Η Αρπαγή των Λευκιππίδων, ένας πίνακας του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς

Οι Λευκιππίδες ήταν δυο αδερφές, η Ιλάειρα και η Φοίβη, αρραβωνιασμένες με τον Ίδα και το Λυγκέα, με τους οποίους ήταν ξαδέρφια.

Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ήταν επίσης ξαδέρφια τόσο με τους Ίδα και Λυγκέα, όσο και με τις Λευκιππίδες.

Την ώρα των γάμων ανάμεσα στις Λευκιππίδες και τους Ίδα και Λυγκέα, οι Διόσκουροι, για να εκδικηθούν απάτη που είχαν υποστεί από τα ξαδέρφια τους σε ένα μοίρασμα λαφύρων, τις απήγαγαν και τις παντρεύτηκαν εκείνοι!

Η Ιλάειρα παντρεύτηκε τον Κάστορα και η Φοίβη τον Πολυδεύκη.

Ο Ίδας και Λυγκέας, θέλησαν να εκδικηθούν και καταδίωξαν τους Διόσκουρους.

Σε μια τρομερή μάχη που έγινε στον Ταΰγετο, σκοτώθηκαν ο Λυγκέας και ο

Κάστορας, ενώ ο Δίας στη συνέχεια κεραυνοβόλησε και σκότωσε τον Ίδα.

Αυτός ο μύθος της αποτροπής συγγενικών γάμων ενέπνευσε τον Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς να δημιουργήσει τον πίνακα “Η αρπαγή των Λευκιππίδων”.

Ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου του 1577 και είναι ένας από τους σημαντικότερους μπαρόκ ζωγράφους της εποχής του.

***Μπαρόκ

Με τον όρο Μπαρόκ (Baroque) αναφερόμαστε σε συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο από το 1600 ως και το 1750.

Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας και χαρακτηρίζεται από έντονα δραματικά και συναισθηματικά στοιχεία.

Σκοπός του μπαρόκ είναι να εντυπωσιάσει και να εξυψώσει τον άνθρωπο μέσα από τα πάθη και τα συναισθήματά του.

Ο όρος μπαρόκ προέρχεται πιθανότατα από την πορτογαλική λέξη barocco, που σημαίνει το ακανόνιστο μαργαριτάρι και ως επίθετο δηλώνει γενικά την έννοια του ασυνήθιστου ή παράδοξου.

Ο πίνακας “Η αρπαγή των Λευκιππίδων” δημιουργήθηκε από τον Ρούμπενς το 1618.

Στον πίνακα απεικονίζεται ο Κάστορας, που υπήρξε και γητευτής των αλόγων, να φορά μια πανοπλία, ενώ ο Πολυδεύκης που υπήρξε πυγμάχος, εμφανίζεται γυμνός από τη μέση και πάνω.

Πίσω από τα δύο αδέρφια βρίσκονται και τα άλογά τους.

Η Φοίβη και η Ιλάειρα δεν έχουν κάποιο χαρακτηριστικό να τις ξεχωρίζει και ποια είναι ποια δεν είναι σαφές.

Τα μαύρα φτερά του ερωτιδέα είναι συμβολισμός για το πεπρωμένο που περιμένει τους Διόσκουρους.

Ο μύθος θέλει τον Πολυδεύκη μόλις είδε τον αδερφό του νεκρό να παρακάλεσε τον πατέρα του Δία, να τον αφήσει να πεθάνει μαζί με τον αγαπημένο αδελφό του.

Ο Δίας τότε έβαλε τον Πολυδεύκη να διαλέξει:

Ή να ζήσει παντοτινά νέος ανάμεσα στους θεούς του Ολύμπου ή να ζήσει για πάντα με τον αδελφό του τη μια μέρα στο βασίλειο του Άδη και την άλλη στον Όλυμπο.

Ο Πολυδεύκης δεν θέλησε να χωριστεί από τον αδερφό του.

Από τότε, τα δυο αδέλφια μαζί, περνάνε την μια μέρα στο βασίλειο του Άδη και την άλλη, ζούνε με τούς θεούς στον Όλυμπο.