Στην εποχή του αλγόριθμου
Πάτρα, 6 Ιουνίου 2035
Άνοιξα τον υπολογιστή μου και του έδωσα τις συνηθισμένες φωνητικές εντολές για να μπω στο συγγραφικό περιβάλλον όπως έκανα κάθε μέρα.
Στη συνέχεια κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα που αυτόματα βελτίωσε τη στάση του σώματος μου ώστε να κουράζομαι λιγότερο. Έδωσα τις παρακάτω φωνητικές εντολές:
– Φόνος, Μυστήριο, Λίμνη, Αγωνία, Χίτσκοκ, Διήγημα.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι το διήγημά μου ήταν έτοιμο και αποθηκευμένο στην επιφάνεια εργασίας μου.
Μπήκα πάλι στο συγγραφικό περιβάλλον και έδωσα νέες φωνητικές εντολές:
– Σχετικότητα, Ύπαρξη, Βάρος, Παρμενίδης, Κούντερα, Δοκίμιο.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι και το δοκίμιό μου ήταν έτοιμο και αποθηκευμένο στην επιφάνεια εργασίας μου.
Μπήκα στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
– Έκδοση νέου έργου: Διήγημα
Στη συνέχεια περίμενα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πάρει έγκριση από τον αλγόριθμο, αλλά και να του γίνουν – αν χρειάζεται – οι κατάλληλες διορθώσεις.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου ήρθε το μήνυμα ότι το διήγημά μου είχε εκδοθεί.
Μπήκα στην πλατφόρμα προώθησης, όπου ο αλγόριθμος μου έδωσε αρχικά κάποια πολύ εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία για τα δύο έργα που είχα δημοσιεύσει την προηγούμενη ώρα και φαίνεται πως και αυτά είχαν γίνει viral.
Σχετικά Κείμενα
Όσο τηρώ τις εντολές να μην ξεπερνώ τις δύο δημοσιεύσεις την ώρα θα πηγαίνω όλο και καλύτερα με ενθάρρυνε ο αλγόριθμος προώθησης. Μπήκα και είδα τις προβλέψεις που είχε κάνει ένα ειδικό αλγοριθμικό μοντέλο για το αναγνωστικό κοινό που θα είχα ως το τέλος του έτους.
Σχετικά με την αλληλεπίδρασή μου επισήμανε ότι πρέπει να δουλέψουμε λίγο καλύτερα, ώστε να πετύχουμε περισσότερες κοινοποιήσεις. Συμφώνησα και παρακολούθησα την εφαρμογή να κοινοποιεί το διήγημά μου σε όλα τα μπλογκ και τις ομάδες που με βάση των αλγόριθμο του θα έδειχναν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά μου.
Μπήκα και πάλι στην πλατφόρμα του εκδοτικού μου οίκου και υπαγόρευσα:
– Έκδοση νέου έργου: Δοκίμιο.
Επανέλαβα την ίδια διαδικασία. Βγήκα και μπήκα στο Facebook. Στις αναμνήσεις υπήρχε σαν σήμερα πριν 15 χρόνια ένα κείμενο που είχα γράψει για το μέλλον του μυθιστορήματος. Σε εκείνο το κείμενο είχα γράψει ότι υπήρχαν περισσότεροι συγγραφείς από αναγνώστες!
Ένα ειρωνικό χαμόγελο κυριάρχησε στο πρόσωπό μου. Σήμερα θα ήταν αδύνατον να το επιτρέψουν αυτό οι αλγόριθμοι, σκέφτηκα.
Στο ίδιο κείμενο είχα γράψει για τον θάνατο του μυθιστορήματος, που μπορεί να προέλθει από την υπερπαραγωγή μυθιστορημάτων. Σταμάτησα να διαβάζω γιατί οι ανησυχίες μου είχαν ρυθμιστεί ήδη κατάλληλα από τους αλγόριθμους της εποχής μας και σήμερα όλο αυτό φάνταζε ξεπερασμένο.
Πριν μπω να μελετήσω και πάλι τα στατιστικά στοιχεία για το αναγνωστικό μου κοινό και λύσεις για να το αυξήσω περισσότερο που μου πρότεινε ο αλγόριθμος, η σκέψη μου στάθηκε για τελευταία φορά σε μια “ατάκα” που είχα γράψει σε εκείνο το παλιό μου κείμενο 15 χρόνια πριν.
– Συγγραφείς που έχουν διαβάσει μόνο τα βιβλία τους!
Πού να φανταζόμουν τότε, ότι το μέλλον επιφυλάσσει μια ακόμα κατηγορία συγγραφέων:
– Συγγραφείς που δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία τους!
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο αλγόριθμος υγείας που μου υπενθύμισε ευγενικά ότι το καλύτερο για μένα είναι να σηκωθώ από την καρέκλα μου και να περπατήσω για τουλάχιστον 5 λεπτά μέσα στο σπίτι.
Φυσικά και υπάκουσα. Με την υγεία σου δεν είναι να παίζεις…