“…Νόα: – Θα κάνεις κάτι για μένα; Παρακαλώ… Πες μου πώς θα είναι η ζωή σου…30-40 χρόνια από τώρα. Πως θα μοιάζει; Αν θες να ‘σαι μ’ αυτόν, φύγε. Σε έχασα μία φορά. Μπορώ να το ξανακάνω…αν είναι αυτό που επιθυμείς. Όμως μη διαλέξεις τον εύκολο δρόμο.
Άλι: – Ποιον εύκολο δρόμο; Ότι κι αν κάνω, κάποιος θα πληγωθεί.
Νόα: – Πάψε να σκέφτεσαι τι θέλουν όλοι. Τι θέλω εγώ. Τι θέλει αυτός. Τι θέλουν οι γονείς σου. Εσύ τι θέλεις; Τι θες;
Άλι:- Δεν είναι τόσο απλό;
Νόα: – Τι θες; Τι θέλεις, διάολε;
Άλι: – Πρέπει να φύγω…”
Σε τακτά χρονικά διαστήματα αρκετές αναγνώστριες μου είχαν ζητήσει να ασχοληθώ με την ταινία “ Το ημερολόγιο”. Η απάντηση που έδινα σε όλες ήταν πανομοιότυπη, ότι γράφω μόνο για θέματα που έχω αγαπήσει πρώτα.
Το τελευταίο διάστημα είχα δει αρκετές ταινίες της φετινής χρονιάς, χωρίς όμως να με έχει τραβήξει κάποια τόσο ώστε να ασχοληθώ… Όταν έβαλα λοιπόν πρόσφατα να δω “ Το ημερολόγιο” το έκανα με κάποια δυσπιστία είναι η αλήθεια…Σκεφτόμουν ότι δεν θα καταφέρω να γράψω για την ταινία αν θέλω να είμαι ειλικρινής με την δήλωση ότι γράφω μόνο γι’ αυτά που έχω αγαπήσει πρώτα…
Κι όμως η ταινία τελικά με κατάφερε!
Παρόλο που φαίνεται να εκβιάζει το συναίσθημα από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή, παρόλο που ακροβατεί ανάμεσα σε κλισέ και στο κιτς, παρόλο που είναι μια κατεξοχήν γυναικεία ταινία, είχα βουρκώσει σχεδόν από το μισό της ταινίας και μέχρι το τέλος…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Νόα Κάλουν είναι ένα νέο, φτωχό παιδί, χωρίς κάποια ιδιαίτερη κλίση ή ικανότητα που ερωτεύεται την πλούσια και πολλά υποσχόμενη Άλι Χάμιλτον.
Η ερωτική ιστορία ξεκινά με τον Νόα να κάνει παράτολμα και επικίνδυνα πράγματα για να κερδίσει την Άλι. Θα τα καταφέρει και θα ζήσουν ένα καλοκαίρι μέσα στον έρωτα, μόνο ο ένας για τον άλλον.
Την πρώτη και τελευταία ερωτική τους νύχτα ως νέοι θα την περάσουν μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο αρχοντικό, όπου οι δυο εραστές θα κάνουν όνειρα για μια κοινή ζωή. Εκεί η Άλι θα αναφέρει παιχνιδιάρικα στον Νόα τι μετατροπές χρειάζεται το παλιό αρχοντικό ώστε να γίνει το σπίτι των ονείρων τους.
Στη συνέχεια η ταινία θα πάρει μια δυσάρεστη τροπή, γιατί το ίδιο βράδυ κιόλας οι δυο ερωτευμένοι θα αναγκαστούν να χωρίσουν και η Άλι θα φυγαδευτεί από τους γονείς της μακριά από τον Νόα.
Οι δυο νέοι θα αφήσουν τον ερωτά τους στη μέση και μάταια θα αναζητούν ο ένας τον άλλον.
Τα ερωτικά γράμματα του Νόα δεν θα φτάσουν ποτέ στην Άλι και εκείνη μετά από 7 χρόνια θα προχωρήσει την ζωή της με έναν άντρα στα πρότυπα της κοινωνικής της θέσης και της οικογένειάς της.
Όταν ο νέος σύντροφος της Άλι θα της προτείνει να παντρευτούν, εκείνη ενώ αρχικά δέχεται θα αποφασίσει πριν παντρευτεί, να γυρίσει μια τελευταία φορά στο μέρος όπου γνώρισε τον Νόα.
Εκεί θα τον βρει να ζει στο σπίτι που είχαν κάνει έρωτα και να το έχει διαμορφώσει ακριβώς όπως του είχε ζητήσει εκείνη!
Σχετικά Κείμενα
Οι δυο τους θα αποφασίσουν να περάσουν την ημέρα μαζί και θα πάνε βαρκάδα σε μια λίμνη γεμάτη χήνες. Η Άλι μαγεμένη θα του πει ότι όλο το τοπίο μοιάζει σαν όνειρο και στη συνέχεια θα τον ρωτήσει για τις χήνες, πως έφθασαν και γιατί ζουν στη συγκεκριμένη λίμνη;
Ο Νόα θα απαντήσει ότι δεν ξέρει, αλλά γνωρίζει ότι και εκείνες θα αποχωριστούν το μέρος για να γυρίσουν εκεί που ανήκουν…
Αμέσως μετά θα πιάσει δυνατή βροχή ώστε τελικά να έχουμε ένα από τα πιο ρομαντικά φιλιά στην ιστορία του κινηματογράφου!
Επόμενο ήταν με τέτοιες σκηνές, η ταινία την χρονιά που προβλήθηκε να σαρώσει σχεδόν όλα τα βραβεία στα Teen Choice Awards ανάμεσα στα οποία και αυτά της καλύτερης χημείας ζευγαριού, καλύτερης ερωτικής σκηνής και καλύτερου φιλιού!
Ο Ryan Gosling που έπαιξε τον Νόα και η Rachel McAdams που έπαιξε την Άλι θα ερωτευτούν στα γυρίσματα της ταινίας και θα γίνουν ζευγάρι και στην πραγματική ζωή!
Η ταινία τελειώνει με τους δύο εραστές σε μεγάλη ηλικία πια, να ζουν μέσα σε ένα γηροκομείο. Εκείνη με εκφυλιστική άνοια χωρίς την δυνατότητα να θυμάται ποια είναι ή τι έχει ζήσει αλλά και εκείνος με συνεχόμενα καρδιακά επεισόδια.
Παρόλα αυτά ο Νόα κάθε μέρα επισκέπτεται την Άλι και προσπαθεί να της διαβάζει από ένα ημερολόγιο την ιστορία τους, όπως εκείνη την αποτύπωσε πριν πάθει Alzheimer. Ο Νόα κόντρα στη λογική και την επιστήμη δίνει καθημερινά μια άνιση μάχη με την αρρώστια της Άλι, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να την γυρίσει πίσω και να την κάνει να θυμηθεί ποια είναι!
Στην ταινία ο έρωτας τα καταφέρνει παντού! Αρχικά βγαίνει νικητής αφού πρώτα συγκρούεται με το συμφέρον, την οικογένεια, την κοινωνική θέση και την εξουσία. Στη συνέχεια η αγάπη τους θα κερδίσει ανίατες ασθένειες ακόμα και τον θάνατο!
Ιδιαίτερη αναφορά νομίζω αξίζει στον αντρικό χαρακτήρα της ταινίας, μιας και ο Νόα είναι ο ιδανικός άντρας, ένας άντρας που ονειρεύονται όλες οι γυναίκες!
Ερωτεύεται την Άλι και αφοσιώνεται όλη του ζωή σε εκείνη. Ακόμα και όταν νομίζει ότι την έχει χάσει, εκείνος της φτιάχνει το σπίτι όπως εκείνη το είχε ονειρευτεί. Θα κρατήσει μέχρι και ένα δωμάτιο για εκείνη που θα το εξοπλίσει με σύνεργα ζωγραφικής που τόσο αγαπούσε να ασχολείται!
Στη νέα ερωτική σύντροφο του, το διάστημα που είχε χάσει την Άλι, θα μιλήσει με θρησκευτική ευλάβεια για τον ερωτά του και θα της εξομολογηθεί ότι δεν μπορεί να ερωτευτεί άλλη γιατί έχει δώσει τα πάντα στην Άλι!
Στον “πραγματικό κόσμο” ο Ryan Gosling και η Rachel McAdams δεν τα κατάφεραν και χώρισαν περίπου 3 χρόνια μετά την ταινία.
Εδώ κανονικά είχα σκεφτεί να γράψω για τον έρωτα στα χρόνια των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης και πως έχει μετατραπεί σήμερα από αιώνιος σε στιγμιαίος.
Σκέφτομαι όμως ότι ήδη έχω γράψει αρκετά κείμενα για αυτό… Όχι δεν θα το κάνω και εδώ…Δεν θέλω να το χαλάσω…εξάλλου οι νέοι της ιστορίας μας ερωτεύονται κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, δηλαδή σε μια εποχή που ακόμα ο έρωτας κρατούσε για πάντα!
Οπότε ας γυρίσουμε στην ταινία.
Τελικά ο Νόα και η Άλι θα κάνουν μαζί μια ευτυχισμένη οικογένεια και πολλά παιδιά!
Ο Νόα αργότερα όταν γεράσουν θα ακολουθήσει την Άλι μέσα στην κλινική και με κάθε τρόπο κάθε μέρα θα καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες να την κάνει να θυμηθεί ποια είναι, ακόμα και αν αυτό κρατήσει μόνο 5 λεπτά!
Το καλύτερο κλείσιμο για το συγκεκριμένο κείμενο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον τρόπο που ξεκινάει η ταινία με τον Νόα σε προχωρημένη ηλικία μέσα στην κλινική να κάνει έναν μικρό απολογισμό:
“…Δεν είμαι τίποτε ξεχωριστό. Ένας κοινός άνθρωπος με κοινές σκέψεις. Έζησα μια κοινή ζωή. Δεν μου έστησαν μνημείο και σύντομα θα ξεχαστώ. Όμως από μια άποψη πέτυχα κάτι που θεωρώ πολύ σπουδαίο. Αγάπησα με όλη μου την ψυχή και καρδιά και για μένα αυτό ήταν αρκετό!…”