Μια σύντομη ιστορική στιγμή σε δύο εκδοχές! (Αμφισημία)
Ζεϊμπέκικο ( Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια )
“…Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς…”
Το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε το 1972 και περιλαμβάνεται στο μουσικό άλμπουμ, “Βρώμικο ψωμί” σε στίχο μουσική και ερμηνεία Διονύση Σαββόπουλου. Στην πρώτη εκτέλεση, το μπάσο και την τρομπέτα παίζει ο Γιώργος Γαβαλάς. Την ηλεκτρική κιθάρα και το κλαρινέτο παίζει ο Θεολόγος Στρατηγός και ο Βαγγέλης Γερμανός παίζει ηλεκτρική κιθάρα και κάνει και φωνητικά.
Φαίνεται ότι ο Σαββόπουλος δεν ήταν απόλυτα ικανοποιημένος από την εκδοχή του τραγουδιού και το 1975 το επανακυκλοφόρησε μέσα στο μουσικό άλμπουμ, “10 Χρόνια Κομμάτια” με ερμηνεύτρια τη Σωτηρία Μπέλλου και τον ίδιο να ακολουθεί σε δεύτερη φωνή. Στην δεύτερη εκδοχή τα μουσικά όργανα είναι κιθάρα, μπαγλαμάς και νταούλι δίνοντας σαφώς έναν πιο λαϊκό τόνο!
Σε πολλούς το τραγούδι αυτό είναι γνωστότερο από την πρώτη φράση του κουπλέ «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια»!
Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του 1975, η Μπέλλου δυσκολευόταν με τους στίχους, και παρόλο που φορούσε γυαλιά παραπονιόταν διαρκώς ότι δεν βλέπει.
Ο αρχικός στίχος στο 4ο κουπλέ όπως τον είχε τραγουδήσει και ηχογραφήσει αρχικά ο Σαββόπουλος το 1972 ήταν
“…Σ’ αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί…”
Η Μπέλλου στην αρχή θα τραγουδήσει:
“… Σ’ αυτόν τον τόπο που συναντάμε…”
Θα την διακόψει ο Διονύσης για να της υπενθυμίσει τον αρχικό στίχο, για να διαμαρτυρηθεί και πάλι η Σωτηρία Μπέλλου ότι δεν βλέπει τους στίχους….
Στη συνέχεια και μετά από αρκετές απόπειρες τελικά θα τραγουδήσει
“…Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί…”
Σχετικά Κείμενα
που προφανώς ο Σαββόπουλος δεν βρήκε ότι έχει τρομακτική διαφορά από την δική του εκδοχή και τελικά την κράτησε!
Τελειώνοντας το τραγούδι ο Σαββόπουλος φαίνεται πραγματικά ικανοποιημένος, ευτυχισμένος τολμώ να πω και χαϊδεύει την Μπέλλου τρυφερά στο μάγουλο, όσο βγάζει τα ακουστικά του όλοι οι συνεργάτες του που βρίσκονταν στο στούντιο φαίνεται να είναι και αυτοί πολύ ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα και αναφωνούν πολλές φορές
“…Πολύ ωραίο! Πάρα πολύ ωραίο!…”
Ο Σαββόπουλος βγαίνει από το στούντιο χαμογελάει και τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση! Πίσω από τον Σαββόπουλο ακολουθεί και η Μπέλλου σοβαρή και αμίλητη.
Οι συνεργάτες του Σαββόπουλου της απευθύνονται με επιφωνήματα όπως
“…Καταπληκτικό…”
Τα οποία όμως δεν φαίνεται να συμμερίζεται με τίποτε η Μπέλλου που ακουμπά λυπημένα το πρόσωπό της στην κονσόλα και όταν κάποιος συνεργάτης του Σαββόπουλου προσπαθεί να την χτυπήσει θριαμβευτικά στην πλάτη εκείνη απομακρύνεται σχεδόν πανικόβλητη!
Στη συνέχεια όλο παράπονο γυρνάει προς τον Σαββόπουλο και του λέει:
“…Αχ Διονύση, με έκανες και τραγουδάω ποπ!…”
“…Τις φωνές σου κάνω, τις παραφωνές σου κάνω! Σαββόπουλος έγινα!…”
Ο Σαββόπουλος που μόλις έχει ανάψει τσιγάρο και είναι φανερά ικανοποιημένος, προσπαθεί να μην δώσει άλλη έκταση και κατευθύνεται προς τους συνεργάτες του αλλάζοντας θέμα…
Ήταν η πρώτη απόπειρα του Σαββόπουλου να γράψει ένα λαϊκό τραγούδι και μάλλον γι’ αυτό και η Μπέλλου τον αντιμετώπιζε με δυσπιστία. Η ιστορία προφανώς και δικαίωσε τον Σαββόπουλο μιας και το τραγούδι ως και σήμερα θεωρείται ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει ο συνθέτης αλλά και ένα από τα ομορφότερα του Ελληνικού τραγουδιού.
Ας κλείσουμε με την άποψη που έχει ο ίδιος ο σύνθετης για το τραγούδι που έγραψε, όπως την εξέφρασε πιο αποστασιοποιημένα αρκετά χρόνια αργότερα:
“…Το Ζεϊμπέκικο είναι το μεγάλο δυσβάσταχτο τραγούδι και του δίσκου και του όλου σαββοπουλικού έργου. Και είναι ταυτόχρονα και το πιο διάσημο. Περίεργος συνδυασμός. Όταν βλέπω σημερινούς πιτσιρικάδες να το ακούν και να το κάνουν αυτομάτως δικό τους, εύχομαι μέσα μου σιωπηλά και φοβισμένα, λέγοντας παράλληλα και μια προσευχή για την τελική τους σωτηρία, να βιώσουν την εμπειρία που γέννησε, όχι το τραγούδι, αλλά την πηγή της έμπνευσής του. Δεν αντέχω άλλες απογοητεύσεις. Θέλω επιτέλους να βλέπω ανθρώπους να στέκονται στο ύψος των τραγουδιών που αγαπάνε…”
————————————————————