Ο τελικός (διήγημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα)
Σάββατο 26 Μαΐου, Φυσούνα Γηπέδου Ολιμπίσκι, Κίεβο Ουκρανίας.
3 λεπτά πριν την είσοδο των ομάδων.
Η έκφραση του προσώπου του φανέρωνε ότι σκεφτόταν κάτι μάλλον αστείο. Και έτσι ήταν!
Στις κρίσιμες στιγμές, λίγο πριν από τους μεγάλους αγώνες, του άρεσε να σκέφτεται την ιστορία της Τζαμαϊκανής ομάδας ελκήθρου που πήρε μέρος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Καναδά. Είχε δει και την ταινία πρόσφατα και εκείνος είχε συγκινηθεί αλλά και ταυτιστεί με τους ήρωες!
Κάπως έτσι αισθάνεται και ένας Φαραώ σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, έλεγε συνέχεια στους φίλους με τους οποίους έβλεπε την ταινία!
Η δικιά του ιστορία βέβαια δεν ήταν τόσο ελαφριά.
Ο ίδιος είχε αρχίσει το ποδοσφαιρικό του ταξίδι στα γήπεδα της Ευρώπης εξαιτίας μιας τραγωδίας. 74 άτομα είχαν χάσει την ζωή τους, σε έναν αγώνα όταν η πολιτική είχε μπλεχτεί με το ποδόσφαιρο και το μεγάλο ξεκαθάρισμα είχε γίνει κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα.
Εκείνος είχε αναγκαστεί να φύγει για την Ευρώπη και τα πρώτα χρόνια θα φορέσει τη φανέλα με το 74 σαν φόρο τιμής στους συμπατριώτες του που χάθηκαν τόσο άδικα.
Έδιωξε και πάλι αυτή τη σκέψη από το μυαλό του και μονολόγησε:
– Ένας Αιγύπτιος στον τελικό της Ευρώπης, σαν να λέμε Τζαμαϊκανή ομάδα σε αγώνα ελκήθρου!
Το χαμόγελο ζωγραφίστηκε και πάλι στο πρόσωπο του! Ήξερε πως σήμερα δεν εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του και την ομάδα του! Όχι σήμερα έπρεπε να παίξει και για κάποιους άλλους!
Ήξερε ότι εκατομμύρια συμπατριώτες του σήμερα θα υποστήριζαν τους “Κόκκινους” μόνο και μόνο επειδή εκείνος θα έπαιζε μαζί τους. Εξάλλου σχετικά πρόσφατα σε εκλογές που είχαν γίνει στην πατρίδα του, κοντά στα 1 εκατομμύριο συμπατριώτες του είχαν γράψει στην κάλπη το όνομά του! Τόσο αγαπητός ήταν!
Στο σημερινό παιχνίδι όμως, έπρεπε να παίξει και για όλους αυτούς που δεν ευνοήθηκαν από την τύχη, αυτούς που ίσως να είχαν όλα τα εφόδια να πετύχουν αλλά οι συνθήκες που συνάντησαν ήταν ανυπέρβλητες.
Για αυτούς που μπορούσαν αλλά δεν είχαν την τύχη με το μέρος τους, όπως εκείνοι οι Τζαμαϊκανοί ή ο ίδιος.
Όλα τα μέσα και οι δημοσιογράφοι σήμερα αναφέρονταν σε εκείνον, είχε καταφέρει να επισκιάσει ακόμα και τον μεγάλο σούπερ σταρ αντίπαλο του!
Όταν μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, το βλέμμα του καρφώθηκε στην κόκκινη κερκίδα που τον αποθέωνε, είχε βάλει ήδη 10 γκολ για να φτάσει η ομάδα του ως εδώ και απόψε ήθελε να βάλει κι άλλα!
Ήξερε ότι μπορούσε, ένιωθε έτοιμος!
Το παιχνίδι ξεκίνησε και τα πρώτα 20 λεπτά η ομάδα του πάταγε πολύ πιο σίγουρα στο γήπεδο και έδειχνε να θέλει αλλά και να μπορεί να κερδίσει τον μεγάλο αντίπαλό της. Το ίδιο και εκείνος, στις επαφές με την μπάλα που είχε έδειχνε σε μεγάλα κέφια.
Κυρίως όμως έδειχνε αποφασισμένος, να μην χάσει!
———————————————————–
Σάββατο 26 Μαΐου, Φυσούνα Γηπέδου Ολιμπίσκι, Κίεβο Ουκρανίας.
3 λεπτά πριν την είσοδο των ομάδων.
Η έκφραση του προσώπου του φανέρωνε ότι σκεφτόταν κάτι μάλλον σοβαρό. Και έτσι ήταν!
Για εκείνον και για την ομάδα του ήταν άλλος ένας τελικός. Τα τελευταία 13 χρόνια που ήταν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας είχε παίξει ήδη σε πάρα πολλούς τελικούς!
Σκεφτόταν τις ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί στην ομάδα του, το συμβόλαιο του και τις κουβέντες που είχε ανταλλάξει λίγο πριν τον αγώνα με τον μάνατζερ του.
Ο προπονητής του και πάλι του είχε αναθέσει την φύλαξη του πιο επικίνδυνου παίκτη της αντίπαλης ομάδας! Άλλη μια δύσκολη αποστολή από τις εκατοντάδες που είχε φέρει σε πέρας ως και εκείνη την ημέρα.
Τον αναζήτησε στην φυσούνα, όπου περίμεναν παραταγμένοι όλοι οι παίκτες για να κάνουν είσοδο σε μερικά λεπτά στο γήπεδο και τον είδε να χαμογελάει, απορροφημένο στον κόσμο του!
Όταν μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, το βλέμμα του καρφώθηκε στην κερκίδα με τους οπαδούς της ομάδας του. Τρίτος συνεχόμενος τελικός και ήδη οι δύο κερδισμένοι. Μια αήττητη μηχανή παραγωγής τίτλων που έπρεπε και σήμερα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το παιχνίδι ξεκίνησε, όμως στα πρώτα 20 λεπτά η ομάδα του δεν πάταγε πολύ καλά στο γήπεδο και σίγουρα δεν θύμιζε σε τίποτε την ομάδα που δεν χάνει ποτέ!
Μάλλον έμοιαζε πιο θνητή από ποτέ!
Σχετικά Κείμενα
Λίγο μετά το 25′ λεπτό σε μια μάλλον αδιάφορη φάση, αρκετά μακριά από την εστία της ομάδας του, θα πάρει την μπάλα ο παίκτης του οποίου είχε αναλάβει την φύλαξη.
Εκείνος θα πάει δυνατά πάνω του και θα πέσουν και οι δυο στο έδαφος.
Ίσως να του κράτησε το χέρι λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε, όσο έπεφταν και οι δυο στο έδαφος, αλλά το σκληρό παιχνίδι ήταν πάντα το σήμα κατατεθέν του και αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει ούτε σε αυτόν τον τελικό!
Σηκώθηκαν και οι δύο, αλλά κατάλαβε αμέσως ότι ο αντίπαλος του έχει τραυματιστεί αφού φαινόταν να συνεχίζει να πονά πραγματικά.
Πάλι καλά που δεν πήρα κάποια κάρτα σκέφτηκε, με την φήμη που έχω και με πάνω από 25 κόκκινες κάρτες στην καριέρα μου, φτηνά την γλίτωσα σε αυτή τη φάση.
Στην αμέσως επόμενη φάση κατάλαβε ότι ο αντίπαλός του δεν θα συνεχίσει πολύ ακόμα, σχεδόν δεν μπορούσε να ανασάνει από τους πόνους.
Πέντε λεπτά αργότερα επαληθεύτηκε αφού ο Αιγύπτιος ζήτησε αναγκαστική αλλαγή. Όσο ο αντίπαλος αποχωρούσε από το γήπεδο εκμεταλλεύτηκε τον χρόνο να πάει στον επόπτη να διαμαρτυρηθεί για μια φάση που θεώρησε ότι αδικήθηκε η ομάδα του, γεγονός που δεν φάνηκε να συμμερίζεται ο επόπτης για να καταλήξουν σε χιουμοριστικό συμβιβασμό!
Πήρε γρήγορες οδηγίες από τον προπονητή του για τον παίκτη που θα αναλάμβανε στη συνέχεια και κατευθύνθηκε και πάλι προς την άμυνα της ομάδας του.
———————————————————–
Σάββατο 26 Μαΐου, Γήπεδο Ολιμπίσκι, Κίεβο Ουκρανίας.
30 λεπτά από την είσοδο των ομάδων, στο δρόμο για την φυσούνα.
Όταν έπεσαν και οι δυο στο έδαφος ένιωσε πόνο και αμέσως διαισθάνθηκε ότι κάτι κακό είχε συμβεί! Δεν ήθελε να το πιστέψει όμως! Θα μου περάσει σκέφτηκε και συνέχισε να παίζει.
Γρήγορα όμως είχε καταλάβει ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Δεν είναι δίκαιο σκέφτηκε!
Ζήτησε αλλαγή και αμέσως έβαλε τα κλάματα! Δεν είναι δίκαιο μονολογούσε, δεν μπορεί να τελειώσει έτσι!
Δεν προσπάθησε να κρύψει την συγκίνησή του, δεν μπορούσε, ήθελε να ξεσπάσει.
Το μάτι του έπεσε πάνω στους χιλιάδες οπαδούς της ομάδας του, πολλοί ήταν βουρκωμένοι, σχεδόν όλοι σιωπηλοί, τον παρακολουθούσαν να κατευθύνεται προς την φυσούνα.
Το μυαλό του ταξίδεψε στην πατρίδα του, ήξερε ότι ολόκληρη η χώρα του έκλαιγε μαζί του!
Λίγα μέτρα ακόμα σκέφτηκε, φτάνω στη φυσούνα, να μπω να μη με βλέπουν!
Έφτασε μέσα, γύρισε και κοίταξε στο γήπεδο όπου ο αγώνας ξεκινούσε και πάλι. Είσαι μόνο 26 χρονών μονολόγησε για να δώσει κουράγιο στον εαυτό του! Θα έχω κι άλλες ευκαιρίες συμπλήρωσε την σκέψη του!
Το μάτι του έπεσε πάνω στον παίκτη που είχε αναλάβει στον αγώνα την φύλαξή του, εκείνος ψύχραιμος έδινε κάποιες οδηγίες στους υπόλοιπους συμπαίκτες του.
Έσκυψε το κεφάλι και γύρισε να φύγει. Όλα τέλειωσαν, μονολόγησε.
Δίπλα του βρέθηκε ξαφνικά ένας δημοσιογράφος, που προσπάθησε να του πάρει μια δήλωση.
– Στο σημερινό τελικό ο ρεαλισμός έλεγε ότι θα χάσετε, όμως συναισθηματικά οι περισσότεροι ήθελαν να κερδίσετε! Μπορεί ο τραυματισμός σου να κρίνει το σημερινό αποτέλεσμα;
Τον κοίταξε σαν να μην είχε ακούσει κουβέντα, από την ανάλυση του δημοσιογράφου. Ξαφνικά απευθύνθηκε εκείνος στον δημοσιογράφο:
– Ας σε ρωτήσω εγώ κάτι, αν έχεις όλες τις απαντήσεις! Ξέρεις τι δουλειά μπορεί να έχει μια Τζαμαϊκανή ομάδα σε αγώνα ελκήθρου;
Ο δημοσιογράφος αν και είχε ακούσει καθαρά την ερώτηση, είχε σαστίσει τόσο, που το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν να επαναλάβει και πάλι αν μπορούσε την ερώτηση!
Εκείνος τον κοίταξε μέσα στα μάτια, τον λυπήθηκε, αυτός δεν μου φταίει σε τίποτε, σκέφτηκε!
– Λέω μήπως ξέρεις τι δουλειά έχει ένας Αιγύπτιος στον τελικό της Ευρώπης; Καμία φίλε μου και γι’ αυτό βρίσκεται ήδη στη φυσούνα.
Οι γιατροί που τον συνόδευαν τον τράβηξαν διακριτικά προς τα αποδυτήρια.
– Η ζωή δεν είναι ούτε παραμύθι, ούτε ταινία, ήταν οι τελευταίες κουβέντες που είπε στο δημοσιογράφο που έμεινε να το κοιτά με απορία, λίγο πριν αποχωρήσει οριστικά από την φυσούνα.