπί...Όπως δεν το είχα κάνει ούτε και εγώ...Είχα καταφέρει να επιβιώσω από την σφαγή που ακολούθησε ζώντας μοναχικά και χωρίς να έχω παρά τις ελάχιστες συναναστροφές που ακόμα και σε αυτές ήμουν πολύ προσεκτικός.
Η Πρωτοχρονιά του 2119 δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλή όσο περιμέναμε όλοι και ο πλανήτης κατέγραφε πια μόλις 60 εκατομμύρια χρήστες. Όλες οι πόλεις ήταν αραιοκατοικημένες και πολλά μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, είχαν ερημώσει εντελώς... Το μόνο θετικό ήταν ότι από αυτούς μόλις το 2% είχαν χρησιμοποιήσει έστω και μια φορά το κίτρινο κουμπί και έτσι μπορούσες να είσαι συγκρατημένα αισιόδοξος.
Εγώ τις τελευταίες 10 Πρωτοχρονιές της είχα περάσει με την φίλη που προανέφερα. Τα τελευταία 3 χρόνια την έβλεπα πια μόνο Πρωτοχρονιά μιας και δεν ήθελα να ρισκάρω ούτε με εκείνη μια πιθανότητα διένεξης που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαΰλωση μου.
Σίγουρα θα ανακουφίστηκε που τελικά δεν πήγα σήμερα, σκέφτηκα. Τουλάχιστον τώρα εκείνη δεν είναι άμεσος στόχος.
Συνδέθηκα στο Facebook και μπήκα πάλι στη σελίδα του Νοσοκομείου του Ρίου . Είδα ότι η κοπέλα, σύμφωνα με τον θεράποντα γιατρό της, είχε τώρα περισσότερες από 50% πιθανότητες επιβίωσης.
Άνοιξα πάλι το προφίλ του χρήστη που είχε προκαλέσει το ατύχημα... Μόλις 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου...
Έβαλα και τρίτο τζιν με χυμό λεμόνι. Έκατσα πάλι στον υπολογιστή μου, την στιγμή που η εφαρμογή του Facebook ξεκινούσε την αντίστροφη μέτρηση για την νέα χρονιά. Σε πέντε λεπτά θα έμπαινε το 2120...
------------------------------------------------------------
# Αγορά Βιβλίων: digilove.eu/
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου:
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
-------------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
100 χρόνια το ίδιο ποτό! Πατάω το κίτρινο κουμπί...
Άργησε λίγο να μπει το κίτρινο κουμπί .... και πρόλαβε να πεθάνει η πεθερά μου. Δεν θα το πατούσα βέβαια αλλά μάλλον θα το πατούσε αυτή. Δεν μου φαίνεται μετά από όσα ζούμε απίθανο να γίνει. Ειδικά αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η εξαΰλωση των πολιτικών. Έχω κάποιους στο μυαλό μου αλλά μόνο 5 είναι μικρός αριθμός.
Όμορφη ιστορία Γιώργο...
Πολύ ωραία ιστορία, απλά όπως το διάβαζα μου δημιουργηθηκε η απορία, βάσει ποιας αρχής λειτουργεί το κίτρινο κουμπί ? Γίνεται χρήση κάποιας άγνωστης στην εποχή μας μορφής ενέργειας ? Είναι μαγεία ? Είναι κάτι άλλο ?
Ωραία "φανταστική"ιστορία...Και ελπίζω να παραμείνει "φανταστική"...Καλό θα ήταν να μην δίνουμε ιδέες...Εκεί έξω κυκλοφορούν πολύ παράφρονες... Μπράβο σας
Ιστορία..... Καλημέρα... ΌΛΑ καλά
Ευχαριστούμε για το κείμενο σας! :)
Χμμμμμμμμμ!!!!!! Έβαλες πολλές σκέψεις, σε κάποιους θετικές, σε κάποιους άλλους αρνητικές. Παραδόξως, το κίτρινο κουμπί υπάρχει, όχι όμως στο FB και όχι για όλους τους ανθρώπους πους. Αυτοί που το έχουν και το χρησιμοποιούν, δεν πατάνε κάποιο κουμπί αλλά φτιάχνουν εμβόλια. Πιστεύω ότι ένα τέτοιο "κουμπί" δεν θα το δώσουν ποτέ στον κόσμο, γιατί πολύ απλά φοβούνται ότι θα είναι οι πρώτοι που θα αφανιστούν.
Εξαιρετικό κείμενο.... μοιάζει να είναι προπομπός μιας εποχής που ο άνθρωπος θα έχει απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση του..... Και πάλι συγχαρητήρια....
Horor μ'άρεσε.
Θεουλη μου....τη φαντασια!!!!!!!!!!
Oli evropi englovizmeni min po olos o planitis
View more comments
Το ηθικό δίλημμα του τραμ
Ένας γιατρός σε ένα νοσοκομείο, έχει 5 ασθενείς που χρειάζονται ο καθένας διαφορετικά όργανα το επόμενο 24ωρο για να ζήσουν. Μπορεί να θυσιάσει έναν υγιή άνθρωπο για να σώσει 5 ζωές; Εσύ τι θα έκανες στη θέση του;
Αν ένας από τους 5 ασθενείς ήταν το παιδί σου ή ο άνθρωπός σου; Θα αποφάσιζες και πάλι το ίδιο; Θα θυσίαζες το παιδί σου ή τον άνθρωπό σου για να ζήσουν 5 άγνωστοι;
Ένα τραμ που έχει χάσει τον έλεγχο κατευθύνεται ανεξέλεγκτα πάνω στις ράγες όπου σύντομα θα πατήσει 5 ανθρώπους που είναι δεμένοι πάνω σε αυτές. Υπάρχει η δυνατότητα να στρίψεις το τραμ και να το κατευθύνεις πάνω σε άλλες ράγες όπου είναι δεμένος ένας άνθρωπος. Θα το έστριβες; Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν το παιδί σου θα το έστριβες πάλι;
Μια άλλη ερώτηση: Αν έβρισκες μπροστά σου έναν άνδρα τέτοιου σωματικού όγκου που θα μπορούσε να σταματήσει το τραμ, αν τον έσπρωχνες μπροστά στο όχημα, θα τον έριχνες στις ράγες;
Στο βιβλίο "Ο Μανδαρίνος" που έγραψε το 1880 ο Πορτογάλος José Maria Eça de Queiroz, κεντρικός ήρωας είναι ο Teodoro. Αυτός συναντά μια μέρα τον διάβολο ο οποίος του θέτει ένα παρόμοιο ερώτημα:
"...Στα βάθη της Κίνας υπάρχει ένας μανδαρίνος πιο πλούσιος από τους βασιλιάδες όλους. Εσύ δεν ξέρεις γι' αυτόν τίποτα, ούτε το όνομά του ούτε τη θωριά του. Για να κληρονομήσεις τα αμέτρητα πλούτη του αρκεί να χτυπήσεις ένα κουδούνι βαλμένο δίπλα σου, σε ένα βιβλίο πάνω. Θα βγάλει μόνο ένα στεναγμό εδώ, στα σύνορα με τη Μογγολία. Και θα έχει μετατραπεί σε πτώμα, κι εσύ θα βρεις στα πόδια σου χρυσάφι πιο πολύ από όσο δύναται να ονειρευτεί ένας άπληστος. Εσύ που με διαβάζεις και είσαι άνθρωπος θνητός, εσύ θα το χτυπήσεις αυτό το κουδούνι;..."
Το 1950 στη συλλογή "Το νερό της βροχής" υπάρχει ένα διήγημα του Καραγάτση με τίτλο... "Το Κουμπί του Μανταρίνου"! Ο ήρωας του διηγήματος, ο Δημητράκης, έχει με έναν φίλο του τον παρακάτω διάλογο:
"...Αν σου έλεγαν, Δημητράκη μου, πως άμα πατήσεις αυτό εδώ το κουμπί, θα πεθάνει στην Κίνα ένας Μανταρίνος; Κι όλα τα πλούτη του θα τα κληρονομήσεις, δίχως να μαθευτεί πως εσύ τον σκότωσες; Τι θα 'κανες; Θα το πατούσες το κουμπί;..."
Το 1958 στην ταινία "Μια Ζωή Την Έχουμε" ο Τζαβέλλας εισάγει στο σενάριό του, ένα παρόμοιο ηθικό δίλημμα:
"Μανώλης: Αν σου πουν ότι τώρα, εδώ στην Αθήνα, θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι. Αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος! Το πατάς το κουμπί?
Κλέων: Τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας…
Μανώλης: Κίτρινοι, σαν τις χρυσές λίρες!
Κλέων: Πες τρεισήμισι, κάθε μανδαρίνος και λίρα… και πάλι θα το σκεφτόμουνα".
***Διήγημα - Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο
Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 1940
Όσο πλησίαζα σπίτι το βήμα μου γινόταν όλο και πιο γρήγορο. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να χαρώ καμία βόλτα, όσο εκείνη θα με περιμένει ανήμπορη να γυρίσω...Βγήκα για μια ώρα, το μυαλό μου όμως ήταν σπίτι καθ’ όλη την διάρκεια της βόλτας.
Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιο της. Πως είσαι; Την ρώτησα όταν διαπίστωσα ότι ήταν ξύπνια. Δεν απάντησε, αλλά άφησε έναν μικρό αναστεναγμό να της ξεφύγει. Βγήκα και πήγα στην κουζίνα να ζεστάνω την σούπα της.
Έφαγε περισσότερο από χθες και ο πυρετός της σήμερα ήταν κοντά στο 38. Πάει καλύτερα σκέφτηκα...Της γέμισα το ποτήρι με το νερό της και βγήκα από το δωμάτιο να την αφήσω να κοιμηθεί.
Λίγα λεπτά αργότερα θα μου χτυπήσει την πόρτα ο αδερφός της, ο Παπά-Νίκος. Ήταν μόνο δυο χρόνια μικρότερος από την μητέρα μου, αλλά η κατάσταση της υγείας του ήταν σαφώς καλύτερη.
- Πως πάει, η μάνα σου, έφαγε τίποτε;
- Κάποιες μέρες πιστεύω ότι τα πηγαίνει καλύτερα από άλλες, είναι όμως εξαντλημένη.
- Έχει δύσκολο αγώνα μπροστά της....
- Ξέρεις, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
- Ότι θες παιδί μου. Πες μου.
- Όπως θα ξέρεις φαντάζομαι, η κατάσταση πια με τους Ιταλούς καθημερινά γίνεται και πιο δύσκολη. Θα πολεμήσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή!
- Έτσι φαίνεται!
- Ξέρεις σκέφτομαι...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...το ίδιο όμως και η μητέρα μου...έχω τρελαθεί...δεν ξέρω τι να κάνω...
- Το να αφαιρείς ανθρώπινες ζωές, σε οποιαδήποτε συνθήκη είναι βαθιά αντιχριστιανική πράξη παιδί μου. Από την άλλη δεν γνωρίζω τίποτε πιο ιερό από την μητρότητα. Η θέση σου είναι δίπλα στην μητέρα σου, χωρίς εσένα εκείνη δεν θα τα καταφέρει. Μόνο εσένα έχει!
Τα λόγια του παπά μου φάνηκαν λογικά. Όλο το βράδυ όμως πάλευα να συμφιλιωθώ με την ιδέα. Το να μείνω με την μητέρα μου έμοιαζε το πιο ηθικό. Την επόμενη μέρα, πέρασε από το σπίτι και ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα μου. Ο Κωνσταντίνος Βάκρος ήταν απόστρατος αξιωματικός πια και αν και κόντευε τα 60 ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Η μητέρα μου κοιμόταν, ταλαιπωρημένη και εξαντλημένη από τον πυρετό που δεν έλεγε να κατέβει σήμερα από το 39, και έτσι κάθισε μαζί μου στο σαλόνι
- Τι κάνεις παιδί μου, πως περνάς;
- Καλά είμαι θείε, προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ.
- Και βοηθάς παιδί μου, χωρίς εσένα δεν θα είχε καμία ελπίδα!
- Ξέρεις θείε μου σκέφτομαι...η κατάσταση πια με τους Ιταλούς είναι δύσκολη...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...
Ο Θείος μου τινάχτηκε όρθιος, περπάτησε για λίγο σκεφτικός γύρω από το δωμάτιο και έπειτα με αποφασιστικό τόνο μου απάντησε:
- Ο πατέρας σου πολέμησε και πέθανε για την Πατρίδα, εγώ όσες φορές μου έχει ζητηθεί, έχω δώσει και το αίμα μου. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό από την Ελευθερία! Και αυτή δυστυχώς πολλές φορές απαιτεί από μας τις μεγαλύτερες θυσίες. Το καθήκον σου απέναντι στον Πατέρα σου, την ιστορία και την Πατρίδα μας σε περιμένουν και δυστυχώς δεν μπορείς να το αγνοήσεις!
Αφού σταμάτησε να μιλάει, έσκυψε τρυφερά πάνω μου, με φίλησε το μέτωπο και αποχώρησε. Εγώ όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Έπρεπε να αποφασίσω ποιος είχε δίκιο! Ο Παπάς ή ο Στρατιωτικός; Το πιο παράλογο ήταν ότι όταν τους άκουγα να μιλούν είχα συμφωνήσει και με τους δύο...
Υπάρχει άραγε κάποια ζυγαριά σκεφτόμουν. Να βάλω από την μια μεριά την ηθική υποχρέωση απέναντι στην άρρωστη μητέρα μου και από την άλλη την ηθική υποχρέωση απέναντι στην Πατρίδα μου, να δω ποια βαραίνει περισσότερο!
Μπορώ να προδώσω την άρρωστη μητέρα μου για την Ελευθερία και την Πατρίδα; Με αυτές τις σκέψεις έπεσα για ύπνο εξαντλημένος. Το όνειρο που είδα, δεν θα μπορούσε να μην είναι και αυτό περίεργο.
Περπατούσα σε μια παραλία ερημική, όταν ξαφνικά από την αντίθετη κατεύθυνση είδα να έρχονται κρατώντας πανό και σημαίες εκατοντάδες άνθρωποι. Χωρίς να ξέρω αν είναι εχθροί μου άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση όπου σύντομα συνάντησα μια άλλη ομάδα ανθρώπων που κρατούσαν στα χέρια τους σταυρούς και κεριά. Και από αυτούς άρχισα να τρέχω μακριά.
Τελικά βρέθηκα σε ένα απομονωμένο σημείο της παραλίας, ένα εντελώς ερημικό σημείο στο οποίο φαινόταν να μην υπάρχε κανείς, και αμέσως αισθάνθηκα ασφάλεια.
Η θάλασσα είχε άγριες διαθέσεις και τα κύματα έφταναν αρκετά μέτρα μέσα και αρκετές φορές μου έβρεχαν τα πόδια. Πάνω στην άμμο, με μεγάλα γράμματα, κάποιος είχε χαράξει μια φράση. Γεμάτος περιέργεια πήρα τον φακό που κράταγα γιατί είχε βραδιάσει και προσπάθησα να διαβάσω το μήνυμα από τον άγνωστο αποστολέα.
"...Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος..."
Έμεινα ακίνητος να το διαβάζω ξανά και ξανά...Τελικά ξύπνησα ιδρωμένος όταν τα κύματα ήδη από ώρα είχαν σβήσει την φράση...
Πηγές: Φιλίπα Φουτ - πρόβλημα του τραμ, The Good Place - Netflix, José Maria Eça de Queiroz - O Mandarim, Το νερό της βροχής - Μ. Καραγάτσης. Όλο το διήγημα - "Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο" είναι μια παραλλαγή ενός πολύ γνωστού διηγήματος του Σαρτρ.
BONUS: Good Place Trolley Problem
www.youtube.com/watch?v=JWb_svTrcOg ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Aυτό λέγεται και"H μεγάλη απόφαση."
Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη να γίνει Θεός και να επιλέξει ποιος θα ζήσει και ποιος όχι ,ή αν θα θυσιάσει κάποιον για να ζήσουν οι άλλοι 5 ? Οποιοι και να ήταν δεν θα τολμούσα να πάρω τέτοια απόφαση. Ο στρατιώτης καλύτερα να συζητούσε το θέμα με τη μητέρα του για να έπαιρνε την ευλογία της να πάει στον πόλεμο .Το δίλημμα του ήταν ηθικό και μόνο ,η υγεία της μάλλον δεν θα καλυτερευε ποτέ . Όσο για τον οδηγό του τραμ, το δίλημμα είναι τεράστιο και όποιος τον έφερε σε αυτό μάλλον τον μισούσε πολύ όχι μόνο τον οδηγό αλλά και τους δεμένους ανθρώπους. Όποιον δρόμο και να διαλεξει ο οδηγός θα λάβει τις "κατάρες" αυτών που βρίσκονται μπροστά του και έτσι ο πραγματικός αυτουργός θα μείνει (νομίζει) αλώβητος εφόσον η ευθύνη για τους φόνους θα "μεταφερθεί" στον οδηγό ο οποίος θα λειτουργούσε μάλλον με στιγμιαίο ενστικτο,καμία σχέση δηλαδή με τον πραγματικό του ίσως χαραχτηρα. Όσο για τους μανδαρινους είναι αστεία η ερώτηση γιατί αυτός που εκμεταλλεύεται και "σκοτώνει" για το κέρδος φαίνεται στην απλή καθημερινότητα του ,δεν χρειάζεται καν να του κάνεις αυτή την ερώτηση . Hello !! :D
Φανταστικό post :O
Θεωρητικά μπορούμε να είμαστε όλοι ηθικοί και έντιμοι είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι εκεί και μόνος και να πρέπει να αποφασίσεις. Τέτοιες επιλογές σε μικρότερη κλίμακα και λιγότερο σοβαρές κάνουμε όλοι μας καθημερινά. Είτε το αντιλαμβανομαστε είτε όχι. Πολύ όμορφο κείμενο μπράβο!!!!
Το χειρότερο είναι ότι και αν έκανα θα το μετανιωνα και θα έχα τύψεις για ολη μου την ζωή. .Ας μην χρειαστεί να βρεθώ σε αυτό το δίλημμα. .εσείς τι θα κάνατε από όλα αυτά. ?
Επίσης δεν θυσιάζεις έναν άνθρωπο για να σώσεις 5 ζωές, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για το τι τους έφερε σε αυτό το πρόβλημα! Άρα πως ξέρουμε πως θα λειτουργήσει αυτή η λύση; Πάντα ψάχνουμε την αιτία! Δεν είναι πάντα ένα χαλασμένο όργανο το πρόβλημα! Χωρίς σωστή ανάλυση και έρευνα, δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία περίπτωση και σωστή λύση!!!
Ευτυχώς, στην πραγματική ζωή τα διλήμματα δεν είναι τόσο απόλυτα. Ένα ηθικό δίλημμα το αντιμετωπίζει ο καθένας ανάλογα με την πίστη, τις αρχές και την ηθική του...
το συγκεκριμενο (και καλα) ηθικο διλημμα ΔΕΝ υφισταται και δε βρισκει εφαρμογη σε ενα (σωστο) γιατρο, καθως αυτος εχει ορκιστει να προστατευει ΚΑΘΕ ανθρωπινη ζωη. Ετσι ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα επελεγε να σκοτωσει 1 ανθρωπο ακομα κιαν ηταν να σωθουν 100. τοσο απλα !
Στο Στάλιν τέθηκε παρόμοιο ερώτημα όταν οι Γερμανοί συνέλαβαν το γιο του ο οποίος υπηρετούσε στον κόκκινο στρατό...Οι ΝΑΖΙ πρότειναν να ανταλλάξουν το γίο του με το στρατάρχη Φον Πάουλους... Προφανώς αυτή η ανταλλαγή θα ήταν επιζήμια για τη Σοβιετική Ένωση γιατί η απελευθέρωση ενός ικανού στρατηγού έχει μεγαλύτερη στρατιωτική αξία από ότι ο γιος του Στάλιν ο οποίος ήταν χαμηλόβαθμος και με μικρή στρατιωτική εμπειρία πράγμα που και ο ίδιος ο Στάλιν αναγνώρισε...Ε ο Στάλιν προτίμησε για το καλό του λαού του να θυσίασει τον ίδιο του το γιο αρνούμενος την πρόταση αυτή λέγοντας ότι στρατηγό ανταλλάσει μόνο με στρατηγό!
Το παράδειγμα με το τραμ έχει πραγματοποιηθεί ως πείραμα, εικονικής πραγματικότητας φυσικά. Το ντοκιμαντέρ που είχα παρακολουθήσει αναφερόταν στα Καθρεπτικά Κύτταρα που διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος τα οποία ευθύνονται για την "ανθρωπιά" μας. Την ικανότητα τού ανθρώπου να μπαίνει στη θέση του άλλου.
Το 40 ένας λαός επέλεξε. Υπήρξαν και δοσίλογοι. Οι εξαιρέσεις δεν βάζουν ηθικά διλλήματα στον κανόνα.
Ίσως αν συνειδητοποιούσε τον πραγματικό λόγο που θα έπρεπε να πολεμήσει. Και που φυσικά δεν θα ήταν για πατρίδα του, αλλα για την δόξα και το χρήμα κάποιων λίγων .θα καθόταν με την μητέρα του
Αν ο υγιής άνθρωπος ήταν ο Χίτλερ ή η Μέρκελ,θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη,φανταστείτε όμως ο ένας απο τους πέντε που θα έσωζα να γινόταν ένας Χίτλερ επι 10...όλες οι ζωές,δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ισάξιες διότι ''μηδένα προ του τέλους μακάριζε''!!!
Δεν θα ήθελα να βρεθώ στην ώρα της μεγάλης αποφασης
Καθε ζωη εχει αξια και δεν εχουμε το δικαιωμα να αφαιρεσουμε καμμια.
Όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την ίδια αξία...
Εγώ θα σκότωνα τον υπουργό υγείας για να σωθούν στο μέλλον περισσότεροι.........
Η μαλακια πάει σύννεφο αδερφέ.....
👌👌👌
View more comments
Ο Αχιλλέας μένει σπίτι
Ο Αχιλλέας υπήρξε μάλλον ο δεύτερος μετά τον Οδυσσέα, σημαντικότερος ήρωας του Ομήρου. Ας υπενθυμίσω στον αναγνώστη μερικά μόνο γεγονότα που εξιστορεί για τον ξακουστό αυτό ήρωα ο Όμηρος:
Είχε απαράμιλλη γενναιότητα, θάρρος και παλικαριά και το αίσθημα της τιμής υπερβολικά ανεπτυγμένο. Ολόκληρος ο Τρωικός πόλεμος εξαρτάται στην κυριολεξία από τα "καπρίτσια" του.
Η μη συμμετοχή του όταν θα θυμώσει με τον Αγαμέμνονα θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των Τρώων και η ανάμειξη του και πάλι θα φέρει την συντριβή τους, τον θάνατο του Έκτορα και τον αποκλεισμό τους μέσα στα τείχη της Τροίας.
Όμως το σημαντικότερο ίσως στοιχείο του χαρακτήρα του Αχιλλέα στην Ιλιάδα είναι η εμμονή του με την δόξα και την αιώνια αναγνώριση. Αν και γνωρίζει ότι θα πεθάνει, αδιαφορεί για το γεγονός αυτό και παραπονιέται στους θεούς για την ατίμωση που έχει υποστεί από τον Αγαμέμνονα με την αρπαγή της Βρισηίδας.
Η μητέρα του που προσπαθεί να τον προστατέψει, τον παροτρύνει να εγκαταλείψει την Τροία, να γυρίσει σπίτι του, όπου και μπορεί να ζήσει σαν βασιλιάς. Εκείνος όμως σταθερά έχει στο μυαλό του μονάχα την υστεροφημία του.
Η Ιλιάδα τελειώνει με τον θάνατο του Έκτορα και θα χρειαστεί να περιμένουμε την Οδύσσεια για να μάθουμε τόσο για την έκβαση του πολέμου, όσο και για την μοίρα του Αχιλλέα. Εκεί ο Οδυσσέας που κατεβαίνει στον Άδη για να συμβουλευτεί τον Τειρεσία θα συναντήσει τον νεκρό πια Αχιλλέα. Παραθέτω τον διάλογο των δυο αντρών μεταφρασμένο:
«- Αχιλλέα, κρίνω πως δεν υπάρχει άλλος σου ευτυχέστερος, ούτε από όσους έζησαν στο παρελθόν, μήτε από εκείνους που θα έρθουν στο μέλλον. Αφού, και ενόσω ζούσες, όλοι μας σε τιμούσαμε σαν να ᾽σουνα θεός, οι Αργείοι, αλλά κι εδώ που βρίσκεσαι με τους νεκρούς, μένει μεγάλη η δύναμή σου· γι᾽ αυτό, Αχιλλέα, μη θλίβεσαι και μην πικραίνεσαι πολύ στον θάνατό σου.
Σ᾽ αυτά τα λόγια μου εκείνος αμέσως ανταπάντησε μιλώντας:
- Μη θες να με παρηγορήσεις για τον θάνατό μου, Οδυσσέα γενναίε· θα προτιμούσα πάνω στη γη να ζούσα, κι ας ξενοδούλευα σε κάποιον, άκληρο πια που να μην έχει και μεγάλο βιος, παρά να είμαι ο άρχοντας στον κάτω κόσμο των νεκρών.»
Σε αυτό το σημείο ίσως και να έχουμε την μεγαλύτερη μεταστροφή των αξιών στα δύο Ομηρικά έπη. Ο Αχιλλέας που στην Ιλιάδα πέθανε για την υστεροφημία, στην Οδύσσεια θα προτιμούσε την κατώτερη μορφή ζωής ενός δούλου, από τον θάνατο.
Σκέφτομαι αν είχε γεννηθεί στην σύγχρονη εποχή ο Αχιλλέας, πως θα ήταν; Τι δουλειά θα έκανε; Θα ήταν ο Αχιλλέας της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας;
17 Απριλίου 2020, Μαδρίτη
Αφού περπάτησε γύρω στα 5 λεπτά μέσα στο τεράστιο σπίτι με τα πάνω από 100 δωμάτια, κατάφερε τελικά να βγει στον κήπο. Εκεί είχε φτιάξει ένα μικρό ποδοσφαιρικό γήπεδο για να μπορεί να προπονείται και μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να κάνει μετακινήσεις.
Πριν μπει στο γήπεδο πέρασε από την πισίνα που ήταν ακριβώς δίπλα. Εκεί βρισκόταν ήδη η μάνα του. Χωρίς να την ακουμπήσει, πήρε μια καρέκλα και κάθισε σχετικά κοντά της, τηρώντας βέβαια τα μέτρα ασφαλείας.
- Μάνα τι κάνεις; Πως είσαι;
- Καλά αγόρι μου. Εσύ;
- Δεν μπορώ μάνα να κάθομαι έτσι άπραγος! Θέλω κάτι να κάνω, κάπως να συμβάλλω!
- Αχιλλέα, έγινες ποδοσφαιριστής, όχι ιατρός...πως να συμβάλλεις δηλαδή, τον μάλωσε τρυφερά η μάνα του.
Ο Αχιλλέας σηκώθηκε και περπάτησε περιμετρικά από την πισίνα και ξαναγύρισε στη θέση του.
- Μα ήταν ο μόνος τρόπος να έχω υστεροφημία στην σημερινή εποχή! Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν το αποφάσισα αψήφιστα.
- Ξέρω, ξέρω, σήμερα ζούμε απαλλαγμένοι από μεταφυσικές ανησυχίες και όλα τα υπόλοιπα που σου είπε ο Ηρόστρατος.
- Στα έχω πει τόσες φορές! Σήμερα, γίνεται διάσημος κανείς απλά με το να υπάρχει, όταν καταφέρνει να το προβάλλει με τον σωστό τρόπο. Η διασημότητα ακολουθεί πια τον καθημερινό τρόπο ζωής μας και αυτός είναι εδώ και καιρό απαλλαγμένος από μεταφυσικές ανησυχίες. Σήμερα προβάλλουμε τη ζωή που ζούμε, αυτή έχει αξία.
- Δεν καταλαβαίνω γιατί δίνεις τόσο σημασία σε αυτόν τον μισότρελο, ξεχασμένο από όλους.
- Μπορώ να τον καταλάβω καλύτερα από όλους, Επιδίωξε το ίδιο πράγμα με μένα, από την αντίθετη πλευρά! Και εκείνος πέθανε για την υστεροφημία, και ας ήταν η αρνητική πλευρά της!
- Γιατί δεν κάνεις κάποια μεγάλη δωρεά σε κάποιο νοσοκομείο;
- Και να κάνω; Θα ξεχωρίσω έτσι; Είναι μια κίνηση, αλλά όχι αυτή που θα με ορίσει...
Ο Αχιλλέας σηκώθηκε πάλι και έκανε άλλον έναν περίπατο γύρω από την πισίνα. Γύρισε στη μητέρα του και της απευθύνθηκε και πάλι.
- Μάνα, θέλω να μιλήσω με τον συγγραφέα αυτού του κειμένου!
- Τι λες αγόρι μου, πως σου έρχονται αυτές οι τρελές ιδέες!
- Θεά είσαι, αν θες μπορείς να μου το κανονίσεις.
Στο σημείο αυτό και επειδή ήμουν ήδη πολύ περίεργος, βρέθηκα σε μια καρέκλα δίπλα του. Και μπορεί να μην είναι παρά μόνο ένα φανταστικό κείμενο και εγώ όμως φρόντισα να αποφύγω οποιαδήποτε επαφή και τήρησα σχολαστικά τα μέτρα ασφαλείας. Εξάλλου ποτέ δεν ξέρεις...
- Με ζήτησες Αχιλλέα;
- Θέλω να παρακολουθήσεις τον συλλογισμό μου και στο τέλος θα σου κάνω μια ερώτηση. Συμφωνείς;
- Ναι, ξεκίνα!
- Ο καπιταλισμός σήμερα, έχοντας σαν ύψιστο αγαθό την κατανάλωση, αξιολογεί ως υπέρτατη αξία την ζωή, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατη και η κατανάλωση.
- Δεν διαφωνώ ως εδώ.
- Ωραία! Άρα αν πια ζούμε μόνο για να προβάλλουμε την καθημερινότητά μας. Όλο αυτό δεν μοιάζει σαν μια γιορτή της ασημαντότητας;
- Μήπως η μητέρα σου έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Κούντερα;
- Όχι αυτός δεν γράφει για μένα… εσύ γράφεις... Συνεχίζω λοιπόν. Αν είναι έτσι, μπορεί να υπάρξει ιδεώδες για το οποίο αξίζει να πεθάνουμε; Και μια δεύτερη σκέψη, μια τέτοια εποχή μπορεί να γεννήσει μεγάλα έργα τέχνης; Γιατί εγώ χωρίς τον Όμηρο θα είχα περάσει στη λήθη...Έχω μεγαλύτερη ανάγκη από μεγάλα έργα τέχνης από οποιονδήποτε άλλον...
- Ακόμα και αν σήμερα, δεν υπάρχει χώρος για μεγάλα έργα τέχνης, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γεννηθούν πολλά τέτοια, που μπορεί, όπως εσύ που πέθανες για ένα μελλοντικό κοινό, να ψάξουν στο μέλλον για μια αναγνώριση.
- Τι θα με συμβούλευες να κάνω; Πως μπορώ να μείνω στην ιστορία σήμερα;
Τώρα ήταν η δική μου σειρά να σηκωθώ και να κάνω τον γύρω της πισίνας. Όταν γύρισα, τον κοίταξα με αποφασιστικότητα και είπα:
- Αχιλλέα, να μείνεις σπίτι!
- Και έτσι θα ξεχωρίσω;
- 'Όχι, αλλά θα μου δώσεις ένα πολύ ωραίο τίτλο για το διήγημα μου γιατί θέλω να το ονομάσω ο Αχιλλέας μένει σπίτι.
------------------------------------------------------------
# Αγορά Βιβλίων: digilove.eu/
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου:
www.facebook.com/bookrefrenagain/
όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Σημαντικότερος ήρωας ο Οδυσσέας απ'τόν Αχιλλέα? Δεν νομίζω
Ρε παιδί... Αυτοί ήταν ήρωες κ όχι σαν εμάς τους σημερινούς... Πρόβατα.
Τελικά σας άκουσε; 'Εμεινε σπίτι; 🤔
Ο Αχιλλέας να κάθεται όπου θέλει.χεστηκα
Τι τρολια ήταν αυτή στο τέλος;
Για τον Όμηρο ήταν σφαγέα των Ελλήνων και δεν γουστάρε τον Έλληνα Βασιλιά Αγαμέμνων.Ηταν ανθρώπος τις μπεσας και αυτό φάνηκε με τον βασιλιά Πριαμ για το σορό του Χέκτορ .Ο στρατός του παλεύει χωρίς να είναι μαζί με τους Έλληνες. Κάποιος ξένος θα έλεγε πως μόνο Έλληνα δεν ήταν και αυτό φάνηκε όταν το σορό του Πατρόκλου τον έκαψε ενώ οι Έλληνες τους έθαψαν.
καλημερααααα χρονια σου πολλα!!!!!!!!
Έξυπνο!
Εξαιρετικό!
👌
✌️✌️✌️
Μπράβο!
Οτι να'ναι!!!!
View more comments
Γίνονταν και το 1956 like, έβγαζαν selfie και “τάγκαραν¨ φίλους σε φωτογραφίες;
Το 1956 η Brigitte Bardot παρακολούθησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ήταν 21 χρονών, παγκόσμιο σύμβολο του σεξ, είχε ήδη παίξει σε δεκαεπτά ταινίες και πραγματικά ήταν απίστευτα όμορφη.
Την ίδια εποχή ο Pablo Picasso ήταν 74, ήδη αναγνωρισμένος σαν ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό φαινόμενο και έμενε μόνιμα στις Κάννες.
Η άφιξη της Brigitte Bardot στις Κάννες, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε προκαλέσει πανικό.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, όταν πληροφορήθηκε τη μόνιμη διαμονή του Pablo Picasso, εξέφρασε την επιθυμία να τον γνωρίσει και να τον επισκεφτεί.
Ο Picasso προφανώς δεν κατάφερε να αντισταθεί στην ιδέα να γνωρίσει από κοντά την τότε, ίσως, πιο ποθητή γυναίκα στον πλανήτη και είχε δεχτεί.
Εκείνη, και ας είναι μόλις 21 χρονών, γνωρίζει ήδη πολύ καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας και τη δύναμη της φωτογραφίας και στην επίσκεψη που κάνει στον διάσημο ζωγράφο παίρνει μαζί της τον φωτογράφο του περιοδικού LIFE, Jerome Brierre.
Η Bardot θα βγάλει μια σειρά φωτογραφιών αρχικά έξω ακριβώς από το σπίτι του Picasso, στη συνέχεια μαζί με τον καλλιτέχνη και στο τέλος με τα έργα του.
Μπορεί τότε να μην υπήρχε ακόμα ούτε ίντερνετ και βέβαια ούτε Facebook, όμως δεν μπορώ παρά να μην κάνω ένα περίεργο, ίσως, συσχετισμό.
Η Bardot το 1956 έκανε check-in στο σπίτι του Picasso, έβγαλε selfie, έβγαλε φωτογραφίες με τα έργα του και τέλος μερικές φωτογραφίες που “τάγκαρε” και τον ίδιο τον καλλιτέχνη!
Φυσικά όλος ο πλανήτης υποκλίθηκε μπροστά της, μιας και οι συγκεκριμένες φωτογραφίες πήραν χιλιάδες φανταστικά like, καθώς γνώρισαν τεράστια επιτυχία και αποδοχή!
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα μου "Το Παζλ" ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
νομιζω τον πικασο τον εθαψαν μαζι με το τσιγαρο του
Απίστευτο το απόσμασμα σας...το απόλαυσα!!
Εξαιρετικό !!!
Απιστευτα ωραία δημοσίευση,από ένα λαμπρό παρελθόν.!
... να, κάτι τέτοια γράφετε, και τα διαβάζουν ορισμένοι και ...... , να όπως εδώ ... www.youtube.com/watch?v=CWYJbdEMIu0
View more comments
Το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου
"...Σύντροφε ανακριτά, σπεύδω πρώτα απ' όλα να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το χαρτί, το μελάνι και την πέννα που μου στείλατε με τον δεσμοφύλακα. Συμφωνώ απολύτως με τη διαδικασία που διαλέξατε, γιατί έτσι θα μπορέσω να καταγράψω τα γεγονότα με την ησυχία μου, χωρίς να φοβάμαι πως θα με διακόψετε, πως θα μου υποβάλετε ερωτήσεις, χωρίς δηλαδή να έχω την αίσθηση ότι τελώ υπό κράτησιν και δίνω λόγο των πράξεών μου. Διότι είναι βέβαια ολοφάνερο ότι πρόκειται για παρεξήγηση..."
Λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου, καλοκαίρι του 1949, μια επίλεκτη ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα “Κιβώτιο”. Η ασφαλής μετάβαση του Κιβωτίου θα κρίνει και την έκβαση του Εμφυλίου.
Η αποστολή είναι αυτοκτονίας, επιλέγονται 40 άτομα, θα ξεκινήσουν όμως μόνο 35 αφού 5 εκτελούνται ως προδότες, πριν καν ξεκινήσει η αποστολή!
Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει σταδιακά να
χάνει τα μέλη της, μέχρι που τελικά μένει μόνος επιζών ο ήρωας του βιβλίου.
Όταν τελικά φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως “Το κιβώτιο” είναι άδειο και ο ήρωας μας φυλακίζεται και ανακρίνεται. Την απολογία του, την γράφει ο ίδιος με την μορφή επιστολών, σε κόλλες αναφορές.
Απολογείται χωρίς να γνωρίζει τίποτα, τόσο για την ταυτότητα του ανακριτή του, όσο κι αν τελικά ο ανακριτής διαβάζει τα όσα γράφει!
Ένας αναγνώστης θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει "Το κιβώτιο" ως “αντί-πολεμικό” μυθιστόρημα, όμως το έργο αυτό του Αλεξάνδρου είναι κυρίως ένα μυθιστόρημα στο οποίο μεταβάλλεται συνεχώς η πραγματικότητα.
Υπάρχει η κομμουνιστική αλήθεια αλλά παράλληλα και η αλήθεια του Ελληνικού Εθνικού Στρατού. Ο ήρωας που προσχωρεί στο κομμουνιστικό κόμμα γρήγορα νιώθει ότι και εδώ τα πράγματα είναι τουλάχιστον διττά με τους δογματικούς να μάχονται με μανία τους “συντρόφους” λενινιστές.
Από την μια στιγμή στην άλλη, ανάλογα με την ομάδα που επικρατεί μέσα στο κόμμα, μπορούσε εύκολα κάποιος, από παρασημοφορημένος να βρεθεί προδότης στο εκτελεστικό απόσπασμα!
Ο ήρωας του βιβλίου ταυτίζεται συνέχεια με τον Οιδίποδα, που ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, τελικά δεν μπόρεσε να αποφύγει την τραγωδία.
Όμως είχε πραγματικές επιλογές ο Οιδίποδας; Μήπως η μοίρα του δεν ήταν προδιαγεγραμμένη από τους χρησμούς και τους θεούς;
Σε μια αφοπλιστική απάντηση ο συγγραφέας δίνει ως μοναδική επιλογή του Οιδίποδα, αν όντως ήθελε να ματαιώσει την εκπλήρωση του χρησμού, την αυτοκτονία!
Όπως ο Οιδίποδας, έτσι και ο ήρωας του “Κιβωτίου”, αδυνατεί όχι μόνο να ελέγξει την μοίρα του, αλλά τις περισσότερες φορές αδυνατεί ακόμα και να την κατανοήσει! Η αμφισημία καραδοκεί σε κάθε σελίδα του βιβλίου και η αναζήτηση της αλήθειας καταντάει αδύνατη αλλά και μάταιη.
Στο “Κιβώτιο” τελικά ο Αλεξάνδρου ξηλώνει σελίδα, σελίδα την εθνική ταυτότητα, την κομματική ταυτότητα, για να προσχωρήσει στο τέλος εκεί που ανήκει δικαιωματικά, στο ανύπαρκτο κόμμα των ποιητών!
Ο Άρης Αλεξάνδρου κατάφερε έτσι στο μοναδικό μυθιστόρημα του, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής, να μας δώσει τίποτε λιγότερο από ένα υπέρ-μυθιστόρημα!
"...Όλα αυτά είναι προφάσεις, αν πράγματι δεν ήθελες να επαληθεύσει ο χρησμός, αν πράγματι δεν ήθελες να εκτελέσεις την έμμεση αλλά σαφή διαταγή μου, όπως προτιμάς να λες με τις λέξεις θα παίζουμε τώρα; αν πράγματι δεν ήθελες να σκοτώσεις τον πατέρα σου, υπήρχε τρόπος, αρκεί να το αποφάσιζες, βγαίνοντας απ' το Μαντείο, να σκοτωθείς επί τόπου, παρ' όλα αυτά το ξέχασα, δεν έκρυψα το κυάνιο στον επίδεσμο κι αν νομίζετε λοιπόν πως θα γεμίσει το κιβώτιο με το πτώμα μου, τι περιμένετε και δε με στήνετε στα έξη βήματα, στον τοίχο, ή μάλλον στη σιδερένια, δίφυλλη πόρτα;..." ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Σπουδαίο, εξαιρετικό μυθιστόρημα, όπου ξετυλίγεται αλληγορία ο διπολικός ψυχισμός του ανθρώπου. Από τη μια το καθήκον, το πρέπει, που επιβάλλεται από εξωγενείς παράγοντες, στο κιβώτιο το επιτάσσει η κομματική πειθαρχία, στον Οιδίποδα η μοίρα, το Μαντείο, και από την άλλη το χρέος που πηγάζει από τον ηθικό κώδικα του καθενός. Πολλές φορές η σύγκρουση των δύο φαινομενικά ιδίων καταστάσεων οδηγούν στην τραγικότητα. Ο Οιδίποδας τυφλώνεται, ο ήρωας στο Κιβώτιο συλλαμβανεται, φυλακιζεται και σκεπτόμενος τα γεγονότα συντριβει και αποδομει ό,τι πίστεψε ότι θα τον βοηθήσει να αλλάξει τον κόσμο και το υπηρέτησε με πάθος. Υπέροχο έργο, δικαιολογημενα χαρακτητιστηκε υπερμυθιστορημα.!!!!!
Όταν το διάβασα ήμουν 16 το είχε φέρει ο αδελφός μου στο σπίτι δύσκολο βιβλίο για μένα τότε αλλά κάτι μου έλεγε όμως το ξαναδιάβασα στα χρόνια της ωριμότητας τότε το κατάλαβα και τώρα όταν με ρωτάνε διαβάζεις από μικρή μέχρι και το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου στα δεκάξι διάβασα με περηφάνια λέω
😊
Φοβερή μαρτυρία. Ἀς τό διαβάσουν ὅλοι.
Selfie: Αυτό-Φωτογραφία (...but first let me take a selfie...)
Στην ταινία “The Secret Life Of Walter Mitty”, ένας φωτογράφος(Sean Penn), έχει βάλει σαν στόχο να φωτογραφίσει μια σπάνιας ομορφιάς λεοπάρδαλη του χιονιού.
Μετά από μέρες και έπειτα από πολλές προσπάθειες, στο τέλος θα του δωθεί η ευκαιρία να το πραγματοποιήσει. Τελικά, όταν εκείνη εμφανίζεται, αποφασίζει να “ζήσει την στιγμή” και όχι να την “αιχμαλωτίσει” με τον φακό του.
Έχω προλάβει την εποχή που στις κοινωνικές σου συναστροφές ήταν ταμπού να “κουβαλάς” μαζί σου φωτογραφική μηχανή και αυτοί που το έκανα σπάνια γλύτωναν από τα πειράγματα των άλλων.
Το να τραβάς δε φωτογραφίες σε ένα club σήμαινε ότι ήσουν εντελώς “αβγαλτος” στη νύχτα και ήταν κάτι που το θεωρούσαμε “άτυπα” απαγορευμένο.
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα έχουμε περάσει στην αντίπερα όχθη...
Αν δεν βγάλεις φωτογραφίες και αν δεν τις κοινοποιήσεις δεν έχει νόημα η νυχτερινή σου έξοδο.
Όσο για τις “Selfie”, όλοι έχουμε στο προφίλ μας από μια και υπάρχουν πάρα πολλά προφίλ που “ανεβάζουν” τουλάχιστον μία την ημέρα!
Πως και γιατί ξεκίνησε όλο αυτό;
Η φωτογραφία σαν πράξη, αντανακλά την ανάγκη μας να "σταματήσουμε" το χρόνο και να προσθέσουμε και τον εαυτό μας σ' αυτό το παγκόσμιο δίκτυο.
“Θέλουμε να δηλώσουμε πως περάσαμε και εμείς από αυτό το μέρος, κάναμε και εμείς παρέα με αυτούς τους ανθρώπους, είχαμε και εμείς ανάλογες εμπειρίες όπως και οι γύρω μας”
“Φωτογραφίζομαι άρα υπάρχω”
Η πρώτη “selfie” της ιστορίας, τραβήχτηκε το 1839 όταν ο φωτογράφος Robert Cornelius κατάφερε να τραβήξει μία φωτογραφία του εαυτού του, παραμένοντας ακίνητος επί 15 λεπτά στην αυλή του σπιτιού του.
Η “selfie” ξεκινά σαν μια ναρκισσιστική εμμονή και καταλήγει στην ανάγκη που αισθάνονται οι άνθρωποι να έχουν την αποδοχή και την έγκριση των άλλων:
“Κοινοποιώ άρα υπάρχω”. ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Really
Υπερβολές της τεχνολογικής εποχής μας!!!
Να ήταν μόνο το σελφι... τσεκ ιν εδώ τσεκ ιν εκεί τσεκ ιν παντού και πάντα!
🧟♂️
✌
View more comments
Snowden: Ήρωας ή Προδότης; Ποιος είναι πραγματικά ο νο1 καταζητούμενος των ΗΠΑ στον κόσμο;
“…Ακόμα και αν δεν κάνεις κάτι παράνομο, σε παρακολουθούν και σε καταγράφουν…”
“…Εκείνοι που λένε την αλήθεια δεν διαπράττουν κάποιο έγκλημα, οι μαζικές παρακολουθήσεις αποτελούν παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται παγκόσμια λύση…”
“…Από την ιδιωτικότητα πηγάζουν άλλα δικαιώματα…Ιδιωτικότητα είναι πάρα πολλά πράγματα, για παράδειγμα είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό. Η ιδιωτικότητα είναι σημαντικότερη από την ελευθερία του λόγου, καθώς η τελευταία προϋποθέτει προστατευτικό πλαίσιο…”
Τι είναι πιο σημαντικό, η “ασφάλεια” ή η προστασία της ιδιωτικότητας; Τι θα θυσίαζες για τις προσωπικές ελευθερίες των άλλων;
O Edward Joseph Snowden γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1983, είναι Αμερικάνος, διάνοια στους υπολογιστές και κορυφαίος γνώστης της σύγχρονης τεχνολογίας, που δούλεψε για την CIA από το 2006 ως και το 2013.
Στις αρχές του Ιουνίου του 2013, ο Snowden αποκάλυψε χιλιάδες απόρρητα έγγραφα στους δημοσιογράφους Glenn Greenwald, Laura Poitras, και Ewen MacAskill, που δούλευαν τότε στις πολύ έγκυρες εφημερίδες “The Guardian” και “The Washington Post”.
Οι αποκαλύψεις του Snowden επιβεβαίωσαν τις μακρόχρονες υποψίες ότι οι παρακολουθήσεις στις Η.Π.Α. έχουν φτάσει πολύ βαθιά και ουσιαστικά επεκτείνονται προς όλους τους πολίτες του κόσμου.
Υπολογίζεται ότι με τα προγράμματα παρακολούθησης PRISM και Tempora, με άλλοθι την καταστολή της τρομοκρατίας, οι Η.Π.Α. παρακολουθούσαν τελικά εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο!
Τα προγράμματα αυτά λέγεται ότι έχουν τη δυνατότητα, να “σαρώσουν” οποιοδήποτε ψηφιακό αποτύπωμα έχει υπάρξει, οποιαδήποτε χρονική στιγμή για τον καθένα μας.
Τα σενάρια κάνουν λόγο για δυνατότητα ενεργοποίησης της κάμερας που όλοι οι υπολογιστές έχουν, ακόμα και αν αυτή είναι κλειστή, ακόμα και για δυνατότητα ζωντανής παρακολούθησης.
O Snowden είπε ότι οι διαρροές ήταν μία προσπάθεια να:
“…Ενημερωθεί το κοινό ως προς το τι συμβαίνει στο όνομά του και τι εναντίον του…”
Λίγες μέρες μετά τις αποκαλύψεις, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ στράφηκε εναντίον του Snowden με δύο κατηγορίες, μία για παραβίαση του νόμου περί κατασκοπείας και η άλλη της κλοπής κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Ο Snowden καταφέρνει να ξεφύγει από το ανθρωποκυνηγητό και να φτάσει στη Μόσχα για να ζητήσει πολιτικό άσυλο.
Ακολουθεί ένταση για την έκδοσή του, που ζητούν επιτακτικά οι Η.Π.Α. και αρνούνται οι Ρώσοι. Οι δυο χώρες, με αφορμή την υπόθεση Snowden, θα έχουν αλλεπάλληλα διπλωματικά επεισόδια, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι.
Ο Snowden μέχρι και σήμερα βρίσκεται στη Ρωσία με προσωρινή άδεια παραμονής, υπό την προϋπόθεση πως θα διακόψει κάθε δραστηριότητα κατά των ΗΠΑ.
Σήμερα οι πληροφορίες που διοχέτευσε ο Snowden θεωρείται πως έχουν κάνει απ’ τις πιο σημαντικές ζημιές στην ιστορία του κέντρου πληροφοριών των Η.Π.Α.
Οι αποκαλύψεις του Snowden δίχασαν τον κόσμο. Είναι ήρωας, πληροφοριοδότης ή ένας προδότης;
Ο ίδιος υποστηρίζει πως οι διαρροές απόρρητων πληροφοριών συνέβαλαν στη δημιουργία καλύτερων μηχανισμών προστασίας και ανάπτυξης τεχνολογιών ασφαλείας στο διαδίκτυο και στα ηλεκτρονικά μέσα που, θα εμποδίζουν ταυτόχρονα και την κατάλυση της ιδιωτικότητας.
“…Αν θέλω να δω τα email σας ή το τηλέφωνο της συζύγου σας, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω τις παρακολουθήσεις….”
“…Μπορώ να αποκτήσω “εισιτήριο” για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους κωδικούς πρόσβασης, τα αρχεία τηλεφώνου και τις πιστωτικές κάρτες σας…”
“…Οι Η.Π.Α. έχουν δημιουργήσει μια υποδομή που τους επιτρέπει να παρακολουθούν σχεδόν τα πάντα….”
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2014 τιμήθηκε στη Σουηδία με το βραβείο Right Livelihood, ένα εναλλακτικό Νόμπελ, το οποίο απονέμεται σε πρόσωπα τα οποία συμβάλλουν στη βελτίωση της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
“…Για το θάρρος του και την ικανότητά του να αποκαλύψει μια άνευ προηγουμένου διάσταση της παραβίασης βασικών δημοκρατικών διαδικασιών και συνταγματικών δικαιωμάτων από τις ΗΠΑ…”
Στις 7 Αυγούστου 2016 ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα 64 χαρακτήρων του στο Twitter προκάλεσε «όργιο φημών» στα κοινωνικά δίκτυα ότι μπορεί να είναι νεκρός.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2016 σε ομιλία του ζήτησε χάρη από τον Μπάρακ Ομπάμα, ώστε να επιστρέψει στις Η.Π.Α. Φυσικά και την αρνήθηκαν.
Σε συνέντευξή του, στους New York Times, σε ερώτηση για το πώς περνά τον χρόνο του στη Ρωσία, εκείνος απάντησε:
“…Μιλάω κατά κύριο λόγο σε συνέδρια κι η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Διαδίκτυο…”
“…Δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουν και λένε καταγράφονται. Αυτό δεν είναι κάτι που είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω ή να ζήσω με αυτό…”
Πηγές: gr.rbth.com, cnn.gr, enikos.gr, brainyquote.com, newpost.gr, el.wikipedia.org, ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Τώρα δεν τον παρακολουθεί κανένας δηλαδή;; Δεν γνωρίζουν πού ζει τι κάνει και ποιες είναι οι επαφές του;
Δυστυχώς δεν είχε την ίδια τύχη κι ο Julian Assange...
Με τοσα συστηματα παρακολουθησης που διαθετουν οι Ηπα, γιατι δεν σταματουν τους παρανοϊκους που δραστηριοποιουνται στο διαδικτυο και βλαπτουν αλλα ατομα;
Και ο "καλός" πρόεδρος Ομπάμα μια χαρά τον κυνήγησε. Με τις αποκαλύψεις που έκανε πως δεν κατέληξε η κυβέρνηση στη φυλακή με ξεπερνά.
ΤΟ..ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ.ΦΥΓΗΣ .ΑΔΥΝΑΤΟΝ..ολλοι..θα..φυγουμέ..κανείς..δεν.εξερειται..αλλαζη..μονο..η..παραμονη..και..ειδικα..σημερα.μικρη..συμασια..εχει.;;;;;;;;;;;;;
Για να έχει κάποιο νόημα, κάποιο ενδιαφέρον, κατά την γνώμη μου το διαδίκτυο, ελεύθερη διακίνηση ιδεών, παρακολουθούνται στενά όλοι.😄
Μάλιστα
View more comments
Τ' ανείπωτα" και “Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”
Το τραγούδι που θα “ακούσεις” τις περισσότερες φορές διαβάζοντας την "Ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα", είναι “Τ' ανείπωτα" του Δημήτρη Ζερβουδάκη.
“Τ' ανείπωτα" αναφέρονται 4 φορές μέσα στο βιβλίο:
Η Άννα και ο Πέτρος θα περάσουν μια βραδιά στο σπίτι της Άννας. Η βραδιά αυτή στο βιβλίο περιγράφεται τόσο από την σκοπιά της Άννας όσο και από αυτήν του Πέτρου.
****Η αφήγηση της Άννας... (σελ. 51)
"...«Ξέρεις τι σημαίνει ανείπωτα;»
«Νομίζω αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!»
«Όχι, είναι αυτά που δεν μπορούν να περιγραφούν με
λόγια, Googlarise το».
Άνοιξαν τον υπολογιστή και μπήκαν στο βικιλεξικό: Ανείπωτα: κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα...
ΤΗΣ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ δεν είχε δίκιο..."
****Η αφήγηση του Πέτρου...(σελ. 54)
..."Άκουσε από τον υπολογιστή της να παίζει ένα παλιό τραγούδι του Ζερβουδάκη. Του άρεσε και η επιλογή του τραγουδιού!
«Είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια!»
«Και εμένα, γι’ αυτό άλλωστε ξεκινάω με αυτό τη λίστα μου».
«Ξέρεις τι σημαίνει ανείπωτα;»
«Νομίζω αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!»
«Όχι, είναι αυτά που δεν μπορούν να περιγραφούν με
λόγια. Googlarise το».
Άνοιξαν τον υπολογιστή και μπήκαν στο βικιλεξικό. Ανείπωτα: κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ είχε δίκιο..."
Η βραδιά έχει μια περίεργη κατάληξη και οι δυο πρωταγωνιστές μας θα καταλήξουν να δώσουν διαφορετικές ερμηνείες σε αυτό που έζησαν. Ο Πέτρος θα περάσει την συνέχεια της βραδιάς στο Youtube ακούγοντας ξανά και ξανά το τραγούδι του Ζερβουδάκη:
****Η Ακρόαση...(σελ. 56)
..."Άνοιξε το Youtube, πληκτρολόγησε «Aneipota» και έκανε κλικ στην πρώτη επιλογή της αναζήτησης. Το συγκεκριμένο βίντεο είχε ήδη πάνω από 2.900.000 επισκέψεις! (Έχει 38.409.169 προβολές τώρα ήταν πριν 6 χρόνια!)
Το έβαλε να παίξει. Το άκουσε ξανά και ξανά εκείνο το βράδυ...
Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε στη λησμονιά σε πάνε...
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί...
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα.. Γλυκιά μου, μη χαθείς..."
Το Facebook που στη συνέχεια της ιστορίας μας, ήταν η αιτία να παρεξηγηθούν, θα γίνει μετέπειτα και το μέσο να έρθουν και πάλι κοντά.
****Οι αναρτήσεις στο Facebook (σελ. 61, 62)
..." Από τις σκέψεις τις αυτές θα βγει γρήγορα από μια ανάρτηση του Πέτρου στον τοίχο της:
«ανείπωτα...κατά τρόπο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, απερίγραπτα...»
Και από κάτω έχει ποστάρει το τραγούδι του Ζερβουδάκη!Η ενέργεια αυτή του Πέτρου την ξάφνιασε ευχάριστα. Θέλει να του δείξει ότι και αυτή τον σκέφτεται ακόμα, αλλά πως; Αποφασίζει να τον μιμηθεί κάνοντας το σχόλιο:
ναι, σωστά, όχι αυτά που δεν έχουν ειπωθεί!
Θέλει να του δείξει πως και εκείνη θυμάται το βράδυ που ήρθε σπίτι της και όλα όσα είπαν! Δευτερόλεπτα μετά νέο σχόλιο δικό του:
«Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα...»
Άρχισε να μπερδεύεται πάλι! Τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ τελικά; Προφανώς εκείνος είχε παρεξηγηθεί με κάτι που τώρα μια εβδομάδα μετά το υποβαθμίζει. Δεν ήταν όμως και σίγουρη και έτσι αποφάσισε και πάλι να αντιγράψει έναν στίχο. Επέλεξε τον πιο τρυφερό:
«Γλυκιά μου, μη χαθείς...»
Περίμενε κάποια αντίδραση ότι ακόμα δεν έχουν χαθεί τα πάντα, ότι θα έχουν μια ακόμα ευκαιρία και δεν διαψεύσθηκε...
Σαν σχόλιο ο Πέτρος έβαλε ένα τρέιλερ από την Καζαμπλάνκα και από κάτω είχε γράψει:
Αυτήν την εβδομάδα έχει προβολές;..."
*****Δύο πιο προσωπικές καταγραφές.
Η πρώτη έχει να κάνει με το τραγούδι.
Τ' ανείπωτα ήταν σίγουρα και το τραγούδι που σημάδεψε έναν δικό μου χωρισμό. Η περιγραφή από το βιβλίο που διάβασες παραπάνω:
“Το έβαλε να παίξει. Το άκουσε ξανά και ξανά εκείνο το βράδυ...” ήταν σχεδόν η καθημερινότητα μου τότε...
Η δεύτερη έχει να κάνει με τον δημιουργό του τραγουδιού.
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μου έκανε την τιμή να παρευρεθεί στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου, που έγινε στο Φάρο της Πάτρας.
Ήταν δεδομένο έτσι κι αλλιώς, ότι θα είχα άγχος και θα ήμουν νευρικός, αφού ήταν η πρώτη φορά που θα επιχειρούσα να κάνω παρουσίαση βιβλίου και μάλιστα αυτή θα γινόταν στη πόλη που ζω τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια.
Η παρουσία του Ζερβουδάκη όμως με φόρτωνε με ένα επιπλέον άγχος...μέχρι την στιγμή όμως που βρεθήκαμε!
Δεν ξέρω πόσο καλά τα πήγα εκείνη την ημέρα...αν είπα όλα όσα ήθελα να πω...δεν έχω πολύ ξεκάθαρη άποψη!
Όμως δεν θα μπορούσα να φανταστώ, όποια άλλη επιλογή και να είχα, κάποιον καταλληλότερο για την πρώτη αυτή παρουσίαση, από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.
Τ'ανείπωτα - Δ. Ζερβουδάκης
www.youtube.com/watch?v=jL0QV7H7-o0
Τι είναι “Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”
digilove.eu/ti-einai-i-psifiaki-epipolaiotita-tou-erota/
Η Ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα
www.protoporia.gr/perisanidhs-giwrgos-h-pshfiakh-epipolaiothta-toy-erwta-9786185002749.html ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Μπράβο.....!!!
Το τραγούδι "μου"
Αγαπημένο μου!
Ένα τραγούδι χωρίς ρεφρέν
Το ‘Bohemian Rhapsody’ κυκλοφόρησε στις 31 Οκτώβρη του 1975.
Λένε πως ο Mέρκιουρι, ώσπου να το τελειώσει, σημείωνε μανιωδώς νότες πάνω σε χαρτάκια, μετά τις κύκλωνε και τις πετούσε στο πάτωμα.
Η ηχογράφηση διήρκεσε πάνω από 70 ώρες. Ο αρχικός τίτλος ήταν “The Cowboy Song”, ενώ ο τελικός τίτλος του τραγουδιού έχει διττή έννοια.
Από τη μία παραπέμπει σε μία σειρά μουσικών έργων του Franz List που φέρουν τον τίτλο «Hungarian Rhapsody», μόνο που αντί για «Ουγγρική Ραψωδία» επιλέχθηκε η «Βοημική Ραψωδία», δηλαδή από τη Βοημία, περιοχή γειτονική της Ουγγαρίας που ανήκει στην Τσεχία.
Από την άλλη, ο τίτλος αποδίδεται σωστότερα ως «Μποέμικη Ραψωδία» δίνοντας έτσι το καλλιτεχνικό στίγμα του τραγουδιού.
H πρώτη άποψη των παραγωγών, όταν το άκουσαν, ήταν κάθετη:
- Δεν θα παιχτεί ποτέ από κανένα ραδιόφωνο.
Προφανώς έπεσαν έξω.
Είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα κομμάτια που έχουν γραφτεί και χωρίζεται σε έξι μέρη:
Εισαγωγή (0:00-0:48), Μπαλάντα (0:48-2:36), Κιθαριστικό σόλο (2:36-3:03), Όπερα (3:03-4:07), Hard rock (4:07-4:55) και Επίλογος (4:55-5:55).
Ο “αστικός μύθος” γύρω από το τραγούδι αναφέρει ότι ο τραγουδιστής των Queen έγραψε το συγκεκριμένο κομμάτι επειδή είχε απατήσει την κοπέλα του με έναν άντρα που δούλευε στη δισκογραφική τους εταιρεία και δίσταζε να της αποκαλύψει την αλήθεια.
Ο στιχουργός Tim Rice, ο οποίος συνεργάστηκε πολλές φορές με τον Freddie Mercury, σε μια συνέντευξη στην Daily Mail αποκάλυψε κάποια πράγματα για τους στίχους του τραγουδιού:
«Στον στίχο “Mama, I just killed a man”, έχει σκοτώσει τον παλιό Freddie, την προηγούμενη εικόνα του.
Όταν λέει “Put a gun against his head, pulled my trigger, now he's dead”, σκοτώνει το straight άτομο που ήταν μέχρι τώρα. Έχει καταστρέψει τον άντρα που προσπαθούσε να είναι και τώρα είναι αυτός που βλέπουμε και ο οποίος προσπαθεί να ζήσει με τον νέο Freddie.
“I see a little silhouetto of a man” -είναι ακόμα ο ίδιος, στοιχειωμένος από αυτό που έκανε και από αυτό που είναι τώρα».
Η Lesley-Ann Jones, βιογράφος του Mέρκιουρι, έχει κάνει μια παρόμοια δήλωση:
«Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ποτέ, αλλά το “Bohemian Rhapsody” ήταν το τραγούδι με το οποίο ο Freddie αποκαλύφθηκε ως ομοφυλόφιλος και γράφτηκε σε μια εποχή όπου δεν μπορούσε να είναι ειλικρινής και ανοιχτός σχετικά με τη σεξουαλικότητά του».
Μια άλλη εκδοχή του “αστικού μύθου” λέει ότι η ιστορία που αφηγείται το τραγούδι είναι εντυπωσιακά παρόμοια μ’ εκείνη του Αλμπέρ Καμύ στο βιβλίο «Ο Ξένος» (L’ Etranger, 1942).
Και τα δύο μιλάνε για έναν νεαρό που σκοτώνει ενστικτωδώς έναν άνθρωπο και δεν μπορεί να εξηγήσει για ποιο λόγο το έκανε. Στο βιβλίο του Καμύ, ο άντρας καταδικάζεται σε θάνατο και όταν το συνειδητοποιεί αρχίζει να συλλογίζεται αν πιστεύει στη θρησκεία ή όχι. Προς το τέλος του βιβλίου, ο άντρας καταλαβαίνει ότι έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει και ότι τελικά δεν έχει σημασία αν πιστεύει στη θρησκεία ή όχι. Παρομοίως το τραγούδι τελειώνει με τους στίχους «nothing really matters to me» και «Any way the wind blows».
Το “Bohemian Rhapsody” έφτασε δύο φορές στην κορυφή των single charts. Δεκάξι ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, τον Νοέμβριο του 1991, το κομμάτι ξαναέπιασε κορυφή στα single charts, λόγω του θανάτου του Freddie Mercury από AIDS.
Ψηφίστηκε κομμάτι της χιλιετίας το 2000, ενώ είναι πρώτο στη λίστα του βιβλίου Guinness, στα καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών.
Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά"
--------------------------------------------
Queen - Bohemian Rhapsody (Official Video)
www.youtube.com/watch?v=fJ9rUzIMcZQ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Για οποίο λόγο και να γράφτηκε το τραγούδι αυτό ή για ότι ήθελε να δηλώσει ο καλλιτέχνης, είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουμε ακούσει και έμεινε παρακαταθήκη για μας και τους επόμενους. Φυσικά η φωνή του Freddie είναι τεράστια και αποδεικνύει ότι μπορούσε να τραγουδήσει οποίο είδος μουσικής ήθελε.
Ένα ευφυέστατο κομμάτι.....
Μεγάλος!!! Τεράστιος Freddie!!!❤❤❤
Miss you Freddie
Εκπληκτικό τραγούδι!
Ύμνος!!!
Έργο τεχνης
Ένα.απο τα.καλυτερα.κοματια.
Σφράγισε έναν αιώνα τον εικοστό
🎯
❤
View more comments
Μια διαδρομή από τον αιώνιο έρωτα στον στιγμιαίο με ένα κλικ!
Ένα ίσως πολύ χρήσιμο παιχνίδι για ένα ζευγάρι ερωτευμένων θα ήταν για σημαντικές λέξεις να γράψουν ο καθένας ξεχωριστά τον ορισμό που δίνει και μετά να τις συγκρίνουν μεταξύ τους. Έτσι ίσως και να μπορούσε να αποφευχθεί ένα μέρος της “ασυνεννοησίας” που θα εμφανιστεί αργότερα.
Εμείς ας προσπαθήσουμε σήμερα να δώσουμε έναν ορισμό για τον έρωτα.
Μια τέτοια προσπάθεια έκανα στο 2ο μυθιστόρημα μου “Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά” αντιγράφω από εκεί:
“...Ο έρωτας είναι η χώρα, το βασίλειο της απόλυτης βεβαιότητας! Η σχετικότητα και η αμφισημία δεν έχουν καμία θέση στο βασίλειο αυτό.
Το ότι είσαι ερωτευμένος θα το καταλάβεις. Αν νομίζεις πως είσαι και δεν είσαι σίγουρος για αυτό, τότε δεν είσαι ερωτευμένος.
Ο έρωτας σου δημιουργεί την απόλυτη προσήλωση. Μια συνεχόμενη αδυναμία συγκέντρωσης σε κατακτά βασανιστικά και απόλυτα.
Στον έρωτα αυτό το βασίλειο της βεβαιότητας οφείλουν να το κατοικήσουν και οι δύο εραστές ταυτόχρονα, αλλιώς είναι καταδικασμένοι να το χάσουν για πάντα...”
Για να αναλύσουμε περισσότερο την έννοια του έρωτα, ας γυρίσουμε σε δύο άλλα βιβλία, που ακόμα και αν δεν τα έχετε διαβάσει είμαι σίγουρος ότι την ιστορία τους, λίγο πολύ την γνωρίζετε όλοι.
Ας μεταφερθούμε περίπου 400 χρόνια πιο πριν στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες.
Στον Δον Κιχώτη θα βρεις αν κοιτάξεις προσεκτικά σχεδόν όλες τις πλάνες του έρωτα.
- Αποδίδει στο αντικείμενο του έρωτά του φανταστικές ιδιότητες (όπως κάνουμε όλοι), ενώ εκείνη είναι μια απλή υπηρέτρια εκείνος της αποδίδει αριστοκρατική καταγωγή και φανταστικούς τίτλους, εν αγνοία της, μιας και εκείνη δεν έχει ιδέα γι' όλα αυτά.
- Ο έρωτάς του τον κάνει τυφλό απέναντι στην πραγματικότητα (όπως μας κάνει όλους), εκεί που ο Πάντσο βλέπει ανεμόμυλους ο Δον Κιχώτης φαντάζεται μυθικούς γίγαντες!
- Επιδιώκει να κερδίσει τον θαυμασμό του έρωτά του (όπως επιδιώκουμε όλοι) κάθε ιπποτική πράξη που κάνει είναι αφιερωμένη στη Δουλτσινέα του και πολλές φορές εξαναγκάζει ανθρώπους να πάνε να της αποδώσουν τιμές εκ μέρους του.
Συμπερασματικά λοιπόν:
Ο παράξενος αυτός ιππότης, με την παλιά μεταλλική πολεμική στολή κυνηγώντας ανεμόμυλους, δικαιώνει σήμερα κάθε τρέλα που θα γίνει στο όνομα του έρωτα.
Ας πάμε τώρα και στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”
Στο έργο αυτό ο Shakespeare στήνει το σκηνικό του απόλυτου έρωτα. Ποτέ πριν ή μετά το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” δεν έχουμε μια τόσο απόλυτη και ξεκάθαρη νίκη του έρωτα.
- Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από την καταγωγή και την κοινωνική θέση των εραστών. (Οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι, μοιράζονται μια προαιώνια έχθρα)
- Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από την τιμή και την κοινωνική κατακραυγή. (Ο Τυβάλτος, θα συναντήσει τον Ρωμαίο και θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο, προσβάλλοντας και ασκώντας βία, να τον ωθήσει σε μονομαχία, την οποία ο Ρωμαίος αποφεύγει μόνο και μόνο για χάρη της Ιουλιέτας)
- Έναν έρωτα που αποδείχτηκε ανώτερος από τη ζωή και τον θάνατο. (Ο Ρωμαίος πιστεύοντας ότι η Ιουλιέτα πέθανε, πίνει το δηλητήριο. Λίγο αργότερα η Ιουλιέτα ξυπνά και ανακαλύπτει ότι ο Ρωμαίος είναι νεκρός. Η ζωή ούτε γι' αυτή έχει πια αξία και η Ιουλιέτα χωρίς δισταγμό θα βάλει και αυτή, με τη σειρά της, τον έρωτα πάνω από τον θάνατο και αυτοκτονεί με το μαχαίρι του Ρωμαίου.)
Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Ο έρωτας και σήμερα ταξιδεύει από την εποχή του “Δον Κιχώτη” και του “Ρωμαίου και της Ιουλιέτας” και κουβαλά μαζί του την “τρέλα”, το “πάθος”, “το όλα ή τίποτα”...
Στην ουσία δεν έχει αλλάξει ούτε ο τρόπος, ούτε η ένταση με την οποία ερωτευόμαστε!
Το μυστικό είναι ο χρόνος...Ο χρόνος δεν έχει πια την σημασία που είχε παλιότερα....
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Για έναν “ευγενή νέο” παλιότερων χρόνων η πρόσβαση σε περιοχές όπου θα μπορούσε να γνωρίσει τον ερωτά του “πρέπει” να ήταν το μέγιστο μια “ακτίνα” 100 χιλιομέτρων. Εκεί υπήρχαν ίσως κάποιες “νέες” στις οποίες με πολλές δυσκολίες θα μπορούσε να έχει κάποια πρόσβαση.
Επίσης υπάρχει άλλη μια προφανής σχέση του έρωτα και του χρόνου, αυτή που έχει να κάνει με την διάρκεια ζωής μας.
Ο μ.ο. ζωής μας, ακουμπά πια τα 80 χρόνια, διπλάσιος σχεδόν από αυτόν που ζούσαν στην εποχή του Θερβάντες.
Ο χρόνος που χρειάζεται για να προσεγγίσει, φλερτάρει, ερωτευθεί είναι τέτοιος που η “μοναδικότητα της σχέσης” στην εποχή του Θερβάντες και του Σαίξπηρ μοιάζει εντελώς ρεαλιστική!
Προφανώς αυτό δεν ισχύει πια σήμερα...
Ο “επόμενος έρωτας” είναι μόνο ένα κλικ μακριά από το πληκτρολόγιο μας...και οι επιλογές φαντάζουν άπειρες... Για να επιλέξει κάποιος την Ιουλιέτα του σήμερα, έχει εν δυνάμει “απαρνηθεί” εκατοντάδες άλλες που θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να είχαν πάρει τη θέση της.
Αυτή η δυνατότητα των πάρα πολλών επιλογών σημαδεύει από την αρχή τη σχέση.
Μιας και εκτός από την επιλογή που κάνεις σήμερα για να είσαι με την Ιουλιέτα σου υπάρχουν και εκατοντάδες άλλες Ιουλιέτες που δεν επιλέγεις!
Ο Ρωμαίος ζει μια ζωή, στην οποία, και λόγω ρυθμού αλλά και λόγω μικρού προσδόκιμου ορίου ζωής, δεν προλαβαίνει να ζήσει “τον θάνατο του έρωτα”.
Αν δεχτούμε κάποιες έρευνες ότι σήμερα ο έρωτας κρατάει 3 χρόνια, αυτό το χρονικό διάστημα για την εποχή του Ρωμαίου είναι τόσο διαφορετικό και τόσο μεγαλύτερο που ξεπέρναγε τον χρόνο ζωής του.
Έτσι ο “αιώνιος έρωτας”, που η πεποίθησή του ταξιδεύει με το συλλογικό ασυνείδητο ως σήμερα, από την εποχή του Ρωμαίου ξεπέφτει σήμερα στον έρωτα της τριετίας, που την απώλειά του, μιας και τον αποδεχθήκαμε ως αιώνιο, δεν ξέρουμε να αντιμετωπίσουμε!
Ζούμε σε μια εποχή που ο “αιώνιος έρωτας” μπορεί να επαναληφθεί 10 και παραπάνω φορές (με μέσο όρο έναν έρωτα κάθε 5 χρόνια και ένα χρονικό πεδίο δράσης 50 χρόνων).
Βιώνουμε την αρχή του σαν αιώνια, αλλά προλαβαίνουμε τον θάνατο και την παρακμή του.
Αντιγράφω από το μυθιστόρημά μου “ Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα”:
“...Σήμερα ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σχετικά με τον ρυθμό με τον οποίο κυλούσε παλιότερα. Εξαιτίας των τεχνολογικών καινοτομιών που γεννήθηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, και κυρίως χάρη στο ίντερνετ, αποκτήσαμε πρόσβαση σε πληροφορίες και εφαρμογές γρήγορα, πληρώνοντας ταυτόχρονα το κόστος της επιτάχυνσης όλων των διαδικασιών.
Μια επιτάχυνση που σκεπάζει με λήθη τα πάντα.
Χάθηκε η βραδύτητα! Χάθηκε ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης! Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε!...
Συλλέγουμε εμπειρίες, μνήμες, τους ανθρώπους τους ταξινομούμε σε κάποιο ψηφιακό άλμπουμ, κάνουμε κάποιο σχόλιο στο Facebook και μετά τα προσπερνά η ζωή μας, που τρέχει με αυτόν τον ιλιγγιώδη ρυθμό...
Δεν νομίζω πως σήμερα είμαστε λιγότερο ρομαντικοί απ’ ότι πριν πενήντα χρόνια! Όχι! Απλά ζούμε αυτά που κάποιος παλιότερα απορροφούσε σε μια δεκαετία, μέσα σε έναν μήνα! Έχει χαθεί η πεποίθηση του αιώνιου έρωτα, επειδή η αιωνιότητα εμπεριέχει άπειρα δεδομένα... Τόσα δεδομένα, που η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει ασήμαντη... Πιο σωστά... Μετά βίας γίνεται διακριτή!..."
Στο 2ο μυθιστόρημα μου, “Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά”, έκανα μια απόπειρα διαχείρισης τους τέλους του έρωτα.
Αντιγράφω από το ξεκίνημα του βιβλίου, όπου υπάρχει ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς “Μεγάλες προσδοκίες”:
...Αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! Αν σε προτιμά, αγάπα την. Αν σε πληγώνει, αγάπα την. Αν σου κάνει την καρδιά κομμάτια - και καθώς μεγαλώνει και είναι πιο δυνατή, ο πόνος θα είναι πιο βαθύς - αγάπα την, αγάπα την, αγάπα την! ...”
Λίγο πιο μετά έχω γράψει:
...Γιατί νομίζεις λένε ότι οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο; Γιατί αν μπορεί να υπάρξει άδολη αγάπη, είναι αυτή που θα συναντήσεις στο τέλος του έρωτα. Αν μπορέσουμε να τον μεταβάλλουμε σε αγάπη, έχει εκπληρώσει την αποστολή του!...”
Είναι λοιπόν η αποστολή του έρωτα να πεθάνει και να παραχωρήσει τη θέση του στην αγάπη.
Εδώ γεννιέται ένα από τα πολλά παράδοξα της εποχής μας.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά στήνουν μια γιορτή του έρωτα, στην οποία αυτός που δεν συμμετέχει, αισθάνεται απρόσκλητος επισκέπτης σε ένα φαντασμαγορικό πάρτι, που το παρακολουθεί αμέτοχος από μια κλειδαρότρυπα.
Δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε το τέλος του έρωτα που τον βιώνουμε σχετικά γρήγορα, ενώ όλοι στην γιορτή τον παρουσιάζουν ως αιώνιο.
Στέκουμε με αμηχανία στο τέλος του έρωτα, δεν έχουμε κάποιο εγχειρίδιο, κάποιον οδηγό να το εξηγήσουμε και δεν ξέρουμε αν φταίμε οι ίδιοι ή αν κάτι πήγε στραβά...
Έτσι ακόμα και ζευγάρια που έχουν φτάσει στην αγάπη, βιώνουν αυτή την κατάσταση ως αποτυχία.
Και είναι σαν να είσαι δρομέας σε μαραθώνιο, να πλησιάζεις στο τέλος της διαδρομής και ύστερα από 40 και παραπάνω κοπιαστικά χιλιόμετρα να θέλεις να γυρίσεις στην αφετηρία αναπολώντας την κατάσταση στην οποία βρισκόσουν πριν ξεκινήσεις τον αγώνα!
Τα στάδια του έρωτα (Το παζλ)
Τα ερωτικά στάδια που βιώνουμε στην εποχή μας, δημιούργησαν 7 κεφάλαια με αντίστοιχα διηγήματα στο τελευταίο μου μυθιστόρημα “Το παζλ”
Ας δούμε λίγο αυτά τα στάδια:
- “Η γέννηση του έρωτα”.
- “Ο έρωτας”.
- “Ο θάνατος του έρωτα”.
- “Η λήθη του έρωτα”.
- “Ο ανεκπλήρωτος έρωτας”, o “Σχεδόν έρωτας” και “Πέρα από τον έρωτα” μπορεί να είναι ακόμα μερικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα.
Τα πιο επώδυνο από αυτά τα στάδια είναι αναμφισβήτητα ο “θάνατος του έρωτα” και ¨ανεκπλήρωτος έρωτας”.
Για τον ανεκπλήρωτο έρωτα έχω γράψει το παρακάτω:
“...Το πρόβλημα των σχέσεων ξεκινά από την εντύπωση που έχουμε όλοι ότι το ανεκπλήρωτο είναι καλύτερο από αυτό που ήδη έχουμε… και έτσι είμαστε “καταδικασμένοι” να γοητευόμαστε συνεχώς από νέες καταστάσεις που στην περίπτωση που δεν ολοκληρωθούν, μας στοιχειώνουν για πάντα…”
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία σήμερα, στην αδυναμία διαχείρισης του χαμένου παραδείσου:
Σε ένα διήγημα μου στο Παζλ, ο ήρωας μου απευθυνόμενος στον παλιό του έρωτα της λέει:
“...“Όλοι έχουν έναν χαμένο παράδεισο, ακόμα και αυτοί που ζουν σε κάποιον άλλον παράδεισο. Μάθε να ζεις με αυτό...”
Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο σήμερα παρατηρείται πολύ έντονα ειδικά νέοι να μην μπορούν να διαχειριστούν την ερωτική απογοήτευση και να έχουμε ακραίες συμπεριφορές ακόμα και αυτοκτονίες. Το ποσοστό αυτοκτονιών λόγο ερωτικής απογοήτευσης βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο όλων των εποχών!
Και είναι αυτή η αδυναμία διαχείρισης ενός παρόντος που φαντάζει αιώνιο που κάνει τον πόνο δυσβάσταχτο και οδηγεί σε τέτοια φαινόμενα. Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσα να “παγώσω” εκείνη την στιγμή και να τους πείσω να ζήσουν άλλα 5 χρόνια και μετά τους γύριζα πάλι σε εκείνο το σημείο όπου τους “πάγωσα”, οι συντριπτικοί πλειοψηφία θα επέλεγε να ζήσει και στους περισσότερους θα φάνταζε γελοία ακόμα και η σκέψη.
Σήμερα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το τέλος του έρωτα και να μην το βιώνουμε αναγκαστικά ως αποτυχία μας. Αν οδηγήσει στην αγάπη θα είναι η ολοκλήρωση της αποστολής του, όμως ακόμα και αν αστοχήσει θα πρέπει να γνωρίζουμε πως σύντομα θα έχουμε κι άλλη ευκαιρία και θα βρεθούμε και πάλι στην αφετηρία.
Τα video από την ομιλία μου:
1. Η ομιλία
www.youtube.com/watch?v=RbSSn9uzeq8&feature=youtu.be
2. Μερικές ερωτήσεις
www.youtube.com/watch?v=f6A5socQo48
Φωτογραφικό album:
www.facebook.com/pg/bookrefrenagain/photos/?tab=album&album_id=1912802502361576
-----------------------------------------------------
All in – Multitasking Μυθιστόρημα
(Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020)
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/ &
και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
φανταστικό
Εξαιρετικό κείμενο!! :)
Με αυτό το κείμενο σου...Θα αναγκαστώ να πάρω όλα τα βιβλία σου γιατί μου κέντρισε πολυ το ενδιαφέρον...Σε ευχαριστώ...Υπέροχο...
Τι ωραίο κείμενο....!!!! Μπράβο!!!
View more comments
Η ερωμένη του Μιστράλ ή αλλιώς μια σαπουνόπερα
***Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 1976, Προβηγκία, Νότια Γαλλία
Η ελαφριά βροχή με την οποία ξεκίνησε η μέρα, σύντομα εξελίχθηκε σε καταιγίδα. Ο Πωλ όμως ήταν τόσο απορροφημένος από τον πίνακα που ήθελε να τελειώσει που δεν αποφάσιζε να φύγει!
Το χωράφι το οποίο είχε επιλέξει να στήσει τα σύνεργα του δεν είχε ούτε ένα φυσικό υπόστεγο και έτσι ήταν αναγκασμένος να υπομένει την καταιγίδα που δεν έλεγε να κοπάσει με τίποτε...
Δυο ώρες αργότερα μουσκεμένος ως το κόκκαλο και εξαντλημένος αποφασίζει τελικά να γυρίσει σπίτι του. Ο πίνακας έχει επιτέλους ολοκληρωθεί!
Στο δρόμο δεν θα αντέξει και θα λιποθυμήσει. Λίγο αργότερα θα περάσει ένας συγχωριανός του που θα τον μεταφέρει σπίτι του.
Επί τρεις μέρες ψήνεται στον πυρετό σε κωματώδη κατάσταση. Σε μια μικρή αναλαμπή που θα έχει σηκώνεται και επεξεργάζεται και πάλι τον πίνακα και βάζει μερικές τελευταίες πινελιές.
Μετά παίρνει ένα τσαλακωμένο χαρτί και με πολύ κόπο γράφει:
“Την κέρδισες. Με τον πίνακα θέλησα να κρατήσω και εγώ ένα μέρος της, όμως δεν έχει νόημα πια στον χαρίζω και αυτόν.”
Έκλεισε τον φάκελο και πάνω έγραψε “Ανδρέας Εγγονόπουλος”
Τρεις μέρες αργότερα, στις 22 Οκτωβρίου του 1976, σε ηλικία 57 ετών, θα πεθάνει από πνευμονία.
***Δευτέρα, 3 Ιουνίου 1991, Ζυρίχη Ελβετία
Το σπίτι στο οποίο έμενε, θύμιζε περισσότερο μουσείο πια, αφού η συλλογή του μέτραγε περισσότερο από 300 αναγνωρισμένα έργα τέχνης.
Εκείνος αν και καταγόταν από παλιά εφοπλιστική οικογένεια με αμύθητη περιουσία, τα τελευταία 10 χρόνια είχε αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συλλογή έργων τέχνης και η ιδιωτική του συλλογή θεωρούνταν μια από τις 10 καλύτερες στον κόσμο.
Διάβαζε απορροφημένος την εφημερίδα του, όταν η υπηρέτρια του ανάγγειλε την άφιξη των 2 Αμερικάνων που εκπροσωπούσαν μια μεγάλη γκαλερί στη Νέα Υόρκη.
Όταν μπήκαν μέσα το πρώτο που πρόσεξε ήταν ότι ήταν ντυμένοι αλλά και κουρεμένοι πανομοιότυπα και κρατούσαν από μια ίδια τσάντα.
- Η τελική προσφορά για τον πίνακα είναι 220 εκατομμύρια δολάρια, του απευθύνθηκε ο πιο ψηλός από τους δύο.
- Φοβάμαι, ότι άδικα σας έβαλα σε τόσο κόπο, δεν τον πουλάω!
- Κύριε Εγγονόπουλε επειδή και εμείς φοβόμασταν ότι μπορούσε η διαπραγμάτευση να εξελιχθεί αρνητικά σας έχουμε και μια δεύτερη πρόταση, του απάντησε και πάλι ο πιο ψηλός.
- Σας ακούω λοιπόν!
- Μπορείτε να μας νοικιάσετε τον πίνακα για έξι μήνες για 12 εκατομμύρια δολάρια!
- Φοβάμαι κύριοι ότι ούτε αυτό είναι δυνατόν! Ο πίνακας αυτός θα εγκαταλείψει το σπίτι αυτό μόνο όταν πεθάνω!
- Κύριε Εγγονόπουλε, ένα τόσο μεγάλο έργο τέχνης και να μην έχει την δυνατότητα ο κόσμος να το δει, είναι άδικο, ψέλλισε ο δεύτερος Αμερικάνος.
- Αυτό το έργο δεν φτιάχτηκε για τον κόσμο κύριε! Του απάντησε μάλλον έντονα με τη σειρά του ο Εγγονόπουλος!
- Η θέση των μεγάλων έργων τέχνης είναι οι γκαλερί και τα μουσεία, όπου ο κόσμος έχει την δυνατότητα να τα βλέπει!
- Κύριοι η θέση του συγκεκριμένου έργου είναι εδώ, είμαι σίγουρος γι' αυτό!
- Αν ποτέ αλλάξετε γνώμη, επικοινωνήστε, είπε με τόνο επίσημο ο πιο ψηλός χωρίς να το πιστεύει και ο ίδιος, μόνο και μόνο για να μη φύγει εντελώς απογοητευμένος.
- Αν αλλάξω γνώμη θα σας ενημερώσω! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
***Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου, 2011, Αθήνα, Ελλάδα
Όταν ένας τόσο γνωστός πίνακας βγαίνει σε δημοπρασία, το μόνο που δεν ενδιαφέρει κανέναν πια είναι η καλλιτεχνική του αξία, σκεφτόταν ενώ άναβε το τρίτο τσιγάρο περιμένοντας το ραντεβού του που είχε καθυστερήσει ήδη 10 λεπτά.
Όσο ζούσε ο πατέρας του, ο πίνακας είχε φτάσει πολλές φορές στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων αλλά πάντα τελευταία στιγμή αποφάσιζε να τον κρατήσει.
- Εγώ θα γράψω ιστορία σήμερα, σκεφτόταν ενώ άναβε άλλο ένα τσιγάρο. Σήμερα θα πετύχω να πάρω την υψηλότερη τιμή που έπιασε ποτέ πίνακας, έλεγε στον εαυτό του και η αδρεναλίνη του είχε φτάσει στα ύψη!
Μια δημοπρασία τέτοιου επιπέδου, περισσότερο από το καλλιτεχνικό, περισσότερο ακόμα και από το χρηματικό μέρος θα χαρακτήριζε μια για πάντα την διαπραγματευτική του ικανότητα και θα τον έβγαζε οριστικά από την σκιά του πατέρα του.
Επιτέλους έφτασε και ο εκπρόσωπος της βασιλικής οικογένειας.
- Θα είμαι σύντομος κύριε. Έχω εξουσιοδοτηθεί να φύγω από εδώ με την υπογραφή σας, τώρα πια εξαρτάται μόνο από εσάς.
- Γνωρίζετε τις προσφορές των Larry Gagosian και William Acquavella;
- Ναι είδα το mail που μου προωθήσατε. Λοιπόν 250 εκατομμύρια υπογράφουμε και ο πίνακας περνά στην ιστορία σαν ο πιο ακριβοπληρωμένος στην ιστορία της τέχνης
- Γεγονός από το οποίο φυσικά έχετε να κερδίσετε πολλά!
- Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι win & win situation όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, είπε σε άψογα αγγλικά ο εκπρόσωπός και έβγαλε από έναν χαρτοφύλακα μια στοίβα χαρτιά.
Πήρε το στυλό στα χέρια του και λίγο πριν υπογράψει έκανε μια τελευταία σκέψη. Μια σκέψη που άνηκε στον πατέρα του που είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες και που ήταν σίγουρος ότι δεν θα υπέγραφε τελικά! Εκείνος για άλλη μια φορά θα το είχε αναβάλλει.
- Οι συναισθηματισμοί είναι μια πολυτέλεια που δεν έχω, είπε περισσότερο συμπληρώνοντας την σκέψη του και λιγότερο απευθυνόμενος στον εκπρόσωπο.
- Έτσι είναι κύριε. Για 250 εκατομμύρια δολάρια κανείς δεν θα είχε!
- Θες να σου πω μια αλήθεια; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άρεσε τόσο στον πατέρα μου αυτός ο πίνακας, είπε και υπόγραψε.
Ο εκπρόσωπος μάζεψε γρήγορα τα χαρτιά σηκώθηκε όρθιος και ετοιμάστηκε να αποχωρήσει.
Όταν έφτασε στην πόρτα γύρισε στον κληρονόμο και αντί για τον τυπικό χαιρετισμό του είπε:
- Όλα τα πράγματα έχουν μόνο την αξία που τους δίνουμε. Για τον πατέρα σας ο πίνακας μπορεί να ήταν συνδεδεμένος με μια πολύτιμη ανάμνηση που δεν ήθελε να την αποχωριστεί. Για σας είναι ένας τρόπος να γράψετε ιστορία και να αποδείξετε την ικανότητα σας. Ο πατέρας σας έφυγε μαζί και η εποχή από την οποία ερχόταν. Καλή σας μέρα, είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Ο κληρονόμος όταν έμεινε μόνος του κατευθύνθηκε για τελευταία φορά στο δωμάτιο που ακόμα φιλοξενούσε τον πίνακα, μπήκε μέσα κάθισε σε μια πολυθρόνα που υπήρχε απέναντι από τον πίνακα και για πρώτη φορά έκλαψε για τον πατέρα του.
Λίγο αργότερα, στα συνοδευτικά έγγραφα του πίνακα βρήκε έναν παλιό φάκελο που πάνω είχε το όνομα του πατέρα του και μέσα με κακά γράμματα, ένα σημείωμα που γραφολόγοι μερικές μέρες αργότερα θα του βεβαίωναν ότι άνηκε στον φημισμένο ζωγράφο.
Έβαλε το σημείωμα στην τσέπη, η περιέργεια του ήταν τόσο μεγάλη που ήθελε να επικοινωνήσει αμέσως με την μάνα του και να την ρωτήσει αν γνώριζε κάτι σχετικά!
Εκείνη ζούσε εδώ και πολλά χρόνια απομονωμένη στην Άνδρο και την έβλεπε πια ελάχιστα!
Αποφάσισε ότι το χαρτί που είχε στην τσέπη του ήταν μια πολύ καλή αφορμή να περάσει λίγο χρόνο μαζί της.
***Σάββατο 15 Ιανουαρίου, 2011, Άνδρο, Ελλάδα
Πόσο διαφορετικά άτομα ήταν οι γονείς μου, σκεφτόταν καθώς έφτανε στο σπίτι της μητέρας του στην Άνδρο.
Η μητέρα μου σπίτι της δεν έχει ούτε ένα έργο τέχνης, ενώ το σπίτι του πατέρα μου ήταν σαν μουσείο, μονολόγησε καθώς έφτανε πια στον προορισμό του.
Φθάνοντας είδε την μητέρα του να τον περιμένει όρθια έξω.
- Δεν έχεις αλλάξει καθόλου μάνα! Ακόμα παραμένεις η πιο όμορφη Ελληνίδα της είπε χαριτολογώντας!
Εκείνη μάλλον χαμογέλασε και τον έσφιξε γρήγορα στην αγκαλιά της. Μερικά δευτερόλεπτα μετά κάθονται στο σαλόνι και ο κληρονόμος βγάζει το σημείωμα και της το εναποθέτει στα πόδια.
- Γνωρίζεις τι είναι αυτό;
Κατάλαβε αμέσως ότι εκείνη είχε ταραχτεί και προσπαθούσε μάταια να το κρύψει.
- Ναι το έχω διαβάσει πάλι, αλλά πάνε πολλά χρόνια από τότε.
- Ο πίνακας που πρόσφατα πούλησα για 250 εκατομμύρια, ήταν δώρο του Πωλ Μιστραλ στον πατέρα μου;
- Ο πατέρας σου και ο Πωλ υπήρξαν πολύ καλοί φίλοι!
- Ποια κέρδισε ο μπαμπάς γνωρίζεις;
- Πάνε τόσα χρόνια που δεν θυμάμαι πια, κάτι μου είχε αναφέρει ο πατέρας σου αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πια!
- Εσύ μητέρα τον είχες γνωρίσει τον Πωλ;
- Είχαμε συναντηθεί μερικές φορές, αλλά εμένα δεν με συγκινεί η τέχνη, όπως συγκινούσε τον πατέρα σου...
- Στον πίνακα διακρίνεται μια γυναικεία φιγούρα, χωρίς να φαίνεται το πρόσωπο παρά μόνο η πλάτη της. Υπάρχει περίπτωση ο Πωλ να είχε ζωγραφίσει εσένα;
Η μητέρα του δεν απάντησε. Σηκώθηκε του άφησε το σημείωμα και κατευθύνθηκε στην κουζίνα.
- Ο πατέρας σου με έχασε, γιατί ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει μαζί μου στο παρόν, έμεινε προσκολλημένος στο παρελθόν και όσο μεγάλωνε η συλλογή του τόσο περισσότερο δραπέτευε πίσω στο χρόνο. Όσες φορές και να προσπάθησα να τον πείσω ότι εκείνος ήταν το παρόν που τελικά επέλεξα έπεφτα πάνω σε τοίχο.
Έπειτα παίρνοντας μια ανάσα και ανακτώντας πλήρως τον έλεγχο της, συνέχισε πιο ήρεμη.
- Θα ετοιμάσω το αγαπημένο σου φαγητό ή μήπως έχεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση;
- Θα φάω ότι μου ετοιμάσεις, απάντησε μάλλον αφηρημένα ο κληρονόμος που μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν θα μάθαινε τίποτε άλλο για το θέμα που τον είχε φέρει στο νησί.
Αφού έφαγαν κάθισαν στη βεράντα και η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τις καθημερινές τους συνήθειες.
Όταν εκείνη τον καληνύχτισε για να αποσυρθεί στο δωμάτιο της, ο κληρονόμος θέλησε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια.
- Μάνα, αν ήξερα ότι ο πίνακας απεικονίζει εσένα δεν θα τον πούλαγα όσα λεφτά και να μου έδιναν!
Η μητέρα του χαμογέλασε και σε πολύ τρυφερό τόνο του απάντησε:
- Από μικρός είχες πολύ ζωηρή φαντασία, ο πίνακας δεν είχε καμία σχέση με μένα και καλά έκανες και τον πούλησες, αν τον είχα θελήσει θα τον είχα κρατήσει!
- Δηλαδή δεν είσαι εσύ η γυναίκα του πίνακα, αποκρίθηκε σχεδόν απογοητευμένα ο κληρονόμος.
- Καληνύχτα γιε μου, λέω σε 2 εβδομάδες να έρθω Αθήνα να μείνω για λίγο να σε δω και περισσότερο!
- Καληνύχτα μητέρα! Θα σε περιμένω με χαρά!
***Δευτέρα 12 Απριλίου, 1976, Παρίσι, Γαλλία
Η νεαρή Βασιλική πέρναγε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου της στη Μονμάρτρη και στα καφέ της. Αγαπούσε πολύ την ζωγραφική και είχε διαβάσει τα πάντα για τους φημισμένους ζωγράφους που είχαν ζήσει στην περιοχή 50 και περισσότερα χρόνια πριν.
Εκείνη την ημέρα, είχε κανονίσει να πιει καφέ με την φίλη της την Νάντια, αλλά εκείνη όπως πάντα την είχε στήσει και η Βασιλική είχε βγάλει τον Τροπικό του Καρκίνου του Μίλλερ και τον διάβαζε όσο περίμενε.
Ξαφνικά και ενώ ήταν απορροφημένη από το βιβλίο της, ένιωσε μια αντρική παρουσία πάνω από το κεφάλι της.
- Θα μπορούσα να σας ζωγραφίσω;
- Δε βρίσκεται ότι η μέθοδος σας είναι λίγο ξεπερασμένη, του απάντησε μάλλον εύθυμα εκείνη.
- Δυστυχώς έχετε δίκιο! Εφαρμόζω μια ξεπερασμένη μέθοδο για να σας πείσω να ποζάρετε για μια ξεπερασμένη τέχνη! Δεν έχω καμιά ελπίδα!
- Ξεπερασμένη τέχνη η ζωγραφική! Θα διαφωνήσω σε αυτό κύριε!
- Πωλ Μιστράλ!
Η νεαρή Βασιλική στο άκουσμα του ονόματος γύρισε και επεξεργάστηκε τον άντρα.
Κατάλαβε ότι μιλούσε με τον πιο διάσημο εν ζωή ζωγράφο της Γαλλίας
- Σας γνωρίζω! Και μάλιστα θα έλεγα ότι είμαι και μεγάλη σας θαυμάστρια!
- Και τότε γιατί δεν θέλετε να ποζάρετε για μένα;
- Κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο και για τους δυο μας!
- Με ποια έννοια, δεν σας καταλαβαίνω!
- Μπορεί να σας ερωτευθώ! Τόσα έχω διαβάσει για γυναίκες που κάποια στιγμή πόζαραν για ζωγράφο! Είναι επικίνδυνο!
- Μα εγώ θα μπορούσα να είμαι πατέρας σας! Είμαι σίγουρος ότι έχω τα διπλάσια χρόνια σας!
- Τόσο το χειρότερο! Θα μπορούσατε να με ερωτευθείτε εσείς τότε, συνέχισε να τον πειράζει εύθυμα η Βασιλική!
- Σας υπόσχομαι να μην το επιτρέψω να συμβεί! Αν σας το υποσχεθώ θα ποζάρετε για μένα;
- Θα χρειαστώ εγγυήσεις!
- Αν σας ερωτευθώ θα σας χαρίσω τον πίνακα!
- Αν με ερωτευθείτε θα πρέπει να αντιμετωπίσετε και τον αρραβωνιαστικό μου και σίγουρα θα έχετε άσχημα ξεμπερδέματα!
- Αν είστε αρραβωνιασμένη, εσείς τουλάχιστον δεν διατρέχεται κανέναν κίνδυνο! Πως θα μπορούσα να ανταγωνιστώ κάποιον αρκετά νεότερο μου!
- Έχετε μια γοητεία που θα μπορούσε να συγκινήσει πολλές κοπέλες της ηλικίας μου!
- Αν και δεν το πιστεύω, σας υπόσχομαι ότι δεν θα επιτρέψω να συμβεί τίποτε ανάμεσα μας! Θα είστε απόλυτα προστατευμένη! Θα έρχεστε, θα ποζάρετε και θα φεύγετε.
- Αφού έχω τον λόγο σας, είμαστε σύμφωνοι!
***Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου, 1976, Παρίσι, Γαλλία
Στο ίδιο καφέ που είχαμε γνωριστεί θα τον δω και για τελευταία φορά σκεφτόταν η Βασιλική, ενώ τον περίμενε να έρθει.
Προσπάθησε να επικεντρωθεί στο βιβλίο της αλλά μάταια, διάβαζε ανάμεσα στις γραμμές χωρίς να δίνει καμία προσοχή σε αυτά που έγραφε το βιβλίο, το κράταγε απλά για να περάσει ο χρόνος μέχρι να έρθει εκείνος
Μερικά λεπτά αργότερα ο Πωλ στεκόταν και πάλι όρθιος πάνω από το κεφάλι της.
- Συγγνώμη που άργησα, αλλά πήγα πρώτα να δω τον Αντρέα!
- Τι έκανες! Σχεδόν του ξεφώνισε απορημένη.
- Έπρεπε να το κάνω! Δεν ήθελα να έχει αμφιβολίες για τίποτε! Σκέψου ότι με ρώτησε αν είναι δικό μου το παιδί σου!
- Και εσύ τι του απάντησες!
- Μα την αλήθεια φυσικά, ότι ούτε φιλί δεν δώσαμε ποτέ και ότι ακόμα και όταν πόζαρες για μένα,
δεν σε άγγιξα παρά ελάχιστες φορές και μόνο όταν αυτό ήταν εντελώς απαραίτητο για τις ανάγκες του πίνακα!
- Ξέρει όμως ότι και οι δυο το θέλαμε! Το έχει καταλάβει ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου, εξάλλου δεν προσπάθησα και να του το κρύψω!
- Δεν μπορώ να σε δω στο μέλλον μου πια, δεν μπορώ ούτε όνειρα να κάνω για μας!
- Κι αν εγώ αποφάσιζα ότι σε θέλω και δεν με ενδιαφέρει τίποτε! Τι θα έκανες;
- Δεν θα σε άφηνα να καταστροφείς!
- Και αν το ήθελα;
- Δεν θα μπορούσα...το νόημα όσων ζούμε βρίσκονται στις μελλοντικές προσδοκίες που έχουμε, για να αναπαραστήσουμε το παρελθόν έχουμε την τέχνη!
- Η τέχνη είναι για τους δειλούς λοιπόν! Το έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο! Αντίο!
Η Βασιλική δεν περίμενε κάποια άλλη αντίδραση του Πωλ και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Λίγο πριν φύγει γύρισε μια τελευταία φορά προς εκείνον.
- Είσαι δειλός, μείνε λοιπόν με τα πινέλα σου!
Ο Πωλ την κοίταξε σιωπηλός, όταν εκείνη γύρισε και έφυγε, μονολόγησε.
- Για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια, γι' αυτό κάνουμε τέχνη...
***Παρασκευή 8 Ιουνίου, 2018, Άνδρο, Ελλάδα
Ο κληρονόμος κάθισε στο σαλόνι και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε πόσο άδειο φαινόταν το σπίτι χωρίς την μάνα του να τριγυρνάει μέσα σε αυτό!
Η κηδεία είχε γίνει όπως εκείνη ήθελε. Είχε θελήσει να ταφεί ξεχωριστά από τον πατέρα του, αλλά και από τους υπόλοιπους συγγενείς της.
Της άρεσε να ζει απομονωμένα και θέλησε να αναπαυθεί και μόνη, σκέφτηκε ο κληρονόμος καθώς έβγαζε το φάκελο που του είχε αφήσει.
Βολεύτηκε στην πολυθρόνα του και ξεκίνησε να διαβάζει:
“Όσες φορές και να κοίταξα στο παρελθόν μου, ότι ανασκόπηση και να έκανα στη ζωή μου, πάντα κατέληγα ότι ήσουν η πιο σημαντική απόφαση που πήρα, ενώ ο Πωλ η πιο σημαντική απόφαση που δεν πήρα. Όσες φορές και να έχω γυρίσει πίσω σε εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά την ίδια απόφαση παίρνω!
Κανένας έρωτας δεν μπορεί να υπάρχει αν πρέπει να θυσιαστεί μια αγέννητη ζωή!”
Διάβασε το σημείωμα της μητέρας του και δεύτερη και τρίτη φορά, ύστερα το πήρε το έκλεισε μέσα στο χρηματοκιβώτιο, σφράγισε το σπίτι και εγκατέλειψε το νησί.
***Πέμπτη 21 Ιουλίου, 2018, Κατάρ
Ο πόλεμος ανάμεσα στα δύο μουσεία ήταν εδώ και χρόνια σε πλήρη εξέλιξη. Το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι δαπανούσε κάθε χρόνο αστρονομικά ποσά για να φέρει έργα τέχνης που θα τραβήξουν τον κόσμο, όμως πάντα αυτό του Κατάρ κυρίως χάρη στον μυθικό πλέον πιο ακριβοπληρωμένο πίνακα του κόσμου του Πωλ Μιστραλ κατάφερνε κάθε χρόνο να κερδίζει περισσότερες εντυπώσεις και να κάνει περισσότερα έσοδα.
Ο Εγγονόπουλος είχε ήδη περάσει πάνω από μία ώρα μπροστά από τον πίνακα, όταν μια νεαρή με αυτήν την αυθάδεια και παρόρμηση της ηλικίας, θέλησε να τον πειράξει.
- Έχω διαβάσει τα πάντα για τον Πωλ Μιστράλ και αυτός είναι ο αγαπημένος μου πίνακας, αλλά ούτε εγώ δεν έχω καθίσει ποτέ τόση ώρα μπροστά του με τόση αφοσίωση! Είμαι περίεργη να μου πείτε τι βλέπετε!
Ο Εγγονόπουλος αρχικά την κοίταξε μήπως είναι κάποια γνωστή του και δεν την είχε αναγνωρίσει, όταν σιγουρεύτηκε ότι του είναι άγνωστη, σιγά σιγά σαν να ξύπναγε από βαθύ λήθαργο της απευθύνθηκε.
- Την συντριβή του έρωτα! Βλέπω την αγέννητη ζωή, που ακόμα είναι στο δρόμο, να συντρίβει τον έρωτα!
Η κοπέλα αρχικά σάστισε, αλλά γρήγορα βρήκε την αυτοκυριαρχία της και απάντησε.
- Ομολογώ ότι αυτή την ανάλυση, ούτε την είχα δει ποτέ στον πίνακα, ούτε την έχω διαβάσει κάπου! Οι πηγές σας ποιες είναι;
- Η μητέρα μου!
- Η μητέρα σας; Μήπως θέλετε να αναφερθείτε και σε κάποιο ρητό του πατέρα σας, του απευθύνθηκε φανερά ειρωνικά!
Εκείνος σαν να αγνόησε το ειρωνικό της ύφος, απάντησε:
- Ο πατέρας μου, είχε δίκιο όταν έλεγε ότι δεν ανήκει ο πίνακα αυτός σε μουσείο! Δυστυχώς άργησα να το καταλάβω!
- Τα μεγάλα έργα τέχνης, πρέπει να ανήκουν στο λαό και η θέση τους είναι στα μουσεία κύριε! Είπε φανερά εκνευρισμένη η νεαρή που είχε χάσει έτσι άσκοπα τον χρόνο της συνομιλώντας με έναν γραφικό τύπο.
- Όχι όλα, είπε εκείνος και επιτέλους σηκώθηκε.
Ο Εγγονόπουλος άρχισε να απομακρύνεται, λίγο πριν φύγει οριστικά, γύρισε μια τελευταία φορά προς τον πίνακα και μονολόγησε
- Αντίο μάνα.
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Νένα Μαντά σε ξορκίζω να βγείς από το σώμα του φίλου μου!!! Χαχαχά!!! Μπράβο ρε George, πολύ ωραίο πάντρεμα.. Περιμένω κάποιο από τα τμήματα να το δώ σε μελλοντική έκδοση σου..!
Υπέροχο καλό βράδυ
Συγχαρητήρια, εξαιρετικό
Εκπληκτικο
Συγκλονιστικο!! Συγκινητικό!! Αποκαλυπτικό!! Εξαίρετη κοινωποιηση!! Για αυτού του είδους και μόνο αναρτήσεις αξίζει τελικά να έχουμε το φβ.. Χίλια ευχαριστώ!
Πολυ ωραιο!!!!!
Νομίζω ότι ήταν σειρά που περιέγραφε κάτι ανάλογο,αλλά πιο ρεαλιστικό,γιατί η ερωμένη του Μιστραλ ήταν πραγματικά ερωμένη.Ωραια ιστορία.
ΤΙ ΦΟΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.. !! ΤΕΛΕΙΑ..!! Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ. !!!! ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ♥
Συγκινητικό ευχαριστούμε για την όμορφη ανάρτηση ,
Υπέροχη ιστορία! Την διάβασα δύο φορές. Ευχαριστούμε πολύ!
Πολύ ωραία μπράβο σας μαρεσει πολύ
Τη συντριβη του ερωτα. Η αγεννητη ζωη που ειναι ακομα στο δρομο να συντριβει τον ερωτα!
υπέροχο!!!!!! το δίλημμα ήταν όντως πολύ δύσκολο...και πόση θέληση είχε αυτή η μάνα.... καλο Σαββατοκύριακο!!!1
Υπεροχο το ειχα διαβασει στα μπελ
Υπέροχη φωτογραφία
Καταπληκτικό κείμενο!!! Ευχαριστούμε Γιώργο!!! Δεν έχεις αντίρρηση να το κοινοποιήσω?
Υπέροχος 🌹
Τέλειο !!! 🎨🌹
Καλημερα! Εξαιρετικό σας Ευχαριστώ...
Το διάβασα δύο φορές.Τοσο πολύ μου άρεσε!
Τελειο
Εξαιρετικό!!! Σας ευχαριστούμε πολυ!!!
Πολύ δυνατό!
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις...
..."για να μη πεθάνουμε από την αλήθεια, γι αυτό κάνουμε τέχνη"...Εξαιρετικό...!
View more comments
Μια καταδικασμένη συνθήκη
Ο άνθρωπος είναι κυρίως οι αναμνήσεις του. Χωρίς μνήμη δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε κανένα από τα θεμελιώδη κριτήρια της ύπαρξης μας.
Αν ξαφνικά, όλη η ανθρωπότητα ξύπναγε και δεν είχε καμία μνήμη, ο πολιτισμός μας θα κατέρρεε μέσα σε λίγες μέρες.
Αν ο άνθρωπος λειτουργούσε μόνο με την προσωρινή μνήμη και δεν μπορούσε να αποθηκεύσει πληροφορίες, δεν θα είχαμε ποτέ προχωρήσει από την εποχή των σπηλαίων.
Αν κάθε πρωί που ξυπνάγαμε, είχαν σβηστεί αυτά που είχαμε ζήσει την προηγούμενη μέρα, δεν θα είχαμε ποτέ αναπτύξει ούτε συναισθηματική νοημοσύνη.
Αφού έγινε σαφές ότι το παρελθόν που έχουμε την δυνατότητα να ανακαλούμε, είναι αυτό που μας συνδέει όσο τίποτε άλλο με την ανθρώπινη ιδιότητα που έχουμε σήμερα, ας δούμε μερικά πράγματα γι' αυτό κάπως πιο αναλυτικά.
Πώς λειτουργεί η μνήμη;
Αυτά που ακούμε, βλέπουμε ή και αισθανόμαστε επεξεργάζονται από τον εγκέφαλο.
Πρώτα, όμως, εισέρχονται στην άμεση μνήμη, που συγκρατεί αυτές τις πληροφορίες για δευτερόλεπτα.
Μετά γίνεται επιλογή των πληροφοριών από την άμεση μνήμη στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και μετά κάποιες από αυτές περνάνε στην μακροπρόθεσμη μνήμη.
Οι πληροφορίες που χάνει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής είναι σίγουρα πολύ περισσότερες από αυτές που έχει την δυνατότητα να αποθηκεύσει στην βραχυπρόθεσμη μνήμη που στη συνέχεια κάνει ένα δεύτερο φιλτράρισμα για να αποθηκευτούν ακόμα λιγότερες πληροφορίες στην μακροπρόθεσμη.
Στην ουσία αυτό που αποθηκεύουμε τελικά ως μνήμη είναι μια σύντομη και μάλλον και παραμορφωμένη εκδοχή των γεγονότων που συμβαίνουν.
Απλά γεγονότα δεν έχουμε την δυνατότητα να τα αναπαραστήσουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έχουν συμβεί.
Δυο αφηγήσεις για την ίδια ακριβώς ιστορία, αν μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, θα είναι πολύ διαφορετικές, αφού θα έχει επέλθει η αναπόφευκτη λήθη, ακόμα και αν αυτές προέρχονται από τον ίδιο άνθρωπο!
Οι αφηγήσεις μιας απλής ιστορίας που έχουν βιώσει 2 άνθρωποι μαζί, είναι σχεδόν πάντα πολύ διαφορετικές όταν τις εξιστορούν το καθένα από τα δύο άτομα ξεχωριστά.
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος αν χθες το βράδυ περάσατε μια βραδιά με 4-5 φίλους σε ένα σπίτι και ρωτήσετε δύο από αυτούς να σας την αφηγηθούν αναλυτικά θα σας πουν πράγματα που δεν θυμάστε ή που είχατε την εντύπωση ότι συνέβησαν αλλιώς ακόμα και αν αυτή η αφήγηση γίνει την επόμενη ακριβώς ημέρα!
Είναι μια θλιβερή διαπίστωση, αλλά το παρελθόν μας, το τόσο σημαντικό για τον προσδιορισμό της ύπαρξης μας είναι αδύνατον να το ανακαλέσουμε αντικειμενικά, αλλά ούτε και να το θυμηθούμε ολόκληρο.
Όμως ακόμα και σημαντικές λέξεις που χρησιμοποιούμε δεν έχουν την ίδια σημασία γι' όλους. Λέξεις όπως αγάπη, έρωτας, ζήλια αν ρωτήσεις 10 ανθρώπους μπορεί και να πάρεις 10 διαφορετικούς ορισμούς. Άρα μια παρανόηση όταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις αλλά τους αποδίδουμε διαφορετική σημασία είναι δεδομένη.
Ένα ωραίο παιχνίδι που ίσως θα έπρεπε να παίζουν όλα τα καινούργια ζευγάρια θα ήταν να δώσουν ο καθένας τον δικό του ορισμό για κάποιες σημαντικές λέξεις όπως αγάπη, έρωτας, ζήλια, παιδί, οικογένεια, μάνα κτλ.
Ένας από τους μηχανισμούς που ο άνθρωπος σκέφτηκε ώστε να έχει την δυνατότητα να αποθηκεύει μνήμες, είναι η γραφή.
Για τις “παρανοήσεις” που έχουν δημιουργηθεί από την χρήσης της γραφής, έχω γράψει στο μυθιστόρημά μου “Το παζλ”, αντιγράφω από εκεί:
“...Ο εγκέφαλος είναι το κέντρο ελέγχου του σώματος, όλων των ακούσιων και εκούσιων δραστηριοτήτων. Περιέχει γύρω στα 100 δισεκατομμύρια νεύρα.
Χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλο μας για την εκτέλεση εκατοντάδων εργασιών, πολλές φορές και ταυτόχρονα. Το πολύπλοκο αυτό όργανο, λοιπόν, ελέγχει τις λειτουργίες της σκέψης, της μνήμης, της συγκίνησης (αισθήματα) και της ομιλίας.
Τι συμβαίνει στο εγκέφαλο όταν διαβάζει
Έχει αποδειχθεί βάση της Νευροεπιστήμης ότι κατά την ανάγνωση μιας πλοκής ενός βιβλίου διεγείρονται διάφορες περιοχές του εγκεφάλου ενός αναγνώστη.
Το περίεργο είναι ότι εάν αυτό ακριβώς που διάβασε ο αναγνώστης του συνέβαινε στην πραγματική ζωή, θα διεγείρονταν πάλι οι ίδιες ακριβώς περιοχές.
Ο εγκέφαλος δεν μπορεί να κάνει διαχωρισμό μεταξύ ενός αληθινού γεγονότος και ενός μυθιστορηματικού. Οι άνθρωποι που διαβάζουν συχνά μυθιστορήματα, δραπετεύουν πλήρως σε μια εικονική πραγματικότητα.
Ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να βλέπει το γενικό σύνολο.
Για παράδειγμα όταν διαβάζουμε ένα κείμενο το μάτι δεν παρατηρεί κάθε γράμμα μιας λέξης, αλλά ολόκληρη τη λέξη στο σύνολό της.
Γενικά το μάτι κατά το διάβασμα προχωρά με "πηδηματάκια". Προχωρά λέξη - λέξη και ίσως αρκετές φορές, κομμάτι - κομμάτι κειμένου.
Έτσι με αυτήν την διαδικασία η λειτουργία της ανάγνωσης γίνεται πολύ γρηγορότερα απ' ότι αν προσέχαμε γράμμα-γράμμα και λέξη-λέξη.
Αν τώρα συνδυάσουμε την εικονική πραγματικότητα στην οποία έχουμε μεταφερθεί, τα πηδηματάκια που έχουμε κάνει σε λέξεις και παραγράφους με την τάση που έχει ο εγκέφαλος να αναζητά αυτά που γνωρίζει ήδη σε ένα κείμενο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο αναγνώστης ενός κειμένου πολύ δύσκολα μπορεί να ταυτιστεί με την αρχική ιδέα του συγγραφέα αλλά τις περισσότερες φορές θα δημιουργήσει μια δική του...πιο κοντά στα μέτρα του..στην αντιληπτική του ικανότητα και ακόμα και πιο κοντά στην ηθική του...”
Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ούτε και με την γραφή είμαστε ικανοί να αναπαραστήσουμε αντικειμενικά την πραγματικότητα που έχουμε ζήσει.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας όμως, ο άνθρωπος κατάφερε να δημιουργήσει κάμερες, συσκευές που είναι ικανές να αποθηκεύουν το παρελθόν μας όπως ακριβώς συμβαίνει!
Μην βιάζεστε να θριαμβολογήσετε γιατί ακόμα και εδώ τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Και εδώ δεν υπάρχει αντικειμενική καταγραφή του παρελθόντος! Αρκεί να δείξετε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού σε έναν οπαδό του Παναθηναϊκού και σε έναν οπαδό του Ολυμπιακού και εύκολα θα καταλάβετε ότι πολλές στιγμές που τις βλέπουν ταυτόχρονα και στην ίδια οθόνη τις ερμηνεύουν με πολύ διαφορετικό τρόπο!
Ούτε σε αυτό που έχουμε την δυνατότητα να το αναπαράγουμε οπτικά και ακουστικά όσες φορές θέλουμε δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε μια αντικειμενική πραγματικότητα αποδεκτή από όλους!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και αυτό το παρελθόν, όπως τελικά το αποθηκεύσαμε στη μνήμη μας, μπορεί να αλλάξει ξαφνικά και να αποκτήσει άλλη σημασία!
Για παράδειγμα ένας άντρας που μόλις έμαθε ότι η γυναίκα του τον απατούσε τα τελευταία δύο χρόνια, ξαφνικά από την μία στιγμή στην άλλη θα δώσει εντελώς διαφορετική ερμηνεία για αυτά που έζησε την τελευταία διετία, από την ερμηνεία που έδινε λίγες στιγμές μόνο πριν μάθει για την απάτη!
Η καταδικασμένη ανθρώπινη συνθήκη λοιπόν, βασίζεται στο γεγονός ότι είμαστε ανίκανοι να αποθηκεύσουμε ολόκληρο το παρελθόν μας, είμαστε ανίκανοι να το αποθηκεύσουμε αντικειμενικά, αλλά ακόμα και αυτό το κομμάτι που τελικά αποθηκεύουμε, με τον τρόπο που το κάνουμε, μπορεί να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή...
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu
--------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
η λήθη , εκτός του "χωροταξικού' που λύνει μέσα στον εγκέφαλο, είναι και αναγκαία γιατί αμβλύνει πόνους και άσχημες μνήμες, έτσι ΄ώστε να πάει ο άνθρωπος παρακάτω....
Γεύμα στην κορυφή ενός ουρανοξύστη
Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, είναι Σεπτέμβριος του 1920, η πόλη όπως και ολόκληρη η χώρα προσπαθεί να συνέλθει από το πρώτο οικονομικό κραχ του 1907.
Εκείνη την εποχή, η Νέα Υόρκη, ήταν για χιλιάδες ανθρώπους, ο προορισμός που θα ενσάρκωνε το Αμερικανικό όνειρο. Ιταλοί, Ιρλανδοί, Εβραίοι, αλλά και Έλληνες μετανάστες συνέρρεαν κατά χιλιάδες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και μια δεύτερη πατρίδα.
Είναι επίσης η εποχή της μεγάλης ανοικοδόμησης, ο μεγιστάνας Rockefeller θέλει περίπου έναν μήνα ακόμα να τελειώσει έναν από τους πιο εμβληματικούς ουρανοξύστες του κόσμου!
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1920, πιθανότατα από τον ίδιο τον Rockefeller, θα αποφασιστεί να σταλούν, στον σχεδόν ολοκληρωμένο ουρανοξύστη, φωτογράφοι, να αποθανατίσουν το τέλος των εργασιών του!
Στην κορυφή του κτηρίου, στα 260 μέτρα από το έδαφος, θα βρεθούν τουλάχιστον 3 επαγγελματίες φωτογράφοι και θα τραβήξουν μια σειρά από φωτογραφίες.
Μία από αυτές, θα γίνει από τις πιο αναγνωρισμένες φωτογραφίες του κόσμου και η πιο εμβληματική φωτογραφία της πόλης της Νέας Υόρκης!
Πριν προχωρήσουμε άλλο την ιστορία ας ρίξουμε μια ματιά στη φωτογραφία!
Η φωτογραφία απεικονίζει 11 εργάτες, πιθανότατα μετανάστες, να παίρνουν το γεύμα τους πάνω σε μια μεταλλική μπάρα, σε υψόμετρο 260 μέτρων, ενώ πίσω τους αχνοφαίνεται το πιο διάσημο πάρκο της Νέας Υόρκης, το Central Park.
Το πιο συναρπαστικό στοιχείο της φωτογραφίας αναμφισβήτητα είναι η απουσία φόβου που είναι
έκδηλη και στους 11. Σε ένα υψόμετρο που οι περισσότεροι θα είχαμε παγώσει από τον φόβο, εκείνοι μοιάζουν υπερβολικά άνετοι, γευματίζουν, καπνίζουν και πίνουν! Κανείς δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή ανησυχία!
Η φωτογραφία θα δημοσιευτεί για πρώτη φορά στις 2 Οκτωβρίου του 1920, στην εφημερίδα Herald-Tribune. Από τότε έχει ανατυπωθεί σε εκατομμύρια αντίτυπα, έχει γίνει μπλούζα, αφίσα, καρτ ποστάλ, αλλά έχει τυπωθεί και πάνω σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια μπορεί κανείς να φανταστεί!
Ο άνθρωπος που τράβηξε την φωτογραφία δεν έχει ταυτοποιηθεί! Εκείνη την ημέρα βρέθηκαν τουλάχιστον 3 φωτογράφοι στην κορυφή του ουρανοξύστη και δημιουργήθηκε υλικό από αρκετές φωτογραφίες που υπάρχει μέχρι και σήμερα στο αρχείο της εταιρίας. Τις περισσότερες πιθανότητες να αποτύπωσε το συγκεκριμένο πλάνο συγκεντρώνει ο Charles Ebbet.
Όμως ούτε και οι 11 εργάτες έχουν ταυτοποιηθεί! Είμαστε σίγουροι μόνο για την ταυτότητα των 2, ενώ μυστήριο καλύπτει την ταυτότητα των υπολοίπων.
Η Herald-Tribune και ενώ η φωτογραφία ήταν ήδη διάσημη, κάλεσε τους αναγνώστες της να αναγνωρίσουν τους υπόλοιπους 9.
Αυτό που ακολούθησε μάλλον μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα! Η συμμετοχή του κόσμου ήταν απίστευτη και βρέθηκαν κυριολεκτικά χιλιάδες άτομα να ισχυρίζονται ότι έχουν κάποιο συγγενή ανάμεσα στους 11 της φωτογραφίας.
Σε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για την συγκεκριμένη φωτογραφία, ένας έμπορος στη Νέα Υόρκη που πουλάει καρτ ποστάλ και αφίσες, ισχυρίστηκε ότι πουλάει τουλάχιστον 20 φωτογραφίες με τους εργάτες που παίρνουν το γεύμα τους, την ημέρα. Το εντυπωσιακό της ιστορίας όμως είναι ότι ως και σήμερα, ένας στους δέκα που αγοράζει την φωτογραφία, ισχυρίζεται ότι έχει κάποιον συγγενή που σχετίζεται με έναν από τους 11 της φωτογραφίας!
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ που έχει τον τίτλο “Men at lunch” κατάφερε μάλλον να ταυτοποιήσει άλλους 2 εργάτες, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των εργατών που έχουν αναγνωρισθεί σε 4.
Μια άλλη προσπάθεια που έγινε να αναγνωρισθούν μέσα από τα αρχεία της εταιρίας έπεσε στο κενό, αφού για την ανοικοδόμηση του ουρανοξύστη εργάστηκαν 40.000 άτομα, αλλά δεν υπάρχει γι' αυτούς κανένα επίσημο αρχείο.
Το 1932 ακόμα τα εργατικά δικαιώματα δεν είχαν καθιερωθεί και οι περισσότεροι δούλευαν πολλές ώρες, χωρίς ασφάλεια, ρισκάροντας κυριολεκτικά καθημερινά την ζωή τους. Περίπου 2 στους 100 εργάτες που δούλευαν σε οικοδομικές εργασίες, πέθαιναν από εργατικό ατύχημα και άλλοι 2 στους 100 έμεναν παράλυτοι!
Το μότο που έγινε εκείνη την εποχή σύνθημα για χιλιάδες εργάτες που δούλευαν σε παρόμοιες συνθήκες ήταν το περίφημο:
“...we do not die, we are killed..."
Ίσως αυτή η καθημερινή επαφή με τον θάνατο, να έχει κάνει και τους εργάτες της φωτογραφίας να φαίνονται τόσο ατάραχοι και εξοικειωμένοι με το υψόμετρο. Μάλλον δεν ήταν το πιο επικίνδυνο εμπόδιο που είχαν να αντιμετωπίσουν καθημερινά!
Γυρίζω πίσω στη φωτογραφία, το βλέμμα μου πέφτει στον πρώτο αριστερά που προσπαθεί να ανάψει ένα τσιγάρο, ο μεσαίος καπνίζει και χαμογελά, ο μόνος που φαίνεται να κοιτάζει τον φακό είναι ο τελευταίος από δεξιά που κρατά και ένα μπουκάλι.
Και είναι μάλλον, αυτές οι εντελώς συνηθισμένες ασχολίες, στην πιο ασυνήθιστη τοποθεσία, που έκαναν αυτή τη φωτογραφία μια από τις εμβληματικότερες της ιστορίας.
Τελικά είναι βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να εναρμονίζεις την καθημερινότητα σου με την ρουτίνα και το συνηθισμένο, ακόμα και όταν οι συνθήκες είναι πολύ μακριά από το να χαρακτηριστούν ως ιδανικές...
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu
--------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Το σημείο αυτό ,του άρθρου , που λέει : πηθανων να είναι μετανάστες . .... Πόλη γέλιο.......
Αυτό το σημείο του άρθρου που λέει: Πηθανων να είναι μετανάστες,,,,,,,, Πωλη γέλιο ,, λέμε ,,,,, Βλέπετε εσείς κανένα Ινδιάνο να καθετε στη σηδερα ;;;;;;;; Γιατί εγώ δε βλέπω κανέναν,
Το οικονομικό κραχ έγινε το 1929 !!! Από ποιο κραχ πάσχιζε να βγει τον Σεπτέμβριο του 1920 που αναφέρεται στο άρθρο ;;;
Όταν λένε μετανάστης στις ΗΠΑ εννοούν μετανάστης που βρίσκεται το πολύ 10 χρόνια στις ΗΠΑ η είναι γεννημένος σε άλλη χώρα και δεν έχει πάρει αμερικανική υπηκοότητα ...τα παιδιά και τα εγγόνια των ανθρώπων αυτών είναι γνήσιοι Αμερικάνοι πολίτες και ίσως ούτε που θυμούνται η ενδιαφέρονται από που είχαν έλθει οι παππούδες τους η προπαππούδες τους
(Έλληνες μετανάστες)Χάρρυ μου διαφωνώ με το έλληνες μετανάστες διότι ο έλληνας δεν είναι μετανάστες ο έλληνας κουβαλάει μια πολιτιστική κληρονομιά που κανένας λαός στον κόσμο δεν την έχει ο έλληνας διδάσκει πολιτισμό εκπέμπει πολιτισμού και δεν είναι μετανάστης ευχαριστώ πολύ Χάρρυ μου διαφωνώ με το έλληνες μετανάστες διότι ο έλληνας δεν είναι μετανάστες ο έλληνας κουβαλάει μια πολιτιστική κληρονομιά κανένας λαός στον κόσμο δεν την έχει ο έλληνας διδάσκει πολιτισμό εκπέμπει πολιτισμού και δεν είναι μετανάστες ευχαριστώ πολύ!
Χωρίς λόγια. ...με κομμένη την ανάσα βλέπεις την φωτογραφία
Έντυπωσιασθηκα ?!!!
Αγαπημένη φωτογραφία...
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ό χρόνος όλος...!!!
Απιστευτα συγκλόνιστικη φωτογραφία.
View more comments
Χωρίς εσένα (Without you)
Το τραγούδι ξεκινά την στιγμή του χωρισμού!
Εκείνος ανακαλεί το πρόσωπό της, όπως του έμεινε εκείνη τη μέρα χαραγμένο στη μνήμη. Στη συνέχεια θυμάται το χαμόγελό της, αλλά και την μελαγχολία που είχε το βλέμμα της.
Στο ρεφρέν όμως καταλήγει στην απόλυτη δήλωση:
“...Δεν μπορώ να ζήσω, αν πρέπει να ζήσω χωρίς εσένα!...”
(“...I can’t live, if living is without you...”)
Τραγική ειρωνεία του στίχου; Και οι δυο στιχουργοί μερικά χρόνια αργότερα αυτοκτόνησαν! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η ιστορία μας ξεκινά το 1969, όταν το τότε πολλά υποσχόμενο συγκρότημα Badfinger θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι που τους έγραψε ο Paul McCartney! Το τραγούδι αυτό με τον τίτλο “Come and Get It” θα κάνει μια σχετική επιτυχία!
Τα μέλη του συγκροτήματος Pete Ham και Tom Evans με την διαφαινόμενη καταξίωση να τους χτυπά την πόρτα ετοιμάζουν για τη συνέχεια έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Ανάμεσα στα τραγούδια που γράφουν για τον δίσκο τους, θα είναι και το “Without you”.
Ο αστικός μύθος εδώ αναφέρει ότι αρχικά ήταν στίχοι από δυο τραγούδια που όμως κανένα δεν ικανοποιούσε τους δύο στιχουργούς.
Ο Pete Ham είχε γράψει τον στίχο:
“No I can’t forget tomorrow, When I think of all my sorrow, When I had you there, But then I let you go,”
(“Δεν μπορώ να ξεχάσω το αύριο, όταν σκέφτομαι τη θλίψη μου, που σε είχα, μα σε άφησα να φύγεις”)
για να τον ενώσει στη συνέχεια με τον στίχο του Tom Evans:
“I can’t live, if living is without you,” (“Δεν μπορώ να ζήσω, αν πρέπει να ζήσω χωρίς εσένα,”)
ώστε να προκύψει η μπαλάντα που στη συνέχεια θα διασκευάσουν περισσότεροι από 180 τραγουδιστές και ο Paul McCartney θα την περιγράψει ως:
"The killer song of all time" (“Τα σπάει περισσότερο απ' όλα τα τραγούδια, όλων των εποχών”)
Για τους Badfinger ο δίσκος που προέκυψε τελικά ήταν μια αποτυχία, το τραγούδι δε “Without you”, δεν το πίστεψαν ούτε οι ίδιοι και δεν έκαναν κάποια σημαντική προσπάθεια προώθησής του.
Περίπου δύο χρόνια αργότερα, ο τραγουδιστής Harry Nilsson θα βρεθεί σε ένα πάρτι όπου θα ακούσει εκεί το τραγούδι των Badfinger. Λέγεται ότι εκείνο το βράδυ έδωσε βάση στο τραγούδι γιατί στην αρχή πίστεψε ότι ήταν των Beatles!
Η διασκευή του Nilsson κυκλοφόρησε το 1972. Ήταν πιο μελοδραματική από αυτή των Badfinger και η σχεδόν σπαρακτική αυτή εκτέλεση έγινε αμέσως επιτυχία!
Ο παραγωγός του τραγουδιού Richard Perry σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2008, ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης ο Nilsson δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος από την απόδοση που είχε αποφασιστεί για το τραγούδι και το έβρισκε υπερβολικό! Ο Perry εκμυστηρεύτηκε ότι η ατάκα του Nilsson όταν άκουσε την τελική εκδοχή ήταν:
“...This song's awful...” (Αυτό το τραγούδι είναι απαίσιο)
Ο Nilsson παρόλα αυτά με το “ Without you” θα γνωρίσει παγκόσμια καταξίωση, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να φέρει στο προσκήνιο μια από τις ομορφότερες μπαλάντες όλων των εποχών.
Στη νέα γενιά το τραγούδι θα συστήσει και πάλι η Mariah Carey, το 1994, που το έκανε για δεύτερη φορά παγκόσμια επιτυχία και είναι ως και σήμερα από τα πιο εμπορικά πετυχημένα της τραγούδια!
Για τους δυο στιχουργούς του τραγουδιού Pete Ham και Tom Evans, ο στίχος του ρεφρέν μάλλον αποδείχτηκε προφητικός αφού και οι δύο αυτοκτόνησαν! Ο Pete Ham το 1975 και ο Tom Evans το 1983.
Μετά και την αυτοκτονία του Evans, στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας κυκλοφόρησαν αστικοί μύθοι σχετική με την κατάρα των Badfinger:
“...Η μπάντα που ήθελε να ξεφύγει από τα απλά pop τραγούδια και να βυθιστεί στα σκοτεινά νερά της ανθρώπινης απελπισίας...”
Μπορεί τελικά η μπάντα τους να μην έμεινε στην ιστορία, οι ίδιοι να είχαν ένα απρόσμενο τέλος, κατάφεραν όμως μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ενώσουν δύο στίχους.
Δύο στίχους που δημιούργησαν μια από τις πιο απίστευτες μπαλάντες στην ιστορία της μουσικής.
Ας γυρίσουμε λοιπόν, για να κλείσουμε το κείμενο και πάλι στο 1969, σε εκείνη τη μέρα που ο Pete Ham είχε γράψει τον στίχο:
“No I can’t forget tomorrow, When I think of all my sorrow, When I had you there, But then I let you go,”
για να τον ενώσει στη συνέχεια με τον στίχο του Tom Evans:
“I can’t live, if living is without you!” και έστω και έτσι να γραφτούν στην ιστορία...
------------------------------------------------------
Without you - Badfinger
www.youtube.com/watch?v=49dquH8tn6E
Harry Nilsson Without You
www.youtube.com/watch?v=G-ZDKirjQgM
Mariah Carey - Without You
www.youtube.com/watch?v=Hat1Hc9SNwE
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Είναι πολλές φορές που ανοίγω το Facebook και λέω γιατί το έχω... Και κάτι κείμενα σαν τα δικά σας μου δίνουν το λόγο γιατί το έχω.. υπέροχο
Πωωω... Ειλικρινά νόμιζα ότι ήταν του Nilsson!
Εξαιρετική ανάρτηση!!! Πολλά συγχαρητήρια!!!
Συγκλονιστική ιστορία....
Μια ραγισμένη καρδιά (διήγημα)
Είχε παρκάρει το αυτοκίνητο του πάνω από μισή ώρα σε ένα πάρκινγκ που είχε βρει τυχαία πάνω στον αυτοκινητόδρομο. Αφού είχε ψάξει γύρω στα πέντε λεπτά να βρει ραδιοφωνικό σταθμό της αρεσκείας του, τώρα συνειδητοποιούσε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε ένα τραγούδι.
Ήταν μεγάλη η υπερένταση που ένιωθε, παρά τα χάπια και το αλκοόλ που είχε καταναλώσει. Προσπάθησε να θυμηθεί κάτι...η τελευταία σκέψη που είχε κάνει και μπορούσε να ανακαλέσει ήταν να μπει στο πάρκινγκ και να βάλει μουσική...
Μετά; Που βρισκόταν για μισή ολόκληρη ώρα; Κοίταξε το ρολόι του αυτοκινήτου, σχεδόν έξι, σε λίγο θα αρχίσει να ξημερώνει σκέφτηκε.
Έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Έβαλε πάλι μπροστά, άνοιξε τα τζάμια να τον φυσάει αέρας και έβαλε τέρμα στο ραδιόφωνο ηλεκτρονική μουσική. Οδήγησε μερικά χιλιόμετρα ακόμα, αλλά η κούραση άρχισε να τον καταβάλει.
Βγήκε από την εθνική, αλλά αυτή τη φορά κατέβηκε παραλιακά και σταμάτησε μπροστά στη θάλασσα.
Βγήκε από τα αυτοκίνητο να περπατήσει, αισθανόταν το κεφάλι του εντελώς μουδιασμένο.
Κατάφερα να μην την σκέφτομαι, είπε σαν να μονολογούσε. Αλλά αυτό που έκανα τώρα μήπως δεν ήταν και πάλι μια σκέψη για εκείνη;
Ξαφνικά ένιωσε ένα ρίγος, φόραγε μόνο ένα πουκάμισο και έξω έκανε σίγουρα πολύ κρύο.
Φαντάστηκε τον εαυτό του, να πεθαίνει από πνευμονία, μόνος, σε κάποιο νοσοκομείο. Δεν του άρεσε σαν σκέψη και γύρισε στο αυτοκίνητο να πάρει μπουφάν.
Μέσα στο αμάξι του, έβαλε το μπουφάν, άναψε τσιγάρο και άλλαξε ραδιοφωνικό σταθμό. Ήξερε ότι όλα τα τραγούδια όπως και να 'χει εκείνη θα του θύμιζαν...ήξερε ακόμα ότι και η παραμικρή ανάμνηση του έφερνε δάκρυα στα μάτια, αλλά κάτι τον παρακινούσε να δοκιμάσει και πάλι.
Έπεσε πάνω στο “Πεθαίνω για σένα”, ένα παλιό τραγούδι του Γιώργου Μαργαρίτη. Κατευθείαν στα δύσκολα σκέφτηκε και για πολύ λίγο χαμογέλασε με την σκέψη που έκανε.
Δεν άντεξε να ακούσει, ούτε ως το ρεφρέν! Και ας είσαι απάτη μονολόγησε και το έκλεισε, αφού ήδη ένας κόμπος είχε σχηματιστεί στο λαιμό του.
Το δύσκολο είναι να ζήσω χωρίς εκείνη, σκέφτηκε, όχι να πεθάνω για εκείνη! Άρχισε να σκέφτεται όλους τους τρόπους αυτοκτονίας, αλλά δεν έμενε ευχαριστημένος με κανέναν.
Αυτό που δεν μπορούσε να διαχειριστεί με τίποτε, ήταν την κατάσταση στην οποία θα έβρισκαν το πτώμα του!
Σκέφτηκε τον Λιαντίνη, το να έβρισκαν όμως μόνο τα κόκαλα του χρόνια αφού θα είχε φύγει, δεν του άρεσε καθόλου! Εκείνη έπρεπε να το δει και να πονέσει, όχι να ελπίζει ότι ακόμα ζει! Χρειαζόταν κάτι πιο οριστικό!
Η δεύτερη σκέψη του ήταν στην Άννα Καρένινα, αλλά και μόνο στην ιδέα του πως θα κατέληγε το πτώμα του μετά από σύγκρουση με τρένο, τον έκανε να την απορρίψει αμέσως.
Κατόπιν σκέφτηκε να πάρει ένα περίστροφο και να σημαδέψει κατευθείαν στην καρδιά, όπως είχε κάνει ο Καρυωτάκης. Του άρεσε αυτή η σκέψη την βρήκε ποιητική. Σκέφτηκε τον εαυτό του πεσμένο, το περίστροφο δίπλα και τα δυο του χέρια να ακουμπάνε το στήθος του.
Μετά σκέφτηκε ότι το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τον δει εκείνη ποτέ έτσι...ακόμα και να το έκανε μέχρι να το μάθει θα τον είχε μαζέψει η αστυνομία! Εξάλλου δεν είχε περίστροφο και δεν του άρεσαν κιόλας!
Μετά σκέφτηκε να μπει απλά στη θάλασσα μέσα και να κολυμπήσει ώσπου να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του! Αυτή η σκέψη του έφτιαξε την διάθεση!
Θυμήθηκε που ο Καρυωτάκης μερικές μέρες πριν αυτοκτονήσει είχε γράψει σε κάποιες σημειώσεις του
“...Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού, εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα 10 ώρες και δεν κατάφερα τίποτα!..”
Ο ίδιος ήταν πολύ κακός κολυμβητής αλλά δεν ήθελε να ρισκάρει μια τέτοια αποτυχία.
Έψαξε και βρήκε το κινητό του, ήταν κλειστό. Μάλλον θα 'χει τελειώσει η μπαταρία σκέφτηκε. Το συνέδεσε με την μπαταρία του αυτοκινήτου και το έβαλε να φορτίζει.
Ξεκίνησε να ξημερώνει. Έψαξε και βρήκε μέσα στο αμάξι δυο ντεπον! Εκείνη πάντα κάπου άφηνε κάποιο ντεπόν, μιας και υπέφερε συχνά από πονοκεφάλους!
Τα πήρε μαζί με λίγο νερό που βρήκε δίπλα από το κάθισμα του συνοδηγού. Η τελευταία που είχε πιει από το μπουκάλι ήταν σίγουρα εκείνη. Ακούμπησε και πάλι τα χείλη του σε αυτό, αλλά χωρίς να πιει αυτή τη φορά!
Σκέφτηκε το τελευταίο τους ταξίδι, να ακούν μουσική, να τραγουδούν και εκείνη σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού να του ακουμπάει το χέρι του, που ακουμπούσε τον λεβιέ τον ταχυτήτων!
Προσπάθησε να διαχειριστεί και πάλι το παρόν του. Εδώ και 24 ώρες όλα αυτά είχαν αλλάξει οριστικά, όλες οι στιγμές που είχαν μαζί, είχαν αποκτήσει πια άλλο νόημα.
Δεν είναι ότι δεν θα μπορούσα να συγχωρέσω την πράξη της σκέφτηκε, αυτό που δεν θα μπορούσα να της συγχωρέσω είναι το γεγονός ότι σε μια στιγμή άλλαξε όλο μου το παρελθόν! Μια στιγμή φτάνει ώστε όλες οι αναμνήσεις σου να έχουν διαφορετική σημασία.
Όταν τώρα πια θα γυρίζω στην ανάμνηση του ταξιδιού, μπορεί να ανακαλέσω και πάλι την στιγμή, εκείνη να μου κρατάει το χέρι, εγώ να νιώθω ευτυχισμένος, αλλά πως μπορώ πια να είμαι σίγουρος ότι εκείνη σκεφτόταν εμένα;
Όχι! Δεν μπορώ! Με έκλεψε!!! Η τελευταία πρόταση βγήκε σχεδόν φωναχτά από το στόμα του!
Ναι! Με έκλεψε και αυτό δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει πάλι και με ποιον τρόπο!
Έβαλε μπροστά, λίγο ο αέρας που τον είχε φυσήξει, λίγο τα ντεπόν που είχαν αρχίσει να δρουν δεν αισθανόταν ούτε πονοκέφαλο πια, ούτε καν κούραση!
Κοίταξε το τοπίο που απλωνόταν γύρω του και του φάνηκε υπέροχο. Ακούμπησε το λεβιέ των ταχυτήτων, έβαλε πρώτη και ετοιμάστηκε για αναχώρηση.
Λίγο πριν ξεκινήσει, το μάτι του έπεσε πάνω στο κλειστό κινητό. Έσβησε και πάλι την μηχανή και το άνοιξε.
Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει σαν τρελή. Μέχρι να ανοίξει το τηλέφωνο και να βρει δίκτυο, πέρασε ένα ολόκληρο λεπτό που του φάνηκε αιώνας!
Επιτέλους άνοιξε. Στην αρχική οθόνη μετά από λίγο εμφανίστηκε μια ειδοποίηση. Μπήκε στα μηνύματα, άνοιξε το πρώτο και ξεκίνησε να διαβάζει.
Ήταν μια πρόταση μόνο, μια πρόταση γραμμένη στα αγγλικά, όπως συνήθιζε εκείνη να στέλνει παρόλο που εκείνος την είχε κοροϊδέψει πολλές φορές γι' αυτό.
Εκείνη του είχε γράψει:
I can't live, If living is without you
Τελικά έμεινε μέσα στο αμάξι, σε εκείνη την παραλία άλλη μία ώρα, να διαβάζει το μήνυμά της, ξανά και ξανά...
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Το happy end που όλοι προσδοκούν... Πολλές φορές, τις περισσότερες φορές, η πραγματικότητα είναι ένας αργός, βασανιστικός και μοναχικός θάνατος χωρίς επιστροφές και επανασυνδέσεις...
Υπέροχο.... Από το ζενίθ στο ναδίρ και πίσω... Έτσι είναι Ο Έρωτας!!!! Καλό ξημέρωμα!!!!
Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια !!
Συγχαρητήρια
Εξαιρετικό .....το κείμενο αυτό όπως και πολλά άλλα θα μπορούσαν να γίνουν σενάριο για μία ταινία έστω μικρού μήκους....σκεφτείτε το 😉 !!!!
Μπορω να το μοιραστώ με φίλους στο χρονολόγιό μου,παρακαλώ;
Πολύ ωραίο ....
Με συνεπήρε....ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΧΟΛΙΟ
Πολύ ωραίο! Σου μεταδίδει όλο το συναίσθημα..!
View more comments
Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα (Πασκάλ Μπρυκνέρ)
“...Σήμερα οι έρωτες μας πεθαίνουν από κορεσμό πριν ακόμα προλάβουν να γνωρίσουν την πείνα. Γι΄ αυτό και οι εραστές είναι τόσο θλιβεροί: ξέρουν πως ο μόνος εχθρός τους είναι ο εαυτός τους, πως αυτοί οι ίδιοι είναι ταυτόχρονα η πηγή και το στέρεμα της ένωσης τους...”
Η ιστορία μας ξεκινά με μια τυχαία συνάντηση μέσα σε ένα λεωφορείο, εκεί ο Φρανς κοντά στα 30, ιατρός, από καλή οικογένεια θα γνωρίσει την Ρεβέκκα κοντά στα 18, κομμώτρια από εργατική οικογένεια.
Ο έρωτας που θα ζήσουν από την αρχή θα είναι παράφορος, θυελλώδης και απόλυτος. Για μήνες θα υπάρχουν κυριολεκτικά μόνο ο ένας για τον άλλον.
“...Να ερωτευτώ κάποιον σημαίνει να του δώσω, με τη θέλησή μου, μιαν απεριόριστη εξουσία πάνω μου...”
Και μια τέτοια εξουσία φαίνεται ότι από την αρχή είχαν δώσει οι δυο εραστές ο ένας στον άλλον!
Αυτή η απόλυτη προσπάθεια κατάκτησης του ενός από τον άλλον θα είναι και ο κυριότερος λόγος που σύντομα το ζευγάρι θα περάσει το όριο των συμβατικών ερωτικών επαφών και θα οδηγηθεί στον ερωτικό πειραματισμό, σε παρεκκλίσεις και διαστροφές.
“...Μην ξεχνάτε ωστόσο πως δεν αγαπάει κανείς τίποτα αν δεν αγαπάει τα πάντα...”
Τα ακραία ερωτικά παιγνίδια μπορεί να κράτησαν την φλόγα του έρωτα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι κρατάει συνήθως, όμως και αυτά με την πάροδο του χρόνου κατάντησαν συμβατικά και συνηθισμένα.
Την απογοήτευση για το τέλος του έρωτα, διαδέχτηκε ο θυμός.
“...Ο υπερβολικός θυμός κρύβει μέσα του το μίσος, είναι σαν να γκρεμίζεις από πριν αυτόν που έστησες στο βάθρο: ύστερα από ερωτική παραφορά έξι μηνών, βρισκόμαστε ξανά ξένοι ο ένας για τον άλλον, πιστεύοντας πως γνωριζόμαστε και μην έχοντας τίποτε να πούμε...”
Ο Φρανς και η Ρεβέκκα θα ξεκινήσουν να μαλώνουν άσχημα. Η ρόλοι που είχαν υιοθετήσει στα σεξουαλικά τους παιγνίδια είχαν έντονα τα στοιχεία της βίας, της εξουσίας και της υποταγής. Στοιχεία που κράτησαν στη συνέχεια της σχέσης τους, ακόμα και όταν ξεθύμανε το ερωτικό τους παιγνίδι.
Σε αυτή τη μάχη τους λοιπόν, το πλεονέκτημα άνηκε στον Φρανς που δεν έχανε ευκαιρία να προσβάλλει να μειώνει ακόμα και να χτυπά την νεαρή και άπειρη σύντροφό του.
“...Είχα το πλεονέκτημα απέναντι στη Ρεβέκκα να είμαι εγώ ο επιτιθέμενος. Αμυνόταν γενναία, μα αυτός που δεν παίρνει την πρωτοβουλία είναι καταδικασμένος να υποχωρήσει στο τέλος...”
Όμως ακόμα και αυτό το παιγνίδι εξουσίας και υποταγής δεν μπόρεσε να κρατήσει το ζευγάρι μαζί. Γρήγορα ο Φρανς το βαρέθηκε και αυτό και άρχισε να αναζητά απολαύσεις σε άλλες γυναίκες.
Το ζευγάρι θα χωρίσει προσωρινά αλλά η Ρεβέκκα νιώθει ότι η ζωή χωρίς τον Φρανς είναι άδεια! Θα γυρίσει και τον ικετεύει να την κρατήσει στη ζωή του και ας είναι ακόμα και από οίκτο!
“...- Μα πες μου, τι σου έκανα, σε πρόσβαλα σε πλήγωσα;
- Τι μου έκανες; Τίποτα. Το φταίξιμό σου είναι πως υπάρχεις, αυτό είναι όλο...”
Ο Φρανς θα την δεχτεί πίσω, αλλά από εκείνη τη στιγμή και μετά θα επικεντρώσει όλη την ενέργειά του στο να την πληγώνει με κάθε τρόπο.
Εκείνη θα αντιδρά όλο και λιγότερο, όμως θα εμφανίζει όλο και πιο συχνά ψυχοσωματικά συμπτώματα, θα αρρωσταίνει συχνά, θα βγάζει σπυριά και στο τέλος θα σταματήσει και να είναι όμορφη!
Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, ακόμα και αυτή η κατάσταση, θα γίνει ρουτίνα για τους δύο εραστές, που είχαν προσαρμοστεί και οι δυο τέλεια στους ρόλους τους.
Όμως αυτή η νέα ρουτίνα δεν θα προξενεί πια καμία ευχαρίστηση στον Φρανς που αποφασίζει να βγάλει την Ρεβέκκα οριστικά από την ζωή του.
Της υπόσχεται να πάνε μαζί ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που ίσως κατάφερνε να σώσει την σχέση τους! Εκείνη θα πεισθεί και με αναπτερωμένες ελπίδες μπαίνει στο αεροπλάνο, στο οποίο όμως ο Φρανς την εγκαταλείπει μόνη, λίγο πριν την απογείωση του!
Ο Φρανς πιστεύοντας ότι πια έχει απαλλαγεί οριστικά από την Ρεβέκκα, θα στραφεί στην έκλυτη ζωή και στις σχέσεις τις μιας βραδιάς με μανία εφήβου.
“...Η πραγματική ομορφιά είναι μια απόλαυση της πολλαπλότητας, βρίσκεται στην ποικιλία των μορφών, στις εναλλαγές των προτύπων. Οι πιο όμορφες γυναίκες είναι αυτές που δεν γνωρίζουμε ακόμα...”
Σε μια βραδιά εξόδου ο Φρανς θα πάθει ένα ατύχημα και θα βρεθεί με κάταγμα στο νοσοκομείο. Εκεί θα κάνει την απρόσμενη εμφάνισή της η Ρεβέκκα που εσκεμμένα θα του προκαλέσει νέο τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη και εκείνος θα μείνει ανάπηρος από την μέση και κάτω και σεξουαλικά ανίκανος!
Οριστικά ανήμπορος ο Φρανς αναγκάζεται να δεχτεί πίσω στην ζωή του την Ρεβέκκα και εκείνη καθημερινά θα επιδίδεται με σχολαστικότητα στο να τον εκδικείται με κάθε πιθανό τρόπο.
Θα φέρνει εραστές στο σπίτι και θα τον αναγκάζει να κοιτάει, θα του βαράει τις ενέσεις πολλές φορές και σε λάθος σημείο, θα τον αφήνει κατουρημένο επί ώρες και σαν αποκορύφωμα μπροστά στα μάτια του θα αποπλανήσει και τον έφηβο γιο του!
Ο Φρανς ανήμπορος και απόλυτα εξαρτημένος από την Ρεβέκκα θα προσπαθεί καθημερινά να κερδίσει έστω τον οίκτο της.
“... -Κοίταξέ με, μισώ τον εαυτό μου όπως κανείς δεν με μίσησε ποτέ.
- Όχι, μ' έκοβε, πάνω σ' αυτό μην έχεις καμία αυταπάτη, σε μισώ χίλιες φορές περισσότερο απ' όσο θα μπορούσες να σιχαθείς τον εαυτό σου....”
Σε ένα ταξίδι που θα κάνουν, θα γνωρίσουν μέσα σε ένα πλοίο ένα άλλο ζευγάρι, τον Ντιντιέ και την Μπεατρίς.
Ανάμεσα στα ζευγάρια από την αρχή θα αναπτυχθεί μια περίεργη σχέση. Ο Ντιντιέ αισθάνεται έντονη ερωτική έλξη για την Ρεβέκκα και ο Φρανς θα του αφηγηθεί όλη την ερωτική ιστορία τους, προβάλλοντας σαν έπαθλο στο τέλος της αφήγησης, μια πιθανή σεξουαλική συνεύρεση με την γυναίκα του!
Ο Ντιντιέ μαθαίνοντας όλες τις ερωτικές αποκλίσεις του ζευγαριού θα ποθήσει ακόμα περισσότερο την Ρεβέκκα και τυφλωμένος από το πάθος του θα επιχειρήσει την τελευταία βραδιά πάνω στο πλοίο να την κατακτήσει!
Σε μια ακόμα ανατροπή, οι δυο γυναίκες θα κάνουν μαζί έρωτα και ο Ντιντιέ θα καταλήξει μεθυσμένος και μόνος στην καμπίνα του.
Το επόμενο πρωινό ο Φρανς θα προκαλέσει ατύχημα στην υπνωτισμένη γυναίκα του και θα της χύσει καυτό τσάι στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα εκείνη όχι μόνο να παραμορφωθεί αλλά και να χάσει το ένα της μάτι!
Για το ατύχημα αυτό ο Φρανς καταφέρνει να ενοχοποιήσει τον θολωμένο Ντιντιέ που συλλαμβάνεται για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Στο τέλος του βιβλίου, το ζευγάρι μας φτάνει τελικά σε ένα είδος ισορροπίας.
“...Είμαι ανακουφισμένος: θα πάψω πια να προσβάλλω ότι υπάρχει στη γη και στον ουρανό. Έχω μάλιστα σκοπό να ξαναδουλέψω. Ύστερα από δυο χρόνια απραξίας το επάγγελμά μου με ενδιαφέρει και πάλι. Η Ρεβέκκα ίσως ανοίξει κομμωτήριο, όλοι ξαναγυρίζουμε, βλέπετε, στις ρίζες μας. Υπάρχει τώρα ανάμεσά μας το συναίσθημα μιας αναφαίρετης ισότητας...”
Η αφήγηση τελειώνει με τον Ντιντιέ να περνάει κάποιους μήνες σε μια τούρκικη φυλακή και να περιμένει την αποφυλάκισή του, αφού ο Φρανς και η Ρεβέκκα απέσυραν τελικά όλες τις κατηγορίες εναντίον του. Στη φυλακή επίσης μαθαίνει και για την γυναίκα του, ότι κατάντησε εξαρτημένη χρήστης ηρωίνης που κάνει ακόμα και πορνεία για να εξασφαλίσει την δόση της.
Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα, δεν είναι παρά η αστοχία ενός παράφορου έρωτα.
Μια αστοχία στην οποία ο έρωτας μετουσιώθηκε σε μίσος και ένας ανελέητος πόλεμος ξεκίνησε ανάμεσα στο ζευγάρι καταστρέφοντας όχι μόνο τις ζωές του ζευγαριού, αλλά και αυτών που είχαν την απερισκεψία να εμπλακούν ανάμεσά τους.
Στον πόλεμο αυτό, ανάμεσα στον Φρανς και την Ρεβέκκα, δεν θα υπάρξει νικητής, αλλά μόνο δυο ολοκληρωτικά χαμένοι! Ο Ντιντιέ και η Μπεατρίς, σ' αυτήν την ιστορία μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως παράπλευρες απώλειες!
Ας γυρίσουμε όμως για να κλείσουμε το κείμενο στην αρχή του βιβλίου, όπου ο συγγραφέας μας περιγράφει την πρώτη τους συνάντηση.
Είναι η στιγμή που γεννιέται ο έρωτας:
“...Η αιωνιότητα, κύριε, άρχισε για μένα ένα βράδυ του Ιουνίου στο λεωφορείο 96 που συνδέει το
Μονπαρνάς με την Πορτ ντε Λίλα. Ήταν πριν από τέσσερα χρόνια. Στη διασταύρωση του Οντεόν μια κοπέλα, ντυμένη με μαύρη τσιγγάνικη φούστα και ψηλά άσπρα σοσόνια που σκέπαζαν τους λεπτούς της αστραγάλους, ανέβηκε και κάθισε απέναντί μου. Η παρουσία της τράβηξε αμέσως την ματιά μου. Θαμπώθηκα κυριολεκτικά από την μορφή της και την κοιτούσα μαγεμένος κρατώντας την ανάσα μου. Δεν ξέρω τι θαύμαζα περισσότερο στο πρόσωπο αυτό: τα μάγουλα που έμοιαζαν ζυμωμένα με γάλα ή τα βλέφαρα που χάιδευαν απαλά τα πράσινα μάτια εμποδίζοντας ταυτόχρονα τις αδιάκριτες ματιές. Δεν έβλεπα πια μπροστά μου ήμουν τυφλός, υπνωτισμένος και δεν ένιωθα παρά μόνο μια επιθυμία, να την πλησιάσω και ένα τρόμο, μήπως μου φύγει και την χάσω...”
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Πολύ καλό βιβλίο
ειναι το μονο βιβλιο που μετανιωσα που το διαβασα
Πολύ καλή ταινία
Οταν δεν δινουμε οριστικο τελος τη στιγμη που σβηνει και χανεται αυτο που μας δενει ...ο,τι και αν ηταν...τοτε μοιραια θα ζησουμε μαυρα φεγγαρια και μαυρες μερες....και οποιος αντεξει...
...η αστοχία ενός παράφορου έρωτα... Τα όρια και η υπέρβασή τους, η υπερβολή, τα παιχνίδια κυριαρχίας, οι αδυναμίες και η γοητεία, τα χαμένα όνειρα, οι προδοσίες, οι εθισμοί, η ευτέλεια και τόσα στοιχεία ακόμα σε ένα καθόλου εύπεπτο βιβλίο ακόμη και για τη σημερινή εποχή...το πλέον εμβληματικό έργο του Μπρυκνέρ... Εξαιρετικό όπως πάντα το κείμενο και η αποτύπωση της ατμόσφαιρας!!!
Πιστευω οτι η συμπεριφορα του Φρανς οσον αφορα την υποτιμηση και τον εξευτιλισμο της Ρεβεκκας προερχοταν και απο δικες του αδυναμιες λογω ανημποριας του και εξαρτησης του απο Ρεβεκκα.
Υπέροχο κειμενο!!!!!αν δεν κάνω λάθος υπάρχει και η ταινία!!
Εξαιρετικό κείμενο!!!
Για μενα η ταινια χανει πολυ συγκριτικα με το βιβλιο
Υπέροχο κειμενο!
Υπεροχο!!!!!!!
Οχι το απολυτο παθος αλλα η απολυτη μιζιερια απο το ξεκηνιμα
Υπέροχο!!!
Μοναδικο!!!!
συγχαρητηρια Γιωργο μου
❤️
Ταινιαρα
Maria Papa masterpiece
Bem assim mesmo
View more comments
Θυσιάζοντας το “Ν” ή αλλιώς το ελιξήριο της νεότητας. (Διήγημα Μυστηρίου)
Ο Νίκος Ναστόπουλος κατάγεται από ένα χωριό έξω από το Ναύπλιο που ονομάζεται Νεοχώρι. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, ζει στη Νίκαια αφού δουλεύει και στην περιοχή σαν Νευρολόγος.
Κάθε Σάββατο συνηθίζει τα πρωινά να πίνει τον καφέ του στο “Nouevo” μαζί με δυο παλιούς συμμαθητές του. Το πάθος του όμως, που με αυτό συνηθίζει να γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του, είναι να συλλέγει σπάνια Νομίσματα.
Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει, περισσότερο σαν αστείο στην αρχή, πριν περίπου 6 χρόνια και η ιστορία με το χαμένο γράμμα της αλφαβήτου.
Μόλις είχε αγοράσει από έναν άλλον συλλέκτη, σχεδόν του το είχε χαρίσει, ένα νόμισμα με το οποίο ένας μύθος συνέδεε την εξαφάνιση ενός συγκεκριμένου γράμματος της Ελληνικής αλφαβήτου.
Θυμόταν να αναφέρει την ιστορία στους φίλους του, κυρίως στην αρχή ως κάτι κωμικό. Το ελιξήριο της αθανασίας και της αιώνιας νεότητας έλεγε ο μύθος είχε ανακαλυφτεί πριν από πολλά χρόνια!
Εκείνοι που το ανακάλυψαν, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, δεν θέλησαν να το μοιραστούν με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Έκρυψαν λοιπόν το μυστικό σε μια πρόταση από 28 λέξεις που όλες ξεκινούν με το χαμένο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου.
Ο μύθος ακόμα έλεγε, ότι αν έχεις το συγκεκριμένο νόμισμα στην κατοχή σου και καταφέρεις για 6 χρόνια, 6 μήνες και 6 μέρες να μην χρησιμοποιήσεις ούτε σε γραπτό αλλά ούτε και σε προφορικό λόγο το γράμμα “Ν” θα σου αποκαλυφτεί το χαμένο γράμμα. Στη συνέχεια έπρεπε να καταφέρεις να φτιάξεις μια πρόταση 28 λέξεων που όλες θα ξεκινούσαν με αυτό το γράμμα και θα έτσι θα είχες ανακαλύψει το ελιξήριο της νεότητας!
Ο ένας φίλος του στην αρχή είχε αστειευτεί με την αντίστοιχη πρόταση με τα Πατρινά “Π” που υπάρχει και ήταν πολύ γνωστή στην περιοχή του. Ο άλλος φίλος του είχε επισημάνει το γεγονός ότι είναι αδύνατον για κάποιον που τόσο το ονοματεπώνυμο του, το χωριό που γεννήθηκε, η περιοχή που μένει αλλά και το επάγγελμα και το χόμπι του ξεκινάν όλα από Ν, (Νίκος Ναστόπουλος – Νεοχώρι – Νίκαια – Νευρολόγος – Νομίσματα) να καταφέρει ποτέ σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να μην γράψει ή να μην πει κάτι που να έχει το γράμμα “Ν” μέσα.
Κάπως έτσι φαίνεται να ξεκίνησε η ιστορία, περισσότερο σαν αστείο, μετά σαν πρόκληση και είχαν ήδη περάσει πάνω από 6 χρόνια που ο Νίκος Ναστόπουλος δεν είχε γράψει ή είχε πει κάτι από “Ν”!
Το πρώτο που είχε ανακαλύψει ο Νίκος Ναστόπουλος με απλή αναζήτηση στο Google, ήταν ότι το Ελληνικό Αλφάβητο αρχικά είχε 28 γράμματα. Τα 4 γράμματα τα οποία άγνωστο για ποιο λόγο δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νέο αλφάβητο ήταν, το Στίγμα (ς) & το Δίγαμμα (F) – και τα δύο στην 6η θέση, το Kόππα (Q) στην 18η, και το Σανπί στην 27η.
Αν κάποιος ήθελε να βρει το κέντρο εκείνου του Ελληνικού Αλφαβήτου, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι το κεντρικό στοιχείο είναι το γράμμα Ν (είναι το 14ο γράμμα) από το οποίο και αρχίζουν οι λέξεις: Νόμος, Νομοθέτης, Νους, Ναός Νερό, Νάω, Νάμα.
Η εξαφάνιση των 4 αυτών γραμμάτων από την Ελληνικό Αλφάβητο είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για το οποίο ως και σήμερα δεν υπάρχει καμία εξήγηση...
Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι τα 24 γράμματα που τελικά ¨διασώθηκαν” κρύβουν μια αρχαία επίκληση.
Αν πάρουμε τα γράμματά του αλφαβήτου και τα θέσουμε στη σειρά, εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή!
"Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!"
Η μετάφραση έχει ως εξής:
"Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!"
Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το ελληνικό αλφάβητο!
Ένα τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό γεγονός προκύπτει από την παρακάτω παρατήρηση:
Έχουμε ήδη διαπιστώσει ότι το πρώτο γράμμα του Αλφαβήτου είναι το Α, το μεσαίο το Ν και το τελευταίο το Ω.
Αυτά τα 3 γράμματα μας δίνουν τη λέξη ΑΝΩ, με την οποία στην αρχαιότητα εννοούσαν κάτι που βρίσκεται “πέραν του ορατού κόσμου”.
Αυτό όμως που είχε γυρίσει οριστικά την πλάστιγγα, ώστε να πάρει όλους αυτούς τους μύθους στα σοβαρά ο Νίκος Ναστόπουλος, ήταν ένα τηλεφώνημα που είχε δεχτεί μερικές μόνο μέρες μετά την πώληση του Νομίσματος.
Ήταν τρεις παρά δέκα το πρωί, όταν χτύπησε το κινητό του και η κλήση ήταν από άγνωστο νούμερο! Στην άλλη άκρη της γραμμής, σε φανερή σύγχυση ο συλλέκτης που του είχε πουλήσει το Νόμισμα του είχε πει:
- Κρύψε κάπου καλά το Νόμισμα και μην αναφέρεις ποτέ σε κανέναν τίποτε γι' αυτό, εκείνο θα σε οδηγήσει όταν έρθει η ώρα στα υπόλοιπα.
Ο συλλέκτης το είχε κλείσει, πριν ο Νίκος Ναστόπουλος προλάβει να του πει το οτιδήποτε και την επόμενη μέρα η είδηση της δολοφονίας του συλλέκτη γινόταν πρώτο θέμα σε όλα τα ειδησιογραφικά μέσα. Είχε βρεθεί δολοφονημένος με ένα νόμισμα στο στόμα που τα περισσότερα μέσα το είχαν αποδώσει σε ένα είδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών.
------------------------------------------------------
Σαπφώ και Φάωνας
Στα αρχαία χρόνια στη Μυτιλήνη, ζούσε ένας βαρκάρης, γέρος και άσχημος. Φάων ήταν το όνομά του. Με τη βάρκα του περνούσε κόσμο από την Μυτιλήνη στη Μικρά Ασία. Μια μέρα μπήκε στη βάρκα του μια γριά, άσχημη, χωρίς δόντια και με καμπούρα. Όταν έφτασαν απέναντι για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο ο Φάωνας δεν δέχτηκε χρήματα από την γρια που δεν ήταν άλλη από την θεά Αφροδίτη.
Εκείνη ως ανταμοιβή του έδωσε μια αλοιφή που μετέτρεψε στην στιγμή τον γέροντα Φάωνα σε νέο με μια ομορφιά αξεπέραστη που καμιά γυναίκα δεν μπορούσε να της αντισταθεί!
Ο μύθος ακόμα αναφέρει ότι στη συνέχεια τον ερωτεύτηκε παθιασμένα η ποιήτρια Σαπφώ και έγραψε τους πιο παθιασμένους στίχους υμνώντας τον έρωτά τους και την ομορφιά του Φάωνα.
Μέσα από τους στίχους της επίσης συχνά παρακαλούσε τους θεούς να μην αφήσουν την ομορφιά του Φάωνα να αλλοιωθεί από τον χρόνο και να αφήσουν το ελιξήριο της νεότητας, για πάντα στα χέρια ενός θνητού.
Ο Δίας τελικά, ικανοποίησε την επιθυμία της Σαπφώς, δίνοντας όμως μια τραγική λύση.
Κανόνισε ώστε ο Φάωνας να συναντήσει μια πολύ όμορφη παντρεμένη γυναίκα, η οποία δεν μπόρεσε να του αντισταθεί και του παραδόθηκε. Ο σύζυγός της που την παρακολουθούσε, τυφλωμένος από ζήλια σκότωσε τον Φάωνα με μια μαχαιριά.
Η Σαπφώ μόλις έμαθε τον τραγικό χαμό του εραστή της, αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα, άφησε πίσω της όμως καταπληκτικά ποιήματα που σύμφωνα με τον Οράτιο ακόμα και οι νεκροί στον Άδη τα ακούν κάνοντας ιερή σιγή.
------------------------------------------------------
“...Παλαμήδης εύρε γράμματα ουχ υπέρ του γράφειν μόνον, αλλά και υπέρ του γιγνώσκειν ά δει μη γράφειν...” - Απολλώνιος ο Τυανεύς
“..Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου δεν προορίζονται μόνον για να γράφονται απλώς, αλλά και να μεταδώσουν την κωδικοποιημένη πληροφορία που εσωκλείεται σε αυτά...”
Ο Νίκος Ναστόπουλος ξεκίνησε την προσπάθεια αποφυγής του γράμματος Ν από κάτι σχετικά απλό.
Έγραψε όλες τις λέξεις που μπορούσε να θυμηθεί, που περιέχουν το συγκεκριμένο γράμμα και στη συνέχεια έψαξε για αντίστοιχα συνώνυμα που δεν το περιέχουν. Μετά καθόταν ώρες ολόκληρες και επαναλάμβανε την συνώνυμη λέξη που δεν είχε Ν.
Για παράδειγμα αντικατέστησε την λέξη, “Γνωστός” με τη λέξη “Διάσημος”, όμως υπήρχαν λέξεις όπου το συνώνυμο δεν ήταν απλή υπόθεση.
Δυσκολεύτηκε πολύ να βρει συνώνυμη λέξη για το “Νοσοκομείο” και τελικά αποφάσισε να χρησιμοποιεί τον γενικότερο όρο “Οίκος Περίθαλψης”, που πολλές φορές όμως οδηγούσε τους συνομιλητές του σε σύγχυση!
Το επάγγελμα του, δεν το ανέφερε ξανά ως “Νευρολογία”, αλλά χρησιμοποιούσε την φράση:
“...O κλάδος της Ιατρικής που ασχολείται με σωματικές παθήσεις...”
Όταν έπρεπε να συμπληρώσει κάποια φόρμα, που εκείνες συνήθως ξεκινούν ζητώντας ονοματεπώνυμο, την έδινε σε κάποιον φίλο ή γνωστό με την παράκληση να συμπληρώσει εκείνος τα στοιχεία που ήδη γνώριζε και να τον ρωτήσει για τα υπόλοιπα.
Το “να” το αντικατέστησε με το “θα”. Εκφράσεις όπως “πρέπει να πάω αύριο” τις μετέτρεπε όλες σε “θα πάω αύριο”.
Κάπως έτσι (η πλήρης μεθοδολογία που χρησιμοποίησε φυσικά δεν μου αποκαλύφτηκε ποτέ) είχε καταφέρει, άλλοτε πιο εύκολα και άλλοτε πιο δύσκολα να περάσουν περισσότερα από 6 χρόνια χωρίς να έχει πει ή να έχει γράψει το “Ν”.
Η ζωή του κυλούσε πια σε μια σχετική ρουτίνα και το τηλέφωνα του φίλου του που ακολούθησε στην αρχή τον ξάφνιασε και στη συνέχεια του ανέτρεψε τα πάντα.
Παρακολουθούσε μόνος του μια ταινία σπίτι του, όταν στο κινητό του δέχτηκε κλήση από άγνωστο νούμερο.
- Έλα Νίκο! Τι κάνεις; O Βασίλης είμαι!
- Καλά είμαι Βασίλη! Εσύ;
- Δεν έχω πολύ χρόνο, πρέπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό, άκουσε με προσεκτικά!
- Άρχισε!
- Θυμάσαι πριν αρκετά χρόνια την ιστορία με το “Νόμισμα” που μας είχες πει στο “Nouevo”;
- Βεβαίως!
- Ε λοιπόν, εγώ την έψαξα λίγο παραπάνω και θες και λίγο από περιέργεια έγινα μέλος σε μια λέσχη που βρήκα στο ίντερνετ, που έχουν σαν στόχο την υπεράσπιση του μυστικού της αιώνιας νιότης.
- Για λέγε περισσότερα!
- Μέχρι χτες, μαζευόμασταν μια φορά το μήνα και όλο και κάποιος εξιστορούσε ιστορίες, μύθους ακίνδυνους έτσι νόμιζα, γύρω από το “ελιξήριο της νεότητας”.
- Και τι άλλαξε χτες;
- Ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά μέλη σε ανέφερε! Ακολούθησε μια θυελλώδης συζήτηση στην οποία αποφασίστηκε να σε απαγάγουν για να διαπιστώσουν τι ξέρεις και αν έχεις το “Νόμισμα”.
- Αλήθεια μου λες;
- Δεν θα σου έκανα ποτέ πλάκα με ένα τέτοιο θέμα! Κινδυνεύεις! Πρέπει να κλείσω!
- Μα πως με... βρήκαν πήγε να πει...ευτυχώς ούτε πάνω στην ταραχή του χρησιμοποίησε λέξη από “Ν”, είχε όμως παγώσει...σκέφτηκε την λέξη “ανακάλυψαν” αλλά ούτε και αυτή μπορούσε να χρησιμοποιήσει, μετά τη λέξη “εντόπισαν”, το μυαλό του δεν δούλευε πια ήταν σε σύγχυση...ευτυχώς μίλησε και πάλι ο φίλος του.
- Φυσικά και δεν σε έχω αναφέρει ποτέ, ούτε και χτες, αλλά σε εκείνο το καφέ ήταν και ο Μιχάλης. Αν δεν έχεις αναφέρει σε κανέναν άλλο τίποτε, σε εκείνον με κάποιο τρόπο πρέπει να οφείλεται η διαρροή!
- Λες;
- Αν το σκεφτείς, δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση!
Όταν έκλεισαν το τηλέφωνο, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Ναστόπουλος, ήταν να υπολογίσει ακριβώς πόσες μέρες δεν χρησιμοποιούσε πια το “Ν”. ¨Ήταν ακριβώς 6 χρόνια 4 μήνες και 6 μέρες.
“Μου μένουν άλλες 60 μέρες”, σκέφτηκε. Ο φίλος του δεν του είχε αναφέρει πότε σκόπευαν να τον απαγάγουν και έτσι θεωρητικά αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ανά πάσα στιγμή!
Έφτιαξε μια βαλίτσα με ρούχα και πήγε να περάσει τη νύχτα του σε ένα ξενοδοχείο, την επόμενη μέρα πήγε στη δουλειά και ζήτησε όλη την άδεια του! Ευτυχώς ήταν Ιούνιος και κάτι τέτοιο δεν φάνταζε περίεργο, μιας και είχε μπει το καλοκαίρι για τα καλά!
Αφού τελείωσε την δουλειά του και σιγουρεύτηκε ότι δεν τον ακολουθεί κανείς κατέβηκε Πειραιά και μπήκε στο πρώτο πλοίο που βρήκε για να καταλήξει στη συνέχεια στη Σκύρο, όπου και νοίκιασε δωμάτιο χρησιμοποιώντας ψεύτικο όνομα!
------------------------------------------------------
Με το Νι και με το Σίγμα
Όταν λέμε κάτι «με το νι και με το σίγμα», το λέμε με όλες τις λεπτομέρειες, χωρίς δηλαδή να παραλείψουμε τίποτα.
Η συγκεκριμένη έκφραση πρέπει να γεννήθηκε από τη διαπίστωση της διαφοράς ανάμεσα στις λέξεις της καθαρεύουσας, όπως:
“πόλις, πίστις, σχολείον, παιδίον”
και στις λέξεις της δημοτικής που χρησιμοποιούνταν πια στον προφορικό λόγο όπως:
“πόλη, πίστη, σχολείο, παιδί.”
Οι λέξεις της καθαρεύουσας θεωρούνται πληρέστερες αφού έχουν τα τελικά “νι και σίγμα”.
Η παροιμία μας δείχνει ότι, τα “νι και σίγμα” θεωρούνται πια λεπτομέρειες, που εκείνος που τα χρησιμοποιεί μπορεί να μιλά πιο σωστά όμως είναι πια κοινώς αποδεκτό ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν παραλειφθούν.
------------------------------------------------------
Στη Σκύρο έζησε ήρεμα και χωρίς να νιώθει ιδιαίτερο κίνδυνο για 45 ημέρες. Όμως δεν είχε άλλη άδεια και έπρεπε να βρει μια δικαιολογία και έναν τρόπο να ενημερώσει στη δουλειά του ότι δεν θα επέστρεφε, χωρίς όμως και να κινδυνέψει να εκτεθεί!
Μπήκε σε ένα μαγαζί κινητής τηλεφωνίας που διέθετε το νησί και από κει τηλεφώνησε στον προϊστάμενό του!
- Έλα Γιώργο! Πως είσαι!
- Νίκο μου! Μια χαρά είμαι! Εσύ δεν επιστρέφεις κανονικά σήμερα;
- Έχει συμβεί κάτι σοβαρό! Χρειάζομαι άλλες δέκα μέρες! Τις χρειάζομαι Γιώργο!
- Καλά θα δω τι μπορώ να κάνω, πάρε με αύριο να σου πω!
Ο Νίκος Ναστόπουλος τελικά κατάφερε να πάρει 12 μέρες επιπλέον άδεια, χάρη στον προϊστάμενό του, τις οποίες είχε περάσει και αυτές ήρεμα στο νησί...
57 μέρες μετά την φυγή του, παρουσιάστηκε τελικά στη δουλειά του. Οι περισσότεροι, λόγο του μαυρίσματος αλλά και μιας γενειάδας που είχε αφήσει να καλύψει ολόκληρο το πρόσωπό του δυσκολεύτηκαν να τον αναγνωρίσουν!
Πιστεύω πάντως, πως το μοιραίο λάθος που έκανε, ήταν ότι μετά τη δουλειά του γύρισε σπίτι του και δεν πήγε σε κάποιο ξενοδοχείο. Βγαίνοντας από το σπίτι του τον περίμεναν 3 άτομα οπλισμένα και ο Ναστόπουλος αναγκάστηκε να τους ακολουθήσει.
Δεν ρώτησε κάτι τους απαγωγείς του, αλλά ούτε και εκείνοι του απευθύνθηκαν. Τον οδήγησαν σε μια απομακρυσμένη περιοχή, έξω από την Αθήνα και τον έκλεισαν σε ένα δωμάτιο.
Την επόμενη μέρα δέχτηκε την επίσκεψη 2 ατόμων, τον έναν που φαινόταν να είναι και ο αρχηγός δεν τον είχε δει ποτέ, τον άλλον δεν δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει, ήταν ο φίλος του ο Βασίλης.
Ο αρχηγός ήταν αυτός τελικά που ξεκίνησε τον διάλογο:
- Αν μου πεις οποιαδήποτε λέξη από “Ν”, σου υπόσχομαι ότι θα σε αφήσω ελεύθερο να φύγεις τώρα!
Ο Νίκος Ναστόπουλος τον κοίταξε αλλά δεν μίλησε. Ο αρχηγός τον κοίταξε επίμονα και αποχώρησε χωρίς ούτε αυτός να δώσει συνέχεια στην κουβέντα, για να γυρίσει όμως την επόμενη μέρα.
- Θα σε κρατήσουμε εδώ, όσο είναι απαραίτητο, αργά ή γρήγορα θα λυγίσεις! Γιατί ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, αλλά και εμάς;
O Νίκος Ναστόπουλος δεν απάντησε ούτε αυτή τη φορά και ο αρχηγός έφυγε πάλι. Την τρίτη μέρα της κράτησης του, όταν τον επισκέφτηκε και πάλι ο αρχηγός φαινόταν πιο αποφασισμένος!
- Που θα πάει αυτή η ιστορία; Γιατί δεν μιλάς; Αφού τα ξέρουμε όλα!
- Τι ξέρετε, τον ρώτησε ξαφνικά ο Ναστόπουλος.
- Ώστε μπορείς να απαντήσεις! Τα ξέρουμε όλα, σε παρακολουθούμε χρόνια!
- Δηλαδή;
- Ξέρουμε ότι δεν λες το “Ν”, ότι έχεις το “Νόμισμα” και ότι περιμένεις να σου αποκαλυφτούν οι 28 λέξεις από το χαμένο γράμμα “Σανπί” που θα σε οδηγήσει στο μυστικό της αιώνιας νιότης!
Ο Ναστόπουλος δεν μπορούσε να πιστέψει στην τύχη του, το χαμένο γράμμα του είχε αποκαλυφτεί, είχαν περάσει ακριβώς 6 χρόνια, 6 μήνες και 6 μέρες από την τελευταία φορά που είχε πει το “Ν”.
Κατάλαβε ότι πια μπορούσε να ελευθερωθεί τόσο από το “Ν”, όσο και από τους απαγωγείς του.
- Μα τι μαλακίες είναι αυτές, ποιο “Ν”, δεν με κρατάτε για λύτρα; είπε και προσπάθησε να φανεί όσο το δυνατόν πιο έκπληκτος!
Ο αρχηγός τα έχασε! Ο Ναστόπουλος μέσα σε μια μόνο πρόταση είχε χρησιμοποιήσει το “Ν” 3 φορές!
Χωρίς να του απευθύνει άλλο το λόγο, αποχώρησε. Λίγες ώρες μετά και ο Ναστόπουλος αφέθηκε ελεύθερος και βρισκόταν επιτέλους σπίτι του.
------------------------------------------------------
Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν το «ελιξίριο της νεότητας»
Το ελιξίριο της νεότητας φαίνεται πως ανακάλυψαν Έλληνες επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Η συνταγή βασίζεται σε φυσικά βότανα που επιβραδύνουν και αναστρέφουν τη διαδικασία της γήρανσης. Τα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών ανακοινώθηκαν πριν από λίγες ημέρες σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, παρουσία γιατρών, ερευνητών και επιστημόνων.
“...Ερευνούμε τους μηχανισμούς γήρανσης και ερευνούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε το γήρας. Και επειδή αυτό είναι αρκετά ευαίσθητο το κάνουμε με φυσικούς τρόπους, ώστε η οποιαδήποτε παρέμβαση που κάνουμε να είναι ασφαλής.
Ο στόχος μας είναι και όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα είναι εφικτός ο άνθρωπος να ζει πάνω από 120 χρόνια. Η έρευνά μας βασίζεται σε στοιχεία και δεδομένα που έχουμε και από θηλαστικά. Για παράδειγμα στο Χάρβαρντ έχει αποδειχθεί ότι ποντίκια που ήταν γερασμένα απέκτησαν νέο τρίχωμα και έγιναν πιο νέα...”
ΠΗΓΗ: protothema.gr
------------------------------------------------------
Δεν πήγε στην αστυνομία, ούτε ανέφερε και σε κάποιον την ιστορία της απαγωγής! Ξεκίνησε και πάλι την ρουτίνα της παλιάς του ζωής. Το περίεργο είναι ότι συνέχισε να αποφεύγει το “Ν” αν και δεν υπήρχε πια λόγος να το κάνει. Περισσότερο από συνήθεια, συνέχισε να ψάχνει για συνώνυμα που δεν το περιέχουν και να χρησιμοποιεί όλη εκείνη την μεθοδολογία που είχε επινοήσει.
Μερικές μέρες μετά συναντήθηκε στο σπίτι του και με τον φίλο του, τον Βασίλη.
- Θα σε ευχαριστήσω που μου έσωσες την ζωή!
- Μπορεί! Αλλά σίγουρα κατέστρεψα την προσπάθεια τόσον χρόνων!
- Όχι! Τα κατάφερα!
- Μα, μίλησες! Χρησιμοποίησες το “Ν” σε άκουσα! Έπεσες στην παγίδα του αρχηγού Νίκο! Δεν είχε ιδέα ποιο από τα 4 χαμένα γράμματα ψάχνεις και απλά σου ανέφερε ένα στην τύχη! Εσύ πίστεψες ότι σου αποκαλύφτηκε το μεγάλο μυστικό και χρησιμοποίησες το “Ν”!
Ο Ναστόπουλος δεν απάντησε, άκουγε σκεφτικός! Ακόμα και έτσι να ήταν, είχε 25% πιθανότητα να είναι το σωστό γράμμα το “Σανπι”.
- Γιατί ο αρχηγός σας διάλεξε το “Σανπι”, ρώτησε τελικά τον Βασίλη.
- Δεν ξέρω, μάλλον στην τύχη!
- Και είσαι σίγουρος ότι η τύχη τον οδήγησε στο “Σανπι” και όχι κάτι άλλο;
- Όπως:
- Η μοίρα;
Αν και η συνάντηση με τον Βασίλη τον είχε προβληματίσει, στην ουσία δεν άλλαζε κάτι στην προσπάθεια που είχε ακόμα να κάνει ο Ναστόπουλος.
Είχε ακόμα να συντάξει μια πρόταση με 28 λέξεις που όλες θα ξεκινούσαν με το “Σανπι”. Την επόμενη μέρα πήρε τηλέφωνο και ζήτησε άδεια ασθενείας. Την μεθεπόμενη μέρα, δεν πήγε για δουλειά, ούτε τον είδαν ξανά, ούτε σπίτι του, ούτε στα μέρη που σύχναζε, ούτε και οι φίλοι του. Ακόμα και στη Σκύρο που είχε περάσει τόσες μέρες, δεν είχε φανεί ξανά, τον είχα ψάξει και εκεί!
Σαν να είχε ανοίξει η γη και να τον είχε καταπιεί!
Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και γνωρίζεις κάποιον Νευρολόγο Νίκο Ναστόπολο, παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου, θέλω να τον ρωτήσω πως τελειώνει το διήγημα μου!
------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Το επίπεδο ιδεών και γραφής έχει αγγίξει την κορυφή!!! Απολαυστικό...!!! (ερώτηση α/ ποια είναι τα πατρινά π; β/ το όνομα Φάων δεν αλλάζει στις πτώσεις; ευχαριστώ)
Υπεροχο κειμενο!
Καταπληκτικο κείμενο.. έμεινα σε αγωνία μέχρι το τέλος!! New song: τώρα αγαπάω.. Ακούστε στο youtube.. 🤟😎
Και δεν ξερεις τι παιχνιδια παιζει ακομα η μοιρα χαχα...πολυ ομορφο μπραβο!!!!
Άλλο ένα υπέροχο κείμενο από τον Γιώργο γεμάτο μυστήριο και με απρόσμενο τέλος. Εύγε!!!!!!
Με κρατησε σε αγωνια μεχρι το τελος...καταπληκτικο!!!!!
Τι ωραία που τα γραφεις!
Im shating dear!!😍
Υπέροχο κείμενο 🌺
ένα ακόμα υπέροχο κείμενο.....
Πολύ ωραίο Γιώργο! Ειλικρινά! Γοητευτικά παράδοξο
Καταπληκτικο
View more comments
Πριν το Ξημέρωμα ή αλλιώς η αποθέωση της ασημαντότητας
“...Αν υπάρχει οποιοδήποτε είδος μαγείας στον κόσμο, πρέπει να είναι η απόπειρα να καταλάβουμε κάποιον...” - Σελίν
Η ταινία ξεκινά μέσα σε ένα τρένο.
Ένα ζευγάρι, που φαίνεται ότι είναι χρόνια μαζί, έχουν έναν λεκτικό διαπληκτισμό, που ενοχλεί την νεαρή Σελίν (λίγο πάνω από τα 20) και αλλάζει βαγόνι.
Εκεί θα συναντήσει τον Τζέιμς (Τζέσι), που θα την πείσει να κατέβουν μαζί στην Βιέννη και να περάσουν μαζί μια μέρα και μια νύχτα.
Χρονικά βρισκόμαστε στις 16 Ιουνίου του 1995.
Την ίδια ημερομηνία 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς τοποθετεί την ημέρα που περνά ο ήρωας του Λέοπολντ Μπλουμ στο Δουβλίνο, στο τεράστιο μυθιστόρημα του “Οδυσσέας”.
Την επόμενη μέρα εκείνη θα πρέπει να γυρίσει στο Παρίσι και εκείνος στην Αμερική.
Το γεγονός αυτό, της αναγκαστικής αναχώρησης την επόμενη μέρα, μπαίνει από την αρχή σαν βάση, για να ζήσουν μαζί στιγμές που θα θυμούνται για πάντα.
Οι νεαροί ξεκινούν την ανακάλυψη της Βιέννης. Θα περπατήσουν, θα φάνε, θα πιουν και θα μιλήσουν.
Θα μιλήσουν για τις σχέσεις, για την αντρική και γυναικεία οπτική πάνω στα ερωτικά ζητήματα και για τις διαφορές της Γαλλικής από την Αμερικάνικη κουλτούρα.
Η πρώτη αποτύπωση που είχα κάνει για την ταινία, ήταν ότι το ζευγάρι ερωτεύεται με φόντο μια καταπληκτική Βιέννη που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να μην νιώσεις έρωτα!
Σήμερα που την είδα πάλι, θα έλεγα ότι από την στιγμή που ερωτεύονται, προσπαθούν να δημιουργήσουν από οποιοδήποτε περιστατικό μια στιγμή που θα την θυμούνται για πάντα!
Ο έρωτας μετατρέπει κάθε ασημαντότητα σε ένα μοναδικό γεγονός!
Και είναι αυτός ένας ορισμός του έρωτα, που ίσως να μου είχε διαφύγει ως σήμερα!
Όταν συναντιούνται δυο ερωτευμένοι, κάθε στιγμή, κάθε πόλη, κάθε γεγονός, καθημερινά περιστατικά καταδικασμένα στη λήθη, αποκτούν μυθικές διαστάσεις που τελικά μένουν χαραγμένα στη μνήμη!
Δυο νεαροί ηθοποιοί θα τους χαρίσουν εισιτήρια για μια ερασιτεχνική παράσταση, ένας πλανόδιος ποιητής θα τους χαρίσει ένα ποίημα που θα γράψει με αφορμή μια λέξη που θα του δώσουν, ένας μπάρμαν θα τους δώσει ένα μπουκάλι κρασί με την υπόσχεση να του στείλει τα χρήματα ο Τζέσι όταν φτάσει Αμερική, μια μάντισσα θα τους διαβάσει με το χέρι την μοίρα τους!
Τίποτε συνταρακτικό δεν συμβαίνει, μια γιορτή της ασημαντότητας! Κι όμως στα δικά τους μάτια, όλα μεταμορφώνονται σε κάτι μοναδικό!
Στη συνέχεια θα επισκεφτούν το περίφημο λούνα παρκ της Βιέννης, θα μπουν σε ένα δισκάδικο και θα ακούσουν μουσική, θα περπατήσουν σε ένα νεκροταφείο και θα περάσουν μπροστά από τα ιστορικά μνημεία και τα μουσεία της πόλης!
Όταν πλησιάζει η ώρα του αποχωρισμού, θα αποφασίσουν να είναι ειλικρινείς και να μην επιδιώξουν άλλη επικοινωνία!
Βρισκόμαστε στο 1995 και το ίντερνετ και η τεχνολογία δεν είχαν φέρει ακόμα τους κόσμους τόσο κοντά!
Αποφασίζουν να ζήσουν μόνο το παρόν.
Με αυτόν τον τρόπο η μέρα τους αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Δεν θα φθίνει από τηλεφωνικές κλήσεις που δεν απαντήθηκαν, δεν θα φθίνει από υποσχέσεις συναντήσεων που δεν τηρήθηκαν!
Λίγο πριν το ξημέρωμα θα κάνουν έρωτα και θα χωριστούν.
Ο αποχωρισμός γίνεται στο σταθμό, στο ίδιο σημείο που συναντήθηκαν. Λίγο πριν μπει η Σελίν στο τρένο ο Τζέσι θα της ομολογήσει ότι θέλει να την ξαναδεί! Το ίδιο θέλει και εκείνη αλλά ντρεπόταν να το ομολογήσει πρώτη!
Η Σελίν θα του προτείνει να βρεθούν και πάλι στην Βιέννη μετά από 5 χρόνια! Τους φαίνονται πολλά! Δεν έχουν τόσο υπομονή!
Εκείνη θα προτείνει πάλι σε 1 χρόνο, για να αποφασίσουν τελικά να δώσουν ραντεβού σε 6 μήνες, στον ίδιο σταθμό, στην Βιέννη!
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας παρακολουθούμε τους ήρωες να αποχωρούν, να ταξιδέψουν για την πατρίδα τους.
Στα κοντινά που τους κάνει η κάμερα παρατηρούμε και στους δύο ένα χαμόγελο ευτυχίας να ζωγραφίζεται πάνω στο πρόσωπο τους! Αυτό το χαμόγελο, το συγκεκριμένο, που μόνο ο έρωτας μπορεί να σου καρφώσει στο πρόσωπο.
“...Δεν είναι όλα όσα κάνουμε σε αυτή τη ζωή ένας τρόπος για να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο;...” - Σελίν
------------------------------------------------------------
Το ποίημα του W.H. Auden που προσπαθεί να απαγγείλει ο Τζέσι στη Σελίν είναι το “As I Walked Out One Evening”
www.poemdujour.com/auden.walkedout.html
www.youtube.com/watch?v=0EilsFtfiOk
------------------------------------------------------------
Στις 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του Νόρα Μπάρνακλ και την έπεισε να περάσουν μαζί μια μέρα στο Παρίσι.
------------------------------------------------------------
Στο δισκάδικο ακούν το τραγούδι “Come Here" της Kath Bloom, την οποία θαυμάζει ο σκηνοθέτης της ταινίας Richard Linklater.
www.youtube.com/watch?v=nQpYHiB0k6k
------------------------------------------------------------
Σε έναν δρόμο, θα βρεθούν μπροστά σε μια αφίσα, που διαφημίζει μια έκθεση του Ζωρζ Σερά, που δεν θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν. Πάνω στην αφίσα υπάρχει ο πίνακας του καλλιτέχνη που έχει τον τίτλο “La voie Ferrée” (Η σιδηροδρομική γραμμή) για τον οποίο η Σελίν αναφέρει ότι την είχε μαγέψει σε κάποια άλλη έκθεση και παρακολουθούσε 45 λεπτά αποσβολωμένη!
Στη συνέχεια θα σταματήσει το μάτι τους σε άλλους δύο πίνακες: τον “La Nourrice” (Η Νταντά) και στον “Anaïs Faivre Haumonté sur son lit de mort” (Anaïs Faivre Haumonté στο θάνατό του)
www.youtube.com/watch?v=y_huDtMLl0k
(“I love the way the people seem to be dissolving into the background”)
------------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Όταν την είχα δει πριν χρόνια, με συγκίνησε θυμάμαι.... Πολύ ωραία τα κείμενά σας!
Η αποθέωση της ασημαντότητας.... Αυτό νομίζω τα λέει όλα.. Συγχαρητήρια για το κείμενο σας
Αχ
🌷💕
Οι περιπέτειες μιας φωτογραφιζόμενης
“...Η απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα που φωτογραφίζουμε, γιατί μας φαίνεται ωραία, και ανάμεσα στην πραγματικότητα που μας φαίνεται ωραία επειδή τη φωτογραφίσαμε, είναι ελάχιστη...”
“...Όταν παίζετε με την μπάλα, ζείτε στο παρόν, όταν όμως η ιδέα της φωτογραφίας επεμβαίνει και κρύβεται πίσω από κάθε κίνησή σας, δεν σας απασχολεί πια η χαρά του παιγνιδιού αλλά η προβολή του στο μέλλον...”
“...Η χαρά της φυσικής στιγμιαίας φωτογραφίας που αποτυπώνει την πραγματικότητα, σκοτώνει τον αυθορμητισμό και απομακρύνει το παρόν. Η φωτογραφημένη πραγματικότητα αποκτά αμέσως ένα νοσταλγικό χαρακτήρα, της χαράς που έχει κιόλας πετάξει με τα φτερά του χρόνου, έναν αναμνηστικό χαρακτήρα, ακόμα κι αν πρόκειται για χτεσινή φωτογραφία...”
“...Και η ζωή που ζείτε μόνο και μόνο για να τη φωτογραφίζετε είναι ήδη καταδικασμένη από τη γέννηση της, αφού αποτελεί ανάμνηση του εαυτού της...” - Ίταλο Καλβίνο (Αποσπάσματα από το διήγημα: Η περιπέτεια ενός φωτογράφου)
“Ανέβασε” άλλη μια φωτογραφία, η τρίτη για σήμερα! Και όμως, δεν είχε φτάσει καλά, καλά ακόμα ούτε μεσημέρι. Αυτή τη φορά την έκανε κάπως πιο προκλητική, παρόμοια με αυτή που είχε ανεβάσει δύο μέρες πριν και είχε πάει πολύ καλά σε likes και comments.
Οι προηγούμενες δύο που είχε “ανεβάσει” νωρίτερα, δεν είχαν καλή ανταπόκριση στα Social Media, η μία μάλιστα πήγαινε τόσο χάλια που σκεφτόταν να την διαγράψει.
Επικεντρώθηκε στο σχόλιο που θα συνόδευε την νέα της απόπειρα και έψαξε στα αποφθέγματα για κάτι που να ταιριάζει στη διάθεσή της. Κατευθύνθηκε πρώτα σε αυτά που έχουν την μεγαλύτερη δημοφιλία.
“...Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου...” - Φραντς Κάφκα
Δεν ήξερε τον συγγραφέα, ούτε είχε διαβάσει ποτέ κάποιο βιβλίο του αλλά της άρεσε το γνωμικό γιατί είχε χιούμορ και φαινόταν “ψαγμένο”.
Την βλέπω να προβληματίζεται με την ανάρτηση που θα κάνει σε λίγο και δεν μπορώ να μην μοιραστώ μαζί σας και έναν δικό μου προβληματισμό.
Στην εποχή των Social Media, η λογοτεχνία συρρικνώθηκε σε μερικές εκατοντάδες αποφθέγματα. Η ηρωίδα μου δεν θα ασχοληθεί περισσότερο με τον Κάφκα, δεν θα μπει καν στη διαδικασία να ψάξει ποια βιβλία έγραψε. Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί κάποιο απόφθεγμα θα μπει και πάλι στο ίντερνετ και απλά θα αντιγράψει κάποιο άλλο.
Ας γυρίσουμε όμως σε εκείνη.
Σκέφτηκε τα πιθανά σχόλια που θα έπαιρνε το γνωμικό και πως θα μπορούσε να απαντήσει σε κάποια από αυτά. Έμεινε ευχαριστημένη και από αυτές τις σκέψεις της και αποφάσισε να προχωρήσει με την ανάρτηση.
Μπήκε στην σελίδα της, έβαλε τα ίδια φίλτρα που είχε βάλει και στην προηγούμενη φωτογραφία που είχε αναρτήσει και είχαν σημειώσει επιτυχία και τελικά την “πόσταρε”.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά τα likes και comments έπεφταν βροχή! Ξεκίνησε να παρακολουθεί με σχολαστικότητα τα προφίλ που της πάταγαν like και να απαντάει σε όλα τα σχόλια που της έκαναν οι φίλοι της.
Ήταν χαρούμενη! Μπορεί να χρειάστηκε τρεις προσπάθειες σήμερα, αλλά τόσο η φωτογραφία όσο και το γνωμικό είχαν αποδώσει πολύ καλά. Για το επόμενο τρίωρο τουλάχιστον θα είναι ικανοποιημένη.
Θα την αφήσω για λίγο εκεί να χαζεύει στο κινητό της. Την συμπαθώ και θέλω να είναι όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα χαρούμενη. Είναι πάνω στη σκηνή. Είναι η ώρα που τα φώτα πέφτουν επιτέλους πάνω της. Είναι ηρωίδα ενός ρόλου!
Το περίεργο εδώ είναι ότι δεν είναι μόνο δικιά μου ηρωίδα!
Όχι! Και η ίδια παίζει έναν ρόλο στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Έχει κάθε μέρα το κοινό της, στο οποίο αν θέλει να “πρωταγωνιστεί”, πρέπει να το τροφοδοτεί με καλές φωτογραφίες και καλές “ατάκες”.
Όμως ακόμα και τις μέρες που τα καταφέρνει η δόξα δεν κρατάει παρά ελάχιστα! Ταυτόχρονα με την δική της παράσταση “ανεβαίνουν” κυριολεκτικά εκατομμύρια άλλες που και αυτές αναζητούν να αιχμαλωτίσουν για μερικά λεπτά το κοινό! Έτσι ακόμα και μια πετυχημένη ανάρτηση λίγες ώρες μετά είναι καταδικασμένη στη λήθη.
Το δυστύχημα για την ηρωίδα μου είναι ότι αισθάνεται ευτυχισμένη μόνο μπροστά στα φώτα της σκηνής! Όταν σβήνουν, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η επόμενη ανάρτηση και πως θα καταφέρει και πάλι να βγει στη σκηνή!
Οι αναρτήσεις μοιραία γίνονται όλο και συχνότερες και όλο και πιο τολμηρές! Όμως και πάλι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, γιατί φαίνεται ότι την ίδια τακτική ακολουθούν όλο και περισσότεροι “ανταγωνιστές” της.
Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω για εκείνη. Στο κάτω κάτω είναι και δικιά μου ηρωίδα!
Η πρώτη μου σκέψη είναι να της εγκαταστήσω στο κινητό εκείνη την εφαρμογή που μετατρέπει κάθε φωτογραφία σε studio του Hollywood!
Διάβαζα πρόσφατα πως όλο και περισσότερες γυναίκες (κυρίως) πάνε σε πλαστικούς χειρουργούς ή εξειδικευμένους γιατρούς με φωτογραφίες δικές τους, από τα κινητά τους, επεξεργασμένες όμως από διάφορα προγράμματα και τους ζητούν να τις “κάνουν” όπως είναι και η ψηφιακή εκδοχή τους!
Μήπως ο καλύτερος της φίλος θα μπορούσε να είναι γραφίστας κορυφαίος στην επεξεργασία εικόνας που θα της έδινε και το κάτι παραπάνω όταν θα το χρειαζόταν ή κορυφαίος φωτογράφος για να έχει και πρωτότυπες λήψεις;
Αποφασίζω ότι τους έχει και τους δύο “κολλητούς” αλλά και πάλι δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος!
Αν κέρδιζε και ένα ταξίδι σε έναν τουριστικό προορισμό;
Ναι! Νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα!
Τώρα το μόνο θέμα που έχω να λύσω, είναι αν θα πάρει μαζί της τον φωτογράφο για να έχει εκπληκτικά πλάνα ή τον γραφίστα που θα φτιάχνει τις φωτογραφίες να μοιάζουν με υπερπαραγωγές του Hollywood.
Μου ήρθε απότομα μια σκέψη της τελευταίας στιγμής! Λέτε να θέλει να πάει με το αγόρι της;
------------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: www.digilove.eu ------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Είναι λίγα τα χρόνια που έχουμε αποκτήσει ψηφιακή εκδοχή και ακόμα πολλά πράγματα ίσως δεν τα έχουμε ξεκαθαρίσει εντελώς. Το κείμενο σε καμία περίπτωση δεν είχε σαν στόχο να αποτρέψει τον κόσμο από το να “ανεβάζει” φωτογραφίες...εξάλλου ζούμε στην εποχή της εικόνας... Ας μην εγκλωβιστούμε όμως μέσα σε αυτήν...
Πολύ ωραίο κείμενο! Αντικατοπτρίζει τέλεια την εποχή μας, την εποχή του φαίνεσθαι, όχι του είναι.
Έτσι γίνεται πολλές φορές...η απομόνωση από την πραγματικότητα... συντρίβει
τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα / τα ψεύτικα τα πρόσωπα... όλα μια ψεύτικη, κατάσταση ημιμάθειας, εφήμερης ευχαρίστησης κ.ο.κ. Καλησπέρα, Γιώργο!!! Ουσιαστική η προσέγγισή σου στο θέμα...❤️🙂
Θλιβερή κατάντια είναι αυτά που περιγράφονται, χωρίς να βγάζω κ τον εαυτό μου εντελώς απ έξω..
Αληθινά όσα λέει το κείμενο.Πολυ αναλυτικό και λεπτομερές χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη .
Ποσο σωστη τοποθέτηση και ποσο μα ποσο αληθινο.σκεφτομουνα κατι παρόμοιο... Υπεροχη γραφη.
Συμφωνω, η επιτυχια της ματαιοδοξιας, γινε για 1 λεπτο διασημος το ελεγε ο Αντι Γουορχωλ....
Ας μην ασχολούμαστε με φαινόμενα ναρκισσισμού αφού δεν μας αρέσουν . Τους δίνουμε αξία εκεί που δεν έχουν .
On to the point!
Ολογραμμα Καλημερα
🌷💕
View more comments
Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη ή αλλιώς το θαυμαστό μπαούλο του Φερνάντο Πεσσόα
Η ιστορία μας ξεκινά περίπου το 560 π.Χ. στην Έφεσο της Μικράς Ασίας. Κάπου εκεί οι αρχαίοι Έλληνες ξεκίνησαν να χτίζουν τον περίφημο ναό της Αρτέμιδος που κατάφεραν να ολοκληρώσουν περίπου 120 χρόνια μετά, κοντά στο 440 π.Χ
Το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος ξεπερνούσε όλα τα υπόλοιπα μνημεία της εποχής και θεωρήθηκε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου!
Χαρακτηριστική είναι η φράση που αποδίδεται στον Αντίπατρο τον Σιδώνιο:
“...Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ..."
Όπως ήταν φυσικό ο ναός αποτέλεσε ένα μνημείο για το οποίο ήταν υπερήφανοι οι Έλληνες. Δυστυχώς 84 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του θα καταστραφεί από πυρκαγιά!
Ο μύθος εδώ αναφέρει ότι την ίδια νύκτα της πυρκαγιάς, στις 21 Ιουλίου του 356 π.Χ., γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Οι Έλληνες πικραμένοι αλλά και θυμωμένοι θα δώσουν μεγάλη βάση στην αναζήτηση του ενόχου και δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν πως υπεύθυνος για την πυρκαγιά είναι ένας σκλάβος που ονομαζόταν Ηρόστρατος.
Ο Ηρόστρατος θα υποστεί βασανισμό στον τροχό και στο τέλος θα παραδεχτεί την ενοχή του, προβάλλοντας ως λόγο για την πράξη του την επιθυμία να διαδοθεί το όνομά του σε όλον τον κόσμο!
Στην ομολογία του ο Ηρόστρατος προβάλλει το επιχείρημα ότι προτιμά την καταδίκη για την πράξη του παρά την λήθη και την ασημαντότητα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θα καταδικάσουν τον Ηρόστρατο σε θάνατο και θα απαγορεύσουν τη μνεία του, τιμωρώντας ακόμη και με θάνατο όποιον απλά αναφέρει το όνομά του!
Στη συνέχεια θα αφαιρέσουν το όνομά του από τα επίσημα έγγραφα της πόλης, ώστε να φαίνεται ότι δεν έζησε ποτέ!
Ο Ηρόστρατος όμως, τελικά θα μείνει στην ιστορία, αφού κάποιοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Τραγική ειρωνεία είναι πως το όνομα του αρχιτέκτονα που κατασκεύασε το ναό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Πολλά χρόνια αργότερα, 100 περίπου χρόνια από το σήμερα, ο Πορτογάλος συγγραφέας, Φερνάντο Πεσσόα θα γράψει ένα από τα σημαντικότερα έργα του, αποδίδοντας του τον τίτλο “ Ηρόστρατος -
Η αναζήτηση της αθανασίας”.
Στο έργο αυτό ο Πεσσόα καταπιάνεται κυρίως με το ζήτημα της υστεροφημίας. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
“...Η πίεση που ασκεί το γνωστό όνομα δεν σημαίνει ότι ο κριτικός θα θεωρήσει ένα ποίημα καλό ή μέτριο ανάλογα με το ποιος το υπογράφει. Αλλά θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή, λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο, στο ποίημα ενός αναγνωρισμένου ποιητή• δεν θα κάνει όμως το ίδιο για κάποιον εντελώς άγνωστο...”
“...Οι ρεαλιστές κατορθώνουν μικρά πράγματα, οι ρομαντικοί μεγάλα. Πρέπει να είναι κανείς ρεαλιστής για να διευθύνει ένα εργοστάσιο. Πρέπει να είναι ρομαντικός για να διευθύνει
τον κόσμο. Ο ρεαλιστής είναι αυτός που ανακαλύπτει την πραγματικότητα ο ρομαντικός αυτός που τη δημιουργεί...”
“...Κινούμαστε με τρομακτική ταχύτητα από ένα σημείο όπου τίποτα δεν συμβαίνει προς ένα άλλο όπου τίποτα δεν μπορεί να συμβεί, και αυτό το αποκαλούμε «ο πυρετώδης ρυθμός
της σύγχρονης ζωής»...”
“...Όταν διαβάζουμε ένα ποίημα, οφείλουμε να κατανοήσουμε αυτό που λέει ο ποιητής, αλλά μπορούμε να αισθανθούμε ό,τι θέλουμε....”
“...Από τις συνέπειες, ακόμη απρόβλεπτες, της επιστήμης, θα προκύψουν νέα επαγγέλματα, ως επί το πλείστον διακοσμητικά και άχρηστα, τα οποία θα ταιριάζουν στην πλειονότητα των ανθρώπων...”
“...Τίποτα που αξίζει να εκφραστεί δεν μένει ποτέ ανέκφραστο κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη φύση των πραγμάτων...”
Ο Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα το 1888 και πέθανε το 1935 διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία μόλις 47 ετών. Στο σπίτι που ζούσε βρέθηκαν σε ένα μπαούλο, 27.453 ανέκδοτα χειρόγραφα, αρκετά από τα οποία ακόμη και ως σήμερα δεν έχουν εκδοθεί!
Όσο ζούσε είχε αποκτήσει την συνήθεια να δημιουργεί διαφορετικές προσωπικότητες με τις οποίες υπέγραφε τα γραπτά του, αλλά και έκανε κριτική σε γραπτά άλλων, ακόμα και στον εαυτό του!
Σήμερα υπολογίζεται ότι για να γράψει επινόησε 72 διαφορετικά alter ego, με τα οποία αποπειράθηκε να γράψει ως 72 διαφορετικά άτομα! (Με διαφορετικό στυλ, τρόπο αλλά και διαφορετικές απόψεις!)
“...Κανείς δεν θα έπρεπε να αφήσει πίσω του είκοσι διαφορετικά βιβλία αν δεν μπορεί να γράψει όπως είκοσι διαφορετικοί άνθρωποι. Τα έργα του Βικτόρ Ουγκώ καταλαμβάνουν πενήντα ογκώδεις τόμους, κάθε τόμος ωστόσο, κάθε σελίδα σχεδόν, περιέχει ολόκληρο τον Βικτόρ Ουγκώ. Οι υπόλοιπες σελίδες είναι απλώς άθροισμα σελίδων, όχι ιδιοφυΐας. Ο Ουγκώ δεν ήταν παραγωγικός, αλλά φλύαρος. Δεν αξιοποίησε τον χρόνο του ως ιδιοφυΐα, όσο κι αν τον αξιοποίησε ως συγγραφέας...” - Φερνάντο Πεσσόα
Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη (διήγημα)
Την περισσότερη ώρα στον Άδη, ο Ηρόστρατος την περνά συνδεδεμένος στο ίντερνετ. Αγαπημένη του συνήθεια να γκουγκλάρει το όνομά του και να ακολουθεί τις νέες πηγές, διαβάζοντας οτιδήποτε αναφέρεται σε εκείνον.
Δύο μεγάλες πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει σε δυο διαφορετικά σημεία του πλανήτη του έδιναν την ελπίδα ότι οι αναφορές σε εκείνον θα μπορούσαν να είναι αρκετές!
Λίγη ώρα αργότερα, εμφανώς απογοητευμένος έκλεισε τον υπολογιστή του και πήγε να συναντήσει τον Νέρωνα.
- Τελικά οι πράξεις μας, δεν παίζουν κανέναν ρόλο, μόνο η ερμηνεία που θα τους δώσει το κοινό.
- Μιλάς πάλι, σαν να βρισκόμαστε σε θεατρική σκηνή. Έχεις καταλάβει ότι δεν ασχολείται πια κανείς μαζί σου; Η αυλαία κατέβηκε οριστικά, του αποκρίθηκε ο Νέρωνας προσπαθώντας ταυτόχρονα να κουρδίσει την άρπα του
- Αν πιστέψω όσα λες, εσύ χωρίς να βάλεις καμιά φωτιά, επειδή απλά δεν την εμπόδισες να εξαπλωθεί έγινες συνώνυμο για την πυρομανία και μου έκλεψες λέξεις, χαρακτηρισμούς και μεταφορές που δικαιωματικά μου ανήκουν, είπε ο Ηρόστρατος λες και δεν είχε ακούσει κουβέντα από αυτά που του αποκρίθηκε ο Νέρωνας.
- Δεν αναζήτησα στις φλόγες την δόξα, αλλά την έμπνευση, αυτό που αποκαλείς εσύ κοινό με ταύτισε με τις φλόγες.
- Αυτό λέω και εγώ, αυτή η ταύτιση με αδικεί.
- Κατέβηκε σήμερα ένας έμπορος τέχνης, καινούργιος, πήγαινε να τον βρεις, ίσως αυτός να μπορεί να σου λύσει τις απορίες, του απάντησε ο Νέρωνας, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να τον ξεφορτωθεί για την ώρα.
Λίγη ώρα αργότερα, ο Ηρόστρατος ήδη στέκεται στον προθάλαμο των αφίξεων του Άδη και προσπαθεί να αναγνωρίσει τον έμπορο ανάμεσα σε δεκάδες άλλους. Θα τον βρει τελικά, ακόμα ταλαιπωρημένο να κρατά στο χέρι μια μισό-καμένη κορνίζα που λογικά πρέπει να αποτελούσε μέρος από πίνακα που κάηκε.
- Δεν μπορώ να καταλάβω την εποχή σας. Γιατί αυτή που κάνουν τέχνη σήμερα δεν ασχολούνται μαζί μου;
- Πολύ φοβάμαι ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο στις μέρες μας, κύριε...του απάντησε ο έμπορος κάνοντας μια παύση και περιμένοντας.
- Ξέχασα, συγγνώμη, συνεχώς ξεχνάω ότι έχει περάσει η εποχή όπου όλοι με αναγνώριζαν και το να συστηθώ ήταν μάταιο. Ηρόστρατος ονομάζομαι! Θέλετε να γίνεται πιο συγκεκριμένος;
- Η φήμη σήμερα δεν εξαρτάται πια από τις πράξεις σου! Με την είσοδο της τηλεόρασης και ακόμα περισσότερο, αργότερα με την είσοδο του ίντερνετ, όλο και περισσότερο η διασημότητα εξαρτάται από αυτό που είσαι και κυρίως από αυτό που προβάλλεις!
- Αδυνατώ να σας παρακολουθήσω του αποκρίθηκε σχεδόν εξαντλημένα ο Ηρόστρατος!
- Σήμερα, γίνεται διάσημος κανείς απλά με τον να υπάρχει, όταν καταφέρνει να το προβάλλει με τον σωστό τρόπο! Η διασημότητα ακολουθεί πια τον καθημερινό τρόπο ζωής μας και αυτός είναι εδώ και καιρό απαλλαγμένος από μεταφυσικές ανησυχίες. Σήμερα προβάλλουμε την ζωή που ζούμε, αυτή έχει αξία.
Ο Ηρόστρατος μουρμούρισε ένα ευχαριστώ και αποχώρησε. Στο σπίτι που γύρισε, άνοιξε και πάλι τον υπολογιστή. Πληκτρολόγησε και πάλι το όνομά του στο Google και πάνω πάνω βρήκε ένα καινούργιο κείμενο που είχε τίτλο:
“...Ο Ηρόστρατος περνά επιτέλους στη λήθη ή αλλιώς το θαυμαστό μπαούλο του Φερνάντο Πεσσόα...”
ξεκίνησε να διαβάζει...
-----------------------------------------------------
All in – Multitasking Μυθιστόρημα
(Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020)
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/ &
και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Learn More
Comment on Facebook
Εξαιρετικη αναρτηση,ευχαριστιες!
Θεώρησα ...εγωϊστικό να το απολαύσω μόνος, οπότε και το μοιράστηκα με πολλούς, κοινοποιώντας το μόλις!😎
Εξαιρετικό ..
❗🌹 Geoge (Εφέσιος που πυρπόλησε τον εν Εφέσω ναό της θεάς Αρτέμιδος γιά να μείνει Αθάνατος στην Ιστορία) el.
Ειναι η γραφή σου πολυ κοντα στον ψυχισμό του αναγνώστη ,αυτο κ το μυστικό της απολυτης κατανόησης κ εν κατακλειδι της απολαυσης των κειμένων ! Καλησπερα Γιωργο ,να σε βλεπουμε !!!!!
Διαβάζω τα κείμενα σου και με ταξιδεύουν .... Έχεις το ταλέντο να μας συνεπαίρνεις ..... θέλω πολύ να διαβάσω ένα βιβλίο σου
Νομιζω υπαρχει καποιο λαθος. Ο Ηροστρατος εκαψε το Μαυσωλειο της Αλικαρνασσου που βρισκεται πιο κατω απο την Εφεσο...
Όλα σου ωραία
Τελειο 🌷🌷🌷
Saiint Kaniou
Ο ναός της Αρτέμιδος στο φως...!!! Ονόματα που χάθηκαν καταδικασμένα... Κι ο Ηρόστρατος να προτιμά την καταδίκη, παρά τη λήθη... Και φτάνουμε στο σήμερα, της λήθης και της αντίστασης...!
View more comments
Ένα όνειρο για τον παράδεισο ή μήπως για μια βιβλιοθήκη;
“... ενώ κοιμόμαστε εδώ, είμαστε ξύπνιοι αλλού, κι έτσι, κάθε άνθρωπος είναι δύο άνθρωποι...” - Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Μόλις είχα τελειώσει τα “Άπαντα” του Μπόρχες, ενώ μερικές εβδομάδες πιο πριν είχα διαβάσει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου. Ήταν τόσες οι αναφορές του Μπόρχες στον Οδυσσέα που προσπάθησα να βρω να γράψω κάτι που θα τους συσχέτιζε. Δεν έμεινα ικανοποιημένος από καμία ιδέα που είχα και έτσι το εγκατέλειψα, προσωρινά τουλάχιστον.
Το βράδυ βγήκα για φαγητό και η συζήτηση κάποια στιγμή περιστράφηκε γύρω από τον Έκο. Ένας φίλος ανέφερε ότι ο Έκο χρησιμοποιούσε σαν πηγή έμπνευσης τον Μπόρχες και ότι ακόμα και τον τυφλό βιβλιοθηκάριο στο μυθιστόρημα του “ Το όνομα του Ρόδου” τον είχε ονομάσει Χόρχε ντε Μπούργκος ως έμμεση αναφορά στον Μπόρχες!
Γύρισα σπίτι και προσπάθησα να συσχετίσω τις νέες πληροφορίες που είχα με αυτά που είχα διαβάσει τις προηγούμενες εβδομάδες, αλλά και πάλι δεν κατάφερα να σκεφτώ κάτι που θα άξιζε να γραφτεί.
Έπεσα για ύπνο εξαντλημένος.
Στο όνειρο μου, βρέθηκα μέσα σε ένα τεράστιο αρχαίο Ελληνικό κτήριο, εξάγωνου σχήματος, που στο κέντρο του υπήρχαν μεγάλου μεγέθους κυκλικά ανοίγματα τα οποία χρησίμευαν ως αεραγωγοί.
Ξεκίνησα να τον περπατάω, χωρίς να συναντάω ανθρώπους, έχοντας όμως την ακαθόριστη εντύπωση ότι με παρακολουθούν! Μετά από αρκετή ώρα και αφού συνέχιζα να περπατώ χωρίς να μπορώ να βρω κάποια έξοδο, μου φάνηκε ότι διέκρινα ένα ίσκιο πίσω μου να με ακολουθεί. Σταμάτησα έντρομος και γυρνώντας πίσω απευθύνθηκα στον άγνωστο:
- Ποιος είναι; Έλα έξω σε είδα!
- Ο Μελησιγένης είμαι, αποκρίθηκε ο άγνωστος και μια σιλουέτα αναδύθηκε από τα σκοτάδια.
- Μπορείς να με βοηθήσεις να βγω;
- Από που;
- Από το κτήριο! Περπατάω ώρες και μοιάζει άπειρο!
- Από το κτήριο θα βγεις όταν θα είσαι έτοιμος! Που θες να επιστρέψεις;
Ήμουν έτοιμος να απαντήσω σπίτι μου, όταν πρόσεξα τον ξένο λίγο καλύτερα και διαπίστωσα ότι ήταν ντυμένος όπως οι αρχαίοι Έλληνες, αφού φόραγε ένα φθαρμένο χιτώνιο. Αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι ήταν τυφλός. Άρχισα να υποψιάζομαι ότι γνωρίζω αυτόν τον παράξενο συνομιλητή μου!
- Μελησιγένης είπες; Μήπως αργότερα απέκτησες και δεύτερο όνομα; ήταν η σειρά μου να του απευθυνθώ, αγνοώντας εντελώς τον διάλογο που είχαμε ξεκινήσει!
- Φυσικά! Στην ιστορία πέρασα με το όνομα Όμηρος!
- Που βρίσκομαι; Έχω πεθάνει; ρώτησα όλο αγωνία
- Ηρέμησε, απλά ονειρεύεσαι μου απάντησε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του.
- Οπότε και τον διάλογο αυτόν τον φαντάζομαι και το μόνο που έχω να κάνω είναι να ξυπνήσω; τον ρώτησα κάπως δύσπιστα.
- Δεν είναι τόσο απλό, ποτέ δεν είναι!
- Ξέρεις μάλλον σε ονειρεύομαι... γιατί διάβασα πρόσφατα τα βιβλία σου, του αποκρίθηκα με την σειρά μου.
- Πως σου φάνηκαν;
- Ήθελα να σε ρωτήσω, ο Οδυσσέας σου, έκανε σεξ χωρίς να το θέλει; Έχω την εντύπωση ότι προσπαθείς να τον αθωώσεις για τις απιστίες του!
- Εγώ πάλι έχω την εντύπωση ότι με διάβασες όπως ήθελες...αλλά έτσι κάνουν όλοι, δεν αποτελείς εξαίρεση. Για μένα μετρά μόνο ο νόστος της επιστροφής, το ότι ο ήρωας μου επιθυμούσε όσο τίποτε στον κόσμο να γυρίσει στην πατρίδα του και για αυτήν την επιστροφή αρνήθηκε ακόμα και την αθανασία.
- Ναι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.
- Εξάλλου να σου θυμίσω ότι ακόμα και την “Ωραία Ελένη”, την έκρινα από την επιθυμία της να γυρίσει στον άντρα της και να ζήσει στο πλάι του, από την στιγμή που το πεθύμησε πραγματικά, το παρελθόν της διαγράφηκε!
- Αυτό δεν το είχα σκεφτεί! Έχεις δίκιο, δικαιολογείς και συγχωρείς και αυτή την απιστία!
- Γιατί δεν το βλέπω σαν απιστία, για αυτό μπορώ να είμαι γενναιόδωρος. Το παρόν είναι αυτό που μας σφραγίζει αδιάκοπα!
Αφού τέλειωσε την φράση του, είδα αποσβολωμένος την σιλουέτα του να χάνεται μέσα σε κάποιο δωμάτιο του κτηρίου και όσο και να τον έψαξα δεν τον βρήκα πάλι.
Ήθελα να τον ρωτήσω ακόμα για την μετενσάρκωση, αν γνώριζε κάποιον Έλληνα μαθηματικό ή ίσως κάποιον Αργεντινό βιβλιοθηκάριο, αλλά η ευκαιρία είχε χαθεί μάλλον οριστικά!
Συνέχισα να ψάχνω αυτόν τον άπειρο χώρο, μέσα στον οποίο είχα βρεθεί. Μετά από πολλές ώρες περπάτημα και αφού είχα σχεδόν απελπιστεί βρέθηκα εντελώς ξαφνικά μπροστά σε μία πόρτα!
Την άνοιξα και διαπίστωσα ότι οδηγούσε σε μια βιβλιοθήκη. Ο χώρος είχε και εδώ εξαγωνικό σχήμα και έμοιαζε σε διαρρύθμιση με αυτόν από τον οποίο είχα μόλις φύγει.
Εδώ ο κάθε τοίχος είχε πέντε ερμάρια, κάθε ερμάριο χώραγε 32 βιβλία ομοιόμορφου σχήματος, κάθε βιβλίο είχε 410 σελίδες, κάθε σελίδα 40 στίχους, κάθε στίχος γύρω στα 80 μαύρα στοιχεία!
Μου πήρε αρκετή ώρα να συνέλθω, θαυμασμός αλλά και φόβος για αυτό το θαύμα που αντίκριζα, ήταν τα κυριότερα συναισθήματα που διαδέχονταν το ένα το άλλο!
Άρχισα να εξερευνώ το άπειρο αυτό σύμπαν από βιβλία! Η γνώση ολόκληρης της ανθρωπότητας σε ένα μόνο σημείο σκέφτηκα!
Κάποια στιγμή έφτασα μπροστά από μια επιγραφή που σε Ελληνικά έγραφε: “... Έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις μόνο ένα βιβλίο, διάλεξε προσεκτικά ποιο θα ανοίξεις...”
Άρχισα να παρατηρώ τα βιβλία που ήταν πίσω από την επιγραφή. Σχεδόν όλοι οι τίτλοι μου ήταν άγνωστοι και σε γλώσσες που δεν ήξερα! Κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε πάνω στο “Όνομα του Ρόδου” μεταφρασμένο στα Ελληνικά και χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο το άνοιξα και ξεκίνησα να το ξεφυλλίζω.
Ενώ δεν είχα ούτε ένα λεπτό που είχα ξεκινήσει να ξεφυλλίζω το βιβλίο, ένιωσα πίσω από την πλάτη μου την παρουσία ενός ανθρώπου. Γύρισα και αντίκρισα ένα τυφλό βιβλιοθηκάριο να με παρατηρεί!
Πιο προετοιμασμένος από πριν, του απευθύνθηκα πρώτος:
- O Χόρχε ντε Μπούργκος;
- Μπορείς να με αποκαλέσεις και έτσι αν θες.
- Γιατί απαντάς και σε άλλα ονόματα;
- Σε όλα!
- Τώρα μιλάω με τον Έκο ή τον Μπόρχες;
- Τι χαζή ερώτηση! Είσαι μέσα στο “Όνομα του Ρόδου”, όχι σε κάποιο βιβλίο του Μπόρχες!
- Έχεις δίκιο, απάντησα ντροπιασμένος.
Αυτό το όνειρο γίνεται όλο και πιο περίεργο σκέφτηκα.
- Ξέρεις πάντα ήθελα να σε ρωτήσω, του είπα και άφησα μια μικρή παύση να αφήσει να εννοηθεί ότι διστάζω...
- Ελεύθερα! Ότι θες!
- Τι γνώμη έχεις για τον Μπράουν;
- Τι έχετε πάθει όλοι, με αυτό το θέμα! Εσύ δεν έγραψες κάπου ότι το βιβλίο του ήταν “...Το εκκρεμές του Φουκώ” for dummies!...” Μ' άρεσε αυτό, αλλά ακόμα πιο σωστό θα ήταν να έγραφες ότι ο Μπράουν θα μπορούσε να είναι κάποιος ήρωας του βιβλίου μου, γιατί πήρε στα σοβαρά όλα όσα εγώ αποδόμησα στο “Εκκρεμές”!
- Δηλαδή δεν σε πείραξε που σε αντέγραψε;
- Δεν μπορεί κανείς να σε αντιγράψει γιατί ότι γράφουμε έχει ήδη γραφτεί!
- Αυτό μοιάζει με ατάκα του Μπόρχες του απάντησα χαμογελώντας!
Αυτή ήταν και η τελευταία πρόταση που πρόλαβα να του απευθύνω, αφού αμέσως μετά χάθηκε ανάμεσα στα βιβλία και δεν τον βρήκα ξανά.
Ξεφύλλισα λίγο ακόμα το βιβλίο μου και αφού τίποτε άλλο σημαντικό δεν συνέβη, το έβαλα πίσω στη θέση του και ξεκίνησα να περπατώ στη βιβλιοθήκη, σίγουρος ότι έχω ακόμα μια συνάντηση να κάνω πριν φύγω.
Μετά από αρκετή ώρα τον βρήκα να κρατάει στα χέρια του ένα βιβλίο. Μίλησε πρώτος.
- Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης.
- Ναι, αλλά δεν είναι σκληρό για σένα να είσαι ανάμεσα σε όλα τα βιβλία και να μην μπορείς να διαβάσεις, επειδή είσαι τυφλός;
- Γιατί με ψάχνεις; έκανε σαν να μην άκουσε το σχόλιο μου!
- Ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι δόκιμο να γράψω μια περίληψη για σένα; Λες να μπορώ να χωρέσω όλο τον Μπόρχες σε μερικές σελίδες;
- Γράφεις και εσύ; με ρώτησε, χωρίς να φανεί ίχνος δυσαρέσκειας στο πρόσωπο του.
Σκέφτηκα ότι ήταν η ευκαιρία μου να τον εντυπωσιάσω!
- Ξέρεις Χόρχε χρησιμοποιώ μια καινούργιο τεχνική, την έχω ονομάσει multitasking μυθιστόρημα. Μέσα στην ιστορία, η οποία δεν εξελίσσεται σε γραμμικό χρόνο, “παρεμβάλλω” άλλες ιστορίες, προσπαθώντας να δώσω μια multitasking εμπειρία στον αναγνώστη.
- Δηλαδή που διαφέρει από την τεχνική που χρησιμοποιούσε ο Όμηρος;
Έμεινα αποσβολωμένος! Λες να αντιγράφω τον πιο παλιό τρόπο γραψίματος και να τον παρουσιάζω σαν κάτι καινούργιο; Για κάποιο ανεξήγητο λόγο είχα θυμώσει με τον συνομιλητή μου και θέλησα να του ανταποδώσω.
- Ξέρεις αυτή η βιβλιοθήκη που ονειρεύτηκες, που ήταν άπειρη και περιέκλειε όλη την ανθρώπινη γνώση, στην εποχή μας συρρικνώθηκε τόσο ώστε να χωράει σε κάθε προσωπικό υπολογιστή!
- Το γνωρίζω! Έχουμε και εδώ google!
- Ναι αλλά τελικά η γνώση μας είναι αδιάφορη, είναι ένα βάρος που δεν είμαστε σε θέση να σηκώσουμε! Δεν το είχες προβλέψει αυτό, ακόμα και αν η απόκτηση της δεν είναι πια αδύνατη όπως στη βιβλιοθήκη σου...
- Αυτή η καινούργια βιβλιοθήκη περιέχει άπειρα δεδομένα που κάνει την αξιολόγηση για το ποια είναι σημαντικά και ποια όχι, αδύνατη, πάλι στον ίδιο δρόμο γυρίσατε!
- Δεν το είχα σκεφτεί έτσι!
- Θα το σκεφτείς στο μέλλον...Μην ξεχνάς ότι “...Η ζωή είναι ένα όνειρο που βλέπει ο Θεός...” και εσύ είναι ώρα να ξυπνήσεις.
Ξύπνησα ιδρωμένος!
Ακόμα το καλοκαίρι είχε δρόμο μπροστά του και έκανε αφόρητη ζέστη. Προσπάθησα να κοιτάξω την ώρα, δεν έβλεπα καθαρά, όλα τα έβλεπα θολά! Ευτυχώς που στην δική μου περίπτωση αυτό λύνεται με ένα ζευγάρι γυαλιά που θα φορέσω σε λίγο...
------------------------------------------------------------
Αφιερωμένο στη Μαρούλα, στον Όλιβερ και στη Χριστίνα, μιας και αυτό το κείμενο γεννήθηκε μέσα από τις συζητήσεις μας!
------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------
All in – Multitasking Μυθιστόρημα
(Νέα Κυκλοφορία! Νοέμβριος 2020)
Online Παραγγελίες:
digilove.eu/ &
fylatos.com/shop/all-in/ &
και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.
Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".
Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.
Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!
Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
----------------------------------------------------- ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ!!
Εξαιρετικό!!!
Εξαιρετικο!
Πολύ ενδιαφέρον!!!
Υπέροχο κείμενο...όντως ότι γράφουμε έχει γραφεί...και συνεχίζει να γράφει στη συνείδηση μας!!!!
Εκπληκτικό! Απολαυστικό! Συγχαρητήρια!!! Το οικείο και λεπτό χιούμορ εξελιγμένο, όπως και η θεματολογία και ο τρόπος γραφής!!!
Τέλειο ....Συγχαρητήρια !!!! με συνεπήρε η γραφή σας 💗💗
Τελικά υπάρχει άλλος εαυτός; ή είναι κάποιος Άλλος πού ζεί στόν Εαυτό μας;.!!.
Νομίζω πως θες διακοπες στη πανεμορφη χωρα των αγραμματων. Διαφορετικά αναγκαστικη αποχή από τα πολλα βιβλία :)
Στο παρόν έχει σημασία τι κάνουμε,σοφός ο ΄Ομηρος
Υπεροχο
Πολυ μου αρεσε!!!
Πολυ ωραιο και ενδιαφέρον κείμενο.
Τέλειο....
Ωραίο κείμενο
Ωραίο κείμενο! Υπέροχος τρόπος γραφής!
Ευχάριστο, απολαυστικό, με λεπτό χιούμορ... πράγματι το παρόν έχεις σημασία, ότι γράφεται έχει ξαναγραφει, ότι πούμε και καμαρώνουμε κάπου κάποτε έχει λεχθεί...
Εξαιρετικό!
Έυφυες διορατικο πνευματική ευφορία........ Όλα με νόημα....!!!!!!!
Συγχαρητήρια ,μας κάνατε συνταξιδιώτες σας !
View more comments
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών ή αλλιώς Six-Day war των Colonel Bagshot's
“...Tomorrow never comes until it's too late...” (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Στις αρχές τις δεκαετίες του 60, στο Λίβερπουλ της Αγγλίας , θα δημιουργηθεί μια ροκ μπάντα με το πρωτότυπο όνομα “Colonel Bagshot's Incredible Bucket Band” που αργότερα θα γίνει σκέτο “Colonel Bagshot's”.
Στις 5 Ιουνίου του 1967 το Ισραήλ θα εξαπολύσει επίθεση εναντίον της Αιγύπτου. Οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν και το Ισραήλ στράφηκε επίσης εναντίον της Συρίας και της Ιορδανίας.
Οι εχθροπραξίες έληξαν 6 μέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου του 1967, με θρίαμβο των Ισραηλινών, που είχαν καταφέρει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να τριπλασιάσουν τα εδάφη τους.
Σε αυτόν τον πόλεμο, οι απώλειες για τους Ισραηλινούς ανήλθαν σε 679 νεκρούς και 2.563 τραυματίες, ενώ οι Άραβες είχαν κατά προσέγγιση 21.000 νεκρούς και 45.000 τραυματίες.
Η πανωλεθρία των Αράβων τους στοιχειώνει ως σήμερα και είναι μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες στην ιστορία τους.
Το 1971 η μπάντα “Colonel Bagshot's” που δεν τα έχει πάει καθόλου καλά ως τότε, θα κυκλοφορήσει το μοναδικό στούντιο άλμπουμ της, με τον τίτλο “Oh What a Lovely War”. Στο άλμπουμ αυτό θα συμπεριλάβει και το τραγούδι που έγραψε, εμπνευσμένο από τον πόλεμο των έξι ημερών, με τίτλο “Six-Day War”.
Η μπάντα τελικά δεν θα καταφέρει τίποτε σπουδαίο και θα διαλυθεί μερικά χρόνια μετά, αφού θα κυκλοφορήσει το 1973 ένα τελευταίο single.
Περίπου 30 χρόνια μετά το 2002, ο Αμερικάνος καλλιτέχνης της hip-hop DJ Shadow, θα διασκευάσει το τραγούδι, θα το κυκλοφορήσει πάλι και θα το κάνει τεράστια επιτυχία που θα φτάσει ως το Νο1 στα Αμερικάνικα charts!
Για το video clip του τραγουδιού, απευθύνεται στο αγαπημένο του σκηνοθέτη, Wong Kar-Wai και συμφωνούν στο να δημιουργήσουν κάτι σαν μικρού μήκους ταινία, βασιζόμενη στον στίχο του τραγουδιού:
"Tomorrow never comes until it's too late..." (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Έτσι το clip περιγράφει έναν άντρα που μόλις ανακάλυψε ότι η σύντροφος του υπήρξε άπιστη, προσπαθεί να καταστρέψει όλα όσα την θυμίζουν και να εξαφανίσει από παντού τα ίχνη της! Τελικά συνειδητοποιεί την ματαιότητα της προσπάθειας του, αφού αυτό που έχει γίνει δεν μπορεί να ξεγραφτεί...
Το clip τελειώνει με ένα ρητό του Bruce Lee:
“ ...The possession of anything begins in the mind...” (Η απόκτηση του οτιδήποτε ξεκινά από την σκέψη)
Το 2006 το τραγούδι του DJ Shadow θα συμπεριληφθεί στο soundtrack της ταινίας Fast & Furious - Tokyo Drift και θα κάνει για δεύτερη φορά επιτυχία.
Το 2018 ο Τούρκος παραγωγός και dj Mahmut Orhan σε συνεργασία με το παλιό μέλος των Colonel Bagshot's, τον Brian Farrel, θα κυκλοφορήσει μια νέα προσέγγιση του τραγουδιού, βγάζοντας ένα remix πιο κοντά στους ήχους της εποχής.
Το τραγούδι γίνεται αμέσως μεγάλη επιτυχία και στη χώρα μας παίζει παντού!
Το εκπληκτικό video clip που συνοδεύει το τραγούδι θα γυριστεί στο Mardin της Τουρκίας που βρίσκεται στα σύνορα με τη Συρία και η ατμόσφαιρα έχει κάτι το παραμυθένιο που παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Ο μυστικισμός που υπάρχει στον ήχο του Mahmut Orhan συνδέεται άψογα με την εικόνα, έτσι ώστε ο θεατής να ταξιδέψει σε έναν παραμυθένιο μέρος και να αποδώσει τα δικά του νοήματα στον κάθε χαρακτήρα που συναντά.
Και πάλι αν εξαιρέσουμε μια έμμεση αναφορά που ίσως γίνεται μέσα από την τοποθεσία και αυτό το clip δεν συνδέεται με το αρχικό νόημα των στίχων:
Ain't it funny how men think (Δεν είναι αστείο το πως σκέφτονται οι άντρες)
They made the bomb, they are extinct (Δημιούργησαν την βόμβα και το είδος τους εξαφανίστηκε)
Its only Saturday (Είναι μόνο Σάββατο)
Tomorrow never comes until it's too late (Το αύριο δεν έρχεται, παρά μόνο όταν είναι ήδη αργά)
Όπως και να χει, το καταδικασμένο στη λήθη, αντιπολεμικό τραγούδι των Colonel Bagshot's, βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα.
------------------------------------------------------------
Colonel Bagshot - Six Day War
www.youtube.com/watch?v=CP02PlLgJqc
DJ Shadow - Six Days
www.youtube.com/watch?v=eY-eyZuW_Uk
Mahmut Orhan & Colonel Bagshot - 6 Days
www.youtube.com/watch?v=A1NmCvuxQ3o
------------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: digilove.eu/index.php/buy-book
# Περισσότερες Πληροφορίες: www.digilove.eu
------------------------------------------------------------ ... See MoreSee Less
Comment on Facebook
Γνώριζα μόνο το remix!!! Εξαιρετικο κείμενο.😊
John Taramas ή αλλιώς πως να κερδίσετε το καζίνο
“...Τα πρώτα χρόνια που έπαιζα στα καζίνο δε με ωφέλησαν σε τίποτε άλλο από το να μάθω από τα λάθη μου. Σήμερα απλώς δείχνουν το πείσμα μου και την προσπάθειά μου.
Ακόμη έμαθα πως για να κερδίσει κάποιος πρέπει πρώτα να ξέρει να χάνει...”
Στην επαγγελματική κάρτα που διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια περιγράφει τον εαυτό του ως “Επαγγελματίας Παίκτης Καζίνο”, από τον τύπο έχει χαρακτηριστεί ως ο θρύλος του Black-Jack ή αλλιώς ο Έλληνας που κέρδισε τα καζίνο, ενώ τον συγκρίνουν συνέχεια με τον Nick the Greek!
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο επενδυτή, μιας και τοποθετεί τα χρήματα του (ως επένδυση) μόνο όταν οι πιθανότητες να πάρει περισσότερα είναι υπέρ του.
Γεννήθηκε στην Μελβούρνη το 1961 από Έλληνες γονείς. Οι γονείς του επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1970 όταν εκείνος ήταν 9 χρονών και ως νέος έδειξε έντονη τάση προς τον αθλητισμό.
Στην αρχή θα θελήσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το κολύμπι αλλά γρήγορα θα καταλάβει ότι δεν είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό και θα το εγκαταλείψει για να στραφεί στο ποδόσφαιρο. Λίγο αργότερα για τον ίδιο λόγο θα εγκαταλείψει και το ποδόσφαιρο.
Τα παραπάνω αθλήματα τα εγκατέλειπε κάθε φορά που ένιωθε ότι δεν θα καταφέρει σπουδαία πράγματα!
Τελικά θα αφοσιωθεί στον Μαραθώνιο όπου νιώθει ότι βρήκε το άθλημα που του ταιριάζει και στο οποίο μπορεί να πετύχει σπουδαίες επιδόσεις. Ένας τραυματισμός όμως θα κόψει την πορεία του και ο Taramas θα βρεθεί το 1986 σε ηλικία 25 χρονών, στην Ολλανδία.
Τα πρώτα 4 χρόνια στην Ολλανδία θα τα περάσει μέσα σε καζίνο και παράνομες λέσχες τζογάροντας σε όλα τα τυχερά παιχνίδια και φυσικά με χρηματικές απώλειες.
Το 1988 μαθαίνει για την τεχνική του μετρήματος καρτών και ο Έντουαρντ Θορπ γίνεται το ίνδαλμα του. Αρχίζει να διαβάζει με μανία όποιο βιβλίο σχετικό βρίσκει και αρχίζει να αφοσιώνεται στο Black-Jack.
Το 1990 είναι η πρώτη χρονιά που καταγράφει κέρδη από το Black-Jack! Η συνέχεια είναι καταιγιστική μιας και κερδίζει πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ μέχρι το 1994 όταν και επιστρέφει μόνιμα πια στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα η πορεία του είναι το ίδιο εντυπωσιακή και μέσα σε μια δεκαετία θα κερδίσει επιπλέον, περισσότερα από 1.5 εκατομμύρια ευρώ από το Black-Jack!
Την ίδια περίοδο θα γίνει διάσημος και ο τύπος της εποχής θα ασχοληθεί μαζί του γιατί ο John Taramas είναι ανεπιθύμητος από τα περισσότερα καζίνο της Ελλάδος. Εκείνα με διάφορες προφάσεις του απαγορεύουν την είσοδο με συνέπεια ο Taramas να στραφεί δικαστικώς εναντίον τους.
Ο τύπος της εποχής τον συγκρίνει συνέχεια με τον μυθικό Nick the Greek, παραλληλισμός που μπορεί να κολακεύει τον Taramas αλλά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ο Nick the Greek υπήρξε η πιο εμβληματική φυσιογνωμία στον χώρο του τζόγου ένας παίκτης που κατάφερε να κάνει πολλές φορές μεγάλη περιουσία από τον τζόγο για να την χάσει στη συνέχεια! Ο John Taramas είναι μεθοδικός, επίμονος, πεισματάρης με μια απίστευτη εγκράτεια. Παίζει μόνο όταν ευνοείται από τις πιθανότητες και δεν μπαίνει ποτέ σε πειρασμό να προκαλέσει την τύχη του, στην οποία εξάλλου δεν πιστεύει!
Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του:
“...Ποτέ μου δεν υπήρξα τζογαδόρος. Ο τζογαδόρος παίζει γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να χάσει είναι μεγαλύτερες από το να κερδίσει. Ύστερα από τόση μελέτη, οι πιθανότητες είναι υπέρ μου...”
Η επιτυχία του ήταν ότι είχε καταφέρει ένα τυχερό παιγνίδι όπως είναι το Black-Jack με την βοήθεια των βιβλίων και με το μέτρημα των φύλλων αλλά και την σκληρή και πολλές φορές υπεράνθρωπη αφοσίωση στον στόχο, να το μετατρέψει σε τεχνικό, όπου η ικανότητα και όχι η τύχη έκριναν το τελικό αποτέλεσμα!
Τα κέρδη για τον Tarama που ακολούθησαν, ήταν μόνο η επιβράβευση για την προσπάθεια του και η απόδειξη ότι τα είχε καταφέρει!
Το 2005 θα αναγκαστεί να σταματήσει να παίζει, γιατί όλα τα casino της χώρας εγκατέστησαν στο Black-Jack τις αυτόματες μηχανές ανακατέματος και το μέτρημα των φύλλων δεν ήταν πια εφικτό.
Ο John Taramas θα στραφεί στη συνέχεια στο μόνο “τυχερό παιγνίδι” που απέμεινε και υπό συνθήκες μπορεί να μετατραπεί σε τεχνικό, το poker.
Τεχνικό παιχνίδι, χαρακτηρίζεται εκείνο όπου ο παίκτης έχει αναπτύξει τέτοιες ικανότητες που επιδρούν (υπέρ του) στο κατά τα άλλα τυχερό παιχνίδι.
Η ρουλέτα για παράδειγμα δεν μετατρέπεται σε τεχνικό, παραμένει πάντα τυχερό και αυτό γιατί η οποιαδήποτε ικανότητα ενός ανθρώπου δεν μπορεί να επηρεάσει καθόλου το παιχνίδι.
Το πρώτο είδος παιχνιδιού poker, με το οποίο θα ασχοληθεί, είναι το Texas Holdem No Limit, στο οποίο γρήγορα καταφέρνει αξιοσημείωτες επιτυχίες. Το 2011 θα καταταγεί 3ος σε διεθνή τουρνουά που διεξάγεται στο Λουτράκι και θα κερδίσει 135.000 ευρώ. Ως σήμερα τα συνολικά του κέρδη από τουρνουά ξεπερνούν τις 300.000 ευρώ!
Το τελευταίο διάστημα ασχολείται και με το Pot Limit Omaha που φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα του αλλά και να είναι και πιο κοντά στη φιλοσοφία του Black-Jack!
Αν θα καταφέρει να διακριθεί και να πετύχει σπουδαία πράγματα μόνο ο χρόνος θα το δείξει, το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσει με θρησκευτική αφοσίωση να πετύχει τον στόχο του!
Ας κλείσουμε, όπως ξεκινήσαμε, με κάτι που έχει δηλώσει ο ίδιος:
“...Κάθε μορφή τυχερού παιχνιδιού αποτελεί τζόγο και κατ’ επέκταση μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση.
Προσωπικά δεν το προτείνω, μπορώ να το δεχτώ μόνο ως διασκέδαση όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια του καζίνου, το οποίο είναι ένας χώρος που χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή.
Οι μπίλιες και οι τράπουλες δεν έχουν καρδιά, δεν λυπούνται και το καζίνο δεν είναι τόπος εξοικονόμησης χρημάτων, είναι τόπος διασκέδασης. Ακριβής διασκέδασης. Αυτό συνεπάγεται ότι παίζουμε αποκλειστικά με το περίσσευμά μας.
Είναι πολύ σημαντικό ο παίκτης να γνωρίζει ότι η πιθανότητα να χάσει είναι μεγαλύτερη από την πιθανότητα να κερδίσει, κάτι που ισχύει για όλα τα τυχερά παιχνίδια...”
------------------------------------------------------------
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, μέρος από το νέο μου μυθιστόρημα “All In”, στο οποίο ως συγγραφέας επιλέγομαι να αποφασίσω μεταξύ 4 ατόμων για το ποιος είναι πιο εθισμένος στον τζόγο. Τις ίδιες ερωτήσεις που κάνω στους “ήρωες” μου, έκρινα ότι θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσει και ένα πραγματικό πρόσωπο (John Taramas). Η συνέχεια στο βιβλίο, όταν κυκλοφορήσει.
------------------------------------------------------------
Γιώργος Περισανίδης - Multitasking Συγγραφέας
# Αγορά Βιβλίων: digilove.eu/index.php/buy-book
# Περισσότερες Πληροφορίες: www.digilove.eu
------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου: www.facebook.com/bookrefrenagain/ όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου. ... See MoreSee Less