Ο άνθρωπος και ο σκύλος

Ο σκύλος είναι το μόνο πλάσμα που έχει καταφέρει να βγάλει την καλύτερη πλευρά του ανθρώπου, ίσως και γι’ αυτό ο άνθρωπος του έχει φερθεί καλύτερα ακόμα από ό,τι στο ίδιο το είδος του.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Όλοι οι άνθρωποι που κατοικούμε σήμερα πάνω στη γη ανήκουμε στο είδος του Homo Sapiens. (Homo = άνθρωπος, Sapiens = σοφός, καλά το προσέξατε καμία μετριοφροσύνη δεν είχαμε…)

Όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Για χιλιάδες χρόνια υπήρξαν και άλλα ανθρώπινα είδη του γένους Homo.

Ο Homo neanderthalensis ή απλά Νεάντερταλ (ονομασία του προέρχεται από την κοιλάδα Νεάντερταλ της Γερμανίας) και ο Homo erectus (άνθρωπος όρθιος) είναι ίσως τα πιο γνωστά από τα ανθρώπινα είδη που δεν υπάρχουν πια. (Για να γίνω ακόμα πιο κατανοητός, αν το σκυλί αποτελεί γένος, τότε τα διάφορα είδη είναι π.χ. το Τεριέ, το Μπουλντόγκ, το Χάσκυ κτλ.)

Μαζί με την εξέλιξη και επικράτηση του Homo Sapiens πάνω στον πλανήτη μας, εξαφανίστηκαν και όλα τα υπόλοιπα είδη ανθρώπου. Οι θεωρίες εδώ μάλλον συμφωνούν ότι αυτό δεν πρέπει να έγινε και τόσο ειρηνικά και πολύ πιθανόν ο Homo Sapiens να προέβη σε γενοκτονίες.

Μέχρι εδώ δεν υπάρχει καμία έκπληξη, μιας και ο Homo Sapiens στη συνέχεια έκανε ίσως ακόμα πιο σκληρά πράγματα στο ίδιο του το είδος…

Ο Harari τον χαρακτηρίζει ως τον πιο σκληρό οικολογικό serial killer!

Η επικράτηση του ανθρώπου Sapiens, λοιπόν, συνοδεύεται με την εξαφάνιση των άλλων ειδών ανθρώπου και με την εξαφάνιση πολλών άλλων ειδών ζώων, μιας και ο Sapiens επεμβαίνει συνεχόμενα και αλόγιστα πάνω στη φύση, αλλά και με μια πρωτοφανή βία με απίστευτα καταστροφικές συνέπειες που ασκεί και στο ίδιο του το είδος.

Φαίνεται σε αυτή την παράλογη αλυσίδα της βίας να υπάρχει ένα ζώο που αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Ο σκύλος.

Ο σκύλος ήταν το πρώτο ζώο που εξημερώθηκε από τον Homo Sapiens πριν περίπου 15.000 χρόνια. Οι σκύλοι είχαν ενταχθεί, όμως, στην ανθρώπινη αγέλη χιλιάδες χρόνια νωρίτερα!

Τα σκυλιά χρησίμευαν στο κυνήγι, στις μάχες, αλλά και σαν προειδοποίηση απέναντι σε άγρια ζώα και εχθρικούς Sapiens.

Με το πέρασμα των χρόνων τα δυο αυτά είδη εξελίχθηκαν μαζί, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν καλά μεταξύ τους.

Τα σκυλιά που κατάφερναν να καλύψουν τις συναισθηματικές ανάγκες και βοηθούσαν στην εύρεση τροφής του Sapiens ήταν και αυτά που επιβίωσαν μέσα στα χρόνια. Συγχρόνως τα σκυλιά έμαθαν να χειραγωγούν τους ανθρώπους για να καλύψουν δικές τους ανάγκες.

“…Ένας δεσμός 15.000 χρόνων έχει σφυρηλατήσει μια πολύ βαθύτερη κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους και τα σκυλιά απ’ ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και οποιοδήποτε άλλο ζώο. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχαν σκυλιά που θάβονταν τελετουργικά, σχεδόν σαν άνθρωποι…”

Σήμερα, 15.000 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχουμε εξολοθρεύσει αυτόν τον τετράποδο σύντροφο, αλλά έχω την αίσθηση ότι η αγάπη μας για τον σκύλο βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της.

Ο σκύλος έχοντας αναπτύξει παρόμοιο βιολογικό ρολόι και μια έμφυτη επιθυμία να βρίσκεται μαζί με τον Sapiens (το προτιμά σχεδόν πάντα από το να κάνει παρέα με το είδος του) και μια πραγματικά άνευ όρων στοργή και αγάπη για τον άνθρωπο, κατάφερε να επιβιώσει ζώντας αρμονικά μαζί του.

Σήμερα ακόμα και επιστημονικές μελέτες , μέσω νευροαπεικόνισης, έρχονται να επιβεβαιώσουν τον ισχυρισμό πως και οι σκύλοι μας αγαπάνε, μας χρειάζονται, μας συναισθάνονται, και μας βλέπουν σαν την οικογένειά τους.

Το πιο τρυφερό γραπτό για αυτήν την τόσο απρόσμενη αλλά ευλογημένη συνύπαρξη την έχω διαβάσει σε ένα από τα γραπτά του Μίλαν Κούντερα:

“…Τα σκυλιά είναι ο σύνδεσμος μας για τον παράδεισο. Δεν γνωρίζουν το κακό, την ζήλια, την δυσαρέσκεια. Το να κάθεσαι με έναν σκύλο στην πλαγιά ενός λόφου σε ένα λαμπρό απόγευμα είναι σαν να βρίσκεσαι στην Εδέμ, όπου η απραξία δεν ήταν βαρετή αλλά ειρήνη…”