Κείμενα δημοσιευμένα στο Facebook

"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."

Ήρωες παθιασμένοι με τον ...τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.

Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.

Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

Η απίστευτη εμμονή της Αλέξιας Βασιλείου

Βρισκόμαστε στο 1987 και η νεαρή Αλέξια από την Κύπρο, μετά τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι ..."Άσπρο Μαύρο", παρουσιάζει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο "Αλέξια" σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, πουλώντας πάνω από τριακόσιες χιλιάδες αντίτυπα.

Μέσα στο 1990 θα κυκλοφορήσει καινούργιο album και πάλι σε
μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου, με τίτλο "Έλα μια
νύχτα" και η επιτυχία της θα συνεχιστεί.

Η Αλέξια όμως βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια καριέρα που η ίδια δεν επιθυμεί.

Σε συνέντευξή της είχε δηλώσει:
«... Τότε δεν ήμουν ο εαυτός μου. Στην εφηβεία άκουγα Stephen Sondheim, Barbra Streisand, Ella Fitzgerald. Καθόμουν στο δωμάτιό μου στη Λάρνακα μετά τον πόλεμο και άκουγα από το ραδιόφωνο όλους αυτούς...»

Το 1993 το κοινό θα την ακολουθήσει με μία αμηχανία, όταν εκείνη, ως Αλέξια Βασιλείου πια, θα τραγουδήσει ελαφρά τραγούδια που έχουν γραφτεί από το 1939 ως το 1968, σε ένα ρεπερτόριο κλασικό.

Το 1997 η Αλέξια Βασιλείου επιστρέφει με τον τζαζ δίσκο "Alexia in a jazz mood".

Εκτός από τα έντεκα αγγλόφωνα κομμάτια, το "in a jazz mood" περιέχει το "Ξημερώνει" του Μίκη Θεοδωράκη και το "Χάρτινο το φεγγαράκι" του Μάνου Xατζιδάκι.

Την αμηχανία όμως του κοινού το 1993 θα ακολουθήσει το
1997 η αδιαφορία...

Εκείνη όμως επιμένει στην πορεία που θέλει να ακολουθήσει.

Το 1998 κυκλοφορεί ο δίσκος Αλέξια-Μίκης Θεοδωράκης, ένα διπλό άλμπουμ με είκοσι έξι τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, όμως, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία!

Παρά την κατά κοινή ομολογία απίστευτη φωνή της, ο κόσμος θέλει να την ακούει μόνο στις επιτυχίες που έκανε με τον Χαριτοδιπλωμένο και που η ίδια έχει αποκηρύξει!

Θα ακολουθήσει μια δεκαετία σιωπής, στην οποία ο κόσμος
συνεχίζει να ακούει ΜΟΝΟ τα τραγούδια που της έγραψε ο
Χαριτοδιπλωμένος.

Εκείνη στην επανεμφάνισή της θα επιμείνει στο δρόμο που
θέλει να χαράξει και θα κυκλοφορήσει τα παρακάτω albums,
τα οποία όλα απέτυχαν παταγωδώς σε εισπρακτικό επίπεδο,
παρόλο που οι κριτικές που έλαβαν ήταν αποθεωτικές, τόσο
για την ίδια όσο και για την ποιότητα της δουλειάς που
παρουσίασε:

- Re-be (2010)
- Backyards (2011)
- The Voice Improvisation Series (2011)
- The Voice Improvisation Series (2012)

Εντελώς αναπάντεχα την ίδια περίοδο όλα τα τραγούδια
της από την πρώτη εποχή θα γνωρίσουν και πάλι μια απίστευτη αναβίωση.

Ο κόσμος θα δείξει και πάλι την αγάπη του για την Αλέξια, την ίδια περίοδο που για άλλη μια φορά θα γυρίσει την πλάτη στην Αλέξια Βασιλείου.

Πολύ πρόσφατα, σε μια εκπομπή του Χαρδαβέλλα, που
έκανε ένα μουσικό αφιέρωμα στον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο,
ήταν εκεί η Σαμπρίνα, η Πωλίνα, η Σοφία Αρβανίτη, αλλά η
Αλέξια δεν πήγε για άλλη μια φορά.

Όπως κοιτούσα και άκουγα άλλες τραγουδίστριες να ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια της Αλέξιας, έκανα τη σκέψη ότι θέλει πραγματικά πολύ μεγάλη δύναμη και επιμονή να μένεις πιστός σε αυτό που αγαπάς και έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις, όταν κανένας δεν θέλει να σε δει έτσι, αλλά αντιθέτως όλοι σχεδόν προτιμούν μια εκδοχή που εσύ έχεις απορρίψει.

Και τότε τη θαύμασα!

Θαύμασα το κουράγιο που έχει να διαμορφώνει τα “θέλω” της με βάση αυτά που αγαπά η ίδια και όχι με βάση αυτά που αγάπησαν όλοι οι άλλοι!

ΑΛΕΞΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, σε παρακαλώ, να συνεχίσεις να ανεβαίνεις
τον δρόμο που επέλεξες! Για κάποιον λόγο το θεωρώ σημαντικό και για μένα.

***Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια και σαν "παρεμβολή" είχε βρει μια θέση στο μυθιστόρημά μου "Και στο ρεφρέν θα μπω ξανά".

-----------------------------------------------------

Νέα Κυκλοφορία

Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ! Στην ουσία του είναι ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.

Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!

Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------

14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

Το "All in" είναι ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!

Στην ουσία του είναι ένα... μυθιστόρημα πολυεπίπεδο.
Το επίπεδο ευκολίας του “παζλ” με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αναγνώστης, εξαρτάται μόνο από την διάθεση που θα δείξει για να το ψάξει!

Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

Μπορεί ένας έρωτας να επιβιώσει στον κόσμο των καταχρήσεων ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;

Αν έχετε ή είχατε έναν έρωτα που δοκιμάστηκε από έναν ...παρόμοιο εθισμό, τότε το "All in" είναι το δώρο που πρέπει να κάνετε!

-----------------------------------------------------

Χριστουγεννιάτικο Δώρο!

14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.

Αποστολή σε όλη την Ελλάδα

All in – Γιώργος Περισανίδης

Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:

https://digilove.eu/ &

https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:

ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.

-----------------------------------------------------

Οι Μέλισσες...

"...Το τραγούδι «Οι Μέλισσες» και η Φωτεινή Βελεσιώτου είχαν μια εντυπωσιακή πορεία εκτός εποχής, όπως άλλωστε τους άξιζε...."

«Οι ...Μέλισσες» δισκογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 2008 και συμπεριλήφθηκαν στο album Ίσαλος Γραμμή, μια καταπληκτική συλλογή του Γιώργου Καζαντζή. Στο ίδιο album τραγουδούσαν οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Χρήστος Θηβαίος, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Σταύρος Σιόλας και η, άσημη, τότε Φωτεινή Βελεσιώτου.

Ανάμεσα σε ένα τόσο σημαντικό επιτελείο καλλιτεχνών, η Βελεσιώτου έμοιαζε καταδικασμένη να μείνει “πίσω” και στην αφάνεια. Εξάλλου είχε να “ανταγωνιστεί” σχεδόν όλα τα “μεγαθήρια” της Ελληνικής έντεχνης δισκογραφίας. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι!

Το τραγούδι σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο γνωστό και ακουγόταν όλο και περισσότερο. Χρειάστηκαν όμως να περάσουν επτά χρόνια ώσπου να γίνει επιτυχία και να το αγαπήσει το ευρύ κοινό. Επτά χρόνια σε μια εποχή που όλα τα τραγούδια γίνονται “γνωστά” σε επτά ημέρες.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 2009 “ανεβαίνει” στο youtube η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού, χωρίς video clip, με τη φωτογραφία του δίσκου. Στις 19 Απριλίου του 2010 “ανεβαίνει” στο youtube ένα εντελώς ερασιτεχνικό video που είναι μια συρραφή εικόνων με στίχο. Η συνέχεια θα είναι μάλλον καταιγιστική μιας και σήμερα οι διαφορετικές εκτελέσεις του τραγουδιού είναι πια δεκάδες!

Ακόμα η επιλογή τους σαν τραγούδι τίτλων στην επιτυχημένη σειρά του AΝΤ1 "Άγριες Μέλισσες", του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Συνολικά μέχρι σήμερα, σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του, το τραγούδι σε μια απολαυστικά αργή πορεία (η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και η ταχύτητα ο ρυθμός της λήθης...) έχει κάνει συνολικά πάνω από 5 εκατομμύρια προβολές στο youtube!

"...Να σε μισήσω είναι αργά, αέρας με δροσολογά, με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες..."

Μέλισσες (διήγημα)

Ανακάτευε τον καφέ του περιμένοντας να βρεθούν. Στο τηλέφωνο δεν του είχε αφήσει και πολλά περιθώριο ελιγμών. Τον ήθελε για κάτι πολύ σοβαρό που δε σήκωνε αναβολή. Είχε δεχτεί χωρίς να δείξει καμία ανησυχία σε εκείνη. Όμως όταν της έκλεισε το τηλέφωνο, ήξερε πολύ καλά τι τον περιμένει πια.

Την Αναστασία τη γνώριζε εδώ και δύο μήνες περίπου και είχαν βρεθεί ερωτικά αρκετές φορές από τότε. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και έκανε μια γρήγορη ανίχνευση του χώρου, αλλά δεν την είδε πουθενά. Προσπάθησε να καταλάβει τι νιώθει για εκείνη, ερωτική έλξη σίγουρα, αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρος για οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα...

Ο Νίκος Κλαδουδάτος ή «πολεμιστής», όπως ήταν γνωστός στις λέσχες και στα καζίνα, δεν πέρναγε και τις καλύτερες μέρες του. Είχε πάρει αρκετά δάνεια από τον Σεμπάστιαν τις τελευταίες μέρες και τα είχε χάσει όλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σεμπάστιαν του είχε επιβάλλει την επόμενη μέρα να δει κάποιον Γιώργο Περισανίδη, συγγραφέα! Έγραφε του είπαν ένα βιβλίο για τον τζόγο και ήθελε να του πάρει συνέντευξη! Το είχε δεχτεί και αυτό, απρόθυμα, όπως όλα όσα δεν περιλάμβαναν το αγαπημένο του μπλακ τζακ.

Η Αναστασία δεν έλεγε να φανεί ακόμα και ο Κλαουδάτος έβγαλε από τη σακούλα τα βιβλία που του είχε στείλει με κούριερ ο συγγραφέας. Άνοιξε το πρώτο, το πιο λεπτό και περιεργάστηκε το εξώφυλλο. Διάβασε τον τίτλο δυνατά σαν να ήταν μαζί με κάποιον.

- "...Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα!..."
Άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα και ξεκίνησε να διαβάζει:

"...Η θεωρία της συνέχειας των πραγμάτων, που ξεκινάει από την απλή σκέψη ότι τίποτε δεν τελειώνει πραγματικά και τίποτε δεν αρχίζει πραγματικά αλλά όλα είναι μέρος ενός άπειρου συνόλου που επεκτείνεται μέσα στον χρόνο, είναι ίσως η πιο λογική θεωρία «αθανασίας» που μπορούμε να έχουμε...

Κάθε μας συναίσθημα, σκέψη και δράση έχει μια δυναμική που επεκτείνεται πολύ πέρα ακόμα και από την ίδια μας την ύπαρξη, ακόμα και οι πιο μικρές αποφάσεις που παίρνουμε παίζουν καθοριστικό ρόλο!

Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες..."

Δεν πρόλαβε να επεξεργαστεί αυτό που διάβασε γιατί ένιωσε μια παρουσία να τον επεξεργάζεται. Σήκωσε το βλέμμα και την είδε να στέκεται όρθια δίπλα του.
- Δε θα καθίσεις;
- Αν μου εγγυηθείς ότι δεν ψηλώνω άλλο, πολύ ευχαρίστως, είπε και έκατσε απέναντι του.

Ο πολεμιστής χαμογέλασε και την κοίταξε, χωρίς να πει κάτι, άλλο. Στη συνέχεια έψαξε για τον σερβιτόρο και της παράγγειλε καφέ.

- Λοιπόν, τι είναι αυτό το σημαντικό που με ήθελες, τη ρώτησε τελικά αφού είδε ότι ούτε εκείνη μίλαγε.
- Είμαι έγκυος! Νίκο, θα γίνεις πατέρας!

Δεν έδειξε καμία αντίδραση, ούτε θετική, ούτε αρνητική. Αν και το περίμενε, από τη στιγμή που έκλεισε το τηλέφωνο, το είχε σκεφτεί, ότι ήταν το πιο πιθανό σενάριο, αλλά και πάλι είχε αιφνιδιαστεί. Εξάλλου δεν είχε ακόμα κανένα συναίσθημα. Δεν μπορούσε ούτε και ο ίδιος να καταλάβει τι αισθάνεται.

- Είσαι σίγουρη ότι αυτό θες; Μπόρεσε τελικά να ρωτήσει.
- Είμαι! Και είμαι και πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Δεν ήρθα εδώ για να σε ρωτήσω κάτι, ήρθα να στο ανακοινώσω. Το τι θα κάνεις εσύ, από εδώ και πέρα, δεν το ξέρω αλλά ελπίζω να θες να είσαι μέρος της ζωής μας!
- Δώσε μου λίγο χρόνο, δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο.
- Έχεις περίπου 8 μήνες του είπε και χαμογέλασε.

Σαν να απολαμβάνει την αμηχανία μου σκέφτηκε. Άλλαξαν κουβέντα και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την καθημερινότητά τους. Έφυγαν μαζί για το σπίτι της και έκαναν έρωτα για τελευταία φορά.

Λίγο πριν νυχτώσει, έφυγε να πάει να συναντήσει τον Σεμπάστιαν, που τον είχε πάρει τηλέφωνο ότι τον ήθελε κάτι. Μπαίνοντας στη λέσχη που συνήθιζε να παίζει, τον είδε να τον περιμένει. Ο Σεμπάστιαν καθόταν στη γνώριμη του θέση, έτοιμος να "εξυπηρετήσει" χρηματικά παίκτες που είχαν χάσει και είχαν ανάγκη από χρήματα.

- Πώς πάει; τον ρώτησε κοφτά ο Σεμπάστιαν.
- Πώς να πάει! Έχει τζογόκαιρο και εμείς δεν έχουμε ούτε μαντήλι να κλάψουμε!
- Με αυτά που χρωστάς, τι θα κάνουμε; Δεν έχεις δώσει τσιγάρο εδώ και δυο μήνες και κάθε εβδομάδα παίρνεις!
- Θα μου δανείσεις 3-4 χιλιάρικα και ότι βγάλω θα στα δώσω.
- Δεν έχω καθόλου λεφτά πάνω μου. Έχω έρθει από νωρίς και μου τα έχουν πάρει όλα. Θες να περάσω σε καμιά ώρα από το σπίτι σου;
- Ναι αμέ! Εκεί θα ‘μαι!

Περίπου μια ώρα μετά ο πολεμιστής ακούει το κουδούνι του να χτυπά. Ανοίγοντας την πόρτα του θα αντικρίσει δυο άγνωστους. Αμέσως διαισθάνεται ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Τους ζητάει να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Σεμπάστιαν και προσπαθεί να τους πείσει ότι πρόκειται για παρεξήγηση. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο ένας βγάζει ένα παλιό τηλέφωνο και καλεί τον Σεμπάστιαν:

- Δυστυχώς είσαι το δόλωμα για να τη στήσουμε σε κάποιον άλλον. Δεν έχει να κάνει με το χρέος σου, η επιλογή έγινε με άλλα κριτήρια!
- Μη μου το κάνεις αυτό! Όχι τώρα που θα γίνω πατέρας, τον παρακάλεσε και ακόμα και ο ίδιος απόρησε πως σκέφτηκε το αγέννητο παιδί του εκείνη τη στιγμή!
- Θα έλειπες τις περισσότερες ώρες, θα χρέωνες οικονομικά τη μάνα του και θα τους δημιουργούσες ένα σωρό προβλήματα. Χάρη τους κάνεις, είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.

Λίγα λεπτά μετά και ενώ ο πολεμιστής είναι πια δεμένος και οι επισκέπτες του ετοιμάζονταν να τον κρεμάσουν από το ταβάνι. Χτύπησε το τηλέφωνο του ενός. Μίλησε για πολύ λίγο, μετά πήγε στον πολεμιστή και του είπε:

- Γράψε σε ένα χαρτάκι τα στοιχεία της μάνας και ο Σεμπάστιαν σου υπόσχεται να μη λείψει ποτέ τίποτε από το παιδί σου και τη μάνα του.

Σχεδόν συγκινημένος, ο πολεμιστής πήρε το μολύβι που του έδωσαν και έγραψε:

Αδαμαντία Νικολάου - 6978999876. Σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα κάτι και με χέρια που έτρεμαν συμπλήρωσε:

«Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες, αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες...»

-----------------------------------------------------
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------
All in! (Μια μικρή παρουσίαση)
Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!
Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.

Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!
Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".

Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;
Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.

Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!

Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------

«… Μάθε, καλέ μου φίλε, ότι το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις…»

Πόκερ, Ρουλέτα, Μπλακ Τζακ, ...Φρουτάκια…

Πέντε ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο. Πέντε ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων και ανατροπών. Συμπτώσεις και μοιραίες συναντήσεις, μια διαρκής μάχη με το πεπρωμένο κι ένας έρωτας καταλύτης.

Το κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, τα πάθη και οι ακραίες καταστάσεις που οδηγούν την προσωπικότητα στα όριά της.

Ήρωες από κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά βιβλία, προσωπικότητες, όπως ο Nick the Greek, ο Έντουαρντ Θορπ και ο John Taramas, εισέρχονται στην αφηγηματική πλοκή, στο μεταίχμιο ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.

-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

"...Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι το να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις..."

Ήρωες παθιασμένοι με τον ...τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.

Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.

Εξάλλου είναι πάντα μέσα στα πλαίσια των πιθανοτήτων να συμβεί το απίθανο.
-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Γιώργος Περισανίδης
Σύμβουλος έκδοσης: John Taramas

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

Πίστη

Πίστη είναι η αποδοχή ενός ισχυρισμού, γεγονότος ή δυνατότητας, ανεξάρτητα αν μπορεί να δικαιολογηθεί ή όχι. (wikipedia)

Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει... διαμορφωθεί όπως είναι σήμερα, κυρίως εξαιτίας αυτής της πίστης που έχουμε την ικανότητα να αναπτύσσουμε ως είδος.

Γίνομαι πιο συγκεκριμένος με ένα παράδειγμα. Θα μεταφερθούμε κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, περίπου 10.000 χρόνια πίσω, στη πρώτη αγροτική επανάσταση όπου και έγινε η μετάβαση από το κυνήγι στην γεωργία.

Οι τότε άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την γη και ζούσαν από αυτά που τους έδινε, με την πείνα όμως να είναι εκείνη την εποχή η κυριότερη αιτία θανάτου, κυρίως κάθε φορά που κάτι στράβωνε με τη σοδειά τους!

Πάω λοιπόν σε έναν από τους πρώτους αγρότες και του προσφέρω ένα σακί με πέτρες για να μου δώσει τη σοδειά του. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Στην καλύτερη περίπτωση θα με έδιωχνε με βρισιές και κλωτσιές και στη χειρότερη θα με σκότωνε. Να αποδεχόταν αυτό που του πρότεινα δεν δίνω καμία πιθανότητα.

Όμως τα χρόνια πέρασαν, ο άνθρωπος έμαθε καλύτερα τη γη, ανέπτυξε εργαλεία και εξημέρωσε ζώα και η γη άρχισε να παράγει περισσότερα από αυτά που ο ίδιος μπορούσε να καταναλώσει! Έτσι γεννήθηκε μια νέα ανάγκη. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τα τρόφιμα που δεν μπορούσε να καταναλώσει. Από την ανάγκη αυτή εφευρέθηκαν τα νομίσματα, που έδιναν μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα του.

Στη συνέχεια έπρεπε να γεννηθεί και η πίστη ότι τα νομίσματα έχουν ανταλλακτική αξία και δεν είναι ένα σακί με πέτρες. Χωρίς την πίστη στην αξία των νομισμάτων θεωρείται παραλογισμός να δεχτώ ένα σακί με νομίσματα για να σου δώσω τη σοδειά μου.

Ας έρθουμε σε ένα άλλο παράδειγμα λίγο πιο κοντά χρονικά και να πάμε στις αρχές της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισαν τότε στη Μεγάλη Βρετανία, ήταν οι εργάτες να είναι συνεπείς σε ωράρια. Οι περισσότεροι πήγαιναν σε ακανόνιστους χρόνους για δουλειά (κυρίως ότι ώρα ξυπνούσαν) και έφευγαν όταν τέλειωναν αυτά που τους είχαν ανατεθεί.

Η ανάγκη λοιπόν του ανθρώπου εκείνη την εποχή να συγκεντρώσει πολλούς εργάτες στο ίδιο σημείο και να τους κρατήσει εκεί για πολλές ώρες γέννησε την πίστη στο χρόνο. Πολλά επιβλητικά ρολόγια στήθηκαν σε διάφορα σημεία για να επιτευχθεί η πίστη αυτή.

Η πίστη για την άξια της εργασίας, ήταν ανάγκη να γεννηθεί και αυτή. Αντίληψη που εκείνη την περίοδο δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη, μιας και η ανώτερη τάξη τότε, το θεωρούσε ως και ντροπή να έχει δουλέψει κάποιος έστω και μια μέρα.

Η πρόοδος της ανθρωπότητας και η εξέλιξη της σε μεγάλο μέρος έχει βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής.

Ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμη. Στην εποχή του Γαλιλαίου (Περίπου 500 χρόνια από σήμερα), όλοι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Αυτός που τολμούσε να ισχυριστεί κάτι αντίθετο, αντιμετωπιζόταν ως γραφικός και κινδύνευε ως και η ζωή του! Σήμερα που η επιστήμη προχώρησε και έκανε νέες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις στον τομέα αυτό, πιστεύουμε ότι η γη δεν είναι επίπεδη και αυτούς τους λίγους που πιστεύουν κάτι άλλο τους αντιμετωπίζουμε σαν γραφικούς.

Μάλλον ο πιο πάνω ισχυρισμός μου για την πρόοδο της ανθρωπότητας χρειάζεται μια σημαντική συμπλήρωση.

Η πρόοδος λοιπόν και η εξέλιξη της ανθρωπότητας σε μεγάλο βαθμό έχουν βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής, από ιδέες που έτυχαν ευρύτερης αποδοχής.

Αντίθετα η πίστη σε ιδέες που δεν θα γίνουν κοινωνικά αποδεκτές και θα της ασπαστούν λίγοι σε περιθωριοποιεί!

Ας δούμε ένα τελευταίο παράδειγμα. 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η εκκλησία καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου και καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος. Είχε προηγηθεί μερικά χρόνια πριν η επικράτηση των θέσεων του Αρείου ότι ο Ιησούς ήταν δημιούργημα και όχι υπόσταση του Λόγου του Θεού.

Η απόφαση αυτή που πάρθηκε 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού έχει ως σήμερα καθορίσει πολύ σημαντικά τον Χριστιανισμό και σίγουρα θα μιλούσαμε για πολύ διαφορετική θρησκεία αν είχαν επικρατήσει τελικά οι απόψεις του Αρείου.

Η πίστη σε οποιαδήποτε ιδέα και ως συνέπεια και τι θεωρείται αλήθεια, δυναμώνει αναλογικά με την αποδοχή που πετυχαίνει στην κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η αποδοχή, τόσο πιο ισχυρή η πίστη.

Ο Απόστολος Παύλος στην περίφημη επιστολή του Προς Κορινθίους την κατατάσσει στα 3 σπουδαιότερα πράγματα που μας απομένουν:

"...Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη..."

Όμως ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί στην κορυφή της ιεραρχίας την αγάπη! Δεν καταφέραμε να τον ακολουθήσουμε σε αυτό. Ο άνθρωπος δυστυχώς ως και σήμερα τοποθετεί την πίστη στην κορυφή της ιεραρχίας του.

Ως και σήμερα η ανθρωπότητα διαχωρίζεται με βάση τα πιστεύω των ανθρώπων ενώ θα μπορούσε να ενώνεται με βάση την αγάπη. Δεν τα έχουμε καταφέρει! Θα κλείσω με την ελπίδα να αλλάξει αυτό στο μέλλον.

Αν η επιστήμη τα επόμενα χρόνια, καταφέρει μελετώντας τα σκυλιά να φτιάξει ένα εμβόλιο που θα μας έκανε να αγαπήσουμε με τον τρόπο που αυτά είναι ικανά, θα ήμουν ο πρώτος που θα το έκανε.

-----------------------------------------------------
All in – Νέο Μυθιστόρημα!
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

All in! (Μια μικρή παρουσίαση)

Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!

Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.

Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!

Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".

Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;

Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.

Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!

Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!
-----------------------------------------------------

Μπορεί ένας έρωτας να επιβιώσει στον κόσμο των καταχρήσεων ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση; Μια άνιση μάχη μεταξύ εθισμών και ενός πρωτόγνωρου ερωτικού... πάθους.

Ήρωες παθιασμένοι με τον τζόγο, ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες, που όμως συνδέονται σε ένα παιχνίδι αναμετρήσεων, ανατροπών και μοιραίων συναντήσεων.

Ένα ερωτικό μυθιστόρημα μέσα στο κλίμα της χαρτοπαιξίας, των καζίνων και των στοιχημάτων, για τα πάθη που δοκιμάζουν τα όριά μας.

-----------------------------------------------------
14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα
All in – Multitasking Μυθιστόρημα

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/ &

Και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία:
ianos.gr, protoporia.gr, bookworld.gr, ebooks.gr, captainbook.gr, booksplus.gr, anagnostisbooks.gr, lavyrinthos(.net), eleftheriskepsis.gr κ.α.
-----------------------------------------------------

Born to run!

"...Oh, baby this town rips the bones from your back
It's a death trap, it's a suicide rap
We gotta get out while we're young
`Cause tramps like us, baby we were born to run..."

Ελεύθερη Μετάφραση:
..."...Μωρό αυτή η πόλη σπάει τα κόκαλα από την πλάτη σου
Είναι μια παγίδα θανάτου, είναι μια μορφή αυτοκτονίας
Πρέπει να φύγουμε όσο είμαστε νέοι
Γιατί αλήτες σαν εμάς, μωρό γεννηθήκαμε για να τρέχουμε..."

Ο Springsteen έπαιξε το συγκεκριμένο τραγούδι για πρώτη φορά στις 9 Μαΐου του 1974. Τότε άσημος ακόμα, άνοιγε μια συναυλία της Bonnie Raitt. Ο δημοσιογράφος Jon Landau, που έτυχε να βρίσκεται στην συναυλία, έγραψε στην εφημερίδα Boston's Real Paper την επόμενη μέρα ότι είδε το μέλλον της ΡΟΚ μουσικής και αυτό έχει το όνομα Bruce Springsteen.

Ο ίδιος ο Springsteen έχει αναφέρει ότι έγραψε το born to run στις αρχές του 1974, όπως έπαιζε με την κιθάρα του, στην άκρη του κρεβατιού του:

"...Η φράση born to run ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τίτλος από ταινία ή κάποια φράση που κάπου έχω δει... Μου άρεσε η φράση γιατί πρότεινε κάποιου είδους κινηματογραφικού δράματος που πίστευα ότι ταιριάζει απόλυτα με την μουσική που ήδη είχα στο μυαλό μου..."

Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για ένα αγόρι και ένα κορίτσι που θέλουν να ξεκινήσουν να τρέχουν και να μη σταματήσουν ποτέ...

Θα χρησιμοποιήσω και πάλι λόγια του ίδιου του Springsteen:

"...Αυτό ήταν μια μάλλον ρομαντική ιδέα! Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να σκεφτώ κάποιο μέρος για όλο αυτόν τον κόσμο που έμπαινε μέσα στα αυτοκίνητα και ξεκινούσε...Κατάλαβα ότι η ελευθερία αν δεν συνοδεύεται από κάποιου είδους κοινωνικής συνοχής, μπορεί να είναι άσκοπη! Έτσι αυτό έγινε ένα τραγούδι για άτομα που στην ουσία προσπαθούν να γυρίσουν σπίτι τους...Μου έκανε ωραία συντροφιά στις αναζητήσεις μου και το ίδιο ελπίζω και στις δικές σας...."

Το τραγούδι αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Bruce και ήταν αυτό που τον έκανε αναγνωρίσιμο σε ένα ευρύ κοινό.

Born to run (διήγημα)

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017, Πάτρα

Δεν ήξερε πια αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του ή όχι. Αισθανόταν σύγχυση. Διαβάζοντας την φράση του Προύστ:

"...Σε έναν χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια..."

σκεφτόταν αν θέλει να τον χωρίσει ή να τον εκδικηθεί για την απάθεια του. Χωρίς να το έχει αποφασίσει ακόμα σκεφτόταν τον χωρισμό πολύ έντονα.

Όταν είχε ξεκινήσει η σχέσης τους, κάθε φορά που εκείνη έμπαινε σπίτι, εκείνος έστηνε μια μικρή γιορτή. Τον τελευταίο μήνα όχι μόνο είχε σταματήσει να το κάνει, αλλά η Κατερίνα αισθανόταν σχεδόν αόρατη.

Από την ημέρα που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, ζούσε τον έρωτα της για εκείνον και δεν σκεφτόταν να παίξει. Ο τζόγος σαν να είχε βγει από το μυαλό της εντελώς. Θυμόταν τα λόγια που της είχε πει κάποιος φίλος, ότι θα σταματήσει να παίζει μόνο όταν τον αντικαταστήσει με έναν άλλον εθισμό, το ίδιο έντονο. Ο έρωτας, έλεγε στον εαυτό της, είναι το δυνατότερο συναίσθημα στον κόσμο. Έτσι και για εκείνη, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί του.

Όμως πια όσο περισσότερο αισθανόταν ότι για εκείνον δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ανάγκη της να παίξει.

Δε θα ρίσκαρε όμως να πάει στο καζίνο του Ρίο να τη δουν, γιατί ήξερε ότι ο άντρας της θα έχει σίγουρα δικούς του ανθρώπους εκεί, που θα τον ενημέρωναν αμέσως. Τη λύση τελικά έδωσε ο ΟΠΑΠ που ξεκίνησε εκείνη την περίοδο πιλοτικά να προσφέρει "Φρουτάκια" στους πελάτες του.

Το πρώτο PLAY- ΟΠΑΠ που είχε ανοίξει στην Πάτρα ήταν μόλις δυο γωνίες από το σπίτι τους και σε σημείο από το οποίο περνούσε καθημερινά πολλές φορές η Κατερίνα.

Μπήκε μέσα, έδωσε την ταυτότητα της και έβγαλε την απαραίτητη κάρτα. Έκατσε μπροστά σε ένα μηχάνημα έβαλε 20 ευρώ και άρχισε να ψάχνει τα διαθέσιμα παιγνίδια. Προσπαθούσε να βρει ίδια ή παρόμοια με αυτά που συνήθιζε να παίζει στο Λουτράκι. Μάταια όμως, έμοιαζαν διαφορετικά και λιγότερο ελκυστικά. Τελικά ξεκίνησε να παίζει ένα που είχε κάτι φλεγόμενα εφτάρια.

Κατάφερε να φύγει μια ώρα μετά με 30 ευρώ κέρδος και πολύ ευχαριστημένη γιατί δεν της είχαν φανεί εθιστικά τα "Φρουτάκια", αλλά και γιατί είχε καταφέρει να συγκρατηθεί και να φύγει. Την επόμενη μέρα πήγε και έβαλε 50 ευρώ στο ίδιο παιγνίδι και έφυγε πάλι με κέρδος 100 ευρώ έχοντας παίξει πολύ ώρα και με μεγάλες διακυμάνσεις στα κέρδη.

Την επόμενη μέρα δεν πήγε καθόλου, γιατί έμεινε με τον Γιώργο σπίτι. Το σκέφτηκε όμως αρκετές φορές.

Όταν την μεθεπόμενη κάθισε πάλι στο μηχάνημα, έβαλε αρχικά 50 ευρώ και τον στοιχηματισμό στο μέγιστο. Έφυγε μερικές ώρες αργότερα έχοντας χάσει περίπου 500 ευρώ που ήταν και όλα τα λεφτά που είχε μαζί της.

Όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν σε μια φοβερή υπερένταση και τα "Φρουτάκια" ήταν πια το μοναδικό πράγμα που την απασχολούσε. Οι επόμενες μέρες θα τη βρουν να παίζει πολλές ώρες, χωρίς όμως κάποια σημαντική απώλεια ή κέρδος.

Στον Γιώργο δεν είχε πει τίποτε και εκείνος δεν υποπτευόταν κάτι, μιας και εκείνη έπαιζε τις ώρες που έλειπε.

Το τελευταίο βράδυ που πέρασε στην Πάτρα θα τη βρει με τον Γιώργο στο μπαρ "Λωτός".

Παράγγειλαν δυο τζιν με χυμό λεμόνι, όταν η Κατερίνα σε μια τελευταία προσπάθεια να πείσει τον εαυτό της περισσότερο ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει χωρίς τζόγο, είχε μια συναισθηματική έκρηξη. Είχε πιάσει και τα δυο του χέρια και με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, τον είχε ρωτήσει:

- Γιώργο, τι θα έκανες, αν πέθαινα;
- Ο Μάρκες νομίζω, έχει γράψει « σ' αγαπώ σημαίνει απαγορεύεται να πεθάνεις».
- Εγώ δε ρώτησα τον Μάρκες, εσένα ρώτησα!
- Όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή...

Εκνευρισμένη σηκώθηκε όρθια απότομα, πήγε σε ένα από τα παράθυρα που διέθετε το μπαρ, κοίταξε για λίγο έξω και μετά από λίγο γύρισε αμίλητη πίσω. Πήγε στον dj και του ζήτησε να ακούσει το "Born to run" του Springsteen.

Κάθισε δίπλα στον Γιώργο που φαινόταν εντελώς στον κόσμο του και για πρώτη φορά σκέφτηκε σοβαρά να αποδεχτεί την πρόταση του άντρα της. «Γύρνα και θα παίζεις όσα θες και όσο θες» της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει. Τότε είχε γελάσει και τον είχε απορρίψει, αλλά τώρα της φαινόταν η πιο ρεαλιστική επιλογή.

Αν μείνω μαζί του θα τον καταστρέψω και αυτόν σκέφτηκε. Η επόμενη σκέψη που έκανε ήταν αν αυτό δεν το λέει μόνο και μόνο για να αισθανθεί η ίδια καλύτερα για την απόφαση που είχε πάρει.

Γύρισε και τον κοίταξε να πίνει το ποτό του:

- Ο κύβος ερρίφθη, καλέ μου.
- Ποιος κύβος; Δεν καταλαβαίνω!
- Ξέρεις τι άλλο διάβασα σήμερα σε αυτόν τον Προυστ που μου έδωσες;
- Τι; Πες μου!
- "...Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ..."
- Τι πιστεύεις; Ισχύει;

Η Κατερίνα δεν απάντησε...δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο την κουβέντα. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Από τα ηχεία ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Bruce Springsteen:

"...Oh honey, tramps like us
Baby, we were born to run
Come on with me, tramps like us
Baby, we were born to run..."

-----------------------------------------------------

*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται "All in".

-----------------------------------------------------

All in – Multitasking Μυθιστόρημα

Online Παραγγελίες:
https://digilove.eu/ &
https://fylatos.com/shop/all-in/ &
και σε πολλά ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.

14 ευρώ με δωρεάν μεταφορικά.
Αποστολή σε όλη την Ελλάδα

-----------------------------------------------------

All in! (Μια μικρή παρουσίαση)

Το 4ο μου μυθιστόρημα, 3 χρόνια μετά το "Παζλ" είναι επιτέλους διαθέσιμο!

Παίρνω τις μάρκες μου και χωρίς να φαίνεται η παραμικρή συναισθηματική φόρτιση, τις τοποθετώ όλες πάνω στην πράσινη τσόχα. Γνωρίζω ήδη ότι το αμέσως καλύτερο από το να παίζεις και να κερδίζεις, είναι να παίζεις και να χάνεις.

Δεν μου απομένει πια τίποτε άλλο παρά να κάνω: All In!

Η φράση "All in" στο poker χρησιμοποιείται για τους παίκτες που ρισκάρουν όλες τους τις μάρκες σε μία και μόνο παρτίδα. Στην Ελλάδα έχουμε το αντίστοιχο "ρέστα".

Το δικό μου "All in" είναι ένα μυθιστόρημα ανατροπών και μυστηρίου. Περιέχει μια έντονη ερωτική ιστορία, με ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σ' ένα περιβάλλον καταχρήσεων. Θα τα καταφέρει ή θα νικηθεί νομοτελειακά από την εξάρτηση;

Πόκερ, Μπλακ Τζακ, Ρουλέτα, Φρουτάκια και η ατμόσφαιρα των καζίνων παρουσιάζονται με αναλυτικό τρόπο μέσα στο βιβλίο.

Το "All in" είναι επίσης ένα multitasking μυθιστόρημα. Πολλές φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες που δημιουργούν στο τέλος ένα ολοκληρωμένο παζλ!

Ένα νέο είδος γραφής, σε ένα διαφορετικού τύπου μυθιστόρημα!

-----------------------------------------------------

Σχεδόν έρωτας (διήγημα με αφορμή τους αστικούς μύθους)

Οι αστικοί μύθοι αποτελούν ιστορίες, συνήθως φανταστικών γεγονότων που διαδίδονται μαζικά.

...Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας και αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι αστικοί μύθοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια με μικρές παραλλαγές.

Οι αστικοί μύθοι συνηθέστερα γίνονται πιστευτοί, επειδή περιέχουν έναν κόκκο αλήθειας ή επειδή αναφέρουν πράγματα συναρπαστικά.

Το παρακάτω διήγημα είναι βασισμένο σε πολύ γνωστό αστικό μύθο.

Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και είχε απλώσει το χέρι με την παλάμη κλειστή να δείχνει με τον αντίχειρα προς τα πάνω. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ποιος κάνει σήμερα ακόμα ωτοστόπ;

Στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να πάρω την απόφαση να σταματήσω και να την πάρω μαζί μου, κατάφερα να προσέξω ότι ήταν πραγματικά όμορφη, με ένα ίσως παράταιρο για την εποχή ντύσιμο.

Πριν ξεκινήσω και αφού εκείνη είχε βολευτεί στη θέση του συνοδηγού, την ρώτησα:

- Πού πηγαίνεις;
- Καλαμάτα! Γυρίζω πίσω σπίτι!
- Ωραία στο δρόμο μου είσαι.
- Είναι μακριά ακόμα;
- Όχι, μισή ώρα δρόμος.

Έβαλε τη ζώνη της και πολύ φυσικά χωρίς να με ρωτήσει κάτι, άρχισε να αλλάζει τους σταθμούς στο ραδιόφωνο μου.

Στην αρχή πέτυχε ένα παλιό τραγούδι των Cutting Crew, το “I Just Died In Your Arms”, το άφησε να παίξει λίγο και μετά το άλλαξε.

“Ωραίο τραγούδι, αλλά με ρίχνει ψυχολογικά και θέλω να μείνω χαρούμενη”, μου είπε και συνέχισε το ψάξιμο.

Αφού πέρασε διάφορους σταθμούς, τελικά σταμάτησε σε ένα άλλο παλιό τραγούδι που αδυνατούσα να θυμηθώ τον τίτλο, είχε όμως πολύ ατμοσφαιρική και ταυτόχρονα ρομαντική μουσική.

“Μ' αρέσει πολύ”, είπε και προσπάθησε να τραγουδήσει, χωρίς να γνωρίζει πραγματικά τους στίχους...

Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου και άνοιξα το Shazam, που το έβαλα να ψάχνει.

Το βρήκε, σχεδόν αμέσως!

Πάνω στην οθόνη του κινητού μου έγραφε: mono - life in mono (from the movie “Great Expectations 1998)

“mono - life in mono, το τραγούδι ακούγεται στην ταινία “Μεγάλες Προσδοκίες”, είπα. “Ναι μωρέ! Μπράβο! Την είχα δει πρόπερσι στον κινηματογράφο”, μου απάντησε.

Έδειχνε λίγο σαστισμένη ή μπορεί και να ήταν η ιδέα μου...

Αποφάσισα να την ρωτήσω για την ταινία, μιας και ο κινηματογράφος είναι πάντα μια καλή αφορμή για μια ωραία συζήτηση.

- Η ταινία πως σου φάνηκε;
- Ωραία! Πολύ ρομαντική στην αρχή, αλλά το τέλος άνισο!
- Γιατί το λες αυτό; Είναι στην τελευταία σκηνή που φτάνουν στο τέλος του έρωτα και εκεί ξεκινάει η αγάπη!
- Το τέλος του έρωτα; Δεν το έχω ζήσει αυτό! Δεν το ξέρω...
- Είσαι πολύ νέα ακόμα, θα φτάσεις και εκεί.
- Δεν νομίζω.

Παρ' όλο που είχε μόλις πει “Δεν νομίζω”, τόσο ο τόνος που το είχε πει, όσο και το ύφος της δεν άφηναν αμφιβολία ότι ήταν σίγουρη ότι δεν πρόκειται να το ζήσει.

Πείσμωσα.

- Ξέρεις είναι αποστολή του έρωτα να πεθαίνει και να παραχωρεί τη θέση του στην αγάπη.
- Πεθαίνει ο έρωτας; Αν πεθάνει ο έρωτας, πώς μπορείς να συνεχίσεις να ζεις;
- Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος.
- Αυτή είναι ατάκα από το Matrix, την είδα πέρσι ανυπομονώ πολύ και για τις συνέχειες!
- Δεν είναι εξίσου καλές με το πρώτο.
- Βγήκαν; Μάλλον ήμουν απορροφημένη με τον έρωτα... Εσύ θα μπορούσες να πεθάνεις από έρωτα;
- Κοίτα, ο έρωτας, όπως τον γνωρίζουμε, ταξιδεύει με τη βοήθεια του συλλογικού ασυνείδητου από την εποχή του Σαίξπηρ και του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
- Κατάλαβα, μην συνεχίζεις! Δεν θα μπορούσες!

Ξαφνικά είχα θυμώσει μαζί της! Ενώ είχε δίκιο, αφού δεν πιστεύω καθόλου στην έννοια της αυτοκτονίας για οποιονδήποτε λόγο, το συμπέρασμά της το είχα νιώσει σαν μομφή στην ικανότητά μου να ερωτευτώ!

Δεν μίλησα και μηχανικά άρχισα να πατάω σταθμούς στο ραδιόφωνο. Βρήκα το τραγούδι που κυκλοφόρησε ο Παντελίδης μετά το ατύχημα, το “Θυμάμαι” και το άφησα.

Εκείνη έμοιαζε εντελώς βυθισμένη στις σκέψεις της και έμοιαζε να μην προσέχει καθόλου το τραγούδι.

Κάτι εντελώς απροσδιόριστο με παρακινούσε να συνεχίσω την κουβέντα μας και να κερδίσω και πάλι την προσοχή της.

- Σ' αρέσει ο Παντελίδης;
- Ποιος είναι αυτός;
- Αυτός που τραγουδά! Δεν τον ξέρεις;
- Δεν ακούω Ελληνικά!
- Και να μην ακούς! Θα πρέπει να μην ζούσες και Ελλάδα για να μην τον ξέρεις, μιας και πρόσφατα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα!

Ξαφνικά ζωήρεψε! Την είδα να δείχνει και πάλι ενδιαφέρον για την συζήτησή μας.

- 'Ήταν ερωτευμένος;
- Ατύχημα ήταν!
- Άλλο σε ρώτησα!
- Είχε πόνο. Ζούσε την απόρριψη από αυτή που είχε ερωτευτεί και την απόρριψη αυτή την έβαζε στα τραγούδια του!

Δυνάμωσε και άρχισε να προσέχει τους στίχους.

- Αυτός ο Παντελίδης, όπως τον είπες, θα μπορούσε να πεθάνει από έρωτα!
- Δεν με προσέχεις! Ατύχημα ήταν!
- Εσύ δεν με προσέχεις! Είπα εγώ ότι δεν ήταν;

Σταμάτησα να μιλάω και την άφησα να ακούει το τραγούδι. Ξεκίνησα να την παρατηρώ καλύτερα. “Είναι η ομορφιά της που με γεμίζει άγχος”, σκέφτηκα. “Αν θέλω να έχω ελπίδες μαζί της πρέπει να το ξεπεράσω!”

Είχαμε μπει ήδη στην Καλαμάτα. Φαινόταν να γνωρίζει καλά την πόλη, μου έδινε οδηγίες που να στρίψω και πολύ σύντομα μου ζήτησε να σταματήσω.

- Να αυτή η μονοκατοικία είναι! Εκεί μένω!

Έκανε να κατέβει.

- Στάσου! Ούτε το όνομά σου δεν μου είπες!
- Κατερίνα! Εσένα;
- Γιώργος!
- Γιώργο, χάρηκα και για τη βόλτα, αλλά και για την κουβέντα μας!
- Και εγώ! Ούτε που κατάλαβα πως φτάσαμε!

Βγήκε και κατευθύνθηκε προς το σπίτι της. Λίγο πριν μπει μέσα βγάζοντας ένα κλειδί που είχε μέσα στη τσέπη της, γύρισε και με κοίταξε και με το χέρι της με χαιρέτησε πάλι.

Όταν χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο και ενώ ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω, κατάλαβα ότι ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι... Όχι, δεν θα έφευγα έτσι... Αποφάσισα να χτυπήσω το κουδούνι και να ζητήσω τουλάχιστον το τηλέφωνό της.

Στάθηκα στην πόρτα και με άγχος και ανασφάλεια χτύπησα το κουδούνι.

Λίγο μετά μου άνοιξε μια μεγάλη γυναίκα, που είχε όμως πολλά κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά με την Κατερίνα.

- “Η Κατερίνα;” ρώτησα δειλά. Η γυναίκα με κοίταξε σαστισμένη.
- “Ποιόν θέλετε”, με ρώτησε μάλλον με θυμό.
- “Μπορώ να μιλήσω στην Κατερίνα;” επανέλαβα.
- Τι πλάκα είναι αυτή; Δεν το βρίσκω αστείο!
- Μα δεν είναι! Θα ήθελα μόνο πέντε λεπτά μαζί της! Την είδα να μπαίνει. Είμαι αυτός που την έφερε σπίτι!

- Εδώ μένω μόνη μου και η Κατερίνα μου αυτοκτόνησε εδώ και 15 χρόνια, είπε η γυναίκα και έκλεισε με δύναμη την πόρτα στα μούτρα μου.

Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα έξω από την πόρτα και πόση ώρα έκανα να φύγω...Έβαλα μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου και σχεδόν φωναχτά αναρωτήθηκα...

“Σχεδόν έρωτας”.

Το τέλος της τέχνης
Αν είσαι μουσικός, συγγραφέας ή κάποιος άλλος καλλιτέχνης και θες να μάθεις γιατί το έργο σου δεν θα θεωρηθεί ποτέ μεγάλο στην εποχή μας, αυτό... το κείμενο σε ενδιαφέρει.

Το τέλος της Μουσική (Youtube)
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή η διαδικασία της παραγωγής μιας μουσικής σύνθεσης δεν ήταν και τόσο εύκολη. Απαιτούσε εξοπλισμό που μόνο ελάχιστα επαγγελματικά studio μπορούσαν να σου παρέχουν και έναντι υψηλού κόστους. Όμως ακόμα και αν είχες καταφέρει να βρεις τα χρήματα να φτιάξεις τα τραγούδια σου, για την κυκλοφορία του δίσκου σου έπρεπε να περάσεις μέσα από την έγκριση μιας δισκογραφικής. Οι περισσότερες όμως δισκογραφικές ήταν τεράστιες οικονομικά βιομηχανίες καθόλου φιλικές ως προς τους νέους καλλιτέχνες.

Αυτό άλλαξε όταν οι προσωπικοί υπολογιστές άρχισαν να μπαίνουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας. Το δαπανηρό και δύσκολο στην πρόσβαση επαγγελματικό studio έγινε με την προσθήκη μερικών καρτών και κάποιου άλλου εξοπλισμού πρόσθετο κομμάτι κάθε υπολογιστή. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εκατομμύρια φιλόδοξοι καλλιτέχνες μπορούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλα τα εργαλεία για την παραγωγή μουσικών συνθέσεων.

Όμως ακόμα και η διαδικασία παραγωγής δίσκου σταμάτησε να απαιτεί την αξιολόγηση του μουσικού έργου από ειδικούς μιας και ο καθένας απέκτησε τη δυνατότητα να ανεβάζει τις συνθέσεις του στο Youtube και αυτές να γίνονται αυτόματα διαθέσιμες σε όλους.

Η συνέχεια υπήρξε καταιγιστική. Εκατομμύρια καλλιτέχνες άρχισαν να παράγουν μουσική και να την κάνουν προσβάσιμη σε όλους. Ο δίσκος και η μουσική σύνθεση αντικαταστάθηκαν από μεμονωμένα τραγούδια καλλιτεχνών τα οποία εναλλάσσονταν σε διάφορες playlist.

Αλλά για το τέλος της Μουσικής δεν ευθύνεται μόνο ο κατακερματισμός της μουσικής δημιουργίας. Και σήμερα σίγουρα, γεννιούνται μεγάλα μουσικά έργα τέχνης, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες κακές και μέτριες συνθέσεις με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά.

Όμως ακόμα και αν κάποιο μουσικό αριστούργημα τελικά φθάνει σε εμάς, δεν έχουμε το χρόνο να ακούσουμε ολόκληρο έναν δίσκο.

Βρισκόμαστε συνεχώς σε κίνηση. Η εποχή μας τρέχει με ασύλληπτες ταχύτητες που έχουν παρασύρει και εμάς σε έναν ξέφρενο ρυθμό ζωής, στον οποίο η εξοικονόμηση χρόνο φαντάζει ως αγαθό πολυτελείας.

Υποθέτω ότι αν ο Σταυρός του Νότου, είχε κυκλοφορήσει σήμερα στην καλύτερη περίπτωση θα είχε συρρικνωθεί σε ένα τραγούδι του Καββαδία.

Όμως όσο μεγάλο τραγούδι και να είναι η "Θεσσαλονίκη", ή το "Μαχαίρι" αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο δίσκο έναν τεράστιο μουσικό έργο τέχνης είναι η συνολική σύνθεση, που σε υποχρεώνει να ακούσεις ολόκληρο τον δίσκο και με την σειρά που έχει επιλέξει ο δημιουργός του. Αλλά αυτό η εποχή μας δεν το παράγει πια.

Το τέλος της λογοτεχνίας (Facebook)
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, η διαδικασία παραγωγής ενός βιβλίου δεν ήταν και τόσο απλή διαδικασία. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να απαιτούσε μόνο ένα μολύβι και ένα χαρτί ή μια γραφομηχανή για τους πιο προχωρημένους, όμως ακόμα και όταν τελικά ολοκλήρωνες το βιβλίο σου, απείχες πολύ από το να θεωρηθείς συγγραφέας.

Έπρεπε να βρεις έναν από τους ελάχιστους εκδοτικούς οίκους που υπήρχαν τότε και να υποβάλεις εκεί το βιβλίο σου που περνούσε στη συνέχεια από αξιολόγηση.

Σήμερα δεν χρειάζεται καν να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο, μπορείς να γράψεις ένα ποίημα ή ένα διήγημα ή ακόμα και απλά της σκέψης της ημέρας και να τα ανεβάσεις σε ένα μπλογκ ή στη σελίδα σου στο Facebook και ήδη θεωρείσαι συγγραφέας.

Ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική, έτσι και στη λογοτεχνία η απλούστευση αυτής της διαδικασίας δημιούργησε εκατομμύρια συγγραφείς που σε καθημερινή βάση ανεβάζουν τα έργα τους στο internet.

Οπότε και το τέλος της λογοτεχνίας ήρθε όπως και με την μουσική. Έχουμε και εδώ τον ίδιο κατακερματισμό, χιλιάδες διηγήματα και ποιήματα στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, και έτσι ο αναγνώστης μέσα σε λίγα λεπτά διαβάζει (όπως ακριβώς και στην playlist του Youtube), κείμενα διάφορων καλλιτεχνών, που ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα και έχουν διαφορετική τεχνοτροπία.

Multitasking μυθιστόρημα ή η παραδοχή μιας ήττας
Το multitasking μυθιστόρημα είναι μια προσπάθεια που έκανα για ένα νέο είδος γραφής πιο κοντά στην εποχή μας.

Στην ουσία του, το multitasking μυθιστόρημα είναι πολλά ανεξάρτητα διηγήματα (κατακερματισμένα έργα) που ενώνονται τελικά σε ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.

Φαντάσου πολλά κομμάτια ενός παζλ που το καθένα έχει την δικιά του ολοκληρωμένη απεικόνιση που όταν όμως ενωθούν συνθέτουν και ένα ακόμα ολοκληρωμένο πίνακα. (Τι είναι ακριβώς το multitasking μυθιστόρημα μπορείς να διαβάσεις αργότερα σε παραπομπή που θα βρεις στο τέλος του κειμένου αυτού.)

Για το αν πέτυχε ή όχι, ίσως είναι ακόμα νωρίς να το κρίνω. Όμως ως σήμερα με έχει φέρει αντιμέτωπο με μια παράδοξη ήττα.

Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, ενώ τα κείμενά μου διαβάζονται - πάνω από 1.5 εκατομμύρια αναγνώσεις έχει η καινούργια μου σελίδα στο Facebook, πάνω από 1 εκατομμύρια αναγνώσεις είχε η προηγούμενη και πάνω από 300.000 έχει η επίσημη ιστοσελίδα μου - έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα κείμενα που ανεβαίνουν στο internet. Η ανάγνωση έχει αυτή την κατακερματισμένη μορφή που περιέγραψα παραπάνω. Ελάχιστοι είναι οι αναγνώστες που θα ψάξουν κάτι παραπάνω για μένα ή κάποιο από τα βιβλία μου όταν θα έχουν πέσει πάνω σε ένα κείμενό μου στο internet.

Το τέλος του κινηματογράφου ή αλλιώς η εξέλιξη του Tik Tok
Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, ίσως μόνο μερικά χρόνια από σήμερα, έχω την πεποίθηση ότι και ο κινηματογράφος θα έχει ένα παρόμοιο με τις υπόλοιπες τέχνες μέλλον. Το κινητό τηλέφωνο θα αρκεί για να γυρίσεις μια ολοκληρωμένη ταινία.

Κάποια εφαρμογή του μέλλοντος θα προσφέρει στο κινητό σου δυνατότητες που τώρα μόνο στα studio του Hollywood υπάρχουν ακόμα. Ακόμα και οι ηθοποιοί που θα χρειάζεσαι μπορεί να είναι όλοι ψηφιακοί.

Η παραγωγή ταινιών θα αυξηθεί θεαματικά και θα έχουμε, ακριβώς όπως συνέβη στην μουσική και στη λογοτεχνία, το τέλος της κινηματογραφικής τέχνης.

- Multi-tasking Μυθιστόρημα ή αλλιώς το μέλλον του Μυθιστορήματος
https://www.facebook.com/1586170485024781/posts/1790872397887921

Το κορίτσι που μετέδωσε live τον βιασμό της φίλης της.

Η Μαρίνα ντύθηκε και βάφτηκε πάντα συνδεδεμένη live στο Periscope. Είχε ήδη περάσει πάνω από 4 ώρες εκείνη τη ...Δευτέρα μέσα σε αυτή την εφαρμογή και σίγουρα και αρκετές ακόμα ώρες στο Pornhub. Δεν είχε όμως καταφέρει να προσελκύσει αρκετούς ακολούθους έχοντας μια σταθερά πτωτική τάση όλες τις τελευταίες μέρες, γεγονός που την είχε ρίξει αρκετά ψυχολογικά.

Η φίλη της πέρασε και την πήρε, και μέσα στο μετρό έκαναν ένα ακόμα live. Όμως ούτε και μαζί πέτυχαν κάτι καλύτερο. Έφτασαν στο εμπορικό κέντρο και κάθισαν στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Φωτογράφισαν τα φαγητά τους, τα ανέβασαν στο Instagram και συνδέθηκαν και πάλι στο Periscope.

Λίγα λεπτά μετά, την εντοπίζει ένα αγόρι 5-6 χρόνια μεγαλύτερό της — η ίδια είχε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κλείσει τα 18. Βγαίνει από το Periscope και αρχίζει και τον αναζητεί και σε άλλα δίκτυα. Ξεκινά από το Instagram όπου εκείνος διατηρούσε ένα ωραίο και δημοφιλές προφίλ και ήταν περιτριγυρισμένος από πολλές και εντυπωσιακές κοπέλες. Στη συνέχεια θα τον βρει και στο Facebook αλλά και στο Tik Tok.

Τον ακολουθεί σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, λίγα λεπτά μετά θα κάνει και εκείνος το ίδιο. Ανταποκρινόμενη στον χαιρετισμό του στο Instagram, τον καλεί στο τραπέζι τους.

Όταν τελικά συναντιούνται εκείνος δείχνει μια προτίμηση για την φίλη της. Η συζήτηση εξελίσσεται χαλαρά και η παρέα βρίσκεται στη συνέχεια στο σπίτι του νεαρού, που μένει πολύ κοντά στο εμπορικό κέντρο.

Στο σπίτι, η Μαρίνα αποκόβεται από την παρέα και ανοίγει και πάλι τα κοινωνικά της δίκτυα. Το ζευγάρι αρχίζει να φιλιέται δίπλα της. Η Μαρίνα μόνη, στο καναπέ απέναντι τους, ανοίγει και πάλι το Pornhub. Θα περάσει αρκετή ώρα μέσα εκεί, βλέποντας διάφορα πορνογραφικά βίντεο.

Η εισαγωγή στην σεξουαλική ζωή της και η σεξουαλική της εκπαίδευση, όταν ακόμα ήταν 12 χρόνων, είχε αρχίσει με το Pornhub.

Η πορνογραφία, όπως και για τα περισσότερα παιδιά της γενιάς της, θα αποτελέσει την πρώτη της επαφή με το σεξ.

Η πορνογραφία είναι η χώρα που βασιλεύει η θέα τύχη, μιας και στο βασίλειο αυτό οι πιθανότητες είναι σχεδόν πάντα υπέρ σου. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος, είναι πολύ μεγαλύτερες οι πιθανότητες να κάνεις σεξ με ένα κορίτσι της Victoria's Secret μέσα στο βασίλειο της πορνογραφίας παρά στον πραγματικό κόσμο.

Αλλά και ο υδραυλικός, το παιδί που καθαρίζει την πισίνα, ο ντελιβεράς, είναι σχεδόν πάντα υπερβολικά τυχεροί κατά την διάρκεια της δουλειάς τους και τους “τυχαίνουν” συνεχώς πρόθυμες γυναίκες που είναι διατεθειμένες να τους ικανοποιήσουν κάθε ερωτική τους φαντασίωση.

Και στον πραγματικό κόσμο είμαι σίγουρος ότι κάποιος υδραυλικός μπορεί να στάθηκε "τυχερός" σήμερα. Ο αριθμός όμως των "τυχερών" υδραυλικών στη χώρα της πορνογραφίας είναι συντριπτικά μεγαλύτερος.

Τις περισσότερες φορές στο βασίλειο αυτό, δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσεις καθόλου και μπορείς απλά να περιμένεις και θα σου συμβούν απίστευτες ερωτικές περιπέτειες.

Η πορνογραφία είναι επίσης και η χώρα της αβάσταχτης ελαφρότητας. Τίποτε δεν έχει την ίδια βαρύτητα σε σύγκριση με τον πραγματικό κόσμο. Τα πράγματα φαίνεται να χάνουν την βαρύτητα που έχουν μέσα στο βασίλειο αυτό.

Τις περισσότερες φορές απίστευτες γυναίκες με αναλογίες μοντέλων, θα κάνουν σεξ, με αγνώστους, με άσχημους, με αντικοινωνικούς χωρίς να τους επιθυμούν αρχικά έστω και ελάχιστα,

Στη συνέχεια βέβαια θα έχουν πολλαπλούς οργασμούς και έντονη σεξουαλική απόλαυση. Η βία, το ξύλο, η δωροδοκία, ο χρηματισμός τις περισσότερες φορές είναι απλά προκαταρκτικά που οδηγούν σε ερωτική κορύφωση.

Καταστάσεις που προσβάλλουν, μειώνουν και ξεφτιλίζουν τις γυναίκες στον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο της πορνογραφίας γίνονται το προκαταρκτικό σκηνικό που οδηγεί σε μια έντονη σεξουαλική εμπειρία.

Η Μαρίνα μία ώρα περίπου μετά και ενώ το ζευγάρι συνεχίζει να φιλιέται απέναντι της θα κλείσει το Pornhub και θα ξεκινήσει live μετάδοση στο Periscope.

Θα τοποθετήσει το κινητό της σε τέτοιο σημείο ώστε εκτός από εκείνη που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, να φαίνεται και στο βάθος η παρέα της.

Η ανταπόκριση του κοινού αυτή τη φορά θα είναι μεγάλη. Η μετάδοσή της σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει viral. Μετά από τόσο καιρό και δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες το έχει καταφέρει και πάλι να γίνει δημοφιλής.

Στο βάθος το ζευγάρι όμως αρχίζει να έχει θέματα. Ο νεαρός γίνεται πιεστικός στο να προχωρήσουν σεξουαλικά αλλά η φίλη της αρχικά φαντάζει απρόθυμη. Θα τον σπρώξει μερικές φορές, λέγοντας ταυτόχρονα όχι. Εκείνος φαίνεται να την αγνοεί και να προσπαθεί πιο επίμονα.

Παραδόξως το περίεργο αυτό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο βάθος, θα απογειώσει ακόμα περισσότερο την δημοφιλία του βίντεο που θα φτάσει να έχει πάνω από 1000 ταυτόχρονους χρήστες. Αρκετοί από αυτούς με σχόλια θα συνηγορήσουν ανοιχτά υπέρ του βιασμού της φίλης της, που συνεχίζει να αντιστέκεται ακόμα πιο σθεναρά ενώ το αγόρι γίνεται βίαιο.

Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι τώρα έχει ακινητοποιήσει με την βία την φίλη της που φαίνεται να κλαίει και να προσπαθεί να αντισταθεί με κάθε τρόπο. Στο Periscope της Μαρίνας γίνεται χαμός, τα σχόλια πια είναι εκατοντάδες.

Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Στο βάθος το αγόρι έχει τώρα προχωρήσει σε διείσδυση ενώ η φίλης της προσπαθεί να ξεφύγει, κλαίει τον χτυπά αντιστέκεται με κάθε τρόπο χωρίς όμως να τα καταφέρνει.

Η Μαρίνα συνεχίζει την live μετάδοση. Έχει μεθύσει από την απίστευτη επιτυχία, απαντά στα μηνύματα, στέλνει καρδούλες και μοιράζει δεκάδες like στο κοινό της.

Η Μαρίνα απορροφημένη από την ψηφιακή εκδοχή της, που ακροβατεί ανάμεσα στο κυνήγι των like και την ελαφρότητα του κόσμου της πορνογραφίας, συνεχίζει την live μετάδοση...

Το κίτρινο κουμπί (Μια νέα προσθήκη στην υπηρεσία του Facebook)

Πάτρα, 31 Δεκεμβρίου του 2119 (περίπου 100 χρόνια από σήμερα)
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ...Πατρών, Ώρα 21:45

Η νοσοκόμα που με ενημέρωσε για την κατάσταση της υγείας της κοπέλας, που πριν λίγα λεπτά είχα συνοδεύσει στο νοσοκομείο, ήταν εμφανώς ταραγμένη.

- Γνωρίζετε σε τι κίνδυνο έχετε θέσει τον εαυτό σας, τον γιατρό που την είδε, το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και την οικογένειά της; Ακόμα, έχει έναν άντρα και ένα παιδί που απ' ότι ενημερώθηκα φθάνουν όπου να ΄ναι.
- Και τι μπορούσα να κάνω; Την ρώτησα χωρίς να χρωματίσω καθόλου την φωνή μου.

Με κοίταξε, αλλά δεν απάντησε...Παίρνοντας θάρρος από την σιωπή της την ρώτησα:

- Την ιστορία με τον ινδιάνο και το φίδι την γνωρίζετε;
- Μάλλον όχι, μου αποκρίθηκε κάπως ξερά.
- Ένας ινδιάνος βλέπει ένα φίδι να καίγεται σε μεγάλες φλόγες, χωρίς δεύτερη σκέψη πηγαίνει να σώσει το φίδι. Το φίδι, όμως, τον τσιμπάει άσχημα στο χέρι και εκείνος αναγκάζεται να το παρατήσει προσωρινά πάλι μέσα στις φλόγες. Σφαδάζοντας από τους πόνους, βγάζει γρήγορα το δηλητήριο από το χέρι του και ρίχνεται πάλι στην φωτιά καταφέρνοντας αυτή τη φορά να βγάλει και το φίδι.
Κάποιος που παρακολούθησε την σκηνή τον πλησίασε και τον ρώτησε:
- Καλά ρίσκαρες δεύτερη φορά την ζωή σου για ένα φίδι που σε είχε δαγκώσει;
Για να πάρει την άμεση απάντηση από τον ινδιάνο:
- Είναι στη φύση του φιδιού να δαγκώνει και στην δικιά μου να προσπαθώ να το σώσω...

Εκείνη την στιγμή μπήκαν μέσα ο σύζυγος της κοπέλας με την μικρή τους κόρη. Ο άντρας με ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια και εγώ λίγο μετά αποχωρούσα για το σπίτι μου. Από τον δρόμο ακόμα πήρα τηλέφωνο την φίλη μου, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε κάνει όλες τις Πρωτοχρονιές μαζί:

- Έλα, έγινε ένα ατύχημα! Ένας οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου κι αφού χτύπησε μια πεζή γυναίκα, την εγκατέλειψε! Εγώ ήμουν ο μοναδικός μάρτυρας! Εκείνος σταμάτησε, είδε την κοπέλα σε κακό χάλι, είδε και μένα που είχα σταματήσει σοκαρισμένος και έφυγε...Πάω σπίτι δεν χρειάζεται να βάλω και σένα σε κίνδυνο σε περίπτωση που με ψάξει με την αλλαγή του χρόνου.
- Όπως νομίζεις είπε εκείνη και κλείσαμε.

Γύρισα σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή μου και συνδέθηκα στο Facebook. Ρύθμισα στην εφαρμογή την ώρα και το μέρος που έγινε το δυστύχημα και δεν άργησα να τον εντοπίσω. Ήταν 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Έκανα δεξί κλικ πάνω στην φωτογραφία προφίλ του και μου εμφάνισε την επιλογή

- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.

Το άφησα ανοιχτό χωρίς να επιλέξω κάτι και συνδέθηκα με το Νοσοκομείο του Ρίου. Βρήκα το προφίλ της γυναίκας που είχα μεταφέρει και είδα ότι το status της είχε αλλάξει σε:

- Βρίσκεται σε κίνδυνο.

Έβαλα ένα τζιν με χυμό λεμόνι και το ήπια σχεδόν μονορούφι. Έβαλα και δεύτερο και κοίταξα την ώρα. Ήθελε ακόμα 20 λεπτά για την Πρωτοχρονιά. Η κατάσταση σίγουρα θα είναι ελεγχόμενη φέτος, προσπάθησα να παρηγορήσω τον εαυτό μου, χωρίς όμως να τα καταφέρνω... Εξάλλου για πρώτη φορά από τότε που είχε ξεκινήσει η χρήση του κίτρινου κουμπιού, γνώριζα ότι θα είμαι πιθανώς ο στόχος κάποιου.

Η χρήση του κίτρινου κουμπιού είχε ξεκινήσει την 1η Ιανουαρίου του 2100 πριν 20 χρόνια περίπου. Ο πληθυσμός στον πλανήτη είχε ξεπεράσει τα 40 δισεκατομμύρια και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε μια δραματική συνεδρίαση που κράτησε 2 μήνες αποφάσισε την πληθυσμιακή ρύθμιση να την κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες.

Έτσι στην εφαρμογή του Facebook που ήδη ήταν υποχρεωτική για όλους και μπορούσες να συνδεθείς μόνο μέσα από το ΑΦΜ σου και χωρίς να μπορείς μετά να την απενεργοποιήσεις, παρά μόνο με τον θάνατό σου, προστέθηκε η δυνατότητα εξαΰλωσης.

Αν έκανες δεξί κλικ πάνω σε οποιαδήποτε φωτογραφία προφίλ του Facebook, μόνο την πρώτη μέρα κάθε χρόνου, εμφάνιζε την επιλογή:

- Ενεργοποίηση εξαΰλωσης.

Αυτόματα άναβε και στην συσκευή που είχες ένα κίτρινο κουμπί. Αυτό είχε ενσωματωθεί υποχρεωτικά σε όλες τις συσκευές και αν το πατούσες, μπορούσες να σκοτώσεις συγκεκριμένο χρήστη, χωρίς να έχεις καμία συνέπεια.

Τα πρώτα πέντε χρόνια που είχε εφαρμοσθεί, κάθε χρήστης είχε δικαίωμα να εξαϋλώνει έναν μόνο χρήστη. Δυστυχώς το μέτρο δεν είχε φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και ο πληθυσμός του πλανήτη εξακολουθούσε να είναι πάνω από 35 δισεκατομμύρια.

Ίσως το πιο αξιοπερίεργο από αυτήν την πενταετία να ήταν το γεγονός ότι οι περισσότεροι προχωρούσαν στην εξαΰλωση κοντινών προσώπων. Πολλοί άντρες είχαν εξαϋλώσει τις γυναίκες τους, γυναίκες τους άντρες τους αλλά και πολλά παιδιά τους γονείς τους.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών μπροστά στον άμεσο κίνδυνο της κατάρρευσης του πλανήτη σε μια δεύτερη δραματική συνεδρίαση αποφάσισε να επεκτείνει το δικαίωμα εξαΰλωσης σε 3 άτομα ανά χρήστη. Και το συγκεκριμένο μέτρο, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, όμως δημιούργησε έντονο μίσος μεταξύ κοινωνικών ομάδων.

Έτσι το 2110 αποφασίστηκε να δοθεί σε κάθε χρήστη το δικαίωμα εξαΰλωσης 5 χρηστών, χωρίς όμως να απενεργοποιείται μετά αυτή η δυνατότητα, αλλά να μπορεί να εξαϋλώνει ο χρήστης απεριόριστο αριθμό άλλων χρηστών με κίνδυνο, όμως, αν τον εντόπιζαν, την άμεση εξαΰλωση και του ίδιου.

Από την πρώτη χρονιά εφαρμογής του, το νέο μέτρο είχε τεράστια επιτυχία. Την Πρωτοχρονιά του 2110 επικράτησε ένα πρωτόγνωρο χάος που όμοιο του δεν είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.

Χιλιάδες χρήστες εξαΰλωσαν στα τυφλά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες:
Αναρχικοί εξαΰλωσαν Ναζιστές, Δεξιοί εξαΰλωσαν Αριστερούς ακόμα και Ολυμπιακοί εξαΰλωσαν Παναθηναϊκούς και η λίστα έμοιαζε πραγματικά ατέλειωτη...

Εκείνη την Πρωτοχρονιά εξαϋλώθηκε και το 95% των Πολιτικών του πλανήτη με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα κενό εξουσίας. Οι Πολιτικοί που έμειναν ζωντανοί φάνηκαν ανίκανοι και απρόθυμοι να κάνουν την οποιαδήποτε αλλαγή και έτσι η κατάσταση κάθε χρόνο γινόταν όλο και χειρότερη!

Την Πρωτοχρονιά του 2118 στον πλανήτη είχαν απομείνει πια 170 εκατομμύρια χρήστες. Η κατάσταση έμοιαζε να είναι σχετικά ελεγχόμενη μιας και από αυτούς πάνω από το 70% δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το κίτρινο κουμπί...Όπως δεν το είχα κάνει ούτε και εγώ...Είχα καταφέρει να επιβιώσω από την σφαγή που ακολούθησε ζώντας μοναχικά και χωρίς να έχω παρά τις ελάχιστες συναναστροφές που ακόμα και σε αυτές ήμουν πολύ προσεκτικός.

Η Πρωτοχρονιά του 2119 δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλή όσο περιμέναμε όλοι και ο πλανήτης κατέγραφε πια μόλις 60 εκατομμύρια χρήστες. Όλες οι πόλεις ήταν αραιοκατοικημένες και πολλά μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, είχαν ερημώσει εντελώς... Το μόνο θετικό ήταν ότι από αυτούς μόλις το 2% είχαν χρησιμοποιήσει έστω και μια φορά το κίτρινο κουμπί και έτσι μπορούσες να είσαι συγκρατημένα αισιόδοξος.

Εγώ τις τελευταίες 10 Πρωτοχρονιές της είχα περάσει με την φίλη που προανέφερα. Τα τελευταία 3 χρόνια την έβλεπα πια μόνο Πρωτοχρονιά μιας και δεν ήθελα να ρισκάρω ούτε με εκείνη μια πιθανότητα διένεξης που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαΰλωση μου.

Σίγουρα θα ανακουφίστηκε που τελικά δεν πήγα σήμερα, σκέφτηκα. Τουλάχιστον τώρα εκείνη δεν είναι άμεσος στόχος.

Συνδέθηκα στο Facebook και μπήκα πάλι στη σελίδα του Νοσοκομείου του Ρίου . Είδα ότι η κοπέλα, σύμφωνα με τον θεράποντα γιατρό της, είχε τώρα περισσότερες από 50% πιθανότητες επιβίωσης.

Άνοιξα πάλι το προφίλ του χρήστη που είχε προκαλέσει το ατύχημα... Μόλις 22 χρόνων και δεν ζούσε παρά μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου...

Έβαλα και τρίτο τζιν με χυμό λεμόνι. Έκατσα πάλι στον υπολογιστή μου, την στιγμή που η εφαρμογή του Facebook ξεκινούσε την αντίστροφη μέτρηση για την νέα χρονιά. Σε πέντε λεπτά θα έμπαινε το 2120...

------------------------------------------------------------
# Αγορά Βιβλίων: https://digilove.eu/

Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου:
https://www.facebook.com/bookrefrenagain/
όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
--------------------------------------------------------

Το ηθικό δίλημμα του τραμ

Ένας γιατρός σε ένα νοσοκομείο, έχει 5 ασθενείς που χρειάζονται ο καθένας διαφορετικά όργανα το επόμενο 24ωρο για να ζήσουν. Μπορεί να... θυσιάσει έναν υγιή άνθρωπο για να σώσει 5 ζωές; Εσύ τι θα έκανες στη θέση του;

Αν ένας από τους 5 ασθενείς ήταν το παιδί σου ή ο άνθρωπός σου; Θα αποφάσιζες και πάλι το ίδιο; Θα θυσίαζες το παιδί σου ή τον άνθρωπό σου για να ζήσουν 5 άγνωστοι;

Ένα τραμ που έχει χάσει τον έλεγχο κατευθύνεται ανεξέλεγκτα πάνω στις ράγες όπου σύντομα θα πατήσει 5 ανθρώπους που είναι δεμένοι πάνω σε αυτές. Υπάρχει η δυνατότητα να στρίψεις το τραμ και να το κατευθύνεις πάνω σε άλλες ράγες όπου είναι δεμένος ένας άνθρωπος. Θα το έστριβες; Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν το παιδί σου θα το έστριβες πάλι;

Μια άλλη ερώτηση: Αν έβρισκες μπροστά σου έναν άνδρα τέτοιου σωματικού όγκου που θα μπορούσε να σταματήσει το τραμ, αν τον έσπρωχνες μπροστά στο όχημα, θα τον έριχνες στις ράγες;

Στο βιβλίο "Ο Μανδαρίνος" που έγραψε το 1880 ο Πορτογάλος José Maria Eça de Queiroz, κεντρικός ήρωας είναι ο Teodoro. Αυτός συναντά μια μέρα τον διάβολο ο οποίος του θέτει ένα παρόμοιο ερώτημα:

"...Στα βάθη της Κίνας υπάρχει ένας μανδαρίνος πιο πλούσιος από τους βασιλιάδες όλους. Εσύ δεν ξέρεις γι' αυτόν τίποτα, ούτε το όνομά του ούτε τη θωριά του. Για να κληρονομήσεις τα αμέτρητα πλούτη του αρκεί να χτυπήσεις ένα κουδούνι βαλμένο δίπλα σου, σε ένα βιβλίο πάνω. Θα βγάλει μόνο ένα στεναγμό εδώ, στα σύνορα με τη Μογγολία. Και θα έχει μετατραπεί σε πτώμα, κι εσύ θα βρεις στα πόδια σου χρυσάφι πιο πολύ από όσο δύναται να ονειρευτεί ένας άπληστος. Εσύ που με διαβάζεις και είσαι άνθρωπος θνητός, εσύ θα το χτυπήσεις αυτό το κουδούνι;..."

Το 1950 στη συλλογή "Το νερό της βροχής" υπάρχει ένα διήγημα του Καραγάτση με τίτλο... "Το Κουμπί του Μανταρίνου"! Ο ήρωας του διηγήματος, ο Δημητράκης, έχει με έναν φίλο του τον παρακάτω διάλογο:

"...Αν σου έλεγαν, Δημητράκη μου, πως άμα πατήσεις αυτό εδώ το κουμπί, θα πεθάνει στην Κίνα ένας Μανταρίνος; Κι όλα τα πλούτη του θα τα κληρονομήσεις, δίχως να μαθευτεί πως εσύ τον σκότωσες; Τι θα 'κανες; Θα το πατούσες το κουμπί;..."

Το 1958 στην ταινία "Μια Ζωή Την Έχουμε" ο Τζαβέλλας εισάγει στο σενάριό του, ένα παρόμοιο ηθικό δίλημμα:

"Μανώλης: Αν σου πουν ότι τώρα, εδώ στην Αθήνα, θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι. Αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος! Το πατάς το κουμπί?
Κλέων: Τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας…
Μανώλης: Κίτρινοι, σαν τις χρυσές λίρες!
Κλέων: Πες τρεισήμισι, κάθε μανδαρίνος και λίρα… και πάλι θα το σκεφτόμουνα".

***Διήγημα - Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο

Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 1940

Όσο πλησίαζα σπίτι το βήμα μου γινόταν όλο και πιο γρήγορο. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να χαρώ καμία βόλτα, όσο εκείνη θα με περιμένει ανήμπορη να γυρίσω...Βγήκα για μια ώρα, το μυαλό μου όμως ήταν σπίτι καθ’ όλη την διάρκεια της βόλτας.

Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιο της. Πως είσαι; Την ρώτησα όταν διαπίστωσα ότι ήταν ξύπνια. Δεν απάντησε, αλλά άφησε έναν μικρό αναστεναγμό να της ξεφύγει. Βγήκα και πήγα στην κουζίνα να ζεστάνω την σούπα της.

Έφαγε περισσότερο από χθες και ο πυρετός της σήμερα ήταν κοντά στο 38. Πάει καλύτερα σκέφτηκα...Της γέμισα το ποτήρι με το νερό της και βγήκα από το δωμάτιο να την αφήσω να κοιμηθεί.

Λίγα λεπτά αργότερα θα μου χτυπήσει την πόρτα ο αδερφός της, ο Παπά-Νίκος. Ήταν μόνο δυο χρόνια μικρότερος από την μητέρα μου, αλλά η κατάσταση της υγείας του ήταν σαφώς καλύτερη.

- Πως πάει, η μάνα σου, έφαγε τίποτε;
- Κάποιες μέρες πιστεύω ότι τα πηγαίνει καλύτερα από άλλες, είναι όμως εξαντλημένη.
- Έχει δύσκολο αγώνα μπροστά της....
- Ξέρεις, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
- Ότι θες παιδί μου. Πες μου.
- Όπως θα ξέρεις φαντάζομαι, η κατάσταση πια με τους Ιταλούς καθημερινά γίνεται και πιο δύσκολη. Θα πολεμήσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή!
- Έτσι φαίνεται!
- Ξέρεις σκέφτομαι...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...το ίδιο όμως και η μητέρα μου...έχω τρελαθεί...δεν ξέρω τι να κάνω...
- Το να αφαιρείς ανθρώπινες ζωές, σε οποιαδήποτε συνθήκη είναι βαθιά αντιχριστιανική πράξη παιδί μου. Από την άλλη δεν γνωρίζω τίποτε πιο ιερό από την μητρότητα. Η θέση σου είναι δίπλα στην μητέρα σου, χωρίς εσένα εκείνη δεν θα τα καταφέρει. Μόνο εσένα έχει!

Τα λόγια του παπά μου φάνηκαν λογικά. Όλο το βράδυ όμως πάλευα να συμφιλιωθώ με την ιδέα. Το να μείνω με την μητέρα μου έμοιαζε το πιο ηθικό. Την επόμενη μέρα, πέρασε από το σπίτι και ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα μου. Ο Κωνσταντίνος Βάκρος ήταν απόστρατος αξιωματικός πια και αν και κόντευε τα 60 ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.

Η μητέρα μου κοιμόταν, ταλαιπωρημένη και εξαντλημένη από τον πυρετό που δεν έλεγε να κατέβει σήμερα από το 39, και έτσι κάθισε μαζί μου στο σαλόνι

- Τι κάνεις παιδί μου, πως περνάς;
- Καλά είμαι θείε, προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ.
- Και βοηθάς παιδί μου, χωρίς εσένα δεν θα είχε καμία ελπίδα!
- Ξέρεις θείε μου σκέφτομαι...η κατάσταση πια με τους Ιταλούς είναι δύσκολη...δεν μπορώ να κάθομαι εδώ άπραγος...Η πατρίδα μου με χρειάζεται...

Ο Θείος μου τινάχτηκε όρθιος, περπάτησε για λίγο σκεφτικός γύρω από το δωμάτιο και έπειτα με αποφασιστικό τόνο μου απάντησε:

- Ο πατέρας σου πολέμησε και πέθανε για την Πατρίδα, εγώ όσες φορές μου έχει ζητηθεί, έχω δώσει και το αίμα μου. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό από την Ελευθερία! Και αυτή δυστυχώς πολλές φορές απαιτεί από μας τις μεγαλύτερες θυσίες. Το καθήκον σου απέναντι στον Πατέρα σου, την ιστορία και την Πατρίδα μας σε περιμένουν και δυστυχώς δεν μπορείς να το αγνοήσεις!

Αφού σταμάτησε να μιλάει, έσκυψε τρυφερά πάνω μου, με φίλησε το μέτωπο και αποχώρησε. Εγώ όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Έπρεπε να αποφασίσω ποιος είχε δίκιο! Ο Παπάς ή ο Στρατιωτικός; Το πιο παράλογο ήταν ότι όταν τους άκουγα να μιλούν είχα συμφωνήσει και με τους δύο...

Υπάρχει άραγε κάποια ζυγαριά σκεφτόμουν. Να βάλω από την μια μεριά την ηθική υποχρέωση απέναντι στην άρρωστη μητέρα μου και από την άλλη την ηθική υποχρέωση απέναντι στην Πατρίδα μου, να δω ποια βαραίνει περισσότερο!

Μπορώ να προδώσω την άρρωστη μητέρα μου για την Ελευθερία και την Πατρίδα; Με αυτές τις σκέψεις έπεσα για ύπνο εξαντλημένος. Το όνειρο που είδα, δεν θα μπορούσε να μην είναι και αυτό περίεργο.

Περπατούσα σε μια παραλία ερημική, όταν ξαφνικά από την αντίθετη κατεύθυνση είδα να έρχονται κρατώντας πανό και σημαίες εκατοντάδες άνθρωποι. Χωρίς να ξέρω αν είναι εχθροί μου άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση όπου σύντομα συνάντησα μια άλλη ομάδα ανθρώπων που κρατούσαν στα χέρια τους σταυρούς και κεριά. Και από αυτούς άρχισα να τρέχω μακριά.

Τελικά βρέθηκα σε ένα απομονωμένο σημείο της παραλίας, ένα εντελώς ερημικό σημείο στο οποίο φαινόταν να μην υπάρχε κανείς, και αμέσως αισθάνθηκα ασφάλεια.

Η θάλασσα είχε άγριες διαθέσεις και τα κύματα έφταναν αρκετά μέτρα μέσα και αρκετές φορές μου έβρεχαν τα πόδια. Πάνω στην άμμο, με μεγάλα γράμματα, κάποιος είχε χαράξει μια φράση. Γεμάτος περιέργεια πήρα τον φακό που κράταγα γιατί είχε βραδιάσει και προσπάθησα να διαβάσω το μήνυμα από τον άγνωστο αποστολέα.

"...Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος..."

Έμεινα ακίνητος να το διαβάζω ξανά και ξανά...Τελικά ξύπνησα ιδρωμένος όταν τα κύματα ήδη από ώρα είχαν σβήσει την φράση...

Πηγές: Φιλίπα Φουτ - πρόβλημα του τραμ, The Good Place - Netflix, José Maria Eça de Queiroz - O Mandarim, Το νερό της βροχής - Μ. Καραγάτσης. Όλο το διήγημα - "Ο τίμιος είναι υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και μόνο" είναι μια παραλλαγή ενός πολύ γνωστού διηγήματος του Σαρτρ.

BONUS: Good Place Trolley Problem
https://www.youtube.com/watch?v=JWb_svTrcOg

Ο Αχιλλέας μένει σπίτι

Ο Αχιλλέας υπήρξε μάλλον ο δεύτερος μετά τον Οδυσσέα, σημαντικότερος ήρωας του Ομήρου. Ας υπενθυμίσω στον αναγνώστη μερικά μόνο ...γεγονότα που εξιστορεί για τον ξακουστό αυτό ήρωα ο Όμηρος:

Είχε απαράμιλλη γενναιότητα, θάρρος και παλικαριά και το αίσθημα της τιμής υπερβολικά ανεπτυγμένο. Ολόκληρος ο Τρωικός πόλεμος εξαρτάται στην κυριολεξία από τα "καπρίτσια" του.
Η μη συμμετοχή του όταν θα θυμώσει με τον Αγαμέμνονα θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ των Τρώων και η ανάμειξη του και πάλι θα φέρει την συντριβή τους, τον θάνατο του Έκτορα και τον αποκλεισμό τους μέσα στα τείχη της Τροίας.

Όμως το σημαντικότερο ίσως στοιχείο του χαρακτήρα του Αχιλλέα στην Ιλιάδα είναι η εμμονή του με την δόξα και την αιώνια αναγνώριση. Αν και γνωρίζει ότι θα πεθάνει, αδιαφορεί για το γεγονός αυτό και παραπονιέται στους θεούς για την ατίμωση που έχει υποστεί από τον Αγαμέμνονα με την αρπαγή της Βρισηίδας.

Η μητέρα του που προσπαθεί να τον προστατέψει, τον παροτρύνει να εγκαταλείψει την Τροία, να γυρίσει σπίτι του, όπου και μπορεί να ζήσει σαν βασιλιάς. Εκείνος όμως σταθερά έχει στο μυαλό του μονάχα την υστεροφημία του.

Η Ιλιάδα τελειώνει με τον θάνατο του Έκτορα και θα χρειαστεί να περιμένουμε την Οδύσσεια για να μάθουμε τόσο για την έκβαση του πολέμου, όσο και για την μοίρα του Αχιλλέα. Εκεί ο Οδυσσέας που κατεβαίνει στον Άδη για να συμβουλευτεί τον Τειρεσία θα συναντήσει τον νεκρό πια Αχιλλέα. Παραθέτω τον διάλογο των δυο αντρών μεταφρασμένο:

«- Αχιλλέα, κρίνω πως δεν υπάρχει άλλος σου ευτυχέστερος, ούτε από όσους έζησαν στο παρελθόν, μήτε από εκείνους που θα έρθουν στο μέλλον. Αφού, και ενόσω ζούσες, όλοι μας σε τιμούσαμε σαν να ᾽σουνα θεός, οι Αργείοι, αλλά κι εδώ που βρίσκεσαι με τους νεκρούς, μένει μεγάλη η δύναμή σου· γι᾽ αυτό, Αχιλλέα, μη θλίβεσαι και μην πικραίνεσαι πολύ στον θάνατό σου.

Σ᾽ αυτά τα λόγια μου εκείνος αμέσως ανταπάντησε μιλώντας:

- Μη θες να με παρηγορήσεις για τον θάνατό μου, Οδυσσέα γενναίε· θα προτιμούσα πάνω στη γη να ζούσα, κι ας ξενοδούλευα σε κάποιον, άκληρο πια που να μην έχει και μεγάλο βιος, παρά να είμαι ο άρχοντας στον κάτω κόσμο των νεκρών.»

Σε αυτό το σημείο ίσως και να έχουμε την μεγαλύτερη μεταστροφή των αξιών στα δύο Ομηρικά έπη. Ο Αχιλλέας που στην Ιλιάδα πέθανε για την υστεροφημία, στην Οδύσσεια θα προτιμούσε την κατώτερη μορφή ζωής ενός δούλου, από τον θάνατο.

Σκέφτομαι αν είχε γεννηθεί στην σύγχρονη εποχή ο Αχιλλέας, πως θα ήταν; Τι δουλειά θα έκανε; Θα ήταν ο Αχιλλέας της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας;

17 Απριλίου 2020, Μαδρίτη

Αφού περπάτησε γύρω στα 5 λεπτά μέσα στο τεράστιο σπίτι με τα πάνω από 100 δωμάτια, κατάφερε τελικά να βγει στον κήπο. Εκεί είχε φτιάξει ένα μικρό ποδοσφαιρικό γήπεδο για να μπορεί να προπονείται και μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να κάνει μετακινήσεις.

Πριν μπει στο γήπεδο πέρασε από την πισίνα που ήταν ακριβώς δίπλα. Εκεί βρισκόταν ήδη η μάνα του. Χωρίς να την ακουμπήσει, πήρε μια καρέκλα και κάθισε σχετικά κοντά της, τηρώντας βέβαια τα μέτρα ασφαλείας.

- Μάνα τι κάνεις; Πως είσαι;
- Καλά αγόρι μου. Εσύ;
- Δεν μπορώ μάνα να κάθομαι έτσι άπραγος! Θέλω κάτι να κάνω, κάπως να συμβάλλω!
- Αχιλλέα, έγινες ποδοσφαιριστής, όχι ιατρός...πως να συμβάλλεις δηλαδή, τον μάλωσε τρυφερά η μάνα του.

Ο Αχιλλέας σηκώθηκε και περπάτησε περιμετρικά από την πισίνα και ξαναγύρισε στη θέση του.

- Μα ήταν ο μόνος τρόπος να έχω υστεροφημία στην σημερινή εποχή! Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν το αποφάσισα αψήφιστα.
- Ξέρω, ξέρω, σήμερα ζούμε απαλλαγμένοι από μεταφυσικές ανησυχίες και όλα τα υπόλοιπα που σου είπε ο Ηρόστρατος.
- Στα έχω πει τόσες φορές! Σήμερα, γίνεται διάσημος κανείς απλά με το να υπάρχει, όταν καταφέρνει να το προβάλλει με τον σωστό τρόπο. Η διασημότητα ακολουθεί πια τον καθημερινό τρόπο ζωής μας και αυτός είναι εδώ και καιρό απαλλαγμένος από μεταφυσικές ανησυχίες. Σήμερα προβάλλουμε τη ζωή που ζούμε, αυτή έχει αξία.
- Δεν καταλαβαίνω γιατί δίνεις τόσο σημασία σε αυτόν τον μισότρελο, ξεχασμένο από όλους.
- Μπορώ να τον καταλάβω καλύτερα από όλους, Επιδίωξε το ίδιο πράγμα με μένα, από την αντίθετη πλευρά! Και εκείνος πέθανε για την υστεροφημία, και ας ήταν η αρνητική πλευρά της!
- Γιατί δεν κάνεις κάποια μεγάλη δωρεά σε κάποιο νοσοκομείο;
- Και να κάνω; Θα ξεχωρίσω έτσι; Είναι μια κίνηση, αλλά όχι αυτή που θα με ορίσει...

Ο Αχιλλέας σηκώθηκε πάλι και έκανε άλλον έναν περίπατο γύρω από την πισίνα. Γύρισε στη μητέρα του και της απευθύνθηκε και πάλι.

- Μάνα, θέλω να μιλήσω με τον συγγραφέα αυτού του κειμένου!
- Τι λες αγόρι μου, πως σου έρχονται αυτές οι τρελές ιδέες!
- Θεά είσαι, αν θες μπορείς να μου το κανονίσεις.

Στο σημείο αυτό και επειδή ήμουν ήδη πολύ περίεργος, βρέθηκα σε μια καρέκλα δίπλα του. Και μπορεί να μην είναι παρά μόνο ένα φανταστικό κείμενο και εγώ όμως φρόντισα να αποφύγω οποιαδήποτε επαφή και τήρησα σχολαστικά τα μέτρα ασφαλείας. Εξάλλου ποτέ δεν ξέρεις...

- Με ζήτησες Αχιλλέα;
- Θέλω να παρακολουθήσεις τον συλλογισμό μου και στο τέλος θα σου κάνω μια ερώτηση. Συμφωνείς;
- Ναι, ξεκίνα!
- Ο καπιταλισμός σήμερα, έχοντας σαν ύψιστο αγαθό την κατανάλωση, αξιολογεί ως υπέρτατη αξία την ζωή, γιατί χωρίς αυτήν είναι αδύνατη και η κατανάλωση.
- Δεν διαφωνώ ως εδώ.
- Ωραία! Άρα αν πια ζούμε μόνο για να προβάλλουμε την καθημερινότητά μας. Όλο αυτό δεν μοιάζει σαν μια γιορτή της ασημαντότητας;
- Μήπως η μητέρα σου έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Κούντερα;
- Όχι αυτός δεν γράφει για μένα… εσύ γράφεις... Συνεχίζω λοιπόν. Αν είναι έτσι, μπορεί να υπάρξει ιδεώδες για το οποίο αξίζει να πεθάνουμε; Και μια δεύτερη σκέψη, μια τέτοια εποχή μπορεί να γεννήσει μεγάλα έργα τέχνης; Γιατί εγώ χωρίς τον Όμηρο θα είχα περάσει στη λήθη...Έχω μεγαλύτερη ανάγκη από μεγάλα έργα τέχνης από οποιονδήποτε άλλον...
- Ακόμα και αν σήμερα, δεν υπάρχει χώρος για μεγάλα έργα τέχνης, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γεννηθούν πολλά τέτοια, που μπορεί, όπως εσύ που πέθανες για ένα μελλοντικό κοινό, να ψάξουν στο μέλλον για μια αναγνώριση.
- Τι θα με συμβούλευες να κάνω; Πως μπορώ να μείνω στην ιστορία σήμερα;

Τώρα ήταν η δική μου σειρά να σηκωθώ και να κάνω τον γύρω της πισίνας. Όταν γύρισα, τον κοίταξα με αποφασιστικότητα και είπα:

- Αχιλλέα, να μείνεις σπίτι!
- Και έτσι θα ξεχωρίσω;
- 'Όχι, αλλά θα μου δώσεις ένα πολύ ωραίο τίτλο για το διήγημα μου γιατί θέλω να το ονομάσω ο Αχιλλέας μένει σπίτι.

------------------------------------------------------------
# Αγορά Βιβλίων: https://digilove.eu/

Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε, μπορείτε να πατήσετε like στη σελίδα μου:
https://www.facebook.com/bookrefrenagain/
όπου μπορείτε να βρείτε και άλλα κείμενά μου.
------------------------------------------------------------

Γίνονταν και το 1956 like, έβγαζαν selfie και “τάγκαραν¨ φίλους σε φωτογραφίες;

Το 1956 η Brigitte Bardot παρακολούθησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ήταν 21 χρονών, ...παγκόσμιο σύμβολο του σεξ, είχε ήδη παίξει σε δεκαεπτά ταινίες και πραγματικά ήταν απίστευτα όμορφη.

Την ίδια εποχή ο Pablo Picasso ήταν 74, ήδη αναγνωρισμένος σαν ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό φαινόμενο και έμενε μόνιμα στις Κάννες.

Η άφιξη της Brigitte Bardot στις Κάννες, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε προκαλέσει πανικό.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, όταν πληροφορήθηκε τη μόνιμη διαμονή του Pablo Picasso, εξέφρασε την επιθυμία να τον γνωρίσει και να τον επισκεφτεί.

Ο Picasso προφανώς δεν κατάφερε να αντισταθεί στην ιδέα να γνωρίσει από κοντά την τότε, ίσως, πιο ποθητή γυναίκα στον πλανήτη και είχε δεχτεί.

Εκείνη, και ας είναι μόλις 21 χρονών, γνωρίζει ήδη πολύ καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας και τη δύναμη της φωτογραφίας και στην επίσκεψη που κάνει στον διάσημο ζωγράφο παίρνει μαζί της τον φωτογράφο του περιοδικού LIFE, Jerome Brierre.

Η Bardot θα βγάλει μια σειρά φωτογραφιών αρχικά έξω ακριβώς από το σπίτι του Picasso, στη συνέχεια μαζί με τον καλλιτέχνη και στο τέλος με τα έργα του.

Μπορεί τότε να μην υπήρχε ακόμα ούτε ίντερνετ και βέβαια ούτε Facebook, όμως δεν μπορώ παρά να μην κάνω ένα περίεργο, ίσως, συσχετισμό.

Η Bardot το 1956 έκανε check-in στο σπίτι του Picasso, έβγαλε selfie, έβγαλε φωτογραφίες με τα έργα του και τέλος μερικές φωτογραφίες που “τάγκαρε” και τον ίδιο τον καλλιτέχνη!

Φυσικά όλος ο πλανήτης υποκλίθηκε μπροστά της, μιας και οι συγκεκριμένες φωτογραφίες πήραν χιλιάδες φανταστικά like, καθώς γνώρισαν τεράστια επιτυχία και αποδοχή!

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα μου "Το Παζλ"

Το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου

"...Σύντροφε ανακριτά, σπεύδω πρώτα απ' όλα να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το χαρτί, το μελάνι και την πέννα που μου ...στείλατε με τον δεσμοφύλακα. Συμφωνώ απολύτως με τη διαδικασία που διαλέξατε, γιατί έτσι θα μπορέσω να καταγράψω τα γεγονότα με την ησυχία μου, χωρίς να φοβάμαι πως θα με διακόψετε, πως θα μου υποβάλετε ερωτήσεις, χωρίς δηλαδή να έχω την αίσθηση ότι τελώ υπό κράτησιν και δίνω λόγο των πράξεών μου. Διότι είναι βέβαια ολοφάνερο ότι πρόκειται για παρεξήγηση..."

Λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου, καλοκαίρι του 1949, μια επίλεκτη ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα “Κιβώτιο”. Η ασφαλής μετάβαση του Κιβωτίου θα κρίνει και την έκβαση του Εμφυλίου.

Η αποστολή είναι αυτοκτονίας, επιλέγονται 40 άτομα, θα ξεκινήσουν όμως μόνο 35 αφού 5 εκτελούνται ως προδότες, πριν καν ξεκινήσει η αποστολή!

Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει σταδιακά να
χάνει τα μέλη της, μέχρι που τελικά μένει μόνος επιζών ο ήρωας του βιβλίου.

Όταν τελικά φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως “Το κιβώτιο” είναι άδειο και ο ήρωας μας φυλακίζεται και ανακρίνεται. Την απολογία του, την γράφει ο ίδιος με την μορφή επιστολών, σε κόλλες αναφορές.

Απολογείται χωρίς να γνωρίζει τίποτα, τόσο για την ταυτότητα του ανακριτή του, όσο κι αν τελικά ο ανακριτής διαβάζει τα όσα γράφει!

Ένας αναγνώστης θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει "Το κιβώτιο" ως “αντί-πολεμικό” μυθιστόρημα, όμως το έργο αυτό του Αλεξάνδρου είναι κυρίως ένα μυθιστόρημα στο οποίο μεταβάλλεται συνεχώς η πραγματικότητα.

Υπάρχει η κομμουνιστική αλήθεια αλλά παράλληλα και η αλήθεια του Ελληνικού Εθνικού Στρατού. Ο ήρωας που προσχωρεί στο κομμουνιστικό κόμμα γρήγορα νιώθει ότι και εδώ τα πράγματα είναι τουλάχιστον διττά με τους δογματικούς να μάχονται με μανία τους “συντρόφους” λενινιστές.

Από την μια στιγμή στην άλλη, ανάλογα με την ομάδα που επικρατεί μέσα στο κόμμα, μπορούσε εύκολα κάποιος, από παρασημοφορημένος να βρεθεί προδότης στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Ο ήρωας του βιβλίου ταυτίζεται συνέχεια με τον Οιδίποδα, που ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, τελικά δεν μπόρεσε να αποφύγει την τραγωδία.

Όμως είχε πραγματικές επιλογές ο Οιδίποδας; Μήπως η μοίρα του δεν ήταν προδιαγεγραμμένη από τους χρησμούς και τους θεούς;

Σε μια αφοπλιστική απάντηση ο συγγραφέας δίνει ως μοναδική επιλογή του Οιδίποδα, αν όντως ήθελε να ματαιώσει την εκπλήρωση του χρησμού, την αυτοκτονία!

Όπως ο Οιδίποδας, έτσι και ο ήρωας του “Κιβωτίου”, αδυνατεί όχι μόνο να ελέγξει την μοίρα του, αλλά τις περισσότερες φορές αδυνατεί ακόμα και να την κατανοήσει! Η αμφισημία καραδοκεί σε κάθε σελίδα του βιβλίου και η αναζήτηση της αλήθειας καταντάει αδύνατη αλλά και μάταιη.

Στο “Κιβώτιο” τελικά ο Αλεξάνδρου ξηλώνει σελίδα, σελίδα την εθνική ταυτότητα, την κομματική ταυτότητα, για να προσχωρήσει στο τέλος εκεί που ανήκει δικαιωματικά, στο ανύπαρκτο κόμμα των ποιητών!

Ο Άρης Αλεξάνδρου κατάφερε έτσι στο μοναδικό μυθιστόρημα του, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής, να μας δώσει τίποτε λιγότερο από ένα υπέρ-μυθιστόρημα!

"...Όλα αυτά είναι προφάσεις, αν πράγματι δεν ήθελες να επαληθεύσει ο χρησμός, αν πράγματι δεν ήθελες να εκτελέσεις την έμμεση αλλά σαφή διαταγή μου, όπως προτιμάς να λες με τις λέξεις θα παίζουμε τώρα; αν πράγματι δεν ήθελες να σκοτώσεις τον πατέρα σου, υπήρχε τρόπος, αρκεί να το αποφάσιζες, βγαίνοντας απ' το Μαντείο, να σκοτωθείς επί τόπου, παρ' όλα αυτά το ξέχασα, δεν έκρυψα το κυάνιο στον επίδεσμο κι αν νομίζετε λοιπόν πως θα γεμίσει το κιβώτιο με το πτώμα μου, τι περιμένετε και δε με στήνετε στα έξη βήματα, στον τοίχο, ή μάλλον στη σιδερένια, δίφυλλη πόρτα;..."

Selfie: Αυτό-Φωτογραφία (...but first let me take a selfie...)

Στην ταινία “The Secret Life Of Walter Mitty”, ένας φωτογράφος(Sean Penn), έχει βάλει σαν στόχο να φωτογραφίσει μια σπάνιας ομορφιάς ...λεοπάρδαλη του χιονιού.

Μετά από μέρες και έπειτα από πολλές προσπάθειες, στο τέλος θα του δωθεί η ευκαιρία να το πραγματοποιήσει. Τελικά, όταν εκείνη εμφανίζεται, αποφασίζει να “ζήσει την στιγμή” και όχι να την “αιχμαλωτίσει” με τον φακό του.

Έχω προλάβει την εποχή που στις κοινωνικές σου συναστροφές ήταν ταμπού να “κουβαλάς” μαζί σου φωτογραφική μηχανή και αυτοί που το έκανα σπάνια γλύτωναν από τα πειράγματα των άλλων.
Το να τραβάς δε φωτογραφίες σε ένα club σήμαινε ότι ήσουν εντελώς “αβγαλτος” στη νύχτα και ήταν κάτι που το θεωρούσαμε “άτυπα” απαγορευμένο.

Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα έχουμε περάσει στην αντίπερα όχθη...

Αν δεν βγάλεις φωτογραφίες και αν δεν τις κοινοποιήσεις δεν έχει νόημα η νυχτερινή σου έξοδο.

Όσο για τις “Selfie”, όλοι έχουμε στο προφίλ μας από μια και υπάρχουν πάρα πολλά προφίλ που “ανεβάζουν” τουλάχιστον μία την ημέρα!

Πως και γιατί ξεκίνησε όλο αυτό;

Η φωτογραφία σαν πράξη, αντανακλά την ανάγκη μας να "σταματήσουμε" το χρόνο και να προσθέσουμε και τον εαυτό μας σ' αυτό το παγκόσμιο δίκτυο.

“Θέλουμε να δηλώσουμε πως περάσαμε και εμείς από αυτό το μέρος, κάναμε και εμείς παρέα με αυτούς τους ανθρώπους, είχαμε και εμείς ανάλογες εμπειρίες όπως και οι γύρω μας”

“Φωτογραφίζομαι άρα υπάρχω”

Η πρώτη “selfie” της ιστορίας, τραβήχτηκε το 1839 όταν ο φωτογράφος Robert Cornelius κατάφερε να τραβήξει μία φωτογραφία του εαυτού του, παραμένοντας ακίνητος επί 15 λεπτά στην αυλή του σπιτιού του.

Η “selfie” ξεκινά σαν μια ναρκισσιστική εμμονή και καταλήγει στην ανάγκη που αισθάνονται οι άνθρωποι να έχουν την αποδοχή και την έγκριση των άλλων:

“Κοινοποιώ άρα υπάρχω”.