Oscar Wilde και Henri de Toulouse-Lautrec, μία διάσημη φιλία και η συνάντησή τους την τελευταία μέρα της ελευθερίας του Oscar Wilde!

Ο Oscar Wilde υπήρξε αναμφισβήτητα ένας ευφυής διανοούμενος. Οι ατάκες του έχουν γράψει ιστορία και πάρα πολλές κυκλοφορούν με τη μορφή αποφθεγμάτων στο ίντερνετ.

Μερικές από τις αγαπημένες μου:

“…Φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι…”

“…Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό…”

“…Να συγχωρείς πάντα τους εχθρούς σου· τίποτα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει περισσότερο…”

“…Δύο τραγωδίες υπάρχουν στη ζωή: η μία είναι να μην αποκτάς αυτό που θέλεις και η άλλη είναι να το αποκτάς…”

“…Δεν θέλω να πάω στον παράδεισο. Κανείς απ’ τους φίλους μου δεν είναι εκεί…”

“…Πολλοί είχαν ανακαλύψει την Αμερική πριν τον Κολόμβο αλλά όλοι φρόντιζαν να το αποσιωπήσουν…”

“…Πάντα δίνω καλές συμβουλές. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω μ’ αυτές. Ποτέ δεν είναι χρήσιμες για μένα τον ίδιο….”

Έγραψε πολλά ποιήματα, θεατρικά και ένα μόνο μυθιστόρημα! Ένα; Ναι!

Αριστουργηματικό όμως:

“Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”.

Στην εφηβεία του υπήρξε ερωτευμένος με την Florence Balcombe. Εκείνη τελικά παντρεύτηκε έναν άλλον μεγάλο μυθιστοριογράφο της εποχής, τον Abraham “Bram” Stoker, που έγινε διάσημος εξαιτίας του μυθιστορήματος τρόμου “Δράκουλας”. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Wilde ποτέ δεν την ξεπέρασε…

Το 1895 Oscar Wilde είχε ερωτικές σχέσεις με τον νεαρό αριστοκράτη Douglas.

Σε μια συνάντηση στο Café Royal θα αποφασίσουν από κοινού να κάνει μήνυση ο Wilde στον πατέρα του Douglas, τον Queensberry!

Στην περίφημη αυτή συνάντηση, παραβρέθηκαν και πολλοί φίλοι τους, ανάμεσά τους και ο George Bernard Shaw. Όλοι μάταια θα προσπαθήσουν να τους πείσουν για το αντίθετο!

Ο Wilde θα κινηθεί τελικά δικαστικά και θα κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, κατηγορία για την οποία τότε πήγαινες φυλακή!

Ο Queensberry απέδειξε με στοιχεία στο δικαστήριο, αφού προσέλαβε μέχρι και ντετέκτιβ, ότι ο Oscar Wilde είναι ομοφυλόφιλος και έτσι όχι μόνο γλίτωσε ο ίδιος την φυλακή, αλλά κινήθηκε και δικαστικά με τη σειρά του εναντίον του Wilde, με την κατηγορία του σοδομισμού και της διαφθοράς των νέων!

Στη δίκη που έγινε, ο Oscar Wilde καταδικάστηκε δύο χρόνια σε φυλάκιση και κάτεργα. Μπήκε φυλακή στις 25 Μαΐου του 1895 και αποφυλακίστηκε στις 18 Μαΐου του 1897.

Θα πεθάνει λίγα χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών, άπορος στο Παρίσι.

Στις αρχές του 1890, πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, ενώ ήδη ήταν διάσημος και μόλις είχε κυκλοφορήσει “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, θα συνδεθεί φιλικά με τον Γάλλο ζωγράφο Henri de Toulouse-Lautrec, όταν αυτός βρέθηκε στο Λονδίνο.

Ο Lautrec έκανε πολλές απόπειρες να ζωγραφίσει τον Wilde και έχουν διασωθεί πολλά σκίτσα του. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής περιπέτειας του Wilde, ο Lautrec στάθηκε στο πλευρό του με όλους τους τρόπους και ασκώντας όση επιρροή είχε για να μην καταδικαστεί ο φίλος του!

Λέγεται μάλιστα ότι ο Lautrec έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γλιτώσει τελικά την εκτέλεση ο Wilde, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει περισσότερα για τον φίλο του, που τελικά φυλακίστηκε!

Μια μέρα πριν τη δίκη του Wilde, οι δυο άντρες είχαν μια τελευταία συνάντηση, στην οποία φημολογείται ότι ο Lautrec του πρότεινε να δραπετεύσει στη Γαλλία!

Επίσης, του ζήτησε να ποζάρει για να τον ζωγραφίσει, αλλά ο Wilde, όντας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αρνήθηκε!

Στη συνέχεια ο Lautrec έφυγε και ζωγράφισε από μνήμης τον περίφημο πίνακα του Wilde, στον οποίο παρουσιάζεται “διογκωμένος”, όπως και οι φήμες που τον περιέβαλλαν πριν τη δίκη. Στο πίσω μέρος του πίνακα μπορεί κανείς να διακρίνει και το Αγγλικό Κοινοβούλιο.

Σε ένα χειρόγραφό του ο Wilde αναφέρεται στην τελευταία αυτή συνάντησή τους.

Ο εκνευρισμός του Wilde για τον Lautrec έντονος. Δεν του αρέσει ο πίνακας καθόλου. “Από όλους όσους μου είχε φτιάξει είναι ο χειρότερος”, αναφέρει.

Τον αποκαλεί “Determined Dwarf” (αποφασισμένος – πεισματάρης νάνος)!

Μια ελεύθερη μετάφραση του χειρογράφου του Wilde:

“…Ισχυρίζεται ότι η ιδέα για τον πίνακα του ήρθε, όταν με συνέλαβε μια στιγμή να δειλιάζω όσο βρισκόμασταν στην κορυφή των σκαλοπατιών του Leveson.

Μα τον Δία, Toulouse! Δεν έχω δειλιάσει ποτέ στη ζωή μου και το χειρότερο όλων με έκανες να φαίνομαι 1000 χρονών…”.

Εδώ, ξεκάθαρα η ματαιοδοξία του Wilde να φανεί “ωραίος” δεν τον αφήνει να εκτιμήσει τον συμβολισμό, που ήθελε να περάσει αυτός ο “πεισματάρης νάνος”!

Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο αυτοί φίλοι. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει η δίκη του Wilde, που τελικά θα τον οδηγήσει στη φυλακή.

Ο Wilde θα πεθάνει το 1900 και ένα χρόνο μετά, το 1901, ο Toulouse Lautrec.

Το συγκεκριμένο κείμενο δεν μπορεί παρά να κλείσει με μια ακόμα “ατάκα” του Wilde, που νομίζω χαρακτηρίζει και τους δύο φίλους: