The River – βασισμένο σε πραγματική ιστορία
“…We’d go down to the river
And into the river we’d dive
Oh down to the river we’d ride…”
“…Γιατί όλοι χρειάζονται ένα μέρος όπου θα μπορούν να πηγαίνουν όταν δεν θα μπορούν να γυρίσουν σπίτι….”
Ο νεαρός Μπρους γεννήθηκε κοντά στις αρχές του 50′, στο New Jersey, και μεγάλωσε κοντά στον αυστηρό πατέρα του Φρίντερικ και την μάλλον άβουλη μητέρα του Αντέλ.
Ο Μπρους όταν έφτασε στην εφηβεία συνήθιζε σχεδόν καθημερινά να διαφωνεί έντονα με τον πατέρα του.
Για όποιο θέμα και να ξεκινούσε η αντιπαράθεσή τους, σχεδόν πάντα κατέληγαν να τσακώνονται για τα μακριά μαλλιά που άφηνε ο νεαρός έφηβος και που ο πατέρας του πραγματικά μισούσε!
Πολλές διαμάχες κατέληγαν άσχημα και ο Μπρους έφευγε από το σπίτι του και πέρναγε την νύχτα στους δρόμους. Πολλά βράδια θα τον βρουν να κοιμάται είτε σε αυτοκίνητα φίλων του, είτε στην βεράντα τους!
Τα καλοκαίρια αυτό δεν ήταν και το χειρότερα πράγμα που μπορούσε να του συμβεί μιας και έκανε ζέστη και πολλοί φίλοι του έμεναν ως αργά έξω, το χειμώνα όμως έκανε κρύο και στην πόλη δεν κυκλοφορούσε σχεδόν κανένας!
Όταν φύσαγε δυνατά υπήρχε ένας τηλεφωνικός θάλαμος που έμπαινε μέσα για να προστατευτεί και από εκεί τηλεφωνούσε στην κοπέλα του και μιλούσε μαζί της επί ώρες για να βγάλει την βραδιά!
Το ξημέρωμα έβρισκε επιτέλους το θάρρος να γυρίσει σπίτι και ο πατέρας του πάντα τον περίμενε να επιστρέψει άυπνος στην κουζίνα. Αφού έμπαινε μέσα, ο πατέρας του, τον ανάγκαζε να καθίσει κάτω και συνήθως πέρναγαν μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να μιλάνε καθόλου.
Όταν κάποια στιγμή του μίλαγε ο πατέρας του, πάντα του έκανε την ίδια ερώτηση:
– Γιε μου, πότε θα πας να κουρευτείς και τι νομίζεις ότι κάνεις με την ζωή σου;
Για τον νεαρό Μπρους αυτή ήταν πάντα η χειρότερη στιγμή, γιατί ποτέ δεν έβρισκε τα κατάλληλα λόγια να του πει πως αισθάνεται και έτσι κατέληγε απλά να τον κοιτά αμίλητος.
Κάποια μέρα είχε ένα ατύχημα με την μοτοσυκλέτα και όσο ήταν ανήμπορος στο κρεβάτι, ο πατέρας του έφερε έναν κουρέα και κατάφερε επιτέλους να κουρέψει τα μακριά μαλλιά του γιου του.
Ο Μπρους έξαλλος με δάκρυα στα μάτια του είπε τότε ότι τον μισούσε και ότι δεν θα το ξεχνούσε ποτέ αυτό! Ο πατέρας του απάντησε πως ανυπομονεί να τον αναλάβει επιτέλους ο στρατός για να τον κάνει “άντρα”!
Όλα αυτά διαδραματίζονταν στο 1968, με την Αμερική τότε να βρίσκεται σε πόλεμο με το Βιετνάμ.
Αρκετοί γνωστοί και φίλοι του Μπρους είχαν ήδη φύγει για να πολεμήσουν εκεί, με τους περισσότερους από αυτούς, να μην ξέρουν καν σε ποιο σημείο βρίσκεται η συγκεκριμένη χώρα!
Σχετικά Κείμενα
Μερικοί από τους φίλους του δεν γύρισαν ποτέ και άλλοι που γύρισαν δεν ήταν πια τα ίδια άτομα.
Ο Μπρους όταν πήρε την δική του ειδοποίηση κατάταξης την έκρυψε από την οικογένειά του και 2 μέρες πριν καταταγεί βγήκε με τους φίλους του και ξενύχτησε ως το πρωί!
Το επόμενο πρωί που πήρε το λεωφορείο για να καταταγεί, ήταν τόσο φοβισμένος όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή του. Δεν ένιωθε να τον κρατούν τα πόδια του από τον φόβο!
Παρουσιάστηκε λοιπόν, αλλά απέτυχε σε όλα τα απαραίτητα τεστ και τελικά δεν τον πήραν, τον έκοψαν ως ανίκανο να κρατάει όπλο. 3 μέρες μετά, πήρε πάλι το λεωφορείο και γύρισε σπίτι του.
Ο πατέρας του καθόταν για άλλη μια φορά στην κουζίνα και όταν τον είδε τον ρώτησε που ήταν τόσες μέρες! Τότε ο Μπρους του ομολόγησε ότι του είχε έρθει το χαρτί να καταταγεί αλλά δεν κατάφερε να περάσει τα τεστ, απέτυχε και γύρισε πίσω!
Ο πατέρας του τότε, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
– Γιε μου πραγματικά χάρηκα γι’ αυτό!
Αμέσως μετά σηκώθηκε και βγήκε στην βεράντα και έμεινε για αρκετή ώρα όρθιος και αμίλητος.
Με την Μαίρη, ο Μπρους είχε σχέση από το σχολείο. Την είχε γνωρίσει στα 17 του και ήταν τρελός έρωτας με την πρώτη ματιά. Όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου στις μεγάλες δυσκολίες του, συνήθιζε να της τηλεφωνεί από εκείνον τον θάλαμο και να συνομιλούν όλο το βράδυ
Ο Μπρους λάτρευε να παίρνει την Μαίρη και την μοτοσυκλέτα του και μαζί να κάνουν ατέλειωτες βόλτες στην εξοχή! Οι περισσότερες βόλτες κατέληγαν στο ποτάμι της περιοχής, όπου συνήθιζαν να κάνουν έρωτα και σχέδια για το μέλλον τους.
Ήταν απλά αχώριστοι και ζούσαν ο ένας για τον άλλον! Λίγο αργότερα, η Μαίρη έμεινε έγκυος και αν και το ζευγάρι ήταν πολύ νέο, μιας και οι δύο ήταν μόλις 19 ετών αποφάσισαν να παντρευτούν!
Ο Μπρους έπιασε προσωρινά δουλειά σαν ανειδίκευτος εργάτης στην εταιρία Johnstown και τα παιδιά προχώρησαν σε πολιτικό γάμο. Παρόλο που οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και δεν είχαν ούτε τον χρόνο, ούτε τα χρήματα να οργανώσουν έναν σωστό γάμο, είχαν ο ένας τον άλλον. Έπαιρναν την μοτοσυκλέτα και κατέβαιναν κάτω στο ποτάμι και ζούσαν τον ερωτά τους!
Τα χρόνια πέρασαν και η προσωρινή δουλειά, έγινε μόνιμη. Το χειρότερο δε, ήταν ότι λόγο οικονομικής κρίσης τα μεροκάματα είχαν μειωθεί δραματικά και το ζευγάρι τα έφερνε δύσκολα βόλτα.
Όλα τα πράγματα που έμοιαζαν σημαντικά παλιότερα, όλα αυτά που τους έδεναν, σαν να τα πήρε το ποτάμι που δεν είχαν χρόνο πια να επισκεφτούν με την μοτοσυκλέτα τους… Ο Μπρους λειτουργούσε σαν να μην θυμόταν τίποτε πια, από όλα αυτά και η Μαίρη σαν να μην την ένοιαζε πια…
Μερικά βράδια που ο Μπρους ένιωθε να πνίγεται, κατέβαινε μόνος του στο ποτάμι και εκεί οι όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν έρχονταν να τον συναντήσουν και τότε προσπαθούσε να καταλάβει τι έκανε λάθος.
Δεν κατάφερνε να δώσει ποτέ μια εξήγηση που να τον ικανοποιεί…συνήθιζε όμως να μουρμουρίζει έναν στίχο, έναν στίχο που κάθε φορά που έφτανε μόνος στο ποτάμι του ερχόταν στο μυαλό:
“…We’d go down to the river
And into the river we’d dive
Oh down to the river we’d ride…”
“…- Γιατί όλοι χρειάζονται ένα μέρος όπου θα μπορούν να πηγαίνουν όταν δεν θα μπορούν να γυρίσουν σπίτι….”
Bruce Springsteen – The river with story
————————————————————