Born to run!
“…Oh, baby this town rips the bones from your back
It’s a death trap, it’s a suicide rap
We gotta get out while we’re young
`Cause tramps like us, baby we were born to run…”
Ελεύθερη Μετάφραση:
“…Μωρό αυτή η πόλη σπάει τα κόκαλα από την πλάτη σου
Είναι μια παγίδα θανάτου, είναι μια μορφή αυτοκτονίας
Πρέπει να φύγουμε όσο είμαστε νέοι
Γιατί αλήτες σαν εμάς, μωρό γεννηθήκαμε για να τρέχουμε…”
Ο Springsteen έπαιξε το συγκεκριμένο τραγούδι για πρώτη φορά στις 9 Μαΐου του 1974. Τότε άσημος ακόμα, άνοιγε μια συναυλία της Bonnie Raitt. Ο δημοσιογράφος Jon Landau, που έτυχε να βρίσκεται στην συναυλία, έγραψε στην εφημερίδα Boston’s Real Paper την επόμενη μέρα ότι είδε το μέλλον της ΡΟΚ μουσικής και αυτό έχει το όνομα Bruce Springsteen.
Ο ίδιος ο Springsteen έχει αναφέρει ότι έγραψε το born to run στις αρχές του 1974, όπως έπαιζε με την κιθάρα του, στην άκρη του κρεβατιού του:
“…Η φράση born to run ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τίτλος από ταινία ή κάποια φράση που κάπου έχω δει… Μου άρεσε η φράση γιατί πρότεινε κάποιου είδους κινηματογραφικού δράματος που πίστευα ότι ταιριάζει απόλυτα με την μουσική που ήδη είχα στο μυαλό μου…”
Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για ένα αγόρι και ένα κορίτσι που θέλουν να ξεκινήσουν να τρέχουν και να μη σταματήσουν ποτέ…
Θα χρησιμοποιήσω και πάλι λόγια του ίδιου του Springsteen:
“…Αυτό ήταν μια μάλλον ρομαντική ιδέα! Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να σκεφτώ κάποιο μέρος για όλο αυτόν τον κόσμο που έμπαινε μέσα στα αυτοκίνητα και ξεκινούσε…Κατάλαβα ότι η ελευθερία αν δεν συνοδεύεται από κάποιου είδους κοινωνικής συνοχής, μπορεί να είναι άσκοπη! Έτσι αυτό έγινε ένα τραγούδι για άτομα που στην ουσία προσπαθούν να γυρίσουν σπίτι τους…Μου έκανε ωραία συντροφιά στις αναζητήσεις μου και το ίδιο ελπίζω και στις δικές σας….”
Το τραγούδι αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Bruce και ήταν αυτό που τον έκανε αναγνωρίσιμο σε ένα ευρύ κοινό.
Born to run (διήγημα)
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017, Πάτρα
Δεν ήξερε πια αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του ή όχι. Αισθανόταν σύγχυση. Διαβάζοντας την φράση του Προύστ:
“…Σε έναν χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια…”
σκεφτόταν αν θέλει να τον χωρίσει ή να τον εκδικηθεί για την απάθεια του. Χωρίς να το έχει αποφασίσει ακόμα σκεφτόταν τον χωρισμό πολύ έντονα.
Όταν είχε ξεκινήσει η σχέσης τους, κάθε φορά που εκείνη έμπαινε σπίτι, εκείνος έστηνε μια μικρή γιορτή. Τον τελευταίο μήνα όχι μόνο είχε σταματήσει να το κάνει, αλλά η Κατερίνα αισθανόταν σχεδόν αόρατη.
Από την ημέρα που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, ζούσε τον έρωτα της για εκείνον και δεν σκεφτόταν να παίξει. Ο τζόγος σαν να είχε βγει από το μυαλό της εντελώς. Θυμόταν τα λόγια που της είχε πει κάποιος φίλος, ότι θα σταματήσει να παίζει μόνο όταν τον αντικαταστήσει με έναν άλλον εθισμό, το ίδιο έντονο. Ο έρωτας, έλεγε στον εαυτό της, είναι το δυνατότερο συναίσθημα στον κόσμο. Έτσι και για εκείνη, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί του.
Όμως πια όσο περισσότερο αισθανόταν ότι για εκείνον δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η ανάγκη της να παίξει.
Δε θα ρίσκαρε όμως να πάει στο καζίνο του Ρίο να τη δουν, γιατί ήξερε ότι ο άντρας της θα έχει σίγουρα δικούς του ανθρώπους εκεί, που θα τον ενημέρωναν αμέσως. Τη λύση τελικά έδωσε ο ΟΠΑΠ που ξεκίνησε εκείνη την περίοδο πιλοτικά να προσφέρει “Φρουτάκια” στους πελάτες του.
Σχετικά Κείμενα
Το πρώτο PLAY- ΟΠΑΠ που είχε ανοίξει στην Πάτρα ήταν μόλις δυο γωνίες από το σπίτι τους και σε σημείο από το οποίο περνούσε καθημερινά πολλές φορές η Κατερίνα.
Μπήκε μέσα, έδωσε την ταυτότητα της και έβγαλε την απαραίτητη κάρτα. Έκατσε μπροστά σε ένα μηχάνημα έβαλε 20 ευρώ και άρχισε να ψάχνει τα διαθέσιμα παιγνίδια. Προσπαθούσε να βρει ίδια ή παρόμοια με αυτά που συνήθιζε να παίζει στο Λουτράκι. Μάταια όμως, έμοιαζαν διαφορετικά και λιγότερο ελκυστικά. Τελικά ξεκίνησε να παίζει ένα που είχε κάτι φλεγόμενα εφτάρια.
Κατάφερε να φύγει μια ώρα μετά με 30 ευρώ κέρδος και πολύ ευχαριστημένη γιατί δεν της είχαν φανεί εθιστικά τα “Φρουτάκια”, αλλά και γιατί είχε καταφέρει να συγκρατηθεί και να φύγει. Την επόμενη μέρα πήγε και έβαλε 50 ευρώ στο ίδιο παιγνίδι και έφυγε πάλι με κέρδος 100 ευρώ έχοντας παίξει πολύ ώρα και με μεγάλες διακυμάνσεις στα κέρδη.
Την επόμενη μέρα δεν πήγε καθόλου, γιατί έμεινε με τον Γιώργο σπίτι. Το σκέφτηκε όμως αρκετές φορές.
Όταν την μεθεπόμενη κάθισε πάλι στο μηχάνημα, έβαλε αρχικά 50 ευρώ και τον στοιχηματισμό στο μέγιστο. Έφυγε μερικές ώρες αργότερα έχοντας χάσει περίπου 500 ευρώ που ήταν και όλα τα λεφτά που είχε μαζί της.
Όλη την υπόλοιπη μέρα ήταν σε μια φοβερή υπερένταση και τα “Φρουτάκια” ήταν πια το μοναδικό πράγμα που την απασχολούσε. Οι επόμενες μέρες θα τη βρουν να παίζει πολλές ώρες, χωρίς όμως κάποια σημαντική απώλεια ή κέρδος.
Στον Γιώργο δεν είχε πει τίποτε και εκείνος δεν υποπτευόταν κάτι, μιας και εκείνη έπαιζε τις ώρες που έλειπε.
Το τελευταίο βράδυ που πέρασε στην Πάτρα θα τη βρει με τον Γιώργο στο μπαρ “Λωτός”.
Παράγγειλαν δυο τζιν με χυμό λεμόνι, όταν η Κατερίνα σε μια τελευταία προσπάθεια να πείσει τον εαυτό της περισσότερο ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει χωρίς τζόγο, είχε μια συναισθηματική έκρηξη. Είχε πιάσει και τα δυο του χέρια και με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, τον είχε ρωτήσει:
– Γιώργο, τι θα έκανες, αν πέθαινα;
– Ο Μάρκες νομίζω, έχει γράψει « σ’ αγαπώ σημαίνει απαγορεύεται να πεθάνεις».
– Εγώ δε ρώτησα τον Μάρκες, εσένα ρώτησα!
– Όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή…
Εκνευρισμένη σηκώθηκε όρθια απότομα, πήγε σε ένα από τα παράθυρα που διέθετε το μπαρ, κοίταξε για λίγο έξω και μετά από λίγο γύρισε αμίλητη πίσω. Πήγε στον dj και του ζήτησε να ακούσει το “Born to run” του Springsteen.
Κάθισε δίπλα στον Γιώργο που φαινόταν εντελώς στον κόσμο του και για πρώτη φορά σκέφτηκε σοβαρά να αποδεχτεί την πρόταση του άντρα της. «Γύρνα και θα παίζεις όσα θες και όσο θες» της είχε πει την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει. Τότε είχε γελάσει και τον είχε απορρίψει, αλλά τώρα της φαινόταν η πιο ρεαλιστική επιλογή.
Αν μείνω μαζί του θα τον καταστρέψω και αυτόν σκέφτηκε. Η επόμενη σκέψη που έκανε ήταν αν αυτό δεν το λέει μόνο και μόνο για να αισθανθεί η ίδια καλύτερα για την απόφαση που είχε πάρει.
Γύρισε και τον κοίταξε να πίνει το ποτό του:
– Ο κύβος ερρίφθη, καλέ μου.
– Ποιος κύβος; Δεν καταλαβαίνω!
– Ξέρεις τι άλλο διάβασα σήμερα σε αυτόν τον Προυστ που μου έδωσες;
– Τι; Πες μου!
– “…Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ…”
– Τι πιστεύεις; Ισχύει;
Η Κατερίνα δεν απάντησε…δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο την κουβέντα. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Από τα ηχεία ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή του Bruce Springsteen:
“…Oh honey, tramps like us
Baby, we were born to run
Come on with me, tramps like us
Baby, we were born to run…”
—————————————————–
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται “All in”.
—————————————————–