Οι Μέλισσες…

“…Το τραγούδι «Οι Μέλισσες» και η Φωτεινή Βελεσιώτου είχαν μια εντυπωσιακή πορεία εκτός εποχής, όπως άλλωστε τους άξιζε….”
«Οι Μέλισσες» δισκογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 2008 και συμπεριλήφθηκαν στο album Ίσαλος Γραμμή, μια καταπληκτική συλλογή του Γιώργου Καζαντζή. Στο ίδιο album τραγουδούσαν οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Χρήστος Θηβαίος, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Σταύρος Σιόλας και η, άσημη, τότε Φωτεινή Βελεσιώτου.
Ανάμεσα σε ένα τόσο σημαντικό επιτελείο καλλιτεχνών, η Βελεσιώτου έμοιαζε καταδικασμένη να μείνει “πίσω” και στην αφάνεια. Εξάλλου είχε να “ανταγωνιστεί” σχεδόν όλα τα “μεγαθήρια” της Ελληνικής έντεχνης δισκογραφίας. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι!
Το τραγούδι σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο γνωστό και ακουγόταν όλο και περισσότερο. Χρειάστηκαν όμως να περάσουν επτά χρόνια ώσπου να γίνει επιτυχία και να το αγαπήσει το ευρύ κοινό. Επτά χρόνια σε μια εποχή που όλα τα τραγούδια γίνονται “γνωστά” σε επτά ημέρες.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 2009 “ανεβαίνει” στο youtube η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού, χωρίς video clip, με τη φωτογραφία του δίσκου. Στις 19 Απριλίου του 2010 “ανεβαίνει” στο youtube ένα εντελώς ερασιτεχνικό video που είναι μια συρραφή εικόνων με στίχο. Η συνέχεια θα είναι μάλλον καταιγιστική μιας και σήμερα οι διαφορετικές εκτελέσεις του τραγουδιού είναι πια δεκάδες!
Ακόμα η επιλογή τους σαν τραγούδι τίτλων στην επιτυχημένη σειρά του AΝΤ1 “Άγριες Μέλισσες”, του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση. Συνολικά μέχρι σήμερα, σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του, το τραγούδι σε μια απολαυστικά αργή πορεία (η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και η ταχύτητα ο ρυθμός της λήθης…) έχει κάνει συνολικά πάνω από 5 εκατομμύρια προβολές στο youtube!
“…Να σε μισήσω είναι αργά, αέρας με δροσολογά, με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες…”
Μέλισσες (διήγημα)
Ανακάτευε τον καφέ του περιμένοντας να βρεθούν. Στο τηλέφωνο δεν του είχε αφήσει και πολλά περιθώριο ελιγμών. Τον ήθελε για κάτι πολύ σοβαρό που δε σήκωνε αναβολή. Είχε δεχτεί χωρίς να δείξει καμία ανησυχία σε εκείνη. Όμως όταν της έκλεισε το τηλέφωνο, ήξερε πολύ καλά τι τον περιμένει πια.
Την Αναστασία τη γνώριζε εδώ και δύο μήνες περίπου και είχαν βρεθεί ερωτικά αρκετές φορές από τότε. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και έκανε μια γρήγορη ανίχνευση του χώρου, αλλά δεν την είδε πουθενά. Προσπάθησε να καταλάβει τι νιώθει για εκείνη, ερωτική έλξη σίγουρα, αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρος για οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα…
Ο Νίκος Κλαδουδάτος ή «πολεμιστής», όπως ήταν γνωστός στις λέσχες και στα καζίνα, δεν πέρναγε και τις καλύτερες μέρες του. Είχε πάρει αρκετά δάνεια από τον Σεμπάστιαν τις τελευταίες μέρες και τα είχε χάσει όλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σεμπάστιαν του είχε επιβάλλει την επόμενη μέρα να δει κάποιον Γιώργο Περισανίδη, συγγραφέα! Έγραφε του είπαν ένα βιβλίο για τον τζόγο και ήθελε να του πάρει συνέντευξη! Το είχε δεχτεί και αυτό, απρόθυμα, όπως όλα όσα δεν περιλάμβαναν το αγαπημένο του μπλακ τζακ.
Η Αναστασία δεν έλεγε να φανεί ακόμα και ο Κλαουδάτος έβγαλε από τη σακούλα τα βιβλία που του είχε στείλει με κούριερ ο συγγραφέας. Άνοιξε το πρώτο, το πιο λεπτό και περιεργάστηκε το εξώφυλλο. Διάβασε τον τίτλο δυνατά σαν να ήταν μαζί με κάποιον.
– “…Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα!…”
Άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα και ξεκίνησε να διαβάζει:
“…Η θεωρία της συνέχειας των πραγμάτων, που ξεκινάει από την απλή σκέψη ότι τίποτε δεν τελειώνει πραγματικά και τίποτε δεν αρχίζει πραγματικά αλλά όλα είναι μέρος ενός άπειρου συνόλου που επεκτείνεται μέσα στον χρόνο, είναι ίσως η πιο λογική θεωρία «αθανασίας» που μπορούμε να έχουμε…
Κάθε μας συναίσθημα, σκέψη και δράση έχει μια δυναμική που επεκτείνεται πολύ πέρα ακόμα και από την ίδια μας την ύπαρξη, ακόμα και οι πιο μικρές αποφάσεις που παίρνουμε παίζουν καθοριστικό ρόλο!
Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες…”
Δεν πρόλαβε να επεξεργαστεί αυτό που διάβασε γιατί ένιωσε μια παρουσία να τον επεξεργάζεται. Σήκωσε το βλέμμα και την είδε να στέκεται όρθια δίπλα του.
– Δε θα καθίσεις;
– Αν μου εγγυηθείς ότι δεν ψηλώνω άλλο, πολύ ευχαρίστως, είπε και έκατσε απέναντι του.
Ο πολεμιστής χαμογέλασε και την κοίταξε, χωρίς να πει κάτι, άλλο. Στη συνέχεια έψαξε για τον σερβιτόρο και της παράγγειλε καφέ.
– Λοιπόν, τι είναι αυτό το σημαντικό που με ήθελες, τη ρώτησε τελικά αφού είδε ότι ούτε εκείνη μίλαγε.
– Είμαι έγκυος! Νίκο, θα γίνεις πατέρας!
Δεν έδειξε καμία αντίδραση, ούτε θετική, ούτε αρνητική. Αν και το περίμενε, από τη στιγμή που έκλεισε το τηλέφωνο, το είχε σκεφτεί, ότι ήταν το πιο πιθανό σενάριο, αλλά και πάλι είχε αιφνιδιαστεί. Εξάλλου δεν είχε ακόμα κανένα συναίσθημα. Δεν μπορούσε ούτε και ο ίδιος να καταλάβει τι αισθάνεται.
– Είσαι σίγουρη ότι αυτό θες; Μπόρεσε τελικά να ρωτήσει.
– Είμαι! Και είμαι και πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Δεν ήρθα εδώ για να σε ρωτήσω κάτι, ήρθα να στο ανακοινώσω. Το τι θα κάνεις εσύ, από εδώ και πέρα, δεν το ξέρω αλλά ελπίζω να θες να είσαι μέρος της ζωής μας!
– Δώσε μου λίγο χρόνο, δεν ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο.
– Έχεις περίπου 8 μήνες του είπε και χαμογέλασε.
Σαν να απολαμβάνει την αμηχανία μου σκέφτηκε. Άλλαξαν κουβέντα και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την καθημερινότητά τους. Έφυγαν μαζί για το σπίτι της και έκαναν έρωτα για τελευταία φορά.
Λίγο πριν νυχτώσει, έφυγε να πάει να συναντήσει τον Σεμπάστιαν, που τον είχε πάρει τηλέφωνο ότι τον ήθελε κάτι. Μπαίνοντας στη λέσχη που συνήθιζε να παίζει, τον είδε να τον περιμένει. Ο Σεμπάστιαν καθόταν στη γνώριμη του θέση, έτοιμος να “εξυπηρετήσει” χρηματικά παίκτες που είχαν χάσει και είχαν ανάγκη από χρήματα.
– Πώς πάει; τον ρώτησε κοφτά ο Σεμπάστιαν.
– Πώς να πάει! Έχει τζογόκαιρο και εμείς δεν έχουμε ούτε μαντήλι να κλάψουμε!
– Με αυτά που χρωστάς, τι θα κάνουμε; Δεν έχεις δώσει τσιγάρο εδώ και δυο μήνες και κάθε εβδομάδα παίρνεις!
– Θα μου δανείσεις 3-4 χιλιάρικα και ότι βγάλω θα στα δώσω.
– Δεν έχω καθόλου λεφτά πάνω μου. Έχω έρθει από νωρίς και μου τα έχουν πάρει όλα. Θες να περάσω σε καμιά ώρα από το σπίτι σου;
– Ναι αμέ! Εκεί θα ‘μαι!
Περίπου μια ώρα μετά ο πολεμιστής ακούει το κουδούνι του να χτυπά. Ανοίγοντας την πόρτα του θα αντικρίσει δυο άγνωστους. Αμέσως διαισθάνεται ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Τους ζητάει να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Σεμπάστιαν και προσπαθεί να τους πείσει ότι πρόκειται για παρεξήγηση. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο ένας βγάζει ένα παλιό τηλέφωνο και καλεί τον Σεμπάστιαν:
– Δυστυχώς είσαι το δόλωμα για να τη στήσουμε σε κάποιον άλλον. Δεν έχει να κάνει με το χρέος σου, η επιλογή έγινε με άλλα κριτήρια!
– Μη μου το κάνεις αυτό! Όχι τώρα που θα γίνω πατέρας, τον παρακάλεσε και ακόμα και ο ίδιος απόρησε πως σκέφτηκε το αγέννητο παιδί του εκείνη τη στιγμή!
– Θα έλειπες τις περισσότερες ώρες, θα χρέωνες οικονομικά τη μάνα του και θα τους δημιουργούσες ένα σωρό προβλήματα. Χάρη τους κάνεις, είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.
Λίγα λεπτά μετά και ενώ ο πολεμιστής είναι πια δεμένος και οι επισκέπτες του ετοιμάζονταν να τον κρεμάσουν από το ταβάνι. Χτύπησε το τηλέφωνο του ενός. Μίλησε για πολύ λίγο, μετά πήγε στον πολεμιστή και του είπε:
– Γράψε σε ένα χαρτάκι τα στοιχεία της μάνας και ο Σεμπάστιαν σου υπόσχεται να μη λείψει ποτέ τίποτε από το παιδί σου και τη μάνα του.
Σχεδόν συγκινημένος, ο πολεμιστής πήρε το μολύβι που του έδωσαν και έγραψε:
Αδαμαντία Νικολάου – 6978999876. Σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα κάτι και με χέρια που έτρεμαν συμπλήρωσε:
«Αλλάζεις τον κόσμος όχι μόνο από τις αποφάσεις που πήρες και από τις πράξεις που έκανες, αλλά ακόμα και μέσα από τις αποφάσεις που ΔΕΝ πήρες και τις πράξεις που ΔΕΝ έκανες…»
—————————————————–
*** Το παραπάνω διήγημα αποτελεί μια παράλληλη ιστορία ηρώων που γεννήθηκαν και έχουν αναπτυχθεί πιο διεξοδικά στο μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Φυλάτος και ονομάζεται “All in”.
—————————————————–