Πριν το Ξημέρωμα ή αλλιώς η αποθέωση της ασημαντότητας

Η ταινία ξεκινά μέσα σε ένα τρένο.

Ένα ζευγάρι, που φαίνεται ότι είναι χρόνια μαζί, έχουν έναν λεκτικό διαπληκτισμό, που ενοχλεί την νεαρή Σελίν (λίγο πάνω από τα 20) και αλλάζει βαγόνι.

Εκεί θα συναντήσει τον Τζέιμς (Τζέσι), που θα την πείσει να κατέβουν μαζί στην Βιέννη και να περάσουν μαζί μια μέρα και μια νύχτα.

Χρονικά βρισκόμαστε στις 16 Ιουνίου του 1995.

Την ίδια ημερομηνία 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς τοποθετεί την ημέρα που περνά ο ήρωας του Λέοπολντ Μπλουμ στο Δουβλίνο, στο τεράστιο μυθιστόρημα του “Οδυσσέας”.

Την επόμενη μέρα εκείνη θα πρέπει να γυρίσει στο Παρίσι και εκείνος στην Αμερική.

Το γεγονός αυτό, της αναγκαστικής αναχώρησης την επόμενη μέρα, μπαίνει από την αρχή σαν βάση, για να ζήσουν μαζί στιγμές που θα θυμούνται για πάντα.

Οι νεαροί ξεκινούν την ανακάλυψη της Βιέννης. Θα περπατήσουν, θα φάνε, θα πιουν και θα μιλήσουν.

Θα μιλήσουν για τις σχέσεις, για την αντρική και γυναικεία οπτική πάνω στα ερωτικά ζητήματα και για τις διαφορές της Γαλλικής από την Αμερικάνικη κουλτούρα.

Η πρώτη αποτύπωση που είχα κάνει για την ταινία, ήταν ότι το ζευγάρι ερωτεύεται με φόντο μια καταπληκτική Βιέννη που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να μην νιώσεις έρωτα!

Σήμερα που την είδα πάλι, θα έλεγα ότι από την στιγμή που ερωτεύονται, προσπαθούν να δημιουργήσουν από οποιοδήποτε περιστατικό μια στιγμή που θα την θυμούνται για πάντα!

Ο έρωτας μετατρέπει κάθε ασημαντότητα σε ένα μοναδικό γεγονός!

Και είναι αυτός ένας ορισμός του έρωτα, που ίσως να μου είχε διαφύγει ως σήμερα!

Όταν συναντιούνται δυο ερωτευμένοι, κάθε στιγμή, κάθε πόλη, κάθε γεγονός, καθημερινά περιστατικά καταδικασμένα στη λήθη, αποκτούν μυθικές διαστάσεις που τελικά μένουν χαραγμένα στη μνήμη!

Δυο νεαροί ηθοποιοί θα τους χαρίσουν εισιτήρια για μια ερασιτεχνική παράσταση, ένας πλανόδιος ποιητής θα τους χαρίσει ένα ποίημα που θα γράψει με αφορμή μια λέξη που θα του δώσουν, ένας μπάρμαν θα τους δώσει ένα μπουκάλι κρασί με την υπόσχεση να του στείλει τα χρήματα ο Τζέσι όταν φτάσει Αμερική, μια μάντισσα θα τους διαβάσει με το χέρι την μοίρα τους!

Τίποτε συνταρακτικό δεν συμβαίνει, μια γιορτή της ασημαντότητας! Κι όμως στα δικά τους μάτια, όλα μεταμορφώνονται σε κάτι μοναδικό!

Στη συνέχεια θα επισκεφτούν το περίφημο λούνα παρκ της Βιέννης, θα μπουν σε ένα δισκάδικο και θα ακούσουν μουσική, θα περπατήσουν σε ένα νεκροταφείο και θα περάσουν μπροστά από τα ιστορικά μνημεία και τα μουσεία της πόλης!

Όταν πλησιάζει η ώρα του αποχωρισμού, θα αποφασίσουν να είναι ειλικρινείς και να μην επιδιώξουν άλλη επικοινωνία!

Βρισκόμαστε στο 1995 και το ίντερνετ και η τεχνολογία δεν είχαν φέρει ακόμα τους κόσμους τόσο κοντά!

Αποφασίζουν να ζήσουν μόνο το παρόν.

Με αυτόν τον τρόπο η μέρα τους αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Δεν θα φθίνει από τηλεφωνικές κλήσεις που δεν απαντήθηκαν, δεν θα φθίνει από υποσχέσεις συναντήσεων που δεν τηρήθηκαν!

Λίγο πριν το ξημέρωμα θα κάνουν έρωτα και θα χωριστούν.

Ο αποχωρισμός γίνεται στο σταθμό, στο ίδιο σημείο που συναντήθηκαν. Λίγο πριν μπει η Σελίν στο τρένο ο Τζέσι θα της ομολογήσει ότι θέλει να την ξαναδεί! Το ίδιο θέλει και εκείνη αλλά ντρεπόταν να το ομολογήσει πρώτη!

Η Σελίν θα του προτείνει να βρεθούν και πάλι στην Βιέννη μετά από 5 χρόνια! Τους φαίνονται πολλά! Δεν έχουν τόσο υπομονή!

Εκείνη θα προτείνει πάλι σε 1 χρόνο, για να αποφασίσουν τελικά να δώσουν ραντεβού σε 6 μήνες, στον ίδιο σταθμό, στην Βιέννη!

Στην τελευταία σκηνή της ταινίας παρακολουθούμε τους ήρωες να αποχωρούν, ο καθένας μόνος του, να ταξιδέψουν για την πατρίδα του.

Στα κοντινά που τους κάνει η κάμερα παρατηρούμε και στους δύο ένα χαμόγελο ευτυχίας να ζωγραφίζεται πάνω στο πρόσωπο τους! Αυτό το χαμόγελο, το συγκεκριμένο, που μόνο ο έρωτας μπορεί να σου καρφώσει στο πρόσωπο.

“…Δεν είναι όλα όσα κάνουμε σε αυτή τη ζωή ένας τρόπος για να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο;…” – Σελίν

————————————————————

Το ποίημα του W.H. Auden που προσπαθεί να απαγγείλει ο Τζέσι στη Σελίν είναι το “As I Walked Out One Evening”

————————————————————

Στις 16 Ιουνίου του 1904, ο Τζέιμς Τζόυς γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του Νόρα Μπάρνακλ και την έπεισε να περάσουν μαζί μια μέρα στο Παρίσι.

————————————————————

Στο δισκάδικο ακούν το τραγούδι “Come Here” της Kath Bloom, την οποία θαυμάζει ο σκηνοθέτης της ταινίας Richard Linklater.

————————————————————

Σε έναν δρόμο, θα βρεθούν μπροστά σε μια αφίσα, που διαφημίζει μια έκθεση του Ζωρζ Σερά, που δεν θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν. Πάνω στην αφίσα υπάρχει ο πίνακας του καλλιτέχνη που έχει τον τίτλο “La voie Ferrée” (Η σιδηροδρομική γραμμή) για τον οποίο η Σελίν αναφέρει ότι την είχε μαγέψει σε κάποια άλλη έκθεση και παρακολουθούσε 45 λεπτά αποσβολωμένη!

Στη συνέχεια θα σταματήσει το μάτι τους σε άλλους δύο πίνακες: τον “La Nourrice” (Η Νταντά) και στον “Anaïs Faivre Haumonté sur son lit de mort” (Anaïs Faivre Haumonté στο θάνατό του)

(“I love the way the people seem to be dissolving into the background”)

————————————————————