Μια εποχή στην κόλαση
“…Πιστεύω στην κόλαση, άρα είμαι εκεί…”
Υπήρξε ένας ποιητής που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, να τον προσδιορίσει πάλι από την αρχή!
Απογοητευμένος που είχε φτάσει 20 χρονών και δεν τα είχε καταφέρει, έστρεψε την πλάτη του στην ανθρωπότητα, δεν έγραψε πάλι κάποιο ποίημα και ταξίδεψε.
“…Ο πρώτος ποιητής ενός αγέννητου πολιτισμού…” (René Emile Char)
Τα ποιήματά του μετά το θάνατό του τελικά θα αναγνωριστούν ως τα πιο σημαντικά της σύγχρονης εποχής. Ο νεαρός ποιητής δεν είχε αλλάξει τον κόσμο, αλλά το μέλλον. Απλά δεν έζησε αρκετά για να το δει!
Αυτή είναι η ιστορία του ποιητή της εξέγερσης, η ιστορία του Arthur Rimbaud.
Γεννήθηκε στην Σαρλεβίλ, μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας, στις 20 Οκτωβρίου του 1854.
Η πρώτη σημαντική επιρροή του νεαρού Rimbaud θα είναι ο καθηγητής του Georges Izambard. Μαζί θα διεξάγουν λογοτεχνικές συζητήσεις και θα είναι εκείνος που πρώτος θα διαβάσει και θα σχολιάσει τα ποιήματα του νεαρού ποιητή.
Η δεύτερη μεγάλη επιρροή θα είναι ο ήδη καταξιωμένος στους κύκλους του Παρισιού ποιητής Paul Verlaine.
Ο Rimbaud θα του στείλει μερικούς στίχους του μαζί με ένα γράμμα.
Ο Verlaine θα τον καλέσει στο Παρίσι. Ο Verlaine, που είναι 27 χρονών τότε, παντρεμένος με παιδί, θα ερωτευθεί τον Rimbaud.
Οι δύο ποιητές θα συχνάζουν στα καφέ του Παρισιού, πίνοντας χασίς και αψέντι. Η γυναίκα του Verlaine αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά και αποφασίζει να διεκδικήσει τον άντρα της.
Ο Verlaine υποχωρεί μπροστά στη γυναίκα του, χωρίζει από τον Rimbaud και εκείνος γυρίζει πίσω στην Σαρλεβίλ.
Οι δυο εραστές, όμως, συνεχίζουν να αλληλογραφούν και τελικά θα συναντηθούν και πάλι στις Βρυξέλλες.
Εκεί ζουν και πάλι έντονα και μέσα στις παρεκκλίσεις. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι το στήθος του Verlaine ήταν γεμάτο χαρακιές και σημάδια από τις μαχαιριές του Rimbaud…
Λίγο μετά θα βρεθούν στο Λονδίνο. Είναι χωρίς λεφτά και με τον Verlaine να πρέπει να αντιμετωπίσει στα δικαστήρια τη γυναίκα του, με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας και της αποπλάνησης ανηλίκου.
Ο Verlaine τελικά θα υποχωρήσει άλλη μια φορά, θα γυρίσει στη γυναίκα του και ο Rimbaud θα μείνει μόνος στο Λονδίνο.
Όμως δεν αντέχει πολύ μακριά από τον Rimbaud και θα συναντηθούν και πάλι στις Βρυξέλλες.
Εκεί ο Verlaine, σε κατάσταση μέθης, θα πυροβολήσει τον Rimbaud τραυματίζοντάς τον ελαφρά.
Θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκιση.
Ο Rimbaud θα γυρίσει και πάλι στην Σαρλεβίλ και θα ολοκληρώσει το μοναδικό βιβλίο που εκδόθηκε με τη θέλησή του και φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο:
“…Μια εποχή στην Κόλαση…”
Με μερικά αντίτυπα του βιβλίου και πολλές φιλοδοξίες, θα ταξιδέψει στο Παρίσι.
Εκεί δέχεται μεγάλο ψυχολογικό πλήγμα και πολλά αρνητικά σχόλια.
Οι λογοτεχνικοί κύκλοι του Παρισιού του δίνουν να καταλάβει ότι είναι ανεπιθύμητος.
Ο Rimbaud θα γυρίσει στην Σαρλεβίλ και θα κάψει σε μια φωτιά αντίτυπα του βιβλίου του, μαζί με πλήθος επιστολών και σημειώσεων.
Δε θα γράψει ποτέ πάλι ποίηση.
Η λογοτεχνική καριέρα του τελειώνει, ενώ ο ίδιος δεν είναι ούτε 20 χρονών.
Ο νεαρός ποιητής, έχοντας αποκηρύξει τη λογοτεχνία, ρίχνεται με τα μούτρα στην περιπέτεια.
Σχετικά Κείμενα
Οι αναζητήσεις του και η λαχτάρα του να ζήσει νέες εμπειρίες θα τον οδηγήσουν σε πολλά ταξίδια και τελικά στην Αφρική.
Θα πεθάνει μερικά χρόνια μετά, χτυπημένος από όγκο, σε ηλικία 37 ετών.
Θα ταφεί ξεχασμένος λογοτεχνικά, στη Σαρλεβίλ, παρουσία δυο ατόμων, της μητέρας του και της αδελφής του.
Μετά το θάνατό του θα ανακαλυφτεί από τις επόμενες γενιές ποιητών, που στο πρόσωπό του θα αναγνωρίσουν έναν πρωτοπόρο και καθοδηγητή.
Σταδιακά τόσο το έργο του, όσο και η ζωή του θα αποκτήσουν μυθικές διαστάσεις.
Ως και σήμερα θα επηρεάσει συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες:
Pablo Picasso, Andre Breton, Jean Cocteau, Bob Dylan και Jim Morrison είναι μόνο μερικοί από αυτούς.
Στη χώρα μας θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Γιάννη Αγγελάκα και πολλούς ακόμα.
Ο Rimbaud θα χαρακτηριστεί από τον Albert Camus ως ο “…ποιητής της εξέγερσης, και μάλιστα ο σημαντικότερος απ’ όλους…”
Ο Paul Valéry θα γράψει για τον Rimbaud:
“…Όλη η γνωστή λογοτεχνία είναι γραμμένη στη γλώσσα της κοινής λογικής – εκτός από εκείνη που έχει γράψει ο Rimbaud…”
“…Ο εφευρέτης των ρυθμών της σύγχρονης πεζογραφίας και η βάση στην οποία στηρίχτηκαν όλες οι θεωρίες του είδους…” – Edith Sitwell
Σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους μεγάλους λογοτέχνες, ο Rimbaud δεν έχει γνωστά αποφθέγματα, αλλά αινιγματικές φράσεις.
Αινιγματικές φράσεις που επιδέχονται ποικιλία ερμηνειών:
“…Η πραγματική ζωή είναι απούσα…”
“…Εγώ είμαι κάποιος άλλος…”
“Τον έρωτα πρέπει να τον επινοήσουμε από την αρχή…”
Θα κλείσω το κείμενό μου με ένα όραμα που είχε o Arthur Rimbaud.
Ο ποιητής που επηρέασε το μέλλον, ονειρευόταν μια νέα παγκόσμια γλώσσα:
“…Καθώς κάθε λέξη είναι ιδέα η εποχή μιας παγκόσμιας γλώσσας θα έρθει!…
Αυτή η γλώσσα θα είναι απ’ την ψυχή για την ψυχή, θα συνοψίζει τα πάντα, αρώματα, ήχους, χρώματα, απ’ τη σκέψη να κρέμεται η σκέψη και να τραβά μπροστά…” – Arthur Rimbaud
———————————————————————-
Bob Dylan-“You’re Gonna Make Me Lonesome When You”
Jim Morrison – Poems In Mind
Total Eclipse (film)
ΑΡΘΟΥΡΕ ΡΕΜΠΩ – ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Παλιά αν θυμάμαι καλά – Γιώργος Κιμούλης (Arthur Rimbaud)
Από το δίσκο Η Κόλαση Μιας Εποχής (The hell of a season) (1989) (Θάνος Μικρούτσικος – Γιώργος Κιμούλης)
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ
Portrait of Arthur Rimbaud – Pablo Picasso
———————————————————————-