Charlie, where’s my cheesecake?
Η σκηνή ξεκινά με τον Al Pacino να ανεβαίνει τα σκαλιά ενός παλιού κτηρίου. Όταν φτάνει έξω από την πόρτα, παίρνει μερικές ανάσες, φτιάχνει το μαλλί, το κουστούμι του και τελικά χτυπάει με το χέρι την πόρτα.
Η πόρτα δεν ανοίγει ολόκληρη γιατί έχει σύρτη και από την εσοχή που δημιουργείται προβάλλει το κεφάλι της Penelope Ann Miller.
Αναγνωρίζει τον Al Pacino και ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη της. Η κάμερα κάνει στροφή και μας δείχνει το πρόσωπο του Pacino που βρίσκεται από την άλλη μεριά της εσοχής.
Αυτός, με μάτια που λάμπουν, αναφωνεί:
…”Έκπληξη!…”
Εκείνη αργά, σχεδόν νωχελικά, με μια αισθαντική φωνή θα του απαντήσει:
“…Κοιμόμουν…”
Εκείνος προσπαθεί να διατηρήσει μια έκπληξη στην έκφρασή του, που όμως πια γίνεται φανερά προσποιητή, ρωτά αν μπορεί να περάσει μέσα:
“…Σου αγόρασα λίγο τσίζκεϊκ…”
Εκείνη επιμένοντας σε έναν αργό ρυθμό, που όμως είναι κυρίως αυτός που δίνει τον ερωτισμό στο διάλογο, θα του απαντήσει:
“…Δεν μ’ αρέσει το τσίζκεϊκ…”
Εκείνος θα αγνοήσει την απάντησή της και θα προχωρήσει σε αυτό που τον ενδιαφέρει πραγματικά. Θα επιμείνει:
“…Δεν θα ξεκλείδωνες τον σύρτη αν δεν είχες σκοπό να με αφήσεις να μπω!…”
Η Penelope Ann Miller, κουνώντας αρνητικά το κεφάλι, σχεδόν νωχελικά θα του απαντήσει:
“…Θα πω όχι Charlie …”
Ο Al Pacino με ολοφάνερη πια έκφραση προσποιητής έκπληξης την ρωτά:
“…Τι μπορώ να κάνω;…”
Σχετικά Κείμενα
Για να πάρει την απάντηση σχεδόν ψιθυριστά πια:
“…Τι πρόκειται να κάνεις; Θα μου…σπάσεις την αλυσίδα…θα με…κυνηγήσεις γύρω από το διαμέρισμα…θα με… γδύσεις…και θα με…πάρεις στο πάτωμα;…”
Η κάμερα γυρίζει στον Al Pacino, που σχεδόν τραυλίζοντας από ανυπομονησία και ερωτική επιθυμία της απαντά:
“…Είμαι…πολύ μεγάλος…για όλο αυτό…”
Εκείνη δεν δείχνει να πτοείται και χωρίς διάθεση να δείξει οίκτο:
“…Κρίμα…Αν δεν μπορείς να μπεις…δεν θα με έχεις…”
Στη συνέχεια εκείνη απομακρύνεται από την πόρτα αφήνοντας τον σύρτη ανοιχτό και πηγαίνει προς έναν καθρέφτη, που υπάρχει στο διάδρομο, όπου και κοιτάζεται. Στη συνέχεια αφαιρεί σιγά σιγά τη ρόμπα της κατευθυνόμενη προς την κρεβατοκάμαρά της, ενώ ακούγεται το τραγούδι του Joe Cocker, “ You Are So Beautiful”.
Ο Al Pacino μην αντέχοντας άλλο, παίρνει φόρα και σπάει τον σύρτη ανοίγοντας την πόρτα. Την αρπάζει και την φιλά.
Εκείνη ανταποκρίνεται γεμάτη πόθο, ενώ εμείς συνεχίζουμε να ακούμε το τραγούδι του Joe Cocker και εκείνοι να ανταλλάσσουν φιλιά.
Η σκηνή τελειώνει με την Penelope Ann Miller, με φωνή που λιώνει από ερωτική προσμονή, ενώ ο Pacino την φιλά με πάθος στο λαιμό, να αναρωτιέται:
“…Charlie, where’s my cheesecake?…”
Μια από τις πιο ωραίες ερωτικές στιγμές του κινηματογράφου είχε μόλις γεννηθεί.
————————————————————