Πίστη

Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει διαμορφωθεί όπως είναι σήμερα, κυρίως εξαιτίας αυτής της πίστης που έχουμε την ικανότητα να αναπτύσσουμε ως είδος.

Γίνομαι πιο συγκεκριμένος με ένα παράδειγμα. Θα μεταφερθούμε κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, περίπου 10.000 χρόνια πίσω, στη πρώτη αγροτική επανάσταση όπου και έγινε η μετάβαση από το κυνήγι στην γεωργία.

Οι τότε άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την γη και ζούσαν από αυτά που τους έδινε, με την πείνα όμως να είναι εκείνη την εποχή η κυριότερη αιτία θανάτου, κυρίως κάθε φορά που κάτι στράβωνε με τη σοδειά τους!

Πάω λοιπόν σε έναν από τους πρώτους αγρότες και του προσφέρω ένα σακί με πέτρες για να μου δώσει τη σοδειά του. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Στην καλύτερη περίπτωση θα με έδιωχνε με βρισιές και κλωτσιές και στη χειρότερη θα με σκότωνε. Να αποδεχόταν αυτό που του πρότεινα δεν δίνω καμία πιθανότητα.

Όμως τα χρόνια πέρασαν, ο άνθρωπος έμαθε καλύτερα τη γη, ανέπτυξε εργαλεία και εξημέρωσε ζώα και η γη άρχισε να παράγει περισσότερα από αυτά που ο ίδιος μπορούσε να καταναλώσει! Έτσι γεννήθηκε μια νέα ανάγκη. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τα τρόφιμα που δεν μπορούσε να καταναλώσει. Από την ανάγκη αυτή εφευρέθηκαν τα νομίσματα, που έδιναν μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα του.

Στη συνέχεια έπρεπε να γεννηθεί και η πίστη ότι τα νομίσματα έχουν ανταλλακτική αξία και δεν είναι ένα σακί με πέτρες. Χωρίς την πίστη στην αξία των νομισμάτων θεωρείται παραλογισμός να δεχτώ ένα σακί με νομίσματα για να σου δώσω τη σοδειά μου.

Ας έρθουμε σε ένα άλλο παράδειγμα λίγο πιο κοντά χρονικά και να πάμε στις αρχές της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισαν τότε στη Μεγάλη Βρετανία, ήταν οι εργάτες να είναι συνεπείς σε ωράρια. Οι περισσότεροι πήγαιναν σε ακανόνιστους χρόνους για δουλειά (κυρίως ότι ώρα ξυπνούσαν) και έφευγαν όταν τέλειωναν αυτά που τους είχαν ανατεθεί.

Η ανάγκη λοιπόν του ανθρώπου εκείνη την εποχή να συγκεντρώσει πολλούς εργάτες στο ίδιο σημείο και να τους κρατήσει εκεί για πολλές ώρες γέννησε την πίστη στο χρόνο. Πολλά επιβλητικά ρολόγια στήθηκαν σε διάφορα σημεία για να επιτευχθεί η πίστη αυτή.

Η πίστη για την άξια της εργασίας, ήταν ανάγκη να γεννηθεί και αυτή. Αντίληψη που εκείνη την περίοδο δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη, μιας και η ανώτερη τάξη τότε, το θεωρούσε ως και ντροπή να έχει δουλέψει κάποιος έστω και μια μέρα.

Η πρόοδος της ανθρωπότητας και η εξέλιξη της σε μεγάλο μέρος έχει βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής.

Ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμη. Στην εποχή του Γαλιλαίου (Περίπου 500 χρόνια από σήμερα), όλοι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Αυτός που τολμούσε να ισχυριστεί κάτι αντίθετο, αντιμετωπιζόταν ως γραφικός και κινδύνευε ως και η ζωή του! Σήμερα που η επιστήμη προχώρησε και έκανε νέες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις στον τομέα αυτό, πιστεύουμε ότι η γη δεν είναι επίπεδη και αυτούς τους λίγους που πιστεύουν κάτι άλλο τους αντιμετωπίζουμε σαν γραφικούς.

Μάλλον ο πιο πάνω ισχυρισμός μου για την πρόοδο της ανθρωπότητας χρειάζεται μια σημαντική συμπλήρωση.

Η πρόοδος λοιπόν και η εξέλιξη της ανθρωπότητας σε μεγάλο βαθμό έχουν βασιστεί στην πίστη που γεννούσαν οι ανάγκες της εποχής, από ιδέες που έτυχαν ευρύτερης αποδοχής.

Αντίθετα η πίστη σε ιδέες που δεν θα γίνουν κοινωνικά αποδεκτές και θα της ασπαστούν λίγοι σε περιθωριοποιεί!

Ας δούμε ένα τελευταίο παράδειγμα. 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η εκκλησία καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου και καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος. Είχε προηγηθεί μερικά χρόνια πριν η επικράτηση των θέσεων του Αρείου ότι ο Ιησούς ήταν δημιούργημα και όχι υπόσταση του Λόγου του Θεού.

Η απόφαση αυτή που πάρθηκε 325 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού έχει ως σήμερα καθορίσει πολύ σημαντικά τον Χριστιανισμό και σίγουρα θα μιλούσαμε για πολύ διαφορετική θρησκεία αν είχαν επικρατήσει τελικά οι απόψεις του Αρείου.

Η πίστη σε οποιαδήποτε ιδέα και ως συνέπεια και τι θεωρείται αλήθεια, δυναμώνει αναλογικά με την αποδοχή που πετυχαίνει στην κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η αποδοχή, τόσο πιο ισχυρή η πίστη.

Ο Απόστολος Παύλος στην περίφημη επιστολή του Προς Κορινθίους την κατατάσσει στα 3 σπουδαιότερα πράγματα που μας απομένουν:

“…Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη…”

Όμως ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί στην κορυφή της ιεραρχίας την αγάπη! Δεν καταφέραμε να τον ακολουθήσουμε σε αυτό. Ο άνθρωπος δυστυχώς ως και σήμερα τοποθετεί την πίστη στην κορυφή της ιεραρχίας του.

Ως και σήμερα η ανθρωπότητα διαχωρίζεται με βάση τα πιστεύω των ανθρώπων ενώ θα μπορούσε να ενώνεται με βάση την αγάπη. Δεν τα έχουμε καταφέρει! Θα κλείσω με την ελπίδα να αλλάξει αυτό στο μέλλον.

Αν η επιστήμη τα επόμενα χρόνια, καταφέρει μελετώντας τα σκυλιά να φτιάξει ένα εμβόλιο που θα μας έκανε να αγαπήσουμε με τον τρόπο που αυτά είναι ικανά, θα ήμουν ο πρώτος που θα το έκανε.